មេរៀនទី ១៤៣
យ៉ាកុប ៤–៥
សេចក្ដីផ្ដើម
យ៉ាកុបបានទូន្មានដល់ពួកបរិសុទ្ធឲ្យតតាំងនឹងអារក្ស ឲ្យខិតទៅកាន់តែជិតព្រះ ហើយស៊ូទ្រាំនឹងការរងទុក្ខដោយអត់ធ្មត់ កាលកំពុងរង់ចាំការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ លោកបានបង្រៀនថា អ្នកឈឺគួរ « ហៅពួកចាស់ទុំក្នុងពួកជំនុំ » ( យ៉ាកុប ៥:១៤ ) ឲ្យព្យាបាលពួកគេ ។ យ៉ាកុបក៏បានបង្រៀនផងដែរអំពីសារៈសំខាន់នៃការជួយពួកអ្នកមានបាបឲ្យប្រែចិត្ត ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
យ៉ាកុប ៤
យ៉ាកុបទូន្មានពួកបរិសុទ្ធឲ្យខិតកាន់តែជិតព្រះ ហើយតតាំងនឹងអារក្ស
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតអំពីសមាជិកគ្រួសារ ឬមិត្តម្នាក់ដែលពួកគេមានអារម្មណ៍ស្និទ្ធស្នាល ។
-
តើអ្នកបានគិតដល់នរណាដែរ ? ហេតុអ្វីអ្នកមានអារម្មណ៍ស្និទ្ធស្នាលនឹងបុគ្គលនេះ ?
-
តើអ្នកមានភាពស្និទ្ធស្នាលនឹងបុគ្គលនេះតាមរបៀបណា ?
ចូរអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាថា ពួកគេមានអារម្មណ៍នៅជិតនឹងព្រះកម្រិតណាដែរ ។
-
តើជីវិតរបស់យើងនឹងមានពរយ៉ាងណាដែរ តាមរយៈការមានទំនាក់ទំនងដ៏រឹងមាំមួយជាមួយនឹងព្រះ ?
នៅពេលសិស្សសិក្សាយ៉ាកុប ៤ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យរកមើលសេចក្ដីពិតដែលអាចជួយពួកគេឲ្យពង្រឹងទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេជាមួយនឹងព្រះ ។
សូមសង្ខេប យ៉ាកុប ៤:១–៣ ដោយពន្យល់ថា យ៉ាកុបបានស្ដីបន្ទោសដល់ពួកបរិសុទ្ធចំពោះទោរទន់របស់ពួកគេតាមបំណងប្រាថ្នាខាងលោកិយ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ាកុប ៤:៤ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលប្រភេទនៃមិត្តភាព ដែលយ៉ាកុបបានព្រមានដល់ពួកបរិសុទ្ធ ។ ចូរពន្យល់ថា ពាក្យស្អប់មានន័យថា ការជំទាស់ ឬការស្អប់ខ្ពើម ។
-
តើប្រភេទមិត្តភាពបែបណាទៅដែលយ៉ាកុបបានព្រមានដល់ពួកបរិសុទ្ធ ?
-
តើអ្នកគិតថា ការ « ស្រឡាញ់ដល់លោកីយ៍ » មានន័យដូចម្ដេច ? ( ប្រសិនបើចាំបាច់ សូមពន្យល់ថា ពាក្យទូន្មានរបស់យ៉ាកុបនៅក្នុង ខទី ៤ពុំមែនមានន័យថា យើងពុំគួរសេពគប់នឹងបុគ្គលដែលពុំមែនជាសមាជិកសាសនាចក្រនេះនោះទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងគួរចៀសវាងការឱបក្រសោបការបង្រៀនខុសឆ្គង និងបំណងប្រាថ្នា បទដ្ឋាន និងការអនុវត្តទុច្ចរិតនានារបស់លោកិយ ) ។
-
យោងតាមយ៉ាកុប តើមានអ្វីកើតឡើងចំពោះមនុស្សម្នាក់ដែលសេពគប់នឹងលោកិយ ?
