សារលិខិតគណៈប្រធានទីមួយ
ការព្យាករ និង វិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន
ដោយប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង
ទីប្រឹក្សាទីមួយក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ
សាសនាចក្រដ៏ពិតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ត្រូវបានស្តារឡើងវិញនៅលើផែនដីសព្វថ្ងៃនេះ ។ សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ តែងតែត្រូវបានដឹកនាំដោយព្យាការី និង សាវក ដែលកំពុងរស់នៅ ដោយទទួលការណែនាំជាបន្តបន្ទាប់មកពីឋានសួគ៌ ។
គំរូដ៏ទេវភាពនេះគឺមានភាពពិតដូចពីជំនាន់បុរាណដែរ ។ យើងរៀននៅក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប ៖ « ពិតប្រាកដជាព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹងមិនធ្វើអ្វីដូច្នោះឡើយ លើកតែទ្រង់សម្តែងឲ្យពួកហោរាជាអ្នកបម្រើទ្រង់ឃើញគំនិតលាក់កំបាំងរបស់ទ្រង់ផង » ( អេម៉ុស ៣:៧ ) ។
ព្រះបានមានព្រះបន្ទូលសារជាថ្មីម្តងទៀតនៅជំនាន់របស់យើងនេះតាមរយៈព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ។ ទ្រង់បានបើកសម្តែងតាមរយៈព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធនូវដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅក្នុងភាពពោរពេញរបស់វា ។ ទ្រង់បានស្តារបព្វជិតភាពដ៏បរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ឡើងវិញ ជាមួយនឹងកូនសោរបស់វា ព្រមទាំងសិទ្ធិ អំណាច និង មុខងារទាំងអស់នៃអំណាចដ៏ពិសិដ្ឋនៃបព្វជិតភាព ។
នៅក្នុងជំនាន់របស់យើង ព្យាការី និង សាវកនៅរស់ត្រូវបានប្រទាននូវសិទ្ធិអំណាចដើម្បី និយាយ បង្រៀន និង ដឹកនាំដោយប្រើសិទ្ធិអំណាចមកពីព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតា និង ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលទៅព្យាការីថា « អ្វីដែលយើងជាព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូល នោះយើងបានមានបន្ទូលហើយ ហើយយើងពុំកែដោះសារខ្លួនឡើយ ហើយទោះជាផ្ទៃមេឃហើយផែនដី នឹងកន្លងបាត់ទៅក៏ដោយ គង់តែពាក្យរបស់យើងនឹងមិនកន្លងបាត់ដែរ ប៉ុន្តែពាក្យទាំងអស់នឹងបានសម្រេច ទោះជាដោយសំឡេងរបស់យើងផ្ទាល់ ឬក៏ដោយសំឡេងនៃពួកអ្នកបម្រើរបស់យើងក្ដី គឺដូចតែគ្នា » ( គ. និង ស. ១:៣៨ ) ។
នៅក្នុងសន្និសីទទូទៅពីរដងក្នុងមួយឆ្នាំ យើងមានពរដោយមានឱកាសស្តាប់ព្រះបន្ទូលនៃព្រះអម្ចាស់ដល់ពួកយើងមកពីអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ » ។ នោះគឺជាឯកសិទ្ធិមួយដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបានឡើយ ។ ប៉ុន្តែគុណតម្លៃនៃឱកាសនោះគឺអាស្រ័យទៅលើ ថាតើយើងទទួលព្រះបន្ទូលនោះក្រោមព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណដដែលនោះដែលព្រះបន្ទូលទាំងនោះត្រូវបានប្រទានឲ្យដល់អ្នកបម្រើទាំងនោះ ( សូមមើល គ. និង ស. ៥០:១៩–២២ ) ។ គឺដូចជាពួកលោកដែលទទួលបាននូវសេចក្តីណែនាំមកពីឋានសួគ៌ដែរ នោះយើងក៏ត្រូវទទួលវាបែបដូច្នោះដែរ ។ ហើយនោះវាតម្រូវពីយើងនូវការខិតខំខាងវិញ្ញាណដដែលនោះ ។
« ចូរខិតខំសង្វាតរកវា »
