មេរៀនទី ២០ ៖ ថ្ងៃទី ៣
រ៉ូម ១–៣
សេចក្តីផ្ដើម
សាវកប៉ុលបានសរសេរសំបុត្រ ឬ លិខិតមួយច្បាប់ទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងរ៉ូម ។ នៅក្នុងសំបុត្រនោះលោកបានប្រកាសថា ដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះចេស្ដានៃព្រះនាំទៅរកសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។ លោកបានពន្យល់ថា ដោយសារមនុស្សទាំងអស់មានបាប ទើបគ្មាននរណាម្នាក់អាចបានសង្គ្រោះតាមរយៈកិច្ចការរបស់ខ្លួនឡើយ ។ ពួកគេត្រូវតែបានសង្គ្រោះតាមរយៈព្រះគុណនៃព្រះ ដែលមានតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
បញ្ជីខាងក្រោមនេះអាចជួយអ្នកយល់អំពីពាក្យមួយចំនួន ដែលប៉ុលបានប្រើនៅក្នុងសំបុត្រ ( លិខិត ) របស់លោក ៖
ដំណឹងល្អ ៖ « ផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះ ត្រូវបានធ្វើឲ្យមានតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ដំណឹងល្អមានរួមទាំងសេចក្ដីពិត ឬ ក្រឹត្យវិន័យដ៏អស់កល្បជានិច្ច សេចក្តីសញ្ញា និង ពិធីបរិសុទ្ធនានាចាំបាច់ដើម្បីឲ្យមនុស្សលោកអាចចូលទៅក្នុងវត្តមាននៃព្រះ » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ដំណឹងល្អ » scriptures.lds.org ) ។
សេចក្តីសង្រ្គោះ ៖ « ដើម្បីឲ្យបានសង្គ្រោះពីសេចក្ដីស្លាប់ខាងសាច់ឈាមផង និង ខាងវិញ្ញាណផង » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « សេចក្ដីសង្គ្រោះ » scriptures.lds.org ) ។
ការរាប់ជាសុចរិត ៖ « ដើម្បីឲ្យបានលើកលែងពីការដាក់ទោសចំពោះអំពើបាប ហើយរាប់ថាឥតមានទោស ។ ជនម្នាក់ៗត្រូវបានរាប់ជាសុចរិតដោយសារព្រះគុណនៃព្រះអង្គសង្គ្រោះ តាមរយៈសេចក្ដីជំនឿជឿដល់ទ្រង់ ។ សេចក្ដីជំនឿនេះគឺបានបង្ហាញដោយសារការប្រែចិត្ត និងការគោរពតាមក្រឹត្យវិន័យ និងពិធីបរិសុទ្ធទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អ ។ ដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចនាំឲ្យមនុស្សលោកប្រែចិត្ត ហើយបានរាប់ជាសុចរិត ឬលើកលែងពីការដាក់ទោសដែលគេនឹងត្រូវទទួល » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ការរាប់ជាសុចរិត រាប់ជាសុចរិត » scriptures.lds.org ) ។
សេចក្ដីជំនឿ ៖ « ដូចជាយកមកប្រើជាច្រើនលើកច្រើនដងនៅក្នុងគម្ពីរ សេចក្តីជំនឿគឺជាសេចក្ដីទុកចិត្ត និង ទីទុកចិត្តដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលនាំជនណាម្នាក់ឲ្យគោរពតាមទ្រង់ ។ សេចក្តីជំនឿត្រូវតែពឹងពាក់ដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដើម្បីឲ្យបាននាំជនណាម្នាក់ទៅរកសេចក្ដីសង្គ្រោះ » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « សេចក្តីជំនឿ » scriptures.lds.org ) ។
