ភីលីព ៤

សេចក្ដីផ្ដើម

សាវកប៉ុលបានណែនាំពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងភីលីពឲ្យប្រុងប្រយ័ត្ន ហើយស្វែងរកអ្វីដែលសុចរិត ។ លោកក៏បានប្រាប់អំពីការទុកចិត្តរបស់លោក ទៅលើកម្លាំងដែលមានមកពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែរ ។ ប៉ុលបានបញ្ចប់សំបុត្ររបស់លោកដោយការបង្ហាញនូវការដឹងគុណដល់ពួកបរិសុទ្ធភីលីព សម្រាប់ការផ្គត់ផ្គង់ដែលពួកគេបានផ្ដល់ឲ្យលោកក្នុងគ្រាចាំបាច់ ។

ភីលីព ៤:១–១៤

ប៉ុលណែនាំពួកបរិសុទ្ធភីលីពឲ្យប្រុងប្រយ័ត្ន ហើយស្វែងរកអ្វីដែលសុចរិត

ពេញមួយជីវិតរបស់យើង យើងនឹងជួបប្រទះឧបសគ្គ ឬកាលៈទេសៈនានាដែលនឹងធ្វើឲ្យយើងព្រួយបារម្ភ ។ ឧទាហរណ៍ ៖

« ខ្ញុំព្រួយបារម្ភអំពីការប្រឡងដែលនឹងមកដល់ » ។
« ខ្ញុំព្រួយបារម្ភអំពីសមាជិកគ្រួសារដែលមានជំងឺ » ។
« ខ្ញុំព្រួយបារម្ភអំពីការប្រកាន់គោលជំហរសម្រាប់ជំនឿរបស់ខ្ញុំ » ។
« ខ្ញុំព្រួយបារម្ភថាតើខ្ញុំអាចធ្វើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដ៏ជោគជ័យម្នាក់ដែរឬទេ » ។

តើមានការព្រួយបារម្ភណាខ្លះ ដែលអ្នកកំពុងជួបប្រទះនៅក្នុងជីវិតនាពេលបច្ចុប្បន្ន ?

នៅពេលអ្នកសិក្សា ភីលីព ៤ សូមស្វែងរកសេចក្ដីពិតមួយ ដែលអាចជួយយើងនៅពេលយើងប្រឈមមុខនឹងកាលៈទេសៈដែលអាចធ្វើឲ្យយើងព្រួយបារម្ភ ។

នៅក្នុង ភីលីព ៤:១–៥ យើងអានអំពីរបៀបដែលប៉ុលបានទូន្មានពួកបរិសុទ្ធឲ្យខ្ជាប់ខ្ជួននៅក្នុងភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីរីករាយនៅក្នុងព្រះអម្ចាស់ និងដើម្បីធ្វើឲ្យរមទម្យ ឬការសុភាពរាបសារបស់ពួកគេ ( សូមមើល ភីលីព ៤:៥ ) ឃើញជាក់ស្ដែងចំពោះមនុស្សដទៃ ។

សូមអានឃ្លាទីមួយក្នុង ភីលីព ៤:៦ ដោយស្វែងរកដំបូន្មានរបស់ប៉ុលទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធ ។

ឃ្លា « កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយអ្វីឡើយ » នៅក្នុង ខទី ៦ មានន័យថា មិនត្រូវខ្វល់ខ្វាយហួសកម្រិតអំពីអ្វីឡើយ ( សូមមើល ភីលីព ៤:៦ ) ។

សូមអានផ្នែកដែលនៅសល់ក្នុង ភីលីព ៤:៦ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប៉ុលបានទូន្មានពួកបរិសុទ្ធឲ្យធ្វើជំនួសការព្រួយបារម្ភ ។ ( ពាក្យទូលអង្វរ គឺជាសំណើដ៏រាបសា និងស្មោះត្រង់ ) ។

