មេរៀនទី ២៤ ៖ ថ្ងៃទី ២
កូរិនថូស ទី២ ១០–១៣
សេចក្ដីផ្ដើម
សាវកប៉ុលបានបង្រៀនអំពីសង្គ្រាមខាងវិញ្ញាណ ដែលកូនចៅរបស់ព្រះរួមចំណែកនៅក្នុងនោះ ។ លោកបានការពារខ្លួនលោកទាស់នឹងអ្នកដែលបានប្រឆាំងនឹងលោក ។ លោកបានរៀបរាប់អំពីរបៀបដែលលោកត្រូវបាននាំទៅឯស្ថានសួគ៌នៅជាន់ទីបី ហើយលោកបានពិពណ៌នាអំពីរបៀបដែលភាពទន់ខ្សោយរបស់លោកបានបង្ហាញភស្ដុតាងថាជាពរជ័យសម្រាប់លោក ។ ពីមុនលោកបញ្ចប់ការសរសេរសំបុត្ររបស់លោក ប៉ុលបានជំរុញចិត្តពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងកូរិនថូសឲ្យត្រួតពិនិត្យខ្លួនឯង ហើយបង្ហាញភាពស្មោះត្រង់របស់ខ្លួន ។
កូរិនថូស ទី២ ១០-១១
ប៉ុលសរសេរអំពីសុខុមាលភាពខាងវិញ្ញាណ ការបំភាន់របស់សាតាំង និង ទុក្ខលំបាកផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោក
តើអ្នកមានគំនិតយ៉ាងដូចម្ដេចនៅពេលអ្នកឃើញពាក្យ សង្គ្រាម ?
សូមគិតអំពីរបៀបនានា ដែលយើងរួមចំណែកនៅក្នុងសង្គ្រាមជាមួយសាតាំង ។ តើចម្បាំងដ៏លំបាកបំផុតមួយចំនួន ដែលយើងជួបប្រទះនៅក្នុងសង្គ្រាមខាងវិញ្ញាណមានអ្វីខ្លះ ?
សូមអាន កូរិនថូស ទី២ ១០:៣–៦ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលសាវកប៉ុលបានបង្រៀន ដែលយើងត្រូវតែធ្វើដើម្បីបានជោគជ័យនៅក្នុងសង្គ្រាមនេះទាស់នឹងសាតាំង ។
ការណែនាំឲ្យនាំ « អស់ទាំងគំនិត ឲ្យចុះចូលស្តាប់បង្គាប់ព្រះគ្រីស្ទវិញ » (កូរិនថូស ទី២ ១០:៥ ) មានន័យថា គ្រប់គ្រងគំនិតរបស់យើងរួមមាន ចៀសវាងពីគំនិតដែលមិនសមរម្យ ហើយផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីៗដែលល្អប្រពៃ និងលើកតម្កើងវិញ ។ សេចក្ដីពិតមួយដែលយើងអាចរៀនចេញពី ខទី ៥ គឺថា នៅពេលយើងគ្រប់គ្រងគំនិតរបស់យើងឲ្យគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងនឹងកាន់តែមានជោគជ័យទៅលើសង្គ្រាមទាស់នឹងសាតាំង ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីជួយខ្លួនយើងគ្រប់គ្រងគំនិតរបស់ខ្លួនឯងឲ្យបាន ? ( សូមមើល អាលម៉ា ៣៧:៣៦; គ. និង ស. ១២១:៤៥ និង អារម្ភកថាគណៈប្រធានទីមួយនៅក្នុង ទំនុកតម្កើង [ ទំព័រ x] ដើម្បីបានគំនិតបន្ថែម ) ។
-
តើពរជ័យអ្វីខ្លះដែលអ្នកទទួលបាន នៅពេលអ្នកគ្រប់គ្រងគំនិតរបស់ខ្លួនឲ្យគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ ?
