មេរៀនទី១៣៥
ហេព្រើរ ១–៤
សេចក្ដីផ្ដើម
ប៉ុលបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធអំពីលក្ខណៈពិតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ លោកក៏បានបង្រៀនដល់ពួកគេអំពីដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ពរជ័យមួយចំនួនដែលកើតឡើងដោយសារតែដង្វាយធួនផងដែរ ។ ប៉ុលបានចែកចាយពីបទពិសោធន៍របស់ពួកអ៊ីស្រាអែលពីបុរាណ ដែលដើររសាត់ព្រាត់នៅក្នុងទីរហោស្ថាន ដើម្បីបង្រៀនដល់ពួកបរិសុទ្ធនូវអ្វីដែលពួកគេត្រូវធ្វើ ដើម្បីចូលក្នុងទីសម្រាកនៃព្រះអម្ចាស់ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
ហេព្រើរ១
ប៉ុលបង្រៀនអំពីនិស្ស័យនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ
សូមអានស្ថានភាពដូចខាងក្រោមឲ្យឮៗ ៖
-
យុវនារីម្នាក់មានការធុញទ្រាន់ក្នុងការធ្វើជា « ក្មេងស្រីល្អ » ដោយសារនាងពុំបានចូលរួមសកម្មភាពមួយចំនួនជាមួយមិត្តភក្តិរបស់ពួកគេ ។ នាងគិតអំពីការបន្ទាបបទដ្ឋានរបស់នាង ដើម្បីមានចំណែកក្នុងក្រុមនោះ ។
-
យុវជនម្នាក់ ដែលកំពុងបម្រើបេសកកម្មពេញម៉ោងដឹងថា កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនាមានការលំបាកជាងអ្វីដែលគាត់បានរំពឹងគិតទុកជាមុន ហើយគាត់កំពុងគិតពីការត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ។
-
តើសាច់រឿងទាំងនេះមានចំណុចអ្វីខ្លះដូចគ្នា ?
-
តើមានហេតុផលណាខ្លះ ដែលមនុស្សអាចគិតបោះបង់ចោលនូវការខិតខំ ដើម្បីធ្វើអ្វីដែលពួកគេដឹងថាត្រឹមត្រូវនោះ ?
សូមណែនាំដោយសង្ខេបអំពីគម្ពីរហេព្រើរ ដោយពន្យល់ថា នៅក្រោមសម្ពាធនៃការរងទុក្ខផ្សេងៗពួកអ្នកផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿយូដាខ្លះៗ ( សំដៅទៅលើពួកហេព្រើរ ) បានដកខ្លួនចេញពីការប្រជុំសាសនាចក្រ ហើយត្រឡប់ទៅចូលរួមនឹងការថ្វាយបង្គំរបស់យូដាតាមទំនៀមទម្លាប់មុន ដែលមិនបានរួមបញ្ចូលនូវការជឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឡើយ ( សូមមើលហេព្រើរ១០:២៥, ៣៨–៣៩) ។ ប៉ុលបានសរសេរសំបុត្ររបស់លោកលើកទឹកចិត្តសមាជិកសាសនាចក្រទាំងនេះ ឲ្យបន្តនៅស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលសេចក្ដីពិតនៅពេលពួកគេសិក្សាគម្ពីរហេព្រើរ ដើម្បីអាចជួយពួកគេឲ្យបន្ដស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះគ្រីស្ទ ទោះជាពួកគេអាចមានអារម្មណ៍ថាចង់បោះបង់ចោលក្ដី ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន ហេព្រើរ១:១–៣, ១០ ដោយស្ងាត់ស្ងៀម ហើយរកមើលគោលលទ្ធិដែលប៉ុលបានបង្រៀនដល់ពួកបរិសុទ្ធសាសន៍យូដាអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
បន្ទាប់ពីផ្ដល់ពេលគ្រប់គ្រាន់ សូមអញ្ជើញសិស្សច្រើននាក់ឲ្យសរសេរនៅលើក្ដារខៀនអំពីសេចក្ដីពិតដែលពួកគេបានរកឃើញ ។ សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេងៗគ្នា ប៉ុន្តែត្រូវប្រាកដថា សេចក្ដីថ្លែងការណ៍ទាំងនោះស្រដៀងគ្នាទៅនឹងសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ដែលបានសរសេរនៅលើក្ដារខៀន ៖
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបង្កើតស្ថានសួគ៌ និងផែនដី ( សូមមើលហេព្រើរ១:២, ១០) ។
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានមានបន្ទូលជំនួសព្រះវរបិតា ( សូមមើលហេព្រើរ ១:២) ។
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាអ្នកគ្រងមរតករបស់ព្រះវរបិតា ( សូមមើលហេព្រើរ១:២) ។
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺរូបភាពនៃអង្គព្រះវរបិតា ( សូមមើលហេព្រើរ ១:៣) ។
