មេរៀនទី១៣៦
ហេព្រើរ ៥–៦
សេចក្ដីផ្ដើម
ប៉ុលបានបង្រៀនថា អស់អ្នកដែលទទួលបព្វជិតភាពត្រូវតែបានហៅដោយព្រះ ហើយថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រូវ « ព្រះបានតាំងងារទ្រង់ [ ជា ] សម្តេចសង្ឃ ( សង្ឃជាន់ខ្ពស់ ) តាមរបៀបលោកមិលគីស្សាដែក » (ហេព្រើរ ៥:១០) ។ ប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តសមាជិកសាសនាចក្រ ឲ្យមាននូវការឧស្សាហ៍ព្យាយាម មានសេចក្តីជំនឿ ការអត់ធ្មត់ និង សេចក្តីសង្ឃឹមក្នុងការទទួលបាននូវការសន្យារបស់ព្រះ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
ហេព្រើរ៥
ប៉ុលបង្រៀនថា អស់អ្នកដែលទទួលបព្វជិតភាពត្រូវបានហៅមកពីព្រះ
ពីមុនថ្នាក់រៀន សូមសរសេរចំណងជើងនីមួយៗដូចខាងក្រោមនៅលើក្រដាសផ្សេងៗគ្នា ៖វេជ្ជបណ្ឌិតនិងមន្ត្រីប្រតិបត្តិច្បាប់ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សពីរនាក់ឲ្យមកខាងមុខក្ដារខៀន ហើយផ្ដល់ក្រដាសមួយដល់សិស្សម្នាក់ៗ ។ បន្ទាប់មក សូមសួរសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖
-
ទោះជាសិស្សទាំងនេះកាន់ក្រដាស ដែលបង្ហាញពីចំណងជើងត្រឹមត្រូវក្ដី តើអ្នកនឹងមានកង្វល់អ្វីខ្លះ បើ [ ប្រើឈ្មោះរបស់សិស្សដែលកាន់ក្រដាស « វេជ្ជបណ្ឌិត » ] ចង់ធ្វើការវះកាត់ឲ្យអ្នក បន្ទាប់ពីអ្នកមានឧប្បទ្ទវហេតុ ?
-
តើអ្នកនឹងឆ្លើយតបយ៉ាងដូចម្ដេច ប្រសិនបើ [ ប្រើឈ្មោះរបស់សិស្សដែលកាន់ក្រដាស « មន្ត្រីប្រតិបត្តិច្បាប់ » ] ព្យាយាមដើម្បីផ្ដល់ការផាកពិន័យដល់អ្នក?
-
ហេតុអ្វីអ្នកមានការស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការអនុញ្ញាតឲ្យសិស្សទាំងនេះធ្វើកិច្ចការ ដែលមានទាក់ទងនឹងប្រធានបទដែលពួកគេមាននោះ ? ( សិស្សទាំងនេះខ្វះសិទ្ធិអំណាច និងសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើកិច្ចការទាំងនេះ ) ។
សូមពន្យល់ថា ដូចជាសង្គមដែលបានបង្កើតជាលក្ខណៈសម្បត្តិចាំបាច់ និងរបៀបជាច្រើនដើម្បីទទួលបានសិទ្ធិអំណាចដើម្បីអនុវត្តនូវការទទួលខុសត្រូវជាក់លាក់ដែរ នោះព្រះបានបង្កើតលក្ខណៈសម្បត្តិចាំបាច់នានា ( ដូចជាភាពស្មោះត្រង់ និង ភាពសក្ដិសម ) និងវិធីនានាដើម្បីទទួលបានសិទ្ធិអំណាចដើម្បីអនុវត្តការទទួលខុសត្រូវជាក់លាក់នៅក្នុងសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ។ នៅពេលសិស្សសិក្សា ហេព្រើរ ៥ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យរកមើលលំនាំដែលព្រះបានបង្កើតឡើង ដើម្បីទទួលបានសិទ្ធិអំណាចនេះ ។
សូមរំឭកសិស្ស ដូចបានកត់ត្រានៅក្នុងហេព្រើរ ៤:១៤–១៦ប៉ុលបានពិពណ៌នាថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះជា « សម្ដេចសង្ឃយ៉ាងធំ១អង្គ » (ខទី ១៤) ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន ហេព្រើរ ៥:១–៣ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថា តើប៉ុលបានបង្រៀនអ្វីខ្លះ អំពីតួនាទីរបស់សម្ដេចសង្ឃនៅក្នុងសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ។
-
តើតួនាទីរបស់សម្ដេចសង្ឃនៅក្នុងចំណោមពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលមានអ្វីខ្លះ ?
