កិច្ចការ ១៣-១៩ ( មេរៀនទី ១៩ )

ការរៀបចំសម្ភារមេរៀនសម្រាប់គ្រូបង្រៀនដែលសិក្សានៅផ្ទះ

សេចក្ដីសង្ខេបនៃមេរៀនសិក្សានៅផ្ទះប្រចាំថ្ងៃ

សេចក្ដីសង្ខេបខាងក្រោមនៃព្រឹត្តិការណ៍ និងគោលការណ៍ដែលសិស្សបានរៀន នៅពេលពួកគេបានសិក្សា កិច្ចការ ១៣-១៩ ( មេរៀនទី ១៩ ) ពុំត្រូវយកមកបង្រៀនជាផ្នែកនៃមេរៀនរបស់អ្នកនោះទេ ។ មេរៀនដែលអ្នកបង្រៀនផ្ដោតលើគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍តែពីរបីនេះប៉ុណ្ណោះ ។ សូមធ្វើតាមការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅពេលអ្នកគិតពីតម្រូវការរបស់សិស្ស ។

ថ្ងៃទី ១ ( កិច្ចការ ១៣-១៤ )

នៅពេលសិស្សសិក្សាអំពីប៉ុល និងអន្តរកម្មរបស់ប៉ាណាបាសជាមួយនឹងគ្រូធ្មប់ម្នាក់ ពួកគេបានរៀនថា ព្រះចេស្ដានៃព្រះគឺអស្ចារ្យជាងអំណាចរបស់អារក្ស ។ នៅពេលប៉ុលបង្រៀនអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងអំពីការឈឺចាប់ដ៏ខ្លាំង នោះសិស្សសំគាល់ឃើញពីគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះ ៖ យើងអាចត្រូវបានអភ័យទោសពីអំពើបាបយើង ហើយបានរាប់ជាសុចរិតវិញ តាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៅពេលយើងឆ្លងកាត់ការឈឺចាប់ដ៏ខ្លាំងដោយស្មោះត្រង់ យើងនឹងបានត្រៀមខ្លួនចូលទៅក្នុងនគរសេឡេស្ទាល ។

ថ្ងៃទី ២ ( កិច្ចការ ១៥ )

នៅពេលសិស្សបានសិក្សាពីរបៀប ដែលពួកថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្របានធ្វើការសម្រេចចិត្តរួមគ្នា នោះពួកគេបានរៀនថា យើងអាចស្គាល់ពីព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់តាមរយៈពួកព្យាការី និងពួកសាវកនៅរស់របស់ទ្រង់ តាមរយៈការសិក្សាព្រះគម្ពីរ និងតាមរយៈការបំផុសគំនិតមកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ពួកគេក៏បានរៀនផងដែរថា តាមរយៈការប្រឹក្សារួមគ្នា និងការស្វែងរកវិវរណៈពីព្រះ នោះថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រទទួលបានការបំផុសគំនិតចំពោះបញ្ហាលំបាកៗ ។

ថ្ងៃទី ៣ ( កិច្ចការ ១៦-១៧ )

ចេញពីដំណើររឿងរបស់ប៉ុល យើងអាចរៀនថា នៅពេលយើងធ្វើតាមវិវរណៈដែលព្រះបានប្រទានឲ្យ នោះយើងអាចបានដឹកនាំឲ្យទៅរកមនុស្សដែលត្រៀមខ្លួនទទួលយកដំណឹងល្អ ។ សេចក្ដីសង្គ្រោះតម្រូវឲ្យមានការជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយយើងបង្ហាញជំនឿរបស់យើងលើទ្រង់តាមរយៈការទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ ប្រសិនបើយើងទទួលពាក្យសម្ដីនៃពួកអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដោយត្រៀមគំនិតជាស្រេច ហើយស្វែងរកបទគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ នោះជំនឿរបស់យើងលើពាក្យសម្ដីរបស់ពួកគាត់នឹងត្រូវបានពង្រឹង ។

