ហេព្រើរ ៥–យ៉ាកុប១ ( មេរៀនទី ២៨ )

ការរៀបចំសម្ភារសម្រាប់គ្រូបង្រៀនដល់សិស្សដែលសិក្សានៅផ្ទះ

សេចក្ដីសង្ខេបនៃមេរៀនសិក្សានៅផ្ទះប្រចាំថ្ងៃ

សេចក្ដីសង្ខេបខាងក្រោមអំពីព្រឹត្តិការណ៍ គោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍ទាំងឡាយដែលសិស្សបានរៀន នៅពេលពួកគេបានសិក្សា ហេព្រើរ៥–យ៉ាកុប១ ( មេរៀនទី ២៨ ) ពុំត្រូវយកមកបង្រៀន ជាផ្នែកនៃមេរៀនរបស់អ្នកនោះទេ ។ មេរៀនដែលអ្នកបង្រៀន ផ្ដោតលើគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍តែពីរបីនេះប៉ុណ្ណោះ ។ សូមធ្វើតាមការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅពេលអ្នកគិតពីតម្រូវការរបស់សិស្ស ។

ថ្ងៃទី១ ( ហេព្រើរ ៥-៦ )

នៅក្នុងការសរសេររបស់ប៉ុលអំពីសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាព សិស្សបានរៀនថា ជនដែលទទួលបានការតែងតាំងសម្រាប់បព្វជិតភាពត្រូវមានការហៅមកពីព្រះដោយវិវរណៈ តាមរយៈពួកអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ដែលមានសិទ្ធិអំណាច ។ សិស្សក៏រៀនផងដែរនូវសេចក្ដីពិតដូចតទៅនេះ ៖ តាមរយៈភាពឧស្សាហ៍ព្យាយាមរហូតដល់ទីបញ្ចប់ សេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងការអត់ធ្មត់ យើងអាចគ្រងពរជ័យដែលព្រះបានសន្យា ។ សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងលើការសន្យារបស់ព្រះគឺជាយុថ្កាខាងវិញ្ញាណមួយសម្រាប់ព្រលឹងយើង ។

ថ្ងៃទី ២ ( ហេព្រើរ៧-១០ )

នៅពេលសិស្សសិក្សា ហេព្រើរ ៧–១០ ពួកគេបានរៀនថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានថ្វាយព្រះជន្មទ្រង់ផ្ទាល់ជាដង្វាយសម្រាប់អំពើបាបរបស់យើង ហើយថាដោយសារតែដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងអាចចូលទៅក្នុងនគរសេឡេស្ទាលបាន ប្រសិនបើយើងកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងលើទ្រង់ ។

ថ្ងៃទី៣ ( ហេព្រើរ ១១ )

នៅក្នុងការសិក្សារបស់ពួកគេស្ដីពីការបង្រៀនរបស់ប៉ុលអំពីសេចក្ដីជំនឿ សិស្សបានរៀនថា សេចក្ដីជំនឿគឺជាការអះអាងថានឹងបាន នូវអ្វីដូចជាសង្ឃឹមទុក ជាភស្តុតាងនៃរឿងដែលមើលមិនឃើញ ។ ពួកគេក៏បានរៀនដូចតទៅនេះផងដែរ ៖ ដើម្បីធ្វើឲ្យព្រះសព្វព្រះទ័យ យើងត្រូវតែអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងដោយការមករកទ្រង់ ជឿលើទ្រង់ ហើយជឿថាទ្រង់នឹងប្រទានរង្វាន់ដល់ជនដែលខិតខំរកទ្រង់ដោយឧស្សាហ៍ ។ នៅពេលយើងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងអាចស៊ូទ្រាំនឹងការរងទុក្ខ ធ្វើអព្ភូតហេតុ ទទួលការសន្យាមកពីព្រះ ពង្រឹងទីបន្ទាល់របស់យើងអំពីទ្រង់ ហើយដើរឆ្ពោះទៅរកភាពល្អឥតខ្ចោះ ។

ថ្ងៃទី ៤ ( ហេព្រើរ១២–យ៉ាកុប១ )

