ការធ្វើឲ្យជីវិតរបស់អ្នកក្លាយជាដំណើរដ៏បំផុសគំនិតនៃការរីកចម្រើនផ្ទាល់ខ្លួន
ដោយអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន
ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់
ការរៀនសូត្រ ការរស់នៅតាម និងការបង្រៀនដំណឹងល្អគឺជាផ្នែកសំខាន់នៃការរីកចម្រើនឆ្ពោះទៅកាន់សក្តានុពលនៃភាពជាព្រះរបស់ពួកយើង ។
រចនារូបភាពមកពី Getty Images
ឱនេះគឺជាគ្រាដ៏គួរឲ្យរំភើបអ្វីម៉្លេះ ដើម្បីធ្វើជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ! ពេលខ្ញុំគិតអំពីការអភិវឌ្ឍថ្មីៗនេះនៅក្នុងនគររបស់ព្រះអម្ចាស់ នោះវាហាក់ដូចជាឃើញច្បាស់ថា ព្រះកំពុងនាំយើងនៅលើដំណើរដ៏បំផុសគំនិតមួយដែលពោរពេញដោយព្រឹត្តិការណ៍ និងបទពិសោធន៍អស្ចារ្យ ដែលធ្វើឲ្យយើងពិបាកនឹងស្រមៃដល់ និងមានអំណរគុណទាំងស្រុង លុះត្រាណាយើងបានទទួលការយល់ និងមានទស្សនវិស័យកាន់តែប្រសើរឡើង ។
កាលពីឆ្នាំមុន យើងបានលាព្យាការីជាទីស្រឡាញ់របស់យើង និងបានគាំទ្រដោយក្តីស្រឡាញ់ដល់ព្យាការីថ្មីរបស់យើង ។ យើងបានផ្លាស់ប្តូរការប្រជុំថ្នាក់សមាគមសង្គ្រោះ និងកូរ៉ុមបព្វជិតភាពជាមួយនឹងការគូសបញ្ជាក់កាន់តែប្រសើរឡើង អំពីការប្រឹក្សារួមគ្នាដើម្បីសម្រេចបាននូវកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ នៅក្នុងស្មារតីដូចគ្នានេះ យើងបានឃើញព្រះអម្ចាស់ដាក់បញ្ចូលក្រុមសង្ឃជាន់ខ្ពស់ និងពួកអែលឌើរឲ្យនៅក្នុងកូរ៉ុមតែមួយ ហើយបានឃើញការផ្លាស់ប្តូរដ៏ធំនៅក្នុងរបៀបដែលអ្នកកាន់បព្វជិតភាព និងបងប្អូនស្រីផ្តល់ការងារបម្រើដល់បុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះ ។ ប្រសិនបើរឿងនោះមិនគ្រប់គ្រាន់ដែលធ្វើឲ្យអ្នកមានភាពអស្ចារ្យក្នុងចិត្តទេនោះ សូមពិចារណាអំពីការប្រកាសថ្មីៗនេះរបស់គណៈប្រធានទីមួយអំពីធនធានថ្មីៗ ដើម្បីគាំទ្រដល់ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន និងការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ ស្របជាមួយនឹងការផ្លាស់ប្តូរនូវសម្ភារសម្រាប់ថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សា និងថ្នាក់សាលាថ្ងៃអាទិត្យអ្វីៗទាំងនេះពុំទាន់បាននិយាយអំពីការលើកកម្ពស់ដល់ផ្នែកនានានៃកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនា ការស្រាវជ្រាវពង្សប្រវត្តិ និងកិច្ចការព្រះវិហារបរិសុទ្ធផង ។
ហើយប្រាកដណាស់នឹងមានអ្វីៗជាច្រើនដែលនឹងកើតឡើង ។ ដូចមាត្រានៃសេចក្តីជំនឿទីប្រាំបួនរបស់យើងបានប្រកាសថា « យើងខ្ញុំជឿចំពោះការណ៍ទាំងអស់ ដែលទ្រង់បានបើកសម្ដែងមក »ជារឿយៗ នោះគឺជាផ្នែកដែលងាយស្រួល ។ វាតម្រូវឲ្យមានជំនឿពិសេសមួយដើម្បី « ជឿថា ទ្រង់នឹងនៅបន្ដបើកសម្ដែងនូវរឿងដ៏ធំ និងសំខាន់ៗជាច្រើន ដែលទាក់ទងទៅនឹងនគរនៃព្រះ » ហើយបន្ទាប់មកដើម្បីត្រៀមខ្លួនរួចជាស្រេចទទួលអ្វីៗទាំងនោះ មិនថាវាជាអ្វីនោះឡើយ ។ ប្រសិនបើយើងមានឆន្ទៈ នោះព្រះនឹងដឹកនាំយើងទៅកាន់កន្លែងដែលយើងពុំធ្លាប់ស្រមៃដល់ថា យើងអាចទៅដល់ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការរំពឹងទុករបស់យើងអំពីអ្វីដែលអាចធ្វើបានគឺវានៅខ្ពស់ណាស់ ។ គំនិត និងផ្លូវរបស់ទ្រង់ប្រាកដជាខ្ពស់ជាងយើងខ្លាំងណាស់ ( សូមមើល អេសាយ ៥៥:៨–៩ ) ។ នៅក្នុងរបៀបមួយ ខ្ញុំគិតថា យើងដូចជាអ្នកនៅក្នុងទីក្រុងខឺតឡង់ ដែលព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានថ្លែងថា « អ្នកពុំបានដឹងអ្វីទៀតអំពីជោគវាសនានៃសាសនាចក្រនេះ និងនគរ ច្រើនជាងទារកដែលនៅលើភ្លៅម្ដាយនោះទេ » ។១
