មេរៀនទី ៥ ៖ ថ្ងៃទី ៤
ម៉ាថាយ ២២:១៥-៤៦
សេចក្ដីផ្ដើម
កាលព្រះយេស៊ូវបានបន្តបង្រៀននៅឯព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ពួកផារិស៊ី និងពួកសាឌូស៊ីបានព្យាយាមប្រើល្បិចបញ្ឆោតទ្រង់ដោយទូលសួរសំណួរពិបាកៗដល់ទ្រង់ ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលឆ្លើយតបសំណួរពួកគេដោយជោគជ័យ ហើយបានបង្រៀនពួកគេឲ្យគោរពដល់ច្បាប់ដែនដី និងច្បាប់បញ្ញត្តិធំៗពីរ ។
ម៉ាថាយ ២២:១៥-២២
ពួកផារិស៊ីព្យាយាមប្រើល្បិចបញ្ឆោតព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដោយទូលសួរទ្រង់ថាតើមានច្បាប់នឹងបង់ពន្ធដែរឬទេ
តើច្បាប់សំខាន់ៗមួយចំនួនដែលរដ្ឋាភិបាល បានបង្កើតនៅក្នុងសង្គមរបស់យើងមានអ្វីខ្លះ ? តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាច្បាប់ទាំងនោះមានសារៈសំខាន់ ?
នៅពេលអ្នកសិក្សា ម៉ាថាយ ២២:១៥–២២ សូមស្វែងរកអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនអំពីការគោរពតាមច្បាប់ដែនដី ។
សូមចងចាំថា នៅសប្ដាហ៍ចុងក្រោយនៃព្រះជន្មរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទ្រង់បានបង្រៀនជារៀងរាល់ថ្ងៃក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅក្រុងយេរូសាឡិម ។ សូមអាន ម៉ាថាយ ២២:១៥ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលពួកផារីស៊ីបានព្យាយាមធ្វើចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ឃ្លា « ចាប់ទ្រង់ដោយនូវព្រះបន្ទូល » មានន័យថា ពួកផារីស៊ីបានព្យាយាមបញ្ឆោតព្រះអង្គសង្គ្រោះឲ្យមានបន្ទូលនូវអ្វីៗ ដែលនឹងធ្វើឲ្យទ្រង់មានកំហុស ។
សូមអាន ម៉ាថាយ ២២:១៦–១៧ ដោយស្វែងរកថាតើពួកផារីស៊ីបានព្យាយាមបញ្ឆោតព្រះអង្គសង្គ្រោះតាមរបៀបណា ។ វាអាចនឹងមានប្រយោជន៍ដែលដឹងថាពាក្យ ពន្ធ នៅក្នុង ខទី ១៧ មានន័យថា ពន្ធអាករ ហើយ សេសារ ជាស្ដេចអាណាចក្ររ៉ូម ដែលគ្រប់គ្រងអ៊ីស្រាអែលនៅគ្រានោះ ។
សំណួរដែលពួកផារិស៊ីបានចោទសួរព្រះយេស៊ូវគឺជាអន្ទាក់មួយដ៏មានប្រសិទ្ធភាព ប្រសិនបើព្រះអង្គសង្គ្រោះមានបន្ទូលថា វាគឺជារឿងត្រឹមត្រូវដើម្បីបង់ពន្ធដល់អណាចក្ររ៉ូម នោះពួកសាសន៍យូដានឹងគិតថាទ្រង់ជាអ្នកគាំទ្រពួករ៉ូម ហើយមិនស្មោះត្រង់ចំពោះរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ។ ប្រសិនបើព្រះអង្គសង្គ្រោះមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេថា វាមិនត្រូវនឹងច្បាប់ទេ ដែលត្រូវបង់ពន្ធ នោះពួកផារិស៊ីអាចចោទប្រកាន់ព្រះយេស៊ូវថាជាជនក្បត់ជាតិ ហើយរាយការណ៍ប្រាប់មន្ត្រីរ៉ូមអំពីទ្រង់ ។
កាក់រ៉ូមដែលមានរូបសេសារ
សូមអាន ម៉ាថាយ ២២:១៨–២១ ដោយស្វែងរកថាតើព្រះអង្គសង្គ្រោះ បានមានបន្ទូលតបនឹងសំណួររបស់ពួកផារិស៊ីយ៉ាងដូចម្ដេច ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើអ្នកគិតថាហេតុអ្វីចម្លើយរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺជាការឆ្លើយតបមួយដ៏ល្អឥតខ្ចោះ ចំពោះសំណួររបស់ពួកផារិស៊ី ?