សូមពន្យល់ថា តំណែងសម្ដេចសង្ឃនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ គឺជាតំណែងជាអធិបតីនៅក្នុងបព្វជិតភាពអើរ៉ុន ស្ថិតនៅក្រោមក្រឹត្យវិន័យម៉ូសេ ។ អើរ៉ុនដែលជាប្អូនប្រុសរបស់ម៉ូសេ គឺជា « សង្ឃជាន់ខ្ពស់ដំបូងគេនៃលំដាប់បព្វជិតភាពអើរ៉ុន » ។ តំណែងនេះត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យជាតំណពូជ បន្ទាប់ពីជំនាន់របស់អើរ៉ុន សង្ឃជាន់ខ្ពស់ត្រូវបានជ្រើសរើសនៅក្នុងចំណោមកូនច្បងក្នុងពូជពង្សរបស់អើរ៉ុន និងកូនប្រុសរបស់គាត់ ។ ជាទូទៅ សង្ឃជាន់ខ្ពស់បម្រើពេញមួយជីវិតរបស់ខ្លួន ប៉ុន្តែទីបំផុតតំណែងនេះត្រូវបានរឹបអូសយកដោយពួកទុច្ចរិត ។ « សង្ឃជាន់ខ្ពស់ត្រូវបានតែងតាំង និង ដកចេញដោយមិនត្រឹមត្រូវទៅតាមព្រះទ័យរបស់ស្ដេចហេរ៉ូឌ និង ពួករ៉ូម ។ តំណែងនេះត្រូវបានដាក់បំពេញដោយបុរសចំនួន ២៨ រូបនៅចន្លោះឆ្នាំ ៣៧ មុន គ. ស. និង គ. ស. ៦៨ » ( Bible Dictionary « High priest » ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន ហេព្រើរ ៥:៤ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថា តើសង្ឃជាន់ខ្ពស់ត្រូវបានជ្រើសរើសតាមរបៀបណា ។
-
តើសង្ឃជាន់ខ្ពស់ត្រូវបានជ្រើសរើសតាមរបៀបណា ?
