មានតែឌីជីថលប៉ុណ្ណោះ
តើអ្នកកំពុងរស់នៅតាមដំណឹងល្អមិនអស់ពីចិត្តឬ ?
អាកប្បកិរិយារបស់យើងចំពោះការទទួលខុសត្រូវផ្នែកសាសនាចក្ររបស់យើងពិតជាធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរមួយ ។
« តើខ្ញុំត្រូវតែធ្វើបែបនោះឬ ? »
តើអ្នកធ្លាប់មានគំនិតដូច្នេះពីមុនមកដែរឬទេ ? ខ្ញុំមានគំនិតនេះច្រើនដងហើយ ។ ហើយខ្ញុំបានដឹងថា គំនិតដែលហាក់ដូចជាមិនសំខាន់នេះគឺជាការបង្ហាញដ៏សំខាន់មួយពីអាកប្បកិរិយារបស់ខ្ញុំ ។ ប្រាកដណាស់ យើងទាំងអស់គ្នាអាចឈោងទៅជួយ និងផ្តល់ការងារបម្រើដល់មនុស្សដទៃ យើងអាចទទួលយក ហើយបំពេញការហៅបម្រើក្នុងសាសនាចក្ររបស់យើង ហើយយើងអាចចូលរួមក្នុងការប្រជុំរបស់សាសនាចក្រយើងបាន ។ ទោះបីជាបានធ្វើវាមិនអស់ពីចិត្តក្តី រឿងទាំងនេះអាចធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរមួយនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងបាន ។ ប៉ុន្តែតើវាកំណត់ពីសមត្ថភាពរបស់ព្រះដើម្បីប្រើអ្នកឬ ? តើវាកំណត់ពីសមត្ថភាពរបស់ព្រះដើម្បីផ្លាស់ប្តូរអ្នកឬ ? សម្រាប់ខ្ញុំ ខ្ញុំគិតថា វាប្រាកដជាអញ្ចឹងមែន ។
គំនិតនេះធ្វើឲ្យខ្ញុំគិតអំពីលេមិន និងលេមយួល ដែលបានចាកចេញពីក្រុងយេរូសាឡិម ដែលបានត្រឡប់ទៅយកផ្ទាំងចំណារ ដែលបានជួយសង់សំពៅ ដែលបានធ្វើកិច្ចការគោរពប្រតិបត្តិមួយចំនួន—ប៉ុន្តែពួកគេបានធ្វើរឿងទាំងនេះដោយទើសទាល់ និងមិនអស់ពីចិត្ត ។ ពួកគេពុំបានអនុញ្ញាតឲ្យបទពិសោធន៍ពួកគេផ្លាស់ប្តូរពួកគេសម្រាប់អ្វីដែលកាន់តែប្រសើរឡើងឡើយ ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេតែងតែរអ៊ូរទាំ ហើយមានអាកប្បកិរិយាអវិជ្ជមានក្នុងគ្រប់កាលៈទេសដែលពួកគេមាន ។ ហើយបន្ទាប់ពីដឹងរឿងនោះមក ខ្ញុំមិនចង់ក្លាយដូចជាលេមិន និងលេមយួលឡើយ ។
សូមចំណាយពេលបន្តិចដើម្បីគិតអំពីហេតុផលនៅបង្កប់ក្នុងទង្វើរបស់អ្នក ។ តើអ្នកឈោងទៅជួយមនុស្សដទៃជាមួយនឹងការផ្តោតចិត្តទុកដាក់លើពរជ័យដែលមានសម្រាប់អ្នកដែរឬទេ ? ឬ តើអ្នកឈោងទៅជួយមនុស្សដទៃ ដោយសារតែអ្នកចង់ចែកចាយពន្លឺ និងសេចក្តីស្រឡាញ់ដោយស្មោះចំពោះពួកគេដែរឬទេ ? តើអ្នកធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលត្រូវការសម្រាប់ការហៅបម្រើរបស់អ្នក ដោយសារវាជាអ្វីដែលរំពឹងចង់បានពីអ្នកឬទេ ? ឬតើអ្នកធ្វើវា ដោយសារអ្នកចង់បម្រើព្រះអម្ចាស់ និងអស់អ្នកដែលនៅជុំវិញអ្នកឬទេ ?
