មេរៀនទី ៣១ ៖ ថ្ងៃទី ១
វិវរណៈ ១-៣
សេចក្ដីផ្ដើម
អំឡុងពេលនៅលើកោះ ប៉ាត់ម៉ុស សាវកយ៉ូហានបានសរសេរសំបុត្រលើកទឹកចិត្តមួយច្បាប់ទៅកាន់ក្រុមជំនុំទាំងប្រាំពីររបស់សាសនាចក្រ ។ នៅក្នុងសំបុត្រនោះ លោកបានពិពណ៌នាអំពីវិវរណៈដែលលោកបានទទួល ។ យ៉ូហានបានថ្លែងទីបន្ទាល់ពីអ្វី ដែលទេវតា និង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានប្រទានដល់លោក ។ លោកក៏បានបង្ហាញឲ្យឃើញពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ដែល សរសើរ កែតម្រូវ និង ព្រមានដល់ពួកបរិសុទ្ធ ។
វិវរណៈ ១:១–១១
យ៉ូហានធ្វើទីបន្ទាល់ពីការនិមិត្តរបស់លោក
សូមគូសសញ្ញាកែងលើព្រឹត្តិការណ៍នីមួយៗ ដែលអ្នកចង់ដឹងបន្ថែមទៀត ៖
____ ជីវិតមុនឆាកជីវិតនេះ
____ ថ្ងៃចុងក្រោយ
____ ការយាងមកជាលើកទីពីរនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ
____ សហស្សវត្សរ៍
____ ការជំនុំជម្រះចុងក្រោយ
គម្ពីរវិវរណៈ « ក៏ត្រូវបានស្គាល់ថាជា អាប៉ូកាលីព ជាភាសាក្រិកមានន័យថា ការបើកសម្ដែង ឬការបើកចេញ » ( Bible Dictionary « Revelation of John » ) ។ នៅក្នុងគម្ពីរនេះ សាវកយ៉ូហានបានកត់ត្រាសេចក្តីពិតដែលបានបើកសម្តែងដល់លោក អំពីជីវិតមុនឆាកជីវិតនេះ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង តួនាទីរបស់ទ្រង់នៅក្នុងផែនការនៃសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ព្រឹត្តិការណ៍នានាដែលនាំទៅដល់ការយាងមកជាលើកទីពីរ សហស្សវត្សរ៍ និង ការជំនុំជម្រះចុងក្រោយ ។
សូមរកមើលសេចក្តីពិតអំពីប្រធានបទទាំងនេះ នៅពេលអ្នកសិក្សាគម្ពីរវិវរណៈ ។
សូមអាន ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស៊្មីធ វិវរណៈ ១:១-៣ ( នៅក្នុង សេចក្តីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ) ដោយរកមើលថាយ៉ូហានបានបង្រៀនអ្វីអំពីវិវរណៈដែលលោកបានទទួល ។ អ្នកអាចគូសចំណាំ ឬ កត់ចំណាំអ្វីដែលយ៉ូហានចង់ឲ្យពួកបរិសុទ្ធធ្វើ ។
សាវកយ៉ូហានបានថ្លែងអំពីអ្នកដែលអានពាក្យរបស់លោក និង អស់អ្នកដែលស្តាប់ពាក្យរបស់លោក ។ នៅក្នុងជំនាន់របស់យ៉ូហាន មានពួកបរិសុទ្ធជាច្រើនពុំអាចអានបាន ដូច្នេះពួកគេបានស្គាល់អ្វីដែលលោកបានសរសេរនៅក្នុងគម្ពីរវិវរណៈ តាមរយៈការស្តាប់មនុស្សដទៃអានវាឮ ។
ផ្អែកលើការបង្រៀនរបស់យ៉ូហាននៅក្នុង វិវរណៈ ១:៣ យើងអាចរៀនគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ៖ នៅពេលយើងអាន ព្យាយាមយល់ ហើយធ្វើតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ នោះយើងនឹងទទួលពរ ។ ពរជ័យមួយដែលយ៉ូហានបានបង្រៀននោះគឺថា យើងនឹងទទួលថា ជាអ្នកបានត្រៀមខ្លួនរួចរាល់សម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធបានបញ្ជាក់ថា យ៉ូហានបានការខ្នងសំបុត្ររបស់លោកថា « ផ្ញើមកពួកអ្នកបម្រើទាំងប្រាំពីរនាក់ ដែលនៅលើសាសនាចក្រទាំងប្រាំពីរនៅស្រុកអាស៊ី » ( ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ វិវរណៈ ១:៤ [ នៅក្នុងសេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ] ) ។ ការណ៍នេះជួយយើងឲ្យយល់ថា « សាសនាចក្រទាំងប្រាំពីរនៅស្រុកអាស៊ី » សំដៅលើក្រុមជំនុំសាសនាចក្រទាំងប្រាំពីរ ដូចជាវួដ និង សាខានានាសព្វថ្ងៃនេះ ដែលមានទីតាំងនៅក្នុងតំបន់ភាគខាងលិចនៃប្រទេសតួកគីបច្ចុប្បន្ននេះ ។
សូមអាន ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស៊្មីធ វិវរណៈ ១:៥-៨ ( នៅក្នុង សេចក្តីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ) ដោយរកមើលអ្វីដែលថាយ៉ូហានចង់ឲ្យក្រុមជំនុំទាំងប្រាំពីរដឹងអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
សូមកត់ចំណាំថា យ៉ូហានបានពន្យល់ថា យើងអាចត្រូវបាន « លាង … ឲ្យបានរួចពីបាប » ហើយប្រែបានជាជ្រះស្អាតតាមរយៈព្រះលោហិត ឬ ដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយធ្វើជា « នគរ ហើយជាពួកសង្ឃថ្វាយព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតា » ( វិវរណៈ ១:៥–៦ ) ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរដូច តទៅ នេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើមានឃ្លាអ្វីខ្លះអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ នៅក្នុង វិវរណៈ ១:៥–៨ ដែលមានន័យជាពិសេសចំពោះអ្នក ? ហេតុអ្វី ?
សូមអាន វិវរណៈ ១:៩–១១ ដោយរកមើលទីកន្លែងដែលយ៉ូហានបាននៅ ពេលលោកបានទទួលវិវរណៈនេះ និង ទីតាំងរបស់សាសនាចក្រទាំងប្រាំពីរនោះ ។ សូមកត់សម្គាល់ពីកន្លែងមួយចំនួននៃទីក្រុងទាំងនេះនៅ លើផែនទីដែលភ្ជាប់មកជាមួយ ។។
យ៉ូហាន បានទទួលវិវរណៈនេះ អំឡុងពេលនៃគ្រាដ៏លំបាករបស់សមាជិកសាសនាចក្រ ។ មានការបៀតបៀនយ៉ាងខ្លាំងចំពោះពួកបរិសុទ្ធ ពួកគេមួយចំនួនត្រូវ បានសម្លាប់ ព្រម ទាំងក្បត់សាសនា ហើយមានការបែកខ្ញែកគ្នានៅក្នុងចំណោមសមាជិកសាសនាចក្រ ។ ក្រៅពីនោះ សាវកទាំងអស់ត្រូវបានសម្លាប់លើកលែងតែយ៉ូហានប៉ុណ្ណោះ ។ គម្ពីរវិវរណៈអាចត្រូវ បានសរសេរអំឡុងសម័យគ្រប់គ្រងរបស់អធិរាជចក្រភពរ៉ូម ( គ. ស. ៨១–៩៦ ) ដែលបានអនុវត្តឡើងវិញនូវការថ្វាយបង្គំអធិរាជ ទូទាំងចក្រភពរ៉ូម និង បំបរបង់ ឬ ប្រហារជីវិតអស់អ្នកដែលមិនថ្វាយបង្គំព្រះទាំងឡាយដែលបានអនុមតិដោយរដ្ឋាភិបាលរ៉ូម ។ មនុស្សជា ច្រើនជឿថា យ៉ូហានត្រូវ បានបំបរបង់ទៅ កាន់កោះប៉ាត់ម៉ុសដោយ សារហេតុផលនោះ ។
យ៉ូហានបានទទួលការនិមិត្តមួយ នៅ ពេលលោកកំពុងនៅលើកោះប៉ាត់ម៉ុស ។