ទ្រង់មានព្រះទ័យផ្លាស់ប្តូរដួងចិត្តរបស់យើង
ជាមួយនឹងអ្វីដែលបានថ្លែងនោះ ពេលយើងក្រឡេកមើលអ្វីដែលយើងធ្លាប់ធ្វើ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា យើងអាចឃើញលើសពីការគ្រាន់តែកែតម្រូវគោលនយោបាយ កម្មវិធីថ្មី និងការធ្វើកំណែសៀវភៅសិក្សាទៅទៀត ។ កិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់គឺទាក់ទងនឹងមនុស្សជានិច្ច ពុំមែនទាក់ទងនឹងកម្មវិធីទេ ។ ទោះបីមានការផ្លាស់ប្តូរអ្វីដែលទ្រង់ដឹកនាំនៅក្នុងអង្គការ ឬកាលវិភាគ ឬកម្មវិធីសិក្សាមួយក្តី នោះអ្វីដែលទ្រង់ពិតជារំពឹងចង់បាននោះគឺដើម្បីផ្លាស់ប្តូរអ្នក និងខ្ញុំ ។ ទ្រង់មានព្រះទ័យផ្លាស់ប្តូរដួងចិត្តរបស់យើង ហើយពង្រីកអនាគតរបស់យើង ។
មែនហើយ យើងពុំទាន់មើលឃើញរឿងដ៏អស្ចារ្យ និងសំខាន់នោះ ដែលនឹងត្រូវបើកសម្តែងនៅពេលខាងមុខនោះនៅឡើយ ។ ប៉ុន្តែយើងមានយោបល់មួយចំនួនអំពីទិសដៅចុងបំផុតនោះ ៖
« មិនទាន់សម្តែងមកនៅឡើយ ប៉ុន្តែយើងដឹងថា កាលណាទ្រង់លេចមក នោះយើងនឹងបានដូចជាទ្រង់ ដ្បិតដែលទ្រង់យ៉ាងណា នោះយើងនឹងឃើញទ្រង់យ៉ាងនោះឯង » ( យ៉ូហានទី ១ ៣:២ ) ។
« តើអ្នករាល់គ្នាគួរធ្វើជាមនុស្ស [ និងស្ត្រី ] បែបណាទៅ ? យើងប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា ត្រូវឲ្យបានដូចជាយើង » ( នីហ្វៃទី ៣ ២៧:២៧ ) ។
« អ្នកនឹងបានទទួលនូវភាពពោរពេញរបស់ទ្រង់ ហើយបានតម្កើងក្នុងយើង ដូចជាយើងនៅក្នុងព្រះវរបិតាដែរ ហេតុដូច្នេះហើយ យើងប្រាប់អ្នកថា អ្នកនឹងបានទទួលព្រះគុណថែមលើព្រះគុណ » ( គ. និង ស. ៩៣:២០ ) ។
ខ្ញុំពុំដឹងអំពីអ្នកទេ ប៉ុន្តែសម្រាប់ខ្ញុំវិញ រឿងនោះវាហាក់ដូចជាដំណើរមួយយ៉ាងឆ្ងាយប៉ុន្តែជាដំណើរដែលសប្បាយរីករាយមួយ ! គោលដៅនៃភាពជាព្រះបែបនេះ ទោះបីវាជាគោលដៅដ៏ខ្ពស់ក្តី វាពិតជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យដំណឹងល្អដែលបានស្តារឡើងវិញមានភាពទាក់ទាញ និងបំផុសគំនិត ។ នៅក្នុងជម្រៅនៃព្រលឹងរបស់យើងគឺជាអារម្មណ៍មួយជាអនុស្សាវរីយ៍មួយដែលប្រាប់យើងថា នេះគឺជាមូលហេតុដែលយើងមកកាន់ផែនដីនេះ ។ យើងបានទទួលយកផែនការរបស់ព្រះវរបិតាដែលគង់នៅឋានសួគ៌ដ៏សំខាន់បំផុត ដោយសារយើងចង់ក្លាយដូចជាទ្រង់ ។ យើងបានដឹងថា វាគឺជាគោលដៅមួយដ៏សែនពិបាក ដែលនឹងពុំងាយស្រួលសម្រេចបានឡើយ ។ ប៉ុន្តែយើងពុំគ្រាន់តែអាចពេញចិត្តនឹងអ្វីដែលមានតិចតួចជាងនេះឡើយ ។ ព្រលឹងរបស់យើងត្រូវបានបង្កើតឲ្យរីកចម្រើន ហើយយើងត្រូវបានបំផុសគំនិត តាំងពីមុនរហូតដល់ពេលនេះ ដើម្បីធ្វើដំណើរ ។
ការរៀនសូត្រ និងការប្រែក្លាយ
