មេរៀនទី ២៤ ៖ ថ្ងៃទី ១
កូរិនថូស ទី២ ៨-៩
សេចក្ដីផ្ដើម
សាវកប៉ុលបានសរសេរសំបុត្រទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសដោយពន្យល់ថា សមាជិកសាសនាចក្រនៅស្រុកម៉ាសេដូនគេបរិច្ចាគដល់អ្នកដែលខ្វះខាតដោយចិត្តសប្បុរស ។ លោកបានលើកទឹកចិត្តពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូស ឲ្យធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយការបរិច្ចាគដល់ជនក្រីក្រដូចគ្នានេះដែរ ។ ប៉ុលបានបង្រៀនអំពីពរជ័យទាំងឡាយដែលកើតមានចំពោះអ្នកដែលបរិច្ចាគដល់ជនក្រីក្រដោយមានចិត្តរីករាយ ។
កូរិនថូស ទី២ ៨
ប៉ុលទូន្មានពួកបរិសុទ្ធឲ្យមើលថែជនក្រីក្រ
សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ រួចពិចារណាថាពាក្យណាដែលបាត់ពីចន្លោះ ដែលធ្វើឲ្យសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះក្លាយជាសេចក្ដីថ្លែងការណ៍មួយដ៏ពិត ៖ « ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ ____________________ ត្រូវបានចាត់ថាជាឧបសគ្គដ៏ធំ និង ទូទៅបំផុតនៃមនុស្សលោក ។ ការរងទុក្ខជាក់ស្ដែងរបស់វា ជាទូទៅគឺខាងសាច់ឈាម តែការខូតខាតខាងវិញ្ញាណ និង ខាងផ្លូវអារម្មណ៍ដែលបណ្ដាលមកពីវា អាចបណ្ដាលឲ្យកាន់តែធ្លាក់ចុះដុនដាបទៅទៀត » ( « Are We Not All Beggars? » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ៤០ ) ។
សូមសរសេរពាក្យ ភាពក្រីក្រ នៅលើបន្ទាត់ រួចអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់អែលឌើរ ហូឡិន ឡើងវិញ ដោយគិតអំពីអត្ថន័យរបស់វា ។
ភាពក្រីក្រគឺជាស្ថានភាពដែលពុំមានធនធានត្រូវការគ្រប់គ្រាន់រួមមាន ប្រាក់កាស ទ្រព្យសម្បត្តិ ឬ មធ្យោបាយផ្គត់ផ្គង់ ។ ហេតុអ្វីបានជាទ្រព្យសម្បត្តិគឺជាឧបសគ្គមួយដ៏លំបាក ?
សូមគិតអំពីបុគ្គលទាំងឡាយដែលអ្នកស្គាល់ ដែលអាចត្រូវការជំនួយណាមួយរួមមាន ជំនួយខាងសាច់ឈាម ខាងអារម្មណ៍ ខាងសង្គម ឬខាងវិញ្ញាណ ។ នៅពេលអ្នកសិក្សា កូរិនថូស ទី២ ៨–៩ សូមស្វែងរកសេចក្ដីពិតនានាដែលអាចជួយអ្នកយល់ ហើយបំពេញតួនាទីរបស់អ្នកនៅក្នុងការជួយមនុស្សដទៃដែលខ្វះខាត ។
នៅក្នុង កូរិនថូស ទី២ ៨:១–៨ សាវកប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ប្រាប់ពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសថា សមាជិកសាសនាចក្រនៅស្រុកម៉ាសេដូនបានបរិច្ចាគដោយចិត្តសប្បុរសដើម្បីជួយជនក្រីក្រដោយនូវសេចក្ដីត្រូវការខាងសាច់ឈាមរបស់ពួកគេ ( សូមមើល ផែនទីក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប លេខ ១៣ « ដំណើររបស់សាវកប៉ុលទៅផ្សាយសាសនា » ) ។ លោកបានពន្យល់ថា សមាជិកម៉ាសេដូនបានធ្វើដូច្នោះដោយសារពួកគេចង់ធ្វើតាមព្រះបំណងរបស់ព្រះ ។ ប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសឲ្យធ្វើតាមគំរូនេះ ក្នុងការជួយបំពេញសេចក្ដីត្រូវការរបស់មនុស្សដទៃដោយចេញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏បរិសុទ្ធ ។
-
សូមគូសបន្ទាត់ឈរឲ្យចំកណ្ដាលក្រដាសទទេមួយសន្លឹក នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។ សូមសរសេរពាក្យ អ្នកមាន នៅផ្នែកខាងលើប្រអប់ឈរទីមួយ រួចសរសេរពាក្យ អ្នកក្រ នៅផ្នែកខាងលើប្រអប់ឈរទីពីរ ។
សូមអាន កូរិនថូស ទី២ ៨:៩ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានធ្វើសម្រាប់ពួកបរិសុទ្ធ ។ បន្ទាប់មក សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោម ដោយសរសេរចម្លើយរបស់អ្នកដាក់នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នកពីក្រោមពាក្យ អ្នកមាន និង អ្នកក្រ ។
-
តើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាអ្នកមាននៅក្នុងជីវិតមុនឆាកជីវិតនេះតាមរបៀបណា ?