ដើម្បីជួយសិស្សយល់អំពីរបៀបដែលអើរ៉ុនត្រូវបាន « ព្រះទ្រង់ហៅ » (ខទី ៤) សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាននិក្ខមនំ ២៨:១ឮៗ ។ ពីមុនសិស្សអានខគម្ពីរនេះ សូមពន្យល់ថា ការប្រាស្រ័យទាក់ទងនេះបានកើតមានឡើងរវាងព្រះ និងម៉ូសេនៅលើភ្នំស៊ីណាយ ។
-
តើអើរ៉ុនដែលព្រះទ្រង់ហៅ ត្រូវបានតែងតាំងបព្វជិតភាពយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
ហេតុអ្វីវាសំខាន់ថា ព្រះប្រទានការណែនាំនេះដល់ម៉ូសេជាជាងដល់អ្នកផ្សេងទៀត ? ( ម៉ូសេគឺជាព្យាការី ហេតុដូច្នោះហើយ លោកមានសិទ្ធិអំណាចដើម្បីទទួលវិវរណៈបែបនោះ ហើយគ្រប់គ្រងការប្រើប្រាស់បព្វជិតភាពនៅលើផែនដី ) ។
-
តើអ្វីត្រូវកើតឡើងដើម្បីឲ្យមនុស្សម្នាក់បានទទួលការតែងតាំងបព្វជិតភាព ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យសម្តីផ្សេងៗ ប៉ុន្តែត្រូវប្រាកដថា ពួកគេស្គាល់សេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ៖អស់អ្នកដែលត្រូវបានតែងតាំងនូវបព្វជិតភាពត្រូវតែបានហៅពីព្រះ តាមរយៈវិវរណៈដោយអ្នកបម្រើដែលមានសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ ។ អ្នកអាចនឹងចង់ពន្យល់ថា នៅក្នុងសាសនាចក្រសព្វថ្ងៃនេះ អ្នកដឹកនាំបព្វជិតភាពដែលមានសិទ្ធិអំណាចត្រូវសម្ភាសបុគ្គលម្នាក់ៗសម្រាប់ការតែងតាំង ហើយស្វែងរកការដឹកនាំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដើម្បីកំណត់ថាតើបុគ្គលនោះបានត្រៀមខ្លួនជាស្រេច និង មានភាពសក្តិសមដែរឬយ៉ាងណា ដើម្បីទទួលបានការតែងតាំងបព្វជិតភាព ។ សូមមើលផងដែរ យ៉ូហាន១៥:១៦ ) ។
-
តើសេចក្ដីពិតនេះទាក់ទងនឹងដំណើរការនៃការហៅមនុស្សឲ្យបម្រើនៅក្នុងតំណែងនានាក្នុងសាសនាចក្រយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមឲ្យសិស្សអានមាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿទីប្រាំឲ្យឮៗ ៖ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថាតើសេចក្ដីពិតដែលពួកគេបានប្រាប់នៅក្នុងហេព្រើរ ៥:៤ឆ្លុះបញ្ចាំងនៅក្នុងមាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿទីប្រាំយ៉ាងដូចម្ដេច ។ ចូរពន្យល់ថា ការព្យាករ សំដៅលើវិវរណៈ ។
-
យោងតាមមាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿនេះ តើមានអ្វីផ្សេងទៀតដែលត្រូវកើតមានឡើង ដើម្បីឲ្យនរណាម្នាក់ដែលមានសិទ្ធិ « ដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អ និងបម្រើនៅក្នុងពិធីបរិសុទ្ធនានា » ?
សូមដាក់បង្ហាញរូបភាព ម៉ូសេផ្ដល់បព្វជិតភាពដល់អើរ៉ុន ( Gospel Art Book [ ឆ្នាំ ២០០៩ ] ល.រ. ១៥, សូមមើលផងដែរ LDS.org ) ។ សូមចង្អុលបង្ហាញថា ទាំងក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ និងគម្ពីរសញ្ញាថ្មីកត់ត្រាថា ព្យាការី អ្នកកាន់បព្វជិតភាព និង គ្រូបង្រៀនដំណឹងល្អទាំងឡាយទទួលការហៅរបស់ពួកគេ តាមរយៈការដាក់ដៃលើដោយអ្នកកាន់បព្វជិតភាពដែលមានសិទ្ធិអំណាច ( សូមមើល ជនគណនា ២៧:១៨–២៣, កិច្ចការ ៦:៦, ១៣:២–៣, ធីម៉ូថេទី ១ ៤:១៤) ។
-
តើដំណើរការនៃការហៅមនុស្សឲ្យបម្រើក្នុងតំណែងនានានៅក្នុងសាសនាចក្រសព្វថ្ងៃនេះ ឆ្លុះបញ្ចាំងពីលំនាំដែលបានបង្កើតឡើងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរដោយរបៀបណា ?
