ប៉ុន្តែ ចុះបើ … ? សំណួរអំពីការបម្រើបេសកកម្ម
ពេលដែលពេលវេលាដើម្បីបម្រើបេសកកម្មកាន់តែខិតជិតមកដល់ នោះអ្នកអាចនឹងសួរខ្លួនឯងថា « តើខ្ញុំពិតជាអាចធ្វើវាបានមែនឬ ? » មែនហើយ អ្នកអាច ! វាអាចមិនមែនជាការងាយស្រួលទេ ប៉ុន្តែអ្នកនឹងមិនដែលសោកស្ដាយឡើយ ។
ការរៀបចំខ្លួនដើម្បីបម្រើបេសកកម្មអាចជាការគួរឲ្យភ័យខ្លាច ។ មានអ្វីៗជាច្រើនដែលអ្នកអាចនឹងព្រួយបារម្ភ—លុយកាក់ ចំណេះដឹង ភាពខ្មាស់អៀន—ប៉ុន្តែមិនថាកង្វល់នោះជាអ្វីទេ អ្នកអាចរកឃើញការអះអាង និង ភាពក្លាហានដែលអ្នកត្រូវការ ។ ទាំងនេះគឺជាសំណួរ និង ចម្លើយមួយចំនួនដែលត្រូវបានសួរ/ឆ្លើយជាញឹកញាប់ ដើម្បីជួយអ្នកយកឈ្នះលើភាពភ័យខ្លាចរបស់អ្នក និង ដើម្បីស្វែងរកសេចក្ដីជំនឿដើម្បីឈានឆ្ពោះទៅមុខ ។
ចុះបើខ្ញុំមិនចេះព្រះគម្ពីរ និង ដំណឹងល្អគ្រប់គ្រាន់ ?
ការរៀបចំបេសកកម្មពិតជាគប្បីត្រូវរួមបញ្ចូលទាំងការរៀនអំពីដំណឹងល្អ ប៉ុន្តែអ្នកមិនចាំបាច់ត្រូវចេះអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងមុនពេលអ្នកទៅបម្រើនោះទេ ។ ឧទាហរណ៍ ពេលនៅជាក្មេងប្រុសម្នាក់ អែលឌើរ នែល អិល អាន់ឌើរសិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ លោកបានព្រួយបារម្ភថា លោកពុំបានរៀបចំខ្លួនដើម្បីបម្រើបេសកកម្ម ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា « ខ្ញុំចាំពីការអធិស្ឋានថា ‹ ព្រះវរបិតាសួគ៌អើយ តើខ្ញុំអាចបម្រើបេសកកម្មមួយបានដោយរបៀបណាទៅ បើខ្ញុំ ចេះតែបន្តិចបន្ដួចហ្នឹង ? › ខ្ញុំបានជឿទៅលើសាសនាចក្រ ប៉ុន្តែខ្ញុំ មានអារម្មណ៍ថា ចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំ គឺមានកម្រិតតិចតួចណាស់ ។ នៅពេលខ្ញុំបានអធិស្ឋាន ខ្ញុំទទួលបានអារម្មណ៍ថា ៖ ‹ អ្នកពុំចេះដឹងអ្វីៗទាំងអស់នោះទេ ប៉ុន្តែអ្នកដឹងល្មមគ្រប់គ្រាន់ហើយ ! › »១
ចំណេះដឹងអំពីដំណឹងល្អនឹងបានមក ពេលអ្នកធ្វើកិច្ចការដោយស្មោះត្រង់ ដើម្បីរៀនគោលការណ៍ទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អ និង សិក្សាព្រះគម្ពីរ ហើយអ្នកនឹងមិនឯកោទេ ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងដឹកនាំអ្នក ហើយអ្នកនឹងមានដៃគូ អ្នកដឹកនាំអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា និង ប្រធានបេសកកម្មរបស់អ្នកដើម្បីជួយអ្នកក្នុងកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់អ្នក ។ សូមចងចាំពីអ្វីដែល អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនថា ៖ « ទំហំនៃសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នក ឬ កម្រិតនៃចំណេះដឹងរបស់អ្នកមិនមែនជាបញ្ហានោះទេ—វាគឺជាសេចក្ដីសុចរិតដែលអ្នកបង្ហាញទៅកាន់សេចក្ដីជំនឿដែលអ្នកមាន និង សេចក្ដីពិតដែលអ្នកបានដឹងរួចស្រេចហើយ » ។២
ចុះបើ ខ្ញុំមិនប្រាកដថាបើខ្ញុំមានទីបន្ទាល់មួយឬអត់នោះ ?
