ហេព្រើរ ១-៤

សេចក្តីផ្ដើម

សាវកប៉ុលបានបង្រៀនដល់ពួកបរិសុទ្ធសាសន៍ហេព្រើរ ឬ ពួកគ្រិស្ដសាសនិកជាសាសន៍យូដា អំពីនិស្ស័យដ៏ពិតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ លោកក៏បានបង្រៀនផងដែរដល់ពួកគេអំពីដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង ពរជ័យមួយចំនួនដែលកើតឡើងដោយសារតែដង្វាយធួន ។ ប៉ុលបានចែកចាយបទពិសោធន៍របស់ពួកអ៊ីស្រាអែលពីបុរាណ ដែលដើររសាត់ព្រាត់នៅក្នុងទីរហោស្ថាន ដើម្បីបង្រៀនដល់ពួកបរិសុទ្ធនូវអ្វីដែលពួកគេត្រូវធ្វើ ដើម្បីចូលក្នុងទីសម្រាកនៃព្រះអម្ចាស់ ។

ហេព្រើរ ១

ប៉ុលបង្រៀនអំពីនិស្ស័យនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ

សូមអានស្ថានភាពខាងក្រោមនេះ ៖

យុវនារីម្នាក់មានការធុញទ្រាន់ចំពោះការហៅថានាងជា ក្មេងស្រី « ល្អ » ដោយសារនាងពុំចូលរួមជាមួយនឹងសកម្មភាពមួយចំនួនជាមួយមិត្តភក្តិរបស់ខ្លួន ។ នាងគិតពីការបន្ទាបបទដ្ឋានរបស់នាងដើម្បីធ្វើជាផ្នែកមួយនៃក្រុមនោះ ។
យុវជនម្នាក់កំពុងបម្រើបេសកកម្មពេញម៉ោងដឹងថា កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនាមានការលំបាកជាងគាត់បានគិតទុកទៅទៀត ហើយគាត់កំពុងគិតពីការត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ។

តើស្ថានភាពទាំងនេះមានចំណុចអ្វីខ្លះដែលដូចគ្នា ? តើមានហេតុផលណាខ្លះ ដែលមនុស្សអាចគិតអំពីការបោះបង់ចោលនូវការខិតខំរបស់ខ្លួន ដើម្បីធ្វើអ្វីដែលពួកគេដឹងថាត្រឹមត្រូវនោះ ?

សាវកប៉ុលបានសរសេរសំបុត្ររបស់លោកទៅកាន់អ្នកប្រែចិត្តជឿសាសន៍ហេព្រើរ នៅចំគ្រាដែលពួកសាសន៍យូដាមួយចំនួន ( ឬ សាសន៍ហេព្រើរ ) ពុំចូលរួមការប្រជុំសាសនាចក្រ ដោយសារការបៀតបៀន និង ការគាបសង្កត់ផ្សេងៗទៀត ។ ពួកគេបានបែរទៅរកការថ្វាយបង្គំដែលពួកគេស្គាល់ និង ទំនាក់ទំនងដ៏សុខសាន្តនៃទំនៀមទម្លាប់របស់ពួកសាសន៍យូដា ដែលមិនបូករួមជាមួយនឹងជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឡើយ ( សូមមើល ហេព្រើរ ១០:២៥, ៣៨–៣៩ ) ។ ប៉ុលបានសរសេរសំបុត្ររបស់លោកទៅលើកទឹកចិត្តសមាជិកសាសនាចក្រទាំងនេះឲ្យបន្តនៅស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

នៅពេលអ្នកសិក្សាសំបុត្រទៅកាន់សាសន៍ហេព្រើរនេះ សូមរកមើលសេចក្តីពិតដែលអាចជួយអ្នកឲ្យបន្តនៅស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះគ្រីស្ទ នៅពេលអ្នកមានអារម្មណ៍ថាចង់បោះបង់ផ្លូវនេះចោល ។

សូមអាន ហេព្រើរ ១:១–៣, ១០ ដោយរកមើលគោលលទ្ធិដែលប៉ុលបានបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធសាសន៍យូដាអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។

នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរ គោលលទ្ធិ អំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលអ្នកឃើញនៅក្នុង ហេព្រើរ ១:១–៣, ១០ ។ ឧទាហរណ៍ ចេញពី ខទី ២ និង ១០ អ្នកអាចឃើញគោលលទ្ធិដូចតទៅនេះ ៖ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានបង្កើតផ្ទៃមេឃ និងផែនដី ។ នៅពេលអ្នកមើលដោយយកចិត្តទុកដាក់ នោះអ្នកនឹងឃើញថា ខគម្ពីរទាំងនេះបង្រៀនពីគោលលទ្ធិសំខាន់បន្ថែមជាច្រើនទៀតអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។

ការស្គាល់គោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ទាំងឡាយ

ព្រះគម្ពីរមានគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ច្រើនជាងគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ដែលមាននៅក្នុងសៀវភៅសិក្សាថ្នាក់សិក្ខាសាលានេះ ។ នៅពេលអ្នកសិក្សាព្រះគម្ពីរដោយខ្លួនឯង សូមអនុវត្តការរកមើលសេចក្តីពិតបន្ថែមដែលអ្នកអាចអនុវត្តវានៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ។ ហេព្រើរ ១:១–៣, ១០ ផ្តល់នូវឱកាសដ៏ល្អ ដើម្បីអនុវត្តការស្គាល់គោលលទ្ធិអំពីព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

សូមកត់សម្គាល់ពីឃ្លាថា « រូបភាពនៃអង្គទ្រង់ » នៅក្នុង ហេព្រើរ ១:៣ ។ ឃ្លានេះមានន័យថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដូចជា ព្រះវរបិតាសួគ៌ ហើយមានបុគ្គលិកលក្ខណៈនៃព្រះដូចគ្នា ។ ឃ្លាថា « ទាំងទ្រទ្រង់គ្រប់របស់ទាំងអស់ ដោយសារព្រះបន្ទូលដ៏មានព្រះចេស្តានៃទ្រង់ » នៅក្នុងខគម្ពីរដដែលនោះ មានន័យថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺមានព្រះចេស្តាទាំងអស់ ។

សូមគិតថាតើសេចក្តីពិតណាមួយដែលអ្នករកឃើញនៅក្នុង ហេព្រើរ ១:១–៣, ១០ ដែលអាចមានប្រយោជន៍ដល់អ្នក ប្រសិនបើអ្នកត្រូវបានល្បួងឲ្យបែរចេញពីការធ្វើតាមព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។

ប្រធានបទដែលរកឃើញជាញឹកញាប់នៅក្នុងគម្ពីរហេព្រើរគឺ ព្រះចេស្តាដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ឧទាហរណ៍នៅក្នុង ហេព្រើរ ១:៤–១៤ ប៉ុលបានបង្ហាញថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះអស្ចារ្យជាងពួកទេវតា ។ នៅក្នុងជំពូកបន្តបន្ទាប់ទៀត លោកបានបន្តបង្ហាញពីភាពឧត្ដុង្គឧត្ដម និង ភាពអស្ចារ្យរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។

ហេតុអ្វីការដឹងថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប្រសើរជាងអ្វីៗទាំងអស់ ជួយមនុស្សម្នាក់ដែលកំពុងមានការលំបាកឲ្យបន្តនៅស្មោះត្រង់ចំពោះទ្រង់ ?

សូមបន្តរកមើលប្រធានបទនេះ នៅពេលអ្នកសិក្សាសំបុត្រដែលនៅសល់របស់ប៉ុល ដែលបានសរសេរទៅសាសន៍ហេព្រើរ ។

ហេព្រើរ ២

ប៉ុលបង្រៀនថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាមេនៃសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់យើង

សូមគិតពីដំណើរការនៃការជ្រើសរើសរកមេ ឬ អ្នកដឹកនាំសម្រាប់ក្រុមផ្សេងៗ ដែលអ្នកចូលរួម ( ឧទាហរណ៍ កីឡាកររត់ប្រណាំង ការតស៊ូមតិ សម្តែងល្ខោន ឬ ក្លឹបនៅសាលារៀន ) ។ តើគុណសម្បត្តិអ្វីខ្លះដែលអ្នកនឹងរកមើល ប្រសិនបើអ្នកកំពុងជ្រើសរើសរកមេ ឬ អ្នកដឹកនាំ ?