សេចក្ដីលួងចិត្ត ៖ សេចក្ដីលួងចិត្ត ( ស្ដារ ឬ ធ្វើឲ្យត្រូវឡើងវិញ ) ដង្វាយធួន ( « គឺដូចដែលបានប្រើក្នុងគម្ពីរ ដើម្បីធ្វើឲ្យធួនគឺដើម្បីរងទណ្ឌកម្មចំពោះអំពើបាបណាមួយ ដើម្បីដោះបាបចេញពីអ្នកមានបាបណាដែលបានប្រែចិត្ត ហើយអនុញ្ញាតឲ្យគេបានធួននឹងព្រះ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះតែមួយអង្គ ដែលមានសមត្ថភាពនឹងថ្វាយដង្វាយធួនដ៏ល្អឥតខ្ចោះជំនួសមនុស្សគ្រប់រូប » [ សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ធ្វើឲ្យធួន ដង្វាយធួន » scriptures.lds.org ] ) ។
ព្រះគុណ ៖ « ជាអំណាចផ្ដល់ពីព្រះ ដែលអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សប្រុសស្រីបានទទួលព្រះពរនៅក្នុងជីវិតនេះ ហើយបានទទួលជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច និងភាពថ្កើងថ្កានឡើង បន្ទាប់ពីគេបានអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿ ប្រែចិត្ត ហើយខិតខំអស់ពីសមត្ថភាព ដើម្បីកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយ ។ ជំនួយ និងកម្លាំងពីព្រះ បានត្រូវប្រទានឲ្យដោយសេចក្ដីមេត្តាករុណា និងសេចក្ដីស្រឡាញ់នៃព្រះ ។ មនុស្សលោកគ្រប់រូបត្រូវការព្រះគុណពីព្រះ ពីព្រោះការធ្លាក់នៃលោកអ័ដាម ហើយព្រមទាំងពីព្រោះសេចក្ដីទន់ខ្សោយរបស់មនុស្សដែរ » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ព្រះគុណ » scriptures.lds.org ) ។
កិច្ចការ ៖ « ជាកិច្ចការរបស់ជនម្នាក់ ទោះជាល្អ ឬអាក្រក់ក្ដី ។ ជនគ្រប់រូបនឹងត្រូវបានជំនុំជំរះ តាមការប្រព្រឹត្តទាំងឡាយរបស់ខ្លួន » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « កិច្ចការ » scriptures.lds.org ) ។
ក្រឹត្យវិន័យ ៖ « ជាបញ្ញត្តិ ឬច្បាប់ទាំងឡាយនៃព្រះដែលព្រះពរ និងទោសទាំងអស់ផ្អែកទៅលើ នៅលើស្ថានសួគ៌ ព្រមទាំងនៅលើផែនដីផង ។ អស់អ្នកណាដែលគោរពតាមក្រឹត្យវិន័យទាំងឡាយនៃព្រះ នោះនឹងបានទទួលព្រះពរ ដែលបានសន្យាទុក ។ …
« ក្រឹត្យវិន័យលោកម៉ូសេ [ ឬជាធម្មតា ‹ ក្រឹត្យវិន័យ › ដូចបានប្រើដោយប៉ុល ] គឺជាក្រឹត្យវិន័យដែលបានរៀបចំទុក ដើម្បីនាំមនុស្សប្រុសស្រីមកឯព្រះគ្រីស្ទ » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ក្រឹត្យវិន័យ » scriptures.lds.org ) ។
រ៉ូម ១:១–១៧
ដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះចេស្ដានៃព្រះនាំទៅរកសេចក្ដីសង្គ្រោះ
អែលឌើរ ឡារី អ៊ីកូ ហក នៃពួកចិតសិបនាក់បានចែកចាយបទពិសោធន៍មួយដែលលោកមានកាលនៅជាយុវជន បន្ទាប់ពីបានចូលបម្រើទ័ពម៉ារីនអាមេរិក ៖
ខ្ញុំបានជួបគ្រូបង្វឹករបស់ខ្ញុំ ដែលជាទាហានជើងចាស់ម្នាក់ ពេលដែលគាត់ធាក់បើកទ្វារចូលមកបន្ទាយទាំងស្រែកពោលពាក្យអាសគ្រាមផង ។