ការទទួលបានទីបន្ទាល់គឺជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់ក្រៃលែងក្នុងការរៀបចំខ្លួនសម្រាប់បេសកកម្ម ។ អ្នកអាចនឹងមានអារម្មណ៍ថា ទីបន្ទាល់របស់អ្នកខ្សោយ ប៉ុន្តែវានឹងលូតលាស់ឡើង ពេលដែលអ្នកខំប្រឹងប្រែងដោយស្មោះត្រង់ដើម្បីស្ថាបនាវាឡើង ។ គ្រាន់តែចងចាំថា ៖
-
សូមស្វែងរកពេលវេលាដ៏ស្ងប់ស្ងាត់ទាំងឡាយដើម្បីសិក្សា និង អធិស្ឋាន ។ អ្នកត្រូវការពេលវេលាដែលអ្នកអាចទទួលអារម្មណ៍នៃការបំផុសពីព្រះវិញ្ញាណ ។
-
សូមរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ។ សូមមើល យ៉ូហាន ៧:១៧ ដើម្បីរកមើលពីមូលហេតុដែលការណ៍នេះនឹងជួយឲ្យទីបន្ទាល់របស់អ្នកលូតលាស់ ។
-
សូមបង្កើតវាឡើងបន្តិចម្ដងៗ ។ « ដំណើរខាងវិញ្ញាណ [ របស់អ្នក ] គឺជាដំណើរការអស់មួយជីវិត ។ យើងពុំដឹងអ្វីៗទាំងអស់ចាប់តាំងពីដំបូង ឬ សូម្បីតែនៅតាមផ្លូវធ្វើដំណើរ ។ ការប្រែចិត្តជឿរបស់យើងមកមួយជំហានម្ដងៗ » ។៣
សូមចងចាំផងដែរថា ទីបន្ទាល់របស់អ្នកអាចនឹងរឹងមាំជាងដែលអ្នកគិត ។ អែលឌើរ ហូឡិន បានចែកចាយរឿងនេះថា ៖ « ក្នុងពេលថ្មីៗនេះ ក្មេងប្រុសអាយុ ១៤ ឆ្នាំម្នាក់ បាននិយាយមកកាន់ខ្ញុំដោយស្ទាក់ស្ទើរបន្តិចថា ‹ បងប្រុស ហូឡិន ខ្ញុំមិនទាន់អាចនិយាយបានទេថា ខ្ញុំដឹងថាសាសនាចក្រនេះពិត ប៉ុន្តែខ្ញុំជឿថាវាពិត › ។ ខ្ញុំបានឱបក្មេងនោះយ៉ាងណែន ។ ខ្ញុំបានប្រាប់ … ថា ការជឿ គឺជាពាក្យដ៏មានតម្លៃ លើសពីនេះទៀត វាគឺជាទង្វើដ៏មានតម្លៃ ហើយថាគាត់មិនត្រូវសុំទោសសម្រាប់ ‹ ការគ្រាន់តែជឿប៉ុណ្ណោះនោះឡើយ › ។ ខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ថា ព្រះគ្រីស្ទទ្រង់ផ្ទាល់បានមានព្រះបន្ទូលថា ‹ កុំខ្លាចអី ឲ្យគ្រាន់តែជឿប៉ុណ្ណោះ › ។ … ខ្ញុំបានប្រាប់ក្មេងប្រុសនេះថា ការជឿគឺតែងតែជាជំហានទីមួយឆ្ពោះទៅកាន់ការជឿស៊ប់ ។ … ហើយខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ថា ខ្ញុំមានមោទនភាពចំពោះគាត់សម្រាប់ភាពស្មោះត្រង់នៃការស្វែងរករបស់គាត់ » ។៤
ចុះបើខ្ញុំមិនមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំសក្ដិសម ?
