មេរៀនទី ៤០
ម៉ាកុស ៩:៣០-៥០
សេចក្ដីផ្ដើម
ព្រះយេស៊ូវបានប្រាប់ដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់អំពីការចូលមកដល់នៃការសុគត និងការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ហើយបានបង្រៀនពួកគេអំពីនរណានឹងធំជាងគេបំផុតនៅក្នុងនគរនៃព្រះ ។ ទ្រង់បានព្រមានអំពីផលវិបាកនៃការដឹកនាំអ្នកដទៃទៅកាន់អំពើបាប ហើយបានណែនាំដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ដើម្បីញែកខ្លួនពួកគេចេញពីឥទ្ធិពលដែលនឹងដឹកនាំពួកគេទៅរកអំពើបាប ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
ម៉ាកុស ៩:៣០-៣៧
ព្រះយេស៊ូវបានប្រាប់ទុកជាមុនអំពីការចូលមកដល់នៃការសុគត និង ការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ហើយបានបង្រៀនអំពីនរណានឹងក្លាយជាធំជាងគេបំផុតនៅក្នុងនគរនៃព្រះ
សូមនាំយកវត្ថុមួយទៅថ្នាក់រៀន ដែលមានក្លិនខ្លាំង ដែលសិស្សនឹងស្គាល់ ( ដូចជា ក្លិនក្រូចដែលពុះថ្មីៗ ឬក្លិនខ្ទឹមបារាំង ឬក្លិននំប៉័ងដុតថ្មី ) ។ មុនពេលចាប់ផ្ដើមថ្នាក់រៀន សូមដាក់វត្ថុនោះនៅក្នុងបន្ទប់រៀនកុំឲ្យសិ្សសមើលឃើញ ។
សូមចាប់ផ្ដើមមេរៀនដោយការសួរដល់សិស្សថាតើពួកគេមានសម្គាល់ដឹងអំពីក្លិនថ្មីមួយ ពេលពួកគេចូលមកក្នុងថ្នាក់រៀនឬទេ ។
-
បើមាន តើក្លិននេះមានឥទ្ធិពលឲ្យអ្នកគិតអំពីអ្វី ឬធ្វើអ្វីពេលអ្នកស្គាល់វា ?
សូមចង្អុលបង្ហាញថា ក្លិនអាចមានឥទ្ធិពលលើយើង យើងអាចមានឥទ្ធិពលក្នុងគំនិត និង អាកប្បកិរិយារបស់អ្នកដទៃស្រដៀងនឹងក្លិននេះផងដែរ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យស្វែងរកសេចក្ដីពិតនៅក្នុងម៉ាកុស ៩:៣០-៥០ដែលអាចជួយពួកគេឲ្យគិតពិចារណាអំពីឥទ្ធិពលរបស់ពួកគេទៅលើការខិតខំរបស់អ្នកដទៃដើម្បីធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ ក៏ដូចជាឥទ្ធិពលរបស់អ្នកដទៃមានមកលើពួកគេផងដែរ ។
សូមពន្យល់ថា បន្ទាប់ពីការបណ្ដេញវិញ្ញាណអសោចចេញពីយុវជនម្នាក់ (សូមមើលម៉ាកុស ៩:១៧-២៩) នោះព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ស្រុកកាលីឡេជាមួយនឹងពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាកុស ៩: ៣១- ៣២ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលព្រឹត្តការណ៍ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានព្យាករ ។
-
តើមានព្រឹត្តការណ៍អ្វីខ្លះដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានព្យាករ ?
សូមសង្ខេបម៉ាកុស ៩:៣៣-៣៧ដោយពន្យល់ថា នៅពេលព្រះយេស៊ូវបានយាងមកស្រុកកាពើណិម នោះទ្រង់បានបង្រៀនដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់អំពីនរណាដែលជាអ្នកធំជាងគេបង្អស់នៅក្នុងនគរនៃព្រះ ។ ទ្រង់ក៏បានណែនាំពួកគេឲ្យទទួលអស់អ្នកដែលបន្ទាបខ្លួនដូចជាកុមារតូចៗ និងអ្នកដែលទទួលទ្រង់មកក្នុងសាសនាចក្រ ( សូមមើល ការបកប្រែរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ម៉ាកុស ៩:៣៤-៣៥ ។ ( កំណត់ចំណាំ ៖ ការបង្រៀនទាំងនេះនឹងពិភាក្សាកាន់តែជ្រៅជ្រះនៅក្នុងមេរៀនសម្រាប់ម៉ាកុស ១០ ) ។
ម៉ាកុស ៩:៣៨-៥០
ព្រះយេស៊ូវព្រមានទាស់នឹងការមានឥទ្ធិពលលើអ្នកដទៃឲ្យធ្វើអំពើបាប ហើយនឹងអំពីការមិនញែកខ្លួនចេញពីឥទ្ធិពលអាក្រក់
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាកុស ៩:៣៨ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលស្ថានភាពដែលសាវកយ៉ូហាន បានប្រាប់ដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
-
តើយ៉ូហានបានរាយការណ៍អ្វីខ្លះទៅព្រះអង្គសង្គ្រោះ ?
