Mahimo ba Akong Mokumpisal?

Samtang ako naglingkod atbang sa usa ka sakop sa kapangulohan sa stake, ang akong kasingkasing misugod sa pagkulba. Gibati na nako ang kakulba sukad ang klerk sa stake mitawag aron makig-appointment. Nasayud ba kaha siya nga dili ako takus nga moserbisyo?

Nakahukom ko nga pipila ka mga sala mas sayon dad-on ngadto sa hukmanan sa Dios kay sa pagpadayag dinhi sa yuta, naghunahuna nga hinakog ang pagpadayag sa mga butang nga makahatag og kasakit o kaulawan sa akong asawa. Mas maayo nga buntugon kini sa akong kaugalingon ug magpuyo uban sa mga palas-anon. Ang bugtong problema mao nga ako dili makabuntog niini sa akong kaugalingon.

Naglingkod ko didto samtang ang magtatambag sa kapangulohan sa stake mihatag sa tawag sa pagserbisyo. Nangutana siya, “Brother, dawaton ba nimo kini nga calling?” Ganahan unta akong mosinggit og “Oo!” Hinoon, hapit dili boluntaryo, nadungog nako ang akong kaugalingon nga miingon, “dili ko makadawat; kinahanglan pa nakong limpyohan ang ubang mga sala.”

Kabalaka ug kahupayan ang dungan nga misanap nako samtang akong gikumpisal ang kinatibuk-ang matang sa sala. Nangutana siya kon nakigsulti ba ako sa akong bishop. “Wala.” Ang akong asawa? “Wala.” Iya akong gilamano, mipahiyom, misulti nako nga siya mapasigarbuhon nako nga mikumpisal, ug misulti nako sa pagpakigsulti sa akong bishop ug sa akong asawa.

Misunod ko, misulti sa akong asawa og una—kini nakapawagtang sa akong labing dakong kahadlok. Gihigugma gihapon ko niya! Oo, nasuko siya, ug kinahanglan namong husayon ang pipila ka mga butang, apan nahigugma siya nako ug miawhag nako sa pagpakigsulti sa bishop.

Sa dihang nakigkita ko sa bishop, gipasulod ko niya sa iyang opisina. Uban sa kalisud, naningkamot ko sa pagsulti kon nganong ako anaa didto. Human sa pagtago sa akong mga sala sa dugay nang panahon, wala ko masayud kon asa magsugod. Mahigugmaong siyang miawhag nako nga magmalimpyo. Gipasabut nako ang kinatibuk-ang matang sa akong mga sala ug mihangyo og panahon sa pag-imbentaryo sa akong tanang dili maayong mga binuhatan. Miuyon siya.

Kinahanglan pa gihapon nga mokumpisal ko sa hingpit, apan akong gibati ang gibug-aton sa kalibutan nga migaan gikan sa akong abaga. Mibati ko og bag-ong paglaum sa kagawasan, sa katapusan, gikan niini nga mga palas-anon.

Akong gigahin ang misunod nga mga semana sa pag-ampo, pagbasa sa mga kasulatan, ug pag-imbentaryo nga ipresentar ngadto sa akong bishop ug sa akong Langitnong Amahan. Una gidala nako ang akong lista ngadto sa Langitnong Amahan, uban sa usa ka masulub-on nga kasingkasing ug mahinulsulon nga espiritu, aron ipahibalo Kaniya nga ako naguol ug kinasingkasing nga nagtinguha og kausaban. Nakig-appointment kog lain sa bishop ug mipakigbahin sa akong lista sa kinatibuk-an. Wala siya mokulismaot, mosinggit, o mokastigo nako; hinoon, migakos siya nako. Gipahibalo ko niya sa iyang gugma ug sa gugma sa Ginoo, nagpahibalo nako nga ako karon anaa na sa dalan sa tinuod nga paghinulsol. Nasayud ako nga kana tinuod.

Ang pagkumpisal sa akong mga sala, kaniadto mao ang akong labing dako nga kahadlok, nahimong usa sa labing nindot nga mga kasinatian sa akong kinabuhi. Mao kadto ang unang lakang aron ako sa tinud-anay makasabut sa gasa ug sa makaayo nga gahum sa Pag-ula ni Jesukristo.