យ៉ាកុប ២–ពេត្រុសទី ១ ៥ ( មេរៀនទី ២៩ )

ការរៀបចំសម្ភារសម្រាប់គ្រូបង្រៀនដល់សិស្សដែលសិក្សានៅផ្ទះ

សេចក្ដីសង្ខេបនៃមេរៀនសិក្សានៅផ្ទះប្រចាំថ្ងៃ

សេចក្ដីសង្ខេបខាងក្រោមអំពីព្រឹត្តិការណ៍ គោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍ទាំងឡាយដែលសិស្សបានរៀន នៅពេលពួកគេបានសិក្សា យ៉ាកុប ២–ពេត្រុសទី១ ៥ ( មេរៀនទី ២៩ ) ពុំត្រូវយកមកបង្រៀនជាផ្នែកនៃមេរៀនរបស់អ្នកនោះទេ ។ មេរៀនដែលអ្នកបង្រៀន ផ្ដោតលើគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍តែពីរបីនេះប៉ុណ្ណោះ ។ សូមធ្វើតាមការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅពេលអ្នកគិតពីតម្រូវការរបស់សិស្ស ។

ថ្ងៃទី១ ( យ៉ាកុប ២–៣ )

សិស្សបានរៀនចេញពីការបង្រៀនរបស់យ៉ាកុបនៅក្នុងជំពូកនេះថា ពួកសិស្សស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទស្រឡាញ់មនុស្សគ្រប់រូប មិនថាពួកគេមានស្ថានភាពបែបណាទេ ហើយក៏រៀនថាប្រសិនបើយើងធ្វើអំពើបាបសូម្បីតែមួយ យើងនឹងមានកំហុសចំពោះព្រះ ។ ពួកគេក៏បានរៀនផងដែរថា សេចក្តីជំនឿពិតលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺបង្ហាញឡើងដោយកិច្ចការសុចរិតរបស់យើង ។ នៅពេលពួកគេសិក្សាពីការបង្រៀនរបស់យ៉ាកុបស្ដីពីការគ្រប់គ្រងពាក្យលើសម្ដីរបស់យើង សិស្សបានរកឃើញថា ការរៀនគ្រប់គ្រងពាក្យសម្ដីរបស់យើងអាចមានឥទ្ធិពលដ៏ធំមួយមកលើជីវិតរបស់យើង ហើយថាពួកអ្នកដើរតាមព្រះខិតខំប្រើពាក្យសម្ដីរបស់ខ្លួនសម្រាប់គោលបំណងសុចរិត ពុំមែនដើម្បីពង្រីកអំពើអាក្រក់នោះទេ ។

ថ្ងៃទី២ ( យ៉ាកុប ៤–៥ )

នៅពេលសិស្សបានសិក្សាជំពូកទាំងនេះនៅក្នុងយ៉ាកុប ពួកគេបានរៀនពីសេចក្ដីពិតដូចតទៅ ៖ នៅពេលយើងខិតទៅជិតព្រះ នោះទ្រង់នឹងខិតមកជិតយើង ។ ប្រសិនបើយើងដឹងថា យើងត្រូវតែធ្វើការល្អ ប៉ុន្តែជ្រើសរើសពុំធ្វើវាវិញ នោះយើងធ្វើអំពើបាបហើយ ។ តាមរយៈការអធិស្ឋានដោយសេចក្ដីជំនឿ និងអំណាចនៃបព្វជិតភាព អ្នកឈឺអាចទទួលបានការព្យាបាល ។

ថ្ងៃទី៣ ( ពេត្រុសទី១ ១–២ )

នៅក្នុងការសិក្សារបស់ពួកគេអំពីការបង្រៀនរបស់ពេត្រុស សិស្សបានរៀនសេចក្ដីពិតដូចតទៅនេះ ៖ ទោះជាយើងជួបនឹងការសាកល្បងក្ដី យើងអាចរីករាយនៅក្នុងដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងនៅក្នុងពរជ័យនៅពេលខាងមុខ ដែលព្រះបានសន្យានឹងប្រទានឲ្យយើង ។ សេចក្តីជំនឿរបស់យើងលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រូវបានល្បង ហើយពង្រឹង នៅពេលយើងស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងទាំងឡាយដោយស្មោះត្រង់ ។ យើងអាចទទួលបានការប្រោសលោះ តាមរយៈព្រះលោហិតដ៏មានតម្លៃនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានរស់នៅក្នុងជីវិតដែលគ្មានអំពើបាប ទ្រង់អាចថ្វាយព្រះជន្មទ្រង់ទុកជាការបូជាដ៏ល្អឥតខ្ចោះមួយសម្រាប់យើង ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ត្រូវបានតែងតាំងពីមុនកំណើតលោកិយ ដើម្បីឲ្យក្លាយជាព្រះប្រោសលោះរបស់យើង ។ ព្រះទ្រង់ហៅពួកបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ដើម្បីឲ្យញែកចេញ ហើយខុសប្លែកពីលោកិយនេះ ដើម្បីឲ្យមនុស្សដទៃទៀតអាចឃើញពីគំរូរបស់ពួកគេ ហើយថ្វាយសិរីល្អចំពោះទ្រង់ ។ យើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នៅក្នុងការស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងដោយអត់ធ្មត់ ។

