កិច្ចការ ១៥

សេចក្ដីផ្ដើម

សមាជិកសាសនាចក្រមកពីស្រុកយូដា បានធ្វើដំណើរទៅ អាន់ទីយ៉ូក ហើយបានបង្រៀនពួកសាសន៍ដទៃដែលជាអ្នកប្រែចិត្តជឿថ្មីថា ពួកគេត្រូវតែកាត់ស្បែកដើម្បីបានសង្គ្រោះ ។ ប៉ុល និងបាណាបាសបាននាំយកបញ្ហានោះទៅប្រាប់ដល់ពួកសាវកនៅឯក្រុងយេរូសាឡិម ។ ព្រឹត្តិការណ៍នេះ មានពេលខ្លះត្រូវបានហៅថាជាសន្និសីទក្រុងយេរូសាឡិមដែលបានប្រារព្ធធ្វើឡើងប្រមាណជាឆ្នាំ ៤៩-៥០នៃ គ. ស. ។ នៅក្នុងសន្និសីទនោះ ពេត្រុសបានថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះនឹងសង្គ្រោះដល់ពួកយូដា និងពួកសាសន៍ដទៃដែលស្មោះត្រង់ មិនថាពួកគេបានកាត់ស្បែក ឬក៏អត់នោះទេ ។ យ៉ាកុបបានគាំទ្រដល់ពាក្យសម្តីរបស់ពេត្រុស ដោយប្រើពាក្យពេចន៍ពីព្រះគម្ពីរ ។ ពួកសាវកបានផ្ញើសំបុត្រទៅសមាជិកសាសនាចក្រនៅ អាន់ទីយ៉ូក ស៊ីរី គីលីគា ដោយពន្យល់ថា ការកាត់ស្បែកពុំមែនជារឿងចាំបាច់សម្រាប់សេចក្ដីសង្គ្រោះនោះទេ ។ ប៉ុលបានជ្រើសយកស៊ីឡាសជាដៃគូផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់លោក ហើយបានបម្រើបេសកកម្មទីពីររបស់លោក ។

កិច្ចការ ១៥:១-២៩

តាមរយៈការទូន្មានដ៏បំផុសគំនិត ពេត្រុស និងពួកសាវកផ្សេងទៀតបានកំណត់ថា ការកាត់ស្បែកគឺពុំតម្រូវឲ្យធ្វើទៀតឡើយ

សូមសរសេរការសម្រេចសំខាន់ៗយ៉ាងហោចណាស់ចំនួនប្រាំ ដែលអ្នកនឹងត្រូវធ្វើក្នុងពេលឥឡូវនេះ និងនៅនាពេលអនាគត ៖

សូមគិតអំពីរបៀបដែលអ្នកនឹងឆ្លើយសំណួរដូចតទៅនេះ ៖

ហេតុអ្វីវាជាការឈ្លាសវៃដើម្បីស្វែងរកជំនួយពីព្រះ ពេលធ្វើការសម្រេចចិត្តសំខាន់ៗនោះ ?
តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីដឹងពីព្រះទ័យរបស់ព្រះមានចំពោះយើងនោះ ?

នៅពេលអ្នកសិក្សា កិច្ចការ ១៥ សូមរកមើលសេចក្តីពិតនានា ដែលអាចជួយដឹកនាំអ្នក នៅពេលអ្នកព្យាយាមដឹងពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះចំពោះអ្នក ។

ដើម្បីយល់កាន់តែច្បាស់ពី កិច្ចការ ១៥ វាជារឿងសំខាន់ដែលត្រូវដឹងថា ប៉ុល និងបាណាបាសបានទៅជួបនឹងពួកបរិសុទ្ធនៅអាន់ទីយ៉ូក មានពួកសាសន៍យូដាមួយចំនួនមកពីស្រុកយូដាដែលបានប្រែចិត្តជឿលើគ្រិស្តសាសនាបានធ្វើការអះអាងមួយចំនួនអំពីអ្វីដែលពួកសាសន៍ដទៃដែលប្រែចិត្តជឿត្រូវធ្វើដើម្បីបានសង្គ្រោះ ។ មនុស្សទាំងនេះ និង មនុស្សដទៃទៀតដូចជាពួកគេ បានស្គាល់ថាជា « អ្នកកាន់សាសនាយូដា » ដោយសារពួកគេទទូចចង់ឲ្យពួកសាសន៍ដទៃដែលបានប្រែចិត្ត ក៏ត្រូវការប្រែចិត្តជឿលើសាសនាយូដាដែរ ។