សូមពន្យល់ថា ពួកសាវកបានហាមបុរសម្នាក់នេះមិនឲ្យបណ្ដេញអារក្សចេញ ដោយសារគាត់ពុំមែនជាដៃគូធ្វើដំណើររបស់ពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រាប់ដល់ពួកគេកុំឲ្យហាមដល់បុរសនេះឡើយ ( ដោយចង្អុលបង្ហាញថា គាត់គឺជាបុរសសុចរិតម្នាក់ ដែលមានសិទ្ធិអំណាច ) ហើយបានបង្រៀនថា អស់អ្នកដែលជួយដល់អ្នកតំណាងរបស់ទ្រង់ នឹងត្រូវបានទទួលរង្វាន់ ( សូមមើលម៉ាកុស ៩:៣៩-៤១) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាកុស ៩:៤២ឲ្យ ឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានព្រមាន ។ សូមពន្យល់ថានៅក្នុងបរិបទនេះ ពាក្យរវាតចិត្តមានន័យថាមានឥទ្ធិពលលើអ្នកដទៃឲ្យជំពប់ដួល នាំឲ្យវង្វេង ឬមានឥទ្ធិពលលើនរណាម្នាក់ឲ្យមានបាប ឬបោះបង់ជំនឿរបស់ពួកគេ ។
-
តើក្រុមមនុស្សណាខ្លះ ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះព្រមានទាស់នឹងការមានឥទ្ធិពលឲ្យធ្វើបាប ? ( អ្នកអាចនឹងចាំបាច់ត្រូវពន្យល់ថា « កូនណាមួយដែលជឿដល់ [ព្រះយេស៊ូវ] » រួមទាំងអ្នកដែលក្មេងខ្ចីនៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿ ដូចជាយុវវ័យ ឬអ្នកផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿថ្មី ក៏ដូចជាពួកសិស្សរាបសារ ទុកចិត្តគ្រប់វ័យ ) ។
-
តើអ្វីខ្លះគឺជាការព្រមានរបស់ព្រះយេស៊ូវទាស់ នឹងការមានឥទ្ធិពលរបស់សិស្សទ្រង់ឲ្យធ្វើអំពើបាប ? ( ទ្រង់បានចង្អុលបង្ហាញថា វាល្អប្រសើរដើម្បីស្លាប់ ជាជាងទទួលបទពិសោធន៍នៃការរងទុក្ខដ៏ខ្លាំង និង ការបែកចេញពីព្រះ ដែលយើងនឹងជួបប្រទះ ប្រសិនបើយើងមានឥទ្ធិពលទៅលើអ្នកដទៃឲ្យធ្វើអំពើបាបនោះ ) ។
-
តើគោលការណ៍អ្វីខ្លះដែលយើងអាចរៀន ពីការព្រមានរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុង ខទី ៤២ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យខុសគ្នា ប៉ុន្តែពួកគេគួរស្គាល់ពីគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះ ៖ ប្រសិនបើយើងមានឥទ្ធិពលលើអ្នកដទៃដែលជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើបាប នោះយើងនឹងទទួលខុសត្រូវនៅចំពោះមុខព្រះ )។
-
តើជនម្នាក់អាចធ្វើឲ្យខ្លួនមានឥទ្ធិពលលើអស់អ្នក ដែលជឿលើព្រះយេស៊ូវឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើបាបតាមរបៀបណា ?
សូមរំឭកសិស្សអំពីក្លិននៅក្នុងថ្នាក់ និង អំពីភាពពិតដែលដូចជាក្លិននោះ គឺយើងមានឥទ្ធិពលវិជ្ជមាន ឬអវិជ្ជមានទៅលើអ្នកដទៃ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សពិចារណាអំពីឥទ្ធិពលរបស់ពួកគេ ទៅលើអស់អ្នកដែលជឿទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ដើម្បីរៀបចំសិស្សឲ្យប្រាប់អំពីគោលការណ៍ផ្សេងទៀតដែលបានបង្រៀនដោយព្រះអង្គសង្គ្រោះ ចូរសុំអ្នកស្ម័គ្រចិត្តម្នាក់ដែលពាក់ស្បែកជើងចងខ្សែឲ្យឡើងមកក្ដារខៀន ។ សូមណែនាំសិស្សឲ្យស្រាយខ្សែស្បែកជើង ហើយចងវាឡើងវិញដោយប្រើដៃតែមួយ ។ ខណៈដែលសិស្សព្យាយាមដើម្បីធ្វើដូចនេះ ចូរសួរដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ ៖
-
តើឧបសគ្គអ្វីខ្លះដែលអ្នកនឹងជួបពិសោធន៍ ប្រសិនបើអ្នកបាត់បង់ដៃម្ខាង ?
