ឃើញលោកប៉ាច្រៀង
ម៉ារៀ អូកា រដ្ឋ កាលីហ្វ័រញ៉ា ស.រ.អា.
រចនារូបភាពដោយ អេលែន ហ្គានស៍
ខ្ញុំបានទៅបេសកកម្មនៅ ហូណូលូលូ រដ្ឋ ហាវ៉ៃ ស.រ.អា. បានតែរយៈពេលបួនខែកន្លះប៉ុណ្ណោះ ពេលខ្ញុំមានការប្រកាច់ដ៏យូរមួយ ហើយក្រោយមកខ្ញុំត្រូវបានធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យថា មានជំងឺឆ្កួតជ្រូក ។ ជាច្រើនខែបន្ទាប់មក ខ្ញុំបានទៅមន្ទីរពេទ្យ ធ្វើតេស្តជាច្រើន ហើយទទួលថ្នាំព្យាបាលថ្មីមួយដែលធ្វើឲ្យមានផលប៉ះពាល់ច្រើន ។
តាំងពីដំបូងរហូតមកដល់ពេលនោះ ខ្ញុំបានផ្តោតចិត្តយ៉ាងខ្លាំងលើកិច្ចការអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំពុំនឹកផ្ទះខ្លាំងទេ ប៉ុន្តែចាប់តាំងពីពេលដែលខ្ញុំមានការប្រកាច់នោះមក ដួងចិត្តខ្ញុំឈឺចាប់ ។ ខ្ញុំនឹកឪពុកម្តាយខ្ញុំ ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាឯកោ ទោះបីខ្ញុំនៅក្នុងចំណោមមនុស្សដ៏អស្ចារ្យដែលមើលថែខ្ញុំក្តី ។ ខ្ញុំមិនចង់ទៅផ្ទះ ប៉ុន្តែខ្ញុំចង់បានអារម្មណ៍នៃភាពសុខសាន្ត ។
ដោយមានការអនុញ្ញាតពីប្រធានបេសកកម្ម ខ្ញុំបាននិយាយជាមួយឪពុកម្តាយខ្ញុំតាមទូរសព្ទអំពីថ្នាំរបស់ខ្ញុំ ។ ឪពុកខ្ញុំដែលទើបតែបំពេញក្តីសុបិនដ៏យូររបស់គាត់ ចូលរួមក្រុមចម្រៀងរោងឧបោសថនៅវិសាលដ្ឋាននៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធ បានបញ្ជាក់ដល់ខ្ញុំថា គាត់នឹងច្រៀងចម្រៀងឲ្យអស់ពីចិត្តសម្រាប់ខ្ញុំនៅក្នុងសន្និសីទទូទៅ ដែលបានចាប់ផ្តើមនៅថ្ងៃបន្ទាប់នោះ ។
នៅព្រឹកបន្ទាប់ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានដោយស្មោះទូលសូមភាពសុខសាន្តដែលខ្ញុំត្រូវការជាខ្លាំងនោះ ។ ខ្ញុំបានទទួលចម្លើយចំពោះសំណួរជាក់លាក់នានា អំឡុងពេលសន្និសីទទូទៅពីមុនៗ ហើយខ្ញុំបានទុកចិត្តថា ខ្ញុំអាចទទួលការណែនាំម្តងទៀត ។ នៅពេលចាប់ផ្តើមសន្និសីទ ក្រុមចម្រៀងបានច្រៀងបទ « កូនចៅនៃព្រះអើយទ្រង់គង់ក្បែរអ្នក » ( ទំនុកតម្កើង លេខ ៤៥ ) ។ អំឡុងពេលនាទីដំបូង ខ្ញុំបានឃើញប៉ារបស់ខ្ញុំនៅលើកញ្ចក់ទូរទស្សន៍ ។ អ្នកថតវីដេអូបានពង្រីកកាំម៉ារ៉ាកាន់តែជិតមុខរបស់គាត់មួយសន្ទុះធំ ។
ទឹកភ្នែកខ្ញុំបានហូរស្រក់ចុះមក ពេលខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍នៃភាពសុខសាន្តពេញខ្លួនខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានដឹងថា ព្រះស្រឡាញ់ខ្ញុំ ។ ទ្រង់បានដឹងយ៉ាងពិតប្រាកដអំពីតម្រូវការខ្ញុំនាថ្ងៃនោះ—គឺការបញ្ជាក់យ៉ាងសាមញ្ញថា ទ្រង់គង់នៅក្បែរ ហើយជ្រាបដឹងពីខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍នៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់គ្រួសារខ្ញុំ ដៃគូ និងប្រធានបេសកកម្មរបស់ខ្ញុំ ។ ជំនួសឲ្យអារម្មណ៍ការមានបន្ទុក ឥឡូវនេះ ខ្ញុំបានឃើញពីឱកាសមួយដើម្បីខិតកាន់តែជិតព្រះអម្ចាស់ ។
ឧបសគ្គផ្នែកសុខភាពខ្ញុំពុំបាត់ទៅណាទេ ។ ទីបំផុត ខ្ញុំត្រូវចាកចេញពីបេសកកម្មរបស់ខ្ញុំមុនកំណត់ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានដឹងថាព្រះគង់នៅទីនោះ ហើយទ្រង់ស្រឡាញ់ខ្ញុំ ។ ការបញ្ជាក់នោះបាននៅជាប់ជាមួយខ្ញុំ ពេញទាំងការសាកល្បងជាច្រើនទៀតរបស់ខ្ញុំ ហើយបានផ្តល់សេចក្តីសង្ឃឹមក្នុងគ្រាលំបាកនានារបស់ខ្ញុំ ។ មនុស្សដទៃអាចគិតថា វាគឺជារឿងចៃដន្យ ប៉ុន្តែខ្ញុំដឹងថា ការឃើញប៉ារបស់ខ្ញុំច្រៀងអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់នៃព្រះ គឺជាអព្ភូតហេតុតូចមួយក្នុងគ្រាអាសន្នរបស់ខ្ញុំ ។ ◼