មេរៀនទី ២០ ៖ ថ្ងៃទី ៤
រ៉ូម ៤-៧
សេចក្តីផ្ដើម
ប៉ុលបានពន្យល់អំពីរបៀបដែលអ័ប្រាហាំត្រូវបានរាប់ជាសុចរិតតាមរយៈព្រះគុណ ។ ក្រោយមក លោកបានរៀបរាប់អំពីពរជ័យដែលកើតមានចំពោះអ្នកទាំងឡាយដែលត្រូវបានរាប់ជាសុចរិត ហើយបានបង្រៀនថា ពិធីបុណជ្រមុជទឹកតំណាងឲ្យការស្លាប់ខាងអំពើបាប ហើយរស់នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ។
រ៉ូម ៤–៥
ប៉ុលពន្យល់អំពីរបៀបដែលអ័ប្រាហាំត្រូវបានរាប់ជាសុចរិតតាមរយៈព្រះគុណ
សូមស្រមៃថាអ្នកហៀបនឹងស្លាប់ដោយការស្រេកទឹកនៅក្នុងទីរហោស្ថាន ហើយមានទឹកមួយដបនៅលើទីទួលមួយនៅក្បែរអ្នក ។ តើជម្រើសណាមួយ ដែលនឹងជួយស្រោចស្រង់ជីវិតអ្នក ?
-
ជំនឿរបស់អ្នកថា ទឹកនោះអាចសង្គ្រោះអ្នកបាន ។
-
ការខិតខំរបស់អ្នកដើម្បីបានទឹកនោះមកផឹក ។
-
ទឹក ។
ទិដ្ឋភាពនេះអាចជួយយើងយល់អំពីសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ប៉ុល នៅក្នុង រ៉ូម ៤–៧ អំពីរបៀបដែលសេចក្ដីជំនឿ កិច្ចការ និង ព្រះគុណ ទាក់ទងទៅនឹងគោលលទ្ធិនៃការរាប់ជាសុចរិត ។
យើងបានរៀននៅក្នុង រ៉ូម ១–៣ ថាដើម្បី បានរាប់ជាសុចរិត មានន័យថា បានលើកលែងពីការដាក់ទោសចំពោះអំពើបាប ហើយបានធ្វើឲ្យក្លាយជាសុចរិតតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( សូមមើល គ. និង ស. ៧៦:៦៩ ) ។
ពួកបរិសុទ្ធសាសន៍យូដាមួយចំនួននៅក្រុងរ៉ូម បានពោលពាក្យពន្លើសអំពីសារៈសំខាន់នៃការខិតខំផ្ទាល់ខ្លួន និង នៃក្រឹត្យវិន័យលោកម៉ូសេដើម្បីបានរាប់ជាសុចរិត ។ តើមនុស្សខ្លះនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ អាចនឹងមានការភាន់ច្រឡំស្រដៀងនេះអំពីការរាប់ជាសុចរិតយ៉ាងដូចម្ដេច ?
