Mga Repleksyon

Akong gisab-it ang akong bag sa kabinet ug nakita ang akong tibuok repleksyon sa samin diha sa pultahan. Mihunong ko ug mitan-aw sa akong buhok nga luag pagkabugkos, akong gum-os nga sinina, ug akong yat-yat nga mga medyas. Akong nahinumduman ang mga pulong gikan sa akong magtudtudlo sa Primary. “Ikaw espesyal nga anak nga babaye sa atong Langitnong Amahan. Siya adunay daghang mga panalangin nga giandam kanimo sa imong kaugmaon.”

Mipaduol ko ug mitan-aw sa samin, nanghinaut nga makakita ko sa umaabut. Unsa na kaha ko kon ako 12 o 22 na? Magwapa ba kaha ko? Maintelihente ba kaha ko? Maminyo ba kaha ko sa templo? Makabaton ba kaha ko og maanindot nga mga anak? Kini mao ang akong mga damgo, apan kini ba mao ang mga panalangin sa Dios nga giandam alang kanako?

“Unsa ang imong gitan-aw diha?” Mao kadto ang hinay nga tingog ni Mama.

Sa repleksyon sa samin akong nakita si Mama nga nagbarug sa akong luyo diha sa may pultahan.

“Ako,” miingon ko. “Ako ra diha sa samin.”

Si Mama miduol ug mitan-aw sa akong abaga. “‘Ikaw’ usa gayud ka espesyal nga tawo,” siya miingon.

“Mao kana ang giingon sa akong magtutudlo sa Primary. Siya miingon nga ang Langitnong Amahan adunay daghan kaayong mga panalangin nga giandam alang kanako. Unsay anaa sa akong umaabot?”

“Adto ta sa akong kwarto. Aduna koy gusto nga ipakita kanimo,” miingon si Mama.

Sa iyang kwarto si Mama miabli og gamay nga karton ug gipunit ang usa ka pilak nga samin nga may gunitanan.

“Nindot kaayo kini,” miingon ko, gisubay sa tudlo ang letrang B nga gikulit sa luyo.

“Kini mao ang samin sa akong lola,” miingon si Mama. “Kon akong pasinawon kini nga samin, akong hunahunaon kon unsa ang makita ni Lola Beatrice kon siya motan-aw niini. Siguro sa sinugdanan nakakita siya og usa ka batang babaye, sama nimo, nga nagdamgo sa iyang umaabut.

“Makahunahuna ko sa kahayag sa kalipay nga iyang nakita sa iyang mga mata sa dihang siya mitan-aw sa iyang taas nga sinapid nga buhok diha sa samin sa wala pa ang iyang bunyag. Kahibalo ba ka nga siya wala mabunyagi hangtud nga siya miabut og 18 anyos?

Milingo-lingo ko sa akong ulo. “Wala.”

“Ug dayon human sa iyang kasal ngadto kang Lolo, nanganak siya og batang babaye nga nabuhi lamang og duha ka adlaw. Nakahunahuna ko sa mga mata nga iyang nakita niining samin nga nanghubag tungod sa mga luha.

“Daghang tuig ang milabay, iyang nakita ang iyang malipayong repleksyon samtang nangandam siya sa pag-adto sa templo aron ma-sealed ngadto sa iyang bana ug tulo ka mga anak.

“Isip mas hamtong nga babaye, mahimo nga iya kining gigamit nga samin sa pagbutang og kalo sa iyang ulo sa dili pa siya motambong sa iyang mga miting sa Relief Society.

“Ug sa katapusan, isip usa ka biyuda nga may abuhon [gray] nga buhok, tingali iyang nakita ang maisugon nga determinasyon sa iyang mga mata samtang nag-inusara siya sulod sa daghang tuig apan matinud-anon ngadto sa katapusan.”

“Ang Langitnong Amahan ba mipanalangin sa Inahan ni Lola?” Nangutana ko.

“Oo, gipanalangin Niya,” miingon si Mama.

“Ang Inahan ba ni Lola malipayon sa iyang kinabuhi?”

“Oo. Dili susama gayud sa iyang giplano. Ang uban niini lisud gayud kaayo, apan siya misalig sa Dios, ug kadtong iyang mga kasinatian nakatabang kaniya nga mahimong mas mahisama Kaniya.”

“Tingali dili gyud nako kinahanglan nga makita ang umaabot,” miingon ko, hinayhinay nga gibutang og balik ang pilak nga samin sa kahon niini. “Kinahanglan lang ko nga mosalig sa Langitnong Amahan ug mosunod Kaniya.”

“Sigurado ko nga ang Dios adunay nindot kaayo nga kinabuhi nga giandam para kanimo,” miingon si Mama. “Ug kon ikaw mosunod Kaniya, sa katapusan, ang nawong nga imong makita sa samin mopakita sa Iyang imahe. Ug kana sa tinuoray usa ka damgo nga matinuod.”