-
ហេតុអ្វីវាសំខាន់ដើម្បីដឹងថា សិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពអាចទទួលបានតែតាមវិធីនេះប៉ុណ្ណោះ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន ហេព្រើរ ៥:៥–៦ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលថា នរណាដែលបានប្រទានព្រះអង្គសង្គ្រោះនូវសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ ។ សូមចង្អុលបង្ហាញថាខទី ៥ដកស្រង់នូវ ទំនុកដំកើង ២:៧ហើយថាខទី ៦ដកស្រង់ពីទំនុកដំកើង ១១០:៤។
-
តើនរណាប្រទានដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនូវសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ ? ( ព្រះវរបិតាសួគ៌ ) ។
-
តើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទកាន់បព្វជិតភាពអ្វី ? ( បព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក ។ សូមចង្អុលបង្ហាញថា បព្វជិតភាពនេះត្រូវបានដាក់ឈ្មោះពីដើមតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ [ សូមមើលគ. និង ស. ១០៧:២–៤] ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន ហេព្រើរ ៥:៧–១០ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថា តើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទក្លាយទៅជាអ្វី ។ សូមពន្យល់ថា ហេព្រើរ៥:៧–៨ សំដៅលើមិលគីស្សាដែក ជាព្យាការី និង ស្តេចដែលបានរស់នៅជំនាន់អ័ប្រាហាំ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ដោយសារតែមិលគីស្សាដែកគឺជាគំរូមួយ តាមគំរូរបស់ព្រះគ្រីស្ទ នោះខគម្ពីរទាំងនេះក៏រៀបរាប់អំពី ព្រះអង្គសង្គ្រោះផងដែរ ( សូមមើល ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃីDoctrinal New Testament Commentary, វ៉ុលទី ៣ [ ឆ្នាំ១៩៦៥–៧៣ ] ៣:១៥៧ ) ។
-
យោងតាម ហេព្រើរ ៥:៩ តើព្រះអង្គសង្គ្រោះក្លាយទៅជាអ្វី ?
-
តើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជា « មេបង្កើតនៃសេចក្តីសង្គ្រោះដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច » ចំពោះអស់អ្នកដែលគោរពទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមសង្ខេប ហេព្រើរ ៥:១១–១៤ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានបង្ហាញអំពីបំណងប្រាថ្នា ដើម្បីបង្រៀនបន្ថែមទៀតអំពីប្រធានបទនេះ ប៉ុន្តែបានមានប្រសាសន៍ថា ប្រជាជនខ្វះនូវការយល់ដឹង និង ភាពចាស់ទុំខាងវិញ្ញាណ ដើម្បីយល់បន្ថែមពីការបង្រៀនដ៏អស្ចារ្យផ្សេងទៀត ។
ហេព្រើរ ៦
ពួកបរិសុទ្ធត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យមានភាពឧស្សាហ៍ព្យាយាម មានសេចក្តីជំនឿ ការអត់ធ្មត់ និង សេចក្តីសង្ឃឹមក្នុងការទទួលបាននូវការសន្យារបស់ព្រះ
-
តើឧទាហរណ៍អំពីពរជ័យទាំងឡាយ ដែលព្រះបានសន្យាចំពោះកូនចៅរបស់ទ្រង់មានអ្វីខ្លះ ? ( ចម្លើយដែលអាចមានរួមមាន សេចក្ដីសុខសាន្ដ សុភមង្គល ការអភ័យទោស ចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋាន ពរជ័យនានាដែលមាននៅក្នុងពរជ័យនៃលោកអយ្យកោ ការរស់ឡើងវិញ និងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។ សូមចង្អុលបង្ហាញថា ពរជ័យមួយចំនួនគឺមានលក្ខខណ្ឌតាមការជ្រើសរើសរបស់យើង ) ។
-
តើមានឧទាហរណ៍អំពីស្ថានភាពអ្វីខ្លះ ដែលយើងអាចនឹងងឿងឆ្ងល់ថា តើយើងនឹងទទួលបានពរជ័យដែលបានសន្យាជាក់លាក់ឬយ៉ាងណា ?
