ម៉ាថាយ ១៥

សេចក្តីផ្តើម

កាលទ្រង់គង់នៅស្រុកកាលីឡេ ព្រះយេស៊ូវបានពន្យល់ប្រាប់ពួកអាចារ្យ និង ពួកផារីស៊ី អំពីមូលហេតុដែលទ្រង់ពុំធ្វើតាមទំនៀមទម្លាប់នៃការលាងដៃពីមុនបរិភោគ ។ បន្ទាប់មក ទ្រង់បានយាងទៅកាន់ឆ្នេរសមុទ្រមេឌីទែរ៉ានេ ជាកន្លែងដែលទ្រង់បានប្រោសកូនស្រីរបស់ស្ត្រីសាសន៍ដទៃម្នាក់ឲ្យបានជាសះស្បើយ ។ រួចទ្រង់បានយាងត្រឡប់មកកាន់ស្រុកកាលីឡេវិញ ជាកន្លែងដែលទ្រង់បានប្រោសមនុស្សជាច្រើនឲ្យជាសះស្បើយ ហើយបានប្រទានអាហារដល់មនុស្សជាង ៤០០០ នាក់ប្រកបដោយអព្ភូតហេតុ ។

ម៉ាថាយ ១៥:១-២០

ពួកផារីស៊ីចោទសួរអំពីមូលហេតុ ដែលពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវពុំលាងដៃរបស់ពួកគេពីមុនបរិភោគ ។

សូមអានស្ថានភាពខាងក្រោម ដោយស្វែងរកអ្វីដែលពួកគេមានជារួម ។

យុវនារីម្នាក់ត្រូវបានលើកទឹកចិត្តពីសំណាក់មិត្តភក្ដិរបស់នាង ឲ្យស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ពុំសមរម្យទៅចូលរួមកម្មវិធីរាំរែកនៅឯសាលា ។ យុវនារីនោះដឹងថា សម្លៀកបំពាក់នោះពុំសក្ដិសមនឹងបទដ្ឋាននៃភាពសមរម្យរបស់ព្រះអម្ចាស់ឡើយ ទោះជាវាត្រូវបានទទួលយកនៅក្នុងវប្បធម៌របស់នាងឲ្យស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ដូចនោះក្ដី ។
យុវជនម្នាក់ជាសមាជិកក្នុងគ្រួសារមួយជាពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ដែលស្រឡាញ់ព្រឹត្តិការណ៍ប្រកួតកីឡា ។ នៅពេលព្រឹត្តិការណ៍ប្រកួតកីឡាដ៏មានប្រជាប្រិយភាពត្រូវបានចាក់បញ្ចាំងនៅលើកញ្ចក់ទូរទស្សន៍ គ្រួសារនេះបានទុកការអធិស្ឋានជាគ្រួសារ ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ រាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ និង ការប្រជុំនៃសាសនាចក្រនៅថ្ងៃអាទិត្យមួយអន្លើសិន ដើម្បីមើលព្រឹត្តិការណ៍ប្រកួតនេះ ។
ស្វាមីភរិយាមួយគូកំពុងត្រៀមខ្លួនរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ ។ ពួកគេរស់នៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានដែល ការរួមរស់ជាមួយគ្នាមុនពេលរៀបការត្រូវបានគេទទួលស្គាល់យ៉ាងទូលំទូលាយ ។ មនុស្សមួយចំនួនបានប្រាប់ស្វាមីភរិយាមួយគូនេះថា ពួកគេពុំទាន់សម័យសោះឡើយ ហើយខុសពីគេឯង ដែលរង់ចាំរហូតដល់បន្ទាប់ពីរៀបការហើយទើបមានភាពស្និទ្ធស្នាលខាងផ្លូវភេទ ។

អ្នកអាចនឹងកត់សម្គាល់ថា ស្ថានភាពនីមួយៗបង្ហាញអំពីការប៉ះទង្គិចគ្នារវាងការគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះ និង ការប្រព្រឹត្តតាមទំនៀមទម្លាប់ ឬ ប្រពៃណី ។ ទំនៀមទម្លាប់ ឬ ប្រពៃណី រួមមានជំនឿ និង ការអនុវត្តន៍តាមវប្បធម៌ សហគមន៍ គ្រួសារ ឬ ក្រុមមិត្តភក្ដិ ។

សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក អំពីទំនៀមទម្លាប់ ឬ ប្រពៃណីនានា ដែលអាចរារាំងអ្នកពីការគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះ ។ នៅពេលអ្នកសិក្សា ម៉ាថាយ ១៥ សូមស្វែងរកសេចក្ដីពិតនានា ដែលអាចជួយអ្នកនៅពេលអ្នកត្រូវតែជ្រើសរើសរវាងការគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះ និង ការកាន់តាមទំនៀមទម្លាប់ និង ប្រពៃណី ។

សូមអាន ម៉ាថាយ ១៥:១–២ ដោយស្វែងរកទំនៀមទម្លាប់ ដែលពួកអាចារ្យ និង ពួកផារីស៊ីបានចោទសួរព្រះយេស៊ូវ ។ តើទំនៀមទម្លាប់អ្វី ដែលពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវពុំបានធ្វើតាម ?

រូបភាព

ការលាងដៃ

ការលាងដៃដែលត្រូវបានលើកឡើងដោយពួកផារីស៊ី និង ពួកអាចារ្យ សំដៅទៅលើពិធីលាងដៃដើម្បីមានភាពបរិសុទ្ធ ហើយពុំមែនសំដៅទៅលើការលាងដើម្បីអនាម័យនោះទេ ។

សូមអាន ម៉ាថាយ ១៥:៣ ដោយស្វែងរកចម្លើយរបស់ព្រះយេស៊ូវចំពោះសំណួររបស់ពួកគេ ។ អ្នកអាចចង់គូសសម្គាល់នៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក អំពីអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានព្រះបន្ទូលថាពួកអាចារ្យ និង ពួកផារីស៊ីកំពុងតែធ្វើដោយការកាន់តាមទំនៀមទម្លាប់របស់ពួកគេ ។

ដូចមានកត់ត្រានៅក្នុង ម៉ាថាយ ១៥:៤–៦ ព្រះយេស៊ូវបានលើកឧទាហរណ៍អំពី របៀបដែលពួកអាចារ្យ និង ពួកផារីស៊ីបានរំលងព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ដោយការកាន់តាមទំនៀមទម្លាប់របស់ពួកគេ ។ ពួកគេបានគេចវេសពីកាតព្វកិច្ចក្នុងការថែរក្សាឪពុកម្ដាយចំណាស់របស់ពួកគេ ដោយប្រកាសថាប្រាក់របស់ពួកគេត្រូវរក្សាទុកជាអំណោយដល់ព្រះ ឬ គ័របាន់ ( សូមមើល ម៉ាកុស ៧:១០–១២ Bible Dictionary « Corban » ) ។ ដោយការធ្វើដូច្នោះ ពួកគេបានល្មើសនឹងព្រះបញ្ញត្តិដែលត្រូវគោរពប្រតិបត្តិឪពុក និង ម្ដាយ ។

សូមអាន ម៉ាថាយ ១៥:៧–៩ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលពួកអាចារ្យ និង ពួកផារីស៊ីបាននាំមនុស្សឲ្យធ្វើដោយប្រើទំនៀមទម្លាប់របស់ពួកគេ ទុកជាការដោះសារមិនគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ។

យើងរៀនចេញពីខគម្ពីរនេះ នូវគោលការណ៍ដូចខាងក្រោម ៖ ប្រសិនបើយើងទៅកាន់តែជិតព្រះ យើងត្រូវតែទុកព្រះបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ឲ្យខ្ពស់ជាងទំនៀមទម្លាប់ និង ប្រពៃណីនានាដែលយើងអាចនឹងមាន ។

សូមអានស្ថានភាពទាំងឡាយ ដែលមាននៅដើមមេរៀននេះឡើងវិញ ។ សម្រាប់ស្ថានភាពនីមួយៗ សូមពិចារណាអំពីសំណួរចំនួនពីរខាងក្រោម ៖