-
បើកើតមានមែន តើអ្វីដែលសក្ដិសមនឹងឲ្យអ្នកបាត់បង់ដៃរបស់ដៃ ?
ចូរពន្យល់ថា ការដកផ្នែកមួយនៃរូបកាយចេញដោយសេរី គឺត្រូវបានស្គាល់ថា កាត់ដៃកាត់ជើង ហើយប្រហែលជាវាត្រូវកាត់ចេញ បើផ្នែកណាមួយនៃរូបកាយ ត្រូវបានខូចខាត បាក់បែកយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ឬស្លាប់នោះ ។ ទោះបីជាការកាត់ចេញ និង ការជាសះស្បើយតាមក្រោយអាចនឹងឈឺចាប់ ហើយមានដំបៅក្ដី ក៏ដំណើរការនៃការកាត់ចេញនេះអាចជួយការពារកុំឆ្លងមកពីការឆ្លងទៅផ្នែកផ្សេងទៀតនៃរូបកាយ ហើយបណ្ដាលឲ្យខូចខាតបន្ថែមទៀត ឬរហូតដល់ស្លាប់ឡើយ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាកុស ៩:៤៣ឲ្យ ឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលអ្វី ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀននៅពេលវានឹងល្អប្រសើរជាងដើម្បីបាត់បង់ដៃម្ខាងជាជាងទុកដៃទាំងពីរ ។
-
តើពេលណាវានឹងល្អប្រសើរជាងដើម្បីបាត់បង់ដៃម្ខាងជាជាងទុកដៃទាំងពីរនៅ ?
-
តើអ្នកគិតថាយើងគប្បីទទួលយកការបង្រៀននេះដោយន័យត្រង់ ហើយកាត់ដៃម្ខាងដែលធ្វើ « ឲ្យរវាតចិត្ត » យើង ឬមានឥទ្ធិពលលើយើងឲ្យធ្វើបាបចោលឬ ? (អ្នកអាចនឹងចាំបាច់ត្រូវពន្យល់ថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះពុំមានបន្ទូលថា អស់អ្នកគួរតែកាត់ដៃរបស់ពួកគេមែនទែននោះទេ ។ តែទ្រង់ប្រើការប្រៀបធៀបដើម្បីគូសបញ្ជាក់អំពីសារៈសំខាន់នៃអ្វីដែលទ្រង់កំពុងបង្រៀន ) ។
ចូរអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យគូរូបមនស្សម្នាក់នៅលើក្ដារខៀន ។ ខណៈដែលសិស្សកំពុងគូរូប សូមពន្យល់ថា ការបកប្រែរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ អំពីម៉ាកុស ៩:៤៣-៤៨អាចបង្កើនការយល់ដឹងរបស់យើងអំពីការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងវគ្គគម្ពីរនេះ ។ នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ យើងរៀនថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រើដៃ ជើង និង ភ្នែកជានិមិត្តរូបនៃឥទ្ធិពលនានានៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ដែលអាចនាំយើងឲ្យធ្វើបាប ។ សូមណែនាំសិស្សដែលកំពុងគូរូបនៅលើក្ដារខៀន គូរង្វង់ជុំវិញដៃ ជើង និង ភ្នែកមួយនៅលើរូបភាពដែលគាត់បានគូនោះ ។ បន្ទាប់មកអញ្ជើញសិស្សឲ្យត្រឡប់ទៅកន្លែងអង្គុយរបស់ពួកគេវិញ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សផ្សេងទៀតឲ្យផ្លាស់វេណគ្នាអានឮៗចេញពីការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ម៉ាកុស ៩:៤០-៤៨( នៅក្នុងសេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ) ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលនូវអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះប្រៀបប្រដូចទៅនឹងដៃ ជើង និងភ្នែក ដែលបាន « ធ្វើឲ្យរវាតចិត្ត » នរណាម្នាក់ ឬមានឥទ្ធិពលលើនរណាម្នាក់ឲ្យធ្វើបាប ។ អ្នកអាចនឹងចាំបាច់ត្រូវពន្យល់ថា ពាក្យជីវិតនៅក្នុងការបកប្រែរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ម៉ាកុស ៩:៤០-៤១, ៤៣សំដៅទៅលើជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ។
-
យោងតាមការបកប្រែនេះ តើដៃ ជើង និង ភ្នែកដែលធ្វើឲ្យរវាតចិត្តនោះតំណាងឲ្យអ្វី ? ( ដៃតំណាងឲ្យសមាជិកគ្រួសារ និង មិត្តភក្ដិរបស់យើង ជើងតំណាងឲ្យអស់អ្នកដែលយើងមើលជាគំរូអំពីរបៀបគិត និងធ្វើសកម្មភាព ហើយភ្នែកជាតំណាងឲ្យអ្នកដឹកនាំរបស់យើង ) ។
សូមសរសេរដាក់ស្លាកផ្នែកទាំងនេះជាមួយនឹងការបកប្រែរបស់វានៅលើរូបភាព ដែលសិស្សបានគូនៅលើក្ដារខៀន ។
-
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបង្រៀនយើងឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះជាមួយនឹងឥទ្ធិពលមិនសុចរិត ឬឥទ្ធិពលដែលនាំឲ្យយើងធ្វើបាប ?