តើជម្រើសណាមួយក្នុងចំណោមជម្រើសទាំងបីនៅក្នុងទិដ្ឋភាពខាងលើ ដែលអាចតំណាងឲ្យគំនិតដែលថាយើងអាចបានសង្គ្រោះតាមរយៈកិច្ចការរបស់យើង ? ____
ប៉ុលបានព្យាយាមកែប្រែការភាន់ច្រឡំនេះដោយរំឭកពួកសាសន៍យូដាអំពីលោកអយ្យកោអ័ប្រាហាំពីបុរាណ ដែលពួកសាសន៍យូដាជាច្រើនបានឃើញថាបានរាប់ជាសុចរិត ។
ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ រ៉ូម ៤:២–៥ បញ្ជាក់ពីហេតុផលដែលអ័ប្រាហាំត្រូវបានរាប់ជាសុចរិត ហើយត្រូវបានកាត់សេចក្ដីថាជាមនុស្សសុចរិត ៖ « ដ្បិតប្រសិនបើលោកអ័ប្រាហាំបានរាប់ជាសុចរិតដោយការដែលលោកគោរពតាមក្រឹត្យវិន័យនៃការប្រព្រឹត្ត នោះលោកមានកន្លែងនឹងអួតខ្លួនហើយ ប៉ុន្តែពុំមែនចំពោះព្រះទេ ។ តើគម្ពីរថាដូចម្ដេច? គម្ពីរថា « អ័ប្រាហាំបានជឿចំពោះព្រះ ហើយសេចក្ដីជំនឿនោះបានរាប់ជាសេចក្ដីសុចរិតដល់លោក ។ ឥឡូវនេះ អ្នកណាដែលបានរាប់ជាសុចរិតដោយក្រឹត្យវិន័យនៃការប្រព្រឹត្ត រង្វាន់នោះត្រូវបានចាត់ទុកថាជាបំណុល ពុំមែនព្រះគុណទេ ។ ប៉ុន្តែចំពោះអ្នកដែលពុំបានស្វែងរកការរាប់ជាសុចរិតដោយក្រឹត្យវិន័យនៃការប្រព្រឹត ប៉ុន្តែជឿចំពោះទ្រង់ពុំរាប់អំពើអាក្រក់ថាជាសុចរិត នោះសេចក្ដីជំនឿរបស់គាត់ត្រូវបានរាប់ថាជាសេចក្ដីសុចរិតហើយ » ។
តើតាមរយៈអ្វី ដែលអ័ប្រាហាំ មិនមែន ត្រូវបានរាប់ជាសុចរិត ?
សូមចងចាំថាប៉ុលបានបង្រៀនថា « គ្រប់គ្នាបានធ្វើបាប ហើយខ្វះមិនដល់សិរីល្អនៃព្រះ » ( រ៉ូម ៣:២៣ ) ។ ទោះជាយើងគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះបញ្ញត្តិបានយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះក៏ដោយ ក៏អំពើបាប និង អំពើរំលងពីអតីតកាលរបស់យើង នឹងនៅតែដកហូតសិទ្ធិរបស់យើងពីការបានរាប់ជាបរិសុទ្ធដោយសារតែក្រឹត្យវិន័យនៃកិច្ចការដែរ ។ យើងអាចនិយាយបានម្យ៉ាងទៀតថា ការបានរាប់ជាសុចរិតដោយសារតែក្រឹត្យវិន័យនៃកិច្ចការ តម្រូវឲ្យយើងមិនប្រព្រឹត្តអំពើបាប ឬ រំលងក្រឹត្យវិន័យណាមួយនៃព្រះដោយមិនដឹងខ្លួនម្ដងណាសោះឡើយ ។
នៅក្នុង រ៉ូម ៤:៦–១៥ យើងរៀនថា ខ្សែស្រឡាយ និងការគោរពប្រតិបត្តិតាមក្រឹត្យវិន័យលោកម៉ូសេ ពុំមានអំណាចសម្អាតយើងពីអំពើបាបបានឡើយ ។
សូមអានការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ដែលមាននៅក្នុង សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ដោយស្វែងរកការពន្យល់បន្ថែមដ៏ពេញលេញអំពីរបៀបដែលយើងត្រូវបានរាប់ជាបរិសុទ្ធ ។
គោលលទ្ធិមួយដែលយើងអាចរៀនចេញពី រ៉ូម ៤:១៦ គឺថា យើងត្រូវបានរាប់ជាសុចរិតដោយសារសេចក្ដីជំនឿ និង កិច្ចការតាមរយៈព្រះគុណ ។ ( អ្នកអាចចង់សរសេរគោលលទ្ធិនេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នកក្បែរ រ៉ូម ៤:១៦ ) ។