ឃ្លា « ដូច្នេះ ចូរថ្វាយរបស់សេសារ ទៅសេសារទៅ » នៅក្នុង ខទី ២១ សំដៅទៅលើកាតព្វកិច្ចរបស់យើងក្នុងការគោរពតាមច្បាប់រដ្ឋ ដូចជាច្បាប់បង់ពន្ធ ។
ចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះ យើងរៀនគោលលទ្ធិដូចខាងក្រោមនេះ ៖ ព្រះអម្ចាស់មានព្រះទ័យរំពឹងឲ្យយើងធ្វើជាពលរដ្ឋល្អ ហើយគោរពតាមច្បាប់ដែនដី ។
ហេតុអ្វីវាគឺជារឿងដ៏សំខាន់ចំពោះយើងក្នុងនាមជាពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលត្រូវធ្វើជាពលរដ្ឋល្អ ហើយគោរពតាមច្បាប់ដែនដី ? ( សូមមើល មាត្រានៃសេចក្តីជំនឿ ១:១២ ) ។ តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាព្រះអម្ចាស់មានព្រះទ័យរំពឹងឲ្យយើងធ្វើជាពលរដ្ឋល្អផង និងជាសមាជិកល្អ ក្នុងសាសនាចក្រផង ហើយគោរពតាមច្បាប់ដែនដីផង ?
សូមអាន ម៉ាថាយ ២២:២២ ដោយស្វែងរកថាតើពួកផារិស៊ីបានមានប្រតិកម្មយ៉ាងដូចម្ដេច ចំពោះការឆ្លើយតបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
ម៉ាថាយ ២២:២៣-៣៤
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបង្រៀនពួកសាឌូស៊ីអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងការរស់ឡើងវិញ
ដោយបន្ថែមពីលើពួកផារិស៊ី នោះពួកសាឌូស៊ីក៏បានព្យាយាមប្រើល្បិចចាប់កំហុសលើព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ កាលទ្រង់បានបង្រៀននៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែរ ។ សូមអាន ម៉ាថាយ ២២:២៣–២៨ ដោយស្វែងរករបៀបដែលពួកសាឌូស៊ីបានព្យាយាមបញ្ឆោតព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ សូមកត់ចំណាំថា ពួកសាឌូស៊ីជឿថា « គ្មានសេចក្តីរស់ឡើងវិញទេ » ( ខទី ២៣ ) ។
តើអ្នកនឹងសង្ខេបសំណួរដែលពួកសាឌូស៊ីបានទូលសួរដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ពួកសាឌូស៊ីមានចេតនាអនុវត្តផ្ទុយពីទំនៀមទម្លាប់នៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ដែលត្រូវបានរៀបចំឡើងដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ដល់ស្ត្រីមេម៉ាយ ( សូមមើល ចោទិយកថា ២៥:៥–៦ Bible Dictionary « Levirate marriage » ) ។ ពួកគេបានប៉ុនប៉ងបំផ្លើសទំនៀមទម្លាប់នេះ ដើម្បីបង្ខូចគោលលទ្ធិនៃការរស់ឡើងវិញ ។
សូមអាន ម៉ាថាយ ២២:២៩–៣០ ដោយស្វែងរកចម្លើយរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះឆ្លើយតបទៅពួកសាឌូស៊ី ។ សូមកត់ចំណាំថាអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះបន្ទូលពុំអាចកើតឡើងនៅក្នុង ឬ នៅពេលនៃការរស់ឡើងវិញបានឡើយ ។
នៅក្នុងបរិបទនៃផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានផ្ដល់ការពន្យល់មួយអំពី ម៉ាថាយ ២២:២៩–៣០ ៖
« [ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ] ពុំបាន បដិសេធ ទេ ប៉ុន្តែ បានកំណត់ គំនិតទូទៅថានឹងមានការរៀបការ យកគ្នាជាប្ដីប្រពន្ធនៅឯស្ថានសួគ៌ ។ ទ្រង់កំពុងតែមានបន្ទូលថា បើតាមទស្សនរបស់ ‹ ពួកគេ › ( ពួកសាឌូស៊ី ) បើតាមទស្សនរបស់ ‹ ពួកគេ › ( ‹ កូនចៅនៃលោកិយនេះ › ) នោះក្រុមគ្រួសារមិន ហើយនឹងមិនបន្តនៅក្នុងការរស់ឡើងវិញឡើយ ។ …
