មេរៀនទី ១៣២
ធីម៉ូថេ ទី២ ៣-៤
សេចក្តីផ្ដើម
ប៉ុលបានសរសេរទៅកាន់ធីម៉ូថេ ហើយបានពន្យល់ថា ការក្បត់សាសនា និងអំពើទុច្ចរិតនឹងរាលដាលពាសពេញនៅក្នុងជំនាន់របស់ពួកគេក៏ដូចជានៅថ្ងៃចុងក្រោយផងដែរ ។ លោកបានណែនាំ ធីម៉ូថេ ឲ្យបន្តស្មោះត្រង់ចំពោះសេចក្ដីពិត ដែលលោកធ្លាប់បានបង្រៀនរួចមកហើយ ។ ប៉ុលបានបង្រៀនអំពីគោលបំណងនៃបទគម្ពីរ ។ ប៉ុលបញ្ចប់សំបុត្ររបស់លោកដោយលើកទឹកចិត្តធីម៉ូថេ ឲ្យខំប្រឹងបំពេញការងារបម្រើរបស់ខ្លួន ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
ធីម៉ូថេ ទី២ ៣
ប៉ុលពិពណ៌នាពីគ្រាដ៏លំបាកនៅថ្ងៃចុងក្រោយ
ពីមុនថ្នាក់ចាប់ផ្ដើម ចូរសុំឲ្យសិស្សពីរ ឬបីនាក់ដែលបានមកដល់ដំបូងគេឲ្យគូររូបនៅលើក្ដារខៀនស្ដីពីស្ថានភាពដ៏គ្រោះថ្នាក់ ឬហានិភ័យមួយ ។ បន្ទាប់ពីថ្នាក់ចាប់ផ្ដើម សូមសួរសិស្សនូវសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖
-
តើអ្នកនឹងប្រើពាក្យអ្វី ដើម្បីពិពណ៌នាពីស្ថានភាពដែលបានគូរនៅលើក្ដារខៀន ?
សូមពន្យល់ថា ជាផ្នែកមួយនៃសំបុត្រទីពីររបស់លោកដល់ធីម៉ូថេ ប៉ុលបានព្យាករពីស្ថានភាពនៅក្នុងជំនាន់លោក និងជំនាន់របស់យើង ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ធីម៉ូថេទី២ ៣:១ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលថាប៉ុលបានរៀបរាប់ពីគ្រាដែលយើងរស់នៅយ៉ាងដូចម្ដេច ។
-
តើប៉ុលបានរៀបរាប់ពីគ្រាដែលយើងរស់នៅយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( ប្រសិនបើចាំបាច់ សូមពន្យល់ថា ពាក្យ ដ៏លំបាក មានន័យថាពោរពេញដោយគ្រោះថ្នាក់ ឬហានិភ័យ ) ។
-
តើហានិភ័យ ឬគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណ ឬខាងសីលធម៌មួយចំនួនអ្វីខ្លះ ដែលអ្នកធ្លាប់ឃើញនៅក្នុងជំនាន់របស់យើង ?
សូមបំបែកសិស្សទៅជាគូៗ ។ សូមចែកច្បាប់ចម្លងអំពីតារាងនៅខាងក្រោមឲ្យដៃគូនីមួយៗ ។ សូមអញ្ជើញដៃគូនីមួយៗឲ្យអាន ធីម៉ូថេទី ២ ៣:២–៧ ហើយឆ្លើយសំណួរនៅក្នុងតារាង ។ សូមណែនាំពួកគេឲ្យប្រើសេចក្ដីយោងជាជំនួយសម្រាប់ពាក្យពិបាកៗ ។
ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី សៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា—មេរៀនទី ១៣២
|
តើឧទាហរណ៍មួយចំនួនអំពីស្ថានភាពនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ដែលប៉ុលបានរៀបរាប់មានអ្វីខ្លះ ? |
នៅក្នុងចំណោមស្ថានភាពទាំងនេះ តើស្ថានភាពណាមួយដែលអ្នកធ្លាប់បានឃើញនៅសម័យរបស់យើង ? ( ប្រាប់អំពីស្ថានភាពទាំងនោះឲ្យបានពីរ ឬបី) ។ ហេតុអ្វីស្ថានភាពទាំងនេះមានគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងម៉្លេះ ? |
© 2015 by Intellectual Reserve, Inc. All rights reserved.