សូមចងចាំថា ព្រះគុណ សំដៅទៅលើពរជ័យ សេចក្តីមេត្តាករុណា ជំនួយ និង កម្លាំងដែលមានសម្រាប់យើងដោយសារតែដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សូមត្រឡប់ទៅទិដ្ឋភាពនៅខាងដើមមេរៀនវិញ ។ តើជម្រើសណាមួយក្នុងចំណោមជម្រើសទាំងបី ដែលអាចតំណាងឲ្យដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ព្រះគុណនៃព្រះ ? ____
តើជម្រើសណាមួយដែលអាចតំណាងឲ្យសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងលើទ្រង់ ? ____
ប្រសិនបើអ្នកស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពនោះ តើអ្នកអាចបានសង្គ្រោះជីវិតដោយសារជំនឿ និង កិច្ចខិតខំរបស់អ្នកដែរឬទេ បើគ្មានទឹកនៅលើទីទួលទេនោះ ? តើទឹកនៅក្នុងទិដ្ឋភាពនេះប្រដូចទៅនឹងដង្វាយធួននៃដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ព្រះគុណនៃព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ ក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ បានបង្រៀន ៖
« សេចក្តីសង្គ្រោះពុំអាចទិញបានដោយប្រាក់នៃការគោរពប្រតិបត្តិឡើយ តែអាចទិញបានដោយព្រះលោហិតនៃបុត្រានៃព្រះ [ សូមមើល កិច្ចការ ២០:២៨ ] ។ …
« ព្រះគុណគឺជាអំណោយពីព្រះ ហើយបំណងប្រាថ្នារបស់យើងក្នុងការគោរពតាមបញ្ញត្តិនីមួយៗរបស់ព្រះ គឺជាការបង្ហាញដល់ព្រះវរបិតាសួគ៌ថា យើងចង់ទទួលអំណោយទានពិសិដ្ឋនេះ » ( « The Gift of Grace » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ១០៩–១០ ) ។
សូមកត់ចំណាំថា ទោះជាទិដ្ឋភាពនៃការត្រូវការទឹកនៅក្នុងទីរហោស្ថានជួយយើងយល់អំពីរបៀបដែលសេចក្ដីជំនឿ កិច្ចការ និង ព្រះគុណរួមចំណែកក្នុងការបានរាប់ជាសុចរិតក្ដី ក៏វាពុំបង្ហាញរបៀបទាំងអស់ដែលយើងអាចទទួលបានព្រះគុណពីព្រះអង្គសង្គ្រោះដែរ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទពុំគ្រាន់តែប្រទានទឹកសង្គ្រោះជីវិតដែលតំណាងឲ្យព្រះគុណនៃព្រះ ដែលរាប់យើងជាសុចរិត ហើយសម្អាតយើងពីអំពើបាបប៉ុណ្ណោះនោះទេ ទ្រង់ថែមទាំងធ្វើឲ្យយើងអាចមានសេចក្ដីជំនឿ និងភាពរឹងមាំដែលយើងត្រូវការ ដើម្បីទទួលបានទឹក ឬព្រះគុណពីព្រះទៀតផង ។ យើងអាចមានពរដោយសារតែព្រះគុណនេះនៅពីមុន នៅអំឡុងពេល និងនៅបន្ទាប់ពីយើងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយធ្វើកិច្ចការល្អៗ ។
អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀន ៖ « ព្រះចេស្តានៃដង្វាយធួនធ្វើឲ្យការប្រែចិត្តអាចមានឡើង ហើយបង្ក្រាប [ ពន្លត់ ] ភាពអស់សង្ឃឹមដែលបានបណ្ដាលមកពីអំពើបាប វាក៏ពង្រឹងយើងឲ្យមើលឃើញ ធ្វើ ហើយប្រែក្លាយជាខ្លាំងពូកែទៅតាមរបៀបដែលយើងមិនអាចដឹង ឬ សម្រេចបានជាមួយនឹងសមត្ថភាពនៃជីវិតរមែងស្លាប់ដែលមានកំណត់របស់យើងបាននោះទេ » ( « Therefore They Hushed Their Fears » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ៤៧ ) ។
តើដង្វាយធួន និង ព្រះគុណនៃព្រះ ជួយយើងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយធ្វើកិច្ចការល្អយ៉ាងដូចម្ដេច ?
