សេចក្តីសុខសាន្តនៅក្នុងដួងចិត្តខ្ញុំ
ដោយ ខារ៉ុល អេហ្វ ម៉ាកខន់ឃី
ទីប្រឹក្សាទីមួយនៅក្នុងគណៈប្រធានយុវនារីទូទៅ
កាលខ្ញុំអាយុប្រាំបី ឆ្នាំ ខ្ញុំបានឃើញព្យាការី ប្រធានដេវីឌ អូ មិកឃេ ( ឆ្នាំ ១៨៧៣–១៩៧០ ) ។ លោកបានមកឧទ្ធិសឆ្លងអគារសាសនាចក្រថ្មីមួយនៅក្នុងក្រុងប៉ាមៃរ៉ា នូវ យ៉ោក ស.រ.អា. ។ គ្រួសាររបស់ខ្ញុំបានទៅពិធីឧទ្ធិសឆ្លងនោះ ។ មានមនុស្សជាច្រើនក៏បានមកដែរ ។ ពួកយើងមានក្តីរំភើបដើម្បីជួបព្យាការី !
ខ្ញុំនៅតូចមែនទែន ដូច្នោះវាពិបាកឲ្យខ្ញុំមើលឃើញគាត់ដោយបាំងអ្នកដែលឈរជុំវិញលោក ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែមានអារម្មណ៍នៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ប្រធានមិកឃេ ។ ខ្ញុំបានឃើញសក់ពណ៌ស និង ទឹកមុខដ៏ស្រទន់របស់លោកតែមួយភ្លែតប៉ុណ្ណោះ ។ ខ្ញុំបានគិតថា « ព្យាការីរបស់ព្រះគឺមានលក្ខណៈបែបនេះ » ។ ខ្ញុំបានអានអំពីព្យាការីនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ប៉ុន្តែនេះគឺជាលើកដំបូងដែលខ្ញុំបានឃើញព្យាការី ឬ អ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅផ្ទាល់ភ្នែក ។ ខ្ញុំបានដឹងថាព្យាការីគឺជាមនុស្សពិតប្រាកដ ។ ហើយពួកលោកស្រឡាញ់យើង ! ខ្ញុំតែងចាំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ និង ភាពសុខសាន្តដែលខ្ញុំបានមាននៅថ្ងៃនោះ ។
កាលខ្ញុំអាយុ ១១ឆ្នាំ ខ្ញុំមានបទពិសោធន៍មួយទៀត ដែលបានជួយខ្ញុំឲ្យមានអារម្មណ៍សុខសាន្តនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំ ។ សន្និសីទស្តេកជិតខិតចូលមកដល់ ហើយខ្ញុំត្រូវច្រៀងនៅក្នុងក្រុមចម្រៀងស្តេក ។ ខ្ញុំរំភើបខ្លាំងណាស់ ! ខ្ញុំបានពាក់អាវ-សយ៉ាងស្អាត ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍យ៉ាងអស្ចារ្យ ។ ចម្រៀងដែលយើងបានច្រៀងមាននូវពាក្យពេចន៍ដកស្រង់ពី យ៉ូហាន ១៤:២៧ « ខ្ញុំទុកសេចក្ដីសុខនៅនឹងអ្នករាល់គ្នា គឺខ្ញុំឲ្យសេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ខ្ញុំដល់អ្នករាល់គ្នា ហើយដែលខ្ញុំឲ្យ នោះមិនមែនដូចជាលោកិយឲ្យទេ ។ កុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាថប់បារម្ភ ឬភ័យឡើយ » ។
ពាក្យពេចន៍ទាំងនោះពិតជាធ្វើឲ្យខ្ញុំរំជួលចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ហើយខ្ញុំបានចាំពាក្យទាំងនោះតាំងពីពេលនោះមក ។ នៅពេលខ្ញុំបានច្រៀងនូវពាក្យទាំងនោះ ខ្ញុំបានដឹងថាពាក្យនោះគឺជាការពិត ។ ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប្រាប់ខ្ញុំថា ការធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជួយយើងឲ្យមានអារម្មណ៍សុខសាន្ត ។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក នៅពេលណាដែលខ្ញុំមានឧបសគ្គ ខគម្ពីរនេះបានផុសមកក្នុងគំនិតខ្ញុំ ហើយធ្វើឲ្យខ្ញុំមានភាពសុខសាន្ត ។ សេចក្តីពិតដែលខ្ញុំបានរៀនកាលខ្ញុំនៅក្មេងបានប្រទានពរដល់ជីវិតរបស់ខ្ញុំទាំងស្រុង ។