ការបង្រៀន ការរៀនសូត្រ និងការរស់នៅតាមដំណឹងល្អ គឺជាគោលការណ៍សំខាន់មួយនៃការរីកចម្រើនឆ្ពោះទៅកាន់សក្តានុពលនៃភាពជាព្រះរបស់ពួកយើង និងការក្លាយដូចជាព្រះមាតាបិតាសួគ៌របស់យើង ។ ជួនកាល យើងហៅដំណើរការនេះថា ការរីកចម្រើនដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។ ជួនកាលយើងហៅវាថា ការប្រែចិត្តជឿ ។ ជួនកាលយើងហៅវាយ៉ាងសាមញ្ញថា ការប្រែចិត្ត ។ ប៉ុន្តែទោះបីយើងហៅវាបែបណាក្តី វារួមបញ្ចូលនូវការរៀនសូត្រ ។ ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានថ្លែងថា « អ្នកត្រូវតែរៀនអំពីរបៀបក្លាយជាព្រះដោយខ្លួនឯង ហើយក្លាយជាស្តេច និងពួកសង្ឃចំពោះព្រះ … ដោយចាប់ផ្តើមពីកម្រិតតូចមួយទៅកាន់កម្រិតមួយទៀត និងពីសមត្ថភាពតូចមួយទៅកាន់សមត្ថភាពកាន់តែអស្ចារ្យឡើង ។ …
« នៅពេលអ្នកឡើងជណ្ដើរ អ្នកត្រូវតែចាប់ផ្ដើមពីកាំក្រោមគេមុន ហើយឡើងមួយកាំម្ដងៗ រហូតដល់អ្នកមកដល់កំពូល គឺដូចគ្នានឹងគោលការណ៍នានានៃដំណឹងល្អអ្នកត្រូវចាប់ផ្ដើមពីចំណុចដំបូង ហើយបន្តទៅរហូតទាល់តែអ្នករៀននូវគ្រប់គោលការណ៍នៃការលើកតម្កើង » ។២
ដូច្នេះ ចូរនិយាយអំពីការរៀនសូត្រ ។ ក្នុងនាមជាគ្រូបង្រៀនដែលចូលចិត្តបង្រៀន ខ្ញុំស្រឡាញ់ពាក្យ និងគំនិត ទោះបីខ្ញុំគិតថា យើងគួរតែផ្តល់និយមន័យវាឲ្យបានប្រសើរបន្តិច ជាងដែលយើងធ្លាប់ផ្តល់ឲ្យវានោះ ។ សម្រាប់គោលបំណងនៃដំណឹងល្អ ខ្ញុំពុំគ្រាន់តែចង់និយាយអំពីការប្រមូលផ្តុំនៃចំណេះដឹងនោះទេ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នោះគឺជាផ្នែកមួយនៃការរៀនសូត្រ ។ ខ្ញុំក៏ពុំចង់តែនិយាយថា ត្រូវស្តាប់ដោយអកម្មដល់មេរៀនមួយ ឬទន្ទេញចាំនូវរឿងពិតនោះឡើយ ។ ខ្ញុំចង់និយាយថា ការរៀនសូត្រនៅក្នុងស្មារតីមួយនៃការរីកចម្រើន និងផ្លាស់ប្តូរ អំពីការយល់ដឹងដែលដឹកនាំទៅរកការរីកចម្រើន អំពីការដឹងនូវសេចក្តីពិត ដែលជាលទ្ធផលដឹកនាំយើងឲ្យខិតកាន់តែជិតព្រះនៃសេចក្តីពិតគ្រប់យ៉ាង ។
ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានផ្សារភ្ជាប់ការរៀនសូត្រ និងការផ្លាស់ប្តូរនៃដួងចិត្តដែលប្រែចិត្តជឿនេះ នៅពេលលោកបានបង្រៀនថា នៅពេល « ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប្រទានការជឿស៊ប់ដល់អ្នកដែលស្វះស្វែងរកសេចក្តីពិតដ៏ស្មោះត្រង់ » នោះវាចិញ្ចឹមបីបាច់ដល់សេចក្តីជំនឿ ដែល « ជំរុញឲ្យមានការប្រែចិត្ត និងគោរពប្រតិបត្តិតាមបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ » ។ គ្រឿងផ្សំចាំបាច់នៃការប្រែចិត្តជឿទាំងនេះបង្វែរពួកយើង« ពី របៀបនៃលោកិយ ទៅជា … របៀបនៃព្រះអម្ចាស់ » ដែល « នាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងធំដល់ដួងចិត្ត » ។៣
នេះពុំមែនជាការស្គាល់ឈ្មោះពូជអំបូរអ៊ីស្រាអែលទាំងដប់ពីរ ឬដ្យាក្រាមនៃការប្រដូចនៃដើមអូលីវនោះឡើយ ទោះបីការធ្វើបែបនោះវាមានប្រយោជន៍ក្តី ។ ការរៀនសូត្រប្រភេទនេះគឺអំពីការផ្លាស់ប្តូរខ្លួនយើង អំពីការផ្លាស់ប្តូរ ( ឲ្យបានប្រសើរឡើង ) ដោយសារយើងដឹងកាន់តែច្រើនអំពីអ្វីដែលព្រះទតដឹង ។