តើបុគ្គលម្នាក់ ឬ បុគ្គលជាច្រើននាក់នៅក្នុងស្ថានភាពនេះអាចធ្វើអ្វី ដើម្បីគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះ ?
តើការធ្វើដូចនេះ ជួយបុគ្គលម្នាក់ ឬ បុគ្គលជាច្រើនឲ្យទៅកាន់តែជិតព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមពិចារណាអំពីទំនៀមទម្លាប់ និង ប្រពៃណី ដែលអ្នកបានសរសេរនៅក្នុងកិច្ចការទី ១ ក្នុងមេរៀននេះ ។ សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក អំពីគ្រាមួយដែលអ្នកបានជ្រើសរើសគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះ ជាជាងកាន់តាមទំនៀមទម្លាប់ ឬ ប្រពៃណីដែលគេទទួលយកជាទូទៅ ។ បន្ទាប់មក សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖
1. តើអ្នកត្រូវធ្វើដូចម្ដេច ដើម្បីដាក់ព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះឲ្យខ្ពស់ជាងទំនៀមទម្លាប់ ឬ ប្រពៃណីនានា ដើម្បីអ្នកអាចទៅកាន់តែជិតទ្រង់ ?
2. តើការណ៍នេះជួយអ្នក ឲ្យទៅកាន់តែជិតព្រះវរបិតាសួគ៌យ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមរំឭកថាពួកអាចារ្យ និង ពួកផារីស៊ីជឿថា ការបរិភោគពុំបានធ្វើពិធីលាងដៃ នឹងធ្វើឲ្យបុគ្គលនោះស្មោកគ្រោក ឬ ធ្វើឲ្យបុគ្គលនោះពុំស្អាតខាងវិញ្ញាណ ។ សូមអាន ម៉ាថាយ ១៥:១០-១១ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀន ដែលពិតជាធ្វើឲ្យយើងស្មោកគ្រោក ។ អ្នកអាចគូសចំណាំនូវអ្វីដែលអ្នករកឃើញ ។

ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានព្រះបន្ទូលថា « របស់ដែលធ្វើឲ្យគេស្មោកគ្រោក … គឺជាសេចក្តីដែលចេញពីមាត់វិញទេតើ » ( ម៉ាថាយ ១៥:១១ ) ។ ក្រោយមក បន្ទាប់ពីបានមានព្រះបន្ទូលប្រាប់ពួកសិស្សទ្រង់កុំឲ្យបារម្ភនឹងពួកផារីស៊ី ដែលបានអន់ចិត្តនឹងទ្រង់ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ១៥:១២–១៦ ) ទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលពន្យល់ប្រាប់បន្ថែមអំពីអ្វីដែលពិតជាធ្វើឲ្យយើងស្មោកគ្រោក ។

សូមអាន ម៉ាថាយ ១៥:១០-២០ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានព្រះបន្ទូលថាពិតជាធ្វើឲ្យយើងស្មោកគ្រោក ។

នៅក្នុងបទគម្ពីរ ជាញឹកញាប់ ចិត្ត តំណាងឲ្យគំនិត និង បំណងប្រាថ្នារបស់យើង ។ តើអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះ បានមានព្រះបន្ទូលថាធ្វើឲ្យយើងស្មោកគ្រោក ?

សូមបញ្ចប់គោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ដោយផ្អែកទៅលើការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុង ម៉ាថាយ ១៥:១០–២០ ៖ បើយើងជ្រើសរើសរីករាយនឹងគំនិត និង បំណងប្រាថ្នាមិនល្អ នោះ ។

សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក អំពីរបៀបមួយ ឬ ពីរដែលយើងអាចត្រូវបានធ្វើឲ្យស្មោកគ្រោក ឬ មិនស្អាតស្អំខាងវិញ្ញាណ ប្រសិនបើយើងជ្រើសរើសរីករាយនឹងគំនិត និង បំណងប្រាថ្នាមិនល្អ ។

ម៉ាថាយ ១៥:២១-២៨

ព្រះអង្គសង្គ្រោះប្រោសកូនស្រីរបស់ស្ត្រីសាសន៍ដទៃម្នាក់

នៅក្នុងចន្លោះខាងក្រោមនេះ សូមសរសេរបំណងប្រាថ្នាសុចរិតរបស់អ្នកមួយ ឬ ច្រើន ៖

នៅពេលអ្នកបន្តសិក្សា ម៉ាថាយ ១៥ សូមស្វែងរកគោលការណ៍នានា ដែលអាចជួយអ្នកយល់ អំពីអ្វីដែលអ្នកត្រូវធ្វើដើម្បីទទួលបានបំណងប្រាថ្នាសុចរិត ។