សូមអាន ភីលីព ៤:៧ ដោយស្វែងរកពរជ័យដែលប៉ុលបានសន្យាចំពោះការអធិស្ឋានដោយរាបសា និងដោយស្មោះព្រមទាំងពោលពាក្យអរព្រះគុណផង ។ សូមកត់ចំណាំថាពាក្យ ការពារ នៅក្នុងខគម្ពីរនេះមានន័យថា រក្សា ( សូមមើល ភីលីព ៤:៧ ) ។

គោលការណ៍មួយដែលយើងអាចរៀនចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះគឺ ក្នុងនាមជាអ្នកដើរតាមដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ប្រសិនបើយើងអធិស្ឋានដោយមានពាក្យទូលអង្វរ និងពាក្យអរព្រះគុណ នោះយើងអាចទទួលបានភាពសុខសាន្តពីព្រះ ។ ការធ្វើតាមដំបូន្មានដ៏ឆ្លាតវៃរបស់ប៉ុលដើម្បីទូលប្រាប់អ្វីគ្រប់យ៉ាងដល់ព្រះក្នុងការអធិស្ឋាន និងពាក្យទូលអង្វរដោយនូវពាក្យអរព្រះគុណ អាចជួយយើងរក្សាតុល្យភាពត្រឹមត្រូវក្នុងជីវិត ជាងការខ្វាយខ្វល់ហួសហេតុ ឬជ្រុលហួសអំពីភាពលម្អិត និងលទ្ធផលរបស់វា ។

រូបភាព
អែលឌើរ រីឆាដ ជី ស្កត

អែលឌើរ រីឆាត ជី ស្កត ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនអំពីរបៀបដែលការជ្រើសរើសរស់នៅតាមគោលការណ៍នេះអាចជួយយើង ៖ « ដោយសារទ្រង់គោរពដល់សិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់អ្នក ទើបព្រះវរបិតាគង់នៅស្ថានសួគ៌នឹងមិនបង្ខំអ្នកឲ្យអធិស្ឋានទៅទ្រង់ឡើយ ។ ប៉ុន្តែនៅពេលអ្នកប្រើប្រាស់សិទ្ធិជ្រើសរើសនោះ ហើយដាក់បញ្ចូលទ្រង់នៅគ្រប់ទិដ្ឋភាពនៃជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នក នោះដួងចិត្តរបស់អ្នកនឹងចាប់ផ្ដើមពោរពេញដោយសេចក្ដីសុខសាន្តដ៏រីករាយ ។ សេចក្តីសុខសាន្តនោះនឹងផ្ដោតលើពន្លឺដ៏អស់កល្បមួយ ជាជាងលើភាពស្មុគស្មាញរបស់អ្នក ។ វានឹងជួយអ្នកឲ្យគ្រប់គ្រងលើឧបសគ្គទាំងនេះចេញពីទស្សនៈដ៏អស់កល្បមួយ » ( « Make the Exercise of Faith Your First Priority » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ៩៣ ) ។

សូមកត់ចំណាំនៅក្នុង ភីលីព ៤:៦ ថា ប៉ុលបានណែនាំថាការអធិស្ឋាន និងសំណើនានាគួរតែធ្វើឡើងដោយពាក្យអរព្រះគុណ ។ សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
1. តើអ្នកគិតថា ការបង្ហាញការដឹងគុណអាចនាំឲ្យយើងមានភាពសុខសាន្តមកពីព្រះតាមរៀបណា ?
2. យោងតាម អែលឌើរ ស្កត តើភាពសុខសាន្តមកពីព្រះអាចជួយយើងនៅក្នុងឧបសគ្គដែលយើងជួបប្រទះតាមរបៀបណា ?