ចូរសុំឲ្យសិស្សអាន យ៉ាកុប ៤:៦–៨ ដោយស្ងៀមស្ងាត់ ហើយរកមើលថា យ៉ាកុបបានទូន្មានឲ្យពួកបរិសុទ្ធឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ។
-
តើយ៉ាកុបបានទូន្មានឲ្យពួកបរិសុទ្ធធ្វើអ្វីខ្លះ ?
-
តើការយើងចុះចូលចំពោះព្រះអាចជួយយើងឲ្យតតាំងនឹងអារក្សបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
យោងតាម ខទី ៨តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ប្រសិនបើយើងចង់នៅជិតព្រះ ? ( នៅពេលសិស្សឆ្លើយរួច ចូរសរសេរគោលការណ៍ដូចតទៅនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖ប្រសិនបើយើងខិតទៅជិតព្រះអម្ចាស់ នោះទ្រង់នឹងចូលមកជិតយើង )។
-
តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីខិតទៅជិតព្រះ ? ( សូមសរសេរចម្លើយរបស់សិស្សនៅលើក្ដារខៀន ) ។
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់នូវវិធីមួយដែលយើងអាចខិតទៅជិតព្រះ សូមចង្អុលបង្ហាញការណែនាំរបស់ប៉ុលឲ្យ « លាងដៃឲ្យស្អាត » ហើយ « សម្អាតចិត្តឡើង » ( យ៉ាកុប ៤:៨ ) ។ សូមពន្យល់ថា ដូចដែលប្រើនៅក្នុងបទគម្ពីរ ដៃអាចតំណាងឲ្យការប្រព្រឹត្តរបស់យើង ហើយចិត្តអាចតំណាងឲ្យបំណងប្រាថ្នារបស់យើង ។
-
តើអ្នកគិតថា ការមានដៃស្អាត ហើយចិត្តបរិសុទ្ធជួយយើងឲ្យខិតទៅជិតព្រះបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ាកុប ៤:៩–១២, ១៧ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាមរកមើលពាក្យទូន្មានបន្ថែមទៀត ដែលយ៉ាកុបបានផ្ដល់ឲ្យពួកបរិសុទ្ធ ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យខិតកាន់តែជិតព្រះ ។ សូមពន្យល់ថា ឃ្លា « សូមឲ្យសំណើចរបស់អ្នករាល់គ្នាត្រឡប់ជាដំងូរ » ( ខទី ៩ ) សំដៅទៅលើសេចក្ដីព្រួយដែលគាប់ព្រះទ័យដល់ព្រះសម្រាប់អំពើបាប ។
-
តើពាក្យទូន្មានអ្វីខ្លះទៀតដែលយ៉ាកុបបានផ្ដល់ឲ្យដើម្បីជួយមនុស្សម្នាក់ឲ្យខិតកាន់តែជិតព្រះ ?