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទ្រទ្រង់គ្រប់របស់ទាំងអស់ដោយសារព្រះបន្ទូលដ៏មានព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ ( សូមមើលហេព្រើរ ១:៣) ។
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានសម្អាតអំពើបាបរបស់យើង ( សូមមើលហេព្រើរ ១:៣) ។
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគ្រងរាជ្យនៅខាងស្ដាំព្រះហស្តនៃព្រះវរបិតា ( សូមមើលហេព្រើរ ១:៣) ។
អ្នកអាចនឹងចាំបាច់ត្រូវពន្យល់ថា ឃ្លា « ជារូបភាពនៃព្រះវរបិតា » មានន័យថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មានរូបអង្គខាងសាច់ឈាម និងខាងវិញ្ញាណតំណាងឲ្យព្រះវរបិតាសួគ៌ ហើយមានចំណែកនៃលក្ខណៈដ៏ទេវភាពរបស់ទ្រង់ និងឃ្លា « ទ្រទ្រង់គ្រប់របស់ទាំងអស់ដោយសារព្រះបន្ទូលដ៏មានព្រះចេស្ដានៃទ្រង់ » ចង្អុលបង្ហាញថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានគ្រប់ព្រះចេស្ដា ។
-
តើការដឹងអំពីសេចក្ដីពិតទាំងនេះអាចជួយនរណាម្នាក់ ដែលមានការលំបាកឲ្យបន្ដនៅស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាថា តើសេចក្ដីពិតណាមួយនៃសេចក្ដីពិតទាំងនេះ អាចជាប្រយោជន៍ដល់ពួកគេ ប្រសិនបើពួកគេត្រូវបានល្បួងឲ្យងាកចេញពីការធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់នោះ ។
សូមពន្យល់ថា បាវចនាមួយនៅក្នុងគម្ពីរហេព្រើរ គឺជាឧត្តមភាពរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ឧទាហរណ៍នៅក្នុង ហេព្រើរ ១:៤–១៤ ប៉ុលបានបង្ហាញថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺអស្ចារ្យជាងពួកទេវតា ។ នៅក្នុងជំពូកបន្តបន្ទាប់ទៀត លោកបានបន្តបង្ហាញពីភាពឧត្ដុង្គឧត្ដម និងភាពអស្ចារ្យរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។
-
ហេតុអ្វីការដឹងថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអស្ចារ្យជាងអ្វីៗទាំងអស់ នឹងជួយមនុស្សម្នាក់ដែលកំពុងមានការលំបាកឲ្យបន្តនៅស្មោះត្រង់ចំពោះទ្រង់បាន ?
សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យបន្ដមើលបាវចនានេះ នៅពេលពួកគេសិក្សាគម្ពីរហេព្រើរដែលនៅសល់ទាំងប៉ុន្មាន ។
ហេព្រើរ២
ប៉ុលបង្រៀនថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាមេនៃសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់យើង
ចូរសុំឲ្យសិស្សពិចារណាអំពីរបៀបដែលពួកគេនឹងជ្រើសរើសមេ ឬ អ្នកដឹកនាំសម្រាប់ក្រុមផ្សេងៗ ដែលពួកគេអាចចូលរួម ( ឧទាហរណ៍ អត្តពលកម្ម ការតស៊ូមតិ ការសម្តែងល្ខោន ឬ ក្លឹបនៅសាលារៀន ) ។
-
តើគុណសម្បត្តិអ្វីខ្លះដែលអ្នករកមើល នៅពេលជ្រើសរើសមេ ឬអ្នកដឹកនាំ ?
សូមពន្យល់ថា នៅក្នុង ហេព្រើរ ២ សាវកប៉ុលបានពន្យល់បន្ថែមទៀតអំពីនិស្ស័យ និង អត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដល់សាសន៍យូដាដែលប្រែចិត្តជឿ ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យយល់ពីមូលហេតុដែលពួកគេគួរតែបន្តដើរតាមទ្រង់ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានហេព្រើរ២:១០ឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលរបៀបដែលប៉ុលបានរៀបរាប់សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
-
តើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាមេលើអ្វី ? ( សូមសរសេរសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាមេនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់យើង) ។
-
តើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាមេនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់យើងតាមរបៀបណា ?