កិច្ចការមួយចំនួនដែលយើងត្រូវតែធ្វើដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីជំនឿរបស់យើង ហើយបានរាប់ជាសុចរិតតាមរយៈព្រះគុណនៃព្រះរួមមាន ការប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់យើង និងការគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះបញ្ញត្តិ និងការទទួលពិធីបរិសុទ្ធនៃការសង្គ្រោះនៃដំណឹងល្អ ( សូមមើល មរ៉ូណៃ ១០:៣២–៣៣ ) ។
-
សូមស្រមៃថាអ្នកមានមិត្តភក្ដិពីរនាក់ បដិសេធមិនជឿរបៀបដែលយើងអាចបាន « សង្គ្រោះ » ។ មិត្តភក្ដិម្នាក់ថ្លែងថា អ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងអាចធ្វើបានដើម្បីបានសង្គ្រោះ គឺបង្ហាញជំនឿរបស់យើងលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ មិត្តភក្ដិម្នាក់ទៀតបានចចេសថា ការគោរពប្រតិបត្តិរបស់យើងតាមព្រះបញ្ញត្តិគឺជាអ្វីដែលសង្គ្រោះយើង ។ សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក អំពីរបៀបដែលអ្នកនឹងពន្យល់អំពីទំនាក់ទំនងនៃសេចក្ដីជំនឿ កិច្ចការ និង ព្រះគុណទៅដល់មិត្តភក្ដិរបស់អ្នក ។
ដូចមានកត់ត្រានៅក្នុង រ៉ូម ៥ ប៉ុលបានបង្រៀនអំពីភាពសុខសាន្តដែលកើតមានដល់ជនទាំងឡាយណា ដែលទទួលបានព្រះគុណពីព្រះតាមរយៈសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( សូមមើល ខទី ១–២ ) ។ លោកបានពន្យល់បន្ថែមថា ព្រះគុណមានសម្រាប់យើងដោយសារតែដង្វាយធួននៃព្រះគ្រីស្ទគឺលើសពីគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីយកឈ្នះលើឥទ្ធិពលនៃការធ្លាក់ទៅទៀត ។
រ៉ូម ៦–៧
ប៉ុលបង្រៀនអំពីរបៀបរួចផុតពីអំពើបាប ហើយទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច
សូមស្រមៃថាមិត្តភក្ដិរបស់អ្នកកំពុងដាក់ផែនការបម្រើបេសកកម្ម ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃគាត់កំពុងជ្រើសរើសធ្វើផ្ទុយទៅនឹងបទដ្ឋានរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ នៅពេលអ្នកបង្ហាញកង្វល់ចំពោះការប្រព្រឹត្តរបស់មិត្តភក្ដិអ្នក គាត់និយាយថា « វាមិនមែនជាបញ្ហាធំនោះទេ ។ ដោយសារតែដង្វាយធួន ខ្ញុំអាចប្រែចិត្តជានិច្ចពីមុនខ្ញុំចេញទៅបេសកកម្ម » ។
សូមគិតអំពីរបៀបដែលអ្នកនឹងឆ្លើយតបចំពោះមិត្តភក្ដិរបស់អ្នក ។ នៅពេលអ្នកសិក្សា រ៉ូម ៦ សូមស្វែងរកមូលហេតុដែលឥរិយាបថរបស់គាត់ បង្ហាញអំពីការភាន់ច្រឡំដ៏ធ្ងន់ធ្ងរអំពីគោលលទ្ធិនៃព្រះគុណ ។
សូមអាន រ៉ូម ៦:១–៦, ១១–១២ ដោយស្វែងរករបៀបដែលសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ប៉ុល អាចកែប្រែការគិតរបស់មិត្តភក្ដិរបស់អ្នក ។
សូមពន្យល់ដោយប្រើពាក្យពេចន៍ផ្ទាល់របស់អ្នក អំពីរបៀបដែលសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ប៉ុលនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះអាចជួយមិត្តភក្ដិរបស់អ្នក ៖
តើអ្នកគិតថា « ស្លាប់ខាងឯអំពើបាប » ( រ៉ូម ៦:២ ) និង « បានត្រូវកប់ជាមួយនឹងទ្រង់ហើយ ដោយទទួលជ្រមុជក្នុងសេចក្តីស្លាប់ » ( រ៉ូម ៦:៤ ) មានន័យដូចម្ដេច ?