សូមអាន កិច្ចការ ១៥:១ ដោយរកមើលអ្វី ដែលមនុស្សទាំងនេះ ដែលចុះពីស្រុកយូដាបានប្រកាសថា ពួកសាសន៍ដទៃដែលប្រែចិត្តជឿទាំងអស់ត្រូវធ្វើដើម្បីបានសង្គ្រោះ ។

ជាផ្នែកមួយនៃសេចក្ដីសញ្ញាដែលបានធ្វើជាមួយនឹងអ័ប្រាហាំ ព្រះបានបង្គាប់ថា បុរសទាំងអស់ដែលបានចូលទៅក្នុងសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយនឹងទ្រង់ត្រូវតែកាត់ស្បែក ។ ការកាត់ស្បែក « គឺធ្វើដោយកាត់ ‹ ស្បែកស្រោមចុងស្វាស › ពីទារក និងមនុស្សប្រុសពេញវ័យ ។ អស់អ្នកណាដែលបានទទួលកាត់ស្បែក នោះគេមានអំណរចំពោះឯកសិទ្ធិ ហើយបានទទួលខុសត្រូវនៃសេចក្ដីសញ្ញា » ( សូមមើលសេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ការកាត់ស្បែក » scriptures.lds.org) ។ ការកាត់ស្បែកក្លាយជាសញ្ញា ឬការរំឭកមួយអំពីសេចក្ដីសញ្ញាដែលមនុស្សបានធ្វើជាមួយនឹងព្រះ ។ ទំនៀមទម្លាប់នេះបានចាប់ផ្តើមអនុវត្តឡើងវិញនៅជំនាន់ម៉ូសេ ហើយបានបន្តអនុវត្តវាក្នុងចំណោមអ្នកជឿនៃវង្សអ៊ីស្រាអែល រហូតដល់ជំនាន់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។

សូមអាន កិច្ចការ ១៥:២–៣ ដោយរកមើលអ្វីបានកើតឡើង បន្ទាប់ពី ប៉ុល និងបាណាបាសបានស្ដាប់ឮមនុស្សទាំងនេះប្រកាសថា ពួកសាសន៍ដទៃដែលប្រែចិត្តជឿត្រូវតែកាត់ស្បែកនោះ ។ ឃ្លាថា « បានជជែកនឹងគេ ហើយមានសេចក្តីដេញដោលគ្នាជាខ្លាំង » (កិច្ចការ ១៥:២) មានន័យថា សមាជិកសាសនាចក្រជជែកវែកញែកជាមួយ ប៉ុល និង បាណាបាសដោយប្រកាសថា ពួកសាសន៍ដទៃត្រូវតែកាត់ស្បែក ។

យោងតាម ខទី ២ តើពួកគេសម្រេចថាគួរតែធ្វើដូចម្តេច ?

សូមអាន កិច្ចការ ១៥:៤-៦ ដោយរកមើលអ្វីដែលបានកើតឡើង នៅពេលប៉ុល និង មនុស្សដទៃទៀតបានទៅដល់ទីក្រុងយេរូសាឡិម ។ ឃ្លាថា « ប្រឹក្សាពីដំណើរនោះ » នៅក្នុង ខទី ៦ សំដៅលើការប្រឹក្សាគ្នា ។

សូមអាន កិច្ចការ ១៥:៧-១១ ដោយរកមើលអ្វីដែល ពេត្រុសបាននិយាយទៅកាន់ក្រុមប្រឹក្សានោះ ។ ឃ្លាថា « លុះបានជជែកគ្នាជាយូរទៅ » នៅក្នុង ខទី ៧ មានន័យថា ពួកសាវកបានពិភាក្សាតទល់គ្នាយ៉ាងខ្លាំងពីបញ្ហាកាត់ស្បែក ។

សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើអ្នកគិតថា ពេត្រុសចង់មានន័យដូចម្ដេច នៅពេលលោកបានពោលថា ព្រះ « មិនបានរាប់ពួកយើង [ ពួកយូដាដែលបានប្រែចិត្ត ] និង ពួកគេ [ ពួកសាសន៍ដទៃដែលបានប្រែចិត្ត ] ខុសពីគ្នាទេ » ( កិច្ចការ ១៥:៩ ) ?