« ‹ ហេតុដូច្នេះហើយ កាលណាពួកគេ [ ជនដែលនឹងមិន ឬមិនអាចរស់នៅតាមក្រឹត្យវិន័យនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ] ចាកចេញពីលោកិយនេះទៅ នោះពួកគេពុំមែនរៀបការយកគ្នាជាប្ដីប្រពន្ធទៀតទេ › ។
« នោះនឹងគ្មានការរៀបការយកគ្នាជាប្ដីប្រពន្ធនៅឯស្ថានសួគ៌ឡើយ ចំពោះជនដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូល ចំពោះជនដែលមិនជឿលើការរស់ឡើងវិញ ព្រមទាំងរាល់សេចក្ដីពិតនៃការសង្គ្រោះផ្សេងទៀត ចំពោះជនទុច្ចរិត និង ជនដែលមិនជឿព្រះ ចំពោះជនដែលរស់នៅតាមរបៀបរបស់លោកិយ ចំពោះមនុស្សមួយចំនួនធំដែលមិនប្រែចិត្ត ។ ជនទាំងអស់នេះនឹងមិនបានទទួលរង្វាន់ដ៏ពេញលេញបន្ទាប់ពីនោះទៅឡើយ » ( Doctrinal New Testament Commentary វ៉ុល ៣ [ ឆ្នាំ ១៩៦៥–៧៣ ] ១:៦០៦ ) ។
ព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់សម្ដែងសេចក្ដីពិតសំខាន់ៗជាច្រើន អំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏អស់កល្បជានិច្ចទៅដល់ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣២:១៥-១៧ ដោយស្វែងរកថាតើព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់សម្ដែងអ្វីខ្លះ ទៅដល់ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ អំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនោះ ។
តើព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលថាជនណាទៅដែលនឹងគ្មាន « ការរៀបការយកគ្នាជាប្ដីប្រពន្ធ » ( គ. និង ស. ១៣២:១៦ ) នៅពេលការរស់ឡើងវិញ ?
ការរៀបការ « មិនមែនដោយយើង ឬ ដោយព្រះបន្ទូលយើងទេ » ( គ. និង ស. ១៣២:១៥ ) មានន័យថា បុគ្គលម្នាក់ពុំបានរៀបការយកប្រពន្ធនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធដោយសិទ្ធិអំណាចនៃបព្វជិតភាពទេ ។
ចេញពី ម៉ាថាយ ២២:៣០ និង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣២:១៥–១៧ យើងរៀនថា បុគ្គលដែលពុំបានផ្សារភ្ជាប់នឹងស្វាមី ឬភរិយារបស់ខ្លួននៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ឬតាមរយៈពិធីបរិសុទ្ធជំនួស នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធដោយសិទ្ធិអំណាចនៃបព្វជិតភាពនោះទេ ពួកគេនឹងពុំបានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅក្នុងជីវិតខាងមុខឡើយ ។
សូមអាន ម៉ាថាយ ២២:៣១-៣៣ ដោយស្វែងរកសេចក្ដីពិតផ្សេងណាទៀត ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនពួកសាឌូស៊ីអំពីការរស់ឡើងវិញ ។ សូមគិតដល់ការគូសចំណាំអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលនៅក្នុង ខទី ៣២ ដែលចង្អុលបង្ហាញថាការរស់ឡើងវិញគឺជារឿងពិត ។
តើមនុស្សឆ្លើយតបយ៉ាងដូចម្ដេចកាលពួកគេស្ដាប់ឮព្រះអង្គសង្គ្រោះបង្រៀនគោលលទ្ធិទាំងនេះ ?
