វិវរណៈ ២០

សេចក្តីផ្តើម

យ៉ូហានបានឃើញព្រឹត្តិការណ៍ជាច្រើនដែលនឹងកើតឡើងភ្លាមៗពីមុន និងនៅក្នុងរជ្ជកាលនៃសហស្សវត្សរ៍របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅក្នុងការនិមិត្ត ។ លោកក៏បានឃើញផងដែរអំពីចម្បាំងចុងក្រោយរវាងសាតាំង និងទ័ពរបស់ព្រះនៅចុងបញ្ចប់នៃសហស្សវត្សរ៍ ហើយលោកបានឃើញការកាត់សេចក្ដីចុងក្រោយ ជាគ្រាដែលព្រះនឹងកាត់សេចក្ដីមនុស្សគ្រប់គ្នាចេញពីសៀវភៅដែលបានកត់ត្រាទុក ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

វិវរណៈ ២០:១-៦

យ៉ូហានឃើញអ្វីដែលនឹងកើតឡើងភ្លាមៗពីមុន និងនៅក្នុងរជ្ជកាលនៃសហស្សវត្សរ៍របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅក្នុងការនិមិត្ត

សូមឲ្យសិស្សគិតអំពីការប្រកួតមួយ ( ដូចជាព្រឹត្តិការណ៍ខាងសិល្បៈ ឬខាងអត្តពលកម្ម ) ដែលពួកគេបានចូលរួម ទោះបីជាពួកគេដឹងខ្លួនថា ពួកគេនឹងត្រូវចាញ់ក៏ដោយ ។ បន្ទាប់មកសូមឲ្យពួកគេគិតអំពីគ្រាមួយដែលពួកគេបានចូលរួមនៅក្នុងការប្រកួតមួយដែលពួកគេជឿថា ពួកគេនឹងឈ្នះ ។

តើការរំពឹងទុករបស់អ្នកអំពីលទ្ធផលនៃការប្រកួតមួយអាចផ្លាស់ប្ដូរការខិតខំរបស់អ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ហេតុអ្វីមនុស្សសុខចិត្តបោះបង់ចោលការប្រកួត នៅពេលពួកគេគិតថាពួកគេនឹងចាញ់នោះ ? តើនៅពេលណាដែរ ដែលអ្នកគិតថា អ្នកនឹងចាញ់ ប៉ុន្តែបែរជាឈ្នះវិញ ?

សូមពន្យល់សិស្សថា នៅពេលពួកគេសិក្សា វិវរណៈ ២០ ពួកគេនឹងរៀនបន្ថែមទៀតអំពីចម្បាំងរវាងអំពើល្អ និងអំពើអាក្រក់ និងលទ្ធផលចុងក្រោយនៃចម្បាំងនោះ ។ នៅពេលសិស្សសិក្សា វិវរណៈ ២០ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យរកមើលសេចក្ដីពិត ដែលអាចលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យបន្តស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងចម្បាំងនេះ ។

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន វិវរណៈ ២០:១–៣ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថា តើនឹងមានអ្វីកើតឡើងដល់សាតាំងនៅពេលសហស្សវត្សរ៍ ។

តើនឹងមានអ្វីកើតឡើងដល់សាតាំងនៅពេលសហស្សវត្សរ៍ ? ( សូមពន្យល់ថា ជង្ហុកធំតំណាងឲ្យស្ថាននរក ) ។
យោងតាមខទី ៣តើអ្វីទៅដែលសាតាំងពុំអាចធ្វើបាន ដោយព្រោះ វាត្រូវបានចាប់ចង ?

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន វិវរណៈ ២០:៤–៦ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថា តើយ៉ូហានបានឃើញថានរណាខ្លះទទួលបានការកាត់សេចក្ដី ។

យោងតាម ខទី ៤ តើយ៉ូហានបានឃើញថានរណាខ្លះទទួលបានការកាត់សេចក្ដី ?
តើប្រជាជនទាំងនេះបានទទួលរង្វាន់អ្វីខ្លះ ដោយសារតែសេចក្ដីស្មោះត្រង់របស់ពួកគេ ?
តើពួកគេនឹងមានចំណែកអ្វីខ្លះនៅសហស្សវត្សរ៍ ? ( ការរស់ឡើងវិញលើកទីមួយ ) ។
តើយើងអាចរៀនគោលការណ៍អ្វីខ្លះនៅក្នុង វិវរណៈ ២០:៤–៦ អំពីពរជ័យដែលយើងអាចទទួល ប្រសិនបើយើងស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនោះ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេងៗ ប៉ុន្តែពួកគេគួរស្គាល់គោលការណ៍មួយស្រដៀងគ្នានឹងគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងនឹងមានចំណែកនៅក្នុងការរស់ឡើងវិញលើកទីមួយ ហើយគ្រងរាជ្យជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងអំឡុងពេលសហស្សវត្សរ៍ ) ។