សូមបំបែកសិស្សជាគូៗ ហើយចាត់ឲ្យសិស្សម្នាក់អានហេព្រើរ ២:៨–១៣ ហើយឲ្យសិស្សដទៃទៀតអានហេព្រើរ ២:១៤–១៨។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលឃ្លាដែលពិពណ៌នាអំពីមូលហេតុដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះមានគុណសម្បត្តិធ្វើជាមេនៃសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់យើង ។ ( សូមពន្យល់ថា ឃ្លា « ប្រយោជន៍នឹងថ្វាយដង្វាយឲ្យធួននឹងបាបរបស់ប្រជាជនទាំងឡាយ » នៅក្នុងខទី ១៧មានន័យថា ព្រះគ្រីស្ទបានធ្វើឲ្យធួននឹងអំពើបាបរបស់យើង ដែលអនុញ្ញាតឲ្យយើងត្រូវបានផ្សះផ្សារ ឬមានទំនាក់ទំនងសុខដុមជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌ ) ។
ក្រោយពីទុកពេលឲ្យគ្រប់គ្រាន់ហើយ ចូរសុំសិស្សឲ្យប្រាប់ពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញទៅដល់ដៃគូរបស់ពួកគេ ។ បន្ទាប់មក សូមសួរសិស្ស ៖
-
យោងតាម ខទី ៩ តើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានធ្វើអ្វីខ្លះសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ ?
-
យោងតាម ខទី ១៤ តើទ្រង់បានយកឈ្នះលើនរណាខ្លះ តាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ?
សូមចង្អុលបង្ហាញថា ប៉ុលពុំគ្រាន់តែសំដៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះថាជាមេនៃសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែលោកក៏បានហៅទ្រង់ថាជា « សម្តេចសង្ឃ ដែលមានព្រះទ័យមេត្តាករុណា ហើយក៏ស្មោះត្រង់ » ដែរ ( ខទី ១៧ ) ។ ប៉ុលបានប្រដូចព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទៅនឹងសម្តេចសង្ឃម្នាក់របស់សាសន៍យូដា ដោយសារសម្តេចសង្ឃត្រូវបានចាត់ទុកថាជាអ្នកនៅកណ្តាលរវាងមនុស្ស និង ព្រះ ។
-
យោងតាមខទី ១៧តើអ្វីដែលធ្វើឲ្យព្រះយេស៊ូវអាចជាសម្តេចសង្ឃ ដែលមានព្រះទ័យមេត្តាករុណា ហើយក៏ស្មោះត្រង់ ?
-
យោងតាម ហេព្រើរ ២:១៨ ហេតុអ្វីព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចជួយយើងបាន ? ( សូមមើលផងដែរ អាលម៉ា ៧:១១–១៣ ) ។
សូមពន្យល់ថា នៅក្នុង ហេព្រើរ៤:១៤–១៦ ប៉ុលបានផ្ដល់នូវគំនិតបន្ថែមដល់ការបង្រៀនរបស់លោក អំពីរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺជាសម្តេចសង្ឃ ដែលមានព្រះទ័យមេត្តាករុណា ហើយក៏ស្មោះត្រង់ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានខគម្ពីរទាំងនេះឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលអ្វីដែលធ្វើឲ្យព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាសម្តេចសង្ឃដ៏អស្ចារ្យដូច្នេះ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរៀបរាប់ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
-
ផ្អែកទៅលើអ្វីដែលអ្នកបានរៀនមកពីហេព្រើរ ២:១៤–១៨និង ៤:១៤–១៦ ហេតុអ្វីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចយល់អំពីយើងយ៉ាងឥតខ្ចោះ ហើយមានក្ដីអាណិតអាសូរចំពោះភាពទន់ខ្សោយ និងភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់យើង ? ( សូមជួយសិស្សឲ្យស្គាល់សេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ៖ ដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានរងទុក្ខ ហើយត្រូវបានល្បួងនៅគ្រប់រឿងទាំងអស់ នោះទ្រង់យល់ពីយើងយ៉ាងច្បាស់ ហើយអាចជួយយើងនៅក្នុងគ្រាដែលយើងត្រូវការ ។ សូមសរសេរសេចក្ដីពិតនេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
-
យោងតាមហេព្រើរ ៤:១៦តើការយល់ដឹងអំពីសេចក្ដីពិតនេះអាចជួយយើងឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ?