ប្រសិនបើមាននៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមបើកទៅ ផែនទីព្រះគម្ពីរប៊ីប ទី១១ « ដែនដីបរិសុទ្ធនៅសម័យព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី » ។ សូមស្វែងរកទីតាំងនៃក្រុងទីរ៉ុស និង ក្រុងស៊ីដូន នៅលើផែនទីនោះ ។ កាលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើដំណើរពីស្រុកកាលីឡេទៅក្រុងទីរ៉ុស និង ក្រុងស៊ីដូននៅលើឆ្នេរសមុទ្រ ទ្រង់បានប្រទះនឹងស្ត្រីសាសន៍កាណានម្នាក់ ។ ដូចជាប្រជាជនដទៃទៀតនៅក្នុងភូមិភាគនោះដែរ ស្ត្រីរូបនោះគឺជាសាសន៍ដទៃ—មានន័យថា នាងមិនមែនជាសាសន៍យូដានោះទេ ។ នៅសម័យនោះ បេសកកម្មរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺត្រូវប្រកាសដំណឹងល្អតែដល់សាសន៍យូដាប៉ុណ្ណោះ ហើយពុំទាន់ដល់សាសន៍ដទៃនៅឡើយទេ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ១០:៥–៦ ) ។

សូមអាន ម៉ាថាយ ១៥:២១-២៧ ដោយស្វែងរកចម្លើយចំពោះសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖

តើបំណងប្រាថ្នាសុចរិតណាមួយ ដែលស្ត្រីសាសន៍កាណាននោះបានមាន ?
តើស្ត្រីរូបនោះបានធ្វើ ហើយថ្លែងដូចម្ដេច ដែលបានបង្ហាញសេចក្តីជំនឿរបស់នាងទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?

សូមកត់ចំណាំថា រឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលប្រៀបធៀបសាសន៍ដទៃទៅនឹងកូនឆ្កែ បានសាកល្បងសេចក្ដីជំនឿរបស់ស្ត្រីនោះ ។ តើការឆ្លើយតបរបស់ស្ត្រីរូបនេះចំពោះរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ បានបង្ហាញកាន់តែច្បាស់អំពីសេចក្តីជំនឿរបស់នាងទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមអាន ម៉ាថាយ ១៥:២៨ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើសម្រាប់ស្ត្រីរូបនេះ ។

ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់ធ្វើបែបនេះ ?

យើងរៀនចេញពីដំណើររឿងនេះថា នៅពេលយើងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងអាចទទួលបានពរជ័យស្របទៅតាមបំណងប្រាថ្នាសុចរិតរបស់យើង ។

សូមគិតអំពីសំណួរខាងក្រោម ៖ លើសពីការទូលសុំយ៉ាងជាប់លាប់ឲ្យព្រះវរបិតាសួគ៌ប្រទានពរដល់យើង ដែលស្របតាមបំណងប្រាថ្នាសុចរិតរបស់យើងទៅទៀតនោះ តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះបានទៀតដើម្បីអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?

សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖

រូបភាព
អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក

« នៅពេលយើងមានសេចក្ដីជំនឿលើព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងត្រូវតែទុកចិត្តលើទ្រង់ ។ យើងត្រូវតែទុកចិត្តលើទ្រង់ឲ្យបានច្រើនគ្រប់គ្រាន់ ដែលយើងរីករាយនឹងធ្វើតាមព្រះឆន្ទៈទ្រង់ ដោយដឹងថា ទ្រង់ជ្រាបអំពីអ្វីដែលល្អបំផុតសម្រាប់យើង ។ …

« … សេចក្ដីជំនឿ ទោះជារឹងមាំយ៉ាងណាក្ដី ក៏វាពុំអាចបង្កើតជាលទ្ធផលដែលផ្ទុយទៅនឹងព្រះបំណងទ្រង់ដែលមានព្រះចេស្ដានោះទេ ។ ការអនុវត្តន៍សេចក្ដីជំនឿលើព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺតែងតែស្ថិតនៅក្រោមអំណាចនៃរបៀបរៀបរយរបស់ស្ថានសួគ៌ នៅក្រោមសេចក្ដីល្អ និង ព្រះបំណង និង ប្រាជ្ញា និង ពេលវេលារបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលយើងពុំអាចមានសេចក្ដីជំនឿដ៏ពិតលើព្រះអម្ចាស់ ដោយគ្មានការទុកចិត្តទាំងស្រុងលើព្រះបំណងរបស់ព្រះអម្ចាស់ និង ទៅលើពេលវេលារបស់ព្រះអម្ចាស់ទាល់តែសោះ » ( «Faith in the Lord Jesus Christ» Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៩៤ ទំព័រ ៩៩–១០០ ) ។

