Pag-ampo diha sa Bus

Si Sofía hapit na mag-otso anyos. Nag-andam siya aron magpabunyag. Nagkat-on siya og daghang importanting mga butang. Usa ka butang nga iyang nakat-unan mao ang pag-ampo. Nasayud siya nga makaampo siya sa Langitnong Amahan bisan unsang orasa. Nasayud siya nga makaampo siya bisan asa.

Usa ka adlaw si Sofía ug ang iyang mama mihukom nga mobisita sa iyang papa sa trabahoan. Taas kini nga biyahe. Ang iyang papa nagtrabaho sa laing lungsod. Kinahanglan silang mosakay og bus, dayon sa usa ka trak, ug dayon sa usa ka taxi.

Atol sa biyahe sa bus, si Sofía nakatulog. Nakamata siya sa dihang nakadungog siya og bata nga naghilak. Usa ka mama ug papa nga adunay bata misakay sa bus. Ang bata masakiton ug kusog nga naghilak. Ang mga ginikanan sa bata ingon og nabalaka.

Si Sofía mibati og kalooy sa bata. Mibati usab siya og kalooy sa mga ginikanan. Dayon nakahunahuna siya. Mihunghong siya ni Mama. “Mahimo ba ko nga mag-ampo ug mohangyo sa Langitnong Amahan sa pagpanalangin sa bata?”

“Siyempre,” miingon si Mama nga nagpahiyom.

Si Sofía miduko sa iyang ulo ug nag-ampo. Nag-ampo siya pag-ayo. Mihangyo siya sa Langitnong Amahan sa pagpanalangin sa bata. Mihangyo siya Kaniya sa pagtabang sa bata nga mamaayo ug mohunong sa paghilak.

Si Sofía nasayud nga kita dili kanunay makadawat unsay atong giampo. Nasayud usab siya nga ang atong mga pag-ampo dili kanunay nga matubag dayon. Apan sa wala madugay ang bata mikalma. Dayon ang bata mihunong sa paghilak. Ingon og arang-arang na ang iyang gibati. Ang iyang mga ginikanan ingon og wala na mabalaka pag-ayo.

Gibati ni Sofía ang kainit ug kalipay sa kaugalingon. Nalipay siya alang sa bata—ug alang sa mga ginikanan sa bata. Nasayud siya nga ang Langitnong Amahan nakadungog sa iyang pag-ampo.