ថ្ងៃទី ៤ ( កិច្ចការ ១៨-១៩ )

តាមរយៈការអះអាងរបស់ព្រះអម្ចាស់ទៅកាន់ប៉ុល នៅពេលលោកថប់បារម្ភជាមួយនឹងប្រជាជននៅក្រុងកូរិនថូស សិស្សបានរៀនថា ប្រសិនបើយើងរស់នៅដោយសក្ដិសម នោះព្រះអម្ចាស់នឹងគង់នៅជាមួយយើង កាលយើងធ្វើកិច្ចការទ្រង់ ។ នៅពេលពួកគេបានសិក្សាអំពីការបង្រៀនរបស់ប៉ុល និងការព្យាបាលនៅក្នុងអេភេសូរ សិស្សបានរៀនដូចខាងក្រោម ៖ ដើម្បីមានសុពលភាព ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកត្រូវតែបានធ្វើឡើងដោយអ្នកបម្រើម្នាក់របស់ព្រះដែលមានសិទ្ធិអំណាច ។ ដើម្បីឲ្យពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកមានភាពពេញលេញ វាត្រូវអមដោយការទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ វិធីមួយដែលព្រះបង្ហាញព្រះចេស្ដាទ្រង់ គឺតាមរយៈពួកអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ដែលមានសិទ្ធិអំណាច ។ ដោយការសារភាព ហើយលះបង់ការអនុវត្តអាក្រក់នានា យើងបង្ហាញសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

សេចក្ដីផ្ដើម

នៅភ្នំអើរីយ៉ូសនៅក្រុងអាថែន ប៉ុលបានបង្រៀនប្រជាជនអំពីនិស្ស័យនៃព្រះ ។ មេរៀននេះអាចជួយសិស្សឲ្យយល់ពីចរិតលក្ខណៈមួយចំនួនរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងទំនាក់ទំនងពួកគេជាមួយនឹងទ្រង់ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

កិច្ចការ ១៧:១៦-៣៤

ប៉ុលបង្រៀននៅភ្នំអើរីយ៉ូស

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យបើកទៅរូបថតអំពីព្រះគម្ពីរប៊ីប ល.រ. ២៩ « អាថែន » នៅក្នុងផែនទី និងរូបថតទាំងឡាយអំពីព្រះគម្ពីរប៊ីប ។ សូមចង្អុលបង្ហាញថា រូបថតនេះបង្ហាញពីព្រះវិហារបរិសុទ្ធមួយនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាច្រើននៅក្រុងអាថែនដែលបានប្រើប្រាប់សម្រាប់ជាការថ្វាយបង្គំរូបព្រះក្លែងក្លាយ ។ នៅខាងក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនោះ គឺជារូបសំណាកព្រះដែលបង្កើតដោយមនុស្ស ។ នៅខាងក្រៅគឺជាអាសនា ដែលការបូជាថ្វាយដល់ព្រះក្លែងក្លាយទាំងនេះត្រូវបានគេធ្វើឡើង ។

សូមពន្យល់ថា ដើម្បីការពារប៉ុលពីក្រុមកាចសាហាវមួយក្រុមរបស់ពួកសាសន៍យូដានៅថែស្សាឡូនីច សមាជិកសាសនាចក្របានបញ្ជូនលោកទៅក្រុងអាថែន ( សូមមើល កិច្ចការ ១៧:១៣–១៥ ) ។ នៅក្នុង កិច្ចការ ១៧:១៦–២១ យើងអានថា ប៉ុលមានកង្វល់យ៉ាងខ្លាំងអំពីអបិយជំនឿនៅក្រុងអាថែន ហើយលោកបានបង្រៀននៅក្នុងសាលាប្រជុំ និងតាមផ្សារនៅទីនោះ ។ បន្ទាប់មក ពួកទស្សនវិទូបានអញ្ជើញប៉ុលឲ្យពន្យល់ពី « គោលលទ្ធិថ្មី » របស់លោក ( កិច្ចការ ១៧:១៩ ) ទៅដល់ក្រុមប្រឹក្សាច្បាប់ដែលបានជួបនៅលើភ្នំអេរីយ៉ូស ។

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន កិច្ចការ ១៧:២២-២៣ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថា តើប៉ុលបានសង្កេតឃើញអ្វីនៅលើអាសនាមួយនៅអាថែន ។

តើប៉ុលបានឃើញអ្វីនៅលើអាសនាមួយនៅអាថែន ?