ពេត្រុសគឺជា សាវក ច្បងគេនៅលើផែនដី ហេតុដូច្នោះហើយមានសិទ្ធិអំណាចនិយាយជំនួសព្រះអម្ចាស់ ។ ការប្រកាសដ៏បំផុសគំនិតរបស់ពេត្រុសដែលថា ពួកសាសន៍ដទៃពុំត្រូវការការកាត់ស្បែកគឺជាគំរូមួយរបស់ព្រះអម្ចាស់ ក្នុងការដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់តាមរយៈការបើកសម្តែងព្រះឆន្ទៈទ្រង់ដល់ពួកសាវក ( សូមមើល កិច្ចការ ១:២ ) ។

ស្រាវជ្រាវមើលប្រសាសន៍របស់ព្យាការី និង សាវកជំនាន់ចុងក្រោយនេះ

ប្រសាសន៍របស់ព្យាការី និង សាវកជំនាន់ចុងក្រោយនេះ អាចជួយយើងឲ្យយល់បទគម្ពីរ និង គោលលទ្ធិ ព្រមទាំង គោលការណ៍នានាដែលមាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ។ សាវកច្បងរបស់ព្រះអម្ចាស់ គឺជាព្យាការីដែលនិយាយជំនួសព្រះ ( សូមមើល គ. និង ស. ១:៣៧–៣៨ ) ។

ចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះ យើងអាចរៀនសេចក្តីពិតដូចតទៅនេះ ៖ យើងអាចស្គាល់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់តាមរយៈពួកព្យាការី និងពួកសាវកដែលនៅរស់របស់ទ្រង់ ។ សូមគិតពីការសរសេរ ឬ កត់ចំណាំសេចក្តីពិតនេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នកក្បែរ កិច្ចការ ១៥:៦-៧ ។

នៅក្នុងជំនាន់យើងនេះ តើពួកសាវកនៅរស់ជួយយើងឲ្យស្គាល់វិវរណៈដែលពួកលោកបានទទួលតាមរបៀបណាខ្លះ ?

សូមអាន កិច្ចការ ១៥:១២–១៥ ដោយរកមើលថា តើហ្វូងមនុស្សបានឆ្លើយតបយ៉ាងដូចម្ដេចទៅនឹងការប្រកាសរបស់ពេត្រុសថា ការកាត់ស្បែកពុំមែនជារឿងចាំបាច់សម្រាប់សេចក្ដីសង្គ្រោះ ។

ពេត្រុសបានធ្វើជាអធិបតីនៅសន្និសីទនេះ ហើយយ៉ាកុបបានដឹកនាំការប្រជុំនោះ ។ យ៉ាកុបគឺជាប្អូនពោះម្តាយតែមួយនឹងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយជាប៊ីស្សពដំបូងគេរបស់ក្រុមជំនុំសាសនាចក្រនៅយេរូសាឡិម ។ ដូចបានកត់ត្រានៅក្នុង កិច្ចការ ១៥:១៦–១៨ យ៉ាកុបបានដកស្រង់ប្រសាសន៍របស់ព្យាការីអេម៉ុស ( សូមមើល អេម៉ុស ៩:១១–១២) ដើម្បីបង្ហាញថា ការប្រកាសរបស់ពេត្រុសស្របគ្នាជាមួយនឹងប្រសាសន៍របស់ពួកព្យាការី ដែលបានកត់ត្រានៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ។

យោងតាមអ្វីដែលយ៉ាកុបបានបង្រៀន យើងរៀនសេចក្តីពិតដូចតទៅនេះ ៖ យើងអាចស្គាល់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់បានតាមរយៈការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ។ សូមគិតពីការសរសេរ ឬ កត់ចំណាំសេចក្តីពិតនេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នកក្បែរ កិច្ចការ ១៥:១៥-១៨ ។

សូមអាន កិច្ចការ ១៥:១៩-២០ ដោយរកមើលអ្វី ដែលយ៉ាកុបបានប្រឹក្សាជាមួយថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រឲ្យធ្វើ ។

ពាក្យ គំនិត នៅក្នុង ខ ទី១៩ មានន័យថា ការស្នើសុំ ឬ ការផ្តល់អនុសាសន៍ ។ យ៉ាកុបបានថ្លែងគាំទ្រដល់គោលនយោបាយដែលពេត្រុស ជាអធិបតីលើសាសនាចក្រ បានប្រកាសនៅក្នុង កិច្ចការ ១៥:៧–១១ ( សូមមើល ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី Doctrinal New Testament Commentary ភាគទី ៣. [ ឆ្នាំ ១៩៦៥–៧៣ ] ២:១៤៣ ) ។ នៅក្នុង កិច្ចការ ១៥:២០ សូមកត់ចំណាំប្រការនានាក្នុងក្រឹត្យវិន័យលោកម៉ូសេ ដែលយ៉ាកុបបានមានប្រសាសន៍ថាពួកអ្នកប្រែចិត្តជឿនៅតែត្រូវគោរពតាម ។