សូមពន្យល់ថា ការរស់ឡើងវិញលើទីមួយបានចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ព្រមទាំងជាមួយពួកសុចរិតដែលបានស្លាប់ពីមុនការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ( សូមមើល ម៉ូសាយ ១៥:២១–២៥, អាលម៉ា ១១:១៦–២០ ) ។ ពួកបរិសុទ្ធភាគច្រើនដែលបានស្លាប់ បន្ទាប់ពីការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទនឹងបានរស់ឡើងវិញនៅឯការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( សូមមើល James E. TalmageThe Articles of Faith កំណែទី ១២ [ ឆ្នាំ ១៩២៤ ] ទំព័រ ៣៨៥ ) ។ ពួកទុច្ចរិត និងជនដែលពុំប្រែចិត្តនឹងពុំបានរស់ឡើងវិញឡើយ រហូតដល់ការរស់ឡើងវិញជាលើកទីពីរដែលនឹងកើតឡើងនៅចុងបញ្ចប់នៃសហស្សវត្សរ៍ ( សូមមើល គ. និង ស. ៧៦:៨៥ ) ។

តើការដឹងថា អ្នកអាចមានចំណែកនៅក្នុងការរស់ឡើងវិញលើកទីមួយ ហើយគ្រងរាជ្យជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅសហស្សវត្សរ៍អាចជួយអ្នកឲ្យស្មោះត្រង់នៅពេលនេះ នៅក្នុងចម្បាំងទាស់នឹងអំពើអាក្រក់បានយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ជនដែលបន្តស្មោះត្រង់នឹងមានចំណែកមួយនៅក្នុងការរស់ឡើងវិញលើកទីមួយ ហើយគ្រងរាជ្យជាមួយព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងសហស្សវត្សរ៍ ។

វិវរណៈ ២០:៧–១១

យ៉ូហានឃើញចម្បាំងចុងក្រោយរវាងសាតាំង និងទ័ពនៃព្រះនៅចុងបញ្ចប់នៃសហស្សវត្សរ៍

សូមសរសេរឃ្លាមិនពេញលេញខាងក្រោមនេះ នៅលើក្ដារខៀន ៖នៅចុងបញ្ចប់នៃសហស្សវត្សរ៍ …

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន វិវរណៈ ២០:៧–១០ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលព្រឹត្តិការណ៍ ដែលយ៉ូហានបានពិពណ៌នាថានឹងកើតឡើងនៅចុងបញ្ចប់នៃសហស្សវត្សរ៍ ។

តើយ៉ូហានបានពិពណ៌នាអំពីព្រឹត្តិការណ៍អ្វីខ្លះ ? ( សូមពន្យល់ថា ឈ្មោះ សាសន៍កុក និង សាសន៍ម៉ាកុក នៅក្នុង ខទី ៨ សំដៅទៅលើពលទ័ព ដែលសាតាំងនឹងប្រើនៅចុងបញ្ចប់នៃសហស្សវត្សរ៍ ដើម្បីច្បាំងជាលើកចុងក្រោយទាស់នឹងរាស្ត្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ [ សូមមើល គ. និង ស. ៨៨:១១០–១៤ ] ) ។
បន្ទាប់ពីចម្បាំងនេះ តើនឹងមានអ្វីខ្លះកើតឡើងចំពោះអារក្ស និងពួកពលបរិវាររបស់វា ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយរួច សូមបំពេញឃ្លានៅលើក្ដារខៀនដើម្បីឲ្យវាមានន័យដូចតទៅនេះ ៖ នៅចុងបញ្ចប់នៃសហស្សវត្សរ៍ ទ័ពរបស់ព្រះនឹងយកឈ្នះលើសាតាំង និងពួកពលបរិវាររបស់វា ) ។
ហេតុអ្វីវាគឺជារឿងដ៏សំខាន់ដែលយើងត្រូវដឹងពីលទ្ធផលចុងក្រោយនៃចម្បាំងរវាងព្រះ និងសាតាំង ?

