មេរៀនទី ១៤ ៖ ថ្ងៃទី ២
យ៉ូហាន ៨
សេចក្តីផ្ដើម
អំឡុងពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិមចូលរួមបុណ្យបារាំ ពួកអាចារ្យ និង ពួកផារិស៊ីមួយចំនួន បាននាំស្ត្រីម្នាក់មកឯទ្រង់ ដែលត្រូវបានចោទថាប្រព្រឹត្តសហាយស្មន់ ហើយបានសួរថាតើនាងគួរតែត្រូវគេចោលដុំថ្មលើឬដើម្បីឲ្យស្របតាមក្រឹត្យវិន័យម៉ូសេ ។ ទ្រង់បានធ្វើឲ្យអ្នកចោទប្រកាន់ទាំងនោះស្រឡាំងកាំង ហើយបានបង្ហាញក្តីមេត្តាដល់ស្ត្រីនោះ ។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានប្រកាសថា ព្រះវរបិតាថ្លែងទីបន្ទាល់ពីទ្រង់ ហើយទ្រង់បានបង្រៀនអំពីការមានសេរីភាពចេញពីអំពើបាប ។ នៅពេលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានប្រកាសថា ទ្រង់គឺជាព្រះយេហូវ៉ាដ៏មហិមា នោះពួកផារិស៊ីបានព្យាយាមចោលដុំថ្មលើទ្រង់ ។
យ៉ូហាន ៨:១-១១
ស្ត្រីម្នាក់កំពុងប្រព្រឹត្តសហាយស្មន់ត្រូវបាននាំមកចំពោះមុខព្រះអង្គសង្គ្រោះ
ពួកអាចារ្យ និង ពួកផារិស៊ីចង់បង្ខូចកិត្តិយសរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅចំពោះមុខមហាជន ហើយបង្កើតលេសមួយដើម្បីចោទប្រកាន់ទ្រង់ ដោយសារពួកគេចង់ចាប់ព្រះកាយទ្រង់ ហើយរកសម្លាប់ទ្រង់ ( សូមមើល យ៉ូហាន ៧:១, ៣២) ។
សូមអាន យ៉ូហាន ៨:២-៥ដោយរកមើលអ្វីដែលពួកអាចារ្យ និង ពួកផារិស៊ីបានធ្វើអំឡុងពេលដែលព្រះយេស៊ូវកំពុងបង្រៀននៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅក្រុងយេរូសាឡិម ។
យោងតាម យ៉ូហាន ៨:៦តើហេតុអ្វីបានជាពួកអាចារ្យ និង ពួកផារិស៊ីបាននាំស្ត្រីដែលប្រព្រឹត្តសហាយស្មន់មកឯព្រះយេស៊ូវ ?
អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់ពីរបៀបដែលពួកអាចារ្យ និង ពួកផារិស៊ីអាចប្រើព្រឹត្តិការណ៍នេះជាលេសមួយដើម្បីចោទប្រកាន់ព្រះយេស៊ូវ ៖
« កាលជំនាន់ព្រះយេស៊ូវ … វាពុំមានការអនុវត្តការដាក់ទោសសម្លាប់ដោយសារការប្រព្រឹត្តសហាយស្មន់ឡើយ ។ ពិតណាស់ គ្មានទោសដល់សេចក្តីស្លាប់ត្រូវបានដាក់ដោយគ្មានការអនុញ្ញាត និង ការយល់ព្រមពីអធិរាជសាសន៍រ៉ូមឡើយ ហើយនៅក្នុងករណីនៃការប្រព្រឹត្តសហាយស្មន់ នោះច្បាប់របស់សាសន៍រ៉ូមពុំបានដាក់កម្រិតដល់ស្លាប់ឡើយ ។
« នៅក្នុងការនាំយកស្ត្រីដែលប្រព្រឹត្តសហាយស្មន់មកឯព្រះយេស៊ូវ នោះពួកអាចារ្យ និង ពួកផារិស៊ីបានដាក់អន្ទាក់នេះដើម្បីចាប់លោកគ្រូ ៖ (១) ប្រសិនបើទ្រង់ យល់ស្រប ជាមួយម៉ូសេដែលថានាងគួរតែត្រូវចោលនឹងដុំថ្ម នោះទ្រង់នឹង (ក) បង្កើនកំហឹង [ ការខឹងសម្បា ] របស់ប្រជាជន ដែលជាទូទៅពួកគេហាក់បីដូចជាគាំទ្រដល់ការបង្កើតឡើងវិញនៃការដាក់ទោសមួយដែលពុំសូវមានប្រជាប្រិយភាព និង (ខ) ផ្ទុយ [ ប្រឆាំង ] ច្បាប់រដ្ឋប្បវេណីទូទៅដោយបង្គាប់ឲ្យធ្វើនូវអ្វីដែលពួករ៉ូមបានហាមឃាត់ ។ (២) ប្រសិនបើទ្រង់ ពុំយល់ស្រប តាមម៉ូសេ ហើយគាំទ្រអ្វីដែលដាក់ទោសមិនដល់ស្លាប់ដោយចោលនឹងដុំថ្ម នោះទ្រង់នឹងត្រូវបានចោទប្រកាន់ពីបទបង្ខូចក្រឹត្យវិន័យ ហើយគាំទ្រដល់ការមិនគោរព ព្រមទាំងងាកចេញពីសណ្តាប់ដ៏ពិសិដ្ឋនៃច្បាប់ពីដើម » (Doctrinal New Testament Commentary, ភាគទី ៣ [ ឆ្នាំ ១៩៦៥–៧៣ ], ១:៤៥០–៥១ ) ។