តើការបកស្រាយរបស់អែលឌើរ អូក អំពីអត្ថន័យនៃការអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាចជួយយើងនៅពេលព្រះអម្ចាស់ពុំប្រទានពរឲ្យយើងភ្លាមៗស្របតាមបំណងប្រាថ្នាសុចរិតរបស់យើង តាមរបៀបណា ?

ការពិចារណាអំពីគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ទាំងឡាយ

ការពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលគោលលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ទាំងឡាយ មានសារៈសំខាន់នៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក អាចជួយអ្នកឲ្យដឹងអំពីសេចក្ដីពិត និង សារៈសំខាន់របស់វាបាន ។ អ្នកក៏អាចពិចារណាអំពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់ អាចនឹងមានព្រះទ័យឲ្យអ្នកអនុវត្តអ្វីដែលអ្នកកំពុងរៀនផងដែរ ។ ការចំណាយពេលពិចារណាបែបនេះ អនុញ្ញាតឲ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដឹកនាំអ្នកនៅក្នុងការសិក្សា និង ការអនុវត្តសេចក្ដីពិត ។

សូមរំឭកបំណងប្រាថ្នាសុចរិតនានា ដែលអ្នកបានសរសេរមុននេះបន្តិច ។ សូមពន្យល់ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក អំពីអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើ ដើម្បីអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅពេលអ្នកព្យាយាមមានបំណងប្រាថ្នាទាំងនោះ ។ សូមសរសេរផងដែរអំពីបទពិសោធន៍មួយ នៅពេលដែលអ្នកបានទទួលបំណងប្រាថ្នាមួយ ឬ ច្រើន ( ស្របតាមព្រះរាជបំណង និង កាលវេលារបស់ព្រះអម្ចាស់ ) នៅពេលអ្នកអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ឬ សរសេរអំពីបទពិសោធន៍មួយរបស់នរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់ ។ ( សូមចងចាំថាត្រូវចៀសវាងសរសេរអំពីបទពិសោធន៍នានា ដែលពិសិដ្ឋ ឬ ផ្ទាល់ខ្លួនពេកនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ) ។

ម៉ាថាយ ១៥:២៩-៣៩

ព្រះយេស៊ូវប្រទានអាហារដល់អ្នកដើរតាមទ្រង់ចំនួន ៤,០០០ នាក់ ដោយប្រើនំប៉័ងប្រាំពីរដុំ និង ត្រីពីរបីកន្ទុយ ។

ដូចមានកត់ត្រានៅក្នុង ម៉ាថាយ ១៥:២៩-៣៩ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានយាងត្រឡប់ទៅកាន់ស្រុកកាលីឡេវិញ ។ កាលទ្រង់គង់នៅទីនោះ មានមនុស្សជាច្រើនបានមកជួបជុំគ្នានៅឯទ្រង់ ។ ព្រះគម្ពីរបានកត់ត្រាថាមាន « បួនពាន់នាក់ឥតរាប់ស្រីៗ ហើយនិងកូនក្មេងផងទេ » ( ម៉ាថាយ ១៥:៣៨ ) រួមបញ្ចូលទាំងមនុស្សដែលរងទុក្ខដោយអត់អាហារ និង ពិការភាពផ្សេងៗ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រោសពួកគេ ហើយបន្ទាប់ពីមនុស្សទាំងនោះបានចំណាយពេលបីថ្ងៃនៅជាមួយទ្រង់ ទ្រង់បានធ្វើអព្ភូតហេតុមួយទៀតដោយប្រទានអាហារដល់មនុស្សទាំងអស់នោះ ដោយប្រើតែនំប៉័ងប្រាំពីរដុំ និង ត្រីពីរបីកន្ទុយប៉ុណ្ណោះ ។

សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖

ខ្ញុំបានសិក្សា ម៉ាថាយ ១៥ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។

សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែម ដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