-
តើការញែកខ្លួនយើងចេញពីឥទ្ធិពលមិនសុចរិត អាចស្រដៀងគ្នាទៅនឹងការកាត់ដៃ ឬជើងចោលតាមរបៀបណា ?
-
តើមានអ្វីខ្លះអាចកើតឡើង បើយើងមិនញែកខ្លួនយើងចេញពីឥទ្ធិពលមិនសុចរិត ? ហេតុអ្វី ?
-
តើសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះដែលយើងអាចរៀនមកពីការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នៅក្នុងខទាំងនេះ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យផ្សេង ប៉ុន្តែពួកគេគួរតែស្គាល់សេចក្ដីពិតមួយដែលស្រដៀងគ្នានេះ ៖ វាប្រសើរជាងដើម្បីញែកខ្លួនយើងចេញពីឥទ្ធិពលមិនសុចរិត ជាជាងយើងត្រូវញែកចេញពីព្រះនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ។ ចូរប្រើពាក្យរបស់សិស្ស សរសេរសេចក្ដីពិតនេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមនេះដោយអែលឌើរ វ៉លធើរ អែហ្វ ហ្គុងស្សាឡែស្ស នៃពួកចិតសិបនាក់ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្ដាប់មើលឥទ្ធិពលផ្សេងៗទៀតដែលយើងគប្បីញែកខ្លួនយើងចេញពីវា ។
« ដូច្នេះ ការកាត់ចេញមិនគ្រាន់តែសំដៅទៅលើមិត្តភក្ដិប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែចំពោះគ្រប់ឥទ្ធិពលអាក្រក់ ដូចជាកម្មវិធីទូរទស្សន៍មិនត្រឹមត្រូវ គេហទំព័រអ៊ិនធើរណិត ខ្សែភាពយន្ដ សៀវភៅ ល្បែងវីដេអូ ឬតន្ត្រីជាដើម ។ ការឆ្លាក់នៅក្នុងព្រលឹងរបស់យើងនូវគោលការណ៍នេះ នឹងជួយយើងឲ្យទប់ទល់នឹងការល្បួងដែលនាំទៅរកឥទ្ធិពលមិនល្អនានា » (« Today Is the Time »EnsignឬLiahonaខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៧ ទំព័រ ៥៥ ) ។
-
តើឧបសគ្គអ្វីខ្លះដែលយើងអាចជួបដោយការញែកយើងចេញពីឥទ្ធិពលមិនសុចរិត ?