ជំនួសឲ្យការឆ្លើយតបពួកគេ នោះព្រះអង្គសង្គ្រោះបាន « ឱនទៅសរសេរនៅដី ដោយព្រះអង្គុលីវិញ » (យ៉ូហាន ៨:៦) ។
សូមអាន យ៉ូហាន ៨:៧-៨ដោយរកមើលការឆ្លើយតបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះពួកអាចារ្យ និង ពួកផារិស៊ី ។
តើអ្នកគិតថាពួកអាចារ្យ និង ពួកផារិស៊ីបានគិត ឬ មានអារម្មណ៍បែបណា នៅពេលពួកគេបានស្តាប់ឮចម្លើយរបស់ព្រះយេស៊ូវនោះ ?
បន្ទាប់ពីស្តាប់ឮចម្លើយរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះពួកអ្នកដែលចោទប្រកាន់ស្ត្រីនោះបានមានអារម្មណ៍ថាខុស ហើយបានចាកចេញទៅដោយពុំកាត់ទោសដល់ស្ត្រីនោះឡើយ ( សូមមើល យ៉ូហាន ៨:៩) ។
តើអ្នកគិតថាស្ត្រីនោះមានអារម្មណ៍បែបណា នៅពេលអំពើបាបរបស់គាត់ត្រូវបានលាតត្រដាងនៅចំពោះព្រះយេស៊ូវ និង ហ្វូងមនុស្សដ៏ធំដូចនេះ ? សូមអាន យ៉ូហាន ៨:១០-១១ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលទៅកាន់ស្ត្រីនោះបន្ទាប់ពីមនុស្សគ្រប់គ្នាបានចេញអស់ទៅ ។
ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ សម្រាប់ យ៉ូហាន ៨:១១ បន្ថែមដូចតទៅនេះ ៖ « ហើយស្ត្រីនោះបានសរសើរតម្កើងដល់ព្រះចាប់តាំងពីពេលនោះមក ហើយបានជឿលើព្រះនាមទ្រង់ » ( ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ យ៉ូហាន ៨:១១ [ នៅក្នុង យ៉ូហាន ៨:១១ លេខយោងគ] ) ។
ព្រះអង្គសង្គ្រោះពុំបានកាត់ទោសអំពើបាបរបស់ស្ត្រីនោះឡើយ ប៉ុន្តែបានដឹកនាំគាត់ឲ្យ « អញ្ជើញទៅចុះ តែកុំធ្វើបាបទៀតឡើយ » (យ៉ូហាន ៨:១១) ។ ចេញពី ខ ១១ យើងរៀននូវសេចក្តីពិតដូចតទៅនេះ ៖ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបង្ហាញសេចក្តីមេត្តាករុណាដល់យើងដោយផ្តល់ដល់យើងនូវឱកាសដើម្បីប្រែចិត្ត ។ សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលដំណើររឿងនេះអាចបង្កើននូវទំនុកចិត្តរបស់អ្នក ថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺពោរពេញដោយក្តីមេត្តាករុណា ហើយសប្បុរស ព្រមទាំងមានព្រះទ័យអភ័យទោសដល់អស់អ្នកដែលពិតជាប្រែចិត្តពិតមែន ។
យ៉ូហាន ៨:១២-៣០
ព្រះយេស៊ូវបង្រៀនថា ព្រះវរបិតាទ្រង់ថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីទ្រង់
សូមស្រមៃគិតពីវត្ថុដែលតែងលម្អមួយ ក្រោយមកសូមបិទភ្នែករបស់អ្នក ហើយនៅលើក្រដាសមួយសន្លឹកផ្សេងទៀត សូមព្យាយាមគូសរូបភាពដ៏សាមញ្ញនៃវត្ថុនោះដោយពុំមើលវាឡើយ ។
តើការគូររបស់អ្នកប្រៀបទៅនឹងការស្រមៃរបស់អ្នកវាយ៉ាងដូចម្តេចដែរ ?
