ធីម៉ូថេទី២ ១—ហេព្រើរ៤ ( មេរៀនទី ២៧ )

ការរៀបចំសម្ភារសម្រាប់គ្រូបង្រៀនដល់សិស្សដែលសិក្សានៅផ្ទះ

សេចក្ដីសង្ខេបនៃមេរៀនសិក្សានៅផ្ទះប្រចាំថ្ងៃ

សេចក្ដីសង្ខេបខាងក្រោមអំពីព្រឹត្តិការណ៍ គោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍ទាំងឡាយ ដែលសិស្សបានរៀន នៅពេលពួកគេបានសិក្សា ធីម៉ូថេ ទី២ ១–ហេព្រើរ ៤ ( មេរៀនទី ២៧ ) ពុំត្រូវយកមកបង្រៀនជាផ្នែកនៃមេរៀនរបស់អ្នកនោះទេ ។ មេរៀនដែលអ្នកបង្រៀនផ្ដោតលើគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍តែពីរបីនេះប៉ុណ្ណោះ ។ សូមធ្វើតាមការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅពេលអ្នកគិតពីតម្រូវការរបស់សិស្ស ។

ថ្ងៃទី១ ( ធីម៉ូថេទី២ )

នៅក្នុងសំបុត្ររបស់ប៉ុលទៅកាន់ធីម៉ូថេ សិស្សបានរៀនពីសេចក្ដីពិតដូចតទៅ ៖ នៅពេលយើងខិតខំឲ្យមានព្រះវិញ្ញាណគង់នៅជាមួយយើង នោះយើងអាចយកឈ្នះលើសេចក្ដីភ័យខ្លាច ហើយពុំខ្មាសអៀនអំពីទីបន្ទាល់របស់យើងលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឡើយ ។ នៅពេលយើងស៊ូទ្រាំនឹងការលំបាក ហើយបន្តស្មោះត្រង់នឹងព្រះអម្ចាស់ យើងអាចជួយខ្លួនយើង និងមនុស្សដទៃទៀតឲ្យទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ប្រសិនបើយើងសម្អាតខ្លួនយើងចេញពីសេចក្ដីទុច្ចរិត នោះយើងអាចបម្រើព្រះអម្ចាស់កាន់តែប្រសើរឡើង ។ ប្រសិនបើយើងបន្តស្មោះត្រង់ចំពោះរាល់អ្វីៗដែលព្រះអម្ចាស់តម្រូវឲ្យយើងធ្វើ នោះយើងនឹងទទួលបានមកុដនៃសេចក្ដីសុចរិត ។ សិស្សក៏រៀនផងដែរអំពីគ្រោះថ្នាក់នៅជំនាន់របស់យើង និងតម្លៃនៃព្រះគម្ពីរ ។

ថ្ងៃទី២ ( ទីតុស )

នៅពេលសិស្សបានសិក្សាសំបុត្ររបស់ប៉ុលដល់ទីតុស ដែលជាថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រម្នាក់នៅកោះក្រេត នោះពួកគេបានរៀនថា នៅពេលយើងកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងព្រះបន្ទូល យើងនឹងអាចប្រើគោលលទ្ធិពិតដើម្បីលើកទឹកចិត្តមនុស្សដទៃឲ្យរស់នៅតាមដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយឆ្លើយបដិសេធចំពោះជនដែលទាស់នឹងវា ។ ប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តពួកអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ឲ្យធ្វើជាគំរូល្អដល់មនុស្សដទៃ ។ លោកក៏បានថ្លែងទីបន្ទាល់ផងដែរថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានលះបង់អង្គទ្រង់ដើម្បីយើង ដើម្បីទ្រង់អាចប្រោសលោះយើង ហើយធ្វើឲ្យយើងបរិសុទ្ធ ។

ថ្ងៃទី ៣ ( ភីលេម៉ូន )

នៅក្នុងការសិក្សាពីការអង្វររបស់ប៉ុលដល់ភីលេម៉ូនឲ្យចាត់ទុកបាវបម្រើដែលគេចខ្លួន ហើយផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿថ្មីម្នាក់ ជាបងប្អូនប្រុសម្នាក់នៅក្នុងដំណឹងល្អ នោះសិស្សបានរៀនថា យើងគឺជាបងប្អូនប្រុសស្រីនឹងគ្នានៅក្នុងដំណឹងល្អ ។ ពួកគេក៏រៀនផងដែរថា សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តា និងការអភ័យទោសដល់មនុស្សដទៃ ។