-
តើយើងអាចដឹងថារបៀបត្រឹមត្រូវ ដើម្បីញែកខ្លួនយើងចេញពីឥទ្ធិពលមិនសុចរិតបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមពន្យល់ថា ការញែកខ្លួនយើងចេញពីឥទ្ធិពលមិនសុចរិត ពុំមានន័យថាជាការប្រព្រឹត្តនឹងអ្នកដទៃដោយឈ្លើយ កាត់ទោសអ្នកដទៃ ឬបដិសេធមិនទំនាក់ទំនងនឹងអស់អ្នកដែលមិនមែនជាសមាជិកសាសនាចក្រស្មោះត្រង់នោះទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងគប្បីញែកខ្លួនយើងពីអស់អ្នកដែលនឹងដឹកនាំយើងទៅធ្វើអំពើបាប ឬចៀសវាងពីការប្រាស្រ័យទាក់ទងស្និតស្នាលអស់អ្នកដែលនឹងដឹកនាំយើងទៅធ្វើអំពើបាប ។ ទោះជាយើងពុំអាចដកចេញ ឬចៀសវាងពីគ្រប់ឥទ្ធិពលទាំងអស់ ដែលនាំយើងឲ្យធ្វើបាបក្ដី ក៏ព្រះអម្ចាស់នឹងប្រទានពរដល់យើង នៅពេលយើងព្យាយាមញែកខ្លួនយើងចេញពីឥទ្ធិពលអាក្រក់នានា តាមដែលយើងអាច ហើយនៅពេលយើងព្យាយាមអភិវឌ្ឍការលត់ដំខ្លួន ដើម្បីចៀសវាងពីឥទ្ធិពលទាំងឡាយ ដែលយើងមិនអាចដកចេញទាំងស្រុងបាន ។
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់បន្ថែមអំពីសេចក្ដីពិតនេះ ចូរអញ្ជើញសិស្សពីរនាក់ឲ្យឡើងមកខាងមុខក្ដារខៀន ។ សូមណែនាំសិស្សម្នាក់ៗឲ្យអានឮៗនូវស្ថានភាពមួយដូចខាងក្រោម ហើយសួរសំណួរពាក់ព័ន្ធជាមួយនោះទៅដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់ឆ្លើយតបចំពោះសំណួរ ដោយផ្អែកទៅលើសេចក្ដីពិតដែលបានប្រាប់នៅក្នុងម៉ាកុស ៩:៤៣-៤៨។
ស្ថានភាពទី ១ ។ ខ្ញុំមានមិត្តដែលលើកទឹកចិត្តខ្ញុំជារឿយៗ ឲ្យចូលរួមនៅក្នុងសកម្មភាពដែលមិនគោរពបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំអាចមានឥទ្ធិពលល្អចំពោះពួកគេ បើខ្ញុំបន្ដចំណាយពេលនៅជាមួយពួកគេ ។
-
តើខ្ញុំនឹងមិនបាត់បង់លទ្ធភាពរបស់ខ្ញុំ ដើម្បីមានឥទ្ធិពលល្អលើមិត្តភក្ដិទាំងឡាយទេឬ បើខ្ញុំញែកខ្លួនខ្ញុំពីពួកគេនោះ ? តើខ្ញុំគួរមានទំនាក់ទំនងប្រភេទណា ជាមួយពួកគេ?
-
តើខ្ញុំគួរនិយាយ ហើយធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីញែកខ្លួនខ្ញុំពីមិត្តទាំងនោះដោយសមរម្យ ?
ស្ថានភាពទី ២ ។ ខ្ញុំចូលចិត្តក្រុមភ្លេងដ៏ល្បីមួយអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ។ នៅក្នុងចម្រៀងតន្ត្រី និង ការសម្ភាសថ្មីៗមួយចំនួនរបស់ពួកគេ ពួកគេបានលើកទឹកចិត្តដល់ឥរិយាបថ និង គំនិតដែលផ្ទុយពីបទដ្ឋាន និង ការបង្រៀនរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។
-
តើវាគ្រាន់តែជាចម្រៀង និងទំនុកច្រៀងប៉ុណ្ណោះ មែនទេ ? ដូច្នេះតើវាមានគ្រោះថ្នាក់អ្វី ពេលបន្ដស្ដាប់ចម្រៀងរបស់ពួកគេ ហើយធ្វើតាមពួកគេនៅក្នុងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមនោះ ?
សូមអរគុណអ្នកស្ម័គ្រចិត្តសម្រាប់ជំនួយរបស់ពួកគេ ហើយសូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យត្រឡប់ទៅកាន់កន្លែងអង្គុយរបស់ពួកគេវិញ ។ សូមសួរសិស្ស ៖
-
ទោះជាការញែកខ្លួនយើងចេញពីឥទ្ធិពលទាំងឡាយ ដែលដឹកនាំយើងឲ្យធ្វើ អំពើបាប ដែលពេលខ្លះ អាចនឹងពិបាកធ្វើក្តី តើយើងអាចទទួលបានអ្វីខ្លះតាមរយៈការពលិកម្មនេះ ? ( ពរជ័យជាច្រើន រួមមានទាំងជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ) ។ ហេតុអ្វីក៏រង្វាន់នេះមានតម្លៃចំពោះការពលិកម្មនានា ?
-
តើអ្នក ឬនរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់បានជ្រើសរើសញែកខ្លួនចេញពីឥទ្ធិពលមិនសុចរិតនៅពេលណា ? ( សូមរំឭកសិស្សថា ពួកគេមិនចាំបាច់ចែកចាយអ្វីដែលផ្ទាល់ខ្លួន ឬ ឯកជនពេកនោះទេ ) ។ តើមានការលំបាកអ្វីខ្លះចំពោះការញែកខ្លួនចេញពីឥទ្ធិពលនោះ ? តើពរជ័យអ្វីខ្លះអាចកើតមានមកពីការធ្វើដូច្នោះ ?