អ្នកអាចឃើញថា ការរៀនសូត្របែបនេះ គឺខ្ញុំនិយាយអំពីការរៀនសូត្រដែលលើសពីការរៀននៅក្នុងថ្នាក់រៀន ឬត្រូវសរុបមកតែក្នុងមេរៀនរយៈពេល ៤៥ នាទីទៅទៀត ។ ព្រះគម្ពីរ, ព្យាការី, ឪពុកម្តាយ, រដូវប្រាំង, រដូវវស្សា, ការបំផុសគំនិតខាងវិញ្ញាណ និងកម្មវិធីប្រចាំថ្ងៃនានានៃជីវិត ដែលផ្តល់ឱកាសដល់យើងឲ្យរៀនអំពីព្រះ និងផែនការរបស់ទ្រង់ ដ្បិតប្រាកដណាស់ « គ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ធ្វើទីបន្ទាល់ » អំពីទ្រង់ ( ម៉ូសេ ៦:៦៣ ) ។ ទីបំផុតយើងទាំងអស់គ្នាឃើញថា ទ្រង់មានព្រះទ័យបង្រៀនយើង ពុំគ្រាន់តែនៅព្រះវិហារប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងនៅគ្រប់ទីកន្លែង និងគ្រប់ពេលវេលាទាំងអស់នៅក្នុងគ្រាក្រៅផ្លូវការជាមួយកូនៗ និងមិត្តភក្តិរបស់យើង អ្នកជិតខាង ឬអ្នកធ្វើការជាមួយយើង បុរស ឬស្ត្រីដែលយើងជួបនៅតាមឡានក្រុង ឬបុគ្គលិកដែលជួយយើងនៅឯផ្សារគឺគ្រប់ទីកន្លែង និងគ្រប់ពេលដែលយើងមានឆន្ទៈរៀន ។
ប៉ុន្តែគ្រប់សេចក្តីពិតទាំងនេះដែលព្រះកំពុងព្យាយាមបង្រៀនយើងរៀងរាល់ថ្ងៃ គឺគ្រាន់តែជាគ្រាប់ពូជជាច្រើនដែលបានព្រោះនៅលើថ្ម ឬនៅក្នុងបន្លាដែលត្រូវឆេះ ឬងាប់ លុះត្រាណាយើងយកដំបូន្មានរបស់អាលម៉ា ដើម្បីចិញ្ចឹមបីបាច់វាដោយការដកពិសោធន៍នៅព្រះបន្ទូល ឬដូចជាយ៉ាកុបនិយាយថា ធ្វើជាអ្នកប្រព្រឹត្តតាមព្រះបន្ទូល ពុំគ្រាន់តែជាអ្នកស្ដាប់ប៉ុណ្ណោះឡើយ ( សូមមើល ម៉ាកុស ៤:១–២០; យ៉ាកុប ១:២២; អាលម៉ា ៣២:២៧–៤៣ ) ។ នៅពេលយើងរៀនសេចក្តីពិត ហើយជ្រើសរើសអនុវត្តតាមសេចក្តីពិត នោះទីបន្ទាល់របស់យើងរីកចម្រើន ( សូមមើល យ៉ូហាន ៧:១៧ ) ។ បន្ទាប់មក នៅពេលយើងធ្វើឲ្យសេចក្តីពិតនោះក្លាយជាផ្នែកមួយនៃជីវិតយើង តាមរយៈការព្យាយាមយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន ដើម្បីរស់នៅតាមវា ទោះបីជួបនូវឧបសគ្គក្តី វាផ្លាស់ប្តូរយើង ហើយយើងក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះវរបិតានៃសេចក្តីពិត ។៤
ការរៀនសូត្រដំណឹងល្អគឺត្រូវបានផ្តោតយកចិត្តទុកដាក់នៅក្នុងគេហដ្ឋាន
នេះគឺជាមូលហេតុដែលយើងនិយាយថា ការបង្រៀន ការរៀនសូត្រ និងការរស់នៅតាមដំណឹងល្អត្រូវតែ « ផ្តោតចិត្តទុកដាក់នៅក្នុងគេហដ្ឋាន និងត្រូវបានគាំទ្រដោយសាសនាចក្រ » ។៥ ទីមួយ គេហដ្ឋានគឺជាកន្លែងដែលយើងចំណាយពេលស្ទើរតែទាំងអស់របស់យើង ប្រាកដណាស់ យើងចំណាយពេលនៅផ្ទះច្រើនជាងនៅព្រះវិហារ ( ទោះបីជាប៊ីស្សពមានការងារច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ ) ។ យើងពុំរំពឹងថា រូបកាយខាងសាច់ឈាមរបស់យើងនឹងរស់នៅបានយូរដោយការបរិភោគអាហារម្តងក្នុងមួយសប្តាហ៍ឡើយ ទោះបីអាហារម្តងនោះជាអាហារល្អក្តី ។ ស្រដៀងនេះផងដែរ ប្រសិនបើថ្នាក់រៀននៅព្រះវិហារតែមួយម៉ោង ទោះបីថ្នាក់នោះល្អឥតខ្ចោះយ៉ាងណាក្តី គឺជារឿងសំខាន់សម្រាប់ « ការទទួលទានព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទ » របស់យើង ( នីហ្វៃទី ២ ៣១:២០ ) នោះយើងកំពុងស្ថិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់នៃការខ្វះរបបអាហារខាងវិញ្ញាណហើយ ។
ទីពីរ គេហដ្ឋានគឺជាថ្នាក់រៀន និងកន្លែងពិសោធន៍ ជាកន្លែងដែលការរៀនសូត្រ និងការរស់នៅតាមដំណឹងល្អ គឺត្រូវបានរួមចូលគ្នាយ៉ាងត្រឹមត្រូវឥតខ្ចោះ ដែលវាស្ទើរតែពុំអាចបំបែកគ្នាបាន ។ នេះគឺជាមន្ទីរពិសោធន៍នៃបទពិសោធន៍រស់នៅយ៉ាងសាមញ្ញ ដែលពុំអាចត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅក្នុងថ្នាក់រៀនតែឯងបានឡើយ ។