វិវរណៈ ២០:១២–១៥

យ៉ូហានឃើញសេចក្តីជំនុំជម្រះចុងក្រោយ

សូមពន្យល់ថា ជាផ្នែកមួយនៅក្នុងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ មនុស្សគ្រប់រូបដែលធ្លាប់រស់នៅលើផែនដីនេះនឹងឈរទទួលការកាត់សេចក្ដីនៅចំពោះព្រះ ។ សូមឲ្យសិស្សនឹកស្រមៃពីទិដ្ឋភាពនៃសេចក្តីជំនុំជម្រះចុងក្រោយ ។

តើអ្នកសង្ឃឹមចង់គិត ហើយទទួលអារម្មណ៍បែបណា នៅពេលអ្នកឈរនៅចំពោះព្រះ ដើម្បីទទួលការកាត់សេចក្ដី ?

ចូរសុំឲ្យសិស្សម្នាក់អាន វិវរណៈ ២០:១២–១៣ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលថា តើព្រះនឹងកាត់សេចក្ដីយើងយ៉ាងដូចម្ដេច ។

វិវរណៈ ២០:១២ គឺជាវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរ ។ ការសិក្សាចំណេះចំណានខគម្ពីរ នឹងជួយសិស្សឲ្យបង្កើននូវការយល់ដឹងរបស់ពួកគេអំពីគោលលទ្ធិគ្រឹះ ហើយត្រៀមខ្លួនដើម្បីបង្រៀនវាទៅដល់អ្នកដទៃ ។ អ្នកអាចផ្ដល់យោបល់ថា សិស្សគួរគូសចំណាំចំណេះចំណានខគម្ពីរនេះដោយរបៀបជាក់លាក់មួយ ដើម្បីពួកគេងាយស្រួលនឹងរកវាឃើញ ។ សូមបើកយោងទៅយោបល់ក្នុងការបង្រៀននៅចុងបញ្ចប់នៃមេរៀននេះ ដើម្បីជួយសិស្សជាមួយនឹងចំណេះចំណានខគម្ពីររបស់ពួកគេ ។

តើយើងអាចរៀនសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះនៅក្នុងខទី ១២ អំពីរបៀបដែលយើងនឹងទទួលការកាត់សេចក្ដី ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យខុសៗគ្នា ប៉ុន្តែពួកគេគួរស្គាល់ពីសេចក្ដីពិតខាងក្រោមនេះ ៖ព្រះនឹងកាត់សេចក្ដីយើងចេញពីសៀវភៅ ដែលបានសរសេរទុកស្របតាមការប្រព្រឹត្តរបស់យើង ) ។
តើយ៉ូហានបានឃើញសៀវភៅអ្វីខ្លះ ? ( ព្រះគម្ពីរ កំណត់ត្រាសាសនាចក្រដែលកត់ត្រាពិធីបរិសុទ្ធនៃការសង្គ្រោះ ហើយប្រហែលជាទង្វើផ្សេងៗទៀត និងសៀវភៅជីវិត [ សូមមើល នីហ្វៃទី២ ២៩:១០–១១, គ. និង ស. ១២៨:៦–៧ ) ។

ចូរអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមអំពីបញ្ជីជីវិតឲ្យឮៗ ៖

« តាមន័យមួយ សៀវភៅជីវិតគឺជាការសរុបនូវគំនិត និងកិច្ចការរបស់ជនម្នាក់–គឺជាបញ្ជីអំពីជីវិតរបស់គេ ។ ក៏ប៉ុន្តែគម្ពីរបានចែងថា មានបញ្ជីនៅស្ថានសួគ៌មួយច្បាប់ ដែលបានរក្សាទុកសម្រាប់ពួកមនុស្សស្មោះត្រង់ គឺមានទាំងឈ្មោះគេ និងដំណើររឿងអំពីការប្រព្រឹត្តដ៏សុចរិតទាំងឡាយរបស់គេផងដែរ ( គ. និង ស. ៨៨:២; ១២៨:៧ ) » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « សៀវភៅជីវិត » ) ។

សូមចង្អុលបង្ហាញថា ព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្ដែងដល់ព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធថា បន្ថែមពីលើការប្រព្រឹត្តរបស់យើង យើងនឹងទទួលការកាត់សេចក្ដីស្របតាមបំណងប្រាថ្នានៃដួងចិត្តរបស់យើង ( សូមមើល គ. និង ស. ១៣៧:៩, សូមមើលផងដែរ អាលម៉ា ៤១:៣–៥ ) ។