ក្រោយពីមានពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យប្រាប់ដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ពីអ្វីដែលពួកគេបានពិភាក្សា រួមបញ្ចូលទាំងហេតុផលដែលស្ថានភាពទាំងនេះមានគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងម្ល៉េះ ។
ចូរសុំឲ្យសិស្សសញ្ជឹងគិតថា ពួកគេធ្លាប់ព្រួយបារម្ភ ថាពួកគេអាចនឹងរងឥទ្ធិពលគ្រោះថ្នាក់មួយចំនួនដែលប៉ុលបានលើកឡើងនៅក្នុងខគម្ពីរដែលពួកគេបានសិក្សាដែរឬទេ ។
-
យោងតាមចំណុចបញ្ចប់នៃ ធីម៉ូថេទី ២ ៣:៥តើប៉ុលលើកទឹកចិត្តធីម៉ូថេឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ដែលវាក៏អាចជួយនៅជំនាន់របស់យើងផងដែរនោះ ? ( យើងគួរងាកចេញពីអំពើទុច្ចរិត ) ។
សូមសង្ខេប ធីម៉ូថេទី ២ ៣:៨–១១ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានប្រាប់ធីម៉ូថេថា អស់អ្នកដែលតោងជាប់នឹងសេចក្ដីពិតនឹងមើលឃើញពីភាពល្ងង់ខ្លៅរបស់ពួកគេ ។ លោកក៏បានសរសេរអំពីគ្រោះថ្នាក់ និងការបៀតបៀនជាច្រើនដែលលោកបានស៊ូទ្រាំ ដោយសារការខិតខំដើម្បីរស់នៅតាមដំណឹងល្អរបស់លោក ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ធីម៉ូថេទី ២ ៣:១២-១៣ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលថា តើប៉ុលបានព្យាករថាអ្វីខ្លះនឹងកើតឡើងដល់អស់អ្នកដែលរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ។
-
តើប៉ុលបានព្យាករថានឹងមានអ្វីខ្លះកើតឡើងដល់អស់អ្នក ដែលរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ?
សូមពន្យល់ថា ថ្វីបើស្ថានភាពដ៏អាក្រក់ទាំងនេះមានភាពធ្ងន់ធ្ងរក្ដី ក៏យើងអាចរកបានជំនួយ និងការការពារផងដែរ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានធីម៉ូថេទី ២ ៣:១៤-១៥ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលថា តើប៉ុលបានបង្រៀនថាមានអ្វីខ្លះអាចជួយយើងឲ្យបែរចេញពីគ្រោះថ្នាក់ទាំងនេះ ។
-
តើប៉ុលបានបង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីការតតាំងនឹងគ្រោះថ្នាក់ដែលលោកបានរៀបរាប់ ?
-
តើអ្នកគិតថា វាមានន័យយ៉ាងណានៅក្នុង ខទី ១៤ ដែលថា « ឲ្យអ្នកនៅជាប់ក្នុងសេចក្តីដែលអ្នកបានរៀន ហើយជឿប្រាកដវិញ » នោះ ?