ប្រហែលអ្វីដែលសំខាន់បំផុត គេហដ្ឋានគឺជា ឬអាចក្លាយ ដូចជាស្ថានសួគ៌ ជាការរំឭកនៃគោលដៅអស់កល្បជានិច្ច ដែលយើងបានមកលើផែនដីនេះដើម្បីឈោងចាប់យកវា ។ ដូចប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង ទីប្រឹក្សាទីពីរក្នុងគណៈប្រធានទីមួយបានថ្លែងដូច្នេះថា ៖ « ទោះជាគ្រួសារលើផែនដីមិនល្អឥតខ្ចោះក្ដី ស្ថាប័នទាំងនោះផ្ដល់ឱកាសពិសេសឲ្យបុត្រាបុត្រីព្រះ ត្រូវបានស្វាគមន៍មកកាន់ពិភពលោកដោយមានក្ដីស្រឡាញ់តែមួយគត់លើផែនដី ដែលកាន់តែដូចអារម្មណ៍ដែលយើងបានមាននៅស្ថានសួគ៌ ជាក្ដីស្រឡាញ់របស់មាតាបិតា ។ គ្រួសារក៏ជាមធ្យោបាយមួយប្រសើរបំផុតដើម្បីរក្សា ហើយបន្តគុណធម៌ខាងសីលធម៌ និង គោលការណ៍ពិតនានា ដែលនឹងដឹកនាំយើងត្រឡប់ទៅឯវត្តមានព្រះវិញ » ។៦
ឱឪពុកម្តាយអើយ តើខ្ញុំបំភ័យអ្នកឬ ? ខ្ញុំសង្ឃឹមថាអត់ទេ ។ ការគូសបញ្ជាក់ស្តីពីការបង្រៀន ការរៀនសូត្រ និងការរស់នៅតាមដំណឹងល្អនៅគេហដ្ឋាននេះពុំមែនមានន័យថា ជាការបន្ថែមបន្ទុកមួយដល់បុគ្គលម្នាក់ៗ ឬគ្រួសារនោះទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញ ប្រាកដណាស់ យើងសង្ឃឹមថា តាមរយៈចំណេះដឹង និងការគាំទ្រនៃកិច្ចខិតខំរបស់អ្នកនៅគេហដ្ឋាន នោះយើងអាចបន្ថយបន្ទុកដែលអ្នកកំពុងមានតាមរបៀបមួយចំនួន ។ ឬ កាន់តែប្រសើរនោះ ប្រហែលជាយើងអាចពង្រឹងអ្នកដើម្បី « ទ្រ [បន្ទុក ] បានដោយងាយ » ( ម៉ូសាយ ២៤:១៥ ) ។
ការគាំទ្រដល់ការរៀនសូត្រដំណឹងល្អនៅព្រះវិហារ
ការពង្រីកទស្សនវិស័យនៃការក្រេបជញ្ជក់យកដំណឹងល្អនៅក្រៅថ្នាក់រៀននេះ ពុំមែនមានន័យថា ថ្នាក់រៀនមិនសំខាន់នោះទេ ។ ប្រាកដណាស់ យើងសង្ឃឹមថា ការរៀនសូត្រកាន់តែមានអត្ថន័យនោះនៅតែកើតមាននៅព្រះវិហារ ។ ប្រាកដណាស់ ការគាំទ្រដល់តួនាទីនៃថ្នាក់រៀននៅព្រះវិហារគឺសំខាន់ចំពោះការរៀនសូត្រដែលផ្តោតទៅគេហដ្ឋាន ។ ប៉ុន្តែដើម្បីជួយផ្លាស់ប្តូរជីវិត នោះការបង្រៀននៅព្រះវិហារពុំអាចឯករាជ្យអំពីអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងនៅក្នុងជីវិតមនុស្សទាំងនោះឡើយ ។ វាត្រូវតែទាក់ទង និងចេញមកពីបទពិសោធន៍ទាំងគ្រូបង្រៀន និងសិស្ស ។
ប្រាកដណាស់ ការផ្តោតទៅលើសៀវភៅសិក្សា ឬក្តារខៀន ឬការរៀបចំកៅអី ឬសូម្បីតែសំណួរពិភាក្សាដ៏ល្អឥតខ្ចោះមួយចំនួនអាចពុំមែនជាការផ្តោតចិត្តទុកដាក់ត្រឹមត្រូវឡើយ ។ បុត្រគ្រប់រូបរបស់ព្រះ និងការរីកចម្រើនអស់កល្បរបស់ពួកគេត្រូវតែជាកម្មវត្ថុនៃកិច្ចខិតខំ និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់យើង ។ យើងកំពុងព្យាយាមធ្វើឲ្យមនុស្សរំជួលចិត្ត ហើយយើងគ្រាន់តែប្រើប្រាស់កៅអី ឬដី-ស ឬឧបករណ៍សោតទស្សន៍ ប្រសិនបើវាជួយយើងធ្វើឲ្យមនុស្សរំជួលចិត្ត ។ ដើម្បីបកស្រាយឃ្លារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះហើយធ្វើឲ្យងាយយល់ តើវាមានប្រយោជន៍អ្វីដល់គ្រូបង្រៀន ឬថ្នាក់មួយ ប្រសិនបើវាគាំទ្រដល់បទបង្ហាញគោលលទ្ធិដ៏ធំបំផុតនៃលោកិយ ហើយគ្មានគោលលទ្ធិណាមួយក្លាយជាភស្តុតាងជាក់ស្ដែងនៅក្នុងជីវិត និងសេចក្តីស្រឡាញ់ គំនិត និងអារម្មណ៍របស់សមាជិកម្នាក់ៗ ជាបុគ្គលដែលព្រះចង់សង្គ្រោះ និងលើកតម្កើងនោះ ?
