មេរៀនទី ៦១ ៖ យ៉ូហាន ២

មេរៀនទី ៦១

យ៉ូហាន ២

សេចក្ដីផ្ដើម

នៅក្នុងស្រុកកាណា ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសម្តែងអព្ភូតហេតុជាសាធារណៈដំបូងគេនៃការបម្រើលើផែនដីរបស់ទ្រង់ នៅពេលទ្រង់បានធ្វើឲ្យទឹកក្លាយទៅជាស្រា ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានយាងទៅក្រុងយេរូសាឡិមសម្រាប់បុណ្យរំលេង ។ ទ្រង់បានបោសសម្អាតព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដោយបណ្ដេញពួកអ្នកប្ដូរប្រាក់ ដែលបានប្រមាថដល់ដំណាក់របស់ព្រះវរបិតាទ្រង់ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

យ៉ូហាន ២:១–១១

ព្រះយេស៊ូវធ្វើឲ្យទឹកក្លាយទៅជាស្រា

សូមអញ្ជើញសិស្សគិតពីរឿង « ដំបូងៗ » ដែលធ្លាប់កើតឡើងក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ៖ ថ្ងៃចូលរៀនដំបូង ថ្ងៃធ្វើការដំបូង ឬ គ្រាដំបូងដែលពួកគេចងចាំពីអារម្មណ៍នៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។

ហេតុអ្វីពេលខ្លះអ្នកបានចាត់ទុក « រឿងដំបូង » ទាំងនេះ និងរឿងផ្សេងៗទៀតនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកជាការណ៍សំខាន់ ?

សូមពន្យល់សិស្សថា នៅពេលពួកគេសិក្សា យ៉ូហាន ២:១–១១ពួកគេនឹងរៀនអំពីអព្ភូតហេតុដំបូងដែលត្រូវបានកត់ត្រា ដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើនៅក្នុងការងារបម្រើនៅលើផែនដីរបស់ទ្រង់ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលហេតុផលដែលអព្ភូតហេតុដំបូងដែលកត់ត្រាទុកជារឿងដ៏សំខាន់ ។

សូមពន្យល់ថា មិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវបានជ្រមុជទឹក នោះទ្រង់និងពួកសិស្សទ្រង់បានចូលរួមពិធីជប់លៀងមង្គលការមួយនៅស្រុកកាណា ជាភូមិមួយនៅក្បែរស្រុកណាសារ៉ែតដែលជាស្រុកកំណើតរបស់ព្រះយេស៊ូវ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ូហាន ២:១–៣ឲ្យឮៗ ហើយសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យរកមើលបញ្ហាអ្វីខ្លះដែលបានកើតឡើងអំឡុងពិធីជប់លៀងមង្គលការនោះ ។

តើបញ្ហាអ្វីខ្លះ ដែលបានកើតឡើងអំឡុងពិធីជប់លៀងមង្គលការនោះ ?

សូមពន្យល់ថា ស្រាគឺជាភេជ្ជសៈប្រពៃណីនៅក្នុងពិធីជប់លៀងមង្គលការ ។ ពេលខ្លះ ពិធីជប់លៀងមង្គលការបន្តអស់ជាច្រើនថ្ងៃ ។ ការអស់ស្រាទទួលភ្ញៀវ គឺជារឿងគួរឲ្យអាម៉ាស់មួយសម្រាប់ម្ចាស់កម្មវិធីជប់លៀងនោះ ។ ម៉ារាទំនងជាមានអារម្មណ៍ពីទំនួលខុសត្រូវមួយចំនួនចំពោះពិធីជប់លៀងនោះ ដូច្នេះនៅពេលអស់ស្រា នាងបានដើរសំដៅទៅរកបុត្រារបស់នាង ហើយទូលសូមជំនួយពីទ្រង់ដើម្បីជួយសង្គ្រោះគ្រួសារពីភាពអាម៉ាស់នោះ ។ ការឆ្លើយតបរបស់ព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញការគោរព និងក្ដីមេត្តាចំពោះបំណងរបស់មាតាទ្រង់ ដើម្បីជួយដល់ពិធីរៀបការនោះ ។

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ូហាន ២:៤ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលការឆ្លើយតបរបស់ព្រះយេស៊ូវទៅកាន់មាតារបស់ទ្រង់ ។