-
យោងតាម ខទី ១៧តើយ៉ាកុបបានបង្រៀនថា អ្វីខ្លះគឺជាអំពើបាប ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយរួច សូមសរសេរគោលការណ៍ដូចតទៅនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖ ប្រសិនបើយើងដឹងថាត្រូវធ្វើល្អ ប៉ុន្តែជ្រើសរើសពុំធ្វើវា នោះយើងប្រព្រឹត្តអំពើបាបហើយ ) ។
-
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា វាគឺជាអំពើបាបមួយ នៅពេលយើងដឹងថាយើងគួរធ្វើកិច្ចការល្អ ប៉ុន្តែយើងរើសមិនធ្វើវានោះ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ជែមស៍ អ៊ី ហ្វោស្ត ដែលបានបម្រើក្នុងគណៈប្រធានទីមួយឲ្យឮៗ ៖
« ខ្ញុំខ្លាចក្រែងថា អំពើបាបដ៏ធំបំផុតមួយចំនួនរបស់យើងគឺជាអំពើបាបនៃការធ្វេសប្រហែស ។ អំពើបាបទាំងនេះគឺជាបញ្ហាដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមួយចំនួននៃក្រឹត្យវិន័យ ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលថា យើងមិនត្រូវទុកចោលដោយមិនធ្វើវានោះឡើយ [ សូមមើល ម៉ាថាយ ២៣:២៣ ] ។ អំពើបាបទាំងនេះគឺជាទង្វើដែលចេះគិតពិចារណា ហើយបរាជ័យពុំបានធ្វើ ហើយធ្វើឲ្យមានអារម្មណ៍ថាសោកស្តាយយ៉ាងខ្លាំងចំពោះការពុំបានធ្វើកិច្ចការទាំងនោះ ។
« កាលជាក្មេងប្រុសម្នាក់រស់នៅកសិដ្ឋានអំឡុងរដូវក្ដៅ ខ្ញុំនៅចាំថាជីដូនរបស់ខ្ញុំឈ្មោះ ម៉ារី ហ្វីនលីនសុន បានចម្អិនអាហារយ៉ាងឆ្ងាញ់សម្រាប់យើងនៅលើចង្ក្រានប្រើអុសមួយ ។ កាលធុងដាក់អុសនៅក្បែរចង្ក្រាននោះអស់ ជីដូនខ្ញុំបានយកធុងដ៏ស្រាលនោះចេញទៅខាងក្រៅ ហើយរើសមែកឈើមកដាក់បំពេញក្នុងនោះ ហើយយកវាទៅទុកក្នុងផ្ទះវិញ ។ ខ្ញុំជាប់ចិត្តការសន្ទនានៅក្នុងផ្ទះបាយជាខ្លាំង ខ្ញុំបានអង្គុយនៅទីនោះ ហើយទុកឲ្យជីដូនខ្ញុំរើសអុសដាក់ក្នុងធុងនោះតែម្នាក់ឯង ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ខ្មាស់ខ្លួនឯង ហើយសោកស្ដាយចំពោះការធ្វេសប្រហែសរបស់ខ្ញុំអស់មួយជីវិត ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា នៅថ្ងៃណាមួយខ្ញុំនឹងសូមឲ្យគាត់អភ័យទោសដល់ខ្ញុំ » ( «The Weightier Matters of the Law: Judgment, Mercy, and Faith » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៧ ទំព័រ ៥៩ ) ។
-
តើទង្វើល្អអ្វីទៅដែលប្រធាន ហ្វោស្ត ពុំបានធ្វើកាលពីនៅក្មេង ? តើលោកមានអារម្មណ៍បែបណាដែរ ?
-
តើអ្វីទៅជាគំរូស្ដីពីអំពើបាបនៃការធ្វេសប្រហែស ដែលអាចរារាំងយើងពីការខិតទៅជិតព្រះ ?
-
តើអ្វីទៅអាចរារាំងយើងមិនឲ្យធ្វើកិច្ចការល្អ ដែលដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបង្រៀនឲ្យយើងធ្វើនោះ ?