ម៉ាថាយ ២២:៣៤-៤០
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបង្រៀនអំពីព្រះបញ្ញត្តិធំពីរ
-
នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមធ្វើបញ្ជីនៃព្រះបញ្ញត្តិច្រើនតាមដែលអ្នកអាចរកបាននៅក្នុងពេលមួយនាទី ។
ពួកអាចារ្យសាសន៍យូដាមួយចំនួនបានជឿថា មានក្រឹត្យវិន័យ ឬ ព្រះបញ្ញត្តិចំនួន ៦១៣ នៅក្នុងក្រឹត្យវិន័យលោកម៉ូសេ ។ សូមអាន ម៉ាថាយ ២២:៣៤–៣៦ ដោយស្វែងរកសំណួរដែលពួកផារិស៊ីម្នាក់បានចោទសួរព្រះយេស៊ូវ អំពីព្រះបញ្ញត្តិទាំងនេះ ។ អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំឃ្លានេះ នៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។
ដោយពុំមើលចម្លើយរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះសូមគូសរង្វង់លើព្រះបញ្ញត្តិមួយនៅលើបញ្ជីដែលអ្នកបានសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ដែលអ្នកគិតថាជាព្រះបញ្ញតិ « ធំ » ឬ សំខាន់ជាងគេ ។
សូមអាន ម៉ាថាយ ២២:៣៧–៤០ ដោយស្វែងរករបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលតបនឹងសំណួររបស់ពួកផារិស៊ី ។ ( ម៉ាថាយ ២២:៣៦-៣៩ គឺជាវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរ ។ អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំវានៅក្នុងរបៀបមួយ ដែលជួយអ្នកអាចងាយរកវាឃើញនៅពេលខាងមុខ ) ។
ការបង្គាប់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះឲ្យ « ស្រឡាញ់អ្នកជិតខាង » សំដៅទៅលើរបៀបដែលយើងប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សទូទៅ ។
តើអ្នកគិតថាហេតុអ្វីបានជាព្រះបញ្ញត្តិទាំងនេះ ត្រូវបានចាត់ទុកថាជាព្រះបញ្ញត្តិធំជាងគេបំផុត ?
ឃ្លា « បណ្តាក្រឹត្យវិន័យ និងអស់ទាំងទំនាយហោរាទាំងប៉ុន្មាន ក៏សំរេចនៅបទបញ្ញត្តិទាំង២ប្រការនេះឯង » ( ម៉ាថាយ ២២:៤០ ) មានន័យថា រាល់ព្រះបញ្ញត្តិដែលបានបើកសម្ដែងនៅក្នុងក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេ ហើយតាមរយៈព្យាការីក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីជួយមនុស្សឲ្យបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ និងចំពោះអ្នកជិតខាងរបស់ខ្លួន ឬ ទាំងពីរ ។
យើងរៀនចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះ នូវគោលលទ្ធិខាងក្រោមនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងស្រឡាញ់ព្រះពិត ហើយស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចជាខ្លួនយើង នោះយើងនឹងខំព្យាយាមគោរពរាល់ព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ។