សូមអាន កិច្ចការ ១៥:២២-២៧ ដោយរកមើលការសម្រេចចិត្តរបស់ក្រុមប្រឹក្សា ។

ក្រុមប្រឹក្សាបានសម្រេចចិត្តផ្ញើសំបុត្រនានាទៅកាន់សមាជិកសាសនាចក្រ ប្រកាសថាការកាត់ស្បែកពុំតម្រូវឲ្យមានសម្រាប់សេចក្តីសង្គ្រោះឡើយ ហើយថានេះគឺជាការសម្រេចចិត្តរួមគ្នាជាឯកច្ឆន្ទរបស់ពួកសាវក ។ គណៈប្រធានទីមួយ និងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ធ្វើតាមទំនៀមទម្លាប់ដូចគ្នានេះនៅក្នុងជំនាន់របស់យើង ដើម្បីផ្ដល់ការណែនាំដ៏បំផុសគំនិតដល់សមាជិកសាសនាចក្រ ។

ចេញពីដំណើររឿងនៅក្នុង កិច្ចការ ១៥ យើងរៀនសេចក្តីពិតខាងក្រោមនេះ ៖ តាមរយៈការប្រឹក្សារួមគ្នា និងការស្វែងរកវិវរណៈពីព្រះ ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រទទួលបានការបំផុសគំនិតចំពោះបញ្ហាលំបាកៗ ។

រូបភាព
អែលឌើរ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន

ដើម្បីយល់ច្បាស់ ថាតើសេចក្ដីពិតនេះទាក់ទងនឹងសាសនាចក្រនាពេលសព្វថ្ងៃនេះតាមរបៀបណា សូមពិចារណាពីសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយអែលឌើរ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។ បន្ទាប់ពីលើកឡើងនូវឧទាហរណ៍នៅក្នុង កិច្ចការ ១០ និង កិច្ចការ ១៥ ដើម្បីបង្ហាញពីរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះ « អាចដឹកនាំដោយព្រះអង្គទ្រង់ចំពោះអ្នកបម្រើម្នាក់ៗរបស់ទ្រង់ ឬ របៀបប្រព្រឹត្តនៅក្នុងក្រុមប្រឹក្សា » អែលឌើរ គ្រីស្តូហ្វឺសិនបានថ្លែង ៖ « គំរូដូចគ្នានេះត្រូវបានធ្វើតាមនាសព្វថ្ងៃនេះនៅក្នុងសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលបានស្ដារឡើងវិញ ។ ប្រធានសាសនាចក្រអាចប្រកាស ឬ បកស្រាយគោលលទ្ធិទាំងឡាយ ដោយផ្អែកលើវិវរណៈដែលប្រទានដល់លោក ( សូមមើល ជាឧទាហរណ៍ គ. និង ស. ១៣៨ ) ។ ការពិពណ៌នាអំពីគោលលទ្ធិក៏អាចបានមកតាមរយៈការប្រឹក្សារួមគ្នារបស់គណៈប្រធានទីមួយ និង កូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ផងដែរ ( សូមមើល ជាឧទាហរណ៍ សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី២ ) ។ ជារឿយៗ ការពិភាក្សាក្នុងក្រុមប្រឹក្សានឹងរួមបញ្ចូលនូវបទដ្ឋានព្រះគម្ពីរ ការបង្រៀនរបស់ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រ និង អ្វីដែលបានធ្វើហើយពីមុន ។ ប៉ុន្ដែ នៅទីបញ្ចប់គឺដូចជាសាសនាចក្រនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីដែរ ដែលជាធម្មតាគោលដៅរបស់វាពុំមែនជាការព្រមព្រៀងគ្នានៅក្នុងសមាជិកក្រុមប្រឹក្សានោះទេ ប៉ុន្ដែវាជាវិវរណៈមកពីព្រះវិញ ។ វាគឺជាដំណើរការមួយដែលត្រូវតែមានទាំងហេតុផល និងសេចក្ដីជំនឿដើម្បីទទួលបានព្រះតម្រិះ និងព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ » ( « The Doctrine of Christ » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១២ ទំព័រ ៨៧–៨៨ ) ។

