កូរិនថូស ទី១ ៧-៨

សេចក្ដីផ្ដើម

សាវកប៉ុលបានណែនាំសមាជិកសាសនាចក្រនៅក្រុងកូរិនថូសទាំងអ្នកដែលរៀបការរួចផង និងនៅលីវផង អំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ និង កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។ នៅពេលឆ្លើយសំណួរអំពីការបរិភោគចំណីអាហារដែលបានសែនដល់រូបសំណាក លោកបានបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធឲ្យពិចារណាអំពីឥទ្ធិពលនៃការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួនមានលើមនុស្សដទៃ ហើយមានឆន្ទៈកែប្រែទង្វើនានា ប្រសិនបើទង្វើទាំងនោះអាចបណ្ដាលឲ្យមនុស្សម្នាក់ទៀតជំពប់ខាងវិញ្ញាណ ។

កូរិនថូស ទី១ ៧

ប៉ុលទូន្មានសមាជិកសាសនាចក្រទាំងអ្នករៀបការរួចផង និងនៅលីវផង អំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍

សូមគូររូបខាងក្រោមនេះ ដាក់ក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។ អ្នកនឹងសរសេរបញ្ចូលបន្ថែមនៅពេលអ្នកសិក្សា កូរិនថូស ទី១ ៧ ។

រូបភាព
តារាងអាពាហ៍ពិពាហ៍

មិនខុសពីយើងនោះទេ សមាជិកសាសនាចក្រនៅក្រុងកូរិនថូសបានរស់នៅក្នុងសង្គមមួយដែលមានការភាន់ច្រឡំ ព្រមទាំងការខ្វែងគំនិតគ្នាអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងការស្និទ្ធស្នាលខាងរូបកាយ និងខាងផ្លូវភេទ ។ ជាមួយនឹងគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍នេះ ព្រមទាំងគោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍ឯទៀតៗដែរ នោះវាសំខាន់ដែលអាចបែងចែកឲ្យដាច់ស្រឡះរវាងជំនឿដែលពិត និង ជំនឿខុសឆ្គង ។

នៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ៥–៦ អ្នកអានអំពីជំនឿខុសឆ្គងមួយចំនួនស្ដីពីទំនាក់ទំនងផ្លូវភេទ ដែលគេស្គាល់ច្រើនបំផុតនៅក្រុងកូរិនថូស ។ ជំនឿខុសឆ្គងមួយក្នុងចំណោមនោះមានដូចខាងក្រោម ៖ វាអាចទទួលយកបានដើម្បីមានការស្និទ្ធស្នាលខាងរូបកាយជាមួយនរណាម្នាក់ ។ សូមសរសេរសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះពីក្រោម « ជំនឿខុសឆ្គង » នៅផ្នែកខាងស្ដាំនៃតារាងនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។ សូមពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលជំនឿនេះគឺខុសឆ្គង ។

សមាជិកសាសនាចក្រនៅក្រុងកូរិនថូស បានសរសេរសំបុត្រទៅសាវកប៉ុលដោយសុំសេចក្ដីណែនាំស្ដីពីបទដ្ឋានរបស់ព្រះអម្ចាស់នៃភាពបរិសុទ្ធខាងផ្លូវភេទ ។ សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ៧:១ ដោយស្វែងរកថាតើពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសបានសុំអ្វីពីប៉ុល ។

ឃ្លា « បើមនុស្សប្រុសមិនដែលប៉ះពាល់នឹងស្រីសោះ នោះល្អជាជាង » នៅក្នុង ខទី ១ ចង្អុលបង្ហាញថា ពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសបានសួរអំពីពេល និងថាតើការស្និទ្ធស្នាលខាងរូបកាយគឺជាទង្វើសមរម្យដែរឬទេ ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ មនុស្សខ្លះប្រហែលជាបានសួរថាតើអ្នកបានរៀបការរួចគួរតែមានការស្និទ្ធស្នាលខាងរូបកាយដែរឬទេ ។ សូមសរសេរសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះពីក្រោម « ជំនឿខុសឆ្គង » នៅផ្នែកខាងឆ្វេងនៃតារាងនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ ការធ្វើឲ្យមានការស្និទ្ធស្នាលខាងរូបកាយ មិនដែលអាចទទួលយកបាននោះទេ ទោះជាក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍រួចក្ដី ។