ថ្ងៃទី៤ ( ហេព្រើរ១-៤ )

នៅពេលសិស្សបានសិក្សាសំបុត្ររបស់ប៉ុលដល់ពួកហេព្រើរ ពួកគេបានរៀនពីគោលលទ្ធិជាច្រើនអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ រួមមានទាំងតួនាទីរបស់ទ្រង់ជាព្រះដ៏បង្កបង្កើត និងភាពដូចគ្នារបស់ទ្រង់ទៅនឹងព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ គោលលទ្ធិទាំងនេះបានដឹកនាំសិស្សឲ្យស្គាល់សេចក្ដីពិតថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាមេទ័ពនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់យើង ។ ពួកគេក៏បានរៀនផងដែរថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានរងទុក្ខ ហើយត្រូវបានល្បួងនៅគ្រប់រឿងទាំងអស់ ទ្រង់យល់ពីយើងយ៉ាងច្បាស់ ហើយអាចជួយយើងនៅគ្រាចាំបាច់ ។

សេចក្ដីផ្ដើម

មេរៀននេះរុករកការព្យាកររបស់ប៉ុលអំពីគ្រោះថ្នាក់ ដែលមាននៅថ្ងៃចុងក្រោយក៏ដូចជានៅជំនាន់របស់លោកដែរ ។ ប៉ុលបានណែនាំធីម៉ូថេ និងពួកអ្នកអាននាពេលអនាគត ឲ្យបន្តស្មោះត្រង់ចំពោះសេចក្ដីពិតដែលពួកគេបានរៀន ហើយប្រើបទគម្ពីរជាប្រភពនៃការយល់ដឹង ការកែតម្រូវ និងការណែនាំនៅក្នុងគ្រាគ្រោះថ្នាក់ទាំងនេះ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

ធីម៉ូថេទី២ ៣

ប៉ុលពិពណ៌នាពីគ្រាដ៏លំបាកនៅថ្ងៃចុងក្រោយ

ពីមុនថ្នាក់ចាប់ផ្ដើម ចូរសុំឲ្យសិស្សពីរ ឬបីនាក់បានមកដល់ដំបូងគេឲ្យគូររូបនៅលើក្ដារខៀនស្ដីពីស្ថានភាពដ៏គ្រោះថ្នាក់ ឬមានហានិភ័យមួយ ។ បន្ទាប់ពីថ្នាក់ចាប់ផ្ដើម សូមសួរសិស្សនូវសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖

តើអ្នកនឹងប្រើពាក្យអ្វីដើម្បីពិពណ៌នាពីស្ថានភាពដែលបានគូរនៅលើក្ដារខៀន ?

សូមពន្យល់ថា ជាផ្នែកមួយនៃសំបុត្រទីពីររបស់លោកដល់ធីម៉ូថេ ប៉ុលបានព្យាករពីលក្ខខណ្ឌនៅក្នុងជំនាន់លោក និងជំនាន់របស់យើង ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ធីម៉ូថេទី២ ៣:១ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលថាប៉ុលបានរៀបរាប់ពីគ្រាដែលយើងរស់នៅយ៉ាងដូចម្ដេច ។

តើប៉ុលបានពិពណ៌នាពីគ្រាដែលយើងរស់នៅយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( ប្រសិនបើចាំបាច់ សូមពន្យល់ថា ពាក្យ ដ៏លំបាក មានន័យថាពោរពេញដោយគ្រោះថ្នាក់ ឬហានិភ័យ ) ។
តើហានិភ័យ ឬ គ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណ ឬខាងសីលធម៌មួយចំនួនដែលអ្នកធ្លាប់ឃើញនៅក្នុងជំនាន់របស់យើងមានអ្វីខ្លះ ?