ចូរសុំឲ្យសិស្សសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ឬនៅលើសន្លឹកក្រដាសមួយអំពីពរជ័យដែលបានសន្យាមួយ ដែលពួកគេទន្ទឹងរង់ចាំទទួល ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យស្វែងរកសេចក្ដីពិតនៅក្នុងហេព្រើរ ៦ដែលអាចជួយពួកគេឲ្យទទួលបានពរជ័យនានាដែលព្រះបានសន្យា ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន ហេព្រើរ ៦:១–៣ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថាតើប៉ុលបានបង្រៀនដល់ពួកបរិសុទ្ធឲ្យបន្តធ្វើអ្វីខ្លះ ។ សូមចង្អុលបង្ហាញថា ការបកប្រែ ដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ហេព្រើរ ៦:១ ( នៅក្នុងសេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ) ថ្លែងថា « ដូច្នេះដោយពុំបែរចេញពីគោលការណ៍ទាំងឡាយនៃគោលលទ្ធិរបស់ព្រះគ្រីស្ទ » ( បន្ថែមអក្សរទ្រេត ) ហើយថា ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ហេព្រើរ ៦:៣( នៅក្នុងសេចក្ដីបន្ថែមព្រះគម្ពីរប៊ីប ) ថ្លែងថា « ហើយយើងរាល់គ្នានឹងជឿនទៅមុខទៅរកភាពល្អឥតខ្ចោះ បើសិនជាព្រះទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យ » ។
-
យោងតាមខទី ១តើប៉ុលបានបង្រៀនដល់ពួកបរិសុទ្ធឲ្យបន្តធ្វើអ្វីខ្លះ ? ( ចូរពន្យល់ថា ភាពល្អឥតខ្ចោះសំដៅទៅលើស្ថានភាព « បានអភិវឌ្ឍពេញលេញ ពេញមូល ឬ ទាំងស្រុង ។ … ពួកអ្នកដើរតាមដ៏ពិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ អាចក្លាយទៅជាល្អឥតខ្ចោះបាន តាមរយៈព្រះគុណ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ » [ សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ល្អឥតខ្ចោះ » scriptures.lds.org] ) ។
-
តើគោលលទ្ធិអ្វីខ្លះ ដែលបានប្រាប់នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ដែលបង្កើតជាគ្រឹះដើម្បីយើងសង់នៅលើ នៅពេលយើងធ្វើការឆ្ពោះទៅកាន់ភាពល្អឥតខ្ចោះ ?
សូមសង្ខេបហេព្រើរ ៦:៤–៨ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានពិពណ៌នាអំពីអ្នកទាំងឡាយដែលជាកូនអន្ដរធាន ដែលមានចំណេះដឹងដ៏ឥតខ្ចោះអំពីព្រះ តែបែរជាងាកចេញពីសេចក្ដីពិតនេះ បះបោរទាស់នឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយបដិសេធពុំប្រែចិត្ត ( សូមមើលគ. និង ស. ២៩:៤៤–៤៥,៧៦:៣១–៣៨) ។ ប៉ុលបានប្រាប់ពីភាពផ្ទុយគ្នានៃបុគ្គលទាំងនេះ ជាមួយនឹងពួកបរិសុទ្ធស្មោះត្រង់ ដែលលោកបានថ្លែងនៅក្នុងសំបុត្រនេះ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអានហេព្រើរ ៦:៩–១០ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ហើយរកមើលនូវអ្វីដែលប៉ុលបានសរសើរដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅហេព្រើរ ។ សូមឲ្យសិស្សរាយការណ៍ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សច្រើននាក់ឲ្យប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗនៅក្នុង ហេព្រើរ៦: ១១–១៥ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលនូវអ្វីដែលប៉ុលប្រាថ្នាចង់បានពីពួកបរិសុទ្ធ ។
-
តើប៉ុលប្រាថ្នាចង់បានអ្វីខ្លះពីពួកបរិសុទ្ធ ?