ប្រសិនបើមានអ្វីខុសឆ្គងនៅក្នុងជីវិតអ្នក អ្នកអាចដោះស្រាយវាបាន ។ ប៊ីស្សព ឬ ប្រធានសាខារបស់អ្នកនឹងជួយអ្នកឲ្យដឹងពីអ្វីដែលអ្នកត្រូវធ្វើ ដើម្បីឲ្យបានស្អាតស្អំតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ អែលឌើរ រីឆាដ ជី ស្កត នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានមានប្រសាសន៍ថា « ខ្ញុំសូមទទូចដល់អ្នកថា អ្នកមិនអធិស្ឋានដើម្បីដឹងថាបើអ្នកគួរទៅ [ បេសកកម្ម ] ឬអត់ទេ ប៉ុន្តែសូមសួរដល់ព្រះអម្ចាស់ដើម្បីដឹកនាំអ្នកឲ្យធ្វើអ្វីដែលចាំបាច់ដើម្បីឲ្យក្លាយជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពេញម៉ោងដ៏សក្ដិសម និង ពោរពេញដោយចេស្ដា » ។៥
រេបេកា អេស ពីប្រទេស រុស្សី ចែកចាយបទពិសោធន៍របស់នាងថា ៖ « ទោះបីខ្ញុំបានប្រែចិត្តហើយក្ដី ក៏កំហុស និង ការឈឺចាប់បានធ្វើឲ្យខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំពុំអាចបម្រើបេសកកម្មបានទេ ដោយសារកំហុសរបស់ខ្ញុំវាធំធេងពេក ។ ទោះជាយ៉ាងណា ប៊ីស្សព និង ប្រធានស្តេករបស់ខ្ញុំបានជួយខ្ញុំឲ្យដឹងថា អំណាចនៃការព្យាបាលនៃដង្វាយធួនគឺនៅក្នុងជីវិតខ្ញុំ ។ ខ្ញុំមានអំណរគុណយ៉ាងខ្លាំងសម្រាប់ការប្រែចិត្ត ។ ការមានភាពសក្ដិសមគឺជាអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងបេសកកម្ម ។ អ្នកពុំអាចបង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណទេ បើអ្នកមិនមានភាពសក្ដិសមនោះ ( សូមមើល គ. និង ស. ៤២:១៤ ) ។ អ្នកត្រូវតែមានសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងដួងចិត្តអ្នក ដើម្បីបម្រើឲ្យអស់ពីចិត្តអ្នក ។ វាធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរទាំងអស់ » ។
តើខ្ញុំអាចចាកចេញពីក្រុមគ្រួសារ និង មិត្តភក្ដិខ្ញុំដោយរបៀបណាទៅ ?
វាពិបាកដែលត្រូវចាកចេញពីមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ទាំងឡាយ ជាពិសេសដោយដឹងថា អ្វីៗវានឹងខុសប្លែកពេលអ្នកត្រឡប់មកវិញ—សម្រាប់មិត្តភក្ដិអ្នក ក្រុមគ្រួសារអ្នក និង ជាពិសេសខ្លួនអ្នក ។ អ្នកអាចនឹងព្រួយបារម្ភអំពីរបៀបដែលក្រុមគ្រួសារអ្នកចាត់ចែងហិរញ្ញវត្ថុដោយគ្មានអ្នក ឬ របៀបដែលពួកគេនឹងប្រតិកម្មចំពោះបេសកកម្មអ្នក ។ ប៉ុន្តែព្រះអម្ចាស់នឹងថែរក្សាពួកអ្នកទាំងឡាយដែលអ្នកស្រឡាញ់ និង ប្រទានពរដល់ពួកគេសម្រាប់ការបម្រើរបស់អ្នក ( សូមមើល គ. និង ស. ១០០:១ ) ។ ថ្វីបើអ្នកនឹងនឹកពួកគេ តែព្រះអម្ចាស់ត្រូវការអ្នកដើម្បីជួយក្រុមគ្រួសារផ្សេងទៀតឲ្យស្វែងរកសុភមង្គលក្នុងដំណឹងល្អ ។ សូមជឿថា ព្រះវរបិតាសួគ៌មានព្រះទ័យចង់បានអ្វីដែលល្អបំផុតសម្រាប់អ្នក និង ក្រុមគ្រួសារអ្នក ហើយសូមចាំថា « សេចក្ដីជំនឿគឺទុកចិត្តថា ព្រះអម្ចាស់មានអ្វីៗដ៏អស្ចារ្យនៅក្នុងឃ្លាំងសម្រាប់យើងម្នាក់ៗ » ។៦ ព្រះអម្ចាស់មានពរជ័យដ៏អស្ចារ្យដែលនៅរង់ចាំអ្នក និង ក្រុមគ្រួសារអ្នក ពេលអ្នកស្វែងរកសេចក្ដីជំនឿដើម្បីឆ្ពោះទៅមុខ ។
ចុះបើខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំពុំអាចបង់ប្រាក់សម្រាប់បេសកកម្មបាន ?