ជំនឿខុសឆ្គងទាំងពីរនេះដែលបានសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក តំណាងឲ្យទស្សនជ្រុលនិយមដែលបែកចេញពីបទដ្ឋានរបស់ព្រះស្ដីពីការស្និទ្ធស្នាលខាងរូបកាយ ។

សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ៧:២–៣ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប៉ុលបានបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសអំពីការស្និទ្ធស្នាលខាងរូបកាយ ។ ពាក្យ ការសហាយស្មន់ នៅក្នុង ខទី ២ សំដៅទៅលើទំនាក់ទំនងខាងផ្លូវភេទក្រៅអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងឃ្លា « ចិត្តសប្បុរស » នៅក្នុង ខទី ៣ សំដៅទៅលើសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការស្និទ្ធស្នាលដែលបង្ហាញរវាងស្វាមី និង ភរិយា ។

នៅក្នុង ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន យើងរៀនថា « ការស្និទ្ធស្នាលខាងរូបកាយរវាងប្តី និង ប្រពន្ធ គឺមានភាពស្រស់ស្អាត ហើយពិសិដ្ឋ ។ វាត្រូវបានតែងតាំងឡើងដោយព្រះសម្រាប់ការបង្កើតកូនចៅ និង សម្រាប់ការបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់រវាងប្តី និង ប្រពន្ធ ។ ព្រះទ្រង់បានដាក់បញ្ញត្តិថា ភាពស្និទ្ធស្នាលខាងផ្លូវភេទគឺបម្រុងទុកសម្រាប់អាពាហ៍ពិពាហ៍ » ( [ កូនសៀវភៅ ឆ្នាំ ២០១១ ] ទំព័រ ៣៥ ) ។

សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះពីក្រោម « សេចក្ដីពិត ៖ » នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ ការស្និទ្ធស្នាលខាងរូបកាយរវាងប្តី និង ប្រពន្ធ គឺត្រូវបានតែងតាំងដោយព្រះ ។

ប្រធាន ប៊យដ៍ ឃេ ផាកកឺ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានមានប្រសាសន៍ ៖

រូបភាព
ប្រធាន ប៊យដ៏ ឃេ ផាកកឺ

« ព្រះបញ្ញត្តិឲ្យបង្កើតកូនជាច្រើនឡើង ហើយមានពាសពេញលើផែនដីពុំដែលលុបចេញឡើយ ។ វាចាំបាច់ចំពោះផែនការប្រោសលោះ ហើយគឺជាប្រភពនៃសុភមង្គលរបស់មនុស្សលោក ។ តាមរយៈការអនុវត្តដ៏សុចរិតនៃអំណាចនេះ នោះយើងនឹងអាចខិតកាន់តែជិតព្រះវរបិតាសួគ៌យើង ហើយដកពិសោធន៍ភាពពោរពេញនៃសេចក្តីអំណរគឺភាពជាព្រះ ។ អំណាចនៃការបង្កើតកូនពុំមែនជារឿងចៃដន្យក្នុងផែនការនៃសុភមង្គលឡើយ វាគឺជាគន្លឹះឆ្ពោះទៅរកសុភមង្គល ។

« បំណងប្រាថ្នាចង់បានដៃគូក្នុងចំណោមមនុស្សលោកនៅតែបន្ត ហើយរឹងមាំយ៉ាងខ្លាំង ។ សុភមង្គលនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ អំណរ និង ភាពតម្កើងឡើងរបស់យើងគឺផ្អែកលើរបៀបដែលយើងឆ្លើយតបចំពោះចំណង់ទាក់ទាញអារម្មណ៍ខាងរូបកាយដែលមាននេះ » ( « The Plan of Happiness » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ២៦ ) ។

ហេតុអ្វីបានជាការបង្កើតកូន—ដែលជាលទ្ធភាពដើម្បីបង្កើតជីវិតរមែងស្លាប់—មានសារៈសំខាន់ដល់ម្ល៉េះនៅក្នុងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់កូនចៅទ្រង់ ?