បន្ទាប់ពីការណែនាំខ្លួនដ៏រន្ធត់នេះ គាត់បានចាប់ផ្ដើមពីចុងម្ខាងនៃបន្ទាយ ហើយសួរទាហានថ្មីម្នាក់ៗប្រទល់មុខ ។ ដោយគ្មានការលើកលែងនោះ គ្រូបង្វឹកព្យាយាមស្វែងរកអ្វីមួយពីទាហានថ្មីម្នាក់ៗដើម្បីចំអកឲ្យដោយប្រើភាសាគ្រោតគ្រាតខ្លាំងៗ ។ គាត់បានដើរចូលតាមជួរ ដោយទ័ពជើងទឹកម្នាក់ៗស្រែកឆ្លើយនឹងសំណួរ ដូចដែលបានបញ្ជា ៖ ‹ បាទ › ឬ ‹ ទេ លោកពលបាលត្រី › ។ ខ្ញុំមិនអាចមើលឃើញថាគាត់បានធ្វើអ្វីនោះទេ ព្រោះយើងត្រូវបានបញ្ជាឲ្យឈរដោយសម្លឹងមើលទៅមុខត្រង់ ។ ពេលដល់វេនខ្ញុំ ខ្ញុំអាចប្រាប់បានថា គាត់បានកញ្ឆក់កាបូបស្ពាយរបស់ខ្ញុំ ហើយចាក់ឥវ៉ាន់ចេញទៅលើពូកនៅពីក្រោយខ្ញុំ ។ គាត់បានមើលរបស់របរខ្ញុំ បន្ទាប់មកដើរត្រឡប់មកខាងមុខខ្ញុំវិញ ។ ខ្ញុំបានត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការវាយប្រហាររបស់គាត់ ។ នៅក្នុងដៃរបស់គាត់គឺជាព្រះគម្ពីរមរមនរបស់ខ្ញុំ » ( « Come unto Me, O Ye House of Israel » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ៣២ ) ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ ដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ប្រសិនបើអ្នកស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពរបស់អែលឌើរ អ៊ីកូ ហក ?
-
តើអ្នកគិតថា គ្រូបង្វឹកនោះបានធ្វើអ្វី ?
-
តើអ្នកធ្លាប់ស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពមួយ ដែលធ្វើឲ្យអ្នកបារម្ភថាជំនឿរបស់អ្នកត្រូវគេចំអកដែរឬទេ ? ប្រសិនបើអ្នកធ្លាប់ តើវាជាកាលៈទេសៈដូចម្ដេច ?
-
នៅពេលអ្នកសិក្សា រ៉ូម ១ សូមស្វែងរកសេចក្ដីពិតនានាដែលអាចជួយអ្នក នៅពេលអ្នកជួបប្រទះនឹងការចំអក ឬ សេចក្តីបៀតបៀនលើជំនឿ និង បទដ្ឋានរបស់អ្នក ។
គម្ពីររ៉ូមគឺជាសំបុត្រ ឬ លិខិតមួយច្បាប់ដែលសាវកប៉ុល បានសរសេរដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងរ៉ូមនៅពេលលោកហៀបនឹងបញ្ចប់បេសកកម្មរបស់លោក ។ លោកបានសរសេរសំបុត្រនោះដើម្បីរៀបចំពួកគេនៅពេលលោកត្រឡប់ទៅជួបពេកគេវិញ ដើម្បីបញ្ជាក់ ហើយគាំទ្រសេចក្ដីបង្រៀនទាំងឡាយរបស់លោក និងដើម្បីផ្សព្វផ្សាយឲ្យមានសាមគ្គីភាពរវាងសមាជិកសាសន៍យូដា និង សមាជិកសាសន៍ដទៃក្នុងសាសនាចក្រ ។ រ៉ូម—គឺជាទីក្រុងធំនៃចក្រភពរ៉ូម—ដែលពោរពេញទៅដោយទស្សនវិជ្ជាខាងលោកិយ ហើយជាទីកន្លែងមួយដែលមានការលំបាកក្នុងការប្រកាសដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
នៅក្នុង រ៉ូម ១:១–១៤ យើងអានអំពីរបៀបដែលប៉ុលបានចាប់ផ្ដើមសរសេរសំបុត្ររបស់លោក ដោយបានថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយបង្ហាញសេចក្ដីសង្ឃឹម និង បំណងប្រាថ្នារបស់លោកដើម្បីទៅជួបពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងរ៉ូម ។