ចូរសុំសិស្សឲ្យពិចារណាថាតើមានឥទ្ធិពលអ្វីខ្លះ នៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេដែលអាចនឹងនាំពួកគេឲ្យធ្វើបាប ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកត់ចំណាំការរៀនសូត្ររបស់ពួកគេ ឬសៀវភៅកត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ អំពីរបៀបដែលពួកគេនឹងញែកខ្លួនចេញពីឥទ្ធិពលទាំងនេះ ។
សូមសង្ខេបម៉ាកុស៩:៤៩-៥០ដោយការពន្យល់ថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានណែនាំដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យមានទំនាក់ទំនងសុខសាន្ដជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមក ។
សូមបញ្ចប់ដោយការលើកទឹកចិត្តដល់សិស្សឲ្យធ្វើសកម្មភាពតាមការបំផុសគំនិតនានា ដែលពួកគេបានទទួលក្នុងមេរៀននេះ ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
ម៉ាកុស ៩:៣១ ។ « កូនមនុស្ស »
« កូនមនុស្ស » គឺជា « នាមមួយទៀតដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រើនៅពេលទ្រង់មានបន្ទូលអំពីព្រះអង្គទ្រង់ (លូកា ៩:២២,២១:៣៦) ។ វាមានន័យថា កូនមនុស្សនៃបរិសុទ្ធភាព ។ បុរសនៃបរិសុទ្ធភាព គឺជាព្រះនាមមួយនៃព្រះជាព្រះវរបិតា ។ នៅពេលព្រះយេស៊ូវបានហៅព្រះអង្គទ្រង់ថាជា កូនមនុស្ស វាគឺជាការប្រកាសដោយឥតលាក់លាមអំពីទំនាក់ទំងដ៏ទេវភាពរបស់ទ្រង់ជាមួយនឹងព្រះបិតា ។ នាមនេះ ត្រូវបានរកឃើញជាញឹកញាប់នៅក្នុងដំណឹងល្អ ។ វិវរណៈថ្ងៃចុងក្រោយ បញ្ជាក់អំពីអត្ថន័យពិសេស និង ភាពពិសិដ្ឋនៃព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ (គ និង ស ៤៥:៣៩,៤៩:៦, ២២,៥៨:៦៥,ម៉ូសេ ៦:៥៧) » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ« កូនមនុស្ស »scriptures.lds.org ) ។
ម៉ាកុស ៩:៣៨-៤០ ។ បុរសដែលបណ្ដេញវិញ្ញាណអសោចចេញដោយនៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះអង្គសង្គ្រោះ
អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់ថា សាវកយ៉ូហាន មានកង្វល់អំពីបុរសដែលបណ្ដេញអារក្សចេញនៅក្នុងព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះបាន ដោយសារបុរសនេះ « ពុំស្ថិតនៅក្នុងចំណោមនៃពួកសិស្សដែលបានធ្វើដំណើរ បរិភោគ ដេក និង មានទំនាក់ទំនងជាបន្ដបន្ទាប់ជាមួយនឹងលោកចៅហ្វាយ ។ លូកាចែង ‹ គេមិនដើរជាមួយនឹងយើងខ្ញុំទេ › នោះគឺថា គាត់មិនមែនជាដៃគូធ្វើដំណើររបស់យើងទេ ។ ប៉ុន្តែចេញមកពីការឆ្លើយតបរបស់ព្រះអម្ចាស់យើង វាបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា គាត់គឺជាសមាជិកម្នាក់នៃនគរ ជាអ្នកចាត់ចែងស្របច្បាប់ម្នាក់ ដែលធ្វើកិច្ចការនៅក្នុងសិទ្ធិអំណាចនៃបព្វជិតភាព និង អំណាចនៃសេចក្ដីជំនឿ ។ ទោះជាយ៉ូហានពុំស្គាល់គាត់ ដែលបានយល់ស្មានខុសថាគាត់គ្មានសិទ្ធិអំណាច