-
សូមពិចារណាអំពីអ្វីដែលអ្នកនឹងធ្វើ ដើម្បីគ្រប់គ្រងគំនិតរបស់ខ្លួនឲ្យគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ មនុស្សខ្លះឃើញថា ការអធិស្ឋាន ការអាន ឬ ការទន្ទេញចាំបទគម្ពីរ និង ការច្រៀងទំនុកតម្កើងក៏អាចជួយបានដែរ ។
នៅក្នុង កូរិនថូស ទី២ ១០:៧–១៨ យើងរៀនថា ប៉ុលមានសិរីនៅក្នុងព្រះអម្ចាស់ ហើយបានបង្រៀនថា ភាពទន់ខ្សោយរបស់លោកមិនគួរត្រូវបានប្រើជាធ្នាក់ដើម្បីមិនស្ដាប់តាមលោកនោះទេ ។
នៅក្នុង កូរិនថូស ទី២ ១១ យើងអានថា ប៉ុលបានលើកឡើងអំពីរបៀបបន្ថែមទៀតដែលសាតាំងព្យាយាមពង្វក់គំនិតរបស់យើង ហើយនាំយើងចេញឆ្ងាយពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទរួមមាន ការប្រើប្រាស់ព្រះគ្រីស្ទក្លែងក្លាយ និង សាវកក្លែងក្លាយ ។ ប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ប្រាប់អំពីការឈឺចាប់នានាដែលលោកបានទ្រាំទ្រ ក្នុងនាមជាសាវកដ៏ស្មោះត្រង់មួយរូបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
កូរិនថូស ទី២ ១២
ប៉ុលរៀបរាប់អំពីការត្រូវបាននាំទៅឯស្ថានសួគ៌ ហើយបង្រៀនអំពីរបៀបដែលការទទួលស្គាល់ភាពទន់ខ្សោយរបស់យើងអាចផ្ដល់ជាប្រយោជន៍ដល់យើង
សូមគិតអំពីគ្រាមួយ នៅពេលអ្នកឈឺចាប់ដោយការមុតបន្លា ។ តើបន្លាអាចធ្វើឲ្យជីវិតមានការលំបាកតាមរបៀបណា ?
សាវកប៉ុលបានប្រើប្រាស់បរិបទនៃបន្លានេះ ដើម្បីតំណាងឲ្យការសាកល្បង ឬ ភាពទន់ខ្សោយដែលលោកមាន ។
នៅពេលអ្នកអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដែលថ្លែងដោយ អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ សូមពិចារណាអំពីប្រភេទនៃការសាកល្បង និង ភាពទន់ខ្សោយដែលអ្នកបានមាន ៖ « មនុស្សខ្លះបានបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដោយសារគេបានស្លាប់ ឬ ត្រូវមើលថែមនុស្សម្នាក់ដែលពិការ ។ មនុស្សខ្លះមានរបួសឈឺចាប់ដោយការលែងលះគ្នា ។ មនុស្សខ្លះទៀតប្រាថ្នាចង់បានអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។ មនុស្សខ្លះបានធ្លាក់ក្នុងអន្ទាក់នៃសារធាតុ ឬការប្រព្រឹត្តញៀនដូចជា គ្រឿងស្រវឹង បារី ថ្នាំញៀន ឬ ការណ៍អាសគ្រាម ។ មនុស្សខ្លះទៀតពិការខាងរាងកាយ ឬ ខាងសតិអារម្មណ៍ ។ មនុស្សខ្លះជួបប្រទះនឹងការប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នា ។ មនុស្សខ្លះមានអារម្មណ៍អាក្រក់នៃការធ្លាក់ទឹកចិត្ត ឬ បរាជ័យ ។ នៅតាមរបៀបមួយយ៉ាងនេះ ឬយ៉ាងនោះ មនុស្សជាច្រើនមានបន្ទុកធ្ងន់ » ( « He Heals the Heavy Laden » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៦ ទំព័រ ៦ ) ។
នៅពេលអ្នកសិក្សា កូរិនថូស ទី២ ១២ សូមស្វែងរកសេចក្ដីពិតដែលអាចជួយអ្នកបាន នៅពេលអ្នកជួបនឹងការសាកល្បង និង ភាពទន់ខ្សោយ ។
