មេរៀនសិក្សានៅផ្ទះ
រ៉ូម ៨–កូរិនថូសទី១ ៦ ( មេរៀនទី ២១ )
ការរៀបចំសម្ភារសម្រាប់គ្រូបង្រៀនដល់សិស្សដែលសិក្សានៅផ្ទះ
សេចក្ដីសង្ខេបនៃមេរៀនសិក្សានៅផ្ទះប្រចាំថ្ងៃ
សេចក្ដីសង្ខេបខាងក្រោមនៃព្រឹត្តិការណ៍ គោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍ដែលសិស្សបានរៀន នៅពេលពួកគេបានសិក្សា រ៉ូម ៨-១៦ និងកូរិនថូសទី ១ ១–៦( មេរៀនទី ២១ ) ពុំមែនត្រូវយកមកបង្រៀនជាផ្នែកនៃមេរៀនរបស់អ្នកនោះទេ ។ មេរៀនដែលអ្នកបង្រៀនផ្ដោតលើគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍តែពីរបីនេះប៉ុណ្ណោះ ។ សូមធ្វើតាមការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅពេលអ្នកគិតពីតម្រូវការរបស់សិស្ស ។
ថ្ងៃទី ១ ( រ៉ូម ៨-១១ )
នៅក្នុងការបង្រៀនរបស់ប៉ុលដល់ពួកបរិសុទ្ធរ៉ូម អំពីការការផ្តោតគំនិតខាងវិញ្ញាណ ឬខាងកាមគុណ នោះសិស្សបានរៀនថា ប្រសិនបើយើងធ្វើតាមព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណ នោះយើងអាចយកឈ្នះលើទំនោររបស់មនុស្សខាងសាច់ឈាម ហើយមិនធ្វើអំពើបាប ។ សិស្សក៏រកឃើញសេចក្ដីពិតដូចតទៅនេះដែរ ៖ ប្រសិនបើយើងជាកូនចៅនៃសេចក្ដីសញ្ញាដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះ នោះយើងអាចគ្រងមរតកជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនូវអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះវរបិតាសួគ៌មាន ។ ប្រសិនបើយើងស្រឡាញ់ព្រះ នោះគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់នឹងផ្សំគ្នា សម្រាប់សេចក្ដីល្អដល់យើង ។ យើងអាចយកឈ្នះអស់គ្រប់ទាំងឧបសគ្គ និងសេចក្តីឈឺចាប់ទាំងអស់នៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់បាន តាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ប្រសិនបើយើងទទួល ហើយប្រតិបត្តិតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ នោះយើងអាចទទួលបានពរជ័យនៃសេចក្ដីសញ្ញារបស់ព្រះ ហើយត្រូវបានសង្គ្រោះ ។
ថ្ងៃទី ២ ( រ៉ូម ១២-១៦ )
នៅក្នុង រ៉ូម ១២–១៣សិស្សបានរកឃើញថា ព្រះរំពឹងឲ្យយើងលះបង់ជីវិតរបស់យើងថ្វាយដល់ទ្រង់ ហើយចៀសវាងពីការអនុលោមតាមលោកិយ ហើយប្រសិនបើយើងធ្វើដូច្នេះ នោះយើងអាចប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ។ នៅក្នុង រ៉ូម ១៤–១៥សិស្សបានរៀនថា ទោះជាពុំបានលើកឡើងនៅក្នុងបទបញ្ញត្តិជាក់លាក់ណាមួយក្ដី ប៉ុន្តែយើងត្រូវចៀសវាងពីការកាត់សេចក្ដីចំពោះការជ្រើសរើសរបស់មនុស្សដទៃទៀត ហើយត្រូវពិចារណាពីរបៀបដែលការជ្រើសរើសរបស់យើងជះឥទ្ធិពលដល់អ្នកដទៃ ។ សិស្សក៏រៀនផងដែរថា ព្រះគម្ពីរត្រូវបានសរសេរឡើងដើម្បីបង្រៀនយើង ហើយផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមដល់យើង ។
ថ្ងៃទី ៣ ( កូរិនថូស ទី១ ១-២ )