នៅពេលសិស្សសិក្សានៅផ្នែកចុងបញ្ចប់នៃសំបុត្ររបស់ប៉ុលរហូតដល់ហេព្រើរ ពួកគេបានរៀនថា នៅពេលយើងមើលទៅគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងអាចរកឃើញកម្លាំងដើម្បីបោះបង់ចោលអំពើបាបរបស់យើង ហើយស៊ូទ្រាំនឹងការផ្ទុយដោយអត់ធ្មត់ ។ ពួកគេក៏បានរៀនផងដែរថា ប្រសិនបើយើងចុះចូលនឹងការផ្ចាញ់ផ្ចាលមកពីព្រះវរបិតាសួគ៌ យើងនឹងប្រែក្លាយកាន់តែដូចទ្រង់ ហើយមានសេចក្ដីសុខសាន្តដែលកើតចេញពីសេចក្ដីសុចរិត ។ នៅក្នុងការសិក្សារបស់ពួកគេអំពី យ៉ាកុប១ សិស្សបានរៀនថា ព្រះប្រទានប្រាជ្ញាដោយសប្បុរសដល់ជនដែលទូលសូមទ្រង់ដោយសេចក្ដីជំនឿ ។

សេចក្ដីផ្ដើម

សាវកយ៉ាកុបបានទូន្មានពួកអ៊ីស្រាអែលដែលខ្ចាត់ព្រាត់ ឲ្យធ្វើជាពួកអ្នកប្រព្រឹត្តតាមព្រះបន្ទូល ឲ្យបម្រើដល់មនុស្សដទៃ ហើយបន្តមានភាពស្អាតស្អំខាងវិញ្ញាណ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

កំណត់ចំណាំ ៖ សិស្សបានរៀនវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរចំនួនពីរនៅក្នុងមេរៀននេះ—ហេព្រើរ ១២:៩ និងយ៉ាកុប ១:៥–៦ ។ អ្នកគួរអាន ឬសូត្រវគ្គទាំងនេះរួមគ្នាជាមួយសិស្ស ហើយអញ្ជើញឲ្យសិស្សពន្យល់ពីគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ទាំងឡាយដែលវគ្គនេះបង្រៀន ។

យ៉ាកុប១:២២-២៧

យ៉ាកុបអញ្ជើញពួកអ្នកអានរបស់លោកឲ្យធ្វើជាអ្នកស្ដាប់ និងអ្នកប្រព្រឹត្តតាមព្រះបន្ទូល ហើយបម្រើដល់មនុស្សដទៃ

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានដំណើររឿងខាងក្រោមនេះដោយអែលឌើរ ឃ្វីនថិន អិល ឃុក ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ឲ្យឮៗ ៖

រូបភាព
អែលឌើរ ឃ្វីនថិន អិល ឃុក

« ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានជួបនឹងយុវជនដ៏ប្រពៃម្នាក់ ។ គោលដៅរបស់គាត់គឺការទៅបម្រើបេសកកម្ម បញ្ចប់ការសិក្សា រៀបការក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយមានក្រុមគ្រួសាររីករាយដ៏ស្មោះត្រង់មួយ ។ ខ្ញុំពេញចិត្តគោលដៅរបស់គាត់ ។ ប៉ុន្តែនៅពេលបន្តការពិភាក្សា វាបង្ហាញថាការប្រព្រឹត្ត និងជម្រើសរបស់គាត់ពុំស្របទៅនឹងគោលដៅគាត់ឡើយ ។ ខ្ញុំឃើញថាគាត់ពិតជាចង់ទៅបម្រើបេសកកម្ម ហើយចៀសវាងពីអំពើរំលងធ្ងន់ធ្ងរនានា ដែលនឹងបង្អាក់គាត់ពីបេសកកម្ម ប៉ុន្តែការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃពុំរៀបចំខ្លួនគាត់សម្រាប់ឧបសគ្គខាងសាច់ឈាម សតិអារម្មណ៍ សង្គម បញ្ញា និងខាងវិញ្ញាណដែលគាត់នឹងជួបប្រទះឡើយ ។ គាត់ពុំទាន់ចេះធ្វើការដោយព្យាយាមនៅឡើយទេ ។ គាត់ពុំយកចិត្តទុកដាក់នឹងការសិក្សា ឬចូលថ្នាក់សិក្ខាសាលាឡើយ។ គាត់ទៅព្រះវិហារ តែពុំអានព្រះគម្ពីរមរមនឡើយ ។ គាត់ចំណាយពេលច្រើនលេងវីដេអូហ្គេម និងប្រើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គម ។ គាត់ទំនងជាគិតថា ការចេញបម្រើបេសកកម្មដ៏សាមញ្ញមួយគឺគ្រប់គ្រាន់ហើយមើលទៅ » ( « Choose Wisely » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ៤៧ ) ។

ប្រសិនបើអ្នកស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពរបស់អែលឌើរ ឃុក តើអ្នកមានក្ដីបារម្ភអ្វីខ្លះចំពោះកង្វះខាតនៃការត្រៀមខ្លួនទៅបេសកកម្មរបស់យុវជននោះ ?