-
តើអ្នកគិតថា វាមានន័យយ៉ាងណាដើម្បីមកដល់បល្ល័ង្កនៃព្រះគុណដោយក្លាហាន ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយអំពីអារម្មណ៍របស់ពួកគេ អំពីរបៀបដែលសេចក្ដីពិតនៅក្នុង ហេព្រើរ ២អាចជួយពួកគេឲ្យមានទំនុកចិត្តទៅលើការសម្រេចចិត្តរបស់ពួកគេដើម្បីធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលជាអ្នកដឹកនាំរបស់ពួកគេ ។
ហេព្រើរ៣–៤
ប៉ុលបង្រៀនពីរបៀប ដែលយើងអាចចូលទៅក្នុងទីសម្រាករបស់ព្រះអម្ចាស់
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរនៅក្នុងកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីរ ឬ សៀវភៅកត់ត្រាក្នុងថ្នាក់របស់ពួកគេ អំពីអ្វីដែលធ្វើឲ្យពួកគេខ្វល់ខ្វាយ ឬថប់បារម្ភខាងសាច់ឈាម ឬខាងវិញ្ញាណ ។
-
តើយើងអាចរកបានសេចក្ដីសុខសាន្ដ ហើយសម្រាកពីកង្វល់ទាំងនេះ ឬ ភាពជ្រួលច្របល់ និង ការរសាប់រសល់ផ្សេងទៀតយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមរំឭកសិស្សថា ពួកបរិសុទ្ធសាសន៍យូដា បានជួបនឹងការបៀតបៀនចំពោះការរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ។ សូមពន្យល់ថានៅក្នុង ហេព្រើរ ៣ និង៤ ប៉ុលបាននិយាយពីបទពិសោធន៍ចេញពីគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដើម្បីបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធអំពីរបៀបស្វែងរកទីសម្រាកនៅក្នុងជីវិតនេះ និង ជីវិតបន្ទាប់ ។
សូមពន្យល់ថា បន្ទាប់ពីមានសេរីភាពពីប្រទេសអេស៊ីព្ទ នោះប្រជាជនសាសន៍អ៊ីស្រាអែលពីបុរាណបានធ្វើឲ្យព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ព្រះពិរោធ ហេតុដូច្នេះពួកគេមិនអនុញ្ញាតឲ្យចូលទៅក្នុងកន្លែងសម្រាករបស់ព្រះអម្ចាស់ទេ ( សូមមើលជនគណនា ១៤,យ៉ាកុប ១:៧–៨,អាលម៉ា ១២:៣៣–៣៧,១៣:៦, ១២–១៣, ២៨–២៩) ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគូសចំណាំឃ្លា « ផ្លូវរបស់យើងសោះ » នៅក្នុង ហេព្រើរ ៣:១១ ។
សូមចង្អុលបង្ហាញថាអែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់អំពីអត្ថន័យដើម្បីចូលទៅក្នុងទីសម្រាករបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ម៉ាក់ខន់ឃី ឲ្យឮៗ ហើយសុំឲ្យសិស្សស្ដាប់រកមើលអត្ថន័យនៃការចូលទៅក្នុងទីសម្រាករបស់ព្រះអម្ចាស់ ។
« ពួកបរិសុទ្ធដ៏ពិតប្រាកដចូលទៅក្នុងសេចក្ដីសម្រាកនៃព្រះអម្ចាស់ ខណៈដែលនៅក្នុងជីវិតនេះ ហើយដោយការនៅជាប់នឹងសេចក្ដីពិត នោះពួកគេបន្តនៅក្នុងស្ថានភាពដ៏មានពរជ័យនោះ រហូតដល់ពួកគេចូលក្នុងសេចក្ដីសម្រាកជាមួយព្រះអម្ចាស់នៅស្ថានសួគ៌ ។ … ខណៈដែលជីវិតរមែងស្លាប់មានការខ្វល់ខ្វាយ ទីសម្រាករបស់ព្រះអម្ចាស់ ជាទីទទួលបាននូវចំណេះដឹងដ៏ឥតខ្ចោះនៃភាពជាព្រះនៃកិច្ចការដ៏មហិមានៃថ្ងៃចុងក្រោយ ។ … នៅក្នុងភាពអស់កល្បជានិច្ច ទីសម្រាកនៃព្រះអម្ចាស់គឺការដែលបានគ្រងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ទទួលបាននូវភាពពេញលេញនៃសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ (គ. និង ស. ៨៤:២៤) »។ (Mormon Doctrine កែសម្រួលលើកទី ២ [ ឆ្នាំ ១៩៦៦ ] ទំព័រ ៦៣៣ ) ។
-
តើវាមានន័យយ៉ាងណាសម្រាប់យើង ដើម្បីចូលក្នុងទីសម្រាករបស់ព្រះអម្ចាស់ក្នុងជីវិតនេះ ? ចុះបន្ទាប់ពីយើងស្លាប់ទៅ ?
