ម៉ាថាយ ១៨:១-២២:២៦ ( មេរៀនទី ៥ )

ការរៀបចំសម្ភារសម្រាប់គ្រូបង្រៀន ដល់ សិស្ស ដែល សិក្សានៅផ្ទះ

សេចក្ដីសង្ខេបនៃមេរៀនសិក្សានៅផ្ទះប្រចាំថ្ងៃ

សេចក្ដីសង្ខេបខាងក្រោមនៃព្រឹត្តិការណ៍ និងគោលការណ៍ដែលសិស្សបានរៀន នៅពេលពួកគេបានសិក្សា ១៨:១-២២:២៦ ( មេរៀនទី ៥ ) ពុំមែនត្រូវយកមកបង្រៀនជាផ្នែកនៃមេរៀនរបស់អ្នកនោះទេ ។ មេរៀនដែលអ្នកបង្រៀន ផ្ដោតតែលើគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ពីរបីប៉ុណ្ណោះ ។ សូមធ្វើតាមការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅពេលអ្នកគិតពីតម្រូវការរបស់សិស្ស ។

ថ្ងៃទី ១ ( ម៉ាថាយ ១៨-២០ )

នៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចស្ដីពីអ្នកបម្រើដែលគ្មានក្ដីមេត្តា សិស្សបានរៀនថា ប្រសិនបើយើងចង់ឲ្យព្រះអភ័យទោសដល់យើង នោះយើងត្រូវមានឆន្ទៈអភ័យទោសឲ្យអ្នកដទៃជាមុនសិន ។ ពួកគេក៏បានរៀនផងដែរពីបរិសុទ្ធភាពនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ ។

ថ្ងៃទី ២ ( ម៉ាថាយ ២១:១-១៦ )

នៅពេលសិស្សបានសិក្សាពីការយាងចូលក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិមដ៏ជោគជ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ ពួកគេបានរៀនថា នៅពេលយើងទទួលស្គាល់ ហើយនិយាយជាសាធារណៈអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងអាចជួយអ្នកដទៃឲ្យអភិវឌ្ឍបំណងប្រាថ្នាមួយចង់ដឹងបន្ថែមទៀតអំពីទ្រង់ ។ នៅក្នុងការសម្អាតព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ សិស្សបានរៀនថា ដំណាក់របស់ព្រះអម្ចាស់គឺជាទីកន្លែងដ៏ពិសិដ្ឋមួយ ហើយទ្រង់មានព្រះរាជបំណងចង់ឲ្យយើងមានគារវភាពចំពោះវា ។ ពួកគេក៏បានរៀនផងដែរថា នៅពេលយើងចូលរួមក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ព្រះអម្ចាស់អាចព្យាបាលយើងបាន ។

ថ្ងៃទី ៣ ( ម៉ាថាយ ២១:១៧–២២:១៤ )

សិស្សបានសិក្សាពីរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានដាក់បណ្ដាសាដល់ដើមល្វាមួយដើម រួចបានប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចមួយចំនួនកាលទ្រង់បានបង្រៀននៅឯព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ ពួកគេបានរៀនថា ដើម្បីចូលក្នុងនគរព្រះបាន យើងត្រូវគោរពតាមព្រះវរបិតាសួគ៌យើង ហើយប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់យើង ជាជាងគ្រាន់តែនិយាយ ឬធ្វើពុតថាយើងគោរពទ្រង់ ។ សេចក្ដីពិតមួយទៀតដែលសិស្សបានរៀនគឺថា ក្នុងនាមជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងមានទំនួលខុសត្រូវ ដើម្បីបង្កើតផលផ្លែនៃសេចក្ដីសុចរិត ។

ថ្ងៃទី ៤ ( ម៉ាថាយ ២២:១៥-៤៦ )

សិស្សបានរៀនថា ព្រះយេស៊ូវបានបន្តសេចក្ដីបង្គាប់របស់ទ្រង់នៅឯព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយបានបង្រៀនប្រជាជនថា ព្រះអម្ចាស់រំពឹងឲ្យយើងធ្វើជាពលរដ្ឋល្អ ហើយគោរពតាមច្បាប់ទាំងឡាយនៃដែនដី ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនថា ដែលពុំបានផ្សារភ្ជាប់នឹងស្វាមី ឬភរិយារបស់ខ្លួននៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ឬតាមរយៈពិធីបរិសុទ្ធជំនួសក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធដោយសិទ្ធិអំណាចនៃបព្វជិតភាពនោះទេ ពួកគេនឹងពុំបានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅក្នុងជីវិតខាងមុខឡើយ ។ សិស្សក៏បានរៀនផងដែរថា ប្រសិនបើយើងស្រឡាញ់ព្រះពិត ហើយស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចជាខ្លួនយើង នោះយើងនឹងខំព្យាយាមគោរពតាមរាល់បញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ។

