2015
Gusto Ka Ba og mga Bulak?
Enero 2015


Gusto Ka Ba og mga Bulak?

Ni Cindy Almaraz Anthony, Utah, USA

Imahe
illustration of roses for lds voices

Sa kalit akong gibati ang Espiritu Santo nga nagsulti nako nga ang babaye nagkinahanglan sa mga bulak labaw pa kay kanako.

Usa ka adlaw human sa usa ka lisud nga trabaho sa pediatrics unit sa ospital, gikapoy ug gisapot ko. Samtang ako naglakaw paingon sa security desk, nakakita kog matahum nga mga bulak. Sa dihang misulti ko sa tawo diha sa desk kon unsa katahum kini ug unsa kini ka humot, miingon siya nako nga mahimo nako kining kuhaon.

Nalipay kaayo ko! Naghunahuna ko nga tingali ang Langitnong Amahan gusto nga makuha nako ang mga bulak aron monindot ang akong adlaw.

Naglakaw pagawas sa ospital, ako nagsunod sa usa ka babaye nga nag-wheelchair. Nawad-an kog pasensya kaniya apan sa katapusan nakauna ko niya sa among paggawas sa building. Samtang ako milabay, mihangad siya ug miingon, “Ah, pagka-nindot sa mga bulak.” Nagpasalamat ko niya ug nagdali padulong sa akong bana, kinsa naghulat sa among sakyanan. Naghinam-hinam ko nga mopakita kaniya sa akong mga bulak.

Sa kalit lang akong gibati ang Espiritu Santo nga nagsulti nako nga ang babaye mas nagkinahanglan sa mga bulak labaw pa kay kanako. Nagduha-duha ko nga mohatag niini ngadto kaniya, apan akong gisunod ang aghat. Sa dihang nangutana ko kon ganahan ba siya niini, nanghinaut ko nga siya moingon og dili.

“Oh, oo!” mitubag siya. “Ganahan ko niana. Matahum kana.”

Gihatag nako kini ngadto niya, apan sa akong pagbiya, misugod siya sa pagbakho. Sa dihang nangutana ko kon ok ra ba siya, siya miingon nako nga ang iyang bana namatay daghang mga tuig na ang milabay ug nga sobra na sa usa ka tuig sukad mibisita ang iyang mga anak kaniya. Miingon siya nga nangamuyo siya sa Dios sa pagpakita kaniya og timailhan sa Iyang gugma.

“Ikaw usa ka anghel nga gipadala sa Dios sa paghatag nako sa akong paborito nga mga bulak,” miingon siya. “Karon nasayud ko nga Siya nahigugma nako.”

Nahugno ang akong gibati. Hakog ra kaayo ko. Kini nga babaye nagkinahanglan og mahigugmaon nga mga pulong, ug ako dili gani gusto nga makigsulti kaniya. Dili ko anghel. Sa among pagbulag, misugod usab ako sa paghilak.

Sa dihang ako miabut sa sakyanan, ang akong bana nangutana unsay nahitabo ug nganong gihatag nako ang akong mga bulak. Morag naglibog siya apan nahuwasan ra sa akong pag-istorya niya.

“Nagpadala ko og rosas kanimo karon. Gibati nako nga gikinahanglan kini nimo,” miingon siya. “Naguol ko nga imo lang kining gihatag. Kon dili kadto ang mga bulak nga akong gipadala kanimo, asa diay kini?”

Mao diay kay ang tindahan sa mga bulak nakalimot sa paghatud sa mga rosas, mao nga miadto mi sa tindahan. Ang akong bana misulod ug wala madugay migawas dala ang matahum nga bouquet.

Wala ko makapugong sa paghilak. Ang Langitnong Amahan mihangyo nako sa pagsakripisyo niadtong mga bulak, nasayud nga adunay mas nindot pa nga naghulat nako ug usab nga ang Iyang magul-anon nga anak nga babaye nagkinahanglan og pahinumdom sa Iyang gugma.