ឬយ៉ូហានបានស្មានដោយភាន់ច្រឡំថា អំណាចដើម្បីបណ្ដេញអារក្ស គឺកំណត់សម្រាប់តែពួកដប់ពីរនាក់ ហើយពុំបានផ្ដល់ទៅដល់អ្នកកាន់បព្វជិតភាពស្មោះត្រង់ទាំងអស់នោះ ។ វាអាចធ្វើទៅបានដែលមនុស្សម្នាក់ដែលបណ្ដេញអារក្សចេញ គឺជាពួកចិតសិបនាក់ ។ គ្មានកំណត់ត្រាគម្ពីរសញ្ញាថ្មីណាអំពី ការហៅនៃកូរ៉ូមទីមួយនៃពួកចិតសិបនាក់ទេ ប៉ុន្តែនៅពេលព្រះយេស៊ូវ ( មួយថ្ងៃក្រោយមក ) បានហៅកូរ៉ុមទីពីរនៃពួកចិតសិបនាក់ឲ្យបម្រើ ទ្រង់ក៏បានប្រទានដល់ពួកគេនូវអំណាចដើម្បីបណ្ដេញអារក្សយ៉ាងច្បាស់ផងដែរ ។ ( លូកា ១០:១-២០ ) » ។ ( Doctrinal New Testament Commentary វ៉ុលទី ៣ [ ឆ្នាំ ១៩៦៥--៧៣ ], ១:៤១៧ ) ។
« ចម្លើយរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះយ៉ូហាន បានកត់ត្រានៅក្នុងម៉ាកុស ៩:៤០បានអះអាងនឹងយ៉ូហាន និងពួកដប់ពីរនាក់ថា បុរសនេះគឺជាពួកសិស្សម្នាក់ដែលមានសិទ្ធិអំណាច ទោះជាពុំមែនជាសាវកក្ដី » (New Testament Student Manual [Church Educational System manual, ឆ្នាំ ២០១៤ ], ១២៥) ។
ម៉ាកុស ៩:៤២ ។ « នោះបើគេយកថ្មត្បាល់កិនយ៉ាងធំ ចងកអ្នកនោះ យ៉ាងនោះមានប្រយោជន៍ដល់អ្នកនោះជាជាង »
អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ. ម៉ាក់ខន់ឃី នៃកូរ៉ុមក្នុងពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនអំពីការព្រមានរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុង ម៉ាកុស ៩:៤២ ៖
« ឧក្រិដ្ឋកម្មមួយចំនួនគឺកខ្វក់ ហើយទុច្ចរិតដូចជាការបង្រៀនគោលលទ្ធិខុសឆ្គង និង ការដឹកនាំព្រលឹងឲ្យឃ្លាតឆ្ងាយចេញពីព្រះ និង សេចក្ដីសង្គ្រោះ ។ … ប្រសិនបើក្ដីអំណរដ៏អស់កល្ប គឺជារង្វាន់ដែលបានប្រទានឲ្យដល់អ្នកទាំងឡាយដែលបង្រៀនសេចក្ដីពិត ហើយនាំព្រលឹងមករកសេចក្ដីសង្គ្រោះ តើអ្នកទាំងឡាយដែលបង្រៀនគោលលទ្ធិខុសឆ្គង ហើយដឹកនាំព្រលឹងទៅរកការផ្ដន្ទាទោស ពុំគួរទទួលបាននូវការសោកស្ដាយដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចរបស់ពួកគេទេឬអី ? (គ. និង ស. ១៨:១០-១៦) ។
« … ស៊ូស្លាប់ ហើយបដិសេធនូវរាល់ពរជ័យទាំងឡាយដែលបន្ដរស់នៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះ ជាជាងរស់នៅ ហើយដឹកនាំព្រលឹងឲ្យឃ្លាតចេញពីសេចក្ដីពិត ដែលជាហេតុដែលបុគ្គលនោះទទួលនូវការផ្ដន្ទាទោសដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច » (Doctrinal New Testament Commentary វ៉ុល ៣ [ ឆ្នាំ ១៩៦៥–៧៣], ១:៤២០) ។
ម៉ាកុស៩ :៤៣– ៤៨។ ការញែកខ្លួនយើងចេញពីឥទ្ធិពលទាំងឡាយដែលដឹកនាំយើងឲ្យធ្វើអំពើបាប
ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនអំពីពេល វេលាដែលវាត្រឹមត្រូវដើម្បីញែកខ្លួនយើងចេញ ពីអ្នកទាំងឡាយដែលនាំយើងឲ្យធ្វើអំពើបាប ៖
« តើអ្នកនឹងជ្រើសរើសសេពគប់មនុស្សបែបណា ?
