Usa ka Oras nga Magtukaw uban Kaniya

Imahe

Priest kneeling in prayer at the sacrament table.

Usa ka adlaw nag-andam ko sa paghatag og pakigpulong sa miting sa sakrament. Nagtuon ko sa artikulo nga “Ang Pag-ula ni Jesukristo” ni Elder Jeffrey R. Holland sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles sa Marso 2008 nga Liahona. Sa iyang artikulo, si Elder Holland naghisgot sa damgo ni Elder Orson F. Whitney (1855–1931) diin iyang nakita ang Manluluwas didto sa Tanaman sa Getsemani. Si Elder Whitney mihulagway sa kasakit ug pag-antus nga iyang nakita nga giagwanta sa Manluluwas. Dayon misulat siya:

“Sa wala madugay Siya mibarug ug mipaingon diin nangluhod [ang] mga Apostoles—nga nahikatulog! Giuyog Niya sila, mipukaw kanila, ug sa tono nga malumo nga pagbadlong, nga walay makitang bisan gamay lang nga kasuko o pagpanton, mihangyo kanila kon makatukaw ba sila sulod sa usa ka takna uban Kaniya. …

“Mibalik ngadto sa Iyang lugar, Siya nag-ampo pag-usab ug dayon mibalik ug nakita na usab nga sila nangatulog. Gipukaw Niya sila pag-usab, mipasidaan kanila, ug mibalik ug nag-ampo pag-usab. Tulo ka mga higayon kini nahitabo.”¹

Samtang nagbasa ko niini, ang espiritu sa pagpadayag midasig sa akong hunahuna. Diha-diha dayon, nakaamgo ko nga ang paagi nga ako “makatukaw uban Kaniya sa usa ka oras” mao ang akong pagbati sa miting sa sakrament matag Dominggo. Sukad niini, nakakat-on ko nga kini mao ang oras nga kita makaampo ngadto sa atong Langitnong Amahan sa mas makahuluganon nga paagi. Ang pag-ampo mahinungdanon kanunay, apan ang Espiritu nga mabati nianang orasa sa sakrament mao ang kahigayonan nga kita mas maduol ngadto sa Langitnong Amahan ug sa atong Manluluwas, si Jesukristo. Kon atong itumong ang atong mga hunahuna sa Ginoo, kini, sa usa ka paagi, nga ato Siyang giubanan panahon sa Iyang paghingutas nga Iyang gilahutay sa pagdala sa atong mga sala. Kini panahon sa pag-ila sa mga kasakit nga Iyang giantus para kanato.

Ang mga miting sa sakrament bililhon kaayo ngari kanako. Para kanako kini mao ang oras sa mahangturong kaluwasan. Kini nahimong sagrado nga panahon diin ako mohinumdom ug mopasalig diha sa pag-ampo ug sa espiritu sa pagtahud sa akong mga pakigsaad ug sa pagsunod sa hingpit nga ehemplo sa akong Manluluwas. Nasayud ko nga Siya buhi ug nahigugma nako. Nasayud ko nga pinaagi lamang sa Iyang sakripisyo ug Iyang bililhong dugo nga miagas nga kitang tanan maluwas. Nasayud ko nga kini tinuod tungod kay samtang ako “nagtukaw uban Kaniya”, ang akong pagsabut nalamdagan, ang akong kinabuhi napanalanginan, ug ang akong panglantaw sa kinabuhing dayon diha sa Iyang presensya napalawman.