សេចក្តីផ្តើម

មេរៀននេះអាចជួយសិស្សឲ្យយល់ពី សារៈសំខាន់នៃការធ្វើ និង ការរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាពិសិដ្ឋជាមួយនឹងព្រះ ។ ពួកគេក៏បានរៀនផងដែរពីសារៈសំខាន់នៃការមានចិត្តរីករាយ នៅពេលអ្នកដទៃត្រូវបានព្រះប្រទានពរឲ្យ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

ម៉ាថាយ ១៩:២៨–២០:១៦ ។

ព្រះយេស៊ូវបង្រៀនអំពីជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ហើយប្រទានរឿងប្រៀបប្រដូចស្ដីពីពួកអ្នកធ្វើការក្នុងចម្ការ

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យឡើងមកខាងមុខក្ដារខៀន ។ សូមប្រាប់សិស្សថា ប្រសិនបើគាត់អាចអាវ៉ង់បាន ១០ ដង គាត់នឹងទទួលបានរង្វាន់តូចមួយ ( ដូចជាស្ករគ្រាប់ ១០ គ្រាប់ ) ។ បន្ទាប់ពីសិស្សអាវ៉ង់បាន ១០ ដងហើយ សូមឲ្យរង្វាន់ដល់គាត់ រួចសួររកអ្នកស្ម័គ្រចិត្តម្នាក់ទៀត ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សទីពីរអាវ៉ងតែ រួចសួរដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់តើពួកគេគិតថាសិស្សម្នាក់នេះគួរទទួលបានរង្វាន់អ្វីដែរ និងហេតុអ្វី ។ សូមអញ្ជើញសិស្សទាំងពីរនាក់ឲ្យត្រឡប់ទៅកាន់កន្លែងអង្គុយវិញ ។ សូមប្រាប់សិស្សក្នុងថ្នាក់ថា នៅពេលក្រោយទៀតក្នុងមេរៀននេះ សិស្សទីពីរនឹងទទួលរង្វាន់មួយអាស្រ័យទៅលើអ្វី ដែលសិស្សរៀននៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ។

សូមពន្យល់ថា នៅពេលព្រះយេស៊ូវកំពុងបង្រៀននៅលើឆ្នេរយូដា ពេត្រុសបានទូលសួរពីអ្វីដែលពួកសិស្សនឹងទទួលបាន ដោយសារពួកគេបានលះបង់ទ្រព្យសម្បត្តិខាងលោកិយរបស់ខ្លួនមកដើរតាមទ្រង់ ។

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាថាយ ១៩:២៨-៣០ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលចម្លើយរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះទៅកាន់ពេត្រុស ។

យោងតាម ខទី ២៩តើមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលលះបង់អ្វីទាំងអស់មកដើរតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះនឹងគ្រង់អ្វីជាមរតក ?

សូមពន្យល់ថា បន្ទាប់មកព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនពួកសិស្សរបស់ទ្រង់នូវរឿងប្រៀបប្រដូចមួយ ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យយល់ពីព្រះរាជបំណងរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ដើម្បីប្រទានឱកាសទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចដល់កូនចៅរបស់ទ្រង់ទាំងអស់គ្នា ។ នៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ មានបុរសម្នាក់បានជួលពួកអ្នកធ្វើការនៅពេលវេលាខុសគ្នាពេញមួយថ្ងៃ ដើម្បីធ្វើការនៅក្នុងចម្ការគាត់ ។ អ្នកគួរពន្យល់ថា ថ្ងៃធ្វើការធម្មតាមួយនៅក្នុងជំនាន់ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីគឺប្រហែលពីម៉ោង ៦:០០ ព្រឹករហូតដល់ ៦:០០ យប់ ដោយមានការផ្លាស់ប្ដូរបន្តិចបន្តួចតាមរដូវកាលខុសៗគ្នានៃឆ្នាំនោះ ។

