ម៉ាថាយ ១៤

សេចក្តីផ្តើម

បន្ទាប់ពីបានជ្រាបអំពីការស្លាប់របស់ យ៉ូហាន បាទីស្ទ ព្រះយេស៊ូវបានព្យាយាមគង់នៅតែមួយអង្គឯង ប៉ុន្តែ មនុស្សកកកុញជាច្រើនបានដើរតាមទ្រង់ ។ ទ្រង់មានព្រះទ័យក្ដួលអាណិតដល់ពួកគេ បានព្យាបាលមនុស្សឈឺ ហើយបានប្រទានអាហារប្រកបដោយអព្ភូតហេតុដល់ពួកគេជាង ៥០០០ នាក់ ។ នៅរាត្រីនោះ ព្រះយេស៊ូវបានយាងលើទឹកសមុទ្រទៅដល់ទូករបស់ពួកសិស្សទ្រង់ ។

ម៉ាថាយ ១៤:១-២១

ព្រះយេស៊ូវព្យាយាមគង់នៅតែមួយអង្គឯង ហើយក្រោយមកប្រទានអាហារដល់មនុស្សជាង ៥០០០ នាក់ ។

សូមគិតអំពីគ្រាមួយ ពេលដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ក្រៀមក្រំ ។ តើអ្នកបានធ្វើអ្វីដើម្បីកាន់ខ្ជាប់ ហើយយកឈ្នះលើភាពក្រៀមក្រំរបស់អ្នក ?

សូមរាយនាមនៃវិធីខុសៗគ្នាមួយចំនួន ដែលមនុស្សព្យាយាមកាន់ខ្ជាប់ ហើយយកឈ្នះលើភាពក្រៀមក្រំបាន ៖

នៅពេលអ្នកសិក្សា ម៉ាថាយ ១៤:១–២១ សូមស្វែងរកវិធីនានា ដែលអាចជួយអ្នកឲ្យកាន់ខ្ជាប់ ហើយយកឈ្នះលើភាពទុក្ខព្រួយ ។

ម៉ាថាយ ១៤:១–១១ កត់ត្រាថា ស្ដេចហេរ៉ូឌបានចាប់ យ៉ូហាន បាទីស្ទ ឃុំដោយអយុត្តិធម៌ដោយមានការបង្ខំពីសំណាក់មហេសីថ្មីរបស់ទ្រង់ ហេរ៉ូឌាស ដែលចង់បញ្ឈប់ យ៉ូហាន បាទីស្ទ ក្នុងកាលដែលលោកថ្កោលទោសនាងចំពោះអាពាហ៍ពិពាហ៍មិនស្របច្បាប់របស់នាងជាមួយស្ដេចហេរ៉ូឌ ( សូមមើល ម៉ាកុស ៦:១៧–១៩ ) ។ បន្ទាប់ពីកូនស្រីរបស់មហេសីទ្រង់គឺ សាឡូមេ បានរាំថ្វាយទ្រង់ ហេរ៉ូឌ បានសន្យានៅចំពោះមុខសាធារណជនថា នាងអាចមាន « គ្រប់របស់អ្វីដែលនាងនឹងសូម » ( ម៉ាថាយ ១៤:៧ ) ។ កូនស្រីនោះបានសុំយោបល់ពីម្ដាយនាង ហើយបានទូលសូមក្បាលរបស់ យ៉ូហាន បាទីស្ទ ជាលទ្ធផល ហេរ៉ូឌបានកាត់ក្បាលរបស់ យ៉ូហាន ។

យ៉ូហាន បាទីស្ទ គឺជាមិត្ត និង ជាសាច់ញាតិរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយលោកត្រូវបានជ្រើសតាំងដោយព្រះ ឲ្យធ្វើជាព្យាការីដែលនឹងរៀបចំថ្វាយព្រះមេស៊ី ។

សូមស្រមៃថាអ្នកគឺជាមិត្តម្នាក់របស់ យ៉ូហាន បាទីស្ទ ។ តើអ្នកមានអារម្មណ៍ដូចម្ដេច បន្ទាប់ពីបានឮអំពីការស្លាប់ដ៏អយុត្តិធម៌នេះ ?