តម្លៃសម្រាប់ចេញបេសកកម្មអាចមើលទៅហាក់ដូចជាការលះបង់ដ៏ធំមួយ ប៉ុន្តែព្រះអម្ចាស់ត្រាស់ដឹងពីអ្វីដែលទ្រង់ចង់ឲ្យអ្នកធ្វើ ។ ប្រធាន ប៊យដ៍ ឃេ ផាកកឺ ជាប្រធាននៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានមានប្រសាសន៍ថា « ខ្ញុំនិយាយទៅកាន់យុវជននោះ ដែលមិនដឹងសោះថាគាត់អាចបង់សម្រាប់បេសកកម្មមួយយ៉ាងណា ។ ខ្ញុំក៏មិនដឹងដែរ ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំដឹងការណ៍នេះថា ៖ បើអ្នកមានសេចក្ដីជំនឿ ហើយប្ដេជ្ញាចិត្តថា អ្នកនឹងទៅ នោះនឹងមានមធ្យោបាយមួយ » ។៧
ឡូរេន ស៊ី ពីប្រទេស អង់គ្លេស បានមានបទពិសោធន៍នេះ ៖ « ខ្ញុំទើបតែចាប់ផ្ដើមបំពេញក្រដាសបេសកកម្មរបស់ខ្ញុំ កាលដែលធនាគាររបស់ខ្ញុំបានប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំមានបំណុលយ៉ាងច្រើនដោយប្រើប័ណ្ណឥណទាន ។ ប៊ីស្សពរបស់ខ្ញុំ និង ខ្ញុំបានរៀបចំផែនការថវិកាថាចំនួនប៉ុន្មានដែលខ្ញុំត្រូវបង់ទៅបំណុលរបស់ខ្ញុំ បេសកកម្មរបស់ខ្ញុំ ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ និង ចំណាយផ្សេងៗរបស់ខ្ញុំ ។ វាត្រូវការការលះបង់ច្រើនណាស់ ហើយខ្ញុំបានគិតថា ខ្ញុំនឹងមិនអាចសម្រេចគោលដៅរបស់ខ្ញុំបានទេ ។ ទោះយ៉ាងណា ខ្ញុំបានបង់ដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់របស់ខ្ញុំយ៉ាងស្មោះត្រង់ ហើយព្រះអម្ចាស់បានយាងចូលមកជួយ ។ អំណោយពីអ្នកដែលមិនស្គាល់ម្នាក់បានផ្ដល់លុយដែលខ្ញុំត្រូវការដើម្បីសងបំណុលរបស់ខ្ញុំ និង បំពេញគោលដៅបេសកកម្មរបស់ខ្ញុំ » ។
ចុះបើខ្ញុំអៀនមិនហ៊ាននិយាយទៅមនុស្ស ?