ដូចមានកត់ត្រានៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ៧:១–២៤ ប៉ុលបានបង្រៀនថា ស្វាមីភរិយាមិនគួរដកយកមេត្រីភាពអាពាហ៍ពិពាហ៍ពីគ្នាឡើយ លើកលែងតែក្នុងករណីពិសេស កាលៈទេសៈបណ្ដោះអាសន្នប៉ុណ្ណោះ ដែលសមាជិកមេម៉ាយ និងបានលែងលះត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យរៀបការម្ដងទៀតប្រសិនបើពួកគេជ្រើសធ្វើដូច្នោះ ហើយដែលសមាជិកសាសនាចក្រនឹង « នៅចំពោះទ្រង់ » ( កូរិនថូស ទី១ ៧:២៤ ) ដោយមិនគិតអំពីកាលៈទេសៈរបស់ពួកគេ ។ ប៉ុលក៏មិនបានលើកទឹកចិត្តឲ្យមានការលែងលះដែរ ។

មានសមាជិកសាសនាចក្រនៅក្រុងកូរិនថូសដែលមានស្វាមី ឬភរិយាមិនមែនជាគ្រិស្តបរិស័ទ ។ សូមពិចារណាអំពីការលំបាកទាំងឡាយ ដែលស្វាមីភរិយាមានជំនឿខុសគ្នាអាចនឹងជួបប្រទះ ។

សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ៧:១២–១៧ ដោយស្វែងរកសេចក្ដីពិតដែលប៉ុលបានបង្រៀន ដែលអាចជួយក្រុមគ្រួសារដែលមានសមាជិកខ្លះជាសមាជិកសាសនាចក្រ ។

ខាងក្រោមនេះគឺជាសេចក្ដីពិតមួយ ដែលយើងអាចរៀនចេញពីវគ្គបទគម្ពីរនេះ ៖ អ្នកដើរតាមដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មានឥទ្ធិពលញែកជាបរិសុទ្ធទៅលើក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្លួន ។

សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើអ្នកធ្លាប់បានឃើញគំរូអ្វីខ្លះនៅក្នុងសមាជិកសាសនាចក្រដែលមានឥទ្ធិពលវិជ្ជមានទៅលើសមាជិកគ្រួសារ ដែលមិនមែនជាសមាជិកសាសនាចក្រ ឬសមាជិកមិនសកម្ម ?

នៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ៧:២៥–៤០ ប៉ុលបានពិភាក្សាអំពីគុណសម្បត្តិ និង គុណវិបត្តិនៃការនៅលីវ ឬ រៀបការហើយ ដែល « ត្រូវបានហៅឲ្យបម្រើ » ( ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ កូរិនថូស ទី១ ៧:២៩ [ នៅក្នុង សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ] ) ឬ ត្រូវបានហៅឲ្យបម្រើបេសកកម្ម ។ លោកបានបង្រៀនថា អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដែលមិនទាន់រៀបការ ឬនៅលីវអាចមានស្មារតីមូលអំឡុងបេសកកម្មជាងអ្នកផ្សេងទៀតដែលបានរៀបការរួច ហើយមានកង្វល់ខាងសាច់ឈាមដែលទាក់ទងទៅនឹងការផ្គត់ផ្គង់ក្រុមគ្រួសារ ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ លោកក៏ពុំបានហាមឃាត់ពួកគេមិនឲ្យរៀបការ ឬ រៀបការអំឡុងពេលបម្រើបេសកកម្មដែរ ។ គំរូខ្លះនៃគូស្វាមីភរិយាដែលបម្រើសេវាកម្មសាសនាចក្រពេញម៉ោងនាពេលសព្វថ្ងៃនេះ គឺអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាជាប្ដីប្រពន្ធ ប្រធានបេសកកម្ម ប្រធានព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និង ពួកអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅនៃសាសនាចក្រ ។