សូមយោងទៅបញ្ជីព្រះបញ្ញត្តិទាំងអស់ ដែលអ្នកបានសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។ សូមគូសផ្កាយមួយនៅក្បែរព្រះបញ្ញត្តិដែលបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ និងប្រអប់បួនជ្រុងនៅក្បែរព្រះបញ្ញត្តិដែលបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកជិតខាងយើង ។ ( ព្រះបញ្ញត្តិមួយចំនួនអាចដាក់ទាំងផ្កាយ និងប្រអប់បួនជ្រុង ) ។
សូមពិចារណាអំពីគ្រាដែលអ្នកបានជ្រើសគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិជាក់លាក់មួយដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះព្រះ ឬចំពោះមនុស្សម្នាក់ទៀត ។
សូមគិតអំពីព្រះបញ្ញត្តិដែលអ្នកអាចគោរពប្រតិបត្តិឲ្យបានកាន់តែខ្ជាប់ខ្ជួន ដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌ ឬ មនុស្សម្នាក់ទៀត ។ សូមដាក់គោលដៅដើម្បីគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះបញ្ញត្តិនោះឲ្យបានកាន់តែស្មោះត្រង់ ។
![]()
រូបភាពរូបសញ្ញាចំណេះចំណានខគម្ពីរ
ចំពោះវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរនីមួយៗ អ្នកនឹងអាចស្គាល់បរិបទ គោលលទ្ធិ ឬ គោលការណ៍ និង របៀបអនុវត្តសេចក្ដីពិតនោះនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ។ ( សូមមើលធនធានចំណេះចំណានខគម្ពីរដែលមាននៅលើគេហទំព័រ LDS.org ដើម្បីបានធនធានសម្រាប់ការសិក្សា ) ។
នៅក្នុង ម៉ាថាយ ២២:៣៦–៣៩ បរិបទគឺជាចម្លើយតបរបស់ព្រះគ្រីស្ទដល់ពួកផារិស៊ី ដែលបានចោទសួរថាតើព្រះបញ្ញត្តិណាមួយដែលធំជាងគេ ។ គោលលទ្ធិ ឬ គោលការណ៍មួយដែលមានបង្រៀននៅក្នុងវគ្គបទគម្ពីរនោះគឺថា ព្រះបញ្ញត្តិធំពីរគឺត្រូវស្រឡាញ់ព្រះ និង ស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងរបស់យើង ។ សូមកត់ចំណាំថានៅក្នុង ខទី ៣៧ វាថ្លែងថាត្រូវឲ្យ « ស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះនៃឯងឲ្យអស់អំពី ចិត្ត អស់អំពី ព្រលឹង ហើយអស់អំពី គំនិត ឯង » ( បន្ថែមអក្សរទ្រេត ) ។ ការអនុវត្តមួយនៃវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរនេះ គឺត្រូវពិចារពណាអំពីសំណួរដូចខាងក្រោមនេះ ៖ តើអ្នកអាចបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ ដោយអស់ពីចិត្ត ពីព្រលឹង និងពីគំនិតរបស់អ្នកយ៉ាងដូចម្តេច ? តើអ្នកអាចបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះកូនចៅរបស់ទ្រង់យ៉ាងដូចម្តេច ?