-
តើអ្នកធ្លាប់ខិតទៅជិតព្រះដោយការធ្វើល្អ នៅពេលអ្នកទទួលការបង្រៀនឲ្យធ្វើដូច្នោះនៅពេលណាដែរ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ចំណាំក្នុងថ្នាក់ ឬសៀវភៅកំណត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ នូវរឿងដែលពួកគេនឹងធ្វើដើម្បីបានខិតទៅកាន់តែជិតព្រះ ។ សូមលើកទឹកចិត្តឲ្យពួកគេធ្វើសកម្មភាពតាមការបំផុសគំនិតដែលពួកគេទទួលបាន ។
យ៉ាកុប ៥
យ៉ាកុបបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធឲ្យស៊ូទ្រាំដោយអត់ធ្មត់ចំពោះទុក្ខលំបាក ហើយណែនាំដល់អ្នកឈឺឲ្យហៅរកពួកចាស់ទុំ ។
សូមសង្ខេប យ៉ាកុប ៥:១–៦ ដោយពន្យល់ថា យ៉ាកុបបានថ្កោលទោសដល់អ្នកមានដែលប្រើទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ពួកគេខុស ហើយបៀតបៀនដល់មនុស្សសុចរិត ។ លោកបានព្រមានថា សេចក្ដីទុក្ខវេទនា និងការជំនុំជម្រះកំពុងរង់ចាំពួកគេ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗនៅក្នុង យ៉ាកុប ៥:៧–១១ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាមរកមើលថា យ៉ាកុបបានណែនាំឲ្យពួកបរិសុទ្ធធ្វើអ្វីខ្លះ នៅពេលពួកគេជួបនឹងទុក្ខលំបាក កាលកំពុងរង់ចាំការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
-
យោងតាម ខទី ៧–៨ តើយ៉ាកុបបានណែនាំឲ្យពួកបរិសុទ្ធធ្វើអ្វីខ្លះ នៅពេលពួកគេរង់ចាំការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
-
យោងតាម ខទី ១០ តើពួកបរិសុទ្ធគួរមើលទៅនរណា សម្រាប់គំរូនៃមនុស្សដែលបានស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខវេទនាដោយអត់ធ្មត់ ?
-
តើមានគំរូអ្វីខ្លះនៅក្នុងព្រះគម្ពីរស្ដីពីពួកព្យាការី ដែលបានស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកដោយអត់ធ្មត់ ?
សូមពន្យល់ថា យ៉ាកុប ៥:១៣–១៦ កត់ត្រាពាក្យទូន្មានរបស់យ៉ាកុបដល់អ្នកឈឺ និងអ្នករងទុក្ខ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានសាច់រឿងដូចខាងក្រោមឮៗ ។
មានមិត្តម្នាក់បានពោលថា « ខ្ញុំមានអារម្មណ៍មិនល្អសោះ ។ ខ្ញុំឈឺជាងមួយសប្ដាហ៍ហើយ ។ ខ្ញុំបានទៅជួបវេជ្ជបណ្ឌិត ហើយបានប្រើថ្នាំ ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែមិនបានប្រសើរសោះ ។ ខ្ញុំពុំដឹងថាត្រូវធ្វើអ្វីទៀតនោះទេ » ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាថា ពួកគេនឹងនិយាយអ្វីខ្លះទៅមិត្តម្នាក់នេះ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ាកុប ៥:១៣–១៦ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថាយ៉ាកុបបានទូន្មានអ្នកឈឺ និងអ្នករងទុក្ខឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ។
-
តើយ៉ាកុបបានទូន្មានឲ្យអ្នកឈឺ និងអ្នករងទុក្ខឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ?
-