កូរិនថូស ទី១ ៨

ប៉ុលឆ្លើយសំណួរមួយអំពីការបរិភោគចំណីអាហារដែលបានសែនដល់រូបសំណាក

អែលឌើរ អិល ថម ភែរី ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានចែកចាយបទពិសោធន៍ដូចខាងក្រោមនេះ ៖

រូបភាព
អែលឌើរ អិល ថម ភែរី

« ខ្ញុំបានឃើញថា ប្រសិនបើអ្នករស់នៅតាមរបៀបដែលអ្នកគួរតែរស់នៅ នោះមនុស្សនឹងកត់ចំណាំ ហើយស្ញប់ស្ញែងនឹងជំនឿរបស់អ្នក ហើយអ្នកជះឥទ្ធិពលទៅលើជីវិតមនុស្សដទៃ ។

« ខ្ញុំបានមានការងារនៅក្នុងផ្សារទំនើបមួយ ។ ដោយសារខ្ញុំធ្វើការនៅក្នុងក្រុមអ្នកគ្រប់គ្រង វាសំខាន់ដែលខ្ញុំត្រូវទាក់ទងផ្នែកកិច្ចការសង្គមជាមួយស្ថាប័នអាជីវកម្មនានាក្នុងមូលដ្ខាន ។ ការជួបជាមួយស្ថាប័នទាំងនេះតែងតែងចាប់ផ្ដើមដោយការទទួលទានស្រាក្រឡុក [ ជាធម្មតាពេលនោះជាពេលដែលភេសជ្ជៈស្រវឹងត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យ ] ។ មានពេលមួយជាពេលដែលត្រូវជួប ហើយស្គាល់មនុស្សដែលមកពីស្ថាប័ន ។ ខ្ញុំតែងតែមានអារម្មណ៍មិនស្រណុកចិត្តទេនៅពេលដែលជួបម្ដងៗ ។ ដំបូងឡើយខ្ញុំបានសុំទឹកក្រូចលាយជាមួយក្រូចឆ្មា ។ មិនយូរប៉ុន្មាន ខ្ញុំបានឃើញថា ទឹកក្រូចលាយជាមួយក្រូចឆ្មានោះមើលទៅហាក់ដូចជាស្រាដែលមនុស្សដទៃទៀតបានទទួលទានដែរ ។ ខ្ញុំពុំអាចធ្វើឲ្យគេចាប់អារម្មណ៍បានទាល់តែសោះថា ខ្ញុំគឺជាអ្នកមិនទទួលទានស្រា នៅពេលខ្ញុំកាន់ទឹកក្រូចនោះនៅក្នុងដៃ » ( « The Tradition of a Balanced, Righteous Life » Ensign ខែ សីហា ឆ្នាំ ២០១១ ទំព័រ ៤៨–៤៩ ) ។

តើអាចនឹងមានអ្វីកើតឡើងប្រសិនបើ អែលឌើរ ភែរី បានបន្តទទួលទានភេសជ្ជៈគ្មានជាតិស្រវឹងដែលមើលទៅហាក់ដូចជាភេសជ្ជៈស្រវឹងអំឡុងការជួបជុំនោះ ?

តើមានស្ថានភាពណាខ្លះ ដែលគំរូរបស់អ្នកអាចជះឥទ្ធិពលអាក្រក់ទៅលើមនុស្សដទៃសូម្បីតែអ្នកមិនបានធ្វើអ្វីខុសឆ្គងផងនោះ ?