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ពីអត្ថន័យនៃ ឃ្លានេះ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖
« ក្នុងវេលានៃការភ័យខ្លាច ឬការសង្ស័យ ឬពេលដែលមានបញ្ហា សូមកាន់ខ្ជាប់ជំហរដែលអ្នកបានយកឈ្នះរួចមកហើយនោះ ។ …ពេលគ្រាទាំងនោះមកដល់ ហើយបញ្ហាផុសចេញមក ដំណោះស្រាយមិនអាចកើតមានភ្លាមៗទេ សូមកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងអ្វីដែលអ្នកបានដឹងរួចហើយ ហើយឈរយ៉ាងរឹងមាំ រហូតដល់ចំណេះដឹងបន្ថែមទៀតមកដល់» (« ខ្ញុំជឿហើយ លោកម្ចាស់អើយ » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ៩៣–៩៤ ) ។
សូមចង្អុលបង្ហាញថាឃ្លា « ដោយដឹងថា អ្នកបានរៀនសេចក្តីនោះពីអ្នកណា » នៅក្នុង ខទី ១៤ ។ សូមពន្យល់ថា យើងអាចរៀន ហើយទទួលការអះអាងនៃសេចក្ដីពិតមកពីប្រភពដែលទុកចិត្តបានដូចជា ពួកព្យាការី ពួកថ្នាក់ដឹកនាំ ពួកគ្រូបង្រៀន ឪពុកម្ដាយ និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។
-
តើយើងអាចរៀនគោលការណ៍អ្វីខ្លះមកពី ខទី ១៤–១៥ អំពីរបៀបយកឈ្នះលើគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយហើយ សូមសរសេរគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖ ប្រសិនបើយើងបន្តនៅក្នុងសេចក្ដីពិតដែលយើងបានរៀនមកពីប្រភពដែលទុកចិត្ត និងនៅក្នុងបទគម្ពីរ នោះយើងអាចយកឈ្នះគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណនៅថ្ងៃចុងក្រោយបាន ) ។
-
តើការពឹងផ្អែកលើបទគម្ពីរ និងសេចក្ដីពិតដែលយើងបានរៀន អាចជួយយើងឲ្យយកឈ្នះលើគ្រោះថ្នាក់នៅជំនាន់របស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើអ្នកធ្លាប់ជ្រើសរើសពឹងផ្អែកលើសេចក្ដីពិត ដែលអ្នកបានរៀននៅពេលណា ? តើអ្នកបានទទួលពរ ដោយព្រោះការធ្វើដូច្នោះយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( ដំបូង អ្នកអាចឲ្យសិស្សឆ្លើយនឹងសំណួរទាំងនេះ នៅក្នុងកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីរ ឬសៀវភៅកត់ត្រាក្នុងថ្នាក់របស់ពួកគេ រួចហើយអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យចែកចាយនូវអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរ ) ។
ចូរអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន ធីម៉ូថេទី ២ ៣:១៦-១៧ ឮៗ ហើយឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យរកមើលថាតើប៉ុលបានបង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីបទគម្ពីរ ។ អ្នកអាចផ្ដល់យោបល់ឲ្យ សិស្សគួរគូសចំណាំអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
-
តើប៉ុលបានបង្រៀនអ្វីខ្លះ អំពីការសិក្សាបទគម្ពីរ ដែលអាចជួយនៅក្នុងជំនាន់របស់យើង ? ( សូមជួយសិស្សឲ្យរកឃើញនូវគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ៖ នៅពេលយើងសិក្សាព្រះគម្ពីរ យើងអាចរៀនពីគោលលទ្ធិ ហើយទទួលបាននូវការកែតម្រូវ និងការណែនាំដែលនឹងជួយយើងឲ្យរីកចម្រើនឆ្ពោះទៅរកភាពល្អឥតខ្ចោះ ។ សូមសរសេរគោលការណ៍នេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
សូមគូសរង្វង់លើពាក្យ គោលលទ្ធិ ការកែតម្រូវ និង ការណែនាំ នៅក្នុងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដែលអ្នកបានសរសេរនៅលើក្ដារខៀន ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សគិតពីគ្រាមួយដែលបទគម្ពីរបានជួយពួកគេនៅក្នុងរបៀបមួយដូចខាងក្រោមនេះ ៖ (១) ដើម្បីយល់ដឹងពីគោលលទ្ធិមួយនៃដំណឹងល្អ (២) ដោយផ្ដល់ជាភស្ដុតាងសារជាថ្មី ឬការកែតម្រូវទាក់ទងនឹងរឿងមួយនៅក្នុងការគិត ការជ្រើសរើស ឬឥរិយាបថរបស់ពួកគេដែលមិនត្រឹមត្រូវ ឬ (៣) ដោយផ្ដល់ជាចម្លើយមួយចំពោះការអធិស្ឋាន ឬការផ្ដល់ការណែនាំអំពីរបៀប ដែលពួកគេអាចដោះស្រាយបញ្ហាមួយបាន ។ ចូរទុកពេលឲ្យសិស្សគិតពីបទពិសោធន៍នានា រួចហើយអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យចែកចាយពីអ្វីដែលពួកគេគិតដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ ។ ( សូមរំឭកសិស្សថា ពួកគេមិនចាំបាច់ចែកចាយអ្វីដែលផ្ទាល់ខ្លួន ឬឯកជនពេក រួមទាំងអំពើបាបពីអតីតកាលផងដែរ ) ។
-
ចំពោះអ្វីដែលយើងបានរៀនអំពីតម្លៃនៃបទគម្ពីរ ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា យើងត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យសិក្សាវាជាប្រចាំថ្ងៃ ?