សូមពិចារណាអំពីការព្រួយបារម្ភ ឬការខ្វល់ខ្វាយនានា ដែលអ្នកបានគិតដល់នៅមុននេះបន្តិចក្នុងមេរៀននេះ ។ សូមជ្រើសរើសអនុវត្តតាមគោលការណ៍ដែលប៉ុលបានបង្រៀន ដោយការអធិស្ឋានជាមួយនឹងពាក្យទូលអង្វរ និងពាក្យអរព្រះគុណ ជំនួសឲ្យពាក្យព្រួយបារម្ភវិញ ។ នៅពេលអ្នកឃើញមនុស្សជុំវិញខ្លួនអ្នកមានការព្រួយបារម្ភ សូមគិតដល់ការចែកចាយប្រសាសន៍របស់ប៉ុល និងគោលការណ៍របស់លោកទៅដល់ពួកគេ ។

ក្នុងរយៈពេល ៣០ វិនាទី សូមផ្ដោតអារម្មណ៍របស់អ្នកទៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើសម្រាប់អ្នក ។

តើការផ្តោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីទាំងនេះ បានមានឥទ្ធិពលដូចម្ដេចមកលើអ្នក ?

សូមអាន ភីលីព ៤:៨–៩ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប៉ុលបានដាស់តឿនពួកបរិសុទ្ធភីលីពឲ្យគិត ហើយធ្វើ ។ សូមគិតដល់ការគូសចំណាំ ឬកត់ចំណាំលើចំណុចនិមួយៗដែលប៉ុលបានណែនាំពួកបរិសុទ្ធឲ្យផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើ ។ ឃ្លា « ពិចារណា » នៅក្នុង ខទី ៨ មានន័យថា គិតដោយប្រុងប្រយ័ត្ន និងដោយឥតឈប់ឈរ ។

នៅក្នុង ខទី ៩ តើប៉ុលបានទូន្មានសមាជិកសាសនាចក្រឲ្យ ធ្វើអ្វី ? ប្រសិនបើពួកគេផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើសេចក្ដីសុចរិត ហើយធ្វើតាមសេចក្ដីបង្រៀន និងគំរូរបស់លោក តើពរជ័យអ្វីដែលលោកបានសន្យានឹងពួកបរិសុទ្ធ ?

គោលការណ៍មួយដែលយើងអាចរៀនចេញពីការណែនាំរបស់ប៉ុលគឺ ប្រសិនបើពួកបរិសុទ្ធផ្ដោតអារម្មណ៍លើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលសុចរិត ហើយប្រសិនបើពួកគេធ្វើតាមពួកសាវក និងពួកព្យាការី នោះព្រះនៃសេចក្តីសុខសាន្ត ទ្រង់នឹងគង់នៅជាមួយពួកគេ ។

សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក អំពីរបៀបដែលការផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលសុចរិត អាចជះឥទ្ធិពលទៅលើបំណងប្រាថ្នា និងឥរិយាបថយើង ។

សូមអាន មាត្រានៃសេចក្តីជំនឿ ១:១៣ ( នៅក្នុងមុក្តាដ៏មានតម្លៃមហិមា ) ដោយស្វែងរកថាតើមាត្រានេះមានលក្ខណៈស្រដៀងទៅនឹង ភីលីព ៤:៨ យ៉ាងដូចម្ដេច ។

នៅពេលព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានដកស្រង់ « ការដាស់តឿនរបស់ប៉ុល » ចេញពី ភីលីព ៤:៨ នៅក្នុងមាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿ លោកបានប្ដូរឃ្លា « ពិចារណាពីសេចក្តីទាំងនោះ » ទៅជា « ស្វែងរករបស់ផងទាំងនេះ » វិញ ។ សូមគិតអំពីមូលហេតុដែលវាសំខាន់ដែលយើងត្រូវស្វែងរកសេចក្តីណាដែលពិត សេចក្តីណាដែលគួររាប់អាន សេចក្តីណាដែលសុចរិត សេចក្តីណាដែលបរិសុទ្ធ សេចក្តីណាដែលគួរស្រឡាញ់ សេចក្តីណាដែលមានឈ្មោះល្អ និងមានសគុណ ឬជាសេចក្តីសរសើរ ។