នៅក្នុងសំបុត្រមួយដល់ពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូស ប៉ុលបានលើកឡើងនូវកង្វល់ និងសំណួរមួយចំនួន ។ សិស្សបានរៀនចេញមកពីការសរសេររបស់លោកថា ព្រះអម្ចាស់រំពឹងឲ្យយើងដែលជាពួកបរិសុទ្ធ ឲ្យចេះសាមគ្គីគ្នា ហើយលុបបំបាត់ចោលការបែងចែកបក្សពួក និងការឈ្លោះទាស់ទែងគ្នា ហើយថាយើងអាចដឹង ហើយយល់ពីរឿងរបស់ព្រះតែតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណប៉ុណ្ណោះ ។
ថ្ងៃទី ៤ ( កូរិនថូស ទី១ ៣-៦ ) ។
នៅក្នុងមេរៀននេះ សិស្សបានបន្តសិក្សាសំបុត្ររបស់ប៉ុលដល់ពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូស ។ សិស្សបានរៀនសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោមនេះចេញពីពាក្យសម្ដីរបស់ប៉ុល ៖ យើងអាចជួយមនុស្សដទៃទៀតឲ្យរៀនអំពីដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបាន ប៉ុន្តែមនុស្សអាចប្រែចិត្តជឿបានតែតាមរយៈព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប៉ុណ្ណោះ ។ ព្រះអម្ចាស់នឹងកាត់សេចក្ដីយើងដោយយុត្តិធម៌ ដោយសារទ្រង់ជ្រាបគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ រួមទាំងគំនិត និងចេតនានៅក្នុងដួងចិត្តរបស់យើងទៀតផង ។ ប្រសិនបើយើងជ្រើសរើសសេពគប់ជាមួយនឹងជនដែលឱបក្រសោបអំពើបាប នោះយើងអាចរងឥទ្ធិពលអំពើទុច្ចរិតរបស់ពួកគេ ។
សេចក្តីផ្ដើម
មេរៀននេះអាចជួយសិស្សឲ្យយល់ដឹងពីរបៀបចៀសវាងពីអំពើបាប កាលណាវាហ៊ុមព័ទ្ធពួកគេ ។ លើសពីនេះទៀត ពួកគេនឹងរៀនថា ហេតុអ្វីការរក្សាខ្លួនយើងឲ្យបានបរិសុទ្ធជារឿងសំខាន់ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
កូរិនថូសទី១ ៦
ប៉ុលបង្រៀនដល់ពួកបរិសុទ្ធអំពីសាមគ្គីភាព និងច្បាប់ព្រហ្មចារីភាព ។
នៅលើក្តារខៀន ចូរគូរ រូប ផ្លែឈើរលួយមួយចាន ដោយមានតែផ្លែឈើស្រស់មួយចំណិតនៅក្នុងចាននោះ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាថា តើពួកគេធ្លាប់មានការងឿងឆ្ងល់ពីរបៀបចៀសវាងពីអំពើបាបដែរឬទេ កាលណាដែលវាហ៊ុមព័ទ្ធពួកគេនោះ ។
នៅពេលសិស្សសិក្សា កូរិនថូសទី១ ៦សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យរកមើលសេចក្ដីពិត ដែលសាវកប៉ុលបានបង្រៀន ដែលវាអាចជួយពួកគេឲ្យរស់នៅដោយសុចរិត ទោះជាត្រូវបានហ៊ុមព័ទ្ធដោយឥទ្ធិពលអាក្រក់ក្ដី ។
សូមសង្ខេប កូរិនថូសទី ១ ៦:១–៨ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានទូន្មានដល់ពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូស ឲ្យដោះស្រាយជម្លោះនៅក្នុងចំណោមពួកគេដោយសុចរិតភាពជាជាងសម្រេចចិត្តឡើងទៅតុលាការភ្លាមៗនោះ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន កូរិនថូសទី ១ ៦:៩-១១ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលការអនុវត្តអំពើបាបនៅក្នុងកូរិនថូស ដែលប៉ុលបានបង្រៀនឲ្យសមាជិកសាសនាចក្រចៀសវាង ។
-
តើឥរិយាបថអាក្រក់ប្រភេទណា ដែលប៉ុលបានបង្រៀនឲ្យសមាជិកសាសនាចក្រចៀសវាង ?
