សេចក្ដីណែនាំស្តីពីគម្ពីរ ពេត្រុសទី ២
ហេតុអ្វីសិក្សាគម្ពីរនេះ ?
ព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធបានថ្លែងថា « ពេត្រុសបានប្រើប្រាស់ភាសាសរសេរដ៏ប្រសើរបំផុតលើសព្យាការីណាៗទាំងអស់ » ( នៅក្នុង History of the Church ៥:៣៩២ ) ។ ដ៏ប្រសើរបំផុត មានន័យថា បានលើកតម្កើងនៅក្នុងគំនិត មានតម្លៃលើសគេ ហើយមានទំនោរដើម្បីបំផុសឲ្យមានការសរសើរ ។
ក្នុងនាមជាសាក្សីមួយរូបនៃការប្រែរូបរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( សូមមើល ពេត្រុសទី ២ ១:១៦–១៨ ) ពេត្រុសបានដាស់តឿនពួកអ្នកអានរបស់លោកឲ្យរីកចម្រើននៅក្នុងចំណេះដឹងអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយព្យាយាមទទួលបាននូវលក្ខណៈនៃព្រះដើម្បីពួកគេអាចបាន « និស្ស័យនៃព្រះ » ( សូមមើល ពេត្រុសទី ២ ១:៤–៨ ) ។ លោកបានធានាដល់ពួកអ្នកអានរបស់លោកថា ការរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណនេះនឹងជួយពួកគេធ្វើឲ្យ « ដំណើរដែលទ្រង់ហៅ ហើយរើសតាំង បានពិតប្រាកដឡើង » ( ពេត្រុសទី ២ ១:១០ ) ។ « ពេត្រុសបានបញ្ជាក់ជាថ្មីថា ព្រះអម្ចាស់នឹងយាងចុះមកពីស្ថានសួគ៌នៅក្នុងសិរីល្អដ៏អស្ចារ្យ ហើយកាត់សេចក្ដីដល់ផែនដីនេះ » ( Bible Dictionary « Peter, Epistles of » ) ។ តាមរយៈការសិក្សាសំបុត្រទីពីររបស់ពេត្រុស អ្នកអាចអភិវឌ្ឍសេចក្ដីជំនឿកាន់តែខ្លាំងលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយទទួលការណែនាំ និងការបំផុសគំនិតដែលអាចជួយអ្នកឲ្យប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាទ្រង់ ។
តើនរណាបានសរសេរគម្ពីរនេះ ?
អ្នកសរសេរសំបុត្រទីពីររបស់ពេត្រុសគឺជាស៊ីម៉ូន ពេត្រុស សាវករៀមច្បងរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( សូមមើល ពេត្រុសទី ២ ១:១ ) ។
តើគម្ពីរនេះត្រូវបានសរសេរឡើងនៅពេលណា ហើយនៅកន្លែងណា ?
យើងពុំដឹងពីពេលវេលា និងទីកន្លែងច្បាស់លាស់ដែលសំបុត្រត្រូវបានសរសេរឡើងឡើយ ។ មានការសន្និដ្ឋានរួមថា ពេត្រុសបានសរសេរសំបុត្រនេះនៅរ៉ូម បន្ទាប់ពីសំបុត្រដែលគេហៅជាពេត្រុសទី១នោះមក ដែលវាទំនងជាសរសេរឡើងប្រមាណជា គ. ស. ៦៤ ( សូមមើល Bible Dictionary « Peter, Epistles of » ) ។
តើគម្ពីរនេះត្រូវបានសរសេរដល់នរណា ហើយហេតុអ្វី ?
ពេត្រុសបានថ្លែងថា លោកកំពុងសរសេរទៅ « ពួកអ្នក ដែលបានទទួលសេចក្តីជំនឿដ៏វិសេស ត្រូវគ្នានឹងយើងខ្ញុំដែរ » ( ពេត្រុសទី ២ ១:១ ) ។ ការណ៍នេះអាចបង្ហាញថា ពួកអ្នកអានរបស់ពេត្រុសគឺ ជាពួកគ្រីស្ទានសាសន៍ដទៃ ដែលបានទទួលសំបុត្រទីមួយរបស់លោក ( សូមមើល ពេត្រុសទី ២ ៣:១ ) ។ មាតិកានៃ ពេត្រុសទី ២ ១:១២–១៥ បង្ហាញថា ពេត្រុសចង់ឲ្យសំបុត្រនេះក្លាយទៅជាសារលិខិតលាគ្នាមួយទៅកាន់ពួកអ្នកអានរបស់លោក ។
មិនដូចជាសំបុត្រទីមួយរបស់ពេត្រុសដែលបានជួយពួកបរិសុទ្ធឲ្យតតាំងនឹងការបៀតបៀនខាងក្រៅនោះឡើយ សំបុត្រទីពីររបស់ពេត្រុសបានលើកឡើងពីការក្បត់សាសនាផ្ទៃក្នុងដែលបានគំរាមកំហែងដល់អនាគតរបស់សាសនាចក្រ ។ ពួកព្យាការី និងពួកគ្រូបង្រៀនក្លែងក្លាយកំពុងពង្រីក « [ ការបង្រៀនខុសឆ្គង ] ដែលបង្ខូចបំផ្លាញ គេមិនព្រមស្គាល់ព្រះដ៏ជាម្ចាស់ ដែលបានលោះគេនោះឡើយ » ( ពេត្រុសទី២ ២:១ ) ។ ពេត្រុសបានសរសេរសំបុត្រនេះដើម្បីលើកទឹកចិត្តពួកបរិសុទ្ធឲ្យរីកចម្រើននៅក្នុងចំណេះដឹងរបស់ពួកគេអំពីព្រះអម្ចាស់ និងដើម្បីធ្វើឲ្យ « ដំណើរដែលទ្រង់ហៅ ហើយរើសតាំង [ របស់ពួកគេ ] បានពិតប្រាកដឡើង » ( ពេត្រុសទី២ ១:១០ ) ។
តើមានលក្ខណៈពិសេសអ្វីខ្លះ នៅក្នុងគម្ពីរនេះ ?