យើងរៀនពីព្រះគម្ពីរមរមនថា នីហ្វៃបានមានការនិមិត្តមួយស្រដៀងនឹងការនិមិត្តរបស់យ៉ូហាន ។ នីហ្វៃបានឃើញព្រឹត្តិការណ៍នានានៅថ្ងៃចុងក្រោយ ( រួមមាន ការ យាង មក ជា លើក ទី ពីររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ សហស្សវត្សរ៍ និង ការបញ្ចប់កិច្ចការរបស់ព្រះនៅ លើផែនដីនេះ ) ប៉ុន្តែលោកត្រូវ បានបញ្ជាមិនឲ្យសរសេរពីព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះទេ ដោយ សារយ៉ូហានត្រូវ បានតែងតាំងជាមុនឲ្យធ្វើការណ៍នេះ ( សូមមើល នីហ្វៃទី ១ ១៤:២៤–២៩ ) ។ សូមពិចារណាអំពីសារៈសំខាន់ដែលព្រះអម្ចាស់បានដាក់នៅលើកំណត់ត្រារបស់យ៉ូហាន ។ នៅពេលអ្នកបន្តសិក្សាពាក្យសម្តីរបស់យ៉ូហាននៅក្នុងគម្ពីរវិវរណៈ សូមរកមើលសេចក្ដីពិតអំពីថ្ងៃចុងក្រោយ ការយាងមកជាលើកទីពីរ សហស្សវត្សរ៍ និង ការបញ្ចប់កិច្ចការរបស់ព្រះនៅលើផែនដីនេះ ។
វិវរណៈ១:១២-២០
យ៉ូហានឃើញព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅ ក្នុងការនិមិត្ត
សូមគិតអំពីក្រុមហ៊ុនបី ដែលអ្នកស្គាល់ ។ តើក្រុមហ៊ុនទាំងបីនោះប្រើប្រាស់ស្លាកយីហោសម្គាល់ក្រុមហ៊ុនរបស់វាឬទេ ?
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា ក្រុមហ៊ុនទាំងនេះប្រើស្លាកយីហោ ?
នៅក្នុងគម្ពីរវិវរណៈ សាវកយ៉ូហានបានប្រើប្រាស់និមិត្តរូប និង រូបភាពដើម្បីបង្រៀនអំពីសារលិខិតសំខាន់នៃដំណឹងល្អ ។ និមិត្តរូបអាចជាឧបករណ៍បង្រៀនមួយដ៏មានអំណាច ដោយសារវាអាចទំនាក់ទំនងមនុស្សនៅក្នុងជំនាន់ និង វប្បធម៌ ព្រមទាំងកម្រិតជាច្រើនផ្សេងៗពីគ្នា ។ ពួកគេអាចទាក់ទងសារលិខិតផ្សេងៗជាច្រើនផងដែរ ។
សូមអាន វិវរណៈ ១:១២–១៨ ដោយរកមើលនិមិត្តរូប ដែលយ៉ូហានបានឃើញ និង ប្រើដើម្បីពិពណ៌នាអំពីវិវរណៈរបស់លោក ។ អ្នកអាចគូសចំណាំ ឬ កត់ចំណាំអ្វីដែលអ្នករកឃើញ ។
-
នៅក្នុងតារាងដែលភ្ជាប់មកជាមួយនេះ សូមអានវគ្គបទគម្ពីរនៅក្នុងជួរឈរខាងស្តាំដៃនៃតារាងខាងក្រោម ដើម្បីពិចារណាពីអត្ថន័យដែលអាចមានអំពីនិមិត្តរូប ដែលយ៉ូហានបានសរសេរនៅក្នុង វិវរណៈ ១:១២–១៨ ។ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក សូមសរសេរអត្ថន័យដែលអាចមានសម្រាប់និមិត្តរូបនិមួយៗ ។
|
និមិត្តរូប |
អត្ថន័យដែលអាចមាន |
|---|---|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ផ្អែកលើសារលិខិតរបស់ព្រះអម្ចាស់ដែលបានបើកសម្តែងដល់ពួកបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់តាមរយៈយ៉ូហាន នោះមានសេចក្តីពិតមួយដែលយើងអាចរៀននោះគឺថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគ្រប់គ្រង និង ថែទាំដល់អ្នកដើរតាមដ៏ស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
ហេតុអ្វីវាសំខាន់ចំពោះ សមាជិកសាសនាចក្រនៅក្នុងជំនាន់របស់យ៉ូហាន ដឹងថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបន្តគ្រប់គ្រង និង មើលថែដល់ពួកគេ ?