ចូរឲ្យសំណៅដល់សិស្សអំពីសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមដោយអែលឌើរ រីឆាដ ជី ស្កត ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានវាឲ្យឮៗ ហើយឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលពាក្យទូន្មាន និងការសន្យារបស់អែលឌើរ ស្កត ទាក់ទងនឹងការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ។
« សូមកុំជឿពាក្យកុហករបស់សាតាំងថា បងប្អូនគ្មានពេលសិក្សាព្រះគម្ពីរឲ្យសោះ ។ សូមជ្រើសយកពេលសិក្សាព្រះគម្ពីរទាំងនោះ ។ ការទទួលទានបន្ទូលព្រះជារៀងរាល់ថ្ងៃគឺសំខាន់ជាងការដេក សាលារៀន ការងារ កម្មវិធីទូរទស្សន៍ វីដេអូហ្គេម ឬបណ្ដាញសង្គមទៅទៀត ។ បងប្អូនត្រូវស្គាល់ពីអាទិភាពខ្លួន ដើម្បីមានពេលសិក្សាបន្ទូលព្រះ។ ប្រសិនបើដូច្នេះមែន សូមធ្វើចុះ !
« … ពេលបងប្អូនលះបង់ពេលវេលារាល់ថ្ងៃ ទាំងពេលផ្ទាល់ខ្លួន និងជាគ្រួសារដើម្បីសិក្សាបន្ទូលព្រះ នោះសេចក្តីសុខសាន្តនឹងកើតមានក្នុងជីវិតបងប្អូន » ( « Make the Exercise of Faith Your First Priority » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ៩៣ ) ។
សូមថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសុវត្ថិភាព និងសេចក្ដីសុខសាន្តដែលកើតមានដល់អស់អ្នកដែលបន្តនៅក្នុងសេចក្ដីពិតដែលមាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាថាពួកគេមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ពេលពួកគេអាចអនុវត្តគោលការណ៍ទាំងនេះនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យដាក់គោលដៅមួយដោយផ្អែកទៅលើការបំផុសគំនិតដែលពួកគេបានទទួល ។
ធីម៉ូថេទី ២ ៤
ប៉ុលប្រកាសថា លោកបានតយុទ្ធយ៉ាងល្អ ហើយប្រាប់ធីម៉ូថេឲ្យបន្តការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ
សូមឲ្យសិស្សលើកដៃ ប្រសិនបើពួកគេធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថាចង់ចុះចាញ់ចំពោះការងារមួយដែលលំបាក ។
-
តើអ្នកធ្លាប់មានបទពិសោធន៍អ្វីខ្លះ នៅពេលអ្នកស៊ូទ្រាំ ទោះជាអ្នកបានចង់ចុះចាញ់ក្ដី ?