សូមអានដំបូន្មានស្ដីពីប្រធានបទមួយចេញពី កូនសៀវភៅ ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ៖ « ការដើរលេងជាគូ » « ការស្លៀកពាក់ និង អាការៈខាងក្រៅ » « ការអប់រំ » « ការកម្សាន្ត និង ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ » « មិត្តភក្ដិ » « ភាសា » ឬ « តន្ត្រី និង ការរាំ » ។ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរប្រធានបទដែលអ្នកបានជ្រើសរើស ។ បន្ទាប់មក សូមសរសេរចម្លើយរបស់អ្នកចំពោះសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖
1. តើយើងអាចប្រើការណែនាំរបស់ប៉ុលដែលមានកត់ត្រានៅក្នុង ភីលីព ៤:៨–៩ ដើម្បីដឹកនាំជម្រើសរបស់យើងអំពីប្រធានបទនេះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
2. នៅពេលយើងព្យាយាមធ្វើតាមការណែនាំរបស់ប៉ុល តើមានឧបសគ្គអ្វីខ្លះដែលយើងអាចនឹងជួបអំពីប្រធានបទនេះ ?
3. ហេតុអ្វីបានជាការមាន « ព្រះនៃសេចក្តីសុខសាន្ត … ទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នា » ( ភីលីព ៤:៩ ) សមនឹងតម្លៃនៃការខិតខំស្វែងរកអ្វីដែលសុចរិត ហើយធ្វើតាមពួកសាវក និងពួកព្យាការី ?

តើអ្នកអាចបង្កើនការខិតខំរបស់អ្នកដើម្បីផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីដែលសុចរិតបានតាមរបៀបណា ? សូមគិតដល់ពរជ័យទាំងឡាយដែលបានកើតមានដល់អ្នក នៅពេលអ្នកបានធ្វើតាមការបង្រៀនរបស់ពួកសាវក និង ពួកព្យាការី ។ សូមបន្តរស់នៅតាមគោលការណ៍នេះ ដើម្បីព្រះអម្ចាស់អាចបន្តប្រទានដៃគូ និងសេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ទ្រង់នៅក្នុងជីវិតអ្នក ។

ដូចមានកត់ត្រានៅក្នុង ភីលីព ៤:១០ ប៉ុលបានថ្លែងអំណរគុណពួកបរិសុទ្ធភីលីពសម្រាប់ការផ្គត់ផ្គង់ និងការខ្វាយខ្វល់ដែលពួកគេមានសម្រាប់លោកអំឡុងពេលការសាកល្បងនេះ ។ សូមអាន ភីលីព ៤:១១–១២ ដោយស្វែងរកថាតើប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ប្រាប់ពួកបរិសុទ្ធថាលោកបានរៀនអ្វីខ្លះ ។

តើប៉ុលបានរៀនធ្វើអ្វីខ្លះនៅគ្រប់កាលៈទេសៈទាំងអស់ ?

សូមអាន ភីលីព ៤:១៣–១៤ ដោយស្វែងរកប្រភពនៃភាពរឹងមាំរបស់ប៉ុល ។ ( ភីលីព ៤:១៣ គឺជាចំណេះចំណានខគម្ពីរ ) ។ អ្នកអាចនឹងចង់គូសចំណាំ ឬកត់ចំណាំវានៅតាមវិធីដែលងាយសម្គាល់ ដើម្បីអ្នកអាចងាយរកវាឃើញនៅពេលខាងមុខ ) ។

សេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់ប៉ុលនៅក្នុង ខទី ១៣ ទាក់ទងទៅនឹងលទ្ធភាពរបស់លោក តាមរយៈភាពរឹងមាំដែលបានប្រទានមកពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដើម្បីធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលផ្គាប់ព្រះទ័យ ឬទាមទារដោយព្រះ រួមមានការមានភាពរីករាយចិត្តក្នុងគ្រប់កាលៈទេសៈ ។ ដូចជាប៉ុលដែរ យើងអាចធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងបានតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលប្រទានភាពរឹងមាំឲ្យយើង ។

តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីទទួលបានភាពរឹងមាំដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប្រទានឲ្យនោះ ?