សូមអាន កិច្ចការ ១៥:២៨-២៩ ដោយរកមើលអ្វីដែលពួកសាវក និង អែលឌើរបានសរសេរនៅក្នុងសំបុត្ររបស់ពួកលោកទៅកាន់សមាជិកសាសនាចក្រ ។ ឃ្លា « ដាក់បន្ទុកអ្វីទៀតលើអ្នករាល់គ្នា ក្រៅពីសេចក្តីទាំងនេះដែលត្រូវតែកាន់នោះ » នៅក្នុង ខទី ២៨ មានន័យថា មនុស្សមិនត្រូវគោរពតាមតម្រូវការបន្ថែមទៀតដែលកើតមកពីមនុស្ស និង ដែលមិនមែនមកពីព្រះឡើយ ។

យោងតាម កិច្ចការ ១៥:២៨ តើពួកសាវកបានស្គាល់ព្រះទ័យរបស់ព្រះស្ដីពីតម្រូវការនានាសម្រាប់ពួកសាសន៍ដទៃដែលបានប្រែចិត្តជឿយ៉ាងដូចម្ដេច ?

មិនត្រឹមតែមានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលបំផុសគំនិតដល់ពួកសាវកនៅពេលពួកលោកប្រឹក្សាជាមួយគ្នាប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់ក៏បានប្រទានសាក្សីបញ្ជាក់ថា ការសម្រេចចិត្តរបស់ពួកលោកគឺជាការសម្រេចចិត្តដ៏ត្រឹមត្រូវ ។ ចេញពី កិច្ចការ ១៥:២៨ យើងរៀនថា របៀបមួយដែលយើងអាចស្គាល់ព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះអម្ចាស់បាននោះគឺតាមរយៈការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។

សូមមើលបញ្ជីនៃការសម្រេចចិត្តសំខាន់ៗរបស់អ្នកឡើងវិញនៅដើមមេរៀននេះ ។ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមពន្យល់ពីរបៀបដែលអ្នកនឹងប្រើប្រាស់ប្រសាសន៍របស់ព្យាការីសម័យទំនើបនេះ និង ព្រះគម្ពីរដើម្បីទទួលបានការណែនាំពីព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងកាលៈទេសៈបច្ចុប្បន្ន និង នាពេលអនាគត ។

កិច្ចការ ១៥:៣០-៤១

ប៉ុល និងអ្នកដទៃទៀតបាននាំយកសំបុត្ររបស់ពួកសាវកទៅដល់សមាជិកនៅក្រុងអាន់ទីយ៉ូក

កិច្ចការ ១៥:៣០–៤១ ពន្យល់ថា ថ្នាក់ដឹកនាំមួយចំនួននៃសាសនាចក្របាននាំយកសំបុត្ររបស់ពួកសាវកទៅដល់សមាជិកសាសនាចក្រនៅក្រុងអាន់ទីយ៉ូក ។ បន្ទាប់ពីប្រកាសដំណឹងល្អនៅក្រុងអាន់ទីយ៉ូកមក ប៉ុលបានសុំឲ្យបាណាបាសទៅជាមួយលោកទៅកន្លែងដែលពួកលោកធ្លាប់បានប្រកាសដំណឹងល្អ អំឡុងពេលបេសកកម្មដំបូងរបស់ពួកលោក ។ បាណាបាសចង់យកម៉ាកុសទៅជាមួយដែរ ប៉ុន្តែប៉ុលបានបដិសេធ ដោយសារម៉ាកុសបានទុកពួកលោកចោលអំឡុងពេលបេសកកម្មលើកដំបូងរបស់ពួកលោក ។ បន្ទាប់ពីមានការទាស់ទែងគ្នាមួយចំនួនរវាងថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រដ៏មានមុខមាត់ទាំងពីរមក បាណាបាសបានសម្រេចចិត្តនាំម៉ាកុសទៅជាមួយលោកទៅគីប្រុស ហើយប៉ុលបានជ្រើសយកស៊ីឡាសជាដៃគូបេសកកម្ម ហើយបានចាប់ផ្ដើមបេសកកម្មទីពីររបស់លោក ។

ការមិនយល់ស្របគ្នាគឺពុំមែនជាអំពើបាបទេ ។ ដូចដំណើររឿងនេះបានបង្ហាញ ជំនួសឲ្យការទាស់ទែងគ្នា យើងគួរខិតខំស្វែងរកដំណោះស្រាយចំពោះការខ្វែងគំនិតគ្នារបស់យើង ។

សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖

ខ្ញុំបានសិក្សា កិច្ចការ ១៥ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។

សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