ច្រើនឆ្នាំកន្លងមកហើយ មានសមាជិកម្នាក់នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានសុំខ្ញុំឲ្យអានសុន្ទរកថាសន្និសីទមួយ ដែលលោកបានរៀបចំសម្រាប់សន្និសីទទូទៅ ។ ខ្ញុំគឺជាសមាជិកថ្មីម្នាក់នៃកូរ៉ុម ។ ខ្ញុំមានកិត្តិយសដោយទទួលបានការទុកចិត្តពីគាត់ថា ខ្ញុំអាចជួយគាត់រកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ដែលនឹងនាំឲ្យលោកថ្លែងឡើង ។ លោកបាននិយាយជាមួយខ្ញុំដោយស្នាមញញឹម « អូ៎ នេះគឺជាសុន្ទរកថាព្រាងលើកទី២២ហើយ » ។
ខ្ញុំបានចាំពីដំបូន្មានជាទីស្រឡាញ់ និង ស្រទន់របស់ប្រធាន ហារ៉ូល ប៊ី លី ( ឆ្នាំ ១៨៩៩–១៩៧៣ ) ដល់ខ្ញុំកាលពីមុនមក ដោយការសង្កត់ធ្ងន់យ៉ាងខ្លាំង ៖ « ហាល ប្រសិនបើអ្នកចង់ទទួលវិវរណៈ ចូរខិតខំសង្វាតរកវា » ។
ខ្ញុំបានអាន សញ្ជឹងគិត និង អធិស្ឋានលើសេចក្តីព្រាងទី ២២នោះ ។ ខ្ញុំបានសិក្សាដោយអស់ពីសមត្ថភាពខ្ញុំក្រោមព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ នៅពេលសមាជិកកូរ៉ុមនោះបានចែកចាយសុន្ទរកថារបស់លោក នោះខ្ញុំបានបញ្ចប់ការខិតខំសង្វាតរបស់ខ្ញុំដើម្បីទទួលនូវសារលិខិតនោះ ។ ខ្ញុំពុំប្រាកដថា ខ្ញុំបានជួយអ្វីដល់គាត់ឡើយ ប៉ុន្តែខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរនៅពេលខ្ញុំស្តាប់ឮសុន្ទរកថានោះបានថ្លែង ។ សារលិខិតបានចូលក្នុងដួងចិត្តខ្ញុំ លើសពីព្រះបន្ទូលដែលខ្ញុំធ្លាប់អាន និង អ្វីដែលគាត់និយាយនោះទៅទៀត ។ ព្រះបន្ទូលនោះមានអត្ថន័យកាន់តែអស្ចារ្យជាងកាលដែលខ្ញុំអានសេចក្តីព្រាងនោះទៅទៀត ។ ហើយសារលិខិតនោះ ហាក់បីដូចជាចង់និយាយអំពីខ្ញុំ វាត្រូវម៉ាច់នឹងតម្រូវការរបស់ខ្ញុំ ។
ពួកអ្នកបម្រើរបស់ព្រះបានតមអាហារ និង អធិស្ឋានដើម្បីទទួលសារលិខិត ដែលទ្រង់ប្រទានដល់ពួកគេឲ្យ ផ្តល់ដល់អស់អ្នកដែលត្រូវការវិវរណៈ និង ការបំផុសគំនិត ។ អ្វីដែលខ្ញុំបានរៀនពីបទពិសោធន៍នោះ និង បទពិសោធន៍ផ្សេងៗទៀតស្រដៀងនេះដែរគឺថា ដើម្បីបានប្រយោជន៍ដ៏ធំមហិមាដែលមានមកពីការស្តាប់ព្យាការី និង សាវកនៅរស់ នោះយើងត្រូវខិតខំសង្វាតដោយខ្លួនយើងផ្ទាល់ដើម្បីទទួលវិវរណៈ ។
ព្រះអម្ចាស់ស្រឡាញ់មនុស្សគ្រប់គ្នា ដែលអាចឮសារលិខិតរបស់ទ្រង់ ហើយទ្រង់ស្គាល់ពីដួងចិត្ត និង កាលៈទេសៈរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ ។ ទ្រង់ស្គាល់ពីអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ អ្វីដែលលើកទឹកចិត្ត និង អ្វីដែលសេចក្តីពិតនៃដំណឹងល្អនឹងជួយបុគ្គលម្នាក់បានល្អបំផុត ដើម្បីជ្រើសរើសផ្លូវដើររបស់ខ្លួន ទៅតាមផ្លូវឆ្ពោះទៅរកជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។
ពេលខ្លះយើងដែលជាអ្នកស្តាប់ និង អានសារលិខិតនៃសន្និសីទទូទៅក្រោយមកគិតថា « តើខ្ញុំចាំអ្វីបានល្អបំផុត ? » សេចក្តីសង្ឃឹមរបស់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះយើងម្នាក់ៗគឺថាចម្លើយរបស់យើងគឺ ៖ « ខ្ញុំនឹងមិនភ្លេចពីឱកាសនោះឡើយ គឺនៅពេលខ្ញុំទទួលអារម្មណ៍ពីសំឡេងនៃព្រះវិញ្ញាណនៅក្នុងគំនិត និង ដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំ ដោយប្រាប់ខ្ញុំពីអ្វីដែលខ្ញុំអាចធ្វើដើម្បីគាប់ព្រះទ័យព្រះវរបិតាសួគ៌ និង ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់ខ្ញុំ » ។
យើងអាចទទួលបានវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួននោះ នៅពេលយើងស្តាប់ព្យាការី និង សាវក ហើយនៅពេលយើងធ្វើវាដោយសេចក្តីជំនឿដើម្បីទទួលវិវរណៈ នោះគឺដូចជាប្រធាន លីបានមានប្រសាសន៍ថាយើងអាចធ្វើវាបាន ។ ខ្ញុំដឹងថារឿងនោះពិតមកពីបទពិសោធន៍នេះ និង ដោយសាក្សីនៃព្រះវិញ្ញាណ ។