នៅក្នុង ហេព្រើរ ២ សាវកប៉ុលបានពន្យល់បន្ថែមទៀតអំពីនិស្ស័យ និង អត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដល់សាសន៍យូដាដែលប្រែចិត្តជឿ ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យយល់ពីមូលហេតុដែលពួកគេគួរតែបន្តដើរតាមទ្រង់ ។ សូមអាន ហេព្រើរ ២:១០ ដោយរកមើលអ្វីដែលប៉ុលបានបង្រៀនថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាមេដឹកនាំ ។

ចេញពីខគម្ពីរនេះយើងអាចរៀនថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាមេនៃសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់យើង ។

សូមឆ្លើយសំណួរតទៅនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាមេនៃសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់យើងតាមរបៀបណាខ្លះ ?

សូមអាន ហេព្រើរ ២:៨–៩, ១៤–១៨ ដោយរកមើលឃ្លាដែលពិពណ៌នាពីមូលហេតុដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះមានគុណសម្បត្តិធ្វើជាមេនៃសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់យើង ។ អ្នកអាចគូសចំណាំអ្វីដែលអ្នករកឃើញ ។

នៅក្នុង ហេព្រើរ ២:៩ ការបង្រៀនរបស់ប៉ុលដែលថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ « ដែលព្រះបានធ្វើឲ្យទាបជាងពួកទេវតាបន្តិច » សំដៅលើការយាងចុះមករបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ពីបល្ល័ង្កនៃជីវិតមុនជីវិតនេះរបស់ទ្រង់ មកទទួលបទពិសោធន៍នៃជីវិតរមែងស្លាប់ និង ការរងទុក្ខ ព្រមទាំងការសុគតរបស់ទ្រង់ ដែលទ្រង់ « បានយាងចុះក្រោមគ្រប់ទាំងអស់ » ( គ. និង ស. ៨៨:៦ ) ។ ឃ្លា « ទទួលចំណែកជាសាច់ឈាមដូច្នោះដែរ » នៅក្នុង ហេព្រើរ ២:១៤ មានន័យថា យើងមានជីវិតរមែងស្លាប់ ។ ឃ្លា « ឲ្យធួននឹងបាបរបស់ប្រជាជនទាំងឡាយ » នៅក្នុង ហេព្រើរ ២:១៧ មានន័យថា ព្រះគ្រីស្ទអាចធ្វើឲ្យធួននឹងអំពើបាបរបស់យើង ។

យោងតាម ខទី ៩ តើព្រះយេស៊ូវបានធ្វើអ្វីខ្លះសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ ? យោងតាម ខទី ១៤ តើទ្រង់បានយកឈ្នះលើនរណាខ្លះតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ?

សូមកត់សម្គាល់ថា ប៉ុលពុំគ្រាន់តែសំដៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះថាជាមេនៃសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែលោកក៏បានហៅទ្រង់ថាជា « សម្តេចសង្ឃ ដែលមានព្រះទ័យមេត្តាករុណា ហើយក៏ស្មោះត្រង់ »ដែរ ( ហេព្រើរ ២:១៧ ) ។ ប៉ុលបានប្រដូចព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទៅនឹងសម្តេចសង្ឃម្នាក់របស់សាសន៍យូដា ដោយសារសម្តេចសង្ឃត្រូវបានចាត់ទុកថាជាអ្នកនៅកណ្តាលរវាងមនុស្ស និង ព្រះ ។

យោងតាម ហេព្រើរ ២:១៨ ហេតុអ្វីព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចជួយ ( លួងលោម ឬ ជួយ ) យើងបាន ?

