មេរៀនទី ១២២ ៖ អេភេសូរ ៤

មេរៀនទី ១២២

អេភេសូរ ៤

សេចក្តីផ្ដើម

ប៉ុលបានបង្រៀនថា ព្រះអម្ចាស់បានស្ថាបនាសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ហើយបានហៅអ្នកដឹកនាំឲ្យធ្វើឲ្យពួកបរិសុទ្ធបានល្អឥតខ្ចោះផង និងរួបរួមពួកបរិសុទ្ធផង ។ លោកក៏បានលើកទឹកចិត្តដល់សមាជិកសាសនាចក្រ ឲ្យបោះបង់ចោលនូវផ្លូវចាស់ ហើយរស់នៅតាមអ្វីដែលពួកគេបានដឹងថាជាការពិតផងដែរ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

អេភេសូរ ៤:១–១៦

ប៉ុលបង្រៀនអំពីសារៈសំខាន់នៃសាសនាចក្ររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតពិចារណាអំពីស្ថានភាពពីរដូចខាងក្រោមនេះ ៖

នៅសាលារៀន គ្រូបង្រៀនរបស់អ្នកបានសួរដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យបង្ហាញពីទស្សនៈរបស់ពួកគេអំពីប្រធានបទចម្រូងចម្រះមួយ ។ នៅពេលសិស្សចែកចាយអំពីគំនិតរបស់ពួកគេ អ្នកបានដឹងថា ពួកគេភាគច្រើនគាំទ្រដល់គោលជំហរមួយដែលខុសពីការបង្រៀនរបស់សាសនាចក្រ ។
អ្នកបង្កើតច្បាប់នៅក្នុងប្រទេសរបស់អ្នក បង្កើតច្បាប់សម្រាប់ឥរិយាបថថា អ្នកដឹកនាំសាសនាចក្របានបង្រៀនខុសឆ្គង ។

ហេតុអ្វីក៏ស្ថានភាពនានាដូចនេះអាចជាការលំបាកសម្រាប់សមាជិកក្នុងសាសនាចក្រ ?

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលសេចក្ដីពិតមួយ នៅពេលពួកគេសិក្សា អេភេសូរ ៤:១–១៦អំពីរបៀបដែលយើងអាចដឹងថាអ្វីដែលត្រូវ និងអ្វីដែលខុសនៅក្នុងពិភពលោក ដែលមានការផ្លាស់ប្ដូរគុណធម៌ និងជំនឿនោះ ។

សូមរំឭកសិស្សថា នៅក្នុងសំបុត្រច្បាប់នេះ ប៉ុលអាចនឹងបានសរសេរទៅកាន់សមាជិកថ្មីក្នុងសាសនាចក្រ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន អេភេសូរ ៤:១–៦ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថា តើប៉ុលបានបង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីសាសនាចក្រ និងគោលលទ្ធិរបស់សាសនាចក្រ ។

តើប៉ុលបានបង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីសាសនាចក្រ និងគោលលទ្ធិរបស់សាសនាចក្រ ?
តើអ្នកគិតថា ប៉ុលចង់មានន័យដូចម្តេច នៅពេលលោកបង្រៀនថា « មានព្រះអម្ចាស់តែ១ សេចក្តីជំនឿតែ១ [ និង ] បុណ្យជ្រមុជតែ១ » ? ( ខទី ៥ ) ។ ( នៅក្នុងជំនាន់របស់ប៉ុល ក៏ដូចជានៅក្នុងជំនាន់របស់យើង មានសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទពិតតែមួយគត់នៅលើផែនដីនេះ [ សូមមើលគ. និង ស. ១:៣០] ) ។

សូមសង្ខេបអេភេសូរ ៤:៧–១០ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានបង្រៀនថា តាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងទាំងអស់គ្នាត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យនូវអំណោយទាននៃព្រះគុណរបស់ទ្រង់ ។ លោកក៏បានបង្រៀនផងដែរថា ព្រះគ្រីស្ទ បានប្រទានអំណោយទានដទៃទៀតមកដល់មនុស្សលោក ។

សូមប្រាប់ឲ្យសិស្សម្នាក់អាន អេភេសូរ ៤:១១ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់សាសនាចក្រ ។ សូមឲ្យសិស្សប្រាប់ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។