សូមបំបែកសិស្សឲ្យធ្វើការជាដៃគូ ។ សូមឲ្យដៃគូនីមួយៗនូវច្បាប់ចម្លងមួយនៃ តារាងដូចខាងក្រោម ។ សូមអញ្ជើញដៃគូនីមួយៗឲ្យអាន ធីម៉ូថេទី២ ៣:២–៧ ហើយឆ្លើយសំណួរនៅលើតារាង ។ សូមណែនាំពួកគេឲ្យប្រើសេចក្ដីយោងជាជំនួយសម្រាប់ពាក្យពិបាកៗ ។

រូបភាព

handout

ធីម៉ូថេទី២ ៣:២-៧

ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីសៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា—មេរៀនសិក្សានៅផ្ទះ ( មេរៀនទី ២៧ )

តើគំរូមួយចំនួននៃលក្ខខណ្ឌនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ដែលប៉ុលបានរៀបរាប់មានអ្វីខ្លះ ?

តើក្នុងចំណោមលក្ខខណ្ឌទាំងនេះ តើលក្ខខណ្ឌណាមួយដែលអ្នកធ្លាប់បានឃើញនៅសម័យរបស់យើង ? ( បង្ហាញលក្ខខណ្ឌទាំងនោះឲ្យបានពីរ ឬបី ) ។ ហេតុអ្វីលក្ខខណ្ឌទាំងនេះមានគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងម៉្លេះ ?

ក្រោយពីមានពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យប្រាប់ដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ថាពួកគេឆ្លើយយ៉ាងណាចំពោះសំណួរនៅក្នុងតារាងនោះ រួមបញ្ចូលទាំងហេតុផលដែលលក្ខខណ្ឌទាំងនេះមានគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងណាស់ម្ល៉េះ ។

ចូរសុំឲ្យសិស្សសញ្ជឹងគិតថា ពួកគេធ្លាប់ព្រួយបារម្ភដែរឬទេថាពួកគេអាចនឹងរងឥទ្ធិពលមកពីគ្រោះថ្នាក់មួយចំនួន ដែលប៉ុលបានលើកឡើងនៅក្នុងខគម្ពីរដែលពួកគេបានសិក្សានោះ ។

យោងតាមចុងបញ្ចប់នៃ ធីម៉ូថេទី ២ ៣:៥តើប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តធីម៉ូថេឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ដែលវាក៏អាចជួយយើងនៅជំនាន់របស់យើងផងដែរនោះ ? ( យើងគួរងាកចេញពីអំពើទុច្ចរិត ) ។

សូមពន្យល់ថា ថ្វីបើមានភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃលក្ខខណ្ឌដ៏រំខានទាំងនេះក្ដី ក៏យើងអាចរកឃើញជំនួយ និងការការពារបានដែរ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានធីម៉ូថេទី២ ៣:១៤-១៥ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលថាប៉ុលបានបង្រៀនថាអ្វីខ្លះអាចជួយយើងឲ្យងាកចេញពីគ្រោះថ្នាក់ទាំងនេះ ។

តើប៉ុលបានបង្រៀនអ្វីខ្លះ អំពីការតតាំងនឹងគ្រោះថ្នាក់ដែលលោកបានពិពណ៌នា ?
តើអ្នកគិតថា វាមានន័យយ៉ាងណានៅក្នុង ខទី១៤ ដើម្បី « ឲ្យអ្នកនៅជាប់ក្នុងសេចក្តីដែលអ្នកបានរៀន ហើយជឿប្រាកដវិញ » ?

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកគោលការណ៍មួយនៅក្នុង ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៤–១៥ អំពីរបៀបដើម្បីយកឈ្នះលើគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណនាថ្ងៃចុងក្រោយ ។ ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយរួច សូមសរសេរឃ្លាដូចតទៅនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖ប្រសិនបើយើងបន្តនៅក្នុងសេចក្ដីពិត ដែលយើងបានរៀនមកពីប្រភពដែលទុកចិត្ត និងនៅក្នុងបទគម្ពីរ នោះយើងអាចយកឈ្នះលើគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណនាថ្ងៃចុងក្រោយនេះបាន ) ។

តើការពឹងផ្អែកលើបទគម្ពីរ និងនៅលើសេចក្ដីពិតដែលយើងបានរៀន អាចជួយយើងឲ្យយកឈ្នះលើគ្រោះថ្នាក់នៅជំនាន់របស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ?
តើអ្នកធ្លាប់ជ្រើសរើសពឹងផ្អែកលើសេចក្ដីពិត ដែលអ្នកបានរៀននៅពេលណាដែរ ? តើអ្នកបានទទួលពរ ដោយព្រោះការធ្វើដូច្នោះយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ? ( អ្នកអាចឲ្យសិស្សឆ្លើយនឹងសំណួរទាំងនេះនៅក្នុងកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីរ ឬ សៀវភៅកត់ត្រាក្នុងថ្នាក់របស់ពួកគេ រួចហើយអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យចែកចាយថាពួកគេបានសរសេរអ្វីខ្លះជាមួយនឹងសិស្សក្នុងថ្នាក់ ) ។