សូមអាន រ៉ូម ១:១៥–១៧ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប៉ុលបានបង្រៀនដល់ពួកបរិសុទ្ធរ៉ូម អំពីដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ខគម្ពីរទាំងនេះបង្រៀននូវសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ៖ ដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះចេស្ដានៃព្រះនាំទៅរកសេចក្ដីសង្គ្រោះ ដល់អស់អ្នកដែលអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សូមគិតដល់ការគូសចំណាំពាក្យ ឬឃ្លាដែលបង្រៀនសេចក្ដីពិតនេះនៅក្នុង រ៉ូម ១:១៥–១៧ ។
ដំណឹងល្អបង្រៀនយើងអំពីរបៀបដែលយើងអាចបានសង្គ្រោះពីសេចក្ដីស្លាប់ខាងសាច់ឈាមផង និង ខាងវិញ្ញាណផង ហើយត្រឡប់ទៅឯវត្តមាននៃព្រះវិញ ។ យើងត្រូវតែអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដើម្បីទទួលបានពរជ័យនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ព្រោះទ្រង់បានធ្វើដង្វាយធួនដែលធ្វើឲ្យសេចក្ដីសង្គ្រោះកើតមាន ។
« ចំពោះ ប៉ុល សេចក្តីជំនឿ [ និងការជឿ ] លើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទពុំគ្រាន់តែជាសេចក្ដីព្រមព្រៀងជាមួយនឹងគំនិតដែលយល់ថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែជាការទទួលយកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយអស់ពីដួងចិត្ត ហើយទុកចិត្តលើទ្រង់ថាជាព្រះមួយអង្គដែលបានប្រទានអង្គទ្រង់ធ្វើដង្វាយធួនជំនួសអំពើបាបរបស់យើង ។ សេចក្ដីទុកចិត្តដ៏ខ្លាំងបែបនេះដឹកនាំទៅរកជីវិតនៃភាពស្មោះត្រង់ ដែលបានបង្ហាញឲ្យឃើញតាមរយៈការប្រែចិត្តពីអំពើបាប ការទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក និងការព្យាយាមរស់នៅតាមអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀន ( សូមមើល កិច្ចការ ១៦:៣០–៣៣; រ៉ូម ៦:១–១១; កូរិនថូស ទី១ ៦:៩–១១ ) ។ ‹ សេចក្តីជំនឿជឿដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ … ត្រូវបានបើកសម្ដែងនៅក្នុងជីវិតដែលគោរពតាមក្រឹត្យវិន័យ និងពិធីបរិសុទ្ធទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អ និង ការបម្រើដល់ព្រះគ្រីស្ទ › ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « សេចក្ដីសង្គ្រោះ » scriptures.lds.org ) » (New Testament Student Manual [ Church Educational System manual ឆ្នាំ ២០១៤] ទំព័រ ៣៣៤ ) ។
គោលការណ៍មួយដែលយើងអាចរកឃើញចេញពី រ៉ូម ១:១៦ គឺថា នៅពេលយើងបង្កើនទីបន្ទាល់ថាដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានអំណាចដើម្បីសង្គ្រោះយើងម្នាក់ៗ នោះយើងនឹងគ្មានភាពអាម៉ាស់ក្នុងការចែកចាយវាជាមួយមនុស្សដទៃឡើយ ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើអ្នកគិតថាហេតុអ្វីបានជាការបង្កើនទីបន្ទាល់អំពីដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាចជួយអ្នកមានភាពក្លាហានដែលយើងត្រូវការដើម្បីចែកចាយវាជាមួយមនុស្សដទៃ ?