សូមពន្យល់ថា ឃ្លា « បានសម្តែងចេញជាចិត្តឧស្សាហ៍ដូចគ្នាទាំងអស់ ប្រយោជន៍ឲ្យបានសេចក្តីជំនឿដ៏ពេញលេញរបស់សេចក្តីសង្ឃឹម » (ខទី ១១) សំដៅលើការមានចិត្តឧស្សាហ៍រហូតដល់យើងទទួលបានពរជ័យរបស់ព្រះដែលបានសន្យា ។
-
តើអ័ប្រាហាំគឺជាគំរូនៃការមានចិត្តឧស្សាហ៍ សេចក្តីជំនឿ និង ការអត់ធ្មត់នៅក្នុងការព្យាយាមស្វែងរកពរជ័យរបស់ព្រះដែលបានសន្យាយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើគោលការណ៍អ្វីខ្លះដែលយើងអាចរៀនអំពីកិច្ចការ ដែលយើងត្រូវធ្វើដើម្បីទទួលគ្រងពរជ័យទាំងឡាយដែលព្រះបានសន្យា ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេងៗគ្នា ប៉ុន្តែគួរតែប្រាប់នូវគោលការណ៍ដូចខាងក្រោម ៖តាមរយៈការឧស្សាហ៍រហូតដល់ទីបំផុត ការមានសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងការអត់ធ្មត់ នោះយើងអាចទទួលបានពរជ័យរបស់ព្រះដែលបានសន្យា ។ សូមសរសេរគោលការណ៍នេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
សូមគូសបន្ទាត់ពីក្រោមពាក្យឧស្សាហ៍ព្យាយាម សេចក្ដីជំនឿ និងការអត់ធ្មត់នៅលើក្ដារខៀន ។ ចូរសុំសិស្សឲ្យនិយមន័យនៃពាក្យទាំងនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ចំណាំក្នុងថ្នាក់ ឬសៀវភៅកំណត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ។ ក្រោយពីទុកពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមអញ្ជើញសិស្សមួយចំនួនឲ្យរៀបរាប់ពីអ្វី ដែលពួកគេបានសរសេរ ។
-
តើវាអាចមានឧបសគ្គអ្វីខ្លះ ក្នុងការបង្ហាញនូវលក្ខណៈទាំងនេះ ?
-
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា យើងត្រូវការនូវលក្ខណៈទាំងនេះដើម្បី « ជឿនទៅមុខទៅរកភាពល្អឥតខ្ចោះ » ? (ហេព្រើរ ៦:១) ។
-
តើនៅពេលណាដែលអ្នកបានទទួលពរជ័យដែលបានសន្យា តាមរយៈការមានភាពឧស្សាហ៍ព្យាយាម សេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងការអត់ធ្មត់ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន ហេព្រើរ ៦:១៦–២០ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលអ្វី ដែលប៉ុលបានបង្រៀនអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹម និងការសន្យាទាំងឡាយរបស់ព្រះ ។ អ្នកអាចនឹងចាំបាច់ត្រូវពន្យល់ថា ដ៏មិនចេះប្រែប្រួល(ខទី ១៨) មានន័យថាមិនផ្លាស់ប្ដូរ ។
-
តើសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះដែលយើងអាចរៀនមកពីការបង្រៀនរបស់ប៉ុលអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹម ? ( សិស្សអាចប្រើពាក្យផ្សេងៗគ្នា ប៉ុន្តែត្រូវប្រាកដថា ពួកគេប្រាប់ពីសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ៖សេចក្តីសង្ឃឹមរបស់យើងនៅក្នុងការសន្យារបស់ព្រះ គឺជាយុថ្កាខាងវិញ្ញាណសម្រាប់ព្រលឹងយើង ។ សូមសរសេរសេចក្ដីពិតនេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
ចូរពន្យល់ថា ដូចបានប្រើនៅក្នុងបទគម្ពីរ សេចក្ដីសង្ឃឹមមានន័យថាជា « ការរំពឹងទុកដ៏មានទំនុកចិត្ត និងការទន្ទឹងរង់ចាំដល់ពរជ័យដែលបានសន្យានៃសេចក្ដីសុចរិត » ( សេចក្ដីណែនាំដល់ព្រះគម្ពីរ « សេចក្ដីសង្ឃឹម » scriptures.lds.org ) ។
-
ផ្អែកទៅលើការបង្រៀនរបស់ប៉ុលអំពីព្រះនៅក្នុងខទី ១៧–១៨ហេតុអ្វីក៏យើងអាចមានទំនុកចិត្តលើការសន្យាទាំងឡាយរបស់ព្រះ ?