តើព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលដូចម្តេចទៅកាន់មាតារបស់ទ្រង់ ?
តើការឆ្លើយតបរបស់ព្រះយេស៊ូវបង្ហាញពីការគោរពចំពោះមាតារបស់ទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច ? ( ព្រះយេស៊ូវពុំគ្រាន់តែសួរដល់មាតាទ្រង់ នូវអ្វីដែលគាត់ចង់ឲ្យទ្រង់ធ្វើប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់ក៏បានបង្ហាញព្រះឆន្ទៈដើម្បីធ្វើវាផងដែរ ) ។ អ្នកអាចនឹងត្រូវពន្យល់ថា នៅសម័យព្រះយេស៊ូវ ពាក្យ « មាតាអើយ » គឺជាវិធីមួយដែលបង្ហាញការគោរពដល់ម្ដាយ ) ។
តើព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលសំដៅទៅលើអ្វី កាលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា « ពេលវេលាខ្ញុំមិនទាន់មកដល់នៅឡើយ » ?

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ូហាន ២:៥ឲ្យឮៗ ហើយសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យរកមើលអ្វីដែលម៉ារាបាននិយាទៅកាន់ពួកអ្នកបម្រើ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរាយការណ៍ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។

តើការណែនាំរបស់ម៉ារាទៅពួកអ្នកបម្រើបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះ អំពីសេចក្តីជំនឿរបស់នាងលើព្រះយេស៊ូវ ?

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានយ៉ូហាន ២:៦–៧ឲ្យឮៗ ហើយសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យរកមើលថា តើព្រះយេស៊ូវបានបង្គាប់ពួកអ្នកបម្រើឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ។

តើព្រះយេស៊ូវបានបង្គាប់ពួកសិស្សទាំងនេះឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ?

សូមពន្យល់ថា នៅសម័យព្រះយេស៊ូវពាងថ្មដែលធ្វើពីថ្មត្រូវបានគេចាត់ទុកថាបរិសុទ្ធ សម្រាប់ប្រើនៅក្នុងពិធីសាសនា ។ វាគឺជាទំនៀមទម្លាប់របស់ពួកសាសន៍យូដា ដើម្បីធ្វើខ្លួនឲ្យបានបរិសុទ្ធពីមុនបរិភោគអាហារ ដោយលាងដៃនឹងទឹកមកពីពាងថ្មទាំងនេះ ។

ពាងថ្មដាក់ស្រាពីសម័យកាលព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីនៅក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែល

តើពួកអ្នកបម្រើបានដាក់ទឹកក្នុងពាងថ្មទាំងនោះដល់កម្រិតណា ?

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ដឹងពីចំណុះទឹកដែលបានមាននៅក្នុងពាងថ្មទាំងនោះ សូមដាក់បង្ហាញធុងបើកចំហមួយដែលមានចំណុះមួយលីត្រ ។ សូមពន្យល់ដល់សិស្សថា « អម្រែក » គឺប្រមាណ (៣៤ លីត្រ) ដូច្នេះប្រាំមួយពាងមានចំណុះប្រមាណពី ៣៨០ លីត្រ ទៅ ៦០០ លីត្រ ) ។ សូមយកទឹកចាក់បំពេញធុងនោះ ។

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ូហាន ២:៨ឲ្យឮៗ ហើយសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលថា តើព្រះយេស៊ូវបានបង្គាប់ពួកបម្រើឲ្យធ្វើអ្វីបន្ទាប់ទៀត ។ សូមឲ្យសិស្សរាយការណ៍ពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។ នៅពេលសិស្សរាយការណ៍ សូមយកពែងទៅដួសទឹកក្នុងធុងនោះ ហើយលើកពែងនោះឡើង ។

ប្រសិនបើអ្នកជាម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកបម្រើទាំងនោះ តើអ្នកអាចមានគំនិត ឬមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា នៅពេលអ្នកយកពែងមួយទៅជូនអភិបាល ឬថ្នាក់ដឹកនាំនៅក្នុងពិធីជប់លៀងនោះ ?