សូមអានបន្ថែមអំពីបទពិសោធន៍របស់អែលឌើរ អ៊ីកូ ហក ជាមួយគ្រូបង្វឹក ៖
« ខ្ញុំបានគិតថាគាត់នឹងស្រែកដាក់ខ្ញុំ តែផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានខិតមកជិតខ្ញុំ ហើយខ្សឹបថា ‹ តើឯងជាពួកមរមនឬ ? ›
« ដូចដែលបានបញ្ជា នោះខ្ញុំបានស្រែកថា ‹ បាទ ! លោកពលបាលត្រី › ។
« ជាថ្មីម្ដងទៀត ខ្ញុំបានគិតថាមានរឿងដ៏អាក្រក់បំផុតនឹងកើតឡើង ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានឈប់មួយសន្ទុះ ហើយលើកដៃគាត់ដែលកាន់ព្រះគម្ពីរមរមនរបស់ខ្ញុំនោះ ហើយបាននិយាយដោយសំឡេងតិចៗថា ‹ តើឯងជឿលើព្រះគម្ពីរនេះទេ ? ›
« ខ្ញុំបានស្រែកឆ្លើយម្ដងទៀតថា ‹ បាទ ! លោកពលបាលត្រី › ។
« មកដល់ត្រឹមនេះ ខ្ញុំប្រាកដណាស់ថាគាត់នឹងស្រែកបង្អាប់ដល់ពួកមរមន និង ព្រះគម្ពីរមរមន តែគាត់គ្រាន់តែឈរនៅទីនោះដោយមិននិយាយស្ដី ។ មួយស្របក់ក្រោយមក គាត់បានដើរត្រឡប់ទៅគ្រែខ្ញុំវិញ ហើយបានដាក់ព្រះគម្ពីរមរមនខ្ញុំចុះដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ។ បន្ទាប់មក គាត់បានដើរចេញពីខ្ញុំទៅ ហើយបន្តចំអក និងបង្អាប់ដោយភាសាអាសគ្រាមទៅទាហានថ្មីៗទៀត » ( « Come Unto Me, O Ye House of Israel » ទំព័រ ៣២ ) ។
សូមគិតដល់របៀបដែលចម្លើយរបស់អែលឌើរ អ៊ីកូ ហក ថាជាគំរូមួយដ៏ប្រពៃនៃគោលការណ៍ដែលមានបង្រៀននៅក្នុង រ៉ូម ១:១៦ ។
សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍បញ្ចប់របស់អែលឌើរ អ៊ីកូ ហក ៖ « ជាញឹកញាប់ ខ្ញុំតែងឆ្ងល់ថាហេតុអ្វីបានជាពលបាលត្រីទ័ពម៉ារីនដ៏កាចនោះ បានលើកលែងឲ្យខ្ញុំនៅថ្ងៃនោះ ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំមានអំណរគុណដែលខ្ញុំអាចថ្លែងដោយមិនស្ទាក់ស្ទើរថា ‹ បាទលោក ខ្ញុំគឺជាសមាជិកនៃ សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ › ហើយថា ‹ បាទលោក ខ្ញុំដឹងថា ព្រះគម្ពីរមរមនគឺជាព្រះគម្ពីរពិត › ។ ទីបន្ទាល់នេះគឺជាអំណោយដ៏វិសេសវិសាល ដែលបានប្រទានដល់ខ្ញុំតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » ( « Come Unto Me, O Ye House of Israel » ទំព័រ ៣២ ) ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
-
តើនៅពេលណាដែលអ្នក ឬ នរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់ ធ្លាប់បានបង្ហាញភាពក្លាហាន ហើយគ្មានការអៀនខ្មាស់ក្នុងការចែកចាយដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
-
តើអ្នកមានទីបន្ទាល់យ៉ាងដូចម្ដេច អំពីដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
-
តើមានវិធីណាខ្លះ ដែលអ្នកពង្រឹងទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីដំណឹងល្អ ? តើមានអ្វីខ្លះទៀតដែលអ្នកអាចធ្វើ ដើម្បីពង្រឹងទីបន្ទាល់របស់អ្នកឲ្យកាន់តែរឹងមាំ ? សូមសរសេរគោលដៅមួយដែលអ្នកអាចធ្វើនៅសប្ដាហ៍នេះ ដែលនឹងជួយពង្រឹងទីបន្ទាល់របស់អ្នក ។
-
រ៉ូម ១:១៨–៣:២៣
គ្រប់គ្នាបានធ្វើបាប ហើយខ្វះមិនដល់សិរីល្អនៃព្រះ
នៅអំឡុងគ្រារបស់ប៉ុល គ្រិស្តបរិស័ទសាសន៍ដទៃបានព្យាយាមដោះសារពីឥរិយាបថអសីលធម៌ ឬ មានបាប ដោយលើកឡើងអំពីសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះ ហើយព្រងើយកន្តើយនឹងសេចក្ដីយុត្តិធម៌ដ៏ឥតខ្ចោះរបស់ព្រះ ។ លើសពីនេះទៅទៀត គ្រិស្តបរិស័ទសាសន៍យូដាមួយចំនួននៅតែជឿថា ការធ្វើតាមក្រឹត្យវិន័យលោកម៉ូសេគឺចាំបាច់ដើម្បីបានសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។ សាវកប៉ុលបានព្យាយាមកែប្រែការភាន់ច្រឡំទាំងពីរនេះ ។
សូមអាន រ៉ូម ១:២២–៣១ ដោយស្វែងរកអំពើបាបដែលពួកសាសន៍ដទៃបានប្រព្រឹត្ត ។
នៅក្នុង រ៉ូម ១:២៥ តើអ្នកគិតថា ការកោតខ្លាច ហើយគោរពបូជាដល់ « របស់ដែលកើតមក ជាជាងដល់ព្រះ ដែលបង្កើតរបស់ទាំងនោះ » មានន័យដូចម្ដេច ?