-
តើសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងទៅលើការសន្យារបស់ព្រះអាចជួយយើងឲ្យមានភាពឧស្សាហ៍ព្យាយាម ហើយអត់ធ្មត់ និងមានសេចក្ដីជំនឿ ជាពិសេសនៅពេលយើងជួបនឹងការលំបាកយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ចូរអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យគូររូបយុថ្កា មួយនៅលើក្ដារខៀន ។
-
តើយុថ្កាធ្វើអ្វីសម្រាប់នាវាមួយ ?
-
តើសេចក្តីសង្ឃឹមរបស់អ្នក នៅក្នុងការសន្យារបស់ព្រះបានក្លាយជាយុថ្កាខាងវិញ្ញាណសម្រាប់អ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរគោលដៅមួយ ដើម្បីអភិវឌ្ឍភាពឧស្សាហ៍ព្យាយាម សេចក្ដីជំនឿ ការអត់ធ្មត់ និងសេចក្ដីសង្ឃឹមកាន់តែពេញលេញ ។ អ្នកអាចនឹងលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យចាប់ផ្ដើមសរសេរផែនការមួយ ដើម្បីអភិវឌ្ឍលក្ខណៈទាំងនេះមួយ រួចហើយផ្ដោតទៅលើការអភិវឌ្ឍលក្ខណៈមួយទៀត ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យអនុវត្តអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរ ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
ហេព្រើរ ៥:៤។ ការទទួលបព្វជិតភាព
ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានបង្រៀន ៖
« យើងជឿថា គ្មានមនុស្សណាអាចបម្រើសេចក្ដីសង្គ្រោះតាមរយៈដំណឹងល្អ ទៅដល់ព្រលឹងមនុស្សក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានទេ លើកលែងតែត្រូវបានអនុញ្ញាតមកពីព្រះដោយវិវរណៈ ឬដោយការតែងតាំងពីនរណាម្នាក់ ដែលព្រះបានបញ្ជូនមកតាមរយៈវិវរណៈប៉ុណ្ណោះ ។ … ហេព្រើរ ៥:៤ [ ថ្លែងថា ] ‹ គ្មានអ្នកណាលើកខ្លួនដល់ងារដ៏ប្រសើរនោះឡើយ មានតែអ្នកដែលព្រះទ្រង់ហៅប៉ុណ្ណោះ តួយ៉ាងដូចជាលោកអើរ៉ុន › — ហើយខ្ញុំនឹងសួរថា តើអើរ៉ុនត្រូវបានហៅដោយរបៀបណា បើពុំដោយវិវរណៈ ? » (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [ ឆ្នាំ ២០០៧ ] ទំព័រ ១១០; សូមមើលផងដែរ គ. និង ស. ៤២:១១) ។
ហេព្រើរ ៥:៧–៨ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងមិលគីស្សាដែក
អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់ដូចនេះ ៖