-
យោងតាម កូរិនថូសទី ១ ៦:១១តើប៉ុលបានរំឭកពួកបរិសុទ្ធទាំងនេះអំពីខ្លួនពួកគេអ្វីខ្លះ ? ( ពួកអ្នកប្រែចិត្តជឿមកពីកូរិនថូសជាច្រើន បានចូលរួមនៅក្នុងឥរិយាបថអាក្រក់ទាំងនេះពីមុនចូលរួមក្នុងសាសនាចក្រ ប៉ុន្តែពួកគេបានប្រែចិត្ត ហើយបានជ្រះស្អាតពីអំពើបាបទាំងឡាយរបស់ពួកគេ ) ។
សូមពន្យល់ថា ក្រុងកូរិនថូសកាលពីបុរាណល្បីឈ្មោះខាងរឿងអសីលធម៌ ហើយពួកកូរិនថូសជាច្រើនបានលើកកម្ពស់គំនិត ដែលថារូបកាយរបស់យើងបានបង្កើតឡើងសម្រាប់ភាពរីករាយ ។ សូមសង្ខេបការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ សម្រាប់ កូរិនថូសទី១ ៦:១២ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានបង្រៀនទាស់នឹងទស្សនៈថា គ្មានរឿងត្រូវ ឬខុសនោះទេ ។
-
តើគំនិត និងការអនុវត្តនៅក្នុងកូរិនថូសស្រដៀងគ្នាទៅនឹងទំនោរដែលយើងបានឃើញនៅក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន កូរិនថូសទី១ ៦:១៣ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថា តើប៉ុលបានបង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីគោលបំណងនៃរូបកាយរបស់យើង ។ ( អ្នកគួរពន្យល់ថាពាក្យ ចំណី មានន័យថាម្ហូបអាហារ ) ។
-
តើប៉ុលបានបង្រៀនអ្វីខ្លះពីរូបកាយរបស់យើង ? ( កាលពួកកូរិនថូសជាច្រើនទំនងជាជឿថា រូបកាយត្រូវបានបង្កើតឡើងសម្រាប់តែភាពសប្បាយត្រេកត្រអាលខាងរូបកាយប៉ុណ្ណោះ នោះប៉ុលបានកែតម្រូវទស្សនៈនោះដោយបង្រៀនថា រូបកាយយើងត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីសម្រេចគោលបំណងរបស់ព្រះអម្ចាស់ ) ។
សូមសង្ខេប កូរិនថូសទី ១ ៦:១៤–១៧ ដោយពន្យល់ថា ជនដែលចូលរួមនឹងសាសនាចក្រ បានរួបរួមនឹងព្រះគ្រីស្ទក្នុងនាមជា « សមាជិក » ខាងវិញ្ញាណនៃព្រះកាយរបស់ទ្រង់ ។ ប៉ុលក៏បានពន្យល់ផងដែរថា រឿងអសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទគឺជារឿងមួយដែលមិនចុះសម្រុងជាមួយនឹងទំនាក់ទំនងខាងវិញ្ញាណ ជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឡើយ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន កូរិនថូសទី១ ៦:១៨ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថា ប៉ុលបានបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធនៅកូរិនថូសឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ។ ( អ្នកគួរចង្អុលបង្ហាញថា ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ សម្រាប់ កូរិនថូសទី១ ៦:១៨ ផ្លាស់ប្ដូរឃ្លា « នៅខាងក្រៅរូបកាយ » ទៅជា « ទាស់នឹងព្រះកាយរបស់ព្រះគ្រីស្ទ » ) ។
-
តើប៉ុលបានបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធនៅកូរិនថូសឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ?
-
តើប៉ុលបានបង្រៀនសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះអំពីជនដែលប្រព្រឹត្តសហាយស្មន់ ? ( អ្នកគួរអញ្ជើញសិស្សឲ្យគូសចំណាំពាក្យនៅក្នុងខទី ១៨ដែលបង្រៀនពីសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ៖ ជនដែលប្រព្រឹត្តសហាយស្មន់នឹងគ្នា នោះឈ្មោះថាធ្វើបាបដល់រូបកាយខ្លួនឯង ) ។
សូមពន្យល់ថា បន្ទាប់មកទៀត ប៉ុលបានបង្រៀនពីហេតុផលដែលការសហាយស្មន់ ឬភាពអសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ គឺជាអំពើបាបមួយដែលមាន « ឈ្មោះថា ធ្វើបាបដល់ [ រូបកាយ ] ខ្លួនឯង » ។
សូមរំឭកសិស្សថា កូរិនថូសទី ១ ៦:១៩–២០ គឺជាវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរមួយ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន កូរិនថូសទី១ ៦:១៩ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថា ប៉ុលបានប្រៀបធៀបរូបកាយយើងទៅនឹងអ្វី ។
-
តើប៉ុលបានប្រៀបធៀបរូបកាយយើងទៅនឹងអ្វី ?