សូមពន្យល់ថា ធីម៉ូថេទី ២ ទំនងជាសំបុត្រចុងក្រោយ ដែលប៉ុលបានសរសេរពីមុនលោកស្លាប់ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សពាក់កណ្ដាលថ្នាក់ឲ្យអាន ធីម៉ូថេទី២ ៤:១–៥ ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ហើយរកមើលពាក្យទូន្មានរបស់ប៉ុលទៅដល់ធីម៉ូថេ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សពាក់កណ្ដាលថ្នាក់ទៀតឲ្យអានបទគម្ពីរដូចគ្នា ហើយរកមើលការព្យាកររបស់ប៉ុលអំពីអនាគតនៃសាសនាចក្រគ្រីស្ទានកាលពីបុរាណ ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យប្រើលេខយោងដើម្បីជួយពួកគេឲ្យយល់ពីអ្វីដែលពួកគេអាន ។ បន្ទាប់ពីពួកគេបានអានហើយ សូមអញ្ជើញសិស្សមកពីក្រុមនីមួយៗប្រាប់ថាពួកគេរកឃើញអ្វីខ្លះ ។
សូមពន្យល់ថា ខទី ៣–៤ កត់ត្រានូវការអត្ថាធិប្បាយរបស់ប៉ុលស្ដីពីការក្បត់សាសនាដែលកំពុងចាប់ផ្ដើមកើតឡើងនៅក្នុងសាសនាចក្រ ។ ឥរិយាបថដូចជាអ្វីដែលប៉ុលបានរៀបរាប់នោះដឹកនាំទៅរកការក្បត់សាសនាដ៏ធំ ដូច្នោះវាជាការចាំបាច់ដែលត្រូវមានការស្ដារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អ ។
-
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថាប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តធីម៉ូថេឲ្យបន្តប្រកាសដំណឹងល្អ ហើយធ្វើការបម្រើដល់ប្រជាជន ទោះជាលោកបានដឹងថា មានមនុស្សជាច្រើននឹងងាកចេញពីសេចក្ដីពិតនោះ ?
ចូរអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន ធីម៉ូថេទី ២ ៤:៦-៨ ឮៗ ហើយឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យរកមើលថាតើប៉ុលបានសរសេរអ្វីខ្លះអំពីការខិតខំរបស់លោកក្នុងការប្រកាសដំណឹងល្អ ។
-
តើប៉ុលបាននិយាយអ្វីខ្លះ អំពីការខិតខំរបស់លោកក្នុងនាមជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាម្នាក់ ? ( សូមចង្អុលបង្ហាញថា ពាក្យប្រៀបធៀបរបស់ប៉ុលអំពីការតយុទ្ធយ៉ាងល្អ និងការរត់ប្រណាំងជាស្រេច ពិពណ៌នាពីរបៀបដែលលោកបញ្ចប់បេសកកម្មរបស់លោកដោយស្មោះត្រង់ ) ។
-
យោងតាម ខទី ៨តើប៉ុលបានដឹងថាមានអ្វីខ្លះកំពុងរង់ចាំលោកក្រោយពីសេចក្ដីស្លាប់ ?
-
តើយើងអាចរៀនគោលការណ៍អ្វីខ្លះចេញមកពីខគម្ពីរទាំងនេះអំពីការខិតខំរបស់យើង ដើម្បីបន្តស្មោះត្រង់នៅក្នុងការធ្វើអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់តម្រូវឲ្យយើងធ្វើ ? ( សិស្សគួរតែរកឃើញនូវអ្វីដែលមានដូចតទៅនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងបន្តស្មោះត្រង់ចំពោះអ្វីៗ ដែលព្រះអម្ចាស់តម្រូវឲ្យយើងធ្វើ នោះយើងនឹងទទួលបានមកុដនៃសេចក្ដីសុចរិត ។ សូមសរសេរគោលការណ៍នេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
សូមពន្យល់ថា ការទទួលបាន « មកុដនៃសេចក្តីសុចរិត » រួមមានទាំងការប្រែក្លាយដូចជាព្រះវរបិតាសួគ៌ផងដែរ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរនៅលើក្ដារខៀន អំពីតម្រូវការមួយចំនួនដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់យុវវ័យនៃសាសនាចក្រនេះ ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យប្រែក្លាយដូចជាព្រះវរបិតាពួកគេដែលនៅគង់នៅស្ថានសួគ៌ ។
-
ហេតុអ្វីយុវវ័យអាចនឹងជ្រើសយកការចុះចាញ់ ក្នុងការមានភាពស្មោះត្រង់ចំពោះតម្រូវការមួយចំនួនទាំងនេះ ?