ក្រៅពីគូររូប តើមានអ្វីផ្សេងទៀតដែលអ្នកអាចធ្វើកាន់តែប្រសើរឡើង នៅពេលអ្នកអាចឃើញអ្វីដែលអ្នកកំពុងធ្វើ ?
អំឡុងពេលធ្វើពិធីបុណ្យបារាំ ជើងចង្កៀងមាសធំៗបួន ( ជើងទៀន ឬ ទម្រទៀន ) ត្រូវបានដុតបំភ្លឺនៅបរិវេណព្រះវិហារបរិសុទ្ធ អំឡុងពេលរាំ និង ពិធីបុណ្យផ្សេងៗទៀត ដែលប្រារព្ធឡើងរហូតដល់យប់ជ្រៅ និង ទាបភ្លឺ ។ ជើងចង្កៀងមាសទាំងនេះពុំគ្រាន់តែផ្តល់ពន្លឺសម្រាប់ពិធីនោះប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាថែមទាំងជានិមិត្តសញ្ញាថា សាសន៍អ៊ីស្រាអែលគឺជាពន្លឺដល់អស់អ្នកដែលបានដើរនៅក្នុងទីងងឹត ។
សូមអាន យ៉ូហាន ៨:១២ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រកាសអំពីព្រះអង្គទ្រង់ នៅពេលទ្រង់បានបង្រៀននៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធក្បែរ ជើងចង្កៀង នោះ ។ សូមគិតពីការគូសចំណាំអ្វីដែលអ្នករកឃើញ ។
យើងរៀនចេញពីខគម្ពីរនេះថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាពន្លឺនៃពិភពលោក ។
ជើងទៀនធំៗដុតបំភ្លឺដំណាក់ហ្លួងនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធ អំឡុងពេលបុណ្យបារាំ ។
សូមបំពេញគោលការណ៍ដូចតទៅនេះចេញពីអ្វីដែលអ្នកបានរៀនពីការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុង យ៉ូហាន ៨:១២៖ ប្រសិនបើយើងធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះយើងនឹង
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើអ្នកមានអារម្មណ៍បែបណា នៅពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះជួយអ្នកឲ្យចៀសផុតពីការដើរនៅក្នុងភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណនោះ ?