សេចក្ដីពិតមួយដែលយើងអាចរៀនចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះគឺថា ពិធីបុណជ្រមុជទឹកដោយការពន្លិចអាចតំណាងឲ្យសេចក្ដីស្លាប់ក្នុងអំពើបាប និងការកើតជាថ្មីនៃជីវិតខាងវិញ្ញាណ ។
ជីវិតខាងវិញ្ញាណដែលយើងចាប់ផ្ដើមនៅពេលយើងទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករួមមាន ការទទួលការផ្ដាច់បាប និងការតាំងចិត្តគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះ ។ ជនទាំងឡាយណាដែលរំលងសេចក្តីសញ្ញានៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ខ្លួនទៅប្រព្រឹត្តបាបដោយចេតនាជាមួយនឹងបំណងដើម្បីប្រែចិត្តពេលក្រោយ គឺកំពុងតែមើលស្រាលដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយដាក់ខ្លួនគេទៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណ ។
តើនរណាជាអ្នកផ្ដល់ប្រាក់ខែឲ្យនិយោជិត ? ហេតុអ្វីបានជានិយោជកពុំផ្ដល់ប្រាក់ខែដល់និយោជិតរបស់បុគ្គលម្នាក់ទៀត ?
សូមអាន រ៉ូម ៦:១៣ រួចស្វែងរក « និយោជក » ឬ ចៅហ្វាយពីរនាក់ ដែលមនុស្សម្នាក់អាចប្រគល់ខ្លួនឲ្យ និង បម្រើ ។ នៅក្នុងខគម្ពីរនេះ ពាក្យ ប្រគល់ មានន័យថា ផ្ដល់ជូន ឬ ថ្វាយខ្លួនអ្នក និង អវយវៈ សំដៅទៅលើផ្នែកនៃរូបរាងកាយ និង គំនិត ។
សូមអាន រ៉ូម ៦:១៤–២៣ ដោយស្វែងរកពាក្យ « ឈ្នួល » ( រ៉ូម ៦:២៣ ) ឬ លទ្ធផលនៃអំពើបាប និង អំណោយទាននៃព្រះ ។ សូមសរសេរអ្វីដែលអ្នកបានរកឃើញនៅក្នុងតារាងខាងក្រោម ។
|
ឈ្នួលរបស់អំពើបាប |
អំណោយទាននៃព្រះ |
|---|---|
សេចក្តីស្លាប់ជាឈ្នួលរបស់អំពើបាបសំដៅទៅលើ « ការបែកចេញពីព្រះ និងពីឥទ្ធិពលទ្រង់ » និងមានន័យថា « ស្លាប់ចំពោះអ្វីៗខាងសេចក្ដីសុចរិត » (សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « សេចក្ដីស្លាប់ ខាងវិញ្ញាណ scriptures.lds.org ) ។
ចេញពី រ៉ូម ៦:១៦ យើងរៀនថា ប្រសិនបើយើងប្រគល់ខ្លួនទៅក្នុងអំពើបាប នោះយើងនឹងក្លាយជាបាវបម្រើរបស់អំពើបាប ។ សូមពិចារណាដល់ការសរសេរគោលការណ៍នេះក្បែរ រ៉ូម ៦:១៦ នៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោម ដាក់ក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើការប្រគល់ខ្លួនទៅក្នុងអំពើបាប ធ្វើឲ្យយើងក្លាយជាបាវបម្រើរបស់អំពើបាបនោះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមពិចារណាអំពីគំរូផ្សេងៗ ដែលការប្រគល់ខ្លួនរបស់មនុស្សម្នាក់ទៅក្នុងអំពើបាប បាននាំទៅរកការបាត់បង់សេរីភាព ។
សូមមើលទៅបញ្ជីដែលអ្នកបានសរសេរនៅក្រោម « អំណោយទាននៃព្រះ » នៅក្នុងតារាងពីមុន ។ តើគុណប្រយោជន៍នៃការបម្រើសេចក្ដីសុចរិតជាជាងការបម្រើអំពើបាបមានអ្វីខ្លះ ?