ឃ្លាដូចជា « ផ្លាស់ប្រែទំនៀមទំលាប់ពីបវេណីចេញ ឲ្យខុសពីធម្មតា » នៅក្នុង រ៉ូម ១:២៦ និង « លះចោលទំនៀមទំលាប់របស់ស្ត្រីពីបវេណីចេញ » នៅក្នុង រ៉ូម ១:២៧ សំដៅទៅលើអាកប្បកិរិយាស្រីៗប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នា និង មនុស្សដែលប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នា ។ ដើម្បីយល់កាន់តែច្បាស់អំពីគោលជំហរបស់សាសនាចក្រទៅលើស្រីៗប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នា និង មនុស្សដែលប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នា សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោម ៖
« អាកប្បកិរិយាមនុស្សដែលប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នា និងស្រីៗប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នា គឺជាអំពើបាបដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ។ ប្រសិនបើអ្នកឃើញថា ខ្លួនអ្នកមានបញ្ហាជាមួយនឹងចំណាប់អារម្មណ៍លើភេទដូចគ្នា ឬ អ្នកកំពុងតែត្រូវបានល្បួងឲ្យចូលរួមនៅក្នុងអាកប្បកិរិយាមិនសមរម្យ ចូរស្វែងរកការប្រឹក្សាពីឪពុកម្តាយ និង ប៊ីស្សពរបស់អ្នក ។ ពួកគាត់នឹងជួយអ្នក » ( ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន [ កូនសៀវភៅឆ្នាំ ២០១១ ] ទំព័រ ៣៦ ) ។
« ការប្រព្រឹត្តរួមភេទដូចគ្នា … គឺផ្ទុយទៅនឹងគោលបំណងនៃជីវិតផ្លូវភេទរបស់មនុស្សលោក ( សូមមើល រ៉ូម ១:២៤–៣២ ) ។ វាបំភាន់ទំនាក់ទំនងស្នេហា ហើយរារាំងមនុស្សពីការទទួលបានពរជ័យ ដែលអាចរកឃើញនៅក្នុងជីវិតគ្រួសារ និងនៅក្នុងពិធីបរិសុទ្ធនៃការសង្រ្គោះនៃដំណឹងល្អ » ( ពិតចំពោះសេចក្ដីជំនឿ ៖ ឯកសារយោងនៃដំណឹងល្អ [ ឆ្នាំ ២០០៤ ] ទំព័រ ១៣២ ) ។
« គោលជំហខាងគោលលទ្ធិរបស់សាសនាចក្រគឺច្បាស់លាស់ ៖ ការប្រព្រឹត្តខាងផ្លូវភេទ គប្បីកើតមានតែរវាងបុរសម្នាក់ និង ស្ត្រីម្នាក់ ដែលបានរៀបការហើយតែប៉ុណ្ណោះ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងមិនគួរប្រើប្រាស់វាជាហេតុផលចំពោះអំពើទុច្ចរិតឡើយ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាអង្គដែលយើងដើរតាម បានដាក់ទោសយ៉ាងច្បាស់ចំពោះរឿងអសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ ប៉ុន្តែមិនឃោរឃៅនោះទេ ។ ព្រះទ័យរបស់ទ្រង់តែងតែលើកតម្កើងបុគ្គលម្នាក់ៗ ពុំដែលទាញទម្លាក់ចុះឡើយ ។ …
« សាសនាចក្របានបង្ហាញអំពីលក្ខណៈខុសគ្នារវាងការប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នា និង អាកប្បកិរិយាស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា ។ ខណៈដែលមានអារម្មណ៍ និង ទំនោរចិត្តស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា នោះពុំមែនជាអំពើបាបទេ តែការចូលរួមក្នុងទង្វើប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នាទេតើ ទើបខុសនឹង ‹ គោលការណ៍ខាងគោលលទ្ធិ ដែលផ្អែកលើព្រះគម្ពីរដ៏ពិសិដ្ឋ … ថាអាពាហ៍ពិពាហ៍រវាងបុរសម្នាក់ និង ស្ត្រីម្នាក់ គឺចាំបាច់ចំពោះផែនការនៃអង្គដ៏បង្កបង្កើតសម្រាប់ជោគវាសនាដ៏អស់កល្បជានិច្ចនៃកូនចៅរបស់ទ្រង់ › [ ‹ សេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់គណៈប្រធានទីមួយស្ដីពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ភេទដូចគ្នា › ] » ( « Same-Sex Attraction » topics.lds.org ) ។
ហេតុអ្វីបានជាវាមានសារៈសំខាន់ចំពោះយើងដែលត្រូវយល់អំពីសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ពួកព្យាការីនៃព្រះអម្ចាស់ និងពួកសាវកអំពីអាកប្បកិរិយាមនុស្សដែលប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នា និងស្រីៗប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នា ?