សមាជិកសាសនាចក្រនៅក្រុងកូរិនថូសបានឆ្ងល់ ថាតើពួកគេអាចបរិភោគអាហារដែលបានសែនដល់រូបសំណាក ឬព្រះពួកផាហ្គិនដែរឬទេ ។ នៅក្នុងចម្លើយតបទៅវិញ សាវកប៉ុលបានទទួលស្គាល់ថាសមាជិកសាសនាចក្រអាចគិតថានេះជារឿងអាចទទួលយកបាន ព្រោះពួកគេបានដឹងថាព្រះពួកផាហ្គិនពុំមានសោះឡើយ ( សូមមើល កូរិនថូស ទី១ ៨:៤–៦ ) ។

សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ៨:១ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប៉ុលបានបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូស ។

សូមកត់ចំណាំនៅក្នុង ខទី ១ អំពីអ្វីដែលអាចកើតឡើងចេញពីចំណេះដឹង និង អ្វីដែលកើតឡើងចេញពីសេចក្ដីសប្បុរស ។ ប៉ុលបានណែនាំថា សេចក្ដីសប្បុរសនោះ ( « សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏សុទ្ធសាធនៃព្រះគ្រីស្ទ » [ មរ៉ូណៃ ៧:៤៧ ] ដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដោយមិនគិតពីខ្លួនឯង ) មានសារៈសំខាន់ខ្លាំងជាង ការបង្ហាញចំណេះដឹងអំពីក្រឹត្យវិន័យនៃអាហារទៅទៀត ។

សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ៨:៧–១១ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប៉ុលបានបង្រៀនអំពីការបរិភោគអាហារ ដែលបានសែនដល់រូបសំណាក ។ ពាក្យ ពួកកំសោយ នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះសំដៅទៅលើសមាជិកដែលទន់ខ្សោយក្នុងសេចក្ដីជំនឿរបស់ខ្លួន ។ ពាក្យ ចំណីអាហារ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីបជាធម្មតាមានន័យថា « ម្ហូបអាហារ » ។ ពាក្យ អំណាច នៅក្នុង ខទី ៩ សំដៅទៅលើការពុំមានព្រះបញ្ញត្តិជាក់លាក់ដែលហាមប្រាមមិនឲ្យបរិភោគអាហារមួយចំនួន ។

សូមកត់ចំណាំនៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ៨:៩ ថា ប៉ុលបានផ្ដល់ហេតុផលជំរុញចិត្តមួយអំពីមូលហេតុដែលពួកបរិសុទ្ធអាចជ្រើសមិនទទួលទានចំណីអាហារដែលបានសែនដល់រូបសំណាក ។ តើឧទាហរណ៍អ្វីដែលប៉ុលបានផ្ដល់ឲ្យនៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ៨:១០–១១ ដែលប្រាប់អំពីការបរិភោគចំណីអាហារដែលបានសែនដល់រូបសំណាក អាចជាថ្មជំពប់ដួល ?

សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ៨:១២–១៣ ដោយស្វែងរកថាតើប៉ុលបានបញ្ចប់សេចក្ដីហាមប្រាមរបស់លោកយ៉ាងដូចម្ដេច អំពីការប្រព្រឹត្តអ្វីៗដែលអាចដឹកនាំមនុស្សដទៃឲ្យជំពប់ដួល ។ ឃ្លា « នាំឲ្យបងប្អូនខ្ញុំជំពប់ដួល » នៅក្នុង ខទី ១៣ ក៏អាចបកប្រែថា « នាំឲ្យបងប្អូនខ្ញុំជំពប់ដួល [ ឬ ] រារែកចិត្ត » ដែរ ។

