Usa ka Lig-on nga Pioneer, Daghang mga Henerasyon ang Napanalanginan

Sukad sa unang mga adlaw sa Simbahan, ang mga miyembro gilutos ug gibiay-biay tungod sa ilang mga gituohan. Ang usa ka batan-ong babaye kinsa miatubang og ingon nga pagpanglutos mao si Sara Elvira Eriksen. Natawo siya didto sa Drammen, Norway, niadtong 1895. Human makaangkon og pagpamatuod, siya maunungon sa ebanghelyo—usa ka pag-unong nga adunay mas malungtaron nga mga epekto kay sa iyang mahunahuna sa tibuok niyang kinabuhi. Tungod sa iyang kaisug ug hugot nga pagtuo, ang iyang kaliwatan karon nakaangkon sa mga panalangin sa ebanghelyo diha sa ilang kinabuhi.

Sama ni Sara, mahimong mag-atubang kita og mga babag sa atong kinabuhi nga gikinahanglan nga kita mobarug alang sa atong pagpamatuod ni Jesukristo ug sa Iyang gipahiuli nga Simbahan. Ang atong pagpili nga lig-ong mobarug sa atong mga gituohan makaimpluwensya sa kinabuhi sa uban, sama sa gihimo ni Sara. Mao kini ang iyang istorya.

Sa dihang ako 15 anyos, ang akong amahan ug ako naglakaw-lakaw usa ka Dominggo sa gabii. Sa kalit lang, ang akong amahan mihunong ug misugyot nga mangadto kami sa Simbahan sa Mormon. Nasurprisa ko, apan tungod sa kakuryuso mikuyog ko niya. Ang choir nanganta og usa ka maanindot nga himno. Wala pa ko sukad makadungog og bisan unsa nga hilabihan ka makapatandog.

Human sa kanta, usa ka misyonaryo ang mibarug ug mihatag og pagpamulong mahitungod sa Dios nga Kapangulohan. Wala madugay nakig-istorya siya sa akong amahan ug kanako sulod sa pipila ka minuto.

Wala ko mobalik sa simbahan hangtud sa paglabay sa usa ka tuig sa dihang miadto ko aron sa pagkat-on og Iningles gikan sa mga misyonaryo. Sa higayon nga ang matag klase sa Iningles mahuman, moabut kami sa mga panaghisgut kalabut sa relihiyon. Ang mga misyonaryo mitudlo kanako mahitungod sa ebanghelyo ug kon unsaon sa pag-ampo ngadto sa Dios nga Amahan diha sa pangalan ni Jesukristo. Gisultihan ko nila mahitungod sa Pagpahiuli sa ebanghelyo pinaagi ni Propeta Joseph Smith, pag-abut sa Basahon ni Mormon, ug daghan pa nga mga baruganan sa ebanghelyo.

Kining tanan bag-o ngari kanako, apan pamilyar kini paminawon. Gitun-an nako og maayo ang mga kasulatan ug sinsero nga nag-ampo alang sa paglamdag, nga gihatag kanako.

Ang akong amahan nakamatikod og kausaban diha kanako. Apan sa dihang iyang naamgohan nga nagkaseryoso ko sa Simbahan, nasuko siya ug gidid-an ko sa pag-adto sa simbahan. Miadto gihapon ko. Kanunay niyang suguon ang akong igsoong lalaki nga papaulion ko sa balay diha na sa tunga-tunga sa mga miting sa Simbahan.

Sa pag-edad nako og 17, ang akong amahan nangutana kanako kon unsay akong gusto alang sa akong birthday. Giingnan nako siya nga gusto nako ang iyang pagtugot nga mabunyagan ko. Gibundak niya ang iyang kumo sa lamesa ug misinggit, “Dili gayud!”

Niining higayuna ang akong mga ginikanan mipasakop sa laing simbahan. Ang akong amahan mipadala sa ministro sa simbahan ug sa uban aron makig-istorya kanako, apan lig-on ko sa akong pagpamatuod sa ebanghelyo. Ang akong amahan miingon kanako nga dimalas ko sa pamilya, ug gipalayas ko sa balay. Mipuyo ko sa panimalay sa usa ka Relief Society sister hapit usa ka semana. Atol nianang panahona ang kasingkasing sa akong amahan nahumok, ug gipapauli ko niya sa balay.

Sulod sa pipila ka bulan naamgohan sa akong amahan nga walay makakuha sa pagpamatuod sa ebanghelyo nga anaa kanako, busa mihatag siya sa iyang pagtugot aron mabunyagan ko. Hilabihan ang akong kamaya ug kalipay nga nakahimo kini og lawom nga impresyon sa akong amahan. Gani gusto siya nga mokuyog kanako sa Oslo aron motambong sa akong bunyag.

Hangtud niining higayuna, ang akong inahan wala kaayoy gisulti, apan makaingon ko nga mituo siya nga ang ebanghelyo tinuod. Migahin kami og daghang mga oras nga manag-ubang naghisgut mahitungod sa ebanghelyo.

Apan, ang panlimbasug wala pa matapos sa panimalay. Ang akong amahan dili maminaw kanako. Butangan nako og mga pamplet ang iyang basahanan magabii, kay dugay man siya nga magbasa-basa inigka-gabii. Gidapit nako ang mga misyonaryo sa among balay kanunay, ug nakig-istorya sila sa akong amahan, apan morag walay nahimo.

Usa ka adlaw ang akong amahan nangutana nako, “Mag-ampo ka ba gayud?” Gisultihan ko siya nga nag-ampo ko kada adlaw nga ang iyang mga mata maablihan sa kamatuoran sa ebanghelyo. Mitubag siya nga kining tanan gikan sa yawa ug dayon miingon, “Mag-ampo tang duha.”

Miingon ko, “Sige, pag-ampo sa imong Dios, ug ako mag-ampo sa akong Dios, ug tan-awon nato kon hain ang unang tubagon.” Busa gihimo namo.

Wala madugay human niana akong namatikdan nga gibasa niya ang mga pamphlet ug ang Basahon ni Mormon. Miadto siya sa simbahan sa pipila ka mga higayon kuyog nako apan dili gayud mohisgut kalabut niini o mopakita og bisan unsang kausaban sa iyang mga gituohan. Maingon man, talagsa ra sa usa ka adlaw nga dili kami maghisgut og lainlaing mga baruganan sa ebanghelyo.

Usa ka adlaw, human sa tulo ka tuig nga ingon niini, giingnan ko niya nga moadto siya sa Oslo ug gusto siya nga mokuyog ko kaniya. Sa dihang miabut na kami sa sakyanan, usa sa lokal nga mga elder ang didto. Gipangutana nako siya kon asa siya moadto.

Ang elder miingon, “Wala ka ba mahibalo? Bunyagan nako ang imong amahan.”

Mihilak ko ug mikatawa! Usa ka bulan ang milabay ang akong inahan ug ang kamanghuran nga igsoong lalaki nabunyagan usab. Ang akong igsoong babaye ug ang iyang bana mipasakop sa Simbahan sa wala madugay, ingon man usab ang akong tulo ka igsoong mga lalaki.

Litrato pinaagi sa maayong kabubut-on ni Janet Bylund