ចូរសុំឲ្យសិស្សម្នាក់អាន យ៉ូហាន ២:៩–១០ ឲ្យឮៗ ហើយសូមអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលថា តើលោកអភិបាលបានថ្លែងអ្វីខ្លះ បន្ទាប់ពីភ្លក់រស់ជាតិភេសជ្ជៈដែលយកមកជូនលោកនោះ ។

តើព្រះយេស៊ូវបានធ្វើអ្វីខ្លះចំពោះទឹកនោះ ?
តើលោកអភិបាលនៅក្នុងពិធីនោះបាននិយាយដូចម្តេចអំពីស្រាថ្មីនោះ ? ( សូមពន្យល់ថា ជាធម្មតាស្រាល្អបំផុតត្រូវយកទៅប្រើនៅពេលចាប់ផ្ដើមកម្មវិធី ហើយស្រាដែលមានគុណភាពអន់ជាងយកទៅប្រើនៅពេលក្រោយនៃពិធីនោះ ) ។

សូមពន្យល់ថា ព្រះយេស៊ូវពុំដែលផ្តល់ការបកស្រាយជាក់លាក់ពីអត្ថន័យ ឬ និមិត្តសញ្ញានៃអព្ភូតហេតុដំបូង ដែលបានកត់ត្រានៃការបម្រើក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់ទ្រង់នេះឡើយ ។ ទោះជាយ៉ាងណា មានសេចក្តីពិតសំខាន់ៗជាច្រើន ដែលយើងអាចរៀនពីដំណើររឿងនៃអព្ភូតហេតុដំបូងរបស់ព្រះយេស៊ូវដែលបានកត់ត្រា ។

សូមចែកសិស្សជាក្រុម ដែលមួយក្រុមតូចៗមានគ្នាពីរ ឬបីនាក់ ។ សូមអញ្ជើញក្រុមនីមួយៗឲ្យសរសេរសេចក្ដីពិតឲ្យបានច្រើនដែលអាចរៀនចេញពី យ៉ូហាន ២:១–១១ តាមដែលពួកគេអាចធ្វើទៅបាននៅលើក្រដាសមួយសន្លឹក ។ បន្ទាប់ពីសិស្សមានពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់នៅក្នុងក្រុមនីមួយៗឲ្យចែកចាយដល់សិស្សដទៃទៀត នូវសេចក្ដីពិតដែលក្រុមរបស់ខ្លួនបានរកឃើញ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ធ្វើជាអ្នកសរសេរ ។ ចូរសុំឲ្យអ្នកសរសេរនោះសរសេរនៅលើក្ដារខៀននូវសេចក្ដីពិតនីមួយៗដែលបានចែកចាយ ។ សេចក្ដីពិតមួយចំនួនដែលសិស្សអាចរកឃើញមានដូចខាងក្រោមនេះ ៖ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានព្រះចេស្ដាលើវត្ថុសព្វសារពើ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានជ្រាបថាទ្រង់មានបេសកកម្មដ៏ទេវភាពមួយដែលត្រូវបំពេញ ។ ព្រះមែស៊ីបានបង្ហាញព្រះចេស្ដាដ៏ទេវភាពរបស់ទ្រង់តាមរយៈអព្ភូតហេតុនានា ។ ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះស្រឡាញ់ ហើយគោរពដល់មាតារបស់ទ្រង់ ។

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានយ៉ូហាន ២:១១ឲ្យឮៗ ហើយសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់រកមើលថា តើអព្ភូតហេតុនេះមានប្រសិទ្ធភាពយ៉ាងណាខ្លះដល់ពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ ។

តើអព្ភូតហេតុនេះមានប្រសិទ្ធភាពយ៉ាងណាខ្លះ ដល់ពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ ?

សូមគូសរង្វង់លើសេចក្ដីពិតខាងក្រោម នៅលើក្ដារខៀនដកស្រង់ចេញពីបញ្ជីនៃសេចក្ដីពិតដែលសិស្សបានបង្ហាញ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានព្រះចេស្ដាលើវត្ថុសព្វសារពើ ។ ( កំណត់ចំណាំ ៖ ប្រសិនបើសិស្សមិនបានសរសេរពីសេចក្ដីពិតនេះទេ សូមដាក់បញ្ចូលវាទៅក្នុងបញ្ជីនោះ ) ។

តើការយល់ដឹងថា ព្រះយេស៊ូវមានព្រះចេស្ដាលើវត្ថុសព្វសារពើបានពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទយ៉ាងដូចម្ដេច ?
តើមានដំណើររឿងផ្សេងណាទៀត ដែលយើងបានសិក្សានៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីបានបង្ហាញផងដែរថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានព្រះចេស្តាលើវត្ថុសព្វសារពើនោះ ? ( ចម្លើយអាចរួមមានដូចតទៅនេះ ៖ អព្ភូតហេតុពីរស្ដីពីដុំនំប៉័ង និងត្រី [ ប្រាំពាន់នាក់ ៖ ម៉ាកុស ៦:៣៣–៤៤បួនពាន់នាក់ ៖ ម៉ាកុស ៨:១–៩ ] ការធ្វើឲ្យព្យុះភ្លៀងស្ងប់ [ ម៉ាកុស ៤:៣៥–៤១ ] ឬការយាងដើរនៅលើទឹក [ ម៉ាថាយ ១៤:២២–៣៣ ] ) ។