សូមកត់ចំណាំថា ធីម៉ូថេទី ២ ៣:១៥-១៧ គឺជាវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរមួយ ។ ចូរអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៥-១៧ ឮៗ ហើយឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យរកមើលថាប៉ុលបានបង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីបទគម្ពីរ ។ អ្នកអាចផ្ដល់យោបល់ថា សិស្សគួរគូសចំណាំចំពោះអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។

តើប៉ុលបានបង្រៀនអ្វីខ្លះ អំពីការសិក្សាបទគម្ពីរដែលអាចជួយយើងនៅក្នុងជំនាន់របស់យើង ? ( សូមជួយសិស្សឲ្យស្គាល់គោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ៖ នៅពេលយើងសិក្សាព្រះគម្ពីរ យើងអាចរៀនពីគោលលទ្ធិ ហើយទទួលការកែតម្រូវ និងការណែនាំដែលនឹងជួយយើងឲ្យរីកចម្រើនឆ្ពោះទៅរកភាពល្អឥតខ្ចោះ ។ សូមសរសេរគោលការណ៍នេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។

ចូរសុំឲ្យសិស្សគិតពីគ្រាមួយដែលបទគម្ពីរ—ប្រហែលជាវគ្គដែលពួកគេបានសិក្សានៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី—បានជួយពួកគេនៅក្នុងរបៀបមួយដូចខាងក្រោមនេះ ៖

ដើម្បីយល់ដឹងពីគោលលទ្ធិមួយនៃដំណឹងល្អ
ដោយផ្ដល់ជាការស្ដីបន្ទោស ឬការកែតម្រូវទាក់ទងនឹងអ្វីមួយនៅក្នុងការគិត ការជ្រើសរើស ឬឥរិយាបថរបស់ពួកគេដែលមិនត្រឹមត្រូវ
ដោយផ្ដល់ចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋាន ឬផ្ដល់ការណែនាំពីរបៀបដោះស្រាយបញ្ហាមួយ

ចូរទុកពេលឲ្យសិស្សគិតពីបទពិសោធន៍នានា រួចហើយអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យចែកចាយពីអ្វីដែលពួកគេគិតដល់ជាមួយសិស្សក្នុងថ្នាក់ ។

ដោយពិចារណាចំពោះអ្វីដែលយើងបានរៀនអំពីតម្លៃនៃបទគម្ពីរ ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា យើងត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យសិក្សាវាជាប្រចាំថ្ងៃ ?

ចូរឲ្យសំណៅនៃសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមដោយអែលឌើរ រីឆាដ ជី ស្កតក្នុង កូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានវាឲ្យឮៗ ហើយឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលពាក្យទូន្មាន និងការសន្យារបស់អែលឌើរ ស្កត ទាក់ទងនឹងការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ។

រូបភាព
អែលឌើរ រីឆាដ ជី ស្កត

« សូមកុំជឿពាក្យកុហករបស់សាតាំងថា បងប្អូនគ្មានពេលសិក្សាព្រះគម្ពីរឲ្យសោះ ។ សូមជ្រើសយកពេលសិក្សាព្រះគម្ពីរទាំងនោះ ។ ការទទួលទានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះរៀងរាល់ថ្ងៃគឺសំខាន់ជាងការដេក ការទៅសាលារៀន ការធ្វើការងារ កម្មវិធីទូរទស្សន៍ វីដេអូហ្គេម ឬបណ្ដាញសង្គមទៅទៀត ។ បងប្អូនត្រូវរៀបចំនូវអាទិភាពខ្លួនម្តងទៀត ដើម្បីមានពេលសិក្សាបន្ទូលព្រះរបស់ព្រះ ។ ប្រសិនបើដូច្នេះមែន សូមធ្វើបែបនោះចុះ !