នៅក្នុង រ៉ូម ២:១–៣:៨ ប៉ុលបានបង្រៀនថា មនុស្សទាំងអស់នឹងត្រូវបានជំនុំជម្រះស្របតាមកិច្ចការរបស់ខ្លួន ហើយលោកបានបង្ហាញថាភាពទុច្ចរិតរបស់ពួកសាសន៍យូដាកើតចេញមកពីការរស់នៅតាមក្រឹត្យវិន័យលោកម៉ូសេតែពីសំបកក្រៅ មិនមែនពីក្នុងចិត្តនោះទេ ។
សូមអាន រ៉ូម ៣:៩–១២, ២៣ ដោយស្វែងរកថាតើប៉ុលបាននិយាយអំពីនរណា ដែលនឹងរងឥទ្ធិពលដោយអំពើបាប ។
សូមគិតដល់ការគូសចំណាំនៅក្នុង ខទី ២៣ នូវឥទ្ធិពលដែលអំពើបាបរបស់យើងមានមកលើយើង ។
សេចក្តីពិតមួយដែលខគម្ពីរទាំងនេះបង្រៀនគឺថា មនុស្សដែលដឹងខុសត្រូវទាំងអស់ប្រព្រឹត្តបាប ហើយត្រូវការការអភ័យទោសបាបពីព្រះ ។ តើសេចក្ដីពិតនេះជួយយើងយល់កាន់តែច្បាស់ អំពីមូលហេតុដែលយើងត្រូវការព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយ៉ាងដូចម្ដេច ?
នៅពេលអ្នកបន្តសិក្សា រ៉ូម ៣ សូមស្វែងរកសេចក្ដីពិតដែលប៉ុលបានបង្រៀនថា ផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមដល់យើងចេញពីស្ថានភាពពេញដោយអំពើបាប ។
រ៉ូម ៣:២៤–៣១
មនុស្សលោកទាំងអស់អាចបានរាប់ជាសុចរិត តាមរយៈការទទួលយកដង្វាយធួនរបស់ព្រះគ្រីស្ទដោយស្មោះត្រង់ ។
បន្ទាប់ពីបានពន្យល់ថា យើងទាំងអស់គ្នាប្រព្រឹត្តបាប ហេតុដូច្នេះហើយយើងត្រូវទទួលទោសនៅចំពោះព្រះ ដោយសារទ្រង់ពុំព្រមទទួលស្គាល់អំពើបាបឡើយ នៅក្នុង រ៉ូម ៣:២៤–៣១ សាវកប៉ុលបានបង្រៀនអំពីរបៀបដែលលក្ខខណ្ឌនោះ អាចយកឈ្នះបានតាមរយៈសេចក្ដីជំនឿលើដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ដើម្បីយល់ខគម្ពីរទាំងនេះ អ្នកត្រូវយល់អត្ថន័យនៃពាក្យខាងក្រោមនេះ ៖ បានរាប់ជាសុចរិត មានន័យថា បានទទួលការអភ័យទោសពីទោសនៃអំពើបាប ហើយប្រកាសថាគ្មានទោស ព្រះគុណ គឺជាមធ្យោបាយដ៏ទេវភាពនៃជំនួយ ឬ ភាពរឹងមាំដែលបានប្រទានឲ្យតាមរយៈសេចក្ដីមេត្តាករុណា និង សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ រីឯទីសន្តោសប្រោស មានន័យថា ដង្វាយធួន ។
សូមអាន រ៉ូម ៣:២៤–២៦ ដោយដាក់ជំនួសពាក្យទាំងនោះជាមួយនឹងនិយមន័យដែលបានផ្ដល់ឲ្យខាងលើ ។ អ្នកអាចចង់គូសចំណាំនៅក្នុង រ៉ូម ៣:២៤ អំពីរបៀបដែលយើងបានរាប់ជាសុចរិត ឬ ប្រកាសថាមានភាពសក្ដិសមនៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះ ។
ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ លើ រ៉ូម ៣:២៤ ផ្លាស់ប្ដូរពាក្យ ទទេ ទៅជា មានតែ ( សូមមើល ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ រ៉ូម ៣:២៤ [ នៅក្នុង រ៉ូម ៣:២៤ លេខយោង a ] ) ។ ទោះជាកិច្ចការល្អរបស់យើងជួយបង្ហាញសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទក្ដី ក៏យើងពុំអាចបាន ឬ សមនឹងទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះតាមរយៈកិច្ចការទាំងនោះដែរ ព្រោះដូច ប៉ុល បានបង្រៀននៅក្នុង រ៉ូម ៣:២៣ ថាពីព្រោះគ្រប់គ្នាបានធ្វើបាប ហើយខ្វះមិនដល់សេចក្ដីសង្គ្រោះ ។ មានតែតាមរយៈព្រះគុណរបស់ព្រះ—ភាពរឹងមាំ និង ព្រះចេស្តាដែលអាចធ្វើឲ្យអ្វីៗកើតឡើងបានរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះទេ—ទើបយើងអាចបានសង្គ្រោះ ។