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ាកុប១:២២ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថា យ៉ាកុបបានបង្រៀនអ្វីខ្លះ ដែលវាអាចជួយយុវជននោះនៅក្នុងដំណើររឿងរបស់អែលឌើរ ឃុក ។

តើយ៉ាកុបបានបង្រៀនអ្វីខ្លះដែលវាអាចជួយយុវជននោះ ?

សូមពន្យល់ថា ដូចដែលបានកត់ត្រានៅក្នុង យ៉ាកុប ១:២៣–២៤ យ៉ាកុបបានប្រៀបប្រដូចមនុស្សម្នាក់ដែលស្ដាប់ ប៉ុន្តែពុំបានប្រព្រឹត្តតាម ទៅនឹងមនុស្សដែលឆ្លុះកញ្ចក់មើលខ្លួនឯង ប៉ុន្តែភ្លេចថាខ្លួនគាត់មានភិនភាគយ៉ាងណា កាលគាត់ដើរចេញទៅ ។

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ាកុប ១:២៥ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថាមានអ្វីកើតឡើងចំពោះជនដែលជ្រើសរើសធ្វើតាមសេចក្ដីពិតដែលពួកគេបានស្ដាប់ឮ ។

តើមានអ្វីកើតឡើងចំពោះជនដែលស្ដាប់ ហើយប្រព្រឹត្តតាម ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយ សូមសរសេរគោលការណ៍ដូចតទៅនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖ នៅពេលយើងស្ដាប់ ហើយធ្វើតាមព្រះបន្ទូល ទ្រង់នឹងប្រទានពរដល់យើងនៅក្នុងការប្រព្រឹត្តតាមរបស់យើង ) ។

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យវាយតម្លៃខ្លួនឯងថាជាអ្នកស្ដាប់ និងអ្នកប្រព្រឹត្តតាមព្រះបន្ទូល ដោយពិចារណាពីសំណួរខាងក្រោមនេះ ។ អ្នកគួរអានសំណួរទាំងនេះឲ្យឮៗ ឬសរសេរវាដាក់លើក្ដារខៀន ។

តើខ្ញុំជឿលើសេចក្ដីពិតដែលខ្ញុំកំពុងរៀននៅក្នុងព្រះគម្ពីរ នៅផ្ទះ នៅព្រះវិហារ និងនៅថ្នាក់សិក្ខាសលាខ្លាំងប៉ុណ្ណាដែរ ?
តើខ្ញុំដាក់គោលដៅខាងវិញ្ញាណ ដើម្បីធ្វើតាមសេចក្ដីពិតដែលខ្ញុំនឹងរៀនញឹកញាប់ប៉ុណ្ណាដែរ ? តើខ្ញុំសម្រេចវាបានញឹកញាប់ប៉ុណ្ណាដែរ ? តើខ្ញុំភ្លេចវាជាញឹកញាប់ប៉ុណ្ណាដែរ ?
តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីឲ្យវាប្រសើរឡើង ក្នុងការធ្វើជាអ្នកប្រព្រឹត្តតាមព្រះបន្ទូល ពុំគ្រាន់តែជាអ្នកស្ដាប់ម្នាក់នោះទេ ?

សូមថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីពរជ័យទាំងឡាយដែលបានមក នៅពេលយើងធ្វើតាមអ្វីដែលយើងរៀន ។

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ាកុប ១:២៦-២៧ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលការផ្ដល់យោបល់របស់យ៉ាកុប ចំពោះរបៀបដែលយើងអាចរស់នៅតាមសាសនារបស់យើង ។

យោងតាមយ៉ាកុប តើអ្វីទៅជាវិធីមួយចំនួនដែលយើងអាចរស់នៅ តាមសាសនារបស់យើង ឬបង្ហាញការលះបង់របស់លោកចំពោះព្រះ ?