យ៉ូហាន ២:១២-២៥

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទសម្អាតព្រះវិហារបរិសុទ្ធ

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យប្រាប់ឈ្មោះល្បែងកម្សាន្តលេងនៅទីវាលខាងក្រៅ ដែលពួកគេធ្លាប់លេងកាលពីក្មេង ។ បន្ទាប់ពីពួកគេបានគិតពីល្បែងកម្សាន្តមួយចំនួនមក សូមសួរសំណួរដូចខាងក្រោមនេះ ៖

ទោះបីជាល្បែងកម្សាន្តទាំងនេះវាមិនអាក្រក់ ហើយសប្បាយនឹងលេងក្តី តើអ្នកមានអារម្មណ៍ស្រណុកក្នុងចិត្តដើម្បីលេងវានៅលើទីធ្លានៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែរឬទេ ?

សូមចែកសិស្សជាក្រុមដែលមានគ្នាពីរនាក់ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន យ៉ូហាន ២:១២–១៧ ។ នៅពេលពួកគេអាន ចូរសុំឲ្យក្រុមរកមើល ហើយពិភាក្សាពីចម្លើយចំពោះសំណួរដូចខាងក្រោម ( សូមសរសេរសំណួរទាំងនេះនៅលើក្ដារខៀន ) ៖

តើព្រះយេស៊ូវបានរកឃើញនរណានៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ?
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថាព្រះយេស៊ូវអាក់អន់ព្រះទ័យ ?
តើព្រះយេស៊ូវបានធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីកែតម្រូវបញ្ហានោះ ?

លុះដល់ពេលកំណត់ហើយ សូមដាក់បង្ហាញរូបភាព ព្រះយេស៊ូវបោសសម្អាតព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ( Gospel Art Book [ ឆ្នាំ ២០០៩ ] ល.រ. ៥១ សូមមើលផងដែរ LDS.org ) ហើយសុំឲ្យសិស្សពីរបីក្រុមប្រាប់ពីចម្លើយរបស់ពួកគេ ។ អ្នកអាចនឹងត្រូវពន្យល់ថា ទស្សនិកជនរាប់ពាន់នាក់ដែលមកទីក្រុងយេរូសាឡិមសម្រាប់ការអបអរសាទរបុណ្យរំលង ត្រូវការទិញសត្វដើម្បីថ្វាយជាគ្រឿងបូជានៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដែលជាផ្នែកមួយនៃការថ្វាយបង្គំរបស់ពួកគេ ។ អ្នកប្តូរប្រាក់បានលក់ដូររូបិយប័ណ្ណរបស់រ៉ូម និង រូបិយប័ណ្ណផ្សេងទៀតជារូបិយប័ណ្ណព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដើម្បីទិញសត្វធ្វើជាគ្រឿងបូជា ហើយពាណិជ្ជករផ្សេងទៀតបានលក់សត្វដែលពួកគេត្រូវការនោះ ។ កាលការលក់ដូរត្រូវតែកើតឡើង នោះការធ្វើអាជីវកម្មបែបនេះនៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធគឺជាការខ្វះគារវភាព និងខ្វះការគោរពក្តី ។

តើសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះអំពីព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដែលយើងអាចរៀនចេញពីការពិពណ៌នារបស់ព្រះយេស៊ូវអំពីព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅក្នុង ខទី ១៦ ? ( សិស្សគួររកឃើញសេចក្ដីពិតស្រដៀងគ្នាមួយនឹងសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ៖ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធគឺជាដំណាក់នៃព្រះ ) ។
តើព្រះវិហារបរិសុទ្ធគឺជាដំណាក់របស់ព្រះតាម របៀប ណា ? ( ចម្លើយរបស់សិស្សអាចផ្សេងៗគ្នា ប៉ុន្តែអាចរួមមាននូវគំនិតខាងក្រោមនេះ ៖ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធគឺជាទីកន្លែងដែលព្រះអាចយាងមក ជាកន្លែងដែលទ្រង់មានវត្តមាន ឬអាចទទួលអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណ ហើយជាកន្លែងដែលពិធីបរិសុទ្ធនានាទាក់ទងនឹងកិច្ចការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ទ្រង់ត្រូវបានធ្វើឡើង ។ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ គឺជាទីកន្លែងដ៏បរិសុទ្ធបំផុតនៃការថ្វាយបង្គំនៅលើផែនដីនេះ ) ។