ការវាស់វែងពិតប្រាកដនៃភាពជោគជ័យនឹងពុំមែនជារបៀបដែលមេរៀនត្រូវបានបង្រៀនយ៉ាងរលូន ពុំមែនជារបៀបដ៏ល្អដែលយើងបង្គ្រប់ម៉ោង ពុំមែនជាការសរសើរដ៏ច្រើនដែលគ្រូបង្រៀនទទួលបានបន្ទាប់ពីបង្រៀន ឬពុំមែនមកពីមានសមាជិកថ្នាក់ចូលរួមច្រើននោះទេ ។ ភាពជោគជ័យផ្អែកទៅលើអ្វីដែលកើតឡើងនៅក្នុងជីវិតរបស់សិស្ស ។ តើបងប្រុសហើរេរ៉ូ បានរកឃើញអ្វីនៅក្នុងខគម្ពីរកាលសប្តាហ៍មុន ដែលជួយគាត់ឲ្យយកឈ្នះលើឧបសគ្គដែលគាត់កំពុងជួបប្រទះនោះ ? លើសពីនោះទៅទៀត តើមានអ្វីកើតឡើងនៅក្នុងថ្នាក់ ដែលបានពង្រីកសមត្ថភាពគាត់ឲ្យរកឃើញចម្លើយដែលគាត់ត្រូវការនៅអំឡុងសប្តាហ៍នោះ ? នៅក្នុងសប្តាហ៍នេះ កាលគាត់បានចែកចាយបទពិសោធន៍នោះ តើបងស្រីស្មីតរកឃើញសេចក្តីសង្ឃឹម និងសេចក្តីជំនឿដែលគាត់ត្រូវការ ដើម្បីជឿថា ព្រះនឹងជួយគាត់ដែរឬទេ ? ( សូមមើល « អ្នកពុំអាចមានសុខភាពល្អ ដោយគ្រាន់តែមើលអ្នកដទៃនោះទេ » ) ។
អ្វីៗទាំងអស់នេះអាចមានន័យថា ប្រសិនបើអ្នកគឺជាគ្រូបង្រៀន នោះអ្វីដែលអ្នកឃើញនៅក្នុងធនធានបង្រៀនថ្មីរបស់យើង នឹងក្លាយជាអ្វីដែលខុសប្លែកពីអ្វីដែលអ្នកធ្លាប់ឃើញនៅក្នុងសៀវភៅសិក្សាចាស់របស់យើង ។ អ្នកអាចរកឃើញសេចក្តីណែនាំជាក់លាក់តិចតួចអំពីអ្វីដែលត្រូវធ្វើ និងរបៀបដើម្បីធ្វើវា ។ នោះគឺជាអ្វីដែលវាត្រូវបានរៀបចំឡើង ដើម្បីជំរុញអ្នកឲ្យអធិស្ឋានទូលសូម ស្វែងរកមើល និងទាញយកបទពិសោធន៍ និងការបំផុសគំនិតផ្ទាល់របស់អ្នក ព្រមទាំងពីបុគ្គលដែលអ្នកបង្រៀន ។ ( សូមមើល « តើអ្នកកំពុងច្រៀងតែម្នាក់ឯង ឬដឹកនាំក្រុមចម្រៀង ? » )
ដូច្នេះឧបមាថា វគ្គសិក្សាគឺស្តីពីព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ហើយខ្ញុំគឺជាគ្រូបង្រៀនសាលាថ្ងៃអាទិត្យ នោះខ្ញុំពុំចាំបាច់មកថ្នាក់រៀនដោយនាំមករឿងជាច្រើនអំពីមេរៀននៃ ម៉ាថាយ ៥ ការដកស្រង់ដ៏បំផុសគំនិតមកពីមនុស្សដ៏ឈ្លាសវៃទាក់ទងនឹងទេសនាកថានៅលើភ្នំ និងសកម្មភាពដ៏ច្នៃប្រឌិតនានា អំពីរបៀបដើម្បីធ្វើជាអ្នកផ្សះផ្សារ អ្វីៗ ទាំងអស់ត្រូវបានរៀបចំ និងកំណត់ពេលបង្រៀនយើងរហូតដល់ប្រាំនាទីដល់ម៉ោងចប់នោះទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញ ខ្ញុំសិក្សា និងរស់នៅតាមគោលការណ៍នានានៅក្នុង ម៉ាថាយ ៥ គឺដូចជាអ្វីដែលខ្ញុំរំពឹងថា សិស្សនឹងធ្វើដែរ ។ អ្វីមួយដែលខុសប្លែកនោះគឺថា ខ្ញុំអាចធ្វើវាដោយការគិតគូ និងអធិស្ឋានកាន់តែច្រើនអំពីសមាជិកម្នាក់ៗនៅក្នុងថ្នាក់របស់ខ្ញុំ និងរបៀបដែលគោលការណ៍ទាំងនេះអាចមានអត្ថន័យចំពោះពួកគេ ។ បន្ទាប់មក នៅក្នុងថ្នាក់ ក្រោមឥទ្ធិពលនៃព្រះវិញ្ញាណ នោះខ្ញុំលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យស្អាង និងគាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក នៅក្នុងការព្យាយាមរបស់ពួកគេដើម្បីសិក្សា និងរស់នៅតាម ម៉ាថាយ ៥ ។ ខ្ញុំជួយពួកគេឲ្យឃើញអំពីទំនាក់ទំនងរវាងជីវិតរបស់ពួកគេ និងគោលលទ្ធិដ៏មានតម្លៃនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ។ លើសពីអ្វីៗទាំងអស់ ខ្ញុំអធិស្ឋានទូលសូមការបំផុសគំនិតនៅក្នុងគ្រានោះ ដើម្បីបង្វែររឿងពិតនោះឲ្យទៅជាសេចក្តីជំនឿ ដើម្បីបង្វែរសំណួរឲ្យទៅជាការស្រាវជ្រាវរកចម្លើយ ។
