Matag Usa ka Butang Nagabuhat og Maayo

Sa batan-on pa ko magpaabut ako sa tingpamulak nianang tuiga. Samtang ang panahon magkainit, andam na ako nga sugdan ang baseball. Sama sa kadaghanan sa mga batang lalaki, akong gipangandoy nga mahimo akong usa ka bantugan nga magdudula sa baseball. Nahinumdom ako sa usa ka istorya kabahin sa usa ka bata-on pa kaayong lalaki nga adunay samang mga damgo. Uban sa tinguha nga mahimong mosunod nga bantugang magdudula, siya midesisyon nga moadto sa gawas ug magpraktis. Iyang gikuptan ang bola sa iyang usa ka kamot ug ang baseball bat sa pikas kamot, ug giitsa ang bola ngadto sa ibabaw. Nanghinaut nga maigo niya ang bola kutob sa iyang mahimo, mihapus siya og maayo apan ang bola nahulog sa yuta nga wala gani masaghid sa baseball bat. Dili gustong mapagawas, iya kining giusab. Sa dayon niyang itsa sa bola sa ibabaw, ang iyang determinasyon midako samtang ang hunahuna sa maayong pagkaigo misantup sa iyang hunahuna. Apan walay swerte, ang resulta mao lang gihapon. Ang bola nahulog sa yuta. Apan sa nasayran ni bisan kinsa nga maayong magdudula, ikaw adunay tulo ka hapus sa dili pa ikaw mapagawas. Mas labi pa siyang mipokus, miitsa sa bola sa ibabaw, ug siya mihapus sa kinakusgan nga hapus nga sukad wala pa niya masulayi. Samtang ang bola nahulog og balik sa yuta, ang mga luha nagsugod sa pagtulo sa iyang mga mata. Dayon, sa kalit usa ka dakong pahiyum ang nakita, ug siya miingon, “Pagkangilngig nga pitcher!”

Matag usa kanato makasinati og mga pagsulay, ug sama niining yano nga sanglitanan, pinaagi kini kon unsaon nato sa pag-atubang kadto nga mga kalisdanan nga maoy modeterminar sa atong kalampusan ug kalipay. Matag usa kanato mag-atubang og kalisdanan bisan asa kita. Kita gitudloan diha sa kasulatan nga “kini gikinahanglan gayud nga adunay … katugbang sa tanan nga mga butang.”¹ Matag usa kanato mag-atubang og mga panahon sa kalisud, ug ang pangutana dili kanus-a nato kini atubangon apan unsaon nato sa pag-atubang niini.

Si Apostol Pablo mitudlo og makapaikag nga leksyon pipila lamang ka tuig sa wala pa ang mga Santos sa Roma nag-atubang og pipila sa labing mapintas nga pagpanglutos sa bisan unsa nga Kristohanong panahon. Si Pablo mipahinumdom sa mga Santos nga “matag usa ka butang ang Dios nagabuhat og maayo uban kanila nga mga nahigugma kaniya.”² Ang atong Langitnong Amahan, nga nagmahal kanato sa hilabihan ug sa hingpit, nagtugot kanato nga makabaton og mga kasinatian nga makapahimo kanato sa pagpalambo sa mga kinaiya ug mga hiyas nga atong gikinahanglan aron mahimong mas mahisama ni Kristo. Ang atong mga pagsulay moabut sa daghang mga matang, apan ang matag usa magtugot kanato nga mas mahisama sa Manluluwas samtang nagkat-on kita sa pag-ila sa maayo nga nagagikan sa matag kasinatian. Sa atong pagsabut niini nga doktrina, atong nabatunan ang mas dako nga kasigurohan sa gugma sa atong Amahan. Mahimong dili kita masayud niining kinabuhia nganong nag-atubang kita sa unsay atong gisagubang, apan atong bation ang kamasaligon nga kita motubo gikan sa kasinatian.

Karon, akong naamgohan nga mas sayon handurawon og balik kon ang usa ka pagsulay nahuman na ug tan-awon unsa ang atong nakat-unan gikan sa atong kasinatian, apan ang hagit mao ang pagbaton nianang mahangturon nga panglantaw samtang nagsagubang kita sa atong mga pagsulay. Ngadto sa pipila, ang atong mga pagsulay tingali dili dako, apan sa matag usa kanato kinsa nag-agi niini nga mga kasinatian, ang mga pagsulay tinuod ug nagkinahanglan kanato nga magpaubos sa atong mga kaugalingon sa atubangan sa Dios ug magkat-on gikan Kaniya.