អេភេសូរ ៤:១១–១៤ គឺជាវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរ ។ ការសិក្សាចំណេះចំណានខគម្ពីរ នឹងជួយសិស្សឲ្យបង្កើនការយល់ដឹងរបស់ពួកគេអំពីគោលលទ្ធិគ្រឹះ ហើយត្រៀមខ្លួនដើម្បីបង្រៀនវាទៅដល់អ្នកដទៃ ។ អ្នកអាចផ្ដល់យោបល់ថា សិស្សគួរគូសចំណាំចំណេះចំណានខគម្ពីរនេះតាមរបៀបជាក់លាក់មួយ ដើម្បីពួកគេងាយស្រួលរកវាឃើញ ។ សូមបើកទៅយោបល់ក្នុងការបង្រៀននៅចុងបញ្ចប់នៃមេរៀននេះ ដើម្បីជួយសិស្សជាមួយនឹងចំណេះចំណានខគម្ពីររបស់ពួកគេ ។

តើព្រះអម្ចាស់បានប្រទានអ្វីខ្លះដល់សាសនាចក្រ ?

ចូរពន្យល់ថា ឈ្មោះនៃតំណែងបព្វជិតភាពនៅក្នុងសាសនាចក្រសព្វថ្ងៃនេះ មិនអាចហៅដូចគ្នានឹងឈ្មោះដែលបានប្រើនៅក្នុងជំនាន់របស់ប៉ុលបានទេ ហើយសាសនាចក្រជំនាន់ដើមមិនអាចមានគ្រប់ការហៅបម្រើដែលសាសនាចក្រមាននៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ ។ ឧទាហរណ៍ ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានបង្រៀនថា « គ្រូផ្សាយដំណឹងល្អ គឺជាលោកអយ្យកោ » (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [ ឆ្នាំ ២០០៧ ] ទំព័រ ១៤០) ។ គ្រូគង្វាលក៏ជាអ្នកគង្វាល ឬមនុស្សម្នាក់ដែលដឹកនាំក្រុម—ជាការពិពណ៌នាដ៏សមមួយនាសម័យទំនើបនេះគឺជា ប៊ីស្សព ប្រធានសាខា ប្រធានស្ដេក និងប្រធានមណ្ឌលសម័យទំនើប ។

សូមសរសេរប្រយោគមិនពេញលេញខាងក្រោមនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖ ព្រះអម្ចាស់បានហៅពួកសាវក ពួកព្យាការី និងអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រដទៃទៀតដើម្បីជួយ…

សូមប្រាប់ឲ្យសិស្សម្នាក់អាន អេភេសូរ ៤:១២–១៣ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថាតើហេតុអ្វីបានជាព្រះអម្ចាស់ប្រទានដល់សាសនាចក្រនូវពួកសាវក ពួកព្យាការី និងអ្នកដឹកនាំដទៃទៀត ។

តើព្រះអម្ចាស់ប្រទានដល់សាសនាចក្ររបស់ទ្រង់នូវពួកសាវក ពួកព្យាការី និងអ្នកដឹកនាំដទៃទៀតក្នុងគោលបំណងអ្វី ? ( សូមបន្ថែមធ្វើឲ្យពួកបរិសុទ្ធបានល្អឥតខ្ចោះចូលទៅក្នុងបញ្ជីនៅលើក្ដារខៀន ) ។
តើពួកសាវក ពួកព្យាការី និងអ្នកដឹកនាំដទៃទៀតក្នុងសាសនាចក្រជួយធ្វើឲ្យពួកបរិសុទ្ធបានល្អឥតខ្ចោះដោយរបៀបណា ?

សូមប្រាប់ឲ្យសិស្សម្នាក់អាន អេភេសូរ ៤:១៤ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលហេតុផលផ្សេងទៀតថា តើហេតុអ្វីបានជាព្រះអម្ចាស់ប្រទានដល់ពួកសាវក ពួកព្យាការី និងអ្នកដឹកនាំដទៃទៀតមកក្នុងសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ។

ហេតុអ្វីក៏ព្រះអម្ចាស់ប្រទានអ្នកដឹកនាំទាំងនេះសម្រាប់សមាជិកក្នុងសាសនាចក្រ ? ( សូមបន្ថែមហើយការពារពួកគេពីគោលលទ្ធិខុសឆ្គងនៅលើក្ដារខៀន ដើម្បីឲ្យសេចក្ដីពិតទាំងមូលអានដូចតទៅ ៖ ព្រះអម្ចាស់បានហៅពួកសាវក ពួកព្យាការី និងពួកថ្នាក់ដឹកនាំដទៃទៀតក្នុងសាសនាចក្រដើម្បីជួយឲ្យពួកបរិសុទ្ធបានឥតខ្ចោះ និងការពារពួកគេពីគោលលទ្ធិខុសឆ្គង) ។