« [ហេព្រើរ ជំពូក ៥] ខទី ៧ និង ៨ អនុវត្តទាំងចំពោះមិលគីស្សាដែក និងចំពោះព្រះគ្រីស្ទ ដោយសារមិលគីស្សាដែកគឺជាគំរូអំពីព្រះគ្រីស្ទ ហើយថាកិច្ចការបម្រើរបស់ព្យាការីជាគំរូ និង ជាស្រមោលថាព្រះអម្ចាស់របស់យើងដូចគ្នានឹងការបម្រើរបស់ម៉ូសេ ។ (ចោទិ. ១៨:១៥–១៩; កិច្ចការ ៣:២២–២៣; [នីហ្វៃទី៣ ២០:២៣; យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:៤០] ) ។ ហេតុដូច្នោះ តាមពាក្យនៃខគម្ពីរទាំងនេះ និងជាពិសេសនៅក្នុងខទី ៧វាមាននូវការអនុវត្តចំពោះមិលគីស្សាដែកតាំងពីដើម ដែលវាអនុវត្តស្មើគ្នា និងប្រហែលជាមានកម្លាំងកាន់តែខ្លាំងក្លាជាងចំពោះជីវិត និងការបម្រើរបស់លោក តាមរយៈអស់អ្នកដែលបានបំពេញការសន្យាទាំងអស់ដែលបានធ្វើឡើងចំពោះមិលគីស្សាដែក » (Doctrinal New Testament Commentary, វ៉ុលទី ៣ [ ឆ្នាំ ១៩៦៥–៧៣] ៣:១៥៧ ) ។
ហេព្រើរ ៦:៤–៨ ។ « គេបានឆ្កាងព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ខាងឯខ្លួនគេរួចទៅហើយ »
អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់ដូចនេះ ៖
« អំណាចនៃអំពើបាបដែលអត់ទោសឲ្យពុំបាននោះ មាននៅក្នុងការឆ្កាងព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ខាងឯខ្លួនគេរួចទៅហើយ ព្រមទាំងធ្វើឲ្យទ្រង់ហាលមុខនៅកណ្ដាលជំនុំផង ។ (ហេព្រើរ ៦:៤–៨; គ. និង ស. ៧៦:៣៤–៣៥) ។ ដើម្បីប្រព្រឹត្តបទឧក្រិដ្ឋដែលមិនអាចអភ័យទោសឲ្យបាននេះ នោះមនុស្សម្នាក់ត្រូវតែទទួលដំណឹងល្អ ដែលទទួលបានមកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដោយវិវរណៈ នូវចំណេះដឹងទាំងស្រុងអំពីភាពជាព្រះរបស់ព្រះគ្រីស្ទ បន្ទាប់មកបដិសេធ ‹ សេចក្ដីសញ្ញាថ្មី និងអស់កល្បជានិច្ចដែលគាត់ត្រូវបានញែកចេញឲ្យបរិសុទ្ធ ដោយហៅជារឿងមិនបរិសុទ្ធ ហើយធ្វើផ្ទុយពីព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះគុណ › ។ [ យ៉ូសែប ស៊្មីធ នៅក្នុង History of the Church ៣:២៣២ ] ។ ដោយហេតុនោះ គេបានប្រព្រឹត្តអំពើឃាតកម្មដោយការយល់ព្រមចំពោះសេចក្ដីសុគតរបស់ព្រះអម្ចាស់ ទាំងមាននូវចំណេះដឹងដ៏ឥតខ្ចោះអំពីសេចក្ដីពិត ដែលគេបានបះបោរដោយបើកចំហរ ហើយបានដាក់ខ្លួនគេនៅក្នុងកន្លែងមួយ ដែលគេនឹងបានឆ្កាងព្រះគ្រីស្ទ ដោយចំណេះដឹងយ៉ាងឥតខ្ចោះ ខណៈដែលទ្រង់គឺជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ។ ព្រះគ្រីស្ទ គឺពិតជាត្រូវបានឆ្កាងដោយថ្មីថ្មោង ហើយត្រូវបានហាលមុខនៅកណ្ដាលជំនុំផង ។ ( គ. និង ស. ១៣២:២៧ ) » ។ ( កំណែលើកទី ២ [ ឆ្នាំ ១៩៦៦ ] ទំព័រ ៨១៦–១៧ ) ។