ប្រវត្តិរបស់យុវមជ្ឈិមវ័យ
ការវាស់វែងពីពរជ័យនៅក្នុងប្រទេស ម៉ាដាហ្គាស្ការ
ទោះបីជាមាននូវស្ថានភាពនយោបាយតានតឹង និង សេដ្ឋកិច្ចយ៉ាប់យឺននៅក្នុងប្រទេសនេះក្តី សូឡូហ្វូពឹងផ្អែកលើពរជ័យនានាដែលកើតឡើងតាមរយៈការរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ។
រូបថត ៖ ខាងលើបានផ្តល់ឲ្យដោយសូឡូហ្វូ រ៉ាវេឡូចោណា ខាងក្រោម © iStock/Thinkstock
បន្ទាប់ពីភរិយារបស់ខ្លួនបានរងទុក្ខដោយការខកចិត្តពីការរលូតកូនអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះដំបូង នោះសូឡូហ្វូ រ៉ាវេអូចោណាមានអារម្មណ៍ថាការអធិស្ឋានរបស់ពួកគេបានទទួលចម្លើយមួយឆ្នាំក្រោយមក នៅពេលពរពោះលើកទីពីរ ។ គាត់និងភរិយារបស់គាត់ឈ្មោះ ហារី ម៉ាទីន ពិចារណាពីកំណើតរបស់កូនស្រីខ្លួនថាជាពរជ័យមួយដ៏មហិមាបំផុត ។ សូឡូហ្វូពន្យល់ថា « ដោយសារយើងបានសុំព្រះ ហើយទ្រង់បានប្រទាននាងមកឲ្យយើង នោះយើងបានដាក់ឈ្មោះមួយដល់នាងដែលជាភាសាម៉ាឡាកាស៊ីមានន័យថា ‹ ចម្លើយរបស់ព្រះ › » ។
សូឡូហ្វូ ជាយុវមជ្ឈិមវ័យមកពីប្រទេស ម៉ាដាហ្គាស្ការ ដែលយល់ដឹងថាព្រះឆ្លើយតបការអធិស្ឋាន ហើយប្រទានពរដល់ពួកអ្នកស្មោះត្រង់នៅចំគ្រាដែលត្រូវការ ។ សូឡូហ្វូនិយាយថា « ជីវិតនេះពុំងាយស្រួលឡើយ ហើយនៅពេលមនុស្សពុំបាននូវអ្វីដែលពួកគេចង់បានទេ នោះមនុស្សមួយចំនួនចាប់ផ្តើមសួរថា ‹ ហេតុអ្វីរឿងនេះកើតឡើងចំពោះខ្ញុំ ? › ពួកគេអាចចាកចេញពីសាសនាចក្រ ឬ មានចម្ងល់នឹងជំនឿរបស់ខ្លួនលើព្រះ ។ ប៉ុន្តែនៅពេលរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ហើយអានព្រះគម្ពីរនោះគឺមានភាពងាយស្រួលជាង ។ នៅពេលយើងពិតជារស់នៅតាមដំណឹងល្អ នោះអ្នកពិតជាអាចឃើញពរជ័យជាច្រើន » ។
រស់នៅក្នុងប្រទេសមួយដែលមានបញ្ហាយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដូចជា ភាពកម្សត់ទុរគត៌ ភាពគ្មានស្ថេរភាពនៅក្នុងរដ្ឋាភិបាល ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធខ្សត់ខ្សោយ និង មានគ្រោះធម្មជាតិច្រើន នោះវាបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ពីមូលហេតុដែលសូឡូហ្វូនិយាយថាជីវិតនេះវាពុំងាយស្រួលឡើយ ។ ប៉ុន្តែសម្រាប់គាត់ ពរជ័យដែលរស់នៅតាមដំណឹងល្អ គឺធំធេងជាងភាពលំបាកនោះទៅទៀត ។ គាត់និយាយថា « ខ្ញុំពុំអាចរាប់ពរជ័យដែលខ្ញុំបានទទួលឡើយ ដរាបណាខ្ញុំរស់នៅតាមដំណឹងល្អនោះ » ។
ដោយសារសាសនាចក្រទើបតែថ្មីនៅក្នុងប្រទេស ម៉ាដាហ្គាស្ការ ( សាខាដំបូងគេត្រូវបានរៀបចំនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៩០ ) សូឡូហ្វូនិយាយថាផ្នែកមួយដ៏លំបាកបំផុតនៃការធ្វើជាសមាជិកនោះគឺជាពាក្យចចាមអារ៉ាម និង ការយល់ខុសអំពីសាសនាចក្រ ។ សូឡូហ្វូថ្លែងថា គឺដូចនៅក្នុងការនិមិត្តរបស់លីហៃអំពីដើមជីវិតដែរ « មនុស្សពុំឱបក្រសោបយកដំណឹងល្អពេញលេញឡើយ ដោយសារពួកគេមានអារម្មណ៍ខ្មាស់អៀននៅចំពោះមុខមិត្តភក្តិរបស់ខ្លួន ហើយខ្លាចថាគ្រួសាររបស់ពួកគេនឹងបោះបង់គេចោល » ។ គាត់និយាយថា អ្វីដែលធ្វើឲ្យសូឡូហ្វូមានភាពខុសពីពួកគេនោះ គឺថា « ខ្ញុំពុំធ្លាប់អៀនខ្មាស់ឡើយ ។ ខ្ញុំរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ហើយខ្ញុំតែងតែចង់ចែកចាយវាជាមួយសហការីរបស់ខ្ញុំ ទោះបីជាពួកគេមួយចំនួនពុំចាប់អារម្មណ៍នឹងវាក្តី » ។ ជារឿយៗគាត់តែងចែកទីបន្ទាល់យ៉ាងសាមញ្ញរបស់គាត់ ដែលធ្វើឲ្យមិត្តរួមការងាររបស់គាត់ដាក់ឈ្មោះហៅក្រៅគាត់ថា « គ្រូគង្វាល » ។
នៅក្នុងចំណោមភាពវឹកវរនៃសេចដ្ឋកិច្ច និង នយោបាយ នោះសូឡូហ្វូ និង ម៉ារី ម៉ាទីនពឹងផ្អែកទាំងស្រុងលើពរជ័យនៃសេចក្តីសញ្ញាព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់ខ្លួន ( ពួកគេបានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធយ៉ូហាណែស្បើកអាហ្វ្រិកខាងត្បូង មួយឆ្នាំក្រោយពីបេសកកម្មរបស់ពួកគេ — ដែលគាត់បម្រើនៅក្នុងប្រទេស អ៊ូហ្គង់ដា ហើយភរិយាគាត់បម្រើនៅក្នុងប្រទេស ម៉ាដាហ្គាស្ការ ) ព្រមទាំងការទុកចិត្តរបស់ពួកគេលើព្រះអម្ចាស់ ។ សូឡូហ្វូពន្យល់ថា « ខ្ញុំមានដំណឹងល្អ ហើយខ្ញុំដាក់ជីវិតរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងព្រះហស្តរបស់ព្រះ » ។ គាត់អាចពឹងផ្អែកលើទីបន្ទាល់ដ៏រឹងមាំរបស់ខ្លួន ដោយសារគាត់មានសេចក្តីជំនឿរួចហើយលើ « ការឆ្លើយតបរបស់ព្រះ » ។