រូបភាព

ទូកនៅក្នុងទឹកគួច

ដើម្បីជួយសិស្សយល់ពីរូបភាពនៅក្នុងខទី ១៤សូមបង្ហាញរូបភាពទូកមួយនៅក្នុងកណ្ដាលទឹកគួច ។ ឬអ្នក ឬសិស្សអាចគូររូបទូកមួយនៅក្នុងទឹកគួចនៅលើក្ដារខៀន ។

តើមានអ្វីខ្លះអាចកើតឡើងចំពោះទូកមួយ ដែលត្រូវបានបោកបក់ចុះឡើងនៅលើទឹកក្នុងពេលព្យុះកំណាចនោះ ?

សូមយោងត្រឡប់ទៅស្ថានភាព ដែលបានបង្ហាញនៅខាងដើមមេរៀនវិញ ។

តើទូកមួយដែលត្រូវបានបោកបក់ចុះឡើងនៅលើទឹកគួច អាចទំនងដូចជានរណាម្នាក់ដែលត្រូវ « បោក ហើយផាត់យើងចុះឡើង » (ខទី ១៤) ដោយសារតែខ្យល់ផ្លាស់ប្ដូរនៃការបង្រៀនខុសឆ្គង និងគំនិតសាធារណៈយ៉ាងដូចម្ដេច ?
តើការបង្រៀនរបស់ពួកសាវក ពួកព្យាការី និងអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រដទៃទៀត ជួយដល់អ្នកដើរតាមព្រះឲ្យធ្វើដំណើរលើទឹកកំណាចទាំងនេះ ហើយត្រឡប់ទៅកាន់ព្រះវរបិតាសួគ៌ដោយសុវត្ថិភាពវិញយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមសរសេរការហៅក្នុងសាសនាចក្រដូចខាងក្រោមនៅលើក្តារខៀន ៖ ពួកសាវក ពួកព្យាការី លោកអយ្យកោ ប៊ីស្សព និង គ្រូបង្រៀន ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យជ្រើសរើសការហៅពីរ ហើយសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ចំណាំក្នុងថ្នាក់ ឬសៀវភៅកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេអំពីរបៀបដែលអ្នកដឹកនាំម្នាក់កាន់តំណែងនោះ បានជួយដល់ពួកគេឲ្យកែលម្អ ឬរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណ ឬបានជួយការពារពួកគេពីគោលលទ្ធិខុសឆ្គង និងការបោកបញ្ឆោតយ៉ាងដូចម្ដេច ។ បន្ទាប់ពីផ្ដល់ពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យចែកចាយបទពិសោធន៍មួយដែលពួកគេបានសរសេរនោះ ។

សូមប្រាប់ឲ្យសិស្សម្នាក់អាន អេភេសូរ ៤:១៥–១៦ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលរបៀបដែលអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់យើង គួរបង្រៀនយើងអំពីសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អ ។

តើអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់យើងគួរបង្រៀនយើងអំពីសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អយ៉ាងដូចម្ដេច ?

អេភេសូរ ៤:១៧–៣២

ប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តដល់ពួកបរិសុទ្ធឲ្យបោះបង់ចោលអំពើអាក្រក់ ហើយក្លាយទៅជាមនុស្សថ្មីតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ

សូមនាំយកអាវរងារមួយមកថ្នាក់រៀន ( ប្រហែលជាអាវចាស់ ឬ ដាច់រហែកមួយ ) ។ បើអាចធ្វើទៅបាន ក៏សូមនាំយកអាវរងារមួយដែលនឹងអាចពាក់ទៅចូលរួមព្រឹត្តិការណ៍ដ៏ល្អមួយ ។ ( បើអ្នកចង់បាន អ្នកអាចនាំអាវធម្មតាមួយមក និងអាវថ្មីស្អាតមួយមកជំនួសវិញ ។ សូមប្រាកដថា អាវទាំងពីរ គឺមានទំហំធំល្មមដើម្បីឲ្យសិស្សពាក់ពីលើខោអាវរបស់ពួកគេ ) ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យឡើងមកខាងមុខថ្នាក់ ហើយពាក់អាវរងារនោះ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សបែរមុខ ហើយបង្ហាញអាវរងារនោះដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ ។ បន្ទាប់មក ចូរសុំឲ្យពួកគេដោះអាវរងារចេញ បន្ទាប់មកពាក់អាវស្អាតវិញ ហើយបង្ហាញវាដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ ។ ចូរអរគុណដល់សិស្ស ហើយអញ្ជើញពួកគេឲ្យដោះអាវនោះចេញ ហើយត្រឡប់ទៅកន្លែងអង្គុយវិញ ។

តើអាវរងារមួយណានៃអាវទាំងពីរនេះនឹងកាន់តែមានភាពសមរម្យនៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ដ៏ល្អមួយ ?