សូមជួយសិស្សឲ្យយល់គោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍ទាំងឡាយ

សូមជួយសិស្សឲ្យយល់ពីគោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍ទាំងឡាយដោយសួរសំណួរដែលដឹកនាំសិស្សទៅរកការវិភាគពីអត្ថន័យរបស់វា ឬប្រដូចវាទៅនឹងស្ថានភាពបច្ចុប្បន្ននានា ។ ការយល់ដឹងពីគោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍មានន័យថា សិស្សយល់ពីគោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍ដែលបានស្គាល់ និងស្ថានភាពដែលពួកគេអាចអនុវត្តវានៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។ ការដឹងពីគោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍មួយគឺជាតម្រូវការជាមុនមួយដើម្បីទទួលបានអារម្មណ៍ពីសេចក្ដីពិត និងសារៈសំខាន់របស់វា ហើយស្គាល់ពីរបៀបយកវាមកអនុវត្ត ។

ចូរសុំសិស្សម្នាក់ឲ្យអានឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមដោយប្រធាន ហាវើដ ដបុលយូ ហឹនធើរ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សស្ដាប់រករបៀបដែលការយល់ដឹងពីភាពបរិសុទ្ធនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេស៊ូវបានជួយដល់ការសម្រេចចិត្តរបស់ទ្រង់ ដើម្បីបណ្ដេញពួកអ្នកប្ដូរប្រាក់ និងពួកអាជីវករចេញពីព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។

រូបភាព
ប្រធាន ហាវើដ ដបុលយូ ហឹនធើរ

« ហេតុផលសម្រាប់កំហឹងនោះគឺគ្រាន់តែព្រះបន្ទូលចំនួនបីម៉ាត់ប៉ុណ្ណោះគឺ ៖ ‹ ព្រះដំណាក់នៃព្រះវរបិតារបស់ខ្ញុំ › ។ វាពុំមែនជាដំណាក់សាមញ្ញទេ វាគឺជាដំណាក់នៃព្រះ ។ វាត្រូវបានសាងសង់ឡើងសម្រាប់ថ្វាយបង្គំព្រះ ។ វាគឺជាដំណាក់សម្រាប់ដួងចិត្តដ៏មានគារវភាព ។ វាជាកន្លែងដែលមានបំណងសម្រាប់ការលួងលោមចំពោះទុក្ខលំបាក និងបញ្ហានៃមនុស្ស គឺជាទ្វារនៃស្ថានសួគ៌ ។ … ពលិកម្ម [ របស់ព្រះយេស៊ូវ ] ចំពោះព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុតបង្កាត់ភ្លើងនៅក្នុងព្រលឹងទ្រង់ ហើយប្រទានព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់នូវកម្លាំង ដែលចាក់ទំលុះអ្នកប្រមាថទាំងនោះដូចជាកាំបិតស្នៀត » (« Hallowed Be Thy Name » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៧៧ ទំព័រ ៥៣ ) ។

តើសកម្មភាពរបស់ព្រះយេស៊ូវ បានបង្ហាញគារវភាពរបស់ទ្រង់ចំពោះដំណាក់នៃព្រះវរបិតាទ្រង់ដោយរបៀបណា ?

សូមសរសេរប្រយោគមិនពេញលេញខាងក្រោមនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖ យើងបង្ហាញគារវភាពចំពោះព្រះវិហារបរិសុទ្ធតាមរយៈ …