-
តើទ្រង់ត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាអ្នកក្រនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់តាមរបៀបណា ?
-
តើអ្នកគិតថាវាមានន័យដូចម្ដេចនៅក្នុង ខទី ៩ ដែលថាយើងរាល់គ្នា « បានមានឡើង ដោយសារសេចក្តីកម្រ [ របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ] » ?
-
សូមពិចារណាសូម្បីតែពីមុនព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានប្រសូតមក ទ្រង់គឺជាសមាជិកក្នុងក្រុមព្រះ ហើយទ្រង់បានឈរនៅក្បែរព្រះវរបិតាសួគ៌ដោយសិទ្ធិអំណាច ព្រះចេស្តា និង សិរីល្អ ។ ដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានដាក់ព្រះកាយចុះ ឬ មានព្រះទ័យរាបទាប និងបន្ទាបព្រះកាយទ្រង់ ចេញពីបល្ល័ង្ករបស់ទ្រង់មុនឆាកជីវិតនេះមកប្រសូតលើផែនដីដើម្បីធ្វើការងារបម្រើ ទ្រង់បានធ្វើជាគំរូ ហើយបានធ្វើដង្វាយធួន ដើម្បីយើងអាចទទួលបានភាពមានបាននៃជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ( សូមមើល នីហ្វៃទី១ ១១:២៦–២៨ ) ។
ប្រមាណជាមួយឆ្នាំមុន ពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសបានតាំងចិត្តប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិសម្រាប់ពួកបរិសុទ្ធក្រីក្រនៅក្រុងយេរ៉ូសាឡិម ។ សូមអាន កូរិនថូស ទី២ ៨:១០–១១ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប៉ុលបានទូន្មានឲ្យពួកបរិសុទ្ធធ្វើនៅពេលនោះ ។ ឃ្លា « ចាប់ផ្តើមធ្វើ » និង « បំពេញការនោះចុះ » សំដៅទៅលើការក្រើនរំឭករបស់ប៉ុលឲ្យពួកបរិសុទ្ធធ្វើតាមការតាំងចិត្តពីមុនរបស់ពួកគេ ដើម្បីបរិច្ចាគអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើទៅបានសម្រាប់ពួកបរិសុទ្ធក្រីក្រ គឺដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រទានភាពមានបានដ៏អស់កល្បជានិច្ចដល់ពួកគេដូច្នោះដែរ ។
គោលការណ៍មួយដែលយើងអាចរៀនគឺថា នៅពេលយើងយល់អំពីអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រទានឲ្យយើង នោះយើងនឹងកាន់តែមានបំណងដើម្បីបរិច្ចាគធនធានរបស់យើងដល់មនុស្សដទៃ ។
សូមគិតថាតើការទទួលស្គាល់ភាពពោរពេញនៃអំណោយរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះមកដល់យើង អាចជំរុញឲ្យយើងបរិច្ចាគដល់អ្នកខ្វះខាតបានយ៉ាងដូចម្ដេច ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើអំណោយជាក់លាក់ណាខ្លះដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រទានដល់អ្នក ហើយថាតើអំណោយទាំងនោះបំផុសគំនិតឲ្យអ្នកបរិច្ចាគដល់មនុស្សដទៃយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអាន កូរិនថូស ទី២ ៨:១២–១៥ ដោយស្វែងរកសេចក្ដីពិតមួយទៀតដែលប៉ុលបានបង្រៀនប្រជាជន អំពីសារៈសំខាន់នៃការផ្គត់ផ្គង់គ្នាទៅវិញទៅមកនៅក្នុងសាច់ឈាម ។
សេចក្ដីពិតមួយដែលយើងរៀនចេញពី កូរិនថូស ទី២ ៨:១២–១៣ គឺថា ព្រះសព្វព្រះទ័យឲ្យយើងមានបំណងបរិច្ចាគ ទោះជានៅពេលយើងពុំមានអ្វីសោះដើម្បីបរិច្ចាគយ៉ាងណាក្ដី ។
ដើម្បីយល់កាន់តែច្បាស់អំពីអត្ថន័យនៃសេចក្ដីពិតនេះ សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ហូឡិន រួចពិចារណាអំពីសំណួរដូចខាងក្រោម ៖ « ទាំងអ្នកមាន ឬ អ្នកក្រ យើងត្រូវធ្វើអ្វីដែលយើងអាចធ្វើទៅបាន នៅពេលអ្នកផ្សេងទៀតត្រូវការជំនួយ » ( « Are We Not All Beggars? » ទំព័រ ៤១ ) ។
-
តើយើងអាចធ្វើអ្វីបាន ប្រសិនបើយើងពុំមានទ្រព្យសម្បត្តិខាងសាច់ឈាមដើម្បីបរិច្ចាគឲ្យពួកគេផងនោះ ?