សូមអាន ម៉ាថាយ ១៤:១២–១៣ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើ កាលទ្រង់បានជ្រាបអំពីការស្លាប់របស់ យ៉ូហាន ។

ឃ្លា « ទីរហោស្ថានដោយឡែក » នៅក្នុង ខទី ១៣ សំដៅទៅលើទីកន្លែងដាច់ពីគេឯងមួយ [ សូមមើល ម៉ាកុស ៦:៣១ លេខយោង a ] ។

តើមានអ្វីកើតឡើងនៅពេលព្រះយេស៊ូវ បានព្យាយាមនៅតែមួយអង្គឯង ?

តើអ្នកអាចនឹងមានអារម្មណ៍ដូចម្ដេច ប្រសិនបើអ្នកក្រៀមក្រំ ហើយចង់នៅតែម្នាក់ឯង ប៉ុន្តែមានមនុស្សព្យាយាមធ្វើឲ្យអ្នកចាប់អារម្មណ៍លើពួកគេ ?

សូមអាន ម៉ាថាយ ១៤:១៤ ដោយស្វែងរកថាតើទ្រង់បានធ្វើដូចម្ដេច កាលទ្រង់បានទតឃើញមនុស្សកកកុញដើរតាមទ្រង់ ។

យើងរៀនចេញពីដំណើររឿងនេះថា តាមរយៈការបង្ហាញក្ដីអាណិតអាសូរដល់មនុស្សទូទៅទោះជាក្នុងពេលដែលយើងក្រៀមក្រំក្ដី មានន័យថាយើងធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

សូមសង្ខេបដំណើររឿងដែលព្រះយេស៊ូវបង្ហាញក្ដីអាណិតអាសូរបន្ទាប់ពីបានជ្រាបអំពីការស្លាប់របស់ យ៉ូហាន បាទីស្ទ ទៅដល់សមាជិកគ្រួសារ ឬ មិត្តភក្ដិរបស់អ្នក ។ សូមពិភាក្សាសំណួរខាងក្រោមនេះ ជាមួយនឹងបុគ្គលនោះ ។ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមកត់ត្រាអំពីមនុស្សដែលអ្នកពិភាក្សាជាមួយ និង ការសង្ខេបខ្លីមួយនៃការពិភាក្សានោះ ។
1. តើការបង្ហាញក្ដីអាណិតអាសូរដល់មនុស្សទូទៅ អាចជួយយើងយ៉ាងដូចម្ដេចនៅពេលយើងកំពុងឈឺចាប់ ?
2. ហេតុអ្វីបានជាវាអាចនឹងជាការលំបាក ក្នុងការបង្ហាញក្ដីអាណិតអាសូរដល់មនុស្សទូទៅនៅពេលយើងកំពុងឈឺចាប់ ?
3. តើនៅពេលណាដែលអ្នក ឬ នរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់ ធ្លាប់បានជួបប្រទះនឹងភាពក្រៀមក្រំ ហើយនៅតែបង្ហាញក្ដីអាណិតអាសូរដល់មនុស្សម្នាក់ទៀត ? តើការបម្រើដល់មនុស្សម្នាក់ទៀត បានជួយយ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ ?

សូមអាន ម៉ាថាយ ១៤:១៥–២១ ដោយស្វែងរកថាតើព្រះយេស៊ូវបានបន្តបង្ហាញ ក្ដីអាណិតអាសូរដល់ហ្វូងមនុស្សយ៉ាងដូចម្ដេច ។

ម៉ាថាយ ១៤:២២-៣៦

ព្រះយេស៊ូវយាងនៅលើទឹកសមុទ្រកាលកំពុងមានព្យុះ

សូមពិចារណាអំពីស្ថានភាពទាំងពីរខាងក្រោមនេះ ៖

ស្ថានភាពទី ១ ៖ យុវនារីម្នាក់មានអារម្មណ៍ថាអស់សង្ឃឹម នៅពេលឃើញម្ដាយនាងរងទុក្ខដោយជំងឺក្នុងដំណាក់កាលចុងក្រោយ ។ នាងបានចាប់ផ្ដើមទូលសួរ ថាតើព្រះវរបិតាសួគ៌ទ្រង់ជ្រាបអំពីការឈឺចាប់របស់ក្រុមគ្រួសារនាងដែរឬទេ ។ ដោយអស់សង្ឃឹម នាងចង់ជឿលើព្រះ ប៉ុន្តែមន្ទិលរបស់នាងបានចាប់ផ្ដើមគ្របដណ្ដប់លើរូបនាង ។