សូមរំឭកសិស្សថា ប៉ុលអាចនឹងមានប្រសាសន៍ទៅកាន់អ្នកផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿដែលមកក្នុងសាសនាចក្រនាពេលថ្មីៗ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើល នៅពេលពួកគេសិក្សាអេភេសូរ ៤:១៧–៣២ពីរបៀបដែលប៉ុលប្រើពាក្យប្រៀបធៀបអំពីការដោះអ្វីមួយចេញ ឬពាក់អ្វីមួយវិញ ដើម្បីបង្រៀនដល់អ្នកផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿថ្មីៗទាំងនេះឲ្យធ្វើអ្វីដែលពួកគេចាំបាច់ត្រូវធ្វើក្នុងនាមជាពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

សូមប្រាប់ឲ្យសិស្សម្នាក់អាន អេភេសូរ ៤:១៧–២០ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថាពាក្យ ឬឃ្លាដែលពិពណ៌នាអំពីស្ថានភាពខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកសាសន៍ដទៃ ដែលពុំបានចូលរួមនៅក្នុងសាសនាចក្រ ។

តើប៉ុលបានពិពណ៌នាយ៉ាងដូចម្ដេច អំពីស្ថានភាពខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកសាសន៍ដទៃទៀត ?
តើប៉ុលបាននិយាយអ្វីខ្លះ ដែលជាមូលហេតុនាំឲ្យសាសន៍ដទៃស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពខាងវិញ្ញាណនេះ ?

សូមប្រាប់ឲ្យសិស្សម្នាក់អាន អេភេសូរ ៤:២១–២៤ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថាអ្វីបានជួយដល់សមាជិកនៃសាសនាចក្រ ឲ្យប្រែក្លាយទៅជាខុសប្លែកពីមនុស្សដទៃទៀត ។

យោងតាមខទី ២១តើមានអ្វីខ្លះបានជួយដល់សមាជិកនៃសាសនាចក្រ ឲ្យប្រែក្លាយជាមនុស្សខុសប្លែកពីមនុស្សដទៃ ?

យោងទៅលើសិស្សដែលបានពាក់អាវរងារទាំងពីរ ហើយសួរដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ថា តើសិស្សម្នាក់នោះត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ពីមុនពួកគេមក អាចពាក់អាវរងារថ្មីស្អាតរបស់ពួកគេ ។

តើប៉ុលបានប្រាប់ដល់សមាជិកសាសនាចក្រឲ្យ « ដោះចោល » អ្វីខ្លះ ? ( ខទី ២២) ។ ( អ្នកអាចនឹងចង់រំឭកសិស្សថា ពាក្យដែលបានបកប្រែថាជាកិរិយាប្រព្រឹត្តជាញឹកញាប់សំដៅទៅលើទង្វើរបស់មនុស្សម្នាក់ជារួម ) ។
តើវាមានន័យយ៉ាងណាដើម្បី « ប្រដាប់ខ្លួនដោយមនុស្សថ្មីវិញ » ? ( ខទី ២៤ ) ។ ( ដើម្បីបានកើតខាងវិញ្ញាណ [ សូមមើលម៉ូសាយ ២៧:២៥] ហើយរស់នៅដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាមតាមដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប្រចាំថ្ងៃ ) ។
តើយើងអាចស្គាល់សេចក្ដីពិតណាខ្លះ នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះទាក់ទងនឹងពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យខុសគ្នា ប៉ុន្តែត្រូវប្រាកដថា ពួកគេស្គាល់ពីសេចក្ដីពិតមួយដែលស្រដៀងនឹងសេចក្ដីពិតខាងក្រោមនេះ ៖ ពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានលះបង់ផ្លូវចាស់ដ៏ខុសឆ្គងរបស់ខ្លួន ហើយដើរតាមផ្លូវថ្មីដែលជាផ្លូវសុចរិតវិញ) ។

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យចម្លងតារាងដូចខាងក្រោមចូលក្នុងសៀវភៅកំណត់ចំណាំក្នុងថ្នាក់ ឬសៀវភៅកំណត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ៖