-
តើអ្នកមានស្គាល់នរណាម្នាក់ ដែលជាគំរូល្អមួយនៃការបន្តស្មោះត្រង់ដូចជាប៉ុល ទោះជាមានការលំបាកក្ដីឬទេ ? តើពួកគេបានធ្វើអ្វីខ្លះ ដែលបង្ហាញពីគោលការណ៍នេះ ?
សូមសង្ខេប ធីម៉ូថេទី ២ ៤:៩–២២ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានបញ្ចប់សំបុត្ររបស់លោកដោយពន្យល់ថា ទោះជាលោកមានអារម្មណ៍ឯកោខ្លះៗនៅក្នុងកិច្ចការរបស់លោកក្ដី ក៏ព្រះអម្ចាស់បានគង់នៅជាមួយនឹងលោក ហើយបានពង្រឹងលោកដែរ ។
សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យបន្តស្មោះត្រង់ នៅក្នុងការធ្វើអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់តម្រូវឲ្យពួកគេធ្វើ ។
![]()
រូបភាពរូបសញ្ញាចំណេះចំណានខគម្ពីរ
សូមឲ្យសិស្សបត់ក្រដាសជាបីផ្នត់ ដោយបង្កើតជាជួរឈរបី ។ សូមពន្លាតក្រដាសនោះមកវិញ ហើយសរសេរពាក្យ គោលលទ្ធិ នៅផ្នែកខាងលើនៃជួរឈរទីមួយ ផ្ដល់ជាភស្ដុតាងថ្មី និងការកែតម្រូវ នៅផ្នែកខាងលើនៃជួរឈរទីពីរ និង ការណែនាំនៅក្នុងសេចក្ដីសុចរិត នៅផ្នែកខាងលើនៃជួរឈរទីបី ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យប្រើក្រដាសនេះជាវត្ថុស៊កចំណាំក្នុងសៀវភៅមួយ នៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេរយៈពេលមួយសប្ដាហ៍ ដោយសរសេរផ្នែកដ៏សមរម្យ រាល់ពេលពួកគេអាននូវបទគម្ពីរមួយ ដែលវាបំពេញតាមគោលបំណងមួយនៅក្នុងចំណោមគោលបំណងទាំងនេះ ។ ឧទាហរណ៍ នៅក្រោមចំណងជើង គោលលទ្ធិ សិស្សអាចសរសេរសេចក្ដីយោងបទគម្ពីរ និងគោលលទ្ធិ ឬគោលការណ៍ដែលពួកគេរៀននៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនោះ ។ នៅក្រោមចំណងជើង ផ្ដល់ជាភស្ដុតាងថ្មី និងការកែតម្រូវ សិស្សអាចសរសេរសេចក្ដីយោងបទគម្ពីរ និងរបៀបដែលបទគម្ពីរនោះកែតម្រូវគំនិតខុសឆ្គង ឬការជ្រើស និងឥរិយាបថនានារបស់ពួកគេ ។ ហើយនៅក្រោម ការណែនាំនៅក្នុងសេចក្ដីសុចរិត សិស្សអាចកត់ត្រាបទគម្ពីរដែលផ្ដល់ជាគំនិតចំពោះកិច្ចការល្អៗដែលពួកគេអាចធ្វើបាន ។
សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យយកក្រដាសនេះមកវិញក្នុងរយៈពេលមួយសប្ដាហ៍ ដើម្បីបរិយាយប្រាប់ពីបទពិសោធន៍របស់ពួកគេ ។ អ្នកអាចនឹងចង់ដាក់ការរំឭកមួយនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ឬសៀវភៅសិក្សារបស់អ្នក ដើម្បីមានការពិភាក្សាខ្លីមួយក្នុងមួយសប្ដាហ៍ ដើម្បីរំឭកចំណេះចំណានខគម្ពីរនេះឡើងវិញ ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
ធីម៉ូថេទី ២ ៣:១–៧ ។ « នៅជាន់ក្រោយបង្អស់ នឹងមានគ្រាលំបាកណាស់ »