-
ហេតុអ្វីវាសំខាន់សម្រាប់យើង ដើម្បីចាំពីសេចក្ដីពិតដូចគ្នានេះ ?
-
សូមគិតពីគ្រាមួយ ពេលអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ព្រះបានគ្រប់គ្រង និង មើលថែអ្នក ។ សូមពិចារណាពីរបៀបដែលបទពិសោធន៍នោះបានប្រទានពរដល់អ្នក ។
សូមកត់សម្គាល់នៅក្នុង វិវរណៈ ១:១៧–១៨ ថាព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រាប់យ៉ូហានថា ទ្រង់បានកាន់កូនសោនៃសេចក្តីស្លាប់ និងស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់ ។ ចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះយើងអាចរៀនថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាអង្គដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញដ៏មានសិរីរុងរឿង ដែលមានអំណាចលើសេចក្តីស្លាប់ និង ស្ថាននរក ។
សូមពិចារណាថាតើគោលលទ្ធិនេះបង្រៀនអ្វីខ្លះ អំពីលទ្ធផលចុងក្រោយនៃចំបាំងរវាងសេចក្តីល្អ និង អាក្រក់ដែលមាននៅទូទាំងផែនដី ។
សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលសេចក្តីថ្លែងខាងក្រោមនេះ ទាក់ទងនឹងព្រះចេស្តារបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលឈ្នះលើសេចក្តីស្លាប់ និង ស្ថាននរក ៖ « សារលិខិតនៃវិវរណៈគឺដូចជាក្នុងគ្រប់បទគម្ពីរ ៖ នឹងមានជោគជ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅលើផែនដីនេះ នៅទីបំផុត យកឈ្នះលើអារក្ស ជាជ័យជំនះដ៏និរន្ដន៍មួយនៃសេចក្ដីល្អលើសេចក្ដីអាក្រក់ នៃពួកបរិសុទ្ធលើពួកបៀតបៀនពួកគេ នៃនគរព្រះលើនគរមនុស្ស និងសាតាំង » ( Bible Dictionary « Revelation of John » ) ។
ដោយសារយើងដឹងថា នៅទីបំផុតសេចក្តីល្អនឹងឈ្នះលើសេចក្តីអាក្រក់ នោះវាសម្រេចលើយើងថាអ្នកណាដែលយើងត្រូវជ្រើសរើស—សាតាំង ឬ ព្រះ ។
ប្រធានអ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹនបានមានប្រសាសន៍ដូចនេះ ៖ « រៀងរាល់ថ្ងៃនេះ កម្លាំងនៃសេចក្តីអាក្រក់ និង កម្លាំងនៃសេចក្តីល្អកំពុងកែនរកអ្នកដើរតាមថ្មីបន្ថែមទៀត ។ រៀងរាល់ថ្ងៃ យើងធ្វើការសម្រេចចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនជាច្រើន ដែលបង្ហាញពីកន្លែងដែលការគាំទ្ររបស់យើងនឹងកើតមាន ។ លទ្ធផលចុងក្រោយគឺពិតប្រាកដ—ទីបំផុតកម្លាំងនៃសេចក្តីសុចរិតនឹងឈ្នះ ។ ឥឡូវនេះយើងត្រូវតែបង្ហាញថាយើងម្នាក់ៗឈរនៅខាងនរណា ក្នុងពេលនេះ និង ពេលអនាគត ដែលនឹងគាំទ្រនៅក្នុងចំបាំងនេះ—និង របៀបដែលយើងគាំទ្រខ្លាំងប៉ុណ្ណា ។ តើយើងពិតស្មោះត្រង់រហូតដល់ថ្ងៃចុងក្រោយ ចំពោះបេសកកម្មដែលបានតែងតាំងពីមុនផែនដីនេះឬទេ ? ( « In His Steps » [ Brigham Young University fireside ថ្ងៃទី ៤ ខែ មិនា ឆ្នាំ ១៩៧៩ ] ទំព័រ ១ speeches.byu.edu ) ។
សូមពិចារណាពីអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើ ដើម្បីជ្រើសរើសនៅខាងព្រះកាន់តែខ្លាំងឡើង ។ សូមអនុវត្តតាមការបំផុសគំនិតដែលអ្នកទទួលបាន ។
វិវរណៈ ២-៣
យ៉ូហានសរសេរអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទៅកាន់ថ្នាក់ដឹកនាំនៃសាសនាចក្រទាំងប្រាំពីរ
វិវរណៈ ២:១–៣:១៣ រួមមានសារលិខិតរបស់ព្រះអម្ចាស់ ផ្ញើយ៉ាងជាក់លាក់ទៅកាន់សាសនាចក្រនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីតូច ។ សូមអានខគម្ពីរទាំងនេះ ដោយរកមើលព្រះឱវាទ និង ការសន្យាទាំងឡាយ ដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់សមាជិកសាសនាចក្រទាំងនេះ ។
តើអ្នកចង់បានការសន្យាណាមួយ ក្នុងចំណោមការសន្យាទាំងនេះ ?
សូមអាន វិវរណៈ ៣:១៤-១៧ ដោយរកមើលលក្ខខណ្ឌមួយដែលសមាជិកសាសនាចក្រនៅក្នុងឡៅឌីសេ ត្រូវតែយកឈ្នះដើម្បីទទួលបានភាពតម្កើងឡើង ។ នៅក្នុង ខទី ១៤ « អាម៉ែន » សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើអ្នកគិតថា វាមានន័យដូចម្តេចដែលថា សមាជិកសាសនាចក្រ « មិនត្រជាក់ ក៏មិនក្តៅផង » ( វិវរណៈ ៣:១៥ ) ប៉ុន្តែគ្រាន់តែជាសិស្សស្ទើរៗរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ?
-
តាមគំនិតរបស់អ្នក តើមានអ្វីខ្លះដែលសិស្សស្ទើរៗរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទអាចធ្វើ និង មិនធ្វើ ?
-
សូមគិតអំពីអ្វីដែលអ្នកបានធ្វើដើម្បីដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ កាលពីពីរបីថ្ងៃកន្លងទៅនេះ ហើយថាតើអ្នកជាសិស្សក្តៅ ត្រជាក់ ឬ ស្ទើរៗរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
សូមអាន វិវរណៈ ៣:១៩ ដោយស្វែងរកមូលហេតុ ដែលព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលថា ទ្រង់កំពុងកែតម្រូវពួកបរិសុទ្ធនៅឡៅឌីសេ ។ អ្នកអាចគូសចំណាំ ឬ កត់ចំណាំអ្វីដែលអ្នករកឃើញ ។
សូមអានឃ្លាទីមួយនៅក្នុង វិវរណៈ ៣:២០ ដោយរកមើលអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលថាទ្រង់កំពុងធ្វើ ។
តើមានវិធីណាខ្លះដែលមនុស្សអាចឆ្លើយតប ប្រសិនបើគាត់បានដឹងថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះគោះទ្វារផ្ទះរបស់ពួកគេ ?
សូមគិតពីអារម្មណ៍ដែលអ្នកអាចមាន ប្រសិនបើអ្នកគោះទ្វារផ្ទះរបស់អ្នក ហើយដឹងថានោះគឺជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ តើអ្នកនឹងបើកទ្វារនោះទេ ?