សូមអាន ហេព្រើរ ៤:១៤–១៦ ដោយរកមើលការយល់ដឹងបន្ថែមទៀត ដែលប៉ុលបានបង្រៀនអំពីរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺជាសម្តេចសង្ឃ ដែលមានព្រះទ័យមេត្តាករុណា ហើយក៏ស្មោះត្រង់ ។

ចេញពី ហេព្រើរ ២:១៧–១៨ និង ៤:១៤–១៦ យើងអាចរកឃើញសេចក្តីពិតដូចតទៅនេះ ៖ ដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានរងទុក្ខ ហើយត្រូវបានល្បួងនៅក្នុងគ្រប់រឿងទាំងអស់ នោះទ្រង់យល់ពីយើងយ៉ាងច្បាស់ ហើយអាចជួយយើងនៅក្នុងគ្រាដែលយើងត្រូវការទ្រង់ ។ ( សូមមើលផងដែរ អាលម៉ា ៧:១១–១៣ ) ។

នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរពីអារម្មណ៍របស់អ្នក អំពីរបៀបដែលសេចក្តីពិតដែលមាននៅក្នុង ហេព្រើរ ២ អាចជួយអ្នកឲ្យមានទំនុកចិត្ត នៅក្នុងការសម្រេចចិត្តរបស់អ្នកដើម្បីដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលជាអ្នកដឹកនាំរបស់អ្នក ។

ហេព្រើរ ៣-៤

ប៉ុលបង្រៀនពីរបៀបដែលយើងអាចចូលទៅក្នុងទីសម្រាករបស់ព្រះអម្ចាស់

តើមានអ្វីខ្លះដែលធ្វើឲ្យអ្នកអាចមានអារម្មណ៍ខ្វាយខ្វល់ ឬ មានចិត្តរសាប់រសល់គ្រប់ពេលនោះ ? សូមគិតពីរបៀបដែលអ្នកអាចស្វែងរកភាពសុខសាន្ត និង ការសម្រាកពីកង្វល់នេះ ឬ ភាពជ្រួលច្របល់ និង ការរសាប់រសល់ផ្សេងទៀត ។

នៅជំនាន់របស់ប៉ុល ពួកបរិសុទ្ធសាសន៍យូដា ត្រូវបានគេបៀតបៀនដោយសារការរស់នៅតាមដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ដូចបានកត់ត្រានៅក្នុង ហេព្រើរ ៣–៤ ប៉ុលបាននិយាយពីបទពិសោធន៍ចេញពីគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដើម្បីបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធ ពីរបៀបស្វែងរកទីសម្រាកនៅក្នុងជីវិតនេះ និង ជីវិតបន្ទាប់ ។

កាលពីយូរលង់ណាស់មកហើយ បន្ទាប់ពីពួកគេបានមានសេរីភាពពីស្រុកអេស៊ីព្ទ នោះកូនចៅអ៊ីស្រាអែលបានធ្វើឲ្យព្រះអម្ចាស់ខ្ញាល់ដោយសារតែការមិនគោរពប្រតិបត្តិរបស់ពួកគេ ។ ជាលទ្ធផល ពួកគេពុំត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យចូលទៅក្នុងទីសម្រាករបស់ព្រះអម្ចាស់ឡើយ ( សូមមើល ជនគណនា ១៤, យ៉ាកុប ១:៧–៨, អាលម៉ា ១២:៣៣–៣៧, ១៣:៦, ១២–១៣, ២៨–២៩ ) ។

សូមគិតពីការគូសចំណាំឃ្លា « ផ្លូវរបស់យើង » នៅក្នុង ហេព្រើរ ៣:១១ ។

សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៨៤:២៤ ដោយរកមើលអ្វីដែលខគម្ពីរនោះបង្រៀនអំពីទីសម្រាករបស់ព្រះអម្ចាស់ ។