ការព្យាករមួយចំនួននៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ បង្ហាញថាព្រះមែស៊ីនឹងក្លាយជាពន្លឺដល់គ្រប់សាសន៍ទាំងអស់ ( ឧទាហរណ៍សូមមើល អេសាយ ៤៩:៦; ៦០:១–៣) ។ ហេតុដូច្នោះហើយនៅក្នុងការប្រកាសអំពីអង្គទ្រង់ថាជាពន្លឺនៃលោកិយ នោះព្រះយេស៊ូវកំពុងប្រកាសថាទ្រង់គឺជាព្រះមែស៊ី ។
ពួកផារិស៊ីកាត់ទោសព្រះយេស៊ូវដោយសារតែទ្រង់ថ្លែងទីបន្ទាល់ពីអង្គទ្រង់ ( សូមមើល យ៉ូហាន ៨:១៣) ។ ព្រះយេស៊ូវបានប្រកាសថា ទាំងទ្រង់ និង ព្រះវរបិតាទ្រង់ថ្លែងទីបន្ទាល់ថាព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ( សូមមើល យ៉ូហាន ៨:១៤–១៨) ។
សូមអាន យ៉ូហាន ៨:១៩ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលអំពីចំណេះដឹងរបស់ពួកផារិស៊ីអំពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ។
ផ្អែកលើ ខ ១៩យើងរៀននូវគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ៖ នៅពេលយើងរៀនពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងស្គាល់ព្រះវរបិតា ។
អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនពីរបៀបដែលយើងស្គាល់ពីព្រះវរបិតាសួគ៌ នៅពេលយើងរៀនអំពីព្រះរាជបុត្រាទ្រង់គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ៖
« នៅគ្រប់អ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះយេស៊ូវ យាងមកមានបន្ទូល និងធ្វើ រួមមាន និងជាពិសេស នៅក្នុងការរងទុក្ខនៃដង្វាយធួន និងការពលិកម្មរបស់ទ្រង់ នោះទ្រង់កំពុងបង្ហាញដល់យើងថា ព្រះវរបិតាសួគ៌ដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់យើងជានរណា និងយ៉ាងដូចម្តេច ហើយថាទ្រង់បានលះបង់ទាំងស្រុងយ៉ាងណាខ្លះសម្រាប់កូនចៅរបស់ទ្រង់គ្រប់វ័យ និងគ្រប់ជាតិសាសន៍នោះ ។ នៅក្នុងព្រះបន្ទូល និងទង្វើរបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានព្យាយាមបើកសម្ដែង ហើយធ្វើឲ្យយើងដឹងដោយផ្ទាល់អំពីលក្ខណៈពិតរបស់ព្រះបិតារបស់ទ្រង់ ថាជាព្រះវរបិតា ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌របស់យើង ។ …
« ដូច្នេះ ការឲ្យអាហារដល់អ្នកស្រេកឃ្លាន ការព្យាបាលអ្នកឈឺ ការវាយផ្ចាលដល់មនុស្សលាក់ពុត ការទូលអង្វរសុំសេចក្ដីជំនឿ-- គឺជាអ្វីដែលព្រះគ្រីស្ទបានបង្ហាញយើងពីមាគ៌ានៃព្រះបិតា ដែលទ្រង់គឺជាអង្គដែល ‹ ប្រកបដោយក្ដីមេត្តាករុណា និងព្រះគុណ កម្រខឹង អត់ធ្មត់ និងពេញដោយសេចក្ដីល្អ › [Lectures on Faith ( ឆ្នាំ ១៩៨៥ ), ៤២ ] » (« The Grandeur of God » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៣ ទំព័រ ៧០, ៧២ ) ។
នៅក្នុង យ៉ូហាន ៨:២១–៣០ យើងអានថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានព្រមានពួកផារិស៊ីថា ប្រសិនបើពួកគេពុំជឿទ្រង់ទេ នោះពួកគេនឹងស្លាប់ក្នុងអំពើបាបរបស់ខ្លួន ។ ទ្រង់ក៏បានបង្រៀនផងដែរថា ទ្រង់ពុំធ្វើអ្វីដោយខ្លួនអង្គទ្រង់ឡើយ ទ្រង់គ្រាន់តែធ្វើតាមអ្វីដែលព្រះវរបិតាបង្រៀនឲ្យទ្រង់ធ្វើប៉ុណ្ណោះ ។
យ៉ូហាន ៨:៣១-៣៦
ព្រះយេស៊ូវបង្រៀនអំពីសេរីភាពពីអំពើបាប