រូបភាព
ប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ

ប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ ក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ បានបង្រៀនអំពីកិច្ចការដែលភាពរឹងមាំនៃព្រះគុណរបស់ព្រះអាចឲ្យយើងធ្វើបាន ៖ « កត្តាសំខាន់ [ មួយ ] នៃព្រះគុណរបស់ព្រះគឺ ការបើកបង្អួចស្ថានសួគ៌ ដែលតាមរយៈបង្អួចនោះ ព្រះចាក់ស្រោចពរជ័យនៃកម្លាំង និង អំណាចដែលជួយយើងឲ្យសម្រេចបានកិច្ចការនានា បើមិនដូច្នោះទេ យើងនឹងមិនអាចសម្រេចវាបានឡើយ ។ ដោយសារតែព្រះគុណដ៏អស្ចារ្យនៃព្រះ ទើបកូនចៅនៃទ្រង់អាចយកឈ្នះទៅលើការល្បួងដ៏គ្រោះថ្នាក់ និង ការលាក់ខ្លួនរបស់អ្នកបញ្ឆោត ឈប់ប្រព្រឹត្តបាប ហើយ « បានល្អឥតខ្ចោះនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ » បាន [ មរ៉ូណៃ ១០:៣២ ] » ( « The Gift of Grace » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ១០៨ ) ។

របៀបមួយចំនួនដែលយើងអាចមានភាពរឹងមាំនេះបាន រួមមានការអាចឆាប់ងើបឡើងវិញបាន ការដោះស្រាយ ភាពក្លាហាន ការអត់ធ្មត់ និង ការតស៊ូដែលកើនឡើង ក៏ដូចជាភាពរឹងមាំ និងថាមពលខាងសាច់ឈាម ខាងសតិអារម្មណ៍ និងខាងវិញ្ញាណដែរ ។

សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីរអ្នក អំពីបទពិសោធន៍មួយនៅពេលសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានផ្ដល់ឲ្យអ្នកនូវភាពរឹងមាំដើម្បីធ្វើកិច្ចការល្អណាមួយ ។

រូបភាព
scripture mastery icon
ចំណេះចំណានខគម្ពីរ—ភីលីព ៤:១៣

ការទន្ទេញចាំ ភីលីព ៤:១៣ នឹងជួយឲ្យសេចក្ដីពិតនេះជ្រាបចូលទៅក្នុងគំនិតរបស់អ្នក នៅពេលអ្នក ឬមនុស្សជុំវិញខ្លួនអ្នកពុះពារឲ្យមានភាពរឹងមាំដើម្បីយកឈ្នះលើការលំបាកនានា ហើយរស់នៅយ៉ាងសុចរិត ។ សូមអាន ភីលីព ៤:១៣ ម្ដងហើយម្ដងទៀត ដើម្បីជួយអ្នកទន្ទេញវាចាំ ។ សូមសូត្រខគម្ពីរនេះឲ្យសមាជិកគ្រួសារ ឬមិត្តភក្ដិម្នាក់ស្ដាប់ រួចអញ្ជើញបុគ្គលនោះឲ្យចែកចាយបទបិសោធន៍មួយអំពីការមានសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានផ្ដល់ឲ្យគាត់នូវភាពរឹងមាំដើម្បីធ្វើកិច្ចការល្អណាមួយ ។ ក្រោយមក សូមចុះហេត្ថលេខានៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។

ភីលីព ៤:១៥–២៣

ប៉ុលបានបញ្ចប់សំបុត្ររបស់លោកទៅកាន់ពួកភីលីពដោយបង្ហាញអារម្មណ៍នៃការអរគុណ

នៅក្នុង ភីលីព ៤:១៥–២៣ យើងអានថា សាវកប៉ុលបានថ្លែងអំណរគុណសាជាថ្មីដល់ពួកបរិសុទ្ធភីលីព សម្រាប់ការផ្គត់ផ្គង់ដល់លោកអំឡុងពេលមានសេចក្ដីត្រូវការ ។ អំណោយមកពីពួកបរិសុទ្ធគឺជាដង្វាយគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះ ហើយប៉ុលបានសន្យាថា ព្រះនឹងបំពេញតាមសេចក្ដីត្រូវការរបស់ពួកគេផងដែរ ។

សូមសរសេរឃ្លាដែលនៅខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖

ខ្ញុំបានសិក្សា ភីលីព ៤ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។

សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