-
សូមពិចារណាអំពីអត្ថន័យ ដែលត្រូវស្រឡាញ់នរណាម្នាក់ដោយអស់ពីដួងចិត្តអ្នក ? សូមពិចារណាអំពីអត្ថន័យ ដែលត្រូវស្រឡាញ់ទ្រង់ឲ្យអស់ពីព្រលឹងអ្នក ? ក្រោយមកសូមពិចារណាអំពីរបៀប ដែលអ្នកអាចស្រឡាញ់ទ្រង់ឲ្យអស់ពីព្រលឹងអ្នក ។ សូមសរសេរគំនិតរបស់អ្នកអំពីយោបល់ទាំងបីនេះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីរ ៖
ម៉ាថាយ ២២:៤១-៤៦
ព្រះយេស៊ូវសួរពួកផារិស៊ីថាតើពួកគេគិតអំពីព្រះគ្រីស្ទយ៉ាងដូចម្ដេច
បន្ទាប់ពីព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលតបនឹងសំណួររបស់ពួកផារិស៊ី និងពួកសាឌូស៊ីដោយជោគជ័យមក នោះទ្រង់បានសួរពួកផារិស៊ីនូវសំណួរមួយចំនួន ។ សូមអាន ម៉ាថាយ ២២:៤១-៤២ ដោយស្វែងរកថាតើព្រះអង្គសង្គ្រោះ បានមានបន្ទូលសួរពួកផារីស៊ីយ៉ាងដូចម្ដេច ។
ស្របតាមខគម្ពីរទាំងនោះ តើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានមានបន្ទូលសួរសំណួរអ្វីទៅពួកផារិស៊ី ? តើពួកផារិស៊ីបានឆ្លើយតបយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ពួកយូដាភាគច្រើនបានស្គាល់ថា ព្រះគ្រីស្ទ ឬព្រះមែស៊ីជាពូជពង្សនៃហ្លូងដាវីដ ។ ពួកផារិស៊ីបានជឿថាព្រះមែស៊ីនឹងក្លាយជាស្ដេចនៃអ៊ីស្រាអែល ហើយជួយពួកគេវាយរុញច្រានពួករ៉ូម ហើយទទួលបានសេរីភាពរបស់ពួកគេ ដូចជាស្ដេចដាវីឌបានធ្វើកាលពីមុន ។ នៅក្នុង ម៉ាថាយ ២២:៤៣–៤៦ យើងអានថា ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនពួកផារិស៊ីថា យោងតាមព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ព្រះគ្រីស្ទគឺលើសពីការគ្រាន់តែជា បុត្ររបស់ដាវីឌទៅទៀត—ទ្រង់ក៏ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះផងដែរ ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលរៀបរាប់អំពី ទំនុកដំកើង ១១០:១ ទៅដល់ពួកផារិស៊ីដោយពន្យល់អំពីការណ៍នេះ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ២២:៤៤ ) ។
អែលឌើរ ប្រ៊ូស អរ ម៉ាក់ខន់ឃី បានពន្យល់ថា ៖ « តើអាចមានសំណួរណាមួយ លើរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលបកស្រាយអំពីពាក្យពេចន៍របស់ទំនុកដំកើងដែរឬទេ ? ទ្រង់មានបន្ទូលថាវាមានន័យថា ៖ ‹ ព្រះវរបិតាបានមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ព្រះរាជបុត្រា អេឡូហីម បានមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ព្រះយេហូវ៉ាថា ចូរគង់នៅខាងស្ដាំព្រះហស្ដរបស់យើងចុះ ដរាបដល់បន្ទាប់ពីការងារបម្រើក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់បុត្រ លំដាប់នោះយើងនឹងលើកបុត្រឡើងដល់ភាពរុងរឿង និង ភាពតម្កើងឡើងដ៏អស់កល្បជានិច្ចជាមួយនឹងយើង ជាពេលដែលបុត្រនឹងបន្តគង់នៅខាងស្ដាំព្រះហស្តយើងជាដរាបតទៅ › ។ តើវាជារឿងអស្ចារ្យទេ ដែលដំណើររឿងដ៏បំផុសគំនិតនោះបញ្ចប់បញ្ហាដោយថ្លែងថា ‹ តែគ្មានអ្នកណាអាចនឹងឆ្លើយតបទៅទ្រង់មួយម៉ាត់បានទេ រួចតាំងពីថ្ងៃនោះមក គ្មានអ្នកណាហ៊ានទូលសួរទ្រង់ទៀតឡើយ › ។ ( ម៉ាថាយ ២២:៤១–៤៦ ) » ( The Promised Messiah: The First Coming of Christ [ ឆ្នាំ ១៩៧៨ ] ទំព័រ ១០២ ) ។
-
សូមគិតអំពីរបៀបដែលអ្នកនឹងឆ្លើយចំពោះសំណួរដូចតទៅនេះ ៖ តើអ្នកគិតយ៉ាងដូចម្ដេចអំពីព្រះគ្រីស្ទ ? តើទ្រង់ជាបុត្ររបស់អ្នកណា ? សូមសរសេរគំនិតរបស់អ្នកនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។
-
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា ម៉ាថាយ ២២:១៥–២៦ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