Niini nga Domingo sa Pagkabanhaw, atong hinumduman ang kinabuhi sa atong Manluluwas. Siya mao ang atong gitinguha nga sundon sa tanan natong mga buhat. Tugoti ako nga mosulti og lima ka mga butang nga atong makat-unan gikan nianang katapusan nga mga oras sa kinabuhi sa Manluluwas dinhi sa yuta nga makatabang kanato sa pag-atubang sa kaugalingon natong mga pagsulay.

Una, Siya wala magtinguha sa pagbuhat sa Iyang kabubut-on apan sa kabubut-on lamang sa Iyang Amahan. Siya pabilin nga matinud-anon sa Iyang sagrado nga misyon gani bisan sa pagsulay. Samtang Siya nangaliyupo didto sa Tanaman sa Getsemani, Siya mihangyo, “Amahan, kon buot ka, kuhaa kining kopa gikan kanako: hinoon dili ang akong pagbuot maoy matuman, kondili ang imo.”³ Usahay atong masinati ang kasakit ug kagul-anan aron kita motubo ug maandam sa mamahimong mga pagsulay sa umaabut. Mangutana ako kaninyo mga inahan: “Mobuhat ba kamo og butang nga makapasakit ug makapahilak sa inyong mga anak kon sila walay nahimong sayop?” Siyempre buhaton ninyo! Kon ang mga inahan modala sa gagmayng mga anak ngadto sa doktor aron makadawat og mga pagbakuna, hapit tanang mga bata mobiya sa opisina sa doktor nga maghilak. Nganong buhaton man ninyo kana? Tungod kay nasayud kamo nga ang gamay nga kasakit karon moprotekta kanila gikan sa posibleng kasakit ug pag-antus sa umaabut. Ang atong Langitnong Amahan nasayud sa katapusan gikan sa sinugdanan. Kita kinahanglan nga mosunod sa ehemplo sa Manluluwas ug mosalig Kaniya.

Ikaduha, kon kita mag-atubang og mga pagsulay, kinahanglang makat-on kita nga dili moreklamo o magbagulbol. Si Nephi, human sa usa ka mahinungdanong panan-awon sa maulaon nga pagsakripisyo sa Manluluwas, nagsulti kanato: “Busa, sila mohampak kaniya, ug siya mag-antus niini; ug sila mobunal kaniya, ug siya mag-antus niini. Oo, sila moluwa kaniya, ug siya mag-antus niini, tungod sa iyang mahigugmaon nga pagbati ug sa iyang pagkamainantuson ngadto sa mga katawhan.”⁴ Kinahanglan nga sulayan nato sa kanunay ang paghusto sa problema ug pagbuntog sa pagsulay, apan imbis mangutana, “Nganong ako?” o “Unsa man ang gibuhat nako nga makadawat niini?” tingali ang pangutana mao “Unsay angay nakong buhaton? Unsay akong makat-unan niini nga kasinatian? Unsay angay nakong usbon?”

Daghang katuigan ang milabay samtang ang akong asawa ug ako nag-alagad didto sa Venezuela, ang among kamanghuran nga anak nga lalaki mibiya sa maayong kahimtang sa iyang pag-eskwela sa high school aron mouban kanamo. Wala siya moreklamo, apan klaro nga siya nanglimbasug samtang mianhi niini nga nasud diin ang tanan bag-o ngadto kaniya; apan sa usa ka talagsaong wala damha nga kalamboan, ang kasinatian nagagikan sa usa ka pagsulay ngadto sa usa ka dako nga panalangin sa iyang kinabuhi. Iya kining nakab-ot pinaagi sa pag-usab sa iyang kinaiya ug pagpalambo og determinasyon nga molampus.