សូមដាក់តាំងរូបភាពនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធមួយ ។
-
តើព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងអគារផ្សេងទៀតខុសគ្នាយ៉ាងដូចម្តេច ?
-
តើអ្នកនឹងសង្ខេបសេចក្ដីពិត ដែលប៉ុលបានបង្រៀននៅក្នុងខទី ១៩ យ៉ាងដូចម្ដេច ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេង ប៉ុន្តែពួកគេគួរស្គាល់ពីគោលលទ្ធិខាងក្រោមនេះ ៖ រូបកាយយើងគឺជាព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ ដែលព្រះវិញ្ញាណអាចគង់នៅ ) ។
-
តើការយល់ដឹងថា រូបកាយរបស់យើងគឺជាព្រះវិហារបរិសុទ្ធអាចជះឥទ្ធិពលដល់ការប្រព្រឹត្តរបស់យើងទៅលើរូបកាយរបស់យើង និងរូបកាយរបស់មនុស្សដទៃទៀតយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។ ចូរឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្ដាប់រកគំនិតបន្ថែមទៀតអំពីរបៀបដែលការយល់ដឹងថា រូបកាយរបស់យើងគឺជាព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៃព្រះ អាចជះឥទ្ធិពលទៅលើការប្រព្រឹត្តរបស់យើងទៅលើរូបកាយនេះយ៉ាងដូចម្ដេច ។
« ដោយទទួលស្គាល់សេចក្ដីពិតទាំងនេះ [ នៅក្នុង កូរិនថូសទី ១ ៦:១៩–២០ ] … យើងនឹងមិនធ្វើឲ្យរូបកាយរបស់យើងខូចខាតដោយសារការសាក់ខ្លួន ឬធ្វើឲ្យចុះខ្សោយដោយសារការប្រើថ្នាំ ឬប្រមាថវាដោយសារការសហាយស្មន់ អំពើកំផិត ឬរឿងអសីលធម៌នោះឡើយ ។ … ដោយសាររូបកាយយើងគឺជាឧបករណ៍សម្រាប់វិញ្ញាណយើង នោះវាជារឿងដ៏សំខាន់ដែលយើងត្រូវថែរក្សាវាឲ្យអស់ពីលទ្ធភាព ។ យើងគួរគិតឲ្យបានដិតដល់ពីអំណាចរបស់វានៅក្នុងការបម្រើ ហើយជួយជម្រុញដល់កិច្ចការរបស់ព្រះគ្រីស្ទ » ( « Reflections on a Consecrated Life » Ensign ឬ Liahona ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១០ ទំព័រ ១៧ ) ។
-
តើអ្នកគិតថា ប៉ុលចង់មានន័យដូចម្ដេច ពេលពោលថា « អ្នករាល់គ្នាមិនមែនផងខ្លួនទេ » នៅក្នុង កូរិនថូសទី ១ ៦:១៩ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន កូរិនថូសទី១ ៦:២០ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលពីមូលហេតុដែលរូបកាយយើងពុំមែនជារបស់ផងយើង ។
-
តើឃ្លាអ្វីទៅដែលបង្ហាញពីហេតុផលថារូបកាយយើងពុំមែនជារបស់ផងយើង ? ( សូមពន្យល់ថាឃ្លា « ចេញថ្លៃលោះ » មានន័យថា ការប្រោសលោះ ឬការនាំត្រឡប់មកវិញតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ) ។
-
តើអ្នកនឹងសង្ខេបសេចក្ដីពិតនៅក្នុងខទី ១៩–២០ យ៉ាងដូចម្ដេច ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយតប សូមជួយពួកគេឲ្យស្គាល់នូវសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ៖ ដោយសារដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានចេញថ្លៃលោះយើង នោះរូបកាយយើងពុំមែនជារបស់ផងយើងឡើយ ) ។
សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះឮៗមកពីអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖
« សូមកុំពោលថា ‹ តើវាធ្វើឲ្យនរណាឈឺចាប់ ? ហេតុអ្វីមានសេរីភាពបន្តិចក៏មិនបាន ? ខ្ញុំអាចធ្វើអំពើរំលងនៅពេលនេះ ហើយចាំប្រែចិត្តនៅពេលក្រោយ ។ សូមកុំឆោតល្ងង់ ហើយគ្មានមេត្តាបែបនេះ ។ បងប្អូនមិនអាចគ្មានទោស ដោយ ‹ ឆ្កាងព្រះគ្រីស្ទ › បានទេ [ សូមមើល ហេព្រើរ ៦:៦ ] ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញាបន្ថែមថា ‹ រត់ពីការសហាយស្មន់ › [ កូរិនថូសទី ១ ៦:១៨ ] ប៉ុលបានយំ ហើយរត់គេចខ្លួនមិន ‹ ប្រព្រឹត្តអំពើអ្វីដូចនោះឲ្យសោះ › [ គ. និង ស. ៥៩:៦ការគូសបញ្ជាក់បានបន្ថែម ] ។ ហេតុអ្វី ? ពិតណាស់ ដោយសារហេតុផលមួយ គឺដោយសារការរងទុក្ខទាំងខាងរូបកាយ និងខាងវិញ្ញាណដ៏មិនអាចគណនាបាន ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃលោកិយបានស៊ូទ្រាំដើម្បីឲ្យយើង អាច រួចខ្លួន [ សូមមើល ជាពិសេសក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៩:១៥–២០ ] ។ យើងជំពាក់គុណទ្រង់ចំពោះរឿងនោះ ។ ពិតណាស់ យើងជំពាក់គុណទ្រង់គ្រប់យ៉ាងសម្រាប់រឿងនោះ » ( « Personal Purity » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៨ ទំព័រ ៧៦ ) ។
-
តើការចងចាំថា រូបកាយយើងពុំមែនជារបស់យើងអាចជះឥទ្ធិពលដល់ការជ្រើសរើសរបស់យើងទាក់ទងនឹងរូបកាយរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមឲ្យសិស្សមើលរូបភាពផ្លែឈើស្រស់មួយចំណិត ដែលហ៊ុមព័ទ្ធដោយផ្លែឈើរលួយនៅលើក្ដារខៀន ។
-
តើការយល់ដឹងសេចក្ដីពិតទាំងនេះអំពីរូបកាយយើង អាចជួយយើងឲ្យបន្តមានភាពបរិសុទ្ធបានដោយរបៀបណា នៅពេលយើងត្រូវបានហ៊ុមព័ទ្ធទៅដោយអំពើទុច្ចរិតនោះ ?
ចូរថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិតដែលអ្នកបានពិភាក្សា ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសញ្ជឹងគិតពីអារម្មណ៍ ឬការបំផុសគំនិតដែលពួកគេបានទទួលនៅក្នុងមេរៀននេះ ហើយធ្វើតាមការបំផុសគំនិតទាំងនោះ ។
មេរៀនបន្ទាប់ ( កូរិនថូសទី ១ ៧–១៤ )
សូមពន្យល់ដល់សិស្សថា ព្រះវរបិតាសួគ៌បានប្រទានអំណោយទានខាងវិញ្ញាណដល់ពួកគេម្នាក់ៗយ៉ាងហោចណាស់មួយ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យសិក្សាមេរៀនបន្ទាប់ដោយរកមើលថា មានអំណោយទានវិញ្ញាណមួយចំនួនអ្វីខ្លះ ដែលព្រះវរបិតាសួគ៌បានប្រទានដល់កូនចៅរបស់ទ្រង់ ។ សូមប្រាប់ពួកគេថា សាវកប៉ុលបានបង្រៀនថា សូម្បីតែលោកក៏បានលះបង់នូវរាល់ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់លោកដើម្បីជួយដល់ជនក្រីក្រ ហើយប្រគល់ខ្លួនលោកឲ្យគេដុតក៏ដោយ ប៉ុន្តែប្រសិនបើលោកគ្មានអំណោយទានជាក់លាក់មួយទេ នោះលោកគ្មានអ្វីទាំងអស់ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតពីអំណោយទានដែលពួកគេមាន ។