« អ្នកនឹងសេពគប់មនុស្សល្អជាច្រើន ដែលជឿលើព្រះដូចគ្នា ។ មិនថាពួកគេជាសាសនាយូដា កាតូលីក ប្រូតេស្ដង់ ឬ ម៉ូស្លីមទេ ពួកអ្នកជឿដឹងថាមានសេចក្ដីពិតទាំងស្រុង ។ …
« នៅពេលអ្នកធ្វើដំណើរក្នុងជីវិត អ្នកក៏នឹងជួបមនុស្សដែលមិនជឿព្រះផងដែរ ។ ពួកគេភាគច្រើន ពុំទាន់រកឃើញសេចក្ដីពិតអំពីព្រះ ហើយមិនដឹងថាទៅរកនៅកន្លែងណានៅឡើយទេ ។ ប៉ុន្តែអ្នករាល់គ្នា ដែលជាយុវវ័យដែលមានសិទ្ធិពីកំណើតដ៏ថ្លៃថ្នូរ នឹងជួយស្រោចស្រង់ដល់ពួកគេ ។ …
« នៅពេលអ្នកសេពគប់នឹងពួកអ្នកមិនជឿព្រះ ចូរប្រុងប្រយ័ត្នថា ពួកគេមួយចំនួនអាចនឹងមិនខ្វល់ពីចំណាប់អារម្មណ៍ក្នុងចិត្តអ្នកឡើយ ( សូមមើល គ. និង ស. ១:១៦; ៨៩:៤ ) ។ កាលអ្នកដឹងពីការណ៍នោះភ្លាម សូមចាកចេញពីពួកគេឲ្យឆាប់ ហើយជារៀងរហូត (សូមមើលធីម៉ូថេទី ១ ៦:៥–៦, ១១) (« What Will You Choose? » Ensign, ខែ មករា ឆ្នាំ ២០១៥, ៣៣, ឬ Liahona, ខែ មករា ឆ្នាំ ២០១៥, ២១ ) ។
ម៉ាកុស៩ :៤៣– ៤៨។ ទៅក្នុង « នរក …ជាកន្លែងដែលមានដង្កូវមិនដែលស្លាប់ ហើយភ្លើងមិនដែលរលត់ឡើយ »
ពាក្យថា នរក នៅក្នុង ម៉ាកុស ៩:៤៣, ៤៥, ៤៧ គឺជាការបកប្រែនៃពាក្យ gehenna ដែលជាទម្រង់ភាសាក្រិកចេញមកពីពាក្យហេព្រើរថា gehinnom, ដែលមានន័យថា « ច្រកភ្នំហ៊ីនណំម » ។ នៅក្នុងជ្រលងភ្នំក៏ជ្រៅនេះនៅប៉ែកខាងត្បូងនៃទីក្រុងយេរូសាឡិម « ពួកយូដាដែលគោរពរូបសំណាក បានថ្វាយកូនចៅរបស់ពួកគេ [ ជាពលិកម្ម ] ដល់ [ ព្រះផាហ្គាន ] ព្រះម៉ូឡុករបស់ពួកគេ (របា. ទី ២ ២៨:៣, ៣៣:៦, យេរេ. ៧:៣១, ១៩:២–៦) » (Bible Dictionary, « Hell ») ។ បន្ទាប់ពីស្តេចយ៉ូសៀស បានបញ្ឈប់នូវការអនុវត្តនេះ នោះជ្រលងភ្នំនេះ « បានប្រើធ្វើជាកន្លែងមួយសម្រាប់ដុតមនុស្សដែលគេបដិសេធនៃទីក្រុង (ពង្សាវ. ទី ២ ២៣:១០) ហើយតាមរបៀបនោះ វាបានក្លាយទៅជានិមិត្តរូបនៃកន្លែងធ្វើទណ្ឌកម្ម (ម៉ាថាយ. ៥:២២, ២៩–៣០, ១០:២៨, ១៨:៩, ២៣:១៥, ៣៣, ម៉ាកុស ៩:៤៣, ៤៥, ៤៧, លូកា ១២:៥, យ៉ាកុប ៣:៦) ។ ការបង្ហាញអំពី ‹ ភ្លើងនរក › ប្រហែលជាពាក់ព័ន្ធទៅនឹងការបង្ហាញដែលចេញមកពីគំនិតរបស់មនុស្ស ដែលមើលឃើញពីការឆេះមិនរលត់នេះ និងគឺជានិមិត្តរូបអំពីទណ្ឌកម្មនៃអ្នកទាំងឡាយដែលមិនមានឆន្ទៈគោរពព្រះ » ( Bible Dictionary,« Hell ») ។
ម៉ាកុស ៩:៤៤, ៤៦សំដៅទៅលើការបះបោរ ដែលមានដង្កូវដែល « មិនដែលស្លាប់ » ។ ប្រភេទដង្កូវមួយចំនួនរស់រវើកនៅក្នុងសម្រាម ។ ដង្កូវប៉ារ៉ាស៊ីតរស់នៅក្នុងរូបកាយមនុស្ស ដែលបណ្ដាលឲ្យមាននូវជំងឺ និងការឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំង ។ ហេតុដូច្នេះ ដង្កូវ « មិនដែលស្លាប់ » តំណាងឲ្យការចងចាំ និងវិប្បដិសារីក្នុងមនសិការអំពីការបះបោរដែលនឹងបន្ដនៅរវើក និងដាក់ទណ្ឌកម្មដល់ពួកគេនៅក្នុងជីវិតក្រោយ ។