សូមអាន កូរិនថូស ទី២ ១២:១–៤ ដោយស្វែងរកការនិមិត្តដែលប៉ុលបានមាន ។ ( នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ប៉ុលបានសំដៅទៅបុរសទីបីនោះថាជារូបលោក នៅពេលលោកបានប្រាប់អំពី « មនុស្សម្នាក់ » ។ នៅក្នុង ខទី ២ សេចក្ដីថ្លែងការណ៍ « ទោះបើក្នុងរូបកាយ ឬក្រៅពីរូបកាយ នោះខ្ញុំមិនដឹងទេ ៖ មានតែព្រះដែលទ្រង់ជ្រាប » បង្ហាញថា ប៉ុលបានឃើញការនិមិត្តមួយ ) ។
សូមអាន កូរិនថូស ទី២ ១២:៥–៦ ដោយស្វែងរករបៀបដែលប៉ុលបានឆ្លើយតបទៅនឹងការនិមិត្តនេះអំពីនគរសេឡេស្ទាល ។
សូមកត់ចំណាំថា ទោះជាប៉ុលបានមានការនិមិត្តនេះក្ដី ក៏លោកមិន « តម្កើង » ( ឬ លើកខ្លួន ) អំពីការនិមិត្តនេះដែរ ។ ប្រហែលជាលោកបានព្រួយបារម្ភថា មនុស្សដទៃអាចនឹងរំពឹងខ្ពស់ពីលោកខណៈដែលលោកនៅតែមានការលំបាកក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ដែលត្រូវយកឈ្នះឲ្យបាន ។
សូមអាន កូរិនថូស ទី២ ១២:៧–៩ ដោយស្វែងរករបៀបដែលព្រះអម្ចាស់បានជួយប៉ុលឲ្យនៅតែមានការបន្ទាបខ្លួន ។ ( ការ « មានចិត្តធំ » [ ខទី ៧ ] មានន័យថា ការមានភាពឆ្មើងឆ្មៃ ) ។
អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់ថា « បន្លាមួយចាត់មកក្នុងសាច់ឈាម » របស់ប៉ុល គឺជា « ជំងឺខាងរូបកាយមួយចំនួនដែលគ្មានឈ្មោះ ប្រាកដឡើងជាជំងឺធ្ងន់ធ្ងរមួយដែលសាវកប៉ុលបានរងការឈឺចាប់ជាបន្តបន្ទាប់ ឬម្ដងហើយម្ដងទៀត » ( Doctrinal New Testament Commentary វ៉ុល ៣ [ ឆ្នាំ ១៩៦៥–៧៣ ] ២:៤៤៨ ) ។
សូមកត់ចំណាំថាតើប៉ុលបានអធិស្ឋានប៉ុន្មានដង ដើម្បីឲ្យ « បន្លាមួយចាត់មកក្នុងសាច់ឈាម » នេះត្រូវបានដកចេញ ។ ( ពាក្យ បីដង [ ខទី ៨ ] មានន័យថា ចំនួនបីដង ) ។
សូមគិតដល់ការគូសចំណាំឃ្លានៅក្នុង កូរិនថូស ទី២ ១២:៩ ដែលពន្យល់ថា ព្រះអម្ចាស់បានសម្រេចព្រះទ័យមិនដកយកបន្លាមួយចាត់មកក្នុងសាច់ឈាមរបស់ប៉ុលចេញឡើយ ។
យើងរៀនចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះថា ព្រះអម្ចាស់អាចនឹងអនុញ្ញាតឲ្យយើងជួបនឹងភាពទន់ខ្សោយ និងការសាកល្បងនានា ដើម្បីយើងអាចរៀនបន្ទាបខ្លួន ។ អ្នកអាចនឹងចង់សរសេរ ឬកត់ចំណាំសេចក្ដីពិតនេះ នៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នកក្បែរ កូរិនថូស ទី២ ១២:៧–៩ ។
សូមអាន កូរិនថូស ទី២ ១២:៩–១០ ដោយស្វែងរកសេចក្ដីពិតនានាដែលប៉ុលបានរៀនថាបានជួយដល់លោកតស៊ូនៅក្នុងភាពទន់ខ្សោយរបស់លោក ។ នៅពេលអ្នកអាន សូមរក្សាទុកនៅក្នុងគំនិតរបស់អ្នកថា ព្រះគុណ គឺជា « ជំនួយ និងកម្លាំងពីព្រះ … ត្រូវប្រទានឲ្យដោយសេចក្ដីមេត្តាករុណា និងសេចក្ដីស្រឡាញ់នៃព្រះ » ( សេចក្តីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ព្រះគុណ » scriptures.lds.org ) ។
អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំពាក្យ ឬ ឃ្លានៅក្នុង កូរិនថូស ទី២ ១២:៩–១០ ដែលបង្រៀនអំពីសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ៖ ព្រះគុណរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានល្មម ដើម្បីពង្រឹងយើងនៅក្នុងភាពទន់ខ្សោយរបស់យើង ។ ព្រះអម្ចាស់មិនដកយកឧបសគ្គរបស់យើងចេញជានិច្ចនោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់នឹងពង្រឹងយើងនៅពេលយើងតស៊ូនឹងឧបសគ្គទាំងនោះដោយមានចិត្តស្មោះត្រង់វិញ ។
អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក បានថ្លែងទីបន្ទាល់ថា « ព្រះចេស្ដានៃការប្រោសឲ្យជារបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ—ទោះជាវាដកយកបន្ទុក ឬ ពង្រឹងយើងឲ្យតស៊ូ ហើយរស់នៅជាមួយបន្ទុកនោះដូចជាប៉ុលក្ដី—ក៏វាអាចប្រើបានសម្រាប់រាល់បញ្ហានៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ដែរ » ( « He Heals the Heavy Laden » ទំព័រ ៨ ) ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរមួយ ឬ សំណួរទាំងអស់ខាងក្រោមនេះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើមានន័យយ៉ាងណាចំពោះអ្នកដែលថា ព្រះគុណរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះមាន « ល្មម » ( កូរិនថូស ទី២ ១២:៩ ) ដើម្បីពង្រឹងអ្នកនៅក្នុងភាពទន់ខ្សោយរបស់អ្នក ?
-
តើសេចក្ដីពិតដែលមានបង្រៀននៅក្នុង កូរិនថូស ទី២ ១២:៩–១០ អាចជួយអ្នកនៅពេលអ្នកជួបនឹងភាពទន់ខ្សោយ និងការសាកល្បងយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើនៅពេលណា ដែលអ្នក ឬ នរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់ ធ្លាប់ត្រូវបានពង្រឹងដោយព្រះអង្គសង្គ្រោះដើម្បីជួយក្នុងភាពទន់ខ្សោយ ឬ ការសាកល្បង ?
-
កូរិនថូស ទី២ ១៣
ប៉ុលទូន្មានពួកបរិសុទ្ធឲ្យពិនិត្យមើលខ្លួនឯង ហើយបង្ហាញខ្លួនឯងថាស្មោះត្រង់
មនុស្សមួយចំនួននាពេលសព្វថ្ងៃនេះ មានមន្ទិលសង្ស័យលើសេចក្ដីបង្រៀន និង សិទ្ធិអំណាចនៃអ្នកទាំងឡាយណាដែលត្រូវបានហៅឲ្យបម្រើនៅក្នុងតំណែងថ្នាក់ដឹកនាំនៃសាសនាចក្រ ។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ មានគ្រូបង្រៀនក្លែងក្លាយក្នុងចំណោមពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូស ដែលបានប្រឆាំងនឹងប៉ុល ព្រមទាំងសិទ្ធិអំណាចរបស់លោកក្នុងនាមជាសាវកមួយរូប ។
សូមអាន កូរិនថូស ទី២ ១៣:៣ ដោយស្វែងរកភស្ដុតាងអ្វីដែលសមាជិកមួយចំនួននៃសាសនាចក្រនៅក្រុងកូរិនថូសចង់បាន ។
សូមអាន កូរិនថូស ទី២ ១៣:៥–៦ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលសាវកប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តឲ្យពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសធ្វើ ប្រសើរជាងការចោទសំណួរថាតើព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលតាមរយៈលោកក្នុងនាមជាសាវកមួយដែរឬទេនោះ ។ ( កាត់ចោលចេញ គឺជាជនដែលពុករលួយ ឬ ខ្វះសីលធម៌ ) ។ សូមគិតដល់ការគូសចំណាំពាក្យសកម្មភាពនៅក្នុង ខទី ៥ ដែលប្រាប់អំពីអ្វីដែលពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសគួរតែធ្វើ ។