ទាំងនេះគឺជាសំណួរមួយចំនួនដែលខ្ញុំព្យាយាមសួរខ្លួនឯងពីមួយគ្រាទៅមួយគ្រា ។ តើខ្ញុំកំពុងតែធ្វើអ្វីទាំងអស់ ដើម្បីរស់នៅដូចជាសិស្សដ៏ពិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទដោយស្មោះអស់ពីចិត្តដែរឬទេ ? ឬតើចិត្តខ្ញុំពុំបានប្រព្រឹត្តតាមដំណឹងល្អទាំងស្រុងទេឬ ? ខ្ញុំគិតថា ប៊ីស្សព ហ្គែរ៉ល កូសសែ គណៈប៊ីស្សពជាអធិបតីបានថ្លែងអំពីរឿងនេះបានល្អបំផុតថា ៖ « តើយើងសកម្មនៅក្នុងដំណឹងល្អដែរឬទេ ឬយើងគ្រាន់តែរវល់នៅក្នុងសាសនាចក្រប៉ុណ្ណោះ ? » ( « It Is All about People » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៨ ទំព័រ ១១២ ) ។
សកម្ម ទល់នឹង រវល់
សម្រាប់ខ្ញុំ ពេលខ្ញុំគ្រាន់តែ « រវល់ » នៅក្នុងសាសនាចក្រ នោះភាពព្រងើយកន្តើយបានចូលមកក្នុងដួងចិត្តខ្ញុំ ។ ភាពព្រងើយកន្តើយនេះអាចកើតមកពីអាកប្បកិរិយាមិនសូវមានបំណង ឬកើតឡើងមកពីការបណ្តោយឲ្យកិច្ចការមិនសូវសំខាន់ចូលមកក្នុងកាលវិភាគខ្ញុំ ដើម្បីរំខានកិច្ចការដែលសំខាន់ខ្លាំងសម្រាប់ខ្ញុំ ។ ភាពព្រងើយកណ្តើយនេះលបចូលមក ពេលខ្ញុំអង្គុយនៅក្នុងការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ ហើយពុំបានផ្តោតចិត្តទុកដាក់ ពេលខ្ញុំថ្លែងពាក្យអធិស្ឋាននាពេលយប់ ហើយចិត្តរបស់ខ្ញុំចាប់ផ្តើមរសាត់អណ្តែតទៅគិតពីរឿងផ្សេងៗ ពេលខ្ញុំអានព្រះគម្ពីររបស់ខ្ញុំលឿន ដោយពុំបានពិចារណាអំពីវា ឬពេលខ្ញុំបានឈោងទៅជួយបុគ្គលម្នាក់ ដោយគ្រាន់តែនិយាយថា ខ្ញុំបានធ្វើវា ជាជាងដើម្បីធ្វើជាមិត្តដ៏ស្មោះស្ម័គ្រជាមួយពួកគេ ។
ជួនកាលខ្ញុំថែមទាំងមានអារម្មណ៍ស្មុគស្មាញ ពេលខ្ញុំពុំឃើញភាពរីកចម្រើននៅក្នុងជីវិតខ្ញុំ—ពេលខ្ញុំមានភាពព្រងើយកន្តើយដោយងាយៗ ហើយ « រវល់ » នៅក្នុងដំណឹងល្អ—ហើយអារម្មណ៍នេះបន្តនៅជាប់នឹងខ្ញុំ រហូតដល់ខ្ញុំបានដឹងពីបញ្ហានោះពិតប្រាកដ ។ ជួនកាលខ្ញុំសញ្ចឹងគិតដោយសួរខ្លួនឯងថា « តើខ្ញុំកំពុងធ្វើការហៅបម្រើនេះ ឬជួយបុគ្គលរូបនេះ ឬអធិស្ឋាន ឬសិក្សាខគម្ពីរនេះដោយផ្តោតចិត្តទុកដាក់ទាំងស្រុង និងអស់ពីចិត្តក្នុងពេលនេះដែរឬទេ ?