ស្ថានភាពទី ២ ៖ ថ្មីៗនេះ យុវជនម្នាក់បានចូលសាសនាចក្រ ។ មិត្តភក្ដិជាច្រើនរបស់គាត់បានរិះគន់ដោយបើកចំហ អំពីការសម្រេចចិត្តរបស់គាត់ដើម្បីចូលសាសនាចក្រ ។ គាត់បានចាប់ផ្ដើមឆ្ងល់ថាតើគាត់គួរតែបន្តធ្វើជាសមាជិកសកម្ម និង ស្មោះត្រង់នៅក្នុងសាសនាចក្រដែរឬទេ ។

តើមានរបៀបណាផ្សេងទៀត ដែលមនុស្សអាចនឹងជួបប្រទះមន្ទិល ឬ ការភ័យខ្លាចនៅពេលពួកគេព្យាយាមដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?

នៅពេលអ្នកសិក្សាខគម្ពីរដែលនៅសល់ទាំងប៉ុន្មាននៃ ម៉ាថាយ ១៤ សូមស្វែងរកសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នៃសេចក្ដីពិត ដែលអាចជួយអ្នកឲ្យយកឈ្នះលើសេចក្ដីភ័យខ្លាច មន្ទិល និង ការបាក់ទឹកចិត្ត ។

សូមអាន ម៉ាថាយ ១៤:២៤–២៤ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅពេលពួកសិស្សបានធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់សមុទ្រកាលីឡេ ដើម្បីធ្វើតាមការណែនាំរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។

ឃ្លា « ច្រាសខ្យល់ » នៅក្នុង ខទី ២៤ មានន័យថា ខ្យល់បោកបក់ទៅបញ្ច្រាសនឹងទិសដៅរបស់វា ។

នៅក្នុង ម៉ាថាយ ១៤:២៣ កត់ចំណាំថា គ្រានោះគឺជាពេលរាត្រីមួយ ដែលព្រះយេស៊ូវបានគង់នៅតែមួយអង្គឯងនៅលើភ្នំ ចំណែកឯពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់សមុទ្រកាលីឡេ ។ រយៈចម្ងាយឆ្លងកាត់សមុទ្រគឺប្រមាណ ៨ គីឡូម៉ែត្រ ហើយក្នុងអាកាសធាតុធម្មតា ពួកគេអាចធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់បានក្នុងរយៈពេលពីរ ឬ បីម៉ោង ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានយាងទៅឯពួកគេអំឡុងយាមបួន ដែលនៅ « រវាងម៉ោងបី និង ម៉ោងប្រាំមួយព្រឹក » ( ម៉ាថាយ ១៤:២៥ លេខយោង a ) ។ ការណ៍នេះមានន័យថា ពួកសិស្សបានតទល់នឹងព្យុះដើម្បីធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់សមុទ្រពេញមួយយប់ ។

សូមអាន ម៉ាកុស ៦:៤៧–៤៨ ដោយស្វែងរកសេចក្ដីលម្អិតបន្ថែម ដែលម៉ាកុសបានប្រាប់អំពីព្រឹត្តិការណ៍នេះ ។

ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវបានជ្រាបថាពួកសិស្សទ្រង់កំពុងពុះពារនឹងទុក្ខលំបាកនេះ តើអ្នកគិតថា ទ្រង់អាចនឹងជួយពួកគេភ្លាមៗដែរឬទេ ? តើអ្វីដែលអាចជាគោលបំណង ក្នុងការទុកឲ្យពួកសិស្សទ្រង់ពុះពារអស់មួយរយៈសិន ពីមុនពួកគេត្រូវបានសង្គ្រោះនោះ ?