សូមអាន វិវរណៈ ៣:២០ ដោយស្វែងរកពរជ័យដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅ ឡៅឌីសេ ព្រមទាំងអ្វីដែលពួកគេត្រូវធ្វើដើម្បីទទួលបានវា ។
ផ្អែកលើសារលិខិតរបស់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះពួកបរិសុទ្ធនៅក្នុងទីក្រុង ឡៅឌីសេ នោះយើងអាចរៀនគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ៖ នៅពេលយើងបើកទ្វារឲ្យព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះទ្រង់នឹងយាងមកក្នុងចិត្តយើង ហើយសោយអាហារជាមួយយើង ។
នៅក្នុងវប្បធម៌តំបន់ខាងកើតពីបុរាណ ការបរិភោគអាហារជាមួយនរណាម្នាក់គឺជាសញ្ញានៃការរាប់អាន ។ វាបានបង្ហាញថា ចំណងមិត្តភាព និង ភាពសុខសាន្ដបានមាន ឬ យ៉ាងហោចណាស់ត្រូវបានផ្តល់ឲ្យ ។
តើអ្នកគិតថា ទ្វារដែលបានលើកឡើងនៅក្នុង វិវរណៈ ៣:២០ តំណាងឲ្យអ្វី ?
សូមគិតអំពីថា តើទ្វារតំណាងឲ្យអ្វី នៅពេលអ្នកអានដំណើររឿងខាងក្រោមនេះ ដោយប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល ៖
« ថ្ងៃមួយ [ វិចិត្រករម្នាក់ឈ្មោះ ហុលមែន ហាន់ ] បានបង្ហាញរូបភាពរបស់គាត់ជារូបរបស់ ‹ ព្រះគ្រីស្ទគោះទ្វារ › ទៅកាន់មិត្តភក្តិម្នាក់ នៅពេលមិត្តម្នាក់នោះបានលាន់មាត់ ៖ ‹ មានអ្វីមួយខុសប្លែកនៅលើរូបភាពរបស់អ្នក › ។
វិចិត្រករនោះបានសួរថា « ‹ តើវាមានអ្វីខុស ? › ។
មិត្តរបស់គាត់បានឆ្លើយថា « ទ្វារដែលព្រះយេស៊ូវគោះនោះអត់មានបង្កាន់ដៃទេ › ។
លោក ហាន់ បានតប « ‹ អ៎ា ‹ នោះវាមិនទាស់ខុសអីនោះទេ ។ អ្នកដឹងទេ នោះគឺជាទ្វារនៃដួងចិត្តមនុស្ស ។ ទ្វារនេះអាចបើកចេញមកពីក្នុងចិត្តវិញ › ។
ហើយនេះជាការពិត ។ ព្រះយេស៊ូវគង់នៅ ហើយគោះទ្វារ ប៉ុន្តែយើងម្នាក់ៗជាអ្នកសម្រេចចិត្តថាបើក ឬ អត់បើក » ( The Miracle of Forgiveness [ ឆ្នាំ ១៩៦៩ ] ទំព័រ ២១២ ) ។
សូមពិចារណាពីអ្វី ដែលអ្នកអាចធ្វើដើម្បីបើកដួងចិត្តរបស់អ្នកទៅកាន់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
សូមអាន វិវរណៈ ៣:២១–២២ ដោយរកមើលការសន្យា និង ព្រះឱវាទរបស់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះពួកបរិសុទ្ធ ។
យោងតាម ខទី ២២ តើព្រះអម្ចាស់បានទូន្មានអ្វីខ្លះ ?
ព្យាយាម «ស្តាប់សេចក្តីដែលព្រះវិញ្ញាណមានព្រះបន្ទូល » ( វិវរណៈ ៣:២២ ) ដោយគិតអំពីអ្វីដែលអ្នកបានរៀននៅក្នុងមេរៀននេះ ។ សូមអនុវត្តតាមការបំផុសគំនិតដែលអ្នកបានទទួល ។
-
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះ ពីក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា វិវរណៈ ១–៣ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