បន្ទាប់ពីការបង្ហាញមួយចំនួនដូច្នោះបានប៉ះចិត្តខ្ញុំ នោះគឺជាពេលដែលការផ្លាស់ប្តូរពិតជាបានកើតឡើងក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។ ពេលខ្ញុំអធិស្ឋានដោយអស់ពីចិត្តដើម្បីឃើញមនុស្សដទៃដូចព្រះវរបិតាទតឃើញពួកគេ ពេលខ្ញុំអធិស្ឋានទូលសូមឱកាសផ្តល់ការងារបម្រើ ពេលខ្ញុំអធិស្ឋានទូលសូមការណែនាំចំពោះការហៅបម្រើរបស់ខ្ញុំ នៅក្នុងមុខរបររបស់ខ្ញុំ និងនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់ខ្ញុំ និងសំខាន់បំផុតនោះ គឺពេលខ្ញុំធ្វើតាមការបំផុសគំនិតដែលទ្រង់បានប្រទានដល់ខ្ញុំ ពេលសកម្មភាពរបស់ខ្ញុំឆ្លុះបញ្ចាំងពីបំណងប្រាថ្នាដែលមាននៅក្នុងចិត្តខ្ញុំ ដើម្បីធ្វើជាមនុស្សកាន់តែប្រសើរ—នោះ គឺជាពេលដែលខ្ញុំកំពុងសកម្មនៅក្នុងដំណឹងល្អ ។ នោះ គឺជាពេលដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ផ្លាស់ប្តូរពិតប្រាកដទៅលើអាកប្បកិរិយារបស់ខ្ញុំ ក្នុងចិត្តខ្ញុំ និងក្នុងព្រលឹងរបស់ខ្ញុំ ។ នោះ គឺជាពេលដែលខ្ញុំឃើញអព្ភូហេតុជាច្រើនបានបើកបង្ហាញឡើង ។ នោះ គឺជាពេលដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា មានសុភមង្គលពិតប្រាកដចូលក្នុងជីវិតខ្ញុំ ។ នោះ គឺជាពេលដែលខ្ញុំពិតជាព្យាយាមដើម្បីផ្លាស់ប្តូរសម្រាប់អ្វីដែលកាន់តែប្រសើរឡើង ។
សកម្មភាព ទល់នឹង អារម្មណ៍
ខ្ញុំគិតថា យើងទាំងអស់គ្នាអាចគិតអំពីការណ៍មួយចំនួនដែលបានកើតឡើយនៅក្នុងជីវិតយើង ពេលសកម្មភាពយើងបានប្រសើរខ្ពង់ខ្ពស់ ប៉ុន្តែអារម្មណ៍ដែលបង្កប់នៅក្នុងសកម្មភាពនោះពុំសូវពុះកញ្ជ្រោលនោះ ។ ជួនកាលជីវិតយើងពិតជាមមាញឹកណាស់ ជួនកាលយើងក៏ពុំរីករាយទាំងស្រុងក្នុងកាលៈទេសៈនានារបស់យើងជានិច្ចដែរ ហើយជួនកាលរឿងគ្រប់យ៉ាងពុំដំណើរការរលូនទៅមុខដូចអ្វីដែលយើងចង់បានឡើយ ។ យើងពុំល្អឥតខ្ចោះទេ តែបើសិនជាយើងទូលសូមព្រះវរបិតាសួគ៌ឲ្យជួយយើងឲ្យផ្តោតអស់ពីចិត្តទៅក្នុងគ្រាស្មុគស្មាញ ឬគ្រានានាដែលចំណាយពេលវេលាច្រើន ដែលយើងត្រូវបានស្នើសុំឲ្យធ្វើ នោះយើងអាចរៀនធ្វើកិច្ចការទាំងនោះក្នុងរបៀបមួយកាន់តែដូចព្រះគ្រីស្ទ ។
ខ្ញុំអាចគិតពីគ្រានានា ពេលខ្ញុំស្ទាក់ស្ទើរព្រមធ្វើការបម្រើមួយ នោះគ្រាន់តែដើម្បីបន្ទន់ចិត្តខ្ញុំ ហើយបានផ្លាស់ប្តូរបន្ទាប់ពីបទពិសោធន៍នោះមក ។ ឬពេលខ្ញុំបានទទួលការហៅបម្រើមួយ ហើយរអ៊ូរទាំអំពីវាថា ខ្ញុំចំណាយពេលច្រើនពេកលើវា តែដល់ពេលការដោះលែងមកដល់ ខ្ញុំក៏យំយ៉ាងខ្លាំង ដោយសារខ្ញុំបានរៀនស្រឡាញ់ការហៅបម្រើនោះ ។
យើងអាចចែកចាយពន្លឺ បំពេញការទទួលខុសត្រូវរបស់យើង ហើយទទួលចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋានយើងកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាពបំផុត ប្រសិនបើដួងចិត្តយើងស្ថិតនៅក្នុងកន្លែងត្រឹមត្រូវ ។ ប្រសិនបើយើងឆ្លៀតពេលវាយតម្លៃអំពីអាកប្បកិរិយា និងបំណងប្រាថ្នាដែលបង្កប់នៅក្នុងសកម្មភាពយើង ហើយធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលយើងអាច « ដោយចិត្តស្មោះសរ [ និង ] ដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត » ( មរ៉ូណៃ ១០:៤ ) នោះយើងនឹងអាចទទួលស្គាល់កាន់តែច្បាស់នូវការណែនាំរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ រកឃើញអំណរកាន់តែខ្លាំងឡើង ហើយធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរកាន់តែខ្លាំងឡើងនៅក្នុងជីវិតយើង និងជីវិតរបស់មនុស្សដទៃទៀត ។