តើអ្នកធ្លាប់ត្រូវបានគេរឹតបន្តឹងនៅក្នុងរបៀបមួយដែលធ្វើឲ្យអ្នកមិនអាចផ្លាស់ប្តូរទីកន្លែងបាន ដូចជាត្រូវបានគេចង ឬពុំអាចងាកចេញពីកន្លែងតូចមួយដែរឬទេ ? តើការណ៍នោះធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ? នៅពេលអ្នកសិក្សាមេរៀនផ្នែកនេះ សូមរកមើលអ្វីដែលដឹកនាំទៅរកការរឹតបន្តឹងខាងវិញ្ញាណ និង អ្វីដែលដឹកនាំ ទៅរកសេរីភាពខាងវិញ្ញាណ ។
សូមអាន យ៉ូហាន ៨:៣១–៣២ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលថាយើងត្រូវតែធ្វើដើម្បីមានសេរីភាព ។ បន្ទាប់មក យោងតាមអ្វីដែលអ្នកបានរៀន សូមបំពេញចន្លោះនីមួយៗនៅក្នុងក្នុង រូបខាងក្រោមនេះ៖
អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខនឃី បានរៀបរាប់ពីសេរីភាពមួយចំនួនដែលយើងអាចរីករាយ ប្រសិនបើយើងបន្តនៅក្នុងព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទ ក្លាយជាសិស្សរបស់ទ្រង់ ហើយស្គាល់សេចក្តីពិត ៖ « មានសេរីភាពពីអំណាចអវិជ្ជមាននៃគោលលទ្ធិក្លែងក្លាយ មានសេរីភាពពីចំណងនៃការស្រែកឃ្លាន និង តណ្ហា មានសេរីភាពចេញពីច្រវ៉ាក់នៃអំពើបាប មានសេរីភាពចេញពីគ្រប់អពើអាក្រក់ទាំងអស់ ព្រមទាំងឥទ្ធិពលកខ្វក់ និង ចេញពីគ្រប់អស់ទាំងអំណាចនៃការរារាំង និង ការរឹតបន្តឹង មានសេរីភាពបន្តឆ្ពោះទៅកាន់សេរីភាពដែលគ្មានទីបញ្ចប់ ដោយរីករាយនឹងភាពពោរពេញរបស់វាគឺមានតែតាមរយៈរូបកាយដែលបានលើកតម្កើងប៉ុណ្ណោះ » (Doctrinal New Testament Commentary, ១:៤៥៦–៥៧ ) ។
សូមអាន យ៉ូហាន ៨:៣៣ដោយរកមើលអ្វីដែលពួកសាសន៍យូដាបានជឿដែលធ្វើឲ្យពួកគេមានសេរីភាព ។
ពួកសាសន៍យូដាបានជឿដោយខុសឆ្គងថា ជាទូទៅពូជអំបូរនៃអ័ប្រាហាំ និង អ្នកគ្រងមរតកនៃសេចក្តីសញ្ញាអ័ប្រាហាំនឹងធ្វើឲ្យវិញ្ញាណពួកគេមានសេរីភាព ។ សូមអាន យ៉ូហាន ៨:៣៤-៣៦ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថាមនុស្សត្រូវតែធ្វើដើម្បីមានសេរីភាព ។
ចេញពីខទាំងនេះ យើងរៀនថា ប្រសិនបើយើងប្រព្រឹត្តអំពើបាប ហើយពុំប្រែចិត្ត នោះយើងក្លាយជាបាវបម្រើរបស់អំពើបាបហើយ ។ តើអ្នកគិតថា « បាវបម្រើរបស់អំពើបាប » មានន័យដូចម្តេច (យ៉ូហាន ៨:៣៤) ? ពាក្យដែលបានបកប្រែថា បាវបម្រើ នៅខគម្ពីរនេះក៏អាចត្រូវបានបកប្រែថា ទាសករផងដែរ ។
សូមសិក្សា រូបខាងក្រោមនេះ ៖
សព្វថ្ងៃនេះមនុស្សមួយចំនួនយល់ច្រឡំថា ការធ្វើតាមព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទ រឹតបន្តឹងពួកគេ ខណៈដែលការរស់នៅតាមជីវិតបែបលោកិយគឺធ្វើឲ្យពួកគេមានសេរីភាពវិញ ។ អែលឌើរ ឌី. ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនអំពីរបៀបនៃភាពផ្ទុយគ្នានោះគឺជាការពិត ៖
« ការទោរទន់ទៅរកការល្បួងរបស់ [ សាតាំង ] នាំទៅរកភាពតូចចង្អៀតទៅៗនៃជម្រើស រហូតដល់ធ្វើឲ្យគ្មានអ្វីនៅសល់ ហើយបន្សល់នូវការញៀនដល់យើងដែលយើងគ្មានថាមពលនឹងទប់ទល់បានឡើយ ។ …
« … ពិភពលោក … [ ចាត់ទុក ] ការគោរពប្រតិបត្តិចំពោះក្រឹត្យវិន័យ និងពិធីបរិសុទ្ធថាជា ‹ សេវកភាព › (អាលម៉ា ៣០:២៤, ២៧) ។ ដូច្នេះតើការគោរពប្រតិបត្តិ និង សេចក្តីពិតធ្វើឲ្យយើងមានសេរីភាពយ៉ាងដូចម្តេច ? យើងអាចគិតបានយ៉ាងងាយពីរបៀបសាមញ្ញមួយចំនួន ដែលសេចក្តីពិតបានផ្តល់លទ្ធភាពដល់យើង ឲ្យធ្វើកិច្ចការនានាដែលយើងពុំអាចធ្វើបាន ឬ ចៀសផុតពីគ្រោះមហន្តរាយដែលយើងអាចនឹងរងទុក្ខ ។ …
« … តើមាននរណាម្នាក់ឆ្ងល់ទេថា ដោយសារលទ្ធផលនៃការមានពន្លឺ និង សេចក្តីពិតទាំងអស់ នោះព្រះមាននូវសេរីភាពទាំងស្រុងដើម្បីប្រែក្លាយខ្លួន និង ដើម្បីធ្វើ ?