រូបភាព
អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី

អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ. ម៉ាក់ខន់ឃី ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនដូចនេះ ៖ « ពួកបរិសុទ្ធដ៏ពិតប្រាកដ ចូលទៅក្នុង ទីសម្រាកនៃព្រះអម្ចាស់ ខណៈដែលនៅក្នុងជីវិតនេះ ហើយដោយការនៅជាប់នឹងសេចក្ដីពិត នោះពួកគេបន្តនៅក្នុងស្ថានភាពដ៏មានពរជ័យនោះ រហូតដល់ពួកគេចូលក្នុងសេចក្ដីសម្រាកជាមួយព្រះអម្ចាស់នៅស្ថានសួគ៌ ។ … ទីសម្រាករបស់ព្រះអម្ចាស់ ជាទីដែលជីវិតរមែងស្លាប់មានការជាប់ជំពាក់ ជាទីទទួលបាននូវចំណេះដឹងដ៏ឥតខ្ចោះនៃភាពជាព្រះនៃកិច្ចការដ៏មហិមានៃថ្ងៃចុងក្រោយ ។ … ទីសម្រាកនៃព្រះអម្ចាស់ នៅក្នុងភាពអស់កល្បជានិច្ច គឺការដែលបានគ្រងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ទទួលបាននូវភាពពេញលេញនៃសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអម្ចាស់ » ( Mormon Doctrine ការបោះពុម្ពលើកទីពីរ [ ឆ្នាំ ១៩៦៦ ] ទំព័រ ៦៣៣ ) ។

សូមអាន ហេព្រើរ ៤:១ ដោយរកមើលអ្វីដែលប៉ុលបានបារម្ភថា សមាជិកសាសនាចក្រមួយចំនួនពុំបានធ្វើវា ។

សូមអានវគ្គបទគម្ពីរដូចតទៅនេះ ហេព្រើរ ៣:៧–៨, ១២–១៥, ១៨–១៩, ៤:២–៣, ៦–៧, ១១ ។ សូមអាន ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ហេព្រើរ ៤:៣ ( នៅក្នុងសេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ) ផងដែរ ។ នៅពេលអ្នកអានវគ្គបទគម្ពីរទាំងនេះ សូមរកមើលអ្វីដែលប៉ុល បានបង្រៀនដដែលអំពីរបៀបដែលយើងអាចចូលទៅក្នុងទីសម្រាករបស់ព្រះអម្ចាស់បាន ។

សូមកត់សម្គាល់ពីឃ្លាថា « កុំឲ្យតាំងចិត្តរឹងរូស » ( ហេព្រើរ ៣:៨, ១៥, ៤:៧ ) ។ ឃ្លានេះមានន័យថា យើងពុំគួរបិទដួងចិត្តរបស់យើង ចំពោះសេចក្តីពិត និង ការបំផុសគំនិតឡើយ យើងគប្បីបើកដួងចិត្តរបស់យើងជានិច្ច មានឆន្ទៈ ហើយគោរពព្រះ និង បទបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ ។

ចេញពីការបង្រៀនរបស់ប៉ុល យើងអាចរៀនថា ប្រសិនបើយើងបន្តនៅស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយគ្មានចិត្តរឹងរូស នោះយើងនឹងចូលទៅក្នុងទីសម្រាករបស់ព្រះអម្ចាស់ ។

តើការជ្រើសរើសជឿលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង ការបើកដួងចិត្តយើងជានិច្ចចំពោះព្រះរាជបំណង និង ផែនការរបស់ព្រះ អាចជួយយើងឲ្យបន្តនៅស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអម្ចាស់តាមរបៀបណាខ្លះ ? សូមគិតពីមនុស្សម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់ដែលជាគំរូល្អអំពីគោលការណ៍នេះ ។ តើមានកិច្ចការជាក់លាក់ណាខ្លះដែលបុគ្គលរូបនោះបានធ្វើ ដើម្បីបន្តនៅស្មោះត្រង់ ?

នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរអំពីអ្វីដែលអ្នកនឹងធ្វើដើម្បីបន្តនៅស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយបើកដួងចិត្តរបស់អ្នកចំពោះទ្រង់ជានិច្ច ។
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖

ខ្ញុំបានសិក្សា ហេព្រើរ ១–៤ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។

សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