ប្រធាន ប៊យដ៍ ឃេ ផាកកឺ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនថា ការលំបាកដែលបានព្យាករនៅក្នុង ធីម៉ូថេទី ២ ៣:១–៧ គឺជាស្ថានភាពបច្ចុប្បន្នដែលកំពុងកើតមាននៅក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះ ។
« ខគម្ពីរទាំងនេះប្រើជាការព្រមានមួយ ដែលបង្ហាញពីលំនាំនានាដើម្បីចៀសវាង ។ យើងត្រូវតែប្រយ័ត្ន និងឧស្សាហ៍ជានិច្ច ។ យើងអាចរំឭកអំពីការព្យាករនីមួយៗនៃការព្យាករនីមួយៗទាំងនេះ ហើយដាក់គំនូសចំណាំមួយជិតនោះថា នៅបច្ចុប្បន្នកាល និងអំពីកង្វល់នៅក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃ ៖
« គ្រាដ៏លំបាក—គឺជាបច្ចុប្បន្ននេះ ។ យើងរស់នៅក្នុងគ្រាមិនទៀងទាត់ ។
« ស្រឡាញ់តែខ្លួនឯង ស្រឡាញ់ប្រាក់ និងអួតអាង—ទាំងអស់នេះមាននៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន និងមាននៅក្នុងចំណោមយើង ។
« មានឫកខ្ពស់ ប្រមាថមើលងាយ មិនស្ដាប់បង្គាប់ឪពុកម្ដាយ រមិលគុណ មានចិត្តមិនបរិសុទ្ធ មិនស្រឡាញ់តាមធម្មតារបស់មនុស្ស—អ្វីៗទាំងអស់នេះមានយ៉ាងច្រើន ។
« ពួកអាក្រក់ និងពួកឆបោក ជាដើម—ទាំងអស់នេះ អាចត្រូវបានគូសចំណាំអំពីភស្ដុតាងដែលមាននៅជុំវិញយើងទាំងអស់គ្នា » ( « The Key to Spiritual Protection » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ២៦) ។
បន្ទាប់មកទៀតនៅក្នុងសុន្ទរកថានេះ ប្រធាន ផាកកឺ បានបន្តថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះគម្ពីរគឺជាគន្លឹះដើម្បីការពារខ្លួនយើងនៅក្នុងគ្រាដ៏លំបាកៗនៅថ្ងៃចុងក្រោយនេះ ។
ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៤ ។ « ចូរឲ្យអ្នកនៅជាប់ក្នុងសេចក្ដីដែលអ្នកបានរៀន ហើយជឿប្រាកដវិញ »
អែលឌើរ ប៉ូល ប៊ី ផែបភើរបានថ្លែងថា
« សព្វថ្ងៃ បញ្ហានេះនៅតែបន្ដមាន ។ សំឡេងលោកិយកើនឡើងយ៉ាងច្រើន និងខ្លាំងក្លា ។ វាបង្កើនការជម្រុញដល់អ្នកជឿទាំងឡាយឲ្យបោះបង់ជំនឿនានា ដែលពិភពលោកចាត់ទុកថា មិនសមហេតុផល ឬ គ្មានមូលហេតុត្រឹមត្រូវ ។ … ពេលខ្លះយើងអាចមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនឯងជាជនរងគ្រោះ ហើយត្រូវការនូវការអះអាងខាងវិញ្ញាណកាន់តែខ្លាំង ។ ព្រះអម្ចាស់បានប្រាប់ អូលីវើរ ខៅឌើររី ថា
« ‹ បើសិនជាអ្នកមានបំណងចង់បានសាក្សីថែមទៀត ចូរដាក់គំនិតទៅលើយប់ដែលអ្នកបានអំពាវនាវដល់យើងក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នក ដើម្បីឲ្យអ្នកអាចដឹងនូវសេចក្ដីពិតអំពីការណ៍ទាំងឡាយនេះ ។
« ‹ តើយើងពុំបាននិយាយដោយភាពសុខសាន្តដល់គំនិតរបស់អ្នកអំពីការណ៍នេះទេឬអី ? តើអ្នកអាចមានសាក្សីឯណា ដែលអស្ចារ្យជាងសាក្សីមកពីព្រះ ? › ( គ. និង ស. ៦:២២–២៣ ) ។