នៅពេលប៉ុលបានស្នើឲ្យពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសត្រួតពិនិត្យថាតើពួកគេស្ថិត « នៅក្នុងសេចក្តីជំនឿ » ឬទេនោះ [ ខទី ៥ ] លោកបានស្នើឲ្យពួកគេពិចារណាថាតើពួកគេមានចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអម្ចាស់ និង សាសនាចក្រទ្រង់ដែរឬទេ ។ ចេញពី កូរិនថូស ទី២ ១៣:៥–៦ យើងរៀនថា សមាជិកសាសនាចក្រគួរតែត្រួតពិនិត្យភាពស្មោះត្រង់របស់ខ្លួន ប្រសើរជាងទិតៀនដល់ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រ ។
សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលលោកបានបង្រៀនដែលនឹងកើតឡើងប្រសិនបើយើងជ្រើសរើសទិតៀនដល់ថ្នាក់ដឹកនាំជំនួសឲ្យការត្រួតពិនិត្យភាពស្មោះត្រង់របស់យើង ៖ « [ ប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់ ] ថ្កោលទោសមនុស្សដទៃ ដោយចាំចាប់កំហុសខាងសាសនាចក្រ ទាំងនិយាយថាថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រកំពុងដើរផ្លូវខុស ហើយថាខ្លួនឯងជាមនុស្សសុចរិត លំដាប់នោះយើងដឹងយ៉ាងប្រាកដថា មនុស្សនោះកំពុងស្ថិតនៅក្នុងផ្លូវដ៏ធំនាំទៅរកការក្បត់សាសនា ហើយប្រសិនបើគាត់ពុំប្រែចិត្តទេនោះ ប្រាកដដូចព្រះមានព្រះជន្មរស់ នោះគាត់នឹងក្បត់សាសនាជាក់ជាមិនខាន » ( Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [ ឆ្នាំ ២០០៧ ] ទំព័រ ៣១៨ ) ។
-
សូមចំណាយពេលវេលាបន្តិច ដើម្បីសញ្ជឹងគិតអំពីសំណួរខាងក្រោម ។ បន្ទាប់មកសូមសរសេរឈ្មោះរបស់អ្នកនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ដើម្បីបង្ហាញថា អ្នកបានបញ្ចប់កិច្ចការនេះ ។
-
នៅលើលេខក្រិតពី ១-១០ ( លេខ ១០ គឺជាលេខល្អបំផុត ) តើអ្នកធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រដល់កម្រិតណា ?
-
តើបទដ្ឋានណាមួយដែលត្រូវបានបង្រៀនដោយពួកព្យាការី និងពួកសាវក ដែលអ្នកអាចធ្វើតាមឲ្យបានកាន់តែស្មោះត្រង់ ?
-
នៅលើលេខក្រិតពី ១-១០ ( លេខ ១០ គឺជារាល់ឱកាសដែលអ្នកមាន ) តើអ្នកបង្ហាញការដឹងគុណដល់ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់អ្នក ទោះជាដោយផ្ទាល់ ឬ តាមរយៈការអធិស្ឋានបានញឹកញាប់ប៉ុណ្ណា ?
-
តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីដើម្បីបង្ហាញការដឹងគុណកាន់តែខ្លាំង ចំពោះការលះបង់ និង កិច្ចខិតខំដែលថ្នាក់ដឹកនាំរបស់អ្នកធ្វើសម្រាប់អ្នក ?
-
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើពរជ័យអ្វីខ្លះដែលអាចកើតមានពីការធ្វើការត្រួតពិនិត្យខ្លួនឯងខាងវិញ្ញាណជាញឹកញាប់ដូចនេះ ?
នៅក្នុង កូរិនថូស ទី២ ១៣:៧–១៤ យើងរៀនថា ប៉ុលបានទូន្មានពួកបរិសុទ្ធឲ្យចៀសវាងពីការអាក្រក់ ហើយព្យាយាមឲ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ ។
-
សូមសរសេរឃ្លាដែលនៅខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា កូរិនថូស ទី២ ១០-១៣ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