គោលការណ៍មួយដែលយើងអាចរៀនចេញពីការបង្រៀនរបស់ប៉ុល គឺជាសេចក្ដីដូចខាងក្រោម ៖ យើងអាចបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះមនុស្សដទៃទៀត តាមរយៈការចៀសវាងពីទង្វើដែលអាចដឹកនាំពួកគេឲ្យជំពប់ដួលខាងវិញ្ញាណ ។ ( អ្នកអាចនឹកចាំអំពីការសិក្សារបស់អ្នកនៅក្នុង រ៉ូម ១៤ ដែលប៉ុលបានបង្រៀនអំពីគោលការណ៍មួយស្រដៀងនេះទៅដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងរ៉ូម ) ។

សូមអានសេចក្ដីបញ្ចប់នៃដំណើររឿងរបស់ អែលឌើរ ភែរី អំពីជម្រើសរបស់លោកអំឡុងការជួបជុំទទួលទានស្រាក្រឡុក ៖ សូមកត់ចំណាំអំពីរបៀបដែលលោកបានអនុវត្តតាមគោលការណ៍នេះ ៖

រូបភាព
អែលឌើរ អិល ថម ភែរី

« ខ្ញុំក៏បានសម្រចចិត្តយកភេសជ្ជៈដែលអាចបង្ហាញថាខ្ញុំគឺជាអ្នកមិនទទួលទានភេសជ្ជៈស្រវឹង ។ ខ្ញុំបានទៅឯអ្នកក្រឡុកស្រា ហើយបានសុំទឹកដោះគោមួយកែវ ។ អ្នកក្រឡុកស្រានោះមិនដែលមាននរណាសុំអ្វីដូច្នោះនោះទេ ។ គាត់បានចូលទៅក្នុងផ្ទះបាយ ហើយរកបានទឹកដោះគោមួយកែវសម្រាប់ខ្ញុំ ។ ឥឡូវនេះខ្ញុំមានភេសជ្ជៈដែលមើលទៅខុសគ្នាឆ្ងាយពីភេសជ្ជៈស្រវឹង ដែលមនុស្សទដៃទៀតបានទទួលទាន ។ ភ្លាមនោះមានមនុស្សជាច្រើនបានចាប់អារម្មណ៍លើភេសជ្ជៈរបស់ខ្ញុំ ។ ពួកគេបានសើចចំអកដាក់ភេសជ្ជៈរបស់ខ្ញុំ ។ ទឹកដោះគោរបស់ខ្ញុំបានក្លាយទៅជាប្រធានបទនៃការសន្ទនារបស់ពួកគេ ។ …

« ទឹកដោះគោបានក្លាយទៅជាជម្រើសនៅឯការជួបជុំទទួលទានស្រាក្រឡុក ។ មិនយូរប៉ុន្មានខ្ញុំត្រូវបានគេដឹងថាជាពួកមរមន ។ ការគោរពដែលខ្ញុំបានទទួលពិតជាធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើល គឺដូចជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍មួយបានចាប់ផ្ដើមដូច្នោះដែរ ។ មនុស្សឯទៀតក៏បានទទួលទានទឹកដោះគោសុទ្ធដូចជាខ្ញុំដែរ !

« ចូរហ៊ានធ្វើជាមនុស្សខុសប្លែកពីគេ ។ ចូរយើងរស់នៅតាមបទដ្ឋានដែលយើងបានរៀននៅក្នុងដំណឹងល្អ » ( « The Tradition of a Balanced, Righteous Life » ទំព័រ ៤៩ ) ។

រូបភាព

កែវទឹកដោះគោ

សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើមានគំរូណាខ្លះអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះមនុស្សដទៃ តាមរយៈការចៀសវាងពីទង្វើដែលអាចដឹកនាំពួកគេឲ្យជំពប់ដួលខាងវិញ្ញាណ ?
សូមសរសេរឃ្លាដែលនៅខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖

ខ្ញុំបានសិក្សា កូរិនថូស ទី១ ៧-៨ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។

សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