-
សូមសរសេរគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ បើយើងថ្វាយខ្លួនយើងដល់ព្រះ នោះយើងអាចមានសេរីភាពចេញពីអំពើបាប ហើយទទួលបានអំណោយនៃជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។ បន្ទាប់មក សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖
-
តើយើងអាចថ្វាយខ្លួនយើងដល់ព្រះតាមរបៀបណា ?
-
តើអ្នកធ្លាប់បានដកពិសោធនូវសេរីភាពចេញពីអំពើបាប ដោយការថ្វាយខ្លួនដល់ព្រះតាមរបៀបណា ?
-
-
នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរគោលដៅមួយអំពីរបៀបដែលអ្នកនឹងថ្វាយខ្លួនអ្នកដល់ព្រះឲ្យបានកាន់តែប្រសើរឡើង ដើម្បីអ្នកអាចទទួលបានព្រះគុណរបស់ទ្រង់នៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ។
ដូចមានកត់ត្រានៅក្នុង រ៉ូម ៧ ប៉ុលបានប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ដើម្បីបង្រៀនថា សមាជិកសាសនាចក្របានចេញពីក្រឹត្យវិន័យលោកម៉ូសេ ហើយបានចូលរួមនឹងព្រះគ្រីស្ទ ។ លោកក៏បានសរសេរអំពីការពុះពាររវាង « សាច់ឈាម » ( រ៉ូម ៧:១៨ ) ឬ សេចក្ដីស្រេកឃ្លានខាងសាច់ឈាម និង « ប៉ែកខាងក្នុង » ( រ៉ូម ៧:២២ ) ឬជីវភាពខាងវិញ្ញាណផងដែរ ។
ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ លើ រ៉ូម ៧:២៤–២៥ ផ្ដល់នូវការយល់ដឹងបន្ថែមទៅក្នុងទីបន្ទាល់ដ៏មានអនុភាពរបស់ប៉ុល នៅពេលលោកឃើញថាសាច់ឈាមអាចត្រូវបានយកឈ្នះបាន ។
« ហើយប្រសិនបើខ្ញុំពុំបង្ក្រាបអំពើបាបដែលមានក្នុងខ្ញុំទេ ប៉ុន្តែបែរជាធ្វើតាមក្រឹត្យវិន័យនៃអំពើបាបដោយនូវសាច់ឈាម វេទនាណាស់ខ្ញុំ តើអ្នកណានឹងជួយឲ្យខ្ញុំរួច ពីតួសេចក្តីស្លាប់នេះទៅបាន ?
« ខ្ញុំអរព្រះគុណដល់ព្រះអង្គ គឺដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នា ដូច្នេះ ខ្លួនខ្ញុំគោរពប្រតិបត្តិតាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះ » ( ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ រ៉ូម ៧:២៦–២៧ [ នៅក្នុង សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ] ) ។
-
សូមសរសេរឃ្លាដែលនៅខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា រ៉ូម ៤-៧ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