Ikatulo, kon atubangon nato ang atong mga hagit, kinahanglang atong tinguhaon ang mas dakong panabang gikan sa Dios. Bisan ang Manluluwas natong tanan nakakita sa panginahanglan sa pag-ampo “sa labi pa kamainiton” samtang didto Siya sa Tanaman sa Getsemani.⁵ Makakat-on kita sa pagbaton og dakong pagtuo kon buhaton nato kini. Kinahanglan atong hinumduman nga sagad sa mga tubag gikan sa atong Langitnong Amahan dili makakuha sa pagsulay gikan kanato, apan hinoon Siya motabang sa paglig-on kanato samtang kita moagi sa kasinatian. Sama sa Iyang gibuhat sa mga sumusunod ni Alma, ang Ginoo “mopagaan sa mga alantuson diin anaa gitungtong diha sa inyong mga abaga, nga gani kamo dili makabati kanila diha sa inyong mga buko-buko.”⁶ Sa atong mga pagsulay, kinahanglan dili kita magmasuk-anon o mawad-an og gana, apan sundon nato ang ehemplo sa Manluluwas nga mahimong mas matinguhaon, mas sinsero, ug mas matinud-anon.

Ikaupat, pagkat-on sa pag-alagad ug paghunahuna sa uban bisan sa mga panahon sa atong mga pagsulay. Si Kristo mao ang bantugang ehemplo sa pag-alagad. Ang Iyang kinabuhi napuno sa mga ehemplo sa pagtabang ug pag-alagad sa uban, ug ang Iyang pinakadakong gasa sa tanan mao ang Iyang gibuhat alang kanato. Sama sa Iyang gisulti, “Kay tan-awa, Ako, ang Dios, nag-antus niini nga mga butang alang sa tanan, nga sila unta dili mag-antus kon sila maghinulsol.”⁷ Kinahanglan maghinulsol kita ug dayon mosunod sa Iyang ehemplo sa pag-alagad. Kon moalagad kita sa uban, atong makalimtan ang kaugalingon natong mga problema, ug pinaagi sa pagpaningkamot aron mapagaan ang kasakit o pagkadili komportable sa uban, atong gipalig-on ang atong mga kaugalingon.

Sa nakalabay natong kinatibuk-ang komperensya, ang minahal natong propeta, si Presidente Thomas S. Monson namahayag: “Ako nagtuo nga ang Manluluwas nagsulti kanato nga gawas kon kalimtan nato ang atong kaugalingon diha sa pagserbisyo sa uban, adunay gamay ra nga katuyoan sa atong kaugalingong kinabuhi. Kadtong kinsa nagpakabuhi lamang alang sa ilang kaugalingon sa katapusan maminusan ang ilang pagkatawo ug sa mapasumbingayong paagi mawagtangan sa ilang kinabuhi, samtang kadtong nahikalimot sa ilang kinabuhi diha sa pagserbisyo sa uban motubo ug molambo—ug sa ingon moluwas sa ilang kinabuhi.”⁸

Ikalima, pasayloa ang uban ug ayaw tinguhaa ang pagbasol sa atong kahimtang ngadto kanila. Usahay kita gustong moingon, “Kon wala pa nila kini buhata, dili unta ako makabuhat og ingon niadto.” Adunay kalagmitan alang sa usa ka kinaiyanhon nga tawo nga mobasol sa uban aron dili makapanubag sa kaugalingon niyang binuhatan. Ang Manluluwas mitan-aw niadtong kinsa milansang Kaniya sa krus ug mihangyo sa Iyang Amahan sa Langit nga “pasayloon sila; kay wala sila makasabut sa ilang gibuhat.”⁹ Dili ba kita mahimong mas mapasayloon?

Samtang atong masinati ang mga pagsulay sa kinabuhi, magbaton kita og mahangturon nga panglantaw, dili kita moreklamo, himoon nato nga kita mas mainampoon, alagaran nato ang uban, ug magpasayloay kita sa usag usa. Sa pagbuhat nato niini “matag usa ka butang [mag]buhat og maayo [nato] nga nahigugma sa Dios.”¹⁰ Ako mopahayag og maligdong ug sigurado nga pagsaksi nga ang atong Amahan nagmahal kanato ug Siya mipadala sa Iyang Anak aron sa pagpakita ug pag-andam sa dalan alang kanato. Siya nag-antus, Siya namatay, ug Siya nabanhaw aron kita unta mabuhi, ug siya nagtinguha nga kita “unta makabaton og hingpit nga kalipay,”¹¹ bisan sa atong mga pagsulay sa kinabuhi. Ako nagsulti niini sa pangalan ni Jesukristo, amen.