មនុស្សចាស់	មនុស្សថ្មី

សូមបំបែកសិស្សទៅជាគូៗ ។ សូមអញ្ជើញគូនីមួយៗឲ្យអានអេភេសូរ ៤:២៥–៣២ឮៗទាំងអស់គ្នា ។ ចូរសុំឲ្យពួកគេបំពេញក្នុងតារាងរបស់ពួកគេ នៅពេលពួកគេអាន ដែលសរសេរនៅក្រោម « មនុស្សចាស់ » ជារឿងដែលពួកសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទចាំបាច់ត្រូវ « ដោះចេញ » (ខទី ២២) ឬ « ដកចេញ » (ខទី ៣១) ហើយសរសេរនៅក្រោម « មនុស្សថ្មី » នូវអ្វីៗដែលពួកសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទចាំបាច់ត្រូវ « ប្រដាប់ខ្លួន » (ខទី ២៤) ។ សូមចង្អុលបង្ហាញទៅការបកប្រែ ដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ សម្រាប់អេភេសូរ ៤:២៦ នៅក្នុងលេខយោង ក ។

បន្ទាប់ពីផ្ដល់ពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមអញ្ជើញដៃគូនីមួយៗឲ្យគិតអំពីស្ថានភាពមួយ ដែលបង្ហាញអំពីឥរិយាបទរបស់មនុស្សម្នាក់ ដែលអាចមាន ដែលមិនព្រមបោះបង់ធម្មជាតិដែលប្រកបដោយអំពើបាបរបស់ពួកគេ ក្នុងផ្នែកមួយដែលប៉ុលបានពិពណ៌នានោះ ។ សូមអញ្ជើញដៃគូនីមួយៗឲ្យគិតផងដែរ អំពីស្ថានភាពដែលចង្អុលបង្ហាញអំពីរបៀបមនុស្សដដែលនេះអាចធ្វើសកម្មភាព ប្រសិនបើពួកគេមករកព្រះគ្រីស្ទ ហើយក្លាយទៅជាមនុស្សថ្មីម្នាក់ ។ បន្ទាប់ពីសិស្សមានពេលគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីរៀបផែនការហើយ សូមអញ្ជើញដៃគូរពីរបីគូឲ្យឡើងមកខាងមុខថ្នាក់ ហើយពន្យល់អំពីស្ថានភាពរបស់ពួកគេ ។ បន្ទាប់ពីដៃគូពីបីគូបានធ្វើបទបង្ហាញរួចហើយ ចូរសួរដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ថា

តើសមាជិកនៃសាសនាចក្រម្នាក់ដែលស្គាល់សេចក្ដីពិត ប៉ុន្តែមិនរស់នៅតាមវា អាចប្រៀបដូចជាមនុស្សម្នាក់ដែលត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យទៅចូលរួមក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ដ៏ល្អមួយ ប៉ុន្ដែមិនបានស្លៀកពាក់សំលៀកបំពាក់សមរម្យយ៉ាងដូចម្ដេច ?
តើយើងអាចជួបនឹងបញ្ហាអ្វីខ្លះ នៅពេលយើងព្យាយាមដោះចោលរូបចាស់ ដែលជាធម្មជាតិប្រកបដោយអំពើបាបរបស់យើងចេញ ហើយប្រែក្លាយជាមនុស្សថ្មី ជាពួកសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទនោះ ?
ហេតុអ្វីក៏វាសំខាន់សម្រាប់សមាជិកនៃសាសនាចក្រចងចាំថា ការបោះចោលរបៀបចាស់របស់យើង ហើយធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយពេញលេញ គឺជាដំណើរការជាបន្ដបន្ទាប់មួយ ហើយពុំមែនជាព្រឹត្តិការណ៍ដែលកើតឡើងតែម្ដងនោះឡើយ ?