សូមពន្យល់ថា កិច្ចការ ១៧:២២ កត់ត្រាថា ប៉ុលបានសរសើរដល់ពួកអាថែនដោយពោលថា ពួកគេ « ឧស្សាហ៍ខ្នះខ្នែង » មានន័យថា ពួកគេ « កាន់សាសនា » ឬ « ខ្វល់ខ្វាយពីរឿងរបស់ព្រះ » ។ អាសនាសម្រាប់ « ព្រះដ៏ពុំស្គាល់ » ( កិច្ចការ ១៧:២៣ ) គឺជាការប៉ុនប៉ងរបស់ពួកអាថែនដើម្បីឲ្យព្រះដែលគេពុំស្គាល់ ឬព្រះផ្សេងណាមួយដែលមិនស្គាល់ឈ្មោះបានស្ងប់ចិត្ត ។ តាមមើលទៅ ពួកគេមិនចង់ធ្វើខុស ឬ ព្រងើយកន្កើយនឹងព្រះណាមួយរវាទចិត្ត ឬទទួលការប្រមាថ ។

សូមចង្អុលបង្ហាញថា ប្រយោគចុងក្រោយក្នុង កិច្ចការ ១៧:២៣ រួចសួរ ៖

ហេតុអ្វីប៉ុលបានធ្វើសេចក្ដីយោងទៅអាសនានេះ ទៅលើ « ព្រះដ៏ពុំស្គាល់ » នេះ ? ( លោកបានប្រើវាដើម្បីឧទ្ទេសនាមនូវគំនិតពីព្រះដ៏ពិត ជាព្រះវរបិតាសួគ៌ ជាព្រះដែលពួកគេពុំស្គាល់ ) ។

សូមបំបែកសិស្សជាដៃគូ ឬ ជាក្រុមតូចៗ ។ សូមអញ្ជើញក្រុមនីមួយៗឲ្យស្វែងរក កិច្ចការ ១៧:២៤–៣១ នូវសេចក្ដីពិតឲ្យបានច្រើនតាមដែលពួកគេអាចរកឃើញ អំពីព្រះដែលប្រជាជនអាថែនមិនបានស្គាល់នោះ ។ កាលពួកគេកំពុងសិក្សា សូមសរសេរលេខខគម្ពីរនីមួយៗ ( ២៤-៣១ ) នៅលើក្ដារខៀន ។

ក្រោយពីមានពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមឲ្យសិស្សបីបួននាក់ឡើងមកក្ដារខៀន សរសេរពីសេចក្ដីពិតមួយ ដែលពួកគេបានរកឃើញ នៅក្បែរលេខនៃខគម្ពីរដែលពួកគេបានរកឃើញវា ។ ( ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យស្គាល់ពីសេចក្ដីពិតមួយនៅក្នុង កិច្ចការ ១៧:២៧សូមពន្យល់ថាការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ សម្រាប់ខគម្ពីរនេះបានចែងថា « ពួកគេត្រូវស្វែងរកព្រះអម្ចាស់ ប្រសិនបើពួកគេមានឆន្ទៈរកទ្រង់ ដ្បិតទ្រង់គង់នៅមិនឆ្ងាយពីយើងរាល់គ្នាឡើយ ។

អ្នកក៏អាចណែនាំឲ្យសិស្សគូសចំណាំសេចក្ដីពិតនីមួយៗនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេផងដែរ ។ សេចក្តីពិតមួយចំនួនដែលពួកគេបានសរសេរនៅលើក្ដារខៀន អាចរួមមានដូចខាងក្រោមនេះ ៖