« … ពេលបងប្អូនលះបង់ពេលរាល់ថ្ងៃ ទាំងពេលផ្ទាល់ខ្លួន និង គ្រួសារ ដើម្បីសិក្សាបន្ទូលព្រះ នោះសេចក្តីសុខសាន្តនឹងកើតមានក្នុងជីវិតបងប្អូន » ( « Make the Exercise of Faith Your First Priority » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ៩៣ ) ។

សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ពីសុវត្ថិភាព និងសេចក្ដីសុខសាន្តដែលកើតមានដល់ជនដែលបន្តនៅក្នុងសេចក្ដីពិតដែលមាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ។

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យបត់ក្រដាសជាបីភាគ ដោយបង្កើតជាជួរឈរបី ។ សូមឲ្យពួកគេពន្លាតក្រដាសនោះវិញ ហើយសរសេរពាក្យ គោលលទ្ធិ នៅផ្នែកខាងលើនៃជួរឈរទីមួយ ផ្ដល់ជាភស្ដុតាងជាថ្មី និងការកែតម្រូវ នៅផ្នែកខាងលើនៃជួរឈរទីពីរ និង ការណែនាំនៅក្នុងសេចក្ដីសុចរិត នៅផ្នែកខាងលើនៃជួរឈរទីបី ។

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យប្រើក្រដាសនេះជាវត្ថុស៊កចំណាំ នៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេសម្រាប់មួយសប្ដាហ៍ ដោយសរសេរនៅក្នុងផ្នែកដ៏សមរម្យ រាល់ពេលពួកគេអានបទគម្ពីរមួយដែលបំពេញឲ្យគោលបំណងនៅក្នុងចំណោមគោលបំណងទាំងនេះ ។ ឧទាហរណ៍ នៅក្រោមចំណងជើង « គោលលទ្ធិ » សិស្សអាចសរសេរសេចក្ដីយោងបទគម្ពីរ និងគោលលទ្ធិ ឬគោលការណ៍មួយដែលពួកគរៀននៅក្នុងសេចក្ដីយោងនោះ ។ នៅក្រោមចំណងជើង ផ្ដល់ជា « ការស្ដីបន្ទោស និងការកែតម្រូវ » ពួកគេអាចសរសេរសេចក្ដីយោងបទគម្ពីរ និងរបៀបដែលបទគម្ពីរនោះកែតម្រូវគំនិតខុសឆ្គងនានា ។ ហើយនៅក្រោម « ការណែនាំនៅក្នុងសេចក្ដីសុចរិត » ពួកគេអាចកត់ត្រាបទគម្ពីរដែលផ្ដល់ជាគំនិតចំពោះកិច្ចការល្អៗ ដែលពួកគេអាចធ្វើ ។

សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យយកក្រដាសនេះមកវិញក្នុងរយៈពេលមួយសប្ដាហ៍ ដើម្បីប្រាប់ពីបទពិសោធន៍របស់ពួកគេ ។ អ្នកគួរដាក់ការរំឭកមួយនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ឬសៀវភៅសិក្សារបស់អ្នកដើម្បីមានការពិភាក្សាខ្លីៗដោយរំឭកឡើងវិញពីរបៀប ដែលពួកគេបានអនុវត្តចំណេះចំណានខគម្ពីរនេះ ។

មេរៀនបន្ទាប់ (ហេព្រើរ៥-យ៉ាកុប១ )

សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យរកចម្លើយសម្រាប់សំណួរដូចតទៅ នៅពេលពួកគេសិក្សាមេរៀនបន្ទាប់ ៖ តើយុវជនត្រូវហៅឲ្យទទួលបព្វជិតភាពយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើបុគ្គលដែលបានលើកឡើងនៅក្នុងហេព្រើរថា ជាអ្នកមានសេចក្ដីជំនឿដ៏អស្ចារ្យនោះជានរណា ? តើនៅក្នុងមេរៀននេះអ្នកស្គាល់បុរសស្ដ្រីណាម្នាក់ នៅក្នុងមេរៀនដែលអ្នកបានរៀនដែរឬទេ ? តើខគម្ពីរអ្វីទៅដែល យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានអាន ហើយវាបានដឹកនាំលោកឲ្យ « សូមដល់ព្រះ » ហើយធ្វើឲ្យការនិមិត្តដំបូងកើតមានឡើង ? តើសាសនាដែលបរិសុទ្ធជាអ្វី ?