តើយ៉ាកុបបានណែនាំពួកអែលឌើរឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះចំពោះអ្នកឈឺ ? ( បម្រើអ្នកឈឺដោយសិទ្ធិអំណាចនៃបព្វជិតភាព ហើយចាក់ប្រេងតាំងដល់ពួកគេ ) ។
សូមពន្យល់ថា អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនថា « នៅពេលពួកអែលឌើរលាបប្រេងតាំងដល់អ្នកឈឺម្នាក់ ហើយផ្សារភ្ជាប់ការតាំងប្រេងនោះ ពួកគេបើកបង្អួចស្ថានសួគ៌ថ្វាយព្រះអម្ចាស់ ឲ្យចាក់ស្រោចពរជ័យដែលទ្រង់មានសម្រាប់អ្នកឈឺនោះ » ( « Healing the Sick » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១០ ទំព័រ ៤៨ ) ។
-
បន្ថែមពីលើអំណាចនៃបព្វជិតភាព តើយ៉ាកុបបាននិយាយថា អ្វីផ្សេងទៀតដែលនឹងសង្គ្រោះ ឬព្យាបាលដល់អ្នកឈឺ ? ( « ពាក្យអធិស្ឋាននៃសេចក្ដីជំនឿ » [ យ៉ាកុប៥:១៥ ] ) ។
-
តើយើងអាចរៀនសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះមកពីយ៉ាកុប អំពីរបៀបដែលអ្នកឈឺអាចទទួលបានការព្យាបាល ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេងគ្នា ប៉ុន្តែត្រូវប្រាកដថា ពួកគេស្គាល់នូវសេចក្ដីពិតដូចតទៅនេះ ៖ តាមរយៈការអធិស្ឋាននៃសេចក្ដីជំនឿ និងអំណាចនៃបព្វជិតភាព នោះអ្នកឈឺអាចទទួលបានការព្យាបាល ។ សូមសរសេរសេចក្ដីពិតនេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់អំពីសេចក្ដីពិតនេះ សូមចែកឯកសារស្ដីពីសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយអែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក ដល់សិស្សម្នាក់ៗ ។ សូមចែកសិស្សជាគូ ហើយអញ្ជើញដៃគូនីមួយៗឲ្យអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នោះឮៗរួមគ្នា ។ សូមឲ្យពួកគេរកមើលថាអែលឌើរ អូក បានបង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីការអធិស្ឋាននៃសេចក្ដីជំនឿ និងអំណាចព្យាបាលនៃបព្វជិតភាព ។
« នៅពេលយើងអនុវត្តអំណាចបព្វជិតភាពនៃព្រះដោយឥតសង្ស័យ និងនៅពេលយើងឱបក្រសោបសេចក្ដីសន្យារបស់ទ្រង់ ថាទ្រង់នឹងឮ និងឆ្លើយតបការអធិស្ឋានដោយសេចក្ដីជំនឿនោះយើងត្រូវតែចងចាំជានិច្ចថា សេចក្ដីជំនឿ និងអំណាចបព្វជិតភាពនៃការព្យាបាលមិនអាចមានលទ្ធផលមួយផ្ទុយទៅនឹងព្រះឆន្ទៈរបស់ទ្រង់ ដែលទ្រង់ជាម្ចាស់នៃបព្វជិតភាពនោះឡើយ ។ …
« … ទោះបីជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដែលមានការអនុវត្តអំណាចដ៏ទេវភាពរបស់ទ្រង់នៅក្នុងកាលៈទេសៈមួយ ដែលមានសេចក្ដីជំនឿគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីត្រូវបានព្យាបាលក្ដី ក៏មិនអាចទទួលបានពរជ័យបព្វជិតភាពមួយ ដែលនឹងបណ្ដាលឲ្យបុគ្គលម្នាក់បានជាសះស្បើយដែរ ប្រសិនបើការព្យាបាលនោះមិនមែនជាឆន្ទៈរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។