ចេញពីដំណើររឿងអំពីពួកសិស្សធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់សមុទ្រ យើងរៀនថា ទោះជាព្រះអាចនឹងពុំតែងតែជួយយើងពីការពុះពាររបស់យើង ក៏ទ្រង់ជ្រាបអំពីអ្វីដែលយើងកំពុងជួបប្រទះ ហើយក៏នឹងយាងមកជួយយើងនៅក្នុងពេលកំណត់របស់ទ្រង់ដែរ ។

សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
1. តើការណ៍ល្អណាមួយដែលកើតចេញពីការពុះពាររបស់យើងមួយរយៈនោះ ដែលប្រសើរជាងឲ្យព្រះអម្ចាស់យាងមកសង្គ្រោះយើងភ្លាមៗពីការសាកល្បងរបស់យើង ?
2. តើការដឹងថាព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ជ្រាបអំពីការពុះពាររបស់យើង អាចពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេចទៅលើទ្រង់ ទោះជាទ្រង់ពុំយាងមកសង្គ្រោះភ្លាមៗក៏ដោយនោះ ?

សូមស្រមៃថាអ្នកបានស្ថិតនៅលើទូក ហើយបានពុះពារនឹងខ្យល់ព្យុះដ៏ខ្លាំង និង រលកធំៗអស់រយៈពេលជាច្រើនម៉ោងពេញមួយយប់ ក្រោយមកអ្នកបានឃើញនរណាម្នាក់បានដើរនៅលើទឹក ។ តើអ្នកអាចនឹងគិត ហើយមានអារម្មណ៍ដូចម្ដេច នៅក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ ?

សូមអាន ម៉ាថាយ ១៤:២៦–២៧ ដោយស្វែងរកថាតើពួកសិស្សទ្រង់បានមានប្រតិកម្មដូចម្ដេច នៅពេលពួកគេបានឃើញព្រះយេស៊ូវ ។ អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំ អ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេ ។

សូមអាន ម៉ាថាយ ១៤:២៨-៣០ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលពេត្រុសបានធ្វើ កាលគាត់បានឮសំឡេងរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។

ដំបូងឡើយ តើពេត្រុសបានបង្ហាញសេចក្ដីជំនឿយ៉ាងដូចម្ដេច ?

តើពេត្រុសបានឃើញអ្វី ដែលបណ្ដាលឲ្យគាត់ភិតភ័យ សង្ស័យ ហើយចាប់ផ្ដើមលិចទៅក្នុងទឹក ?

សូមពិចារណាថាតើអ្វីដែលជានិមិត្តរូបនៃខ្យល់ និង រលកសមុទ្រនៅក្នុងដំណើររឿងនេះ ដែលអាចដឹកនាំអ្នកឲ្យភិតភ័យ និង សង្ស័យ ។

យើងរៀនចេញពីបទពិសោធន៍របស់ពេត្រុសថា ប្រសិនបើយើងរក្សាសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងឲ្យជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះការភ័យខ្លាច និង មន្ទិលសង្ស័យនឹងមិនអាចយកឈ្នះលើយើងបានឡើយ ។

រូបភាព
ប្រធាន ហាវើដ ដបុលយូ ហឹនធើរ

សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ហាវើដ ដបុលយូ ហឹនធើរ រួចគូសចំណាំអ្វីដែលលោកបានមានប្រសាសន៍ ដែលជាគ្រោះថ្នាក់នៃការមិនរក្សាសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះអម្ចាស់ ៖ « វាគឺជាជំនឿខ្ញុំថា ប្រសិនបើបុគ្គលម្នាក់ៗ ក្រុមគ្រួសារ សហគមន៍ និង ជាតិសាសន៍អាចធ្វើទៅបានដូចជាពេត្រុស ដែលផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើព្រះយេស៊ូវ នោះយើងក៏អាចដើរដោយពុំមានការភ័យខ្លាចលើ ‹ រលកដ៏ធំនៃការឥតជំនឿ › ហើយនៅតែ ‹ មិនរន្ធត់នៅកណ្ដាលនៃខ្យល់ព្យុះនៃមន្ទិល › ដែរ ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងដកការផ្ដោតអារម្មណ៍ចេញពីទ្រង់ដែលយើងត្រូវជឿលើនោះ ដែលជារឿងដ៏ងាយស្រួលពេកក្រៃក្នុងការធ្វើដូច្នោះ ហើយពិភពលោកនេះក៏ល្បួងយើងឲ្យធ្វើដូច្នោះដែរ ប្រសិនបើយើងមើលទៅអំណាច និង ភាពខ្លាំងក្លានៃរឿងដ៏គួរឲ្យខ្លាច និង ការអន្តរាយជុំវិញខ្លួនយើង ជាជាងមើលទៅទ្រង់ដែលអាចជួយ ហើយសង្គ្រោះយើង លំដាប់នោះយើងនឹងលិចទៅក្នុងសមុទ្រនៃទុក្ខវេទនា និង ភាពសោកសៅ ព្រមទាំងភាពអស់សង្ឃឹម » (« The Beacon in the Harbor of Peace » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩២ ទំព័រ ១៩ ) ។

នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរអំពីរបៀបមួយចំនួនដែលយើងអាច « ផ្ដោតអារម្មណ៍ » ទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដូចដែលពេត្រុសបានធ្វើតាំងពីដំបូង ។ លើសពីនេះទៅទៀត សូមសរសេរអំពីគ្រាមួយដែលអ្នកបានឃើញ អំពីរបៀបដែលសេចក្ដីជំនឿរបស់បុគ្គលម្នាក់ទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានជួយគាត់ ឲ្យយកឈ្នះលើការភ័យខ្លាច ឬ មន្ទិល ។

សូមពិចារណាអំពីការផ្លាស់ប្ដូរនានាដែលអ្នកអាចធ្វើក្នុងជីវិត ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ រួចដាក់គោលដៅមួយដើម្បីធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរនោះ ។

ដូចជាពេត្រុសដែរ ពេលខ្លះយើងអាចនឹងបរាជ័យក្នុងការរក្សាសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង អាចភិតភ័យ សង្ស័យ ហើយបាក់ទឹកចិត្ត ។

សូមអាន ម៉ាថាយ ១៤:៣០–៣២ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលបានកើតឡើង នៅពេលពេត្រុសបានដើរសំដៅទៅរកព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។

រូបភាព

ព្រះគ្រីស្ទយាងនៅលើទឹក

ស្របតាម ខទី ៣០ តើពេត្រុសបានធ្វើដូចម្ដេច កាលគាត់បានដឹងថាគាត់កំពុងតែលិចទៅក្នុងទឹក ? ( អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំនូវអ្វីដែលពេត្រុសបានបន្លឺ ) ។

ដូចជាពេត្រុសដែរ ប្រសិនបើយើងស្វែងរកជំនួយពីព្រះកាលសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងចុះខ្សោយ នោះទ្រង់អាចលើកយើងឡើងពីការភ័យខ្លាច និង មន្ទិល ។

សូមឆ្លើយសំណួរដូចខាងក្រោម ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើព្រះអាចលើកយើងឡើងពីការភ័យខ្លាច និង មន្ទិលបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមអាន ម៉ាថាយ ១៤:៣៣ ដោយស្វែងរកថាតើពួកសិស្សទ្រង់នៅលើទូកបានមានអារម្មណ៍ដូចម្ដេច នៅពេលព្រះយេស៊ូវ និង ពេត្រុសបានឡើងទៅដល់លើទូក ។

នៅក្នុង ម៉ាថាយ ១៤:៣៤–៣៦ យើងស្វែងយល់ថា បន្ទាប់ពីព្រឹត្តិការណ៍នេះ ព្រះយេស៊ូវ និង ពួកសិស្សទ្រង់បានបន្តធ្វើដំណើរ ហើយបានទៅដល់ឆ្នេរសមុទ្រកាលីឡេដែលមានចម្ងាយឆ្ងាយ ។ នៅពេលមនុស្សបានដឹងថាព្រះយេស៊ូវគង់នៅទីនោះ ពួកគេបាននាំយកមនុស្សដែលមានជំងឺមកឯទ្រង់ ។ សេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេមានទំហំធំក្រៃ ដែលមនុស្សទាំងអស់ដែលបានមកឯទ្រង់បានជាសះស្បើយ ដោយការប៉ះជាយព្រះពស្តទ្រង់ ។ សូមប្រៀបធៀបការណ៍នេះជាមួយនឹងអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះប្រជាជន ដែលមានពិពណ៌នានៅក្នុង ម៉ាថាយ ១៣:៥៧–៥៨ ។

សូមសរសេរឃ្លាដែលនៅខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖

ខ្ញុំបានសិក្សា ម៉ាថាយ ១៤ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។

សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែម ដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