សូមចម្លងតារាងខាងក្រោមដាក់លើក្ដារខៀន ឬ រៀបចំវាជាឯកសារចែកឲ្យសិស្ស ៖

ពួកអ្នកធ្វើការ ( ម៉ោងចាប់ផ្ដើម )	ប្រាក់បៀវត្សរ៍ដែលបានព្រមព្រៀង	ចំនួនម៉ោងដែលបានធ្វើការ	ចំនួនប្រាក់ដែលត្រូវបង់
ព្រឹកព្រលឹម ( ៦:០០ ព្រឹក )
ម៉ោងទី ៣ ( ៩:០០ ព្រឹក )
ម៉ោងទី ៦ ( ១២:០០ ថ្ងៃត្រង់ )
ម៉ោងទី ៩ ( ៣:០០ រសៀល )
ម៉ោងទី ១១ ( ៥:០០ ល្ងាច )

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យធ្វើការជាក្រុមតូចៗ ។ ចូរសុំឲ្យពួកគេអាន ម៉ាថាយ ២០:១–៧ នៅក្នុងក្រុមរបស់ខ្លួន រកមើលរយៈពេលធ្វើការដែលក្រុមនីមួយៗបានធ្វើ និងប្រាក់បៀវត្សរ៍ដែលពួកគេបានព្រមព្រៀង ។ ( សូមពន្យល់ថា « ១ កាក់ » សំដៅលើប្រាក់មួយកាក់ ដែលជាប្រាក់មួយកាក់របស់រ៉ូម ហើយវាប្រហាក់ប្រហែលនឹងថ្លៃធ្វើការមួយថ្ងៃសម្រាប់អ្នកធ្វើការម្នាក់ ) ។

លុះដល់ពេលកំណត់ហើយ សូមឲ្យសិស្សពីរបីនាក់ឡើងមកក្ដារខៀន ហើយបំពេញជួរឈរទីមួយក្នុងតារាង ( ឬសូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យបំពេញវានៅលើសំណៅដែលអ្នកបានផ្ដល់ឲ្យ ) ។

តើអ្នកគិតថានរណាទៅដែលគួរទទួលបានកម្រៃច្រើនជាងគេ ?

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាថាយ ២០:៨-១០ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលពីប្រាក់កម្រៃដែលពួកអ្នកធ្វើការមួយក្រុមៗទទួលបាន ។

តើប្រាក់កម្រៃអ្វីដែលពួកអ្នកធ្វើការមួយក្រុមៗទទួលបាន ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយ សូមសរសេរ ១ កាក់ នៅក្នុងប្រអប់នីមួយៗក្នុងជួរឈរដែលសរសេរថា « ចំនួនប្រាក់ដែលត្រូវបង់ » ) ។
ប្រសិនបើអ្នកស្ថិតនៅក្នុងចំណោមពួកអ្នកធ្វើការទាំងនោះ ដែលបានធ្វើការពេញមួយថ្ងៃ តើអ្នកមានគំនិត ឬអារម្មណ៍បែបណាដែរ ពេលអ្នកទទួលបានរង្វាន់ដូចគ្នានឹងអ្នកដែលបានធ្វើការតែមួយម៉ោងនោះ ?

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាថាយ ២០:១១-១៤ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថាតើជន ដែលបានធ្វើពេញមួយថ្ងៃនិយាយអ្វីខ្លះទៅម្ចាស់ចម្ការ និង អ្វីដែលគាត់បាននិយាយមកពួកគេវិញ ។

តើអ្វីទៅជាការត្អូញត្អែររបស់ជនដែលបានធ្វើការពេញមួយថ្ងៃ ?
តើម្ចាស់ចម្ការបាននិយាយតបមកវិញយ៉ាងម៉េចខ្លះ ?
តើម្ចាស់ចម្ការមានភាពយុត្តិធម៌ ( ភាពស្មើគ្នា ) ចំពោះជនដែលបានធ្វើការពេញមួយថ្ងៃយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ?