សូមចែកសិស្សជាក្រុម ដែលមួយក្រុមៗមានគ្នាពីរ ឬបីនាក់ ។ សូមអញ្ជើញក្រុមទាំងឡាយឲ្យសរសេរនៅលើក្រដាស នូវរបៀបជាច្រើនដែលពួកគេអាចគិតឃើញដើម្បីបំពេញឃ្លានេះ ។ បន្ទាប់ពីមួយ ឬពីរនាទីក្រោយមក ចូរសុំឲ្យក្រុមមួយចែកចាយបញ្ជីរបស់ខ្លួនដល់សិស្សផ្សេងទៀត ។ ខណៈពេលក្រុមទីមួយចែកចាយ ចូរសុំឲ្យក្រុមផ្សេងទៀតគូសសញ្ញាកែងនៅក្បែរចំណុចនីមួយៗដែលបានលើកឡើង ហើយដែលមាននៅក្នុងបញ្ជីរបស់ពួកគេ ។ ក្រោយមកទៀត សុំឲ្យក្រុមមួយទៀតចែកចាយចំណុចទាំងឡាយនៅលើបញ្ជីរបស់ខ្លួន ដែលក្រុមទីមួយមិនបានលើកឡើង ។ សូមធ្វើដំណើរការនេះម្ដងហើយម្ដងទៀត រហូតក្រុមទាំងអស់បានចែកចាយបញ្ជីរបស់ខ្លួន ។

តើយើងអាចបង្ហាញគារវភាពរបស់យើងចំពោះព្រះវិហារបរិសុទ្ធបានដោយរបៀបណា កាលយើងមិនបាននៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនោះ ?

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ៗឲ្យសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ចំណាំក្នុងថ្នាក់ ឬសៀវភៅកំណត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេពីហេតុផល ដែលពួកគេគិតថាវាជារឿងដ៏សំខាន់ ដែលពួកគេត្រូវធ្វើឲ្យអស់ពីលទ្ធភាពដើម្បីបង្ហាញគារវភាពចំពោះព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ ក៏សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរគោលដៅមួយ ដើម្បីធ្វើកិច្ចការមួយដែលបង្ហាញគារវភាពចំពោះព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ ចូរលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យធ្វើតាមគោលដៅនេះ ។

ចូរចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីគោលការណ៍ទាំងឡាយ ដែលបានបង្ហាញនៅក្នុងមេរៀនថ្ងៃនេះ ។

រូបភាព
រូបសញ្ញាចំណេះចំណានខគម្ពីរ
ការរំឭកពីចំណេះចំណានខគម្ពីរ

សកម្មភាពនេះអាចត្រូវបានប្រើប្រាស់ដើម្បីណែនាំ ឬរំឭកឈុតនៃវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរ ។ សូមជ្រើសរើសប័ណ្ណចំណេះចំណានខគម្ពីរមួយចំនួន ហើយរៀបចំចែកវាឲ្យដល់សិស្សរបស់អ្នក ។ ( សូមប្រាកដថាមានកាតនីមួយៗឲ្យច្រើន ដូច្នេះមានសិស្សច្រើនអាចបានវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរដែលដូចគ្នា ។ អ្នកគួរមានប័ណ្ណគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់សិស្សម្នាក់ៗ ដើម្បីមានវគ្គបទគម្ពីរពីរ ឬ បីផ្សេងៗគ្នា ) ។ សូមចែកប័ណ្ណនោះដល់សិស្ស ។ សូមទុកពេលឲ្យសិស្សសិក្សាវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរ សេចក្ដីយោង ពាក្យគន្លឹះ សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នៃបរិបទ គោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍ និង គំនិតអនុវត្តនានានៅលើប័ណ្ណនីមួយៗ ។ សូមនិយាយតម្រុយចេញពីប័ណ្ណ ( ឧទាហរណ៍ ពាក្យនានាមកពីវគ្គចំណេះចំណានខគម្ពីរ ឬ ពាក្យគន្លឹះ បរិបទ គោលលទ្ធិ ឬ គោលការណ៍ ឬ ការអនុវត្ត ) ។ សិស្សដែលមានកាតដែលទាក់ទងនឹងតម្រុយនោះគួរតែក្រោកឈរឡើង ហើយនិយាយសេចក្តីយោងនៃចំណេះចំណានខគម្ពីរនោះឲ្យឮៗ ។

សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង

យ៉ូហាន ២:១–១១ ។ « ស្រាល្អ »