« ព្រះអម្ចាស់បានរំឭកដល់ អូលីវើរ និងយើងឲ្យពឹងផ្អែកលើសាក្សីផ្ទាល់ខ្លួនដ៏ពិសិដ្ឋដែលបានទទួលរួចហើយនោះ នៅពេលសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងត្រូវបានសាកល្បង ។ … ការតយុទ្ធដ៏ទេវភាពទាំងនេះដើរតួជាយុថ្កាខាងវិញ្ញាណ ដើម្បីរក្សាយើងឲ្យមានសុវត្ថិភាពនៅក្នុងគ្រាទាំងឡាយនៃការសាកល្បង » ( « To Hold Sacred » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ១១០–១១ ) ។
ធីម៉ូថេទី២ ៤:៧–៨ ។ « ខ្ញុំបានរត់ប្រណាំងជាស្រេច »
អែលឌើរ រ៉ូបឺត ឌី ហែល ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមដល់យើងទាំងអស់គ្នា ដែលជំពប់ជើងដួលនៅក្នុងការរត់ប្រណាំងរបស់យើងនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះ ៖
« នៅក្នុងជីវិត យើងមិនបាននាំមកផែនដីនេះ ដោយគ្រាន់តែចាប់កំណើតមកក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ប៉ុណ្ណោះទេ ។ យើងមកដោយមានបេសកកម្ម និងគោលបំណងមួយ ហើយវាគឺជាការកាន់ខ្ជាប់ដល់ចុងបំផុត ។ …
« ប្រសិនបើអ្នកធ្លាប់ដើរខុសនៅក្នុងជីវិតជាយុវវ័យរបស់អ្នក សូមកុំឲ្យការបាក់ទឹកចិត្តយកឈ្នះលើអ្នកនោះឡើយ ។ ការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះអម្ចាស់ ពុំមែនជាចាត់ថ្នាក់មធ្យមភាគលើពិន្ទុខាងវិញ្ញាណ—ដោយយកអំពើបាប និងកំហុសពីមុនមករកមធ្យមភាគនៃពិន្ទុចុងក្រោយនោះទេ ។ ទ្រង់បានសន្យាថា ‹ អ្នកណាដែលប្រែចិត្តពីអំពើបាបទាំងឡាយរបស់ខ្លួន អ្នកឈ្មោះថាបានអត់ទោសឲ្យហើយ ហើយយើងជាព្រះអម្ចាស់ មិនចាំពីអំពើបាបទាំងនោះទៀតទេ › ( គ. និង ស. ៥៨:៤២ ) ។
« ដូច្នេះ ប្រសិនបើអ្នកពុំស្ថិតនៅកន្លែងដែលអ្នកចង់នៅទេ សូមសម្រេចចិត្តនៅថ្ងៃនេះដើម្បីទៅឲ្យដល់ទីនោះ ។
« កម្រិតនៃជីវិតយើងនឹងទទួលបានពិន្ទុតាមរបៀបដែលយើងរស់នៅតាមសេចក្ដីសញ្ញាដែលយើងបានធ្វើនៅក្នុងពិធីបរិសុទ្ធនៃការសង្គ្រោះរបស់យើង—ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ការទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ការលាងសម្អាត ការតាំងប្រេង អំណោយទានពិសិដ្ឋ និងការផ្សារភ្ជាប់បានល្អប៉ុណ្ណា ។
« អ្នក អាច ទៅដល់ទីផ្ដាច់ព្រ័ត្រជាមួយនឹងមនុស្សគ្រប់គ្នាបាន ។
« ‹ ចូរឆ្ពោះទៅមុខ ហើយកុំថយក្រោយឡើយ ។ ចូរមានចិត្តក្លាហានចុះ… ហើយចូរទៅ ចូរទៅរកជ័យជម្នះ ! › ( គ. និង ស. ១២៨:២២ ) » ( « Ten Axioms to Guide Your Life » Ensign ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ២០០៧ ទំព័រ ២៩ ) ។