« ដូចគ្នានេះផងដែរ នៅពេលការយល់ដឹងរបស់យើងអំពីគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍នៃដំណឹងល្អកើនឡើង នោះសិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់យើងត្រូវបានពន្លាតឲ្យធំធេងឡើង ។ ទីមួយ យើងមាននូវជម្រើសបន្ថែមទៀត ហើយអាចសម្រេចបាន និង ទទួលបានពរជ័យកាន់តែមហិមាឡើង ដោយសារយើងមាននូវក្រឹត្យវិន័យបន្ថែមទៀតដែលយើងអាចធ្វើតាម ។ សូមគិតអំពីកាំជណ្តើរ—ក្រឹត្យវិន័យ ឬ ព្រះបញ្ញត្តិថ្មីនិមួយៗដែលយើងដឹងគឺដូចជា កាំមួយទៀតនៃកាំជណ្តើរដែលអាចឲ្យយើងឡើងទៅលើកាន់តែខ្ពស់ ។ ទីពីរ ជាមួយនឹងការបន្ថែមលើការយល់ដឹង យើងអាចធ្វើការជ្រើសរើសកាន់តែឆ្លាតវៃបន្ថែមទៀត ដោយសារយើងពុំគ្រាន់តែមើលឃើញពីលទ្ធផលនៃការជ្រើសរើសប៉ុណ្ណោះនោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងមើលឃើញពីលទ្ធផលដែលនឹងអាចកើតមានផងដែរ » (« Moral Agency » Ensign ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០០៩ ទំព័រ ៤៩–៥១ ) ។
-
សូមអានកូនសៀវភៅ ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន អំពីឧទាហរណ៍នៃរបៀបដែលការគោរពប្រតិបត្តិព្រះបញ្ញត្តិ និង បទដ្ឋាននានាដឹកនាំទៅរកសេរីភាព និង របៀបដែលការមិនគោរពធ្វើតាមដឹកនាំទៅរកសេវកភាព ។ សូមជ្រើសរើសបទដ្ឋានមួយចេញពីកូនសៀវភៅនោះ ហើយចម្លង និង បំពេញតារាងខាងក្រោមនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
បទដ្ឋានចេញពី ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ៖
តើការរស់នៅតាមបទដ្ឋាននេះអាចនាំមកនូវសេរីភាពតាមរបៀបណាខ្លះ ?
តើការពុំរស់នៅតាមបទដ្ឋាននេះអាចនាំទៅរកសេវកភាពតាមរបៀបណាខ្លះ ?
