ខ្ញុំស្រឡាញ់អ្នក
ណាថាលី ធី ហ្វ្រីសត្រូប យូថាហ៍ ស.រ.អា
ខ្ញុំបានបែរខ្នង ហើយបានឃើញក្មេងស្រីតូចដ៏ស្រស់ស្អាតម្នាក់ ហើយខ្ញុំបានលុតជង្គង់ចុះយឺតៗទៅក្បែរនាងនៅលើផ្លូវគ្រួសនោះ ។
រចនាដោយ ប្រេដលី អេជ ខ្លាក
កាលដែលសន្និសីទហ្សូនបេសកកម្មរបស់ខ្ញុំជិតមកដល់ នោះខ្ញុំបានឈរនៅខាងក្រៅដោយគិតថា « តើខ្ញុំកំពុងធ្វើអ្វីនៅក្នុងប្រទេសគេនេះ ? តើខ្ញុំនឹងធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដែលគេរំពឹងពីខ្ញុំដោយរបៀបណាទៅ ? »
ខ្ញុំបានមកដល់ទីក្រុង ស៊ីស៊ីលី ប្រទេស អ៊ីតាលី ជាងមួយសប្ដាហ៍ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានមានអារម្មណ៍បាក់ទឹកចិត្តបាត់ទៅហើយ ។ ពេលវេលារបស់ខ្ញុំនៅក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលហ្វឹកហ្វឺនអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ហាក់បីដូចជាសុបិនមួយដ៏អស្ចារ្យ ប៉ុន្តែ ដោយសារភាពមិនពេញលេញរបស់ខ្ញុំ ឥឡូវនេះខ្ញុំបានមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំដូចជានៅក្នុងសុបិនដ៏អាក្រក់មួយ ។
ខ្ញុំបានអធិស្ឋានថា « ព្រះវរបិតាជាទីស្រឡាញ់អើយ កូនចង់ក្លាយជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដ៏អស្ចារ្យ ។ ឥឡូវនេះ ដោយកូននៅទីនេះ នោះកូនដឹងថា កូនពុំមានភាពប៉ិនប្រសប់ ជំនាញ ឬ ភាពឈ្លាសវៃ ដើម្បីសម្រេចបាននូវអ្វីដែលកូនត្រូវបានបញ្ជូនឲ្យមកធ្វើនោះទេ ។ កូនបានគិតថា កូនចេះភាសានេះ ប៉ុន្តែអ្នកគ្រប់គ្នានិយាយលឿនៗណាស់ ហើយពាក្យណាក៏ដោយដែលកូនព្យាយាមបញ្ចេញសម្លេងចេញទៅ គឺត្រូវបានធ្វើឲ្យប្រទាក់នឹងអណ្ដាតកូន ។ កូនគិតថា ដៃគូរបស់កូនមិនចូលចិត្តកូនទេ ។ ប្រធានបេសកកម្មរបស់កូននិយាយភាសាអង់គ្លេសបានតែបន្តិចបន្តួច ។ កូនគ្មាននរណានឹងនិយាយជាមួយទេ ។ សូមជួយកូនផង » ។
ខ្ញុំបានដឹងថា ខ្ញុំត្រូវត្រឡប់ចូលខាងក្នុងវិញ ប៉ុន្តែខ្ញុំបាននៅបង្អែបង្អង់នៅតាមផ្លូវពីរបីនាទីទៀត ។ រំពេចនោះ មាននរណាម្នាក់ទាញខ្នងអាវធំខ្ញុំពីរបីដង ។ ខ្ញុំបានបែរខ្នង ហើយបានឃើញក្មេងស្រីតូចដ៏ស្រស់ស្អាតម្នាក់ ហើយខ្ញុំបានលុតជង្គង់ចុះយឺតៗទៅក្បែរនាងនៅលើផ្លូវគ្រួសនោះ ។ នាងបានដាក់ដៃនាងជុំវិញកខ្ញុំ ហើយខ្សឹបទៅត្រចៀកខ្ញុំថា “Ti voglio bene” ។
« តើប្អូននិយាយថាម៉េច ? » ខ្ញុំបានសួរជាភាសាអង់គ្លេស ដោយដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា នាងពុំយល់នោះទេ ។
នាងបានសម្លឹងទៅស្លាកឈ្មោះខ្ញុំ ។ “Sorella Domenici,” នាងបានអាន “ti voglio bene” ។
ខ្ញុំស្គាល់ពីអត្ថន័យនៃឃ្លានោះ ។ វាជាឃ្លាដំបូងមួយដែលយើងបានរៀនក្នុងនាមជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។ វាជាឃ្លាមួយដែលអាចនិយាយដោយផ្ទាល់ទៅកាន់ព្រលឹង ។ វាមានន័យថា « ខ្ញុំស្រឡាញ់អ្នក » ។
ពាក្យទាំងនោះគឺពិតជាពាក្យដែលខ្ញុំត្រូវការឮនៅពេលនោះតែម្ដង ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបញ្ជូនសារទូតដ៏ពិសេសម្នាក់ឲ្យបញ្ជូនសារនោះដល់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបាននាំក្មេងស្រីនោះចូលទៅក្នុងអគារ ។
ខ្ញុំបានគិតថា « នាងប្រាកដជាកូនរបស់សមាជិក » ។ ខ្ញុំបានដើរដោយប្រុងប្រយ័ត្នកាត់ក្រុមអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ដោយសង្ឃឹមថា ម្ដាយនាងនឹងឃើញនាង ។
ពេលខ្ញុំរកឃើញដៃគូខ្ញុំ ខ្ញុំបានសួរថា « តើស៊ីស្ទើរធ្លាប់បានឃើញក្មេងស្រីតូចនេះពីមុនមកទេ ? »
គាត់បានឆ្លើយតប ដោយងឿងឆ្ងល់ « ក្មេងស្រីតូចអីគេ ? »
ខ្ញុំបានក្រឡេកមើលទៅចំហៀងខ្ញុំ ។ ក្មេងស្រីតូចនោះបានទៅបាត់ហើយ ។
ខ្ញុំបានឈរនៅទ្វារអគារ ហើយសម្លឹងចុះឡើងទៅផ្លូវខ្សាច់នោះ ។ ខណៈដែលខ្ញុំពិចារណា នោះសម្លេងខ្សឹប ដែលខ្ញុំមិនត្រឹមតែបានឮប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងបន្ទរចូលទៅក្នុងព្រលឹងខ្ញុំថា ៖ “Sorella Domenici, ti voglio bene” ។
ខ្ញុំពុំបានដឹងថា ក្មេងស្រីតូចនោះជានរណាទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានដឹងថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះទ្រង់ស្រឡាញ់ខ្ញុំ ។