សូមអាន ហេព្រើរ ៤:១ ឲ្យឮៗ ហើយសុំឲ្យសិស្សផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលអ្វីដែលប៉ុលបានបារម្ភថា សមាជិកសាសនាចក្រមួយចំនួនពុំបានធ្វើវា ។
-
តើការបារម្ភរបស់ប៉ុលមានអ្វីខ្លះ ? ( ថាសមាជិកសាសនាចក្រមួយចំនួននឹងមិនអាចចូលទៅក្នុងទីសម្រាករបស់ព្រះអម្ចាស់បានឡើយ ) ។
សូមសរសេរបទគម្ពីរដូចខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ហេព្រើរ៣:៧–៨, ១២–១៥, ១៨–១៩; ៤:២–៣, ៦–៧, ១១។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់អានខគម្ពីរទាំងនេះដោយស្ងាត់ស្ងៀម ហើយរកមើលនូវអ្វីដែលប៉ុល បានបង្រៀនអំពីរបៀបដែលយើងអាចចូលទៅក្នុងទីសម្រាករបស់ព្រះអម្ចាស់បាន ។ ( សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យអានការបកប្រែរបស់ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ហេព្រើរ ៤:៣នៅក្នុងសេចក្ដីបន្ថែមព្រះគម្ពីរប៊ីប ) ។ ក្រោយពីទុកពេលឲ្យគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យប្រាប់អំពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។
-
តើអ្នកគិតថាឃ្លា « បើយើងរាល់គ្នាកាន់ខ្ជាប់ តាមសេចក្តីជំនឿដើម ដរាបដល់ចុងបំផុត » (ហេព្រើរ ៣:១៤) មានន័យដូចម្ដេច ?
-
តើអ្នកគិតថាឃ្លា « កុំឲ្យតាំងចិត្តរឹងរូស » មានន័យយ៉ាងណា ? (ហេព្រើរ៣:១៥; ៤:៧) ។ ( ដើម្បីបន្ដបើកដួងចិត្តរបស់យើង ស្ម័គ្រចិត្ត និងគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះ និងបទបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ ) ។
-
តើប៉ុលបង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីរបៀប ដើម្បីចូលទៅក្នុងទីសម្រាករបស់ព្រះអម្ចាស់ ? ( ចេញពីចម្លើយរបស់សិស្ស សូមសរសេរគោលការណ៍ដូចខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ ប្រសិនបើយើងបន្តនៅស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយគ្មានចិត្តរឹងរូស នោះយើងនឹងចូលទៅក្នុងទីសម្រាករបស់ព្រះអម្ចាស់ ) ។
-
តើការបើកដួងចិត្តរបស់យើងចំពោះព្រះរាជបំណង និងផែនការរបស់ព្រះសម្រាប់យើង អាចរៀបចំយើងចូលទៅក្នុងទីសម្រាករបស់ព្រះអម្ចាស់យ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើយើងអាចត្រូវបានប្រទានពរនៅក្នុងជីវិតនេះ តាមរយៈការព្យាយាមចូលទៅក្នុងទីសម្រាករបស់ព្រះអម្ចាស់យ៉ាងដូចម្ដេច ?