សូមកត់ចំណាំនៅក្នុង រ៉ូម ៣:២៥–២៦ ដែលថាមនុស្សដែលជឿ ហើយមានសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រូវបានរាប់ជាសុចរិតតាមរយៈព្រះគុណនៃព្រះ ។ សូមចងចាំថា ពាក្យ ជំនឿ និង សេចក្ដីជំនឿ មានន័យថា ការទទួលយកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយអស់ពីដួងចិត្ត ដែលនាំបុគ្គលម្នាក់ឲ្យក្លាយជាសមាជិកក្នុងសាសនាចក្រទ្រង់ ដោយមានឆន្ទៈក្នុងការគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិ ហើយគោរពតាមពិធីបរិសុទ្ធទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អ ។ ចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះ យើងអាចរៀនគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ៖ តាមរយៈការទទួលយកដោយស្មោះត្រង់នូវដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មនុស្សលោកទាំងអស់អាចបានរាប់ជាសុចរិត ហើយទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។
សូមពិចារណាអំពីតម្រូវការរបស់អ្នកដែលត្រូវការព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដែលជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដើម្បីទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។ សូមសរសេរមធ្យោបាយមួយចំនួន ដែលអ្នកអាចបង្ហាញការទទួលយកដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយស្មោះត្រង់ ៖
សូមគិតដល់ការចែកចាយអារម្មណ៍ និងទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ជាមួយមនុស្សម្នាក់ដែលគាត់អាចទទួលបានប្រយោជន៍ពីការស្ដាប់អំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
នៅក្នុង រ៉ូម ៣:២៧–៣១ ប៉ុលបានគូសសម្គាល់ម្ដងទៀតថា ទាំងពួកសាសន៍យូដា និងសាសន៍ដទៃ ត្រូវបានរាប់ជាសុចរិតតាមរយៈសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ តាមរយៈការងាកទៅរកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយសេចក្ដីជំនឿ នោះពួកគេបំពេញ ឬ « តាំងក្រឹត្យវិន័យ » លោកម៉ូសេឲ្យកាន់តែមាំមួនឡើងវិញ ( រ៉ូម ៣:៣១ ) ដែលតម្រង់ឆ្ពោះទៅរកព្រះគ្រីស្ទ ។
-
សូមសរសេរឃ្លាដែលនៅខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា រ៉ូម ១–៣ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