ខ ២៤៖ ព្រះបានបង្កើតពិភពលោក ។
ខ ២៥ ៖ ព្រះបានប្រទានជីវិតដល់វត្ថុសព្វសារពើ ។
ខ ២៦ ៖ ព្រះគ្រប់គ្រងលើជីវិតទាំងអស់ ។
ខ ២៧៖ប្រសិនបើយើងមានឆន្ទៈស្វែងរកព្រះ យើងនឹងឃើញថា ទ្រង់គង់នៅមិនឆ្ងាយពីយើងឡើយ ។
ខ ២៨ ៖យើងគឺជាកូនចៅរបស់ព្រះ ។
ខ ២៩ ៖ យើងត្រូវបានបង្កើតឡើងតាមរូបរបស់ព្រះ ។
ខ ៣០៖ ព្រះបង្គាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាឲ្យប្រែចិត្ត ។
ខ ៣១៖ព្រះនឹងកាត់សេចក្ដីយើង, ព្រះនឹងប្រោសមនុស្សទាំងអស់ឲ្យរស់ពីស្លាប់ ។

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យជ្រើសយកសេចក្ដីពិតមួយនៅលើក្ដារខៀន ដែលវាមានន័យចំពោះពួកគេ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ចែកចាយពីសេចក្ដីពិតដែលពួកគេបានជ្រើស ហើយហេតុអ្វីបានជាវាមានន័យចំពោះពួកគេ ។

សូមចង្អុលបង្ហាញសេចក្ដីពិតនៅក្នុង កិច្ចការ ១៧:២៨« យើងគឺជាកូនចៅរបស់ព្រះ » ។

តើពាក្យថាជា « កូនចៅ » របស់ព្រះមានន័យដូចម្ដេច ? ( យើងគឺជាកូនខាងចៅវិញ្ញាណរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ) ។
ហេតុអ្វីវាជារឿងដ៏សំខាន់ ដែលត្រូវយល់ដឹងពីសេចក្ដីពិតនេះ ? ( វាអាចជួយយើងឲ្យស្គាល់ពីតម្លៃគ្មានដែនកំណត់របស់យើងចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌ និងសក្ដានុពលរបស់យើងដើម្បីប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់ដែរ ) ។
តើបញ្ហា ឬការភាន់ច្រឡំអ្វីខ្លះ ដែលអាចកើតឡើងតាមរយៈការមិនយល់ពីគោលលទ្ធិនេះ ?

ប្រសិនបើអាចធ្វើទៅបាន សូមចែកសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយអែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ដល់សិស្ស ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានវាឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្ដាប់ ឬរកមើលថា ហេតុអ្វីយើងត្រូវចងចាំដើម្បីឃើញខ្លួនឯងថាជាកូនចៅនៃព្រះដំបូងគេបង្អស់ ។

រូបភាព
អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក

« ចូរប្រុងប្រយ័ត្នពីរបៀបដែលអ្នកសម្គាល់ចរិតខ្លួនឯង ។ ចូរកុំសម្គាល់ចរិត ឬកំណត់ខ្លួនឯងដោយគុណសម្បត្តិបណ្ដោះអាសន្នមួយចំនួនឡើយ ។ គុណសម្បត្តិតែមួយគត់ដែលចង្អុលបង្ហាញចរិតយើងគឺថា យើងគឺជាបុត្រាបុត្រីនៃព្រះ ។ ការពិតនោះមានគុណសម្បត្តិលើសពីបុគ្គលិកលក្ខណៈផ្សេងទៀតទាំងអស់ រួមទាំងជាតិសាសន៍ ការងារ បុគ្គលិកលក្ខណៈ កិត្តិយស ឬសូម្បីតែសាសនា » ( « How to Define Yourself » New Era ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ៤៨ ) ។

ហេតុអ្វីបានជាវាសំខាន់ដើម្បីចងចាំថា យើងគឺជាកូនចៅនៃព្រះជាមុន ?