-
ហេតុអ្វីបានជាយើងគួរតែធ្វើអ្វីដែលយើងអាចធ្វើទៅបានសម្រាប់មនុស្សដទៃ ?
-
យោងតាម កូរិនថូស ទី២ ៨:១៤–១៥ តើនរណាដែលទទួលបានប្រយោជន៍នៅពេលពួកបរិសុទ្ធទាំងអស់ បន្តបរិច្ចាគទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ខ្លួន ?
សូមពិចារណាអំពីរបៀបមួយចំនួន ដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាទទួលបានប្រយោជន៍នៅពេលយើងមានបំណងបរិច្ចាគ ។
សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ហូឡិន ដោយស្វែងរករបៀបដែលព្រះអម្ចាស់អាចជួយយើងឆ្លើយតបដោយចិត្តមេត្តាដល់ជនក្រីក្រ ៖ « ខ្ញុំមិនដឹងប្រាកដថា អ្នកទាំងអស់គ្នាម្នាក់ៗត្រូវបំពេញកាតព្វកិច្ចរបស់អ្នកក្នុងការជួយដល់ពួកអ្នកដែលតែងតែមិន ឬ មិនអាចជួយខ្លួនគេផ្ទាល់នោះយ៉ាងណាទេ ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំដឹងថា ព្រះនឹងជួយអ្នក ហើយដឹកនាំអ្នកនៅក្នុងទង្វើដ៏មេត្តាករុណានៃភាពជាសិស្ស ប្រសិនបើអ្នកចង់ ហើយអធិស្ឋានសុំ ព្រមទាំងស្វែងរករបៀបគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិមួយប្រកបដោយមនសិកា ដែលទ្រង់បានប្រទានដល់យើងម្ដងហើយម្ដងទៀតនោះ » ( « Are We Not All Beggars? » ទំព័រ ៤១ ) ។
សូមកត់សម្គាល់ថាអែលឌើរ ហូឡិន បានមានប្រសាសន៍ថាយើងគួរតែ « ចង់ ហើយអធិស្ឋានសុំ ព្រមទាំងស្វែងរករបៀបគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិមួយប្រកបដោយមនសិកា » ដើម្បីជួយជនក្រីក្រ និង អ្នកខ្វះខាត ។ ដង្វាយតមអាហារ គម្រោងបម្រើក្នុងមូលដ្ឋាន និង ឱកាសសប្បុរសធម៌ គឺជាមធ្យោបាយមួយចំនួនដែលសាសនាចក្របានបង្កើតឡើង ដើម្បីយើងអាចជួយបំពេញតាមសេចក្ដីត្រូវការរបស់ជនក្រីក្រ ។ តើអ្នកអាចគិតឃើញមធ្យោបាយណាផ្សេងទៀត ដែលយើងអាចធ្វើដូចនេះបានដែរឬទេ ?