ថ្ងៃទី៤ ( ពេត្រុសទី១ ៣–៥ )

សិស្សបានរៀនចេញពីការលើកទឹកចិត្តរបស់ពេត្រុសដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅជំនាន់របស់លោកថា ក្នុងនាមជាពួកអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងគួរខិតខំធ្វើការត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីចែកចាយ ហើយការពារជំនឿរបស់យើងដោយចិត្តរាបសា និងគារវភាពជានិច្ច ។ សិស្សក៏រៀនផងដែរថា ដំណឹងល្អត្រូវបានផ្សាយដល់អស់អ្នកទាំងឡាយណា ដែលបានស្លាប់ទៅ ដូច្នេះពួកគេអាចមានឱកាសដូចគ្នានឹងអស់អ្នកទាំងឡាយណា ដែលបានឮដំណឹងល្អនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ដែរ ។ ពេត្រុសបានបង្រៀនថា ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រមានការទទួលខុសត្រូវថែទាំ ហើយមើលថែកូនចៀមរបស់ព្រះដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងដោយគំរូ ។

សេចក្ដីផ្ដើម

សាវកយ៉ាកុបបានពន្យល់បញ្ជាក់ពីការយល់ខុសមួយចំនួន នៅក្នុងចំណោមពួកបរិសុទ្ធអំពីអត្ថន័យនៃសេចក្ដីជំនឿពិត ។ លោកក៏បានបង្រៀនផងដែរអំពីទំនាក់ទំនងរវាងសេចក្ដីជំនឿ និងការប្រព្រឹត្តតាម ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

យ៉ាកុប២:១៤–២៦

យ៉ាកុបបង្រៀនពីតួនាទីនៃសេចក្ដីជំនឿ និងការប្រព្រឹត្តតាមនៅក្នុងសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់យើង

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតថា មានយុវជនម្នាក់បានទទួលស្គាល់ថាគាត់បានប្រព្រឹត្តអំពើបាប ។ គាត់ជឿលើដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងលើសមត្ថភាពរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដើម្បីសង្គ្រោះគាត់ ។ គាត់ពោលថា អ្វីដែលគាត់ត្រូវធ្វើគឺជឿ ហើយព្រះអម្ចាស់នឹងអត់ទោសឲ្យគាត់ ដោយគាត់ពុំបាច់ធ្វើអ្វីទាំងអស់ ។

សូមឲ្យសិស្សពិចារណាថា តើជំនឿរបស់យុវជននោះតែម្យ៉ាងនោះវាល្មមគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីឲ្យគាត់អាចបានការអត់ទោសពីអំពើបាបរបស់ខ្លួនដែរឬទេ ។

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ាកុប២:១៤ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថា យ៉ាកុបបានសួរអ្វីខ្លះដល់ពួកបរិសុទ្ធទាក់ទងនឹងសេចក្ដីជំនឿ ។

តើយ៉ាកុបបានសួរអ្វីខ្លះដល់ពួកបរិសុទ្ធទាក់ទងនឹងសេចក្ដីជំនឿ ?
តើអ្នកគិតថា យ៉ាកុបចង់សំដៅលើការប្រព្រឹត្តបែបណាខ្លះ ?

សូមរំឭកសិស្សថា នៅពេលពួកគេសិក្សាមេរៀនក្នុង យ៉ាកុប ២ ពួកគេបានរៀនថា សាវកយ៉ាកុបបានកែតម្រូវគំនិតខុសឆ្គងមួយអំពីសេចក្ដីជំនឿ ។ មានមនុស្សមួយចំនួនបានយល់ខុសថា សេចក្ដីជំនឿគឺគ្រាន់តែជាការបង្ហាញឲ្យឃើញមួយពីជំនឿតាមរយៈពាក្យសម្ដី ។ នៅក្នុងបរិបទនៃ យ៉ាកុប ២:១៤ យ៉ាកុបបានប្រើពាក្យ ការប្រព្រឹត្តតាម ខុសពីសាវកប៉ុលបានប្រើ ។ នៅពេលប៉ុលបានប្រើពាក្យ ការប្រព្រឹត្តតាម លោកសំដៅទៅលើការប្រព្រឹត្តតាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេ ។ នៅពេលយ៉ាកុបបានប្រើពាក្យ ការប្រព្រឹត្តតាម លោកសំដៅទៅលើសកម្មភាពនៃការលះបង់ ឬកិច្ចការនៃ សេចក្ដីសុចរិត ។