យោងតាម វិវរណៈ ២០:១៣តើនឹងមានអ្វីកើតឡើងពីមុនយើងទទួលការកាត់សេចក្ដី ? ( ប្រសិនបើចាំបាច់ សូមពន្យល់ថា « សមុទ្រ នោះបានប្រគល់ពួកមនុស្សស្លាប់ ដែលនៅក្នុងទឹកមកវិញ ហើយសេចក្តីស្លាប់ និងស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់ ក៏ប្រគល់ពួកមនុស្សស្លាប់ដែលនៅឯណោះមកវិញដែរ » សំដៅទៅលើការរស់ឡើងវិញរបស់មនុស្សគ្រប់រូប ) ។
តើអ្វីទៅដែលអាចជាការចាំបាច់ចំពោះយើង ដែលត្រូវរស់ឡើងវិញពីមុនយើងឈរទទួលការកាត់សេចក្ដីនៅចំពោះព្រះ ?

សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា យើងម្នាក់នឹងឈរចំពោះព្រះដើម្បីទទួលការកាត់សេចក្ដី ហើយថាសកម្មភាពរបស់យើងនៅពេលនេះនឹងកំណត់នូវអ្វី ដែលបទពិសោធន៍នោះនឹងកើតមានចំពោះយើង ។ ចូរអានសំណួរដូចខាងក្រោមនេះឲ្យឮៗ ហើយអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរចម្លើយនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ចំណាំក្នុងថ្នាក់ ឬក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ៖

តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីខ្លះឲ្យបានប្រសើរឡើងនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ដើម្បីត្រៀមខ្លួនទទួលការកាត់សេចក្ដីរបស់ព្រះអម្ចាស់ ?

រូបភាព
scripture mastery icon
ចំណេះចំណានខគម្ពីរ—វិវរណៈ ២០:១២

សូមពិចារណាអញ្ជើញសិស្សឲ្យប្រើឧបករណ៍ជំនួយការសិក្សាបទគម្ពីរ ដូចជា លេខយោងបទគម្ពីរ សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ( ដែលមាននៅលើ scriptures.lds.org ) និង Topical Guide ដើម្បីស្វែងរកបទគម្ពីរបន្ថែមទៀត ដែលបង្រៀនអំពីសេចក្តីជំនុំជម្រះចុងក្រោយ ។ សិស្សអាចសរសេរសេចក្ដីយោងបទគម្ពីរបន្ថែមទាំងនេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេក្បែរ វិវរណៈ ២០:១២ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យប្រាប់ដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់នូវសេចក្ដីពិតបន្ថែមអំពីសេចក្តីជំនុំជម្រះចុងក្រោយ ដែលពួកគេរៀនតាមរយៈសកម្មភាពនេះ ។

សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង

វិវរណៈ ២០:២–៣ ។ សាតាំងនឹងត្រូវជាប់ចំណង

ប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស៊្មីធ បានថ្លែងទាក់ទងនឹងការជាប់ចំណងរបស់សាតាំង ៖

« [ សាតាំង ] នឹងត្រូវជាប់ចំណងដោយសេចក្ដីជំនឿនៃពួកសុចរិត និងក្រឹត្យវិន័យនៃព្រះដ៏មានមហិទ្ធិឫទ្ធិនៅក្នុងរជ្ជកាលនៃសហស្សវត្សរ៍ ហើយនឹងបោះចូលទៅស្ថាននរក » ( From Prophet to Son: Advice of Joseph F. Smith to His Missionary Sons និពន្ធដោយ Hyrum M. Smith III និង Scott G. Kenney [ ឆ្នាំ ១៩៨១ ] ទំព័រ ៧១ ) ។

ព្យាការីនីហ្វៃបានបង្រៀនថា ដោយសារសេចក្ដីសុចរិតនៃពួកបរិសុទ្ធ សាតាំងនឹងគ្មានអំណាចទៀតឡើយ ( សូមមើល នីហ្វៃទី១ ២២:២៦ ) ។

ប្រធាន ចច ឃ្យូ ខានុន ក្នុងគណៈប្រធានទីមួយបានពន្យល់ដូចតទៅ ៖

« យើងនិយាយអំពីសាតាំងដែលនឹងត្រូវចង ។ សាតាំងនឹងត្រូវចងដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះ ប៉ុន្តែវាក៏នឹងត្រូវបានចងផងដែរ ដោយសារការប្ដេជ្ញាចិត្តរបស់រាស្ត្រនៃព្រះ មិនស្ដាប់តាមវា ដោយមិនអនុញ្ញាតឲ្យវាគ្រប់គ្រងលើបាន » ( Gospel Truth: Discourses and Writings of President George Q. Cannon ជ្រើសរើសដោយ Jerreld L. Newquist វ៉ុលទី ២ [ ឆ្នាំ ១៩៥៧–៧៤ ] ១:៨៦ ) ។

ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល បានបង្រៀនថា យើងពុំត្រូវរង់ចាំរហូតដល់សហសវត្សរ៍ ដោយសារសាតាំងត្រូវបានជាប់ចំណងនោះទេ៖

« នៅពេលសាតាំងត្រូវចងនៅក្នុងផ្ទះតែមួយ — នៅពេលសាតាំងត្រូវចងនៅក្នុងជីវិតតែមួយ — នោះពេលសហស្សវត្សរ៍បានចាប់ផ្ដើមនៅក្នុងផ្ទះនោះរួចហើយ នៅក្នុងជីវិតនោះឯង » ( The Teachings of Spencer W. Kimball និពន្ធដោយ Edward L. Kimball [ ឆ្នាំ ១៩៨២ ] ទំព័រ ១៧២ ) ។

វិវរណៈ ២០:៥–៦ ។ ការរស់ឡើងវិញលើកទីមួយ

អែលឌើរ ជេម អ៊ី ថាលម៉េហ្គ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានថ្លែងអំពីការរស់ឡើងវិញលើកទីមួយដូចតទៅ ៖

« [ ការរស់ឡើងវិញលើកទីមួយ ] ត្រូវបានចាប់ផ្ដើមឡើងដោយការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយក្រោយមកទៀតមិនយូរប៉ុន្មាន ពួកបរិសុទ្ធជាច្រើនបានចេញមកពីផ្នូររបស់ពួកគេ ។ ដំណើរបន្តបន្ទាប់គ្នាមួយនៃព្រឹត្តិការណ៍នេះ ដែលជាការរស់ឡើងវិញរបស់មនុស្សសុចរិត ត្រូវបានដំណើរការចាប់តាំងពីពេលនោះមក ហើយនឹងមានចំនួនកាន់តែធំឡើងៗ ឬនាំមកនៅក្នុងរបៀបទូទៅមួយ ដែលភ្ជាប់ទៅនឹងការយាងមករបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងសិរីល្អរបស់ទ្រង់ » ( The Articles of Faith កំណែទី ១២ [ ឆ្នាំ ១៩២៤ ] ទំព័រ ៣៨៥ ) ។

អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់អំពីរបៀបពីរយ៉ាងខុសគ្នា ដើម្បីយល់ដឹងនូវពាក្យថា ការរស់ឡើងវិញជាលើកទីមួយ ៖

« ចំពោះជនដែលបានរស់នៅពីមុនការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ជាថ្ងៃដែលទ្រង់បានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញត្រូវគេហៅថាជា ការរស់ឡើងវិញជាលើកទីមួយ ។ ឧទាហរណ៍ អ័ប៊ីណាដៃ និងអាលម៉ាបានពិចារណាយ៉ាងខ្លាំងអំពីរឿងនេះ ។ ( ម៉ូសាយ ១៥:២១–២៥; អាលម៉ា ៤០ ) ។ ចំពោះជនដែលបានរស់នៅចាប់តាំងពីថ្ងៃនោះមក ការរស់ឡើងវិញជាលើកទីមួយគឺជារឿងអនាគតនៅឡើយ ហើយនឹងកើតឡើងនៅឯការយាងមកជាលើកទីពីរ ។ ( គ. និង ស. ៨៨:៩៦–១០២ ) » ។ ( Mormon Doctrine កំណែលើកទី២ [ ឆ្នាំ ១៩៦៦ ] ទំព័រ ៦៣៩ ) ។

ជនដែលនឹងចេញមកនៅក្នុងការរស់ឡើងវិញលើកទីមួយ រួមមាន « ពួកព្យាការី និងអស់អ្នកណាដែលបានជឿតាមពាក្យសម្ដីរបស់គេ » ( ម៉ូសាយ ១៥:២២ ) ជនដែលបានស្លាប់ទៅនៅក្នុងភាពល្ងិតល្ងង់ ដោយគ្មាន « អ្នកណាប្រកាសប្រាប់អំពីសេចក្ដីសង្គ្រោះដល់គេ » ( ម៉ូសាយ ១៥:២៤, សូមមើលផងដែរ គ. និង ស. ៤៥:៥៤ ) និងពួកក្មេងតូចៗដែលបានស្លាប់ពីមុនវ័យចេះទទួលខុសត្រូវ ( សូមមើល ម៉ូសាយ ១៥:២៥, មរ៉ូណៃ ៨:៤–២៤ ) ។