លិខិតអញ្ជើញមួយសម្រាប់រីកាដូ
ម៉ាទីន អាប៉ូឡូ ខូដូវ៉ា ទីក្រុង ប៉ារ៉ាណា ប្រទេសប្រេស៊ីល
រចនារូបភាពដោយ ខាធី ដុកគ្រីល
ពេលខ្ញុំឮពីសកម្មភាពសាសនាចក្រ ខ្ញុំបានអញ្ជើញមនុស្ស ១០ នាក់ដែលមិនមែនជាសមាជិកសាសនចក្រទៅចូលរួមកម្មវិធីនោះ ។ ខ្ញុំបានធ្វើបែបនេះអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ។ ខ្ញុំបានធ្វើលិខិតអញ្ជើញ ហើយដាក់វាក្នុងស្រោមសំបុត្រពណ៌សមួយ ហើយអធិស្ឋានសូមឲ្យព្រះវិញ្ញាណដឹកនាំខ្ញុំ ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំបានចែកលិខិតអញ្ជើញនោះ ។ កម្រណាស់ដែលមានមនុស្សទាំង ១០ នាក់នោះចូលរួម ប៉ុន្តែប្រសិនបើមានតែម្នាក់ចូលរួម នោះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំមានជោគជ័យ ។
បួនប្រាំឆ្នាំកន្លងទៅនេះ ខ្ញុំបានរៀបចំលិខិតអញ្ជើញចំនួនដប់ សម្រាប់ការប្រជុំពិសេសមួយរបស់គូស្វាមីភរិយាដែលបានរៀបការរួច ។ ខ្ញុំបានជូនលិខិតអញ្ជើញនោះទៅមនុស្សប្រាំបួននាក់នៅកន្លែងធ្វើការ ហើយនៅសល់លិខិតមួយទៀត ។ ខ្ញុំពុំដឹងថា ខ្ញុំត្រូវជូនលិខិតអញ្ជើញនោះទៅនរណាទេ ។ ប៉ុន្មាននាទីក្រោយ រីកាដូអ្នកតំណាងផ្នែកលក់ បានដើរកើតតុធ្វើការរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំទទួលការបំផុសគំនិតឲ្យអញ្ជើញគាត់ ទោះបីគាត់បានបដិសេធការអញ្ជើញមួយពីមិត្តរួមការងារម្នាក់ឲ្យចូលរួមសកម្មភាពនៅព្រះវិហារគាត់ក្តី ។ ខ្ញុំបានគិតថា រីកាដូនឹងពុំចាប់អារម្មណ៍ទេ ។
ប៉ុន្តែពេលរីកាដូបានដើរកាត់តុធ្វើការខ្ញុំម្តងទៀតដើម្បីចេញទៅវិញ នោះខ្ញុំទទួលការបំផុសគំនិតម្តងទៀត ។ ប៉ុន្តែគាត់បានចេញទៅយ៉ាងលឿន ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំគ្មានឱកាសនិយាយជាមួយគាត់ឡើយ ។ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានថា រីកាដូនឹងត្រឡប់មកវិញ ប្រសិនបើខ្ញុំត្រូវជូនលិខិតអញ្ជើញនោះដល់គាត់ ។
បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានបញ្ចប់ការអធិស្ឋានរួច រីកាដូបានត្រឡប់វិញ ហើយសួរសំណួរមួយដល់ខ្ញុំ ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំបាននិយាយថា « រីកាដូ ព្រះវិហាររបស់ខ្ញុំមានសកម្មភាពសម្រាប់គូស្វាមីភរិយាដែលរៀបការរួច ។ យើងនឹងចែកចាយបទពិសោធន៍អំពីរបៀបដើម្បីរស់នៅដោយរីករាយរៀងរាល់ថ្ងៃ ។ បន្ទាប់ពីកម្មវិធីនោះចប់ យើងនឹងរាំកម្សាន្ត ។ ខ្ញុំសូមអញ្ជើញអ្នកឲ្យទៅកម្មវិធីនោះ តើអ្នកនឹងទៅកម្មវិធីនោះដែរឬទេ ? »
រីកាដូបាននិយាយថា « បាទ ខ្ញុំនឹងទៅ ! » ប៉ុន្តែចម្លើយរបស់គាត់ពុំធ្វើឲ្យខ្ញុំជឿគាត់ឡើយ ។
ខ្ញុំបានគិតថា « យ៉ាងហោចណាស់ខ្ញុំបានធ្វើកិច្ចការដែលខ្ញុំត្រូវធ្វើហើយ » ។
ភរិយាខ្ញុំ និងខ្ញុំបានទៅដល់ព្រះវិហារមុនគេ ដើម្បីស្វាគមន៍មនុស្សពេលពួកគេមកដល់ ។ រំពេចនោះ ខ្ញុំបានឃើញរីកាដូ និងភរិយាគាត់រេជីណា ។ ខ្ញុំបានណែនាំពួកគេឲ្យស្គាល់ភរិយាខ្ញុំ និងមនុស្សដទៃដែលចូលរួមកម្មវិធីនោះ ។ ពេញមួយល្ងាចនោះ រីកាដូ និងរេជីណា ហាក់ដូចជារីករាយនឹងកម្មវិធីនោះណាស់ ។ ខ្ញុំមានក្តីរំភើបចិត្ត ពេលពួកគេនិយាយថា ពួកគេនឹងមកចូលរួមព្រះវិហារនៅថ្ងៃអាទិត្យដើម្បីរៀនបន្ថែមទៀត ។
រីកាដូ និងរេជីណា និងកូនពីរនាក់របស់ពួកគេបានរៀនបន្ថែមទៀត ។ ទីបំផុត ពួកគេបានចូលរួមសាសនាចក្រ ។ ក្រោយមកទៀត ពួកគេបានផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ មានគ្រាមួយ រីកាដូបានប្រាប់ខ្ញុំថា គាត់ និងភរិយាគាត់បាននិយាយគ្នាពីរឿងលែងលះគ្នា ប៉ុន្តែក្រោយមកព្រះអម្ចាស់បានដឹកនាំរីកាដូឲ្យទៅការិយាល័យរបស់ខ្ញុំ ។
ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ខ្ញុំបានអធិស្ឋានទូលសូមឲ្យព្រះអភ័យទោសដល់ខ្ញុំដែលគិតថា រីកាដូនឹងពុំទទួលលិខិតអញ្ជើញរបស់ខ្ញុំទេ ។ ខ្ញុំបានដឹងថា វាគឺជារឿងសំខាន់ដើម្បីអញ្ជើញមនុស្សគ្រប់រូប ។ អ្នកមិនអាចដឹងមុនទេថា តើនរណាខ្លះដែលនឹងទទួលយកការអញ្ជើញនោះ ។ ◼