ចូរសុំឲ្យសិស្សពិចារណាអំពីរបៀបដែលការស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងការបើកដួងចិត្តរបស់យើងចំពោះទ្រង់ បានជួយពួកគេឲ្យស្វែងរកទីសម្រាក ទោះជាពួកគេមានបញ្ហា ឬការព្រួយបារម្ភច្រើនក្ដី ។ សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ ឲ្យចែកចាយគំនិតរបស់ពួកគេជាមួយសិស្សនៅក្នុងថ្នាក់ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ អំពីអ្វីដែលពួកគេនឹងធ្វើដើម្បីបន្តនៅស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយបើកដួងចិត្តរបស់អ្នកចំពោះទ្រង់ជានិច្ច ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
ហេព្រើរ១:៣។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺមាន « រូបភាព » ដូចជាព្រះវរបិតា ។
ប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស្ម៊ីធ បានបង្រៀនដូចខាងក្រោមអំពីរូបភាពរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ៖
« ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ គឺជា ‹ រូបភាព › នៃតួអង្គរបស់ព្រះបិតាទ្រង់ ( ហេព្រើរ ១:៣) ។ ទ្រង់បានយាងដើរនៅលើផែនដីក្នុងនាមជាមនុស្សលោក ជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះ ហើយមានបន្ទូលឆ្លើយចំពោះសំណួរដែលសួរទ្រង់ ៖ ‹ អ្នកណាដែលឃើញខ្ញុំ នោះក៏បានឃើញព្រះវរបិតាដែរ › (យ៉ូហាន ១៤:៩) ។ ចំនុចនេះតែមួយគួរតែដោះស្រាយបញ្ហា ដើម្បីបំពេញសេចក្តីសោមនស្សចំពោះការចេះគិតគូរ និងដែលមានគារវភាពទាំងអស់ ។ សេចក្ដីបញ្ចប់គឺជាទីគាប់ចិត្ត ថាបើព្រះរាជបុត្រានៃព្រះមានរូបភាព ( ដែលដូចជា ) តួអង្គរបស់ព្រះវរបិតាទ្រង់ នោះព្រះបិតាទ្រង់គឺស្ថិតនៅក្នុងទម្រង់ជាមនុស្ស ព្រោះនោះជាទម្រង់នៃព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ដែលពុំគ្រាន់តែអំឡុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែពីមុនកំណើតនៃជីវិតរមែងស្លាប់របស់ទ្រង់ និងបន្ទាប់ពីការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ។ វាស្ថិតនៅក្នុងទម្រង់នេះហើយ ដែលព្រះបិតា និងព្រះរាជបុត្រា ជាតួអង្គពីរ បានលេចមកជួបនឹង យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នៅពេលលោកមានវ័យដប់បួនឆ្នាំ ដែលលោកបានទទួលការនិមិត្តដំបូងរបស់លោក » (Teachings of Presidents of the Church: Joseph F. Smith [ ឆ្នាំ ១៩៩៨ ] ទំព័រ ៣៣៤) ។
ហេព្រើរ ៤:៤, ១០ ។ ថ្ងៃឈប់សម្រាកគឺជាទីសម្គាល់ និងនិមិត្តរូបនៃទីសម្រាករបស់ព្រះអម្ចាស់
អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់ដូចនេះ ៖
« ថ្ងៃឈប់សម្រាកគឺជាទីសម្គាល់ និងនិមិត្តរូបនៃទីសម្រាករបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ អ្នកទាំងឡាយដែលបានចូលទៅក្នុងការសម្រាកដំណឹងល្អ នឹងរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកបរិសុទ្ធ ជាផ្នែកនៃទង្វើសុចរិត និងការថ្វាយបង្គំពិតរបស់ពួកគេ ។ នៅថ្ងៃនោះ ពួកគេសម្រាកពីការងារខាងលោកិយរបស់ពួកគេ ដូចជាព្រះបានសម្រាកពីកិច្ចការនៃការបង្កបង្កើតរបស់ទ្រង់ ជាទីសម្គាល់ និងទីបន្ទាល់ដែលពួកគេបានចូលទៅក្នុងទីសម្រាករបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងជីវិតនេះ មានទីបន្ទាល់អំពីដំណឹងល្អ ហើយទន្ទឹងរង់ចាំដើម្បីចូលក្នុងទីសម្រាករបស់ព្រះអម្ចាស់ ‹ ឯសេចក្ដីសម្រាកនេះ គឺជាភាពពោរពេញនៃសិរីល្អរបស់ទ្រង់ › នាបរលោកនាយ ។ (គ. និង ស. ៨៤:២៤) » ។ (Doctrinal New Testament Commentary,វ៉ុលទី ៣ [ ឆ្នាំ១៩៦៥–៧៣] ៣:១៥១ ) ។