Paghimo og Butang nga Maayo sa Akong Oras

Usahay tugnaw kaayo ug daghang snow diin ako nagpuyo. Usahay dili na lang mi moeskwela ug magsakay-sakay mi sa among mga balsa ngadto sa dako nga bungtod duol sa among balay. Usa ka adlaw, sa dihang andam na kaming mosul-ob sa among sinina sa snow, kalo ug mga gwantis, ang akong mama miingon nga tugnaw ug hanginon ra kaayo aron mogawas. Gisapot ko tungod kay naa ra mi sa sulod. Nagsugod ko sa pagreklamo, ug ang akong mama miingon, “Kinahanglan kang mosaka sa imong kwarto ug mangita og butang nga maayong buhaton sa imong oras.”

Sa dihang diha na ko sa akong kwarto, naghunahuna ko kon unsay gusto sa Manluluwas nga akong buhaton. Nakahukom ko sa pagmemorya sa mga Artikulo sa Hugot nga Pagtuo. Sa akong pagkanaog human sa pipila ka oras, nangayo kog pasaylo sa akong mama ug mga igsoon sa akong pagkasapot ug nga akong nasag-ulo ang matag usa sa mga Artikulo sa Hugot nga Pagtuo. Nalipay kaayo sila. Gisag-ulo nako ang matag usa ngadto nila ug mibati og nindot kaayo nga akong nagamit ang akong oras sa maayo.

Sa akong hunahuna ang Manluluwas nalipay nga ako mihukom sa pagkat-on og dugang mahitungod Kaniya sa akong sobra nga oras nianang buntaga. Mapasalamaton ko nga Siya mihatag nako og usa ka pamilya ug mga kasulatan aron sa pagtabang kanamo nga makat-on pa mahitungod sa atong Langitnong Amahan ug sa Iyang Anak, nga si Jesukristo.