សូមពន្យល់ថា យ៉ាកុបបានប្រើរឿងប្រៀបធៀបមួយ ដើម្បីបង្ហាញចម្លើយសម្រាប់សំណួររបស់លោកនៅក្នុង ខទី ១៤ ។

សូមអញ្ជើញសិស្សពីរនាក់ឲ្យឡើងមកខាងមុខក្ដារខៀន ។ សូមឲ្យសិស្សម្នាក់ដើរតួជាអ្នកសុំទានម្នាក់ដែលកំពុងសុំអាហារ សម្លៀកបំពាក់ និងទីជម្រកដែលគាត់ត្រូវការដើម្បីមានជីវិតរស់ ។ សូមអញ្ជើញម្នាក់ទៀតឲ្យដើរតួជាមនុស្សម្នាក់ ដែលអាចជួយដល់អ្នកសុំទាននោះបាន ។ សូមអញ្ជើញសិស្សទីបីឲ្យអាន យ៉ាកុប ២:១៥–១៦ ឮៗ កាលសិស្សពីរនាក់ផ្សេងទៀតដើរតួតាមសាច់រឿង ដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ។

តើមានអ្វីខុសឆ្គងជាមួយនឹងចម្លើយ ដែលត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យទៅសិស្សដែលជាអ្នកសុំទាននោះ ?
តើចម្លើយរបស់សិស្សម្នាក់ទៀតល្មមគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីជួយដល់អ្នកសុំទានម្នាក់នោះដែរឬទេ ?

សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់អានឮៗ ឬសូត្រ យ៉ាកុប ២:១៧–១៨ រួមគ្នា ដោយរកមើលថាតើយ៉ាកុបបានបង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីសេចក្ដីជំនឿ ។ សូមរំឭកពួកគេថា យ៉ាកុប ២:១៧–១៨គឺជាវគ្គចំណេះចំណានបទគម្ពីរមួយ ។

តើអ្នកគិតថាឃ្លា « សេចក្តីជំនឿបើគ្មានការប្រព្រឹត្តតាមទេ នោះក៏ស្លាប់នៅតែឯង » ( ខទី១៧ ) មានន័យដូចម្ដេច ?
តើរឿងប្រៀបធៀបរបស់យ៉ាកុបអំពីអ្នកសុំទាននោះ ជួយយើងឲ្យយល់ពីអត្ថន័យនៃឃ្លានោះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
យោងតាម ខទី១៧ តើយ៉ាកុបបានបង្រៀនសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះទាក់ទងនឹងសេចក្ដីជំនឿពិតលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ? ( សិស្សអាចប្រើពាក្យខុសគ្នា ប៉ុន្តែពួកគេគួរស្គាល់ពីសេចក្ដីពិតមួយដែលស្រដៀងគ្នានឹងសេចក្ដីពិតដូចតទៅនេះ ៖ សេចក្តីជំនឿពិតលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺ បង្ហាញឡើង តាមរយៈកិច្ចការសុចរិតរបស់យើង ។ សូមសរសេរសេចក្ដីពិតនេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ាកុប២:១៩–២០ ឲ្យឮៗ ។ សូមពន្យល់ថា ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ សម្រាប់យ៉ាកុប២:១៩ ចែងថា « អ្នកជឿថា មានព្រះតែមួយ នោះត្រូវហើយ ទោះទាំងពួកអារក្សក៏ជឿដូច្នោះ ព្រមទាំងព្រឺខ្លាចដែរ អ្នកបានធ្វើឲ្យខ្លួនដូចជាពួកវា ដោយពុំបានរាប់ថាសុចរិតឡើយ » ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម ហើយរកមើលនូវឧទាហរណ៍ដែលយ៉ាកុបបានប្រើដើម្បីបង្ហាញថា ការជឿលើព្រះពុំចាំបាច់មានន័យថាមានសេចក្ដីជំនឿលើព្រះឡើយ ។

តើទាហរណ៍អ្វីខ្លះ ដែលយ៉ាកុបបានប្រើដើម្បីបង្ហាញថា ការជឿលើព្រះពុំចាំបាច់មានន័យថាមានសេចក្ដីជំនឿលើព្រះឡើយ ?

សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សម្នាក់អានឮៗពីសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយអែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖

រូបភាព
អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា

« សេចក្ដីជំនឿពិតគឺផ្ដោតនៅក្នុង និងទៅលើព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយតែងតែដឹកនាំទៅរកសកម្មភាពសុចរិត ។ … សកម្មភាពតែម្យ៉ាងពុំមែនជាសេចក្ដីជំនឿលើព្រះអង្គសង្គ្រោះទេ ប៉ុន្តែការធ្វើសកម្មភាពស្របតាមគោលការណ៍ត្រឹមត្រូវគឺជាធាតុមួយដ៏សំខាន់នៃសេចក្ដីជំនឿ ។ ដូច្នេះ ‹ សេចក្តីជំនឿដែលឥតមានការប្រព្រឹត្តតាម នោះឈ្មោះថាស្លាប់ហើយ › ( យ៉ាកុប២:២០ ) » ( « Ask in Faith » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៨ ទំព័រ ៩៥ ) ។

យោងតាមអែលឌើរ បែដណា តើអ្វីទៅជា « ធាតុមួយដ៏សំខាន់នៃសេចក្ដីជំនឿ » ?
ហេតុអ្វីក៏វាសំខាន់ដើម្បីយល់ថា សេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានន័យទាំងការជឿលើទ្រង់ និងការប្រព្រឹត្តតាមគោលការណ៍ត្រឹមត្រូវ ?

សូមរំឭកសិស្សអំពីយុវជននៅក្នុងសាច់រឿងនៅដើមមេរៀននេះ ។

តើការយល់ដឹងថា សេចក្ដីជំនឿដែលរួមបញ្ចូលទាំងការជឿ និងសកម្មភាពអាចជួយមនុស្សម្នាក់ឲ្យស្វែងរកការអត់ទោស សម្រាប់អំពើបាបរបស់គាត់យ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមសង្ខេប យ៉ាកុប ២:២១–២៦ ដោយពន្យល់ថា យ៉ាកុបបានលើកឡើងពីអ័ប្រាហាំ និងរ៉ាហាប ជាឧទាហរណ៍នៃមនុស្សពីរនាក់ដែលសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទរបស់ខ្លួនបានបង្ហាញឲ្យឃើញដោយការប្រព្រឹត្តតាម ។ (ដំណើររឿងនៃស្ត្រីដ៏ក្លាហាន ឈ្មោះរ៉ាហាប មាននៅក្នុង យ៉ូស្វេ ២:១–២២ ) ។

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យប្រើសៀវភៅកំណត់ចំណាំក្នុងថ្នាក់ ឬសៀវភៅកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេសរសេរអំពីគ្រាមួយ ដែលពួកគេបានបង្ហាញសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ តាមរយៈការប្រព្រឹត្តតាមរបស់ពួកគេ និងពរជ័យនានាពួកគេទទួលបានក្នុងការធ្វើដូច្នេះ ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យដាក់បញ្ចូលទីបន្ទាល់របស់ពួកគេអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងរបៀបដែលពួកគេនឹងបង្ហាញជំនឿនោះតាមរយៈសកម្មភាពរបស់ពួកគេ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យចែកចាយអ្វី ដែលពួកគេបានសរសេរជាមួយសិស្សនៅក្នុងថ្នាក់ ។

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាប្រកបដោយការអធិស្ឋានថា ពួកគេអាចអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឲ្យកាន់តែពេញលេញបាន តាមរយៈការគោរពតាមទ្រង់បានដោយរបៀបណា ។ សូមលើកទឹកចិត្តឲ្យពួកគេធ្វើតាមការបំផុសគំនិតទាំងឡាយ ដែលពួកគេទទួលបាន ។

មេរៀនបន្ទាប់ ( ពេត្រុសទី ២–យូដាស )

សូមសួរសិស្សថា ហេតុអ្វីបានជាពួកគេគិតថា មនុស្សជ្រើសយកអំពើបាប ទោះជាពួកគេដឹងថាវាខុសក្ដី ។ នៅពេលសិស្សសិក្សា ពេត្រុសទី ២ រហូតដល់ យូដាស នៅអំឡុងសប្ដាហ៍ក្រោយ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យរកមើលសេចក្ដីពិតនានា ដែលអាចជួយពួកគេឲ្យឆ្លើយសំណួរដូចតទៅនេះ ៖ តើយើងអាចចៀសវាងកុំឲ្យចាញ់បោកគោលលទ្ធិក្លែងក្លាយដូចម្តេច ? តើយ៉ូហានបាននិយាយថា អ្វីទៅនឹងបណ្ដេញសេចក្ដីភ័យខ្លាចឲ្យចេញទៅ ? តើយើងគួរបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះតាមរបៀបណា ? តើលក្ខណៈដូចជាព្រះអ្វីខ្លះ ដែលយើងត្រូវអភិវឌ្ឍដើម្បីទទួលមរតកនៃជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ? តើមានការព្រមានអ្វីខ្លះទាក់ទងនឹងមនុស្សដែលយើងជ្រើសរើសសេពគប់ជាមួយ ?