-
សូមសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក អំពីពេលមួយដែលអ្នកបានជួយនរណាម្នាក់ដែលខ្វះខាត ហើយជាលទ្ធផលអ្នកមានអារម្មណ៍ដូចម្ដេច ។ អ្នកក៏អាចសរសេរអំពីសកម្មភាពមួយដែលអ្នកគ្រោងនឹងធ្វើ ដោយយោងតាមអ្វីដែលប៉ុលបានបង្រៀនអំពីការបរិច្ចាគដល់ជនក្រីក្រ និង អ្នកខ្វះខាត ។
ដូចមានកត់ត្រានៅក្នុង កូរិនថូស ទី២ ៨:១៦–២៤ ប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសអំពីទីតុស និង បងប្អូនប្រុសពីរនាក់ទៀតដែលត្រូវបានបញ្ជូនទៅរៃអង្គាសវិភាគទានសប្បុរសធម៌សម្រាប់ពួកបរិសុទ្ធនៅក្រុងយេរ៉ូសាឡិម ។ ប៉ុលបានមានប្រសាសន៍អំពីការទុកចិត្តរបស់លោកទៅលើពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូស ហើយបានពន្យល់ថា ការបរិច្ចាគដោយសប្បុរសរបស់ពួកគេនឹងជាភស្ដុងតាងបង្ហាញអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលពួកគេមានចំពោះមនុស្សដទៃ ។
កូរិនថូស ទី២ ៩
ប៉ុលបង្រៀនអំពីពរជ័យនៃការធ្វើជាអ្នកបរិច្ចាគដោយស្មោះ ។
ប៉ុលបានបន្តសរសើរពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូស ( សូមមើល កូរិនថូស ទី២ ៩:១–៥ ) ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ប្រាប់ពួកគេថា លោកបានបញ្ជូនទីតុស និងអ្នកដទៃទៀតឲ្យទៅបញ្ជាក់អំពីបំណងរបស់ពួកគេក្នុងការបរិច្ចាគដល់ជនក្រីក្រដោយចិត្តសប្បុរស ។
សូមគិតថាតើអ្នកធ្លាប់បរិច្ចាគអ្វីមួយដល់នរណាម្នាក់ ឬ បានធ្វើអ្វីមួយសម្រាប់នរណាម្នាក់ដោយមិនពេញចិត្ត ឬ មិនមានបំណងដែរឬទេ ។ ហេតុអ្វីបានជាពេលខ្លះវាពិបាកក្នុងការលះបង់ពេលវេលា ប្រាក់កាស ឬ ធនធានដទៃទៀតដោយមានចិត្តរីករាយ ដើម្បីជួយមនុស្សដទៃ ?
សូមអាន កូរិនថូស ទី២ ៩:៦–៧ ដោយស្វែងរកការប្រៀបធៀបដែលប៉ុលបានប្រើ ដើម្បីបង្រៀនសមាជិកសាសនាចក្រនៅក្រុងកូរិនថូសអំពីការបរិច្ចាគដោយសប្បុរស ។
ព្រោះ មានន័យថា បាចគ្រាប់ពូជ ។ តើនរណាជាអ្នកព្រោះនៅក្នុងការប្រៀបធៀបនេះ ?
សូមគិតថាតើការបរិច្ចាគដល់អ្នកដទៃ អាចប្រៀបដូចជាការព្រោះគ្រាប់ពូជនៅក្នុងចម្ការយ៉ាងដូចម្ដេច ។ តើមានអ្វីកើតឡើង ប្រសិនបើយើងព្រោះដោយកំណាញ់ ? តើមានអ្វីកើតឡើង ប្រសិនបើយើងព្រោះដោយសទ្ធា ?