« សំបុត្រទីពីរនេះទំនងជាសរសេរទៅព្រះវិហារតែមួយដូចជានៅក្នុងសំបុត្រទីមួយដែរ ( ៣:១ ) ។ វាត្រូវបានសរសេរឡើងកាលហៀបនឹងស្លាប់ ( ១:១៤ ) ហើយមានគោលបំណងដើម្បីការពារប្រឆាំងនឹងសេចក្តីក្បត់សាសនា » ( Bible Dictionary « Peter, Epistles of ») ។ វាក៏មាននូវពាក្យសម្ដីដ៏មានប្រសិទ្ធភាពបំផុត និងទីបន្ទាល់ចុងក្រោយរបស់ពេត្រុសផងដែរ ។
ប្រធានបទដ៏សំខាន់មួយនៅក្នុងពេត្រុសទី ២ គឺជាសារៈសំខាន់នៃការទទួលបានចំណេះដឹងអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ពេត្រុសបានសន្យានឹងអ្នកអានទាំងឡាយរបស់លោកថា ប្រសិនបើពួកគេនឹងព្យាយាមស្វែងរកលក្ខណៈដូចជាព្រះ ហើយអភិវឌ្ឍនិស្ស័យនៃព្រះ នោះពួកគេនឹង « មិននៅទំនេរ ឬឥតផលខាងឯដំណើរស្គាល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នាឡើយ » ( ពេត្រុសទី ២ ១:៨ ) ហើយនឹងធ្វើឲ្យ « ការហៅ និង ការរើសតាំងបានពិតប្រាកដឡើង » ( ពេត្រុសទី ២ ១:១០ ) ។
ពេត្រុសបានប្រៀបធៀបចំណេះដឹងពិតអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ទៅនឹងចំណេះដឹង និង ការបង្រៀនក្លែងក្លាយដែលបានផ្សាយដោយសេចក្តីក្បត់សាសនា ( សូមមើល ពេត្រុសទី ២ ២ ) ។ នៅចុងបញ្ចប់នៃសំបុត្រនេះ ពេត្រុសបានផ្តល់ការអញ្ជើញចុងក្រោយដល់ពួកបរិសុទ្ធឲ្យ « ចម្រើនឡើងក្នុងព្រះគុណ ហើយក្នុងការស្គាល់ដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃយើងរាល់គ្នា » ( ពេត្រុសទី ២ ៣:១៨ ) ។
គម្រោងមេរៀន
ពេត្រុសទី ២ ១ ។ ពេត្រុសពន្យល់ថា ការសន្យារបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ធ្វើឲ្យពួកបរិសុទ្ធ « បានចំណែកជានិស្ស័យនៃព្រះ » ( ពេត្រុសទី ២ ១:៤ ) ។ លោកលើកទឹកចិត្តពួកគេដើម្បីធ្វើឲ្យ « ការហៅ និង ការរើសតាំងបានពិតប្រាកដឡើង » ( ពេត្រុសទី ២ ១:១០ ) ។ ពេត្រុសបានរំឭកពីបទពិសោធន៍លោកនៅលើភ្នំប្រែរូប ពេលលោកបានឃើញព្រះគ្រីស្ទដ៏មានសិរីរុងរឿង ហើយបានស្តាប់ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះវរបិតា ។ ពេត្រុសនិយាយថា « យើងខ្ញុំមាន…ពាក្យទំនាយដ៏ពិតជាង » ( ពេត្រុសទី ២ ១:១៩ ) ។
ពេត្រុសទី ២ ២ ។ ពេត្រុសព្រមានសមាជិកសាសនាចក្រអំពីពួកព្យាការីក្លែងក្លាយ និង គ្រូក្លែងក្លាយដែលនឹងកើតមានឡើងក្នុងចំណោមពួកគេ ហើយព្យាយាមដឹកនាំពួកបរិសុទ្ធឲ្យវង្វេងបង់ ។ គ្រូទុច្ចរិតទាំងនេះនឹងបដិសេធព្រះអម្ចាស់ ហើយនិយាយអាក្រក់អំពី « ផ្លូវនៃសេចក្តីពិត » ( ពេត្រុសទី ២ ២:២ ) ។ ពេត្រុសបង្រៀនថា វាប្រសើរជាងដើម្បីមិនទទួលយកដំណឹងល្អ ជាជាងចុះសេចក្តីសញ្ញា ហើយបែរជាមិនរស់នៅតាមសេចក្តីសញ្ញាទាំងនោះវិញ ។
ពេត្រុសទី ២ ៣ ។ ពេត្រុសអះអាងយ៉ាងច្បាស់លាស់ថា ព្រះគ្រីស្ទនឹងយាងមកក្នុងកាលកំណត់របស់ទ្រង់ សម្អាតផែនដីដោយភ្លើង បំផ្លាញពួកទុច្ចរិត ហើយសង្គ្រោះអ្នកដែលឧស្សាហ៍ព្យាយាម និង ស្មោះត្រង់ ។ ពេត្រុសលើកទឹកចិត្តដល់ពួកបរិសុទ្ធឲ្យ « ចម្រើនឡើងក្នុងព្រះគុណ ហើយក្នុងការស្គាល់ដល់…ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ( ពេត្រុសទី ២ ៣:១៨ ) ។