ចូរពន្យល់ថា សម្រាប់មនុស្សជាច្រើន ការប្រដាប់ខ្លួនដោយនូវរបៀបថ្មីនៃសេចក្ដីសុចរិតមានលក្ខណៈសាមញ្ញ ដូចជាការធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរតូចៗមួយ ដូចជាការមានចិត្តល្អជាងមុន ឬការអត់ធ្មត់ជាងមុន ការរក្សាបទបញ្ញត្តិមួយបានពេញលេញជាងមុន ឬការលុបបំបាត់ចោលទម្លាប់អាក្រក់ពីក្នុងជីវិតយើងជាដើម ។

សូមថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសារៈសំខាន់នៃការបោះរបៀបចាស់ដែលប្រកបដោយអំពើបាបរបស់យើងចោល ហើយប្រដាប់ខ្លួនដោយរបៀបថ្មីនៃសេចក្ដីសុចរិតវិញ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរនូវរឿងមួយ ដែលពួកគេអាចធ្វើសព្វថ្ងៃនេះ ដើម្បីបោះចោលរបៀបចាស់របស់ពួកគេ ហើយបែរមកធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយពេញលេញ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យធ្វើតាមអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរ ។

រូបភាព
រូបសញ្ញាចំណេះចំណានខគម្ពីរ
ចំណេះចំណានខគម្ពីរ—អេភេសូរ ៤:១១–១៤

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យពន្យល់គោលលទ្ធិដែលបានបង្រៀននៅក្នុងអេភេសូរ ៤:១១–១៤ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យងាកទៅរកដៃគូ ហើយប្រើការបង្រៀនរបស់ប៉ុលនៅក្នុង អេភេសូរ ៤:១១–១៤ ដើម្បីពន្យល់ពីមូលហេតុដែលព្រះអម្ចាស់បានស្ថាបនាសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ឡើង ហើយហៅអ្នកដឹកនាំទាំងឡាយឲ្យបម្រើក្នុងសាសនាចក្រ ។ បន្ទាប់មក អញ្ជើញសិស្សឲ្យពន្យល់អំពីរបៀបដែលពួកគេអាចប្រើគោលលទ្ធិនៅក្នុងអេភេសូរ ៤:១១–១៤ ដើម្បីជួយមិត្តម្នាក់ដែលជឿថា វាពុំចាំបាច់ដើម្បីមានសាសនាចក្រដែលត្រូវបានរៀបចំឡើងមួយនោះឡើយ ។

សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង

អេភេសូរ ៤:១៣ ។ « ដល់ខ្នាតកំពស់នៃសេចក្តីពោរពេញផងព្រះគ្រីស្ទ »

តើការមក « ដល់ខ្នាតកំពស់នៃសេចក្តីពោរពេញផងព្រះគ្រីស្ទ » មានន័យយ៉ាងណា (អេភេសូរ ៤:១៣) ? អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់ថា វាសំដៅទៅលើ « ស្ថានភាពនៃសិរីល្អ និងការលើកតម្កើងដែលព្រះគ្រីស្ទទ្រង់ផ្ទាល់បានរីករាយ ។ ផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះទាំងមូល ត្រូវបានរចនាឡើងដើម្បីឲ្យមនុស្សអាចបានប្រែក្លាយដូចជាព្រះ ។ អ្នកទាំងឡាយដែលបានទទួលភាពល្អឥតខ្ចោះដ៏អស់កល្ប នឹងបានដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ហើយទ្រង់បានដូចជាព្រះបិតា ។ (នីហ្វៃទី៣ ២៨:១០) ។ [ ដូចជា Lectures on Faith បានថ្លែង ] ៖ ‹ សេចក្ដីសង្គ្រោះមានជាប់ជាមួយនៅក្នុងសិរីល្អ សិទ្ធិអំណាច ឫទ្ធានុភាព ព្រះចេស្ដា និងការគ្រប់គ្រងដែលព្រះយេហូវ៉ាមាន ដែលគ្មានអ្វីផ្សេងទៀតឡើយ ហើយគ្មានតួអង្គណាអាចមានវាក្រៅពីទ្រង់ផ្ទាល់ ឬអ្នកដែលដូចជាទ្រង់នោះទេ › ។ [Lectures on Faith ( ឆ្នាំ ១៩៨៥ ) ទំព័រ ៧៦ ] ។

« … ព្រះគ្រីស្ទ ‹ បានទទួលភាពពោរពេញនៃសិរីល្អរបស់ព្រះវរបិតា ហើយទ្រង់បានទទួលគ្រប់ព្រះចេស្ដាទាំងអស់ ទាំងនៅលើស្ថានសួគ៌ និងនៅលើផែនដីផង ហើយសិរីល្អនៃព្រះវរបិតាបានស្ថិតនៅជាមួយនឹងព្រះអង្គ ដ្បិតទ្រង់គង់នៅក្នុងព្រះអង្គ › ។ (គ. និង ស. ៩៣:១៦–១៧) » ។ (Doctrinal New Testament Commentary, វ៉ុលទី ៣ [ ឆ្នាំ ១៩៦៥–៧៣ ] ២:៥១១ ) ។