« ក្នុងនាមជាបុត្ររបស់ព្រះ ដោយដឹងពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏មហិមារបស់ទ្រង់ និងចំណេះដឹងដ៏គ្មានកម្រិតរបស់ទ្រង់អំពីអ្វីដែលល្អបំផុតសម្រាប់សុខុមាលភាពដ៏អស់កល្បរបស់យើង នោះយើងនឹងទុកចិត្តលើទ្រង់ ។ គោលការណ៍ទីមួយនៃដំណឹងល្អ គឺជាសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយសេចក្ដីជំនឿមានន័យថាការទុកចិត្ត ។ …ខ្ញុំទទួលអារម្មណ៍ដឹងពីទំនុកចិត្តដូចគ្នានេះ នៅក្នុងពាក្យសម្ដីរបស់ឪពុក នៃកូនស្រីម្នាក់បានផុតជីវិត ដោយសារជំងឺមហារីកនៅក្នុងយុវវ័យរបស់នាង ។ គាត់បានប្រកាសថា ‹ សេចក្ដីជំនឿរបស់គ្រួសារយើងគឺនៅក្នុងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយវាមិនពឹងផ្អែកទៅលើលទ្ធផលណាមួយនោះទេ › ។ ការបង្រៀនទាំងនោះស្ដាប់ទៅពិតណាស់ចំពោះខ្ញុំ ។ យើងធ្វើនូវអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងអាចធ្វើ ដើម្បីព្យាបាលដល់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើង រួចហើយយើងទុកចិត្តទៅលើព្រះអម្ចាស់ចំពោះលទ្ធផលនោះ » (« Healing the Sick » ទំព័រ ៥០ ) ។
-
តើការបង្រៀនរបស់អែលឌើរ អូក ជួយយើងឲ្យយល់អំពីអំណាចព្យាបាលនៃបព្វជិតភាពយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
ហេតុអ្វីវាសំខាន់សម្រាប់សេចក្ដីជំនឿរបស់យើងលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដោយពុំពឹងផ្អែកលើលទ្ធផលនៃការប្រសិទ្ធពរនៃបព្វជិតភាព ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសញ្ជឹងគិតអំពីបទពិសោធន៍ដែលពួកគេ ឬមនុស្សដែលពួកគេស្គាល់ ធ្លាប់មានពរតាមរយៈការអធិស្ឋានដោយសេចក្ដីជំនឿ និងអំណាចនៃបព្វជិតភាព ។ សូមឲ្យសិស្សចែកចាយអំពីរបៀបដែលបទពិសោធន៍ទាំងនេះបានពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿ និងទីបន្ទាល់របស់ពួកគេ ។ ( សូមរំឭកសិស្សថា ពួកគេមិនចាំបាច់ចែកចាយអ្វីដែលផ្ទាល់ខ្លួន ឬពិសិដ្ឋពេកនោះទេ ) ។
សូមចង្អុលបង្ហាញនៅក្នុង ខទី ១៥ ពីទំនាក់ទំនងរវាងការព្យាបាលអ្នកឈឺ និងការអភ័យទោសពីអំពើបាប ។ ប្រភេទនៃសេចក្ដីរាបសា និងសេចក្ដីជំនឿដែលតម្រូវឲ្យយើងមាន ដើម្បីទទួលបានការព្យាបាលខាងរាងកាយគឺជាប្រភេទនៃសេចក្ដីរាបសា និងសេចក្ដីជំនឿដូចគ្នាដែលតម្រូវឲ្យយើងមានដើម្បីទទួលបានការអភ័យទោសដែរ ( សូមមើល Bruce R. McConkie Mormon Doctrine កំណែទី ២ [ ឆ្នាំ ១៩៦៦ ] ទំព័រ ២៩៧–៩៨ ) ។
សូមសង្ខេប យ៉ាកុប ៥:១៧–២០ ដោយពន្យល់ថា យ៉ាកុបបានហៅព្យាការីអេលីយ៉ាថាជាគំរូនៃមនុស្សម្នាក់ ដែលបានប្រើអំណាចនៃការអធិស្ឋានដោយចិត្តក្លៀវក្លា ។ លោកក៏បានទូន្មានពួកបរិសុទ្ធឲ្យជួយពួកអ្នកមានបាបឲ្យប្រែចិត្តផងដែរ ។
សូមបញ្ចប់មេរៀនដោយថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិត ដែលបានបង្រៀននៅក្នុងមេរៀននេះ ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
យ៉ាកុប ៤:៨ ។ « ចូរលាងដៃឲ្យស្អាតចុះ … ចូរសំអាតចិត្តឡើង »
អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់អំពីរបៀបដែលយើងអាចលាងដៃឲ្យស្អាត ហើយមានចិត្តបរិសុទ្ធ ៖