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យស្គាល់សេចក្ដីពិតមួយនៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនេះសូមពន្យល់ថា ប្រាក់កម្រៃមួយកាក់នោះអាចតំណាងឲ្យជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ដូចដែលបានចែងនៅក្នុង ម៉ាថាយ ១៩:២៩ ។ សូមសរសេរប្រយោគមិនពេញលេញខាងក្រោម នៅលើក្ដារខៀន ៖ ព្រះប្រទានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចដល់មនុស្សទាំងអស់ដែល …

ប្រសិនបើរង្វាន់នៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនេះតំណាងឲ្យជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច តើអ្នកធ្វើការតំណាងឲ្យអ្វី ? ( សិស្សអាចមានចម្លើយខុសៗគ្នា ប៉ុន្តែត្រូវគូសបញ្ជាក់ថា អ្នកធ្វើការក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនេះអាចតំណាងឲ្យការធ្វើ និង ការរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាដ៏ពិសិដ្ឋជាមួយព្រះ ។ ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយ សូមបំពេញសេចក្ដីពិតនៅលើក្ដារខៀនដូចខាងក្រោមនេះ ៖ ព្រះប្រទានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចដល់មនុស្សគ្រប់រូបដែលជ្រើសរើសធ្វើ ហើយ រក្សាសេចក្តីសញ្ញាជាមួយទ្រង់ ) ។

សូមចង្អុលបង្ហាញថា សេចក្ដីពិតនេះជួយយើងឲ្យយល់ពីសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌សម្រាប់បុគ្គលទាំងឡាយ ដែលពុំបានធ្វើ ឬរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាកាលពីក្មេង និង សម្រាប់ជនដែលគ្មានឱកាសធ្វើកិច្ចការនេះរហូតក្រោយពីពួកគេស្លាប់ ( សូមមើល គ. និង ស. ១៣៧:៧–៨ ) ។

ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា ការដឹងថាព្រះប្រទានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចដល់មនុស្សគ្រប់រូបដែលជ្រើសធ្វើ ហើយរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាពិសិដ្ឋជាមួយនឹងទ្រង់ ជារឿងសំខាន់សម្រាប់យើង មិនថាវាអាចកើតឡើងនៅពេលណានោះទេ ?

សូមរំឭកសិស្សពីសិស្សទីពីរដែលបានអាវ៉ង់តែម្ដង រួចសួរ ៖

តើអ្នកគិតថាសិស្សម្នាក់នេះគួរទទួលបានរង្វាន់អ្វីទៅសម្រាប់ការធ្វើអាវ៉ង់តែម្ដងនោះ? ( សូមឲ្យសិស្សនោះនូវរង្វាន់ដូចគ្នា ដែលអ្នកបានឲ្យទៅសិស្សដែលបានអាវ៉ង់ ១០ ដង ) ។

ចូរសុំឲ្យសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាថាយ ២០:១៥-១៦ ឮៗ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថាម្ចាស់ចម្ការបានតបទៅកាន់ជនដែលត្អូញត្អែរពីសេចក្ដីសប្បុរសរបស់លោកចំពោះពួកអ្នកធ្វើការផ្សេងទៀតយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ។

តើអ្នកគិតថាម្ចាស់ចម្ការចង់មានន័យយ៉ាងដូចម្ដេច នៅពេលលោកបានសួរថា « តើភ្នែកអ្នកឃើញអាក្រក់ ពីព្រោះខ្ញុំល្អឬអី ? » ( ខទី ១៥ ) ។

សូមពន្យល់ថា អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បកស្រាយសំណួរនេះដូចខាងក្រោម ៖ « ហេតុអ្វីបានជា អ្នក មានចិត្តច្រណែនដោយសារ យើង ជ្រើសរើសដើម្បីមានចិត្តល្អ ? » ( « The Laborers in the Vineyard » Ensign ឬ Liahona ខែឧសភា ឆ្នាំ២០១២ ទំព័រ ៣១ ) ។

តើឃ្លាថា « បានហៅមនុស្សជាច្រើន តែរើសបានតិចទេ » ដែលចែងក្នុងខទី ១៦ មានន័យដូចម្ដេច ? ( ការបាន ហៅ មានន័យថា ការអញ្ជើញឲ្យចូលរួមនៅក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ ការ រើស មានន័យថាការទទួលបានពរជ័យរបស់ទ្រង់—រួមបញ្ចូលទាំងពរជ័យនៃជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។ សូមមើលផងដែរ គ. និង ស. ១២១:៣៤-៤០ ) ។
តើគោលការណ៍អ្វីខ្លះដែលយើងរៀនក្នុង ខទី ១៦ ? ( សិស្សអាចនឹងរកឃើញគោលការណ៍ជាច្រើន រួមបញ្ចូលទាំងគោលការណ៍ខាងក្រោមផងដែរ ៖ ប្រសិនបើយើងជ្រើសមានចិត្តច្រណែនចំពោះពរជ័យរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ដល់មនុស្សដទៃទៀត នោះយើងប្រហែលជាបាត់បង់ពរជ័យដែលទ្រង់សព្វព្រះទ័យប្រទានឲ្យយើង ) ។

សូមអានឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ហើយអញ្ជើញសិស្សឲ្យសញ្ជឹងគិតពីរបៀប ដែលពួកគេអាចល្បួងឲ្យច្រណែននឹងពរជ័យដែលព្រះវរបិតាសួគ៌ប្រទានដល់អ្នកដទៃ ៖

រូបភាព
អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន

« មានពេលខ្លះនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ពេលដែលមាននរណាម្នាក់ទៀតទទួលបានពរជ័យ ដែលនឹកស្មានមិនដល់ ឬទទួលបានការទទួលស្គាល់ជាពិសេសខ្លះ ។ តើខ្ញុំអាចសុំអង្វរយើងកុំឲ្យឈឺចាប់—ហើយកុំឲ្យមានចិត្តច្រណែនបានទេ—នៅពេលសំណាងល្អបានឲ្យទៅអ្នកផ្សេងនោះ ? យើងមិនត្រូវអន់ថយនោះទេ នៅពេលអ្នកផ្សេងត្រូវបានផ្ដល់ពរបន្ថែមនោះ ។ យើងពុំមែនរស់នៅក្នុងការប្រកួតគ្នា ដើម្បីមើល ឃើញ ថា តើនរណាគឺជាអ្នកមានជាងគេបំផុត ឬមានទេពកោសល្យជាងគេបំផុត ឬស្អាតជាងគេបំផុតឬក៏មានពរជ័យជាងគេបំផុតនោះទេ ។ ការប្រកួតដែលយើងកំពុងធ្វើនោះ តាមពិតទៅ គឺជាការប្រកួតទាស់នឹងអំពើបាប ។ …

« … ការមានចិត្តលោភលន់ ការត្អូញត្អែរ ការបំបាក់បំបែកសុភមង្គល របស់គេ មិនបានជួយអ្នកឲ្យឈរខ្ពស់ជាងមុនទេ ឬការធ្វើឲ្យអ្នកដទៃខ្មាស់គេក៏មិនបានធ្វើឲ្យមុខមាត់របស់អ្នកបានល្អប្រសើរដែរ ។ ដូច្នេះសូមមានចិត្តល្អ និងមានអំណរគុណដែលព្រះមានព្រះទ័យល្អ ។ វាជារបៀបមួយសប្បាយក្នុងការរស់នៅ » ( « Laborers in the Vineyard » ទំព័រ ៣១, ៣២ ) ។

សូមចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកពី សេចក្ដីពិតដែលសិស្សបានស្គាល់ នៅពេលពួកគេបានសិក្សារឿងប្រៀបប្រដូចស្តីពីពួកអ្នកធ្វើការនៅក្នុងចម្ការ ។

សូមសរសេរសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះនៅលើក្ដារខៀន ។ សូមទុកពេលឲ្យសិស្សបំពេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នោះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ចំណាំក្នុងថ្នាក់ ឬសៀវភៅកំណត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ៖ ផ្អែកលើអ្វីដែលខ្ញុំបានរៀននៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ ខ្ញុំនឹង …

លុះដល់ពេលកំណត់ហើយ សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ដែលឥតភ័យបារម្ភឲ្យចែកចាយជាមួយសិស្សក្នុងថ្នាក់អំពីអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរ ។

មេរៀនបន្ទាប់ ( ម៉ាថាយ ២៣:១-២៦:៣០ )

ដើម្បីជួយរៀបចំសិស្សសម្រាប់មេរៀនបន្ទាប់ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យពិចារណាថា ពួកគេអាចរៀបចំខ្លួនយ៉ាងណា ឲ្យបានល្អបំផុតសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ តើសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះ ដែលត្រូវបានបង្រៀននៅពេលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប្រទានរឿងប្រៀបប្រដូចស្ដីពីស្ត្រីព្រហ្មចារីទាំងដប់នាក់ ទេពកោសល្យ និងសត្វចៀម និងសត្វពពែ ? តើពិធីបរិសុទ្ធអ្វីខ្លះ ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្កើតដើម្បីជំនួសឲ្យបុណ្យរំលង ? សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលចម្លើយនៅក្នុងការសិក្សានៅសប្ដាហ៍ក្រោយ ។