ប្រាកដណាស់ ជាចម្បងតួនាទីរបស់ខ្ញុំអាចមានភាពខុសប្លែកបន្តិច ។ ប៉ុន្តែគោលបំណងរបស់ខ្ញុំគឺពុំមែនទុកឲ្យក្មេងៗ កម្សាន្តរយៈពេល ៤៥ នាទី ឬទុកឲ្យវានៅស្ងៀម ដើម្បីខ្ញុំអាចនិយាយអ្វីដែលខ្ញុំចង់និយាយដោយគ្មានការរំខាននោះឡើយ ។ គោលបំណងរបស់ខ្ញុំគឺដើម្បីស្ថាបនាពួកគេក្លាយជាអ្នករៀនឯករាជ្យ ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យឃើញអំពីរបៀបដែលជីវិតពួកគេ ត្រូវបានពង្រីកតាមរយៈសេចក្តីពិតនៃដំណឹងល្អ និងដើម្បីគាំទ្រឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេ ដែលជាគ្រូបង្រៀនដំណឹងល្អដ៏សំខាន់បំផុតរបស់ពួកគេ ។
ឥឡូវនេះ ដោយធ្វើឲ្យឪពុកម្តាយមានការភ័យ នោះប្រហែលជាខ្ញុំបានបំភ័យគ្រូបង្រៀនផងដែរ ។ បើអញ្ចឹងមែននោះ ខ្ញុំសូមបញ្ជាក់អ្នកជាមួយនឹងគំនិតពីរ ៖ ( ១ ) អ្នកកំពុងបង្រៀនមនុស្ស មិនមែនបង្រៀនមេរៀនទេ ហើយអ្នកស្គាល់មនុស្សច្បាស់ជាងមេរៀនក្នុងសៀវភៅសិក្សានោះទៅទៀត ។ ( ២ ) កិច្ចខិតខំផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកដើម្បីរៀនសូត្រ និងរស់នៅតាមដំណឹងល្អគឺជាការរៀបចំដ៏ល្អបំផុត ដើម្បីបង្រៀនដំណឹងល្អដល់អ្នកដទៃ ។ សូមចាំថា របៀបដ៏ល្អបំផុតដើម្បីអញ្ជើញព្រះវិញ្ញាណមកក្នុងជីវិតយើង និងទៅក្នុងការបង្រៀនរបស់យើង គឺការរៀនសូត្រ និងរស់នៅតាមដំណឹងល្អដោយខ្លួនយើងផ្ទាល់ ។ ព្រះវិញ្ញាណគឺជាគ្រូបង្រៀនសំខាន់បំផុតនៅក្នុងសាសនាចក្រ ហើយសំណាងល្អណាស់ វាគ្មានដែនកំណត់សម្រាប់ឥទ្ធិពលនោះទេ ។
ទ្រង់បានគូសដានផ្លូវ និងដឹកនាំផ្លូវ
វាគឺជាបំណងប្រាថ្នាដ៏ធំធេងរបស់យើង ដែលព្រះអម្ចាស់នឹងលើកស្ទួយយើងឡើង ទៅកាន់ការរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណដ៏ខ្ពស់ថ្មីមួយ តាមរយៈរបៀបថ្មីនៃការរៀនសូត្រ និងការរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ។ ជាមួយនឹងជំនួយរបស់ទ្រង់ នោះយើងនឹងចែកចាយដំណឹងល្អជាមួយមិត្តភក្តិរបស់យើង មិនមែនដោយសារយើងមានអារម្មណ៍ថា វាជាកាតព្វកិច្ចនោះទេ ប៉ុន្តែដោយសារដំណឹងល្អគឺជាផ្នែកមួយនៃជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង ហើយយើងពុំអាចបើកមាត់យើង ដោយគ្មានការចែកចាយសេចក្តីពិតមួយចំនួននៃដំណឹងល្អឡើយ ។ មែនហើយ មិត្តភក្តិរបស់យើងដែលមានជំនឿផ្សេងនឹងឃើញពីពន្លឺដែលបានកើនឡើងនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ហើយនឹងស្វែងរកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា គឺពីមុនពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាស្វែងរកពួកគេទៅទៀត ដើម្បីទទួលបាននូវអ្វីមួយចំនួនដែលពួកគេបានឃើញឲ្យទៅក្រុមគ្រួសារពួកគេផ្ទាល់ ។ អាពាហ៌ពិពាហ៌ក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ កិច្ចការពង្សប្រវត្តិ អំណាច និងពិធីបរិសុទ្ធនៃបព្វជិតភាព ភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌ ការមើលថែដល់ជនក្រីក្រ អ្វីៗទាំងអស់ដែលនឹងក្លាយជាលទ្ធផលដ៏មានពរនៃការប្រែចិត្តជឿយ៉ាងជ្រាលជ្រៅរបស់សិស្សនៃព្រះគ្រីស្ទ ក្នុងការរៀនសូត្រ និងការរស់នៅតាមដំណឹងល្អរៀងរាល់ថ្ងៃ ជាមួយនឹងអំណរគុណដ៏ពោរពេញ ជាមួយនឹងការគាំទ្រឥតឈប់ឈរពីថ្នាក់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ។ នោះជាអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់កំពុងដឹកនាំយើង ហើយវាពិតជាដំណើរដ៏បំផុសគំនិតមួយ ។
យើងប្រើឃ្លាថា « ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ » ប៉ុន្តែខ្ញុំសង្ឃឹមថា វានឹងពុំក្លាយជាឃ្លាដែលបាត់បង់អត្ថន័យដើមរបស់វាឡើយ ។ ប្រាកដណាស់ យើងចង់និយាយថា វាគឺជាអ្វីដែលយើងត្រូវការដើម្បីក្លាយដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ជាគ្រូបង្រៀន និងជាសិស្ស ដើម្បីព្យាយាមចែកចាយដំណឹងល្អតាមរបៀបដែលទ្រង់បានធ្វើ ។ នេះគឺជាឱកាសដើម្បីចូលរួមនឹងពួកសិស្ស ដើម្បីទៅក្នុងផ្លូវធំ និងផ្លូវកាត់នានាជាមួយព្រះយេស៊ូវ រកមើលនរណាម្នាក់ដែលអាចបាត់បង់ ។ នេះគឺជាឱកាសដើម្បីឡើងភ្នំនៃទេសនកថាជាមួយហ្វូងមនុស្ស ហើយអង្គុយនៅក្បែរឆ្នេរនៃស្រុកកាលីឡេជាមួយនឹងហ្វូងមនុស្ស ។ នេះគឺជាឱកាសសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នាដើម្បីប៉ះជាយព្រះពហ្តរបស់លោកចៅហ្វាយ ហើយត្រូវបានព្យាបាល ។
ខ្ញុំស្រឡាញ់ពាក្យកំណាព្យទាំងនេះជានិច្ចដែលនិពន្ធដោយ អ៊ីលីស្សា អ័រ ស្នូ សម្រាប់ទំនុកតម្កើងមួយដែលរំជួលចិត្តបំផុតនៅក្នុងសាសនាចក្រ ៖
ទ្រង់បានគូសដាន ហើយដឹកនាំផ្លូវ
ហើយទ្រង់បានបង្ហាញឲ្យ
រកពន្លឺជីវិតដ៏អស់កាល
ក្នុងទីចំពោះនៃទ្រង់ ។៧
បងប្អូនប្រុសស្រី ខ្ញុំមានកិត្តិយសដើម្បីដើរជាមួយបងប្អូនឆ្ពោះទៅកាន់អនាគតដ៏រុងរឿង ដែលព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌បានរៀបចំសម្រាប់យើង ។ ខ្ញុំស្គាល់ចិត្តរបស់បងប្អូន ។ ខ្ញុំដឹងថា បងប្អូនស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ ហើយចង់ធ្វើតាមព្រះទ័យទ្រង់ ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា នៅពេលយើងរៀនពីព្រះទ័យទ្រង់ នៅពេលយើងប្រមូលពន្លឺ និងសេចក្តីពិត ហើយធ្វើវាឲ្យក្លាយជាផ្នែកមួយនៃជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង ពន្លឺនោះនឹងភ្លឺខ្លាំងឡើងៗនៅក្នុងខ្លួនយើង « ភ្លឺកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ រហូតដល់ថ្ងៃបាន ល្អឥតខ្ចោះ » ( គ. និង ស. ៥០:២៤ ការគូសបញ្ជាក់ត្រូវបានបន្ថែម ) នៅពេលយើងអាចនៅជាមួយទ្រង់ ដោយសារយើងនឹងក្លាយដូចជាទ្រង់ ។