សូមយោងទៅសេចក្ដីពិតនៅក្នុង កិច្ចការ ១៧:២៧« ប្រសិនបើយើងមានឆន្ទៈស្វែងរកព្រះ យើងនឹងឃើញថា ទ្រង់គង់នៅមិនឆ្ងាយពីយើងឡើយ » ។

តើយើងអាចខិតខំស្គាល់ ហើយខិតមកជិតព្រះតាមរបៀបណា ?
តើការយល់ដឹងអំពីទំនាក់ទំនងយើងជាមួយនឹងព្រះ ជះឥទ្ធិពលដល់បំណងប្រាថ្នាយើង ដើម្បីស្វែងរកទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច ?
តើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ធ្លាប់នៅជិតនឹងព្រះវរបិតាសួគ៌នៅពេលណា ?

សូមសង្ខេប កិច្ចការ ១៧:៣២–៣៤ ដោយពន្យល់ថា ពួកអាថែនបានមានប្រតិកម្មនឹងការលើកឡើងរបស់ប៉ុលអំពី « មនុស្សស្លាប់រស់ឡើងវិញ » ( កិច្ចការ ១៧:៣២ ) ។ មានពួកគេមួយចំនួនបានចំអកឲ្យប៉ុល រីឯអ្នកផ្សេងទៀតចង់ស្ដាប់ថែមទៀត ហើយមានមនុស្សខ្លះបានជឿ ។

អ្នកគួរថ្លែងទីបន្ទាល់ថា សិស្សអាចស្គាល់ ហើយយល់ពីព្រះ ទោះជាមនុស្សជាច្រើនមិនបានស្គាល់ទ្រង់ក្ដី ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរឃ្លា ព្រះដែលអាចស្គាល់ នៅលើក្រដាសមួយសន្លឹក ឬប័ណ្ណមួយ ហើយសរសេរពីវិធីដែលពួកគេនឹងខិតខំ ហើយអភិវឌ្ឍទំនាក់ទំនងមួយជាមួយនឹងព្រះ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យដាក់ក្រដាសនេះនៅត្រង់កន្លែង ដែលវាអាចជួយរំឭកពួកគេពីគោលដៅទាំងនោះ ។

មេរៀនបន្ទាប់ ( កិច្ចការ ២០-រ៉ូម ៧ )

សូមពន្យល់សិស្សថា នៅមេរៀនបន្ទាប់ ពួកគេនឹងរកបានចម្លើយចំពោះសំណួរថា « តើប៉ុលបានប្រោសនរណាឲ្យរស់ពីស្លាប់ ? » និង « តើកាលៈទេសៈអ្វីខ្លះដែលនៅហ៊ុមព័ទ្ធសេចក្ដីស្លាប់របស់បុគ្គលម្នាក់នេះ ? » សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យស្រមៃថា ពួកគេត្រូវបានគេចាប់ខ្លួនច្រឡំ ហើយកប៉ាល់ក៏លិចទៅទើរនៅលើកោះមួយ រួចក៏ត្រូវពស់ចឹក ។ ចូរសួរថា ពួកគេអាចរៀនអ្វីខ្លះពីការសាកល្បងបែបនេះ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សរកមើលស្ដេចមួយអង្គ ដែលមានបន្ទូលទៅប៉ុលនៅក្នុងការសាកល្បងមួយថា « បន្តិចទៀត ឯងនឹងនាំឲ្យយើងត្រឡប់ទៅជាអ្នកគ្រីស្ទានដែរ » ( កិច្ចការ ២៦:២៨ ) ។ នៅពេលពួកគេសិក្សានៅផ្នែកដែលនៅសល់នៃកិច្ចការរបស់ពួកសាវក សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យរកមើលថា ឧបសគ្គនានាអាចជួយយើងឲ្យខិតទៅជិតព្រះអង្គសង្គ្រោះបានយ៉ាងដូចម្ដេច ។ សូមប្រាប់ពួកគេថា ពួកគេក៏នឹងអាននូវផ្នែកមួយនៃសំបុត្រ ដែលសាវកប៉ុលបានសរសេរទៅកាន់សមាជិកសាសនាចក្រនៅទីក្រុងរ៉ូមផងដែរ ។