« ដៃត្រូវបានសម្អាតដោយសារដំណើរការនៃការសម្រាតចេញនូវនិស្ស័យខាងសាច់ឈាម និងដោយការយកឈ្នះលើអំពើបាប និងឥទ្ធិពលអាក្រក់ទាំងឡាយនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ដួងចិត្តបានបរិសុទ្ធ នៅពេលយើងទទួលបានព្រះចេស្ដាដ៏ជាកម្លាំងរបស់ទ្រង់ឲ្យធ្វើការល្អ ហើយធ្វើខ្លួនឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើង » ( « Clean Hands and a Pure Heart » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៧ ទំព័រ ៨២ ) ។
យ៉ាកុប ៥:១៥ ។ « បើគាត់បានធ្វើបាបអ្វី នោះនឹងបានអត់ទោសឲ្យផង »
អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់អំពីទំនាក់ទំនងរវាងការព្យាបាលអ្នកឈឺ និងការអភ័យទោសពីអំពើបាប ៖
« មនុស្សដែលមានសេចក្ដីជំនឿ ការលះបង់ សេចក្ដីសុចរិត និងភាពសក្ដិសមផ្ទាល់ខ្លួននឹងទទួលបានការព្យាបាល ហើយក៏ទទួលបាននូវការអនុមតិនៃការរាប់ជាសុចរិតពីព្រះវិញ្ញាណ ហើយអំពើបាបរបស់គាត់ត្រូវបានអភ័យទោសឲ្យ ដែលរាប់ទុកជាសាក្សីដោយសារតែគាត់បានទទួលភាពគូកននៃព្រះវិញ្ញាណ ហើយជាអ្វីដែលគាត់នឹងពុំអាចទទួលបានឡើយ ប្រសិនបើគាត់ខ្វះភាពសក្ដិសមនោះ » ( Mormon Doctrine កំណែទី២ [ ឆ្នាំ ១៩៦៦ ] ទំព័រ ២៩៧–៩៨ ) ។
យ៉ាកុប ៥:២០ ។ « គ្របបាំងអំពើបាបជាអនេកអនន្ត »
« យ៉ាកុបបានបង្រៀនថា នៅពេលអ្នកមានបាបម្នាក់បានប្រែចិត្តជឿ ហើយទទួលពិធីបរិសុទ្ធនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ នោះអំពើបាបរបស់គាត់ត្រូវបាន ‹ គ្របបាំង › —លាក់ ឬអភ័យទោស—តាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយគាត់ត្រូវបានសង្គ្រោះឲ្យរួចពីសេចក្ដីស្លាប់ខាងវិញ្ញាណ » ( New Testament Student Manual [ Church Educational System manual ឆ្នាំ ២០១៤ ] ទំព័រ ៤៩៩ ) ។
ដូចគ្នានេះដែរ មនុស្សម្នាក់ដែលជួយមនុស្សម្នាក់ទៀតឲ្យប្រែចិត្តជឿចំពោះដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទក៏ទទួលបានពរជ័យដ៏ធំផងដែរ ។ ប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល បានបង្រៀនដូចតទៅនេះ ៖
« តាមរយៈកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនានៃការសង្គ្រោះព្រលឹងមនុស្សដទៃនេះ មនុស្សម្នាក់នឹងនាំយកសេចក្ដីសង្គ្រោះ និងភាពរីករាយមកកាន់ខ្លួនគាត់ដែរ ។ …
« ការលើកទឹកចិត្តដ៏ត្រឹមត្រូវសម្រាប់កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនាគ្រប់ប្រភេទ គ្រប់ការបម្រើក្នុងសាសនាចក្រ គឺជាបព្វហេតុនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះមនុស្សដទៃ ប៉ុន្តែកិច្ចការបែបនេះជានិច្ចកាល វាមានឥទ្ធិពលមកលើជីវិតរបស់មនុស្សម្នាក់ ។ ដូច្នេះ នៅពេលយើងក្លាយជាឧបករណ៍នៅក្នុងព្រះហស្តរបស់ព្រះនៅក្នុងការផ្លាស់ប្ដូរជីវិតរបស់មនុស្សដទៃ នោះជីវិតរបស់យើងក៏នឹងត្រូវបានលើកស្ទួយដែរ ។ មនុស្សម្នាក់មិនអាចជួយមនុស្សម្នាក់ទៀតឲ្យឡើងដល់កំពូលភ្នំ ដោយគ្មានការឡើងទៅទីនោះដោយខ្លួនឯងបានឡើយ » ( The Miracle of Forgiveness [ ឆ្នាំ ១៩៦៩ ] ទំព័រ ២០៥ ) ។