« មានសេចក្ដីយោងជាច្រើននៅក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីបទៅនឹងអំពើអាក្រក់នៃភាពប្រមឹក និង ការស្រវឹង ( ឧទាហរណ៍ សូមមើល សុភាសិត ២៣:២០–២១, អេសាយ ៥:១១–១២, អេភេសូរ ៥:១៨ ) ។ ខគម្ពីរទាំងនេះមិនបានហាមប្រាមជាក់លាក់អំពីការប្រើគ្រឿងស្រវឹងទេ ប៉ុន្តែពួកគេថ្កោលទោសចំពោះការបណ្តែតបណ្តាយហួសប្រមាណ និងភាពប្រមឹក ។ នៅជំនាន់របស់យើង ព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្ដែងពាក្យសម្ដីនៃប្រាជ្ញាវាងវៃ ដែលហាមឃាត់នូវការប្រើប្រាស់គ្រឿងស្រវឹង ( សូមមើល គ. និង ស. ៨៩:៤–៧ ) ។ យើងគួរចៀសវាងការវិនិច្ឆ័យលើមនុស្សនៅគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រាពីមុនតាមរយៈព្រះបញ្ញត្តិដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់យើងនៅជំនាន់របស់យើង » ( New Testament Student Manual [ Church Educational System manual ឆ្នាំ២០១៤ ] ទំព័រ ២០៨ ) ។

យ៉ូហាន ២:៤។ « មាតាអើយ តើការនោះអំពល់អ្វីដល់យើង ? »

« ការឆ្លើយតបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះមាតាទ្រង់ទំនងដូចជាប្រើពាក្យកំបុតៗ កាលអាននៅក្នុងកំណែរបស់សេ្ដចជេមស៍ ប៉ុន្តែទាំងការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និងកំណែជាភាសាក្រិកបង្ហាញថា ទ្រង់បានមានបន្ទូលដោយការគោរព ។ អែលឌើរ ជេម អ៊ី ថាលម៉េហ្គ ( ១៨៦២–១៩៣៣ ) ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានពន្យល់ ៖ ‹ ពាក្យ « មាតាអើយ » ជានាមដែលបានលើកឡើង ដោយកូនប្រុសទៅកាន់ម្ដាយខ្លួន កាលអ្នកស្ដាប់ទៅទំនងជាពាក្យកំបុត ប៉ុន្តែវាធាតុពិតពាក្យនេះប្រើក្នុងន័យបង្ហាញការគោរព ។ … នៅទិដ្ឋភាពដ៏គួរឲ្យភ័យខ្លាចចុងបញ្ចប់នៃបទពិសោធន៍នៃជីវិតរមែងស្លាប់របស់ទ្រង់ កាលព្រះគ្រីស្ទត្រូវបានគេឆ្គាងនៅលើឈើឆ្កាង ដោយរងការឈឺចាប់ដ៏ខ្លោចផ្សារ នោះទ្រង់បានមើលទៅមាតាទ្រង់ម៉ារាដែលកំពុងទួញយំ ហើយបានបង្គាប់ឲ្យសាវកសំណព្វយ៉ូហានមើលថែគាត់ ដោយមានបន្ទូល ៖ « មាតាអើយ នុ៎ះន៏ កូនរបស់មាតា ! » [យ៉ូហាន ១៩:២៦] ។ តើអាចគិតឃើញដែរទេថា នៅក្នុងគ្រាដ៏អស្ចារ្យនេះ កង្វល់របស់ព្រះអម្ចាស់យើងចំពោះមាតា ដែលសេចក្ដីស្លាប់រៀបនឹងមកបំបែកទ្រង់ចេញពីគាត់គឺគ្មានក្រៅពីការគោរព ភាពទន់ភ្លន់ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះទេ › ? ( កំណែទី ៣ [ ឆ្នាំ១៩១៦ ] ទំព័រ ១៤៤–៤៥ ) ។

« ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ក៏ជួយយើងឲ្យយល់ផងដែរថាព្រះយេស៊ូវពុំគ្រាន់តែសួរដល់មាតាទ្រង់នូវអ្វី ដែលគាត់ចង់ឲ្យទ្រង់ធ្វើប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់ក៏បានបង្ហាញព្រះឆន្ទៈដើម្បីធ្វើតាមផងដែរ ៖ « មាតាអើយ តើ មាតាចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើអ្វីខ្លះសម្រាប់ មាតា ? នោះខ្ញុំនឹងធ្វើ › ( ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ យ៉ូហាន ២:៤ ) ។ សំណួរដែលសួរថា ‹ តើការនោះអំពល់អ្វីដល់យើង ? › មានន័យថា ‹ តើមាតាចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើអ្វី ? › (យ៉ូហាន ២:៤) » (New Testament Student Manual [ Church Educational System manual ឆ្នាំ ២០១៤ ] ទំព័រ ២០៨) ។