-
តើសេរីភាពអ្វីខ្លះបានសន្យានៅក្នុង ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ដែលអ្នកធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ដែលកើតចេញពីការគោរពព្រះបញ្ញត្តិ និង បទដ្ឋាននានាដែលឬទេ ? នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេររបៀបមួយដ៏ជាក់លាក់ដែលអ្នកនឹងស្វែងរកដើម្បីឲ្យបានសេរីភាព ដោយការរស់នៅស្របតាមការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
យ៉ូហាន ៨:៣៧-៥៩
ព្រះយេស៊ូវថ្លែងទីបន្ទាល់ពីភាពជាព្រះរបស់ព្រះអង្គ
សូមគិតអំពីនរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់ ដែលស្រដៀងទៅនឹងឪពុករបស់គាត់ ។ សូមគិតអំពីនរណាម្នាក់ដែលខុសស្រឡះពីឪពុករបស់ខ្លួន ។
យ៉ូហាន ៨:៣៧–៥០ កត់ត្រាថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានប្រាប់ដល់សាសន៍យូដាដែលឥតជំនឿថា ដោយហេតុថាទ្រង់បានមានបន្ទូលពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះវរបិតាទ្រង់ នោះពួកគេបានធ្វើការរបស់ដូនតាខ្លួន ។ ពួកសាសន៍យូដាប្រកាសថាដូនតារបស់ខ្លួនគឺលោកអ័ប្រាហាំ ។ ក្រោយមកព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនថា អស់អ្នកដែលជាកូនចៅរបស់អ័ប្រាហាំ « នោះនឹងធ្វើតាមលោកអ័ប្រាហាំជាប្រាកដ » (យ៉ូហាន ៨:៣៩) ហើយនឹងពុំព្យាយាមសម្លាប់នរណាម្នាក់ដែលបានបង្រៀនសេចក្តីពិតឡើយ ។ ព្រះយេស៊ូវបានប្រាប់ពួកសាសន៍យូដាទាំងនេះ ( ពួកផារិស៊ី ) ថាដូនតារបស់ពួកគេគឺជាអារក្ស ។ ទ្រង់បានពន្យល់ថាអស់អ្នកដែលទទួលព្រះបន្ទូលនៃព្រះគឺមកពីព្រះ ។ ដោយកំហឹង ពួកសាសន៍យូដាដែលឥតជំនឿបានប្រកាសថាព្រះយេស៊ូវគឺជាសាសន៍សាម៉ារីម្នាក់ ( ដែលពួកសាសន៍យូដាបានជឿថាជាមនុស្សមានឋានៈទាបបំផុតក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងអស់ ) ហើយមានអារក្យចូល ។
សូមអាន យ៉ូហាន ៨:៥១–៥៣ដោយរកមើលអ្វីដែលពួកសាសន៍យូដាទាំងនេះបានសួរព្រះអង្គសង្គ្រោះនាពេលក្រោយមក ។
សូមអាន យ៉ូហាន ៨:៥៦-៥៨ដោយរកមើលចម្លើយរបស់ព្រះយេស៊ូវចំពោះសំណួររបស់ពួកផារិស៊ី ។ សូមអានផងដែរ យ៉ូហាន ៨:៥៨ លេខយោង ខ ដោយរកមើលអត្ថន័យនៃពាក្យ « គឺខ្ញុំ » ។ (កំណត់ចំណាំ ៖ ពាក្យ Septuagin គឺជាភាសាក្រិកដែលមានន័យថាគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ) ។
ពាក្យ « គឺខ្ញុំ » នេះសំខាន់ណាស់ ដោយសារវាបង្ហាញអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ជាឈ្មោះដែលសាសន៍យូដាបានទទួលស្គាល់ថាជាព្រះនៃអ័ប្រាហាំ អ៊ីសាក និង យ៉ាកុបនៅក្នុងសម័យព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ។ តាមរយៈការហៅខ្លួនទ្រង់ថា « គឺខ្ញុំ » នោះព្រះយេស៊ូវបានប្រកាសថា ទ្រង់គឺជាព្រះនៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ។ អ្នកអាចសរសេរគោលលទ្ធិខាងក្រោមនេះនៅលើគែមព្រះគម្ពីររបស់អ្នកក្បែរ យ៉ូហាន ៨:៥៨៖ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ។
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា វាសំខាន់សម្រាប់យើងដើម្បីដឹងថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ?
សូមអាន យ៉ូហាន ៨:៥៩ដោយរកមើលអ្វីដែលពួកសាសន៍យូដាមានប្រតិកម្មចំពោះការប្រកាសរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលថាទ្រង់គឺជាព្រះយេហូវ៉ា ។
ពួកសាសន៍យូដាបានរើសថ្ម ចង់ចោលសម្លាប់ព្រះយេស៊ូវ ដោយជឿថាទ្រង់បានប្រមាថ ដែលប្រកាសថាខ្លួនទ្រង់គឺជាព្រះយេហូវ៉ា ។
-
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា យ៉ូហាន ៨ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