សូមពន្យល់ថា ខទី ២៧ យ៉ាកុបបានប្រើគំនិតនៃការ « ទៅសួរពួកកំព្រា និងពួកមេម៉ាយ » ដែលខ្វះខាតជាគំរូមួយនៃការមើលថែមនុស្សដទៃ ហើយថាការ « រក្សាខ្លួនមិនឲ្យប្រឡាក់ដោយលោកីយ៍ » មានន័យថាការបន្តស្អាតស្អំខាងវិញ្ញាណ សូម្បីនៅក្នុងពិភពលោកមួយ ដែលសេចក្ដីទុច្ចរិតកាន់តែមានច្រើនឡើងក្ដី ។

តើយើងអាចរៀនសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះនៅក្នុង យ៉ាកុប១:២៧ ? ( សិស្សអាចប្រើពាក្យខុសគ្នា ប៉ុន្តែចូរធ្វើឲ្យប្រាកដថា ពួកគេស្គាល់សេចក្ដីពិតដូចតទៅនេះ ៖ យើងបង្ហាញពីសាសនាដែលបរិសុទ្ធ នៅពេលយើងខ្វល់ខ្វាយពីមនុស្សដទៃ ហើយរក្សាខ្លួនយើងឲ្យស្អាតស្អំខាងវិញ្ញាណ ។ សូមសរសេរសេចក្ដីពិតនេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
តើការខ្វល់ខ្វាយចំពោះមនុស្សដទៃ ហើយរក្សាខ្លួនយើងឲ្យស្អាតស្អំខាងវិញ្ញាណ អាចជាការបង្ហាញដ៏សំខាន់អំពីការលះបង់របស់យើងចំពោះព្រះតាមរបៀបណា ?
តើអ្នកស្គាល់នរណា ដែលជាគំរូដ៏ល្អម្នាក់នៃការបង្ហាញ « សាសនាដែលបរិសុទ្ធ » នៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់គាត់ដែរឬទេ ? តើបុគ្គលនេះធ្វើអ្វីខ្លះដែលបំផុសគំនិតអ្នក ?

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរនៅលើក្រដាសនូវការប្រព្រឹត្តមួយ ឬពីរដែលពួកគេនឹងធ្វើនៅសប្ដាហ៍ក្រោយ ដើម្បីមើលថែមនុស្សម្នាក់ ដែលខ្វះខាត ឬរក្សាខ្លួនពួកគេ « មិនឲ្យប្រឡាក់ដោយលោកីយ៍ » ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យធ្វើជាអ្នកប្រព្រឹត្តតាមព្រះបន្ទូល ដោយយកគោលការណ៍នេះមកអនុវត្តនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។

មេរៀនបន្ទាប់ ( យ៉ាកុប ២–ពេត្រុសទី១ ៥ )

សូមពន្យល់សិស្សថា នៅពេលពួកគេសិក្សា យ៉ាកុប ២–ពេត្រុសទី១ ៥ ពួកគេនឹងរៀនពីចម្លើយសម្រាប់សំណួរដូចតទៅនេះ ៖ តើយ៉ាកុបបានទូន្មានពួកបរិសុទ្ធឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ប្រសិនបើពួកគេបានឃើញបងប្អូនប្រុស ឬស្រីម្នាក់ដែល « អាក្រាត ព្រមទាំងខ្វះអាហារបរិភោគរាល់ថ្ងៃ » ? ( យ៉ាកុប២:១៥ ) ។ ចុះបើយើងពុំបានធ្វើអ្វីសោះ ដើម្បីជួយជនខ្វះខាតវិញនោះ ? ហេតុអ្វីយ៉ាកុបបាននិយាយថា « ពីព្រោះសេចក្តីជំនឿ បើគ្មានការប្រព្រឹត្តតាម នោះឈ្មោះថាស្លាប់ហើយ » ? ( យ៉ាកុប ២:២៦ ) ។ តើផ្នែកអ្វីខ្លះនៃរូបកាយដែលយ៉ាកុបបានថ្លែងថាជា « ភ្លើង » ហើយអាច « ធ្វើឲ្យរូបកាយទាំងមូលស្មោកគ្រោក » ? ( យ៉ាកុប៣:៦ ) ។ តើពរជ័យអ្វីកំពុងរងចាំជនដែលជួយប្រែចិត្តមនុស្សមានបាបម្នាក់ « ឲ្យត្រឡប់ពីផ្លូវវង្វេងមកវិញ » ? ( យ៉ាកុប ៥:២០ ) ។ តើពេត្រុសបានផ្ដល់ហេតុផលអ្វីខ្លះ សម្រាប់ការប្រកាសដំណឹងល្អដល់ពួកមនុស្សស្លាប់ ? សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលចម្លើយសម្រាប់សំណួរទាំងនេះ នៅពេលពួកគេសិក្សាខគម្ពីរបន្ទាប់ទៀត ។