ការគិតអំពីការចំណាយពេលពេញមួយថ្ងៃ ជារៀងរាល់ថ្ងៃក្នុងការនិយាយទៅកាន់មនុស្សដែលអ្នកមិនស្គាល់ អាចជាការលំបាក ។ សេម អិល ពីរដ្ឋ កាលីហ្វូញ៉ា ស.រ.អា រំឭកថា ៖ « ចំពោះមនុស្សម្នាក់ដែលមិនទាំងបើកទ្វារឲ្យខ្ញុំផងនោះ គំនិតនៃការគោះទ្វាររបស់មនុស្សដែលមិនស្គាល់គ្នាសោះ ដើម្បីនិយាយអំពីដំណឹងល្អ ហាក់បីដូចជាហួសពីព្រំដែនដែលអាចទៅរួច ។
« នៅឯសន្និសីទយុវវ័យស្តេកមួយ យើងត្រូវបានសុំឲ្យចេញទៅជាមួយពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ហើយផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ ។ ទៅជាមួយនឹងពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពិតៗ ? ទៅជួបមនុស្សពិតៗ ? ខ្ញុំភ័យ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានចងចាំពីបទគម្ពីរមួយ ៖ ‹ ដ្បិតអញនេះគឺយេហូវ៉ាជាព្រះនៃឯង អញនឹងកាន់ដៃស្ដាំឯង ដោយពោលនឹងឯងថា កុំឲ្យភ័យខ្លាចឡើយ អញនឹងជួយឯង › ( អេសាយ ៤១:១៣ ) ។ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានសុំជំនួយ ហើយថ្វីបើខ្ញុំនៅឆោតល្ងង់នៅឡើយ ក៏ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍ថាមានអំណាចតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយបានចែកជូនព្រះគម្ពីរមរមនពីរច្បាប់ទៀតផង » ។
ចុះបើវាបង្អាក់ដល់ការអប់រំ ឬ ការងាររបស់ខ្ញុំ ?
អ្នកអាចនឹងគិតថា ការយកពេលវេលាទៅបម្រើបេសកកម្ម ពេលដែលអ្នកកំពុងរៀបចំទៅមហាវិទ្យាល័យ ឬ មានការងារមួយ គឺជាការប្រថុយប្រថាននឹងអនាគតរបស់អ្នក ប៉ុន្តែការពិតទៅវាផ្ទុយពីនោះវិញ ។ ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យអ្នកជោគជ័យ ហើយទ្រង់នឹងជួយអ្នក ។ ពុំមានអ្វីដែលអ្នកលះបង់នឹងមានតម្លៃជាងការបម្រើបេសកកម្មរបស់អ្នកនោះទេ ។
មនុស្សវ័យក្មេងជាច្រើនបានធ្វើការសម្រេចចិត្តស្រដៀងគ្នានេះ ។ វិល្លៀម អេច ពីប្រទេស អូស្ត្រាលី បានលះបង់អាជីពបាល់ឱបដ៏ជោគជ័យ ដោយមិនបានដឹងថាបើគាត់នឹងមានឱកាសលេងទៀតឬអត់ ពេលគាត់ប្រឡប់មកពីបេសកកម្មវិញ ( សូមមើល “Time-Out for a Mission,” លីអាហូណា ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ៥–៥២ ) ។ យ៉ូសែប ប៊ី ពីប្រទេស ហ្វីលីពីន បានដើរទៅក្នុងការិយាល័យរបស់លេខាធិការមហាវិទ្យាល័យ រៀបចំនឹងលះបង់ឱកាសអប់រំដែលមានតែមួយក្នុងជីវិត ( សូមមើល “For a Burnt Offering,” លីអាហូណា ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០០៧ ទំព័រ ៤០–៤២ ) ។ មិនថាអ្វីដែលអ្នកសង្ឃឹមចង់បានបន្ទាប់ពីបេសកកម្មរបស់អ្នកនឹងកើតឡើងឬអត់នោះទេ គ្មានឱកាសណានឹងមានតម្លៃជាងការបម្រើរបស់អ្នកជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាម្នាក់នោះឡើយ ។
គ្មានការស្ដាយក្រោយ
ព្រះវរបិតាសួគ៌មានព្រះទ័យចង់ឲ្យយើងរីករាយ ហើយទ្រង់នឹងមិនស្នើយើងឲ្យធ្វើអ្វីៗដែលនឹងមិនផ្ដល់ពរជ័យ និង ជួយយើងនោះទេ ។ បើអ្នកធ្វើអ្វីៗដែលព្រះអម្ចាស់ស្នើឲ្យអ្នកធ្វើដោយស្មោះត្រង់ សូម្បីតែពេលវាពិបាក នោះអ្នកនឹងឃើញថា ពរជ័យទាំងឡាយដែលនឹងបានមកគឺល្អខ្លាំងជាងអ្វីៗដែលលោកិយផ្ដល់ឲ្យទៅទៀត ។ អ្នកនឹងមិនដែលស្ដាយក្រោយឡើយ ក្នុងការបម្រើបេសកកម្ម ។