យោងតាម កូរិនថូស ទី២ ៩:៧ តើព្រះអម្ចាស់មានព្រះទ័យរំពឹងឲ្យយើងព្រោះ ឬ បរិច្ចាគយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ចេញពី កូរិនថូស ទី២ ៩:៦–៧ យើងរៀនសេចក្តីពិតដូចតទៅនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងបរិច្ចាគដល់អ្នកដែលខ្វះខាតដោយមានចិត្តរីករាយ នោះព្រះនឹងប្រទានពរដល់យើងដោយសប្បុរសដែរ ។
តើការបរិច្ចាគដល់មនុស្សដទៃដោយឥរិយាបថរីករាយ នាំយើងឲ្យទទួលបានកាន់តែបរិបូរយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអាន កូរិនថូស ទី២ ៩:៨–១០ ដោយស្វែងរកពរជ័យទាំងឡាយដែលប៉ុលបានថ្លែង ដែលនឹងកើតមានដល់ពួកបរិសុទ្ធប្រសិនបើពួកគេបរិច្ចាគដោយចិត្តរីករាយ ។ សូមគូសចំណាំ ឬកត់ចំណាំនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក លើឃ្លាមួយចំនួនដែលប៉ុលបានប្រើ ដើម្បីពិពណ៌នាអំពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់ប្រទានពរដល់អ្នកដែលបរិច្ចាគដោយចិត្តរីករាយ ។
សូមកត់ចំណាំថាឃ្លាដែលប៉ុលបានប្រើដើម្បីពិពណ៌នាអំពីពរជ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ប្រាប់ថា យើងនឹងទទួលបានព្រះគុណពីព្រះអម្ចាស់ ដែលព្រះគុណនោះរួមមានពរជ័យខាងសាច់ឈាមគ្រប់គ្រាន់បំពេញតាមសេចក្ដីត្រូវការនានារបស់យើង ។
យោងតាម កូរិនថូស ទី២ ៩:១០ តើនរណាជា « អ្នកផ្គត់ផ្គង់ពូជ សំរាប់អ្នកដែលព្រោះ » ? តើការចងចាំអំពីប្រភពនៃគ្រាប់ពូជនោះចេញមក អាចជួយយើងឲ្យបរិច្ចាគដោយចិត្តរីករាយយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអាន កូរិនថូស ទី២ ៩:១១–១៥ ដោយស្វែងរកអ្វីដែលប៉ុលបានបង្រៀនអំពីពួកបរិសុទ្ធដែលបរិច្ចាគ និងទទួលដោយចិត្តរីករាយ ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ យោងតាម កូរិនថូស ទី២ ៩:១១–១៥ តើអ្នកដែលបរិច្ចាគទ្រព្យសម្បត្តិខ្លួនដោយសប្បុរស និង អ្នកដែលទទួលបានទ្រព្យសម្បត្តិពីមនុស្សម្នាក់ទៀត មានអារម្មណ៍ដូចម្ដេចចំពោះព្រះ ? ( សូមគិតដល់ការគូសចំណាំ ឬ កត់ចំណាំឃ្លាដែលប្រាប់អំពីការដឹងគុណ ដែលមាននៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ) ។
សូមគិតដល់ការសរសេរសេចក្ដីពិតខាងក្រោមនេះក្បែរ កូរិនថូស ទី២ ៩:១១–១៥ នៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ ការទទួលស្គាល់សេចក្ដីសប្បុរសរបស់ព្រះនៅក្នុងការប្រទានពរដល់យើង អាចជួយយើងមានអារម្មណ៍ដឹងគុណចំពោះទ្រង់ ។
-
សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖ តើនៅពេលណាខ្លះដែលអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍ដឹងគុណចំពោះព្រះបន្ទាប់ពីបានទទួលពរជ័យ ដែលទ្រង់បានប្រទានដល់អ្នកសម្រាប់ការបម្រើ និង ការបរិច្ចាគដល់មនុស្សដទៃដោយចិត្តរីករាយ ? ( សូមគិតដល់ការបន្ថែមទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីគោលការណ៍ និង សេចក្ដីពិតនានាដែលមាននៅក្នុង កូរិនថូស ទី២ ៨–៩ ) ។
ដើម្បីជួយអ្នកអនុវត្តតាមមេរៀននេះ សូមគិតអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចជួយនរណាម្នាក់ដែលខ្វះខាតនៅសប្ដាហ៍នេះ ( អាចជានរណាម្នាក់នៅក្នុងគ្រួសាររបស់អ្នក ) ។ សូមដាក់គោលដៅជាក់លាក់មួយដើម្បីជួយបុគ្គលនោះ រួចសរសេរវានៅលើក្រដាសមួយសន្លឹក ។
-
សូមសរសេរឃ្លាដែលនៅខាងក្រោមនេះ ពីខាងក្រោមកិច្ចការថ្ងៃនេះ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ៖
ខ្ញុំបានសិក្សា កូរិនថូស ទី២ ៨-៩ ហើយបានបញ្ចប់មេរៀននេះនៅ ( កាលបរិច្ឆេទ ) ។
សំណួរ គំនិត និង ការយល់ដឹងបន្ថែមដែលខ្ញុំចង់ចែកចាយជាមួយគ្រូរបស់ខ្ញុំ ៖