Pasiuna sa 1 Pedro

Ang tema nga anaa sa tibuok Nahaunang Sulat ni Apostol Pedro mao nga pinaagi sa Pag-ula ni Jesukristo, ang mga disipulo sa Manluluwas sa matinud-anong paagi makalahutay ug makapanagang sa pag-antus ug pagpanglutos. Ang matag kapitulo sa 1 Pedro naghisgot sa mga pagsulay o mga pag-antus, ug gitudlo ni Pedro nga ang mainantusong paglahutay sa mga pagsulay “labi pang bililhon kay sa … bulawan” ug makatabang sa mga tumutuo sa pag-angkon og “kaluwasan sa [ilang] mga kalag” (1 Pedro 1:7, 9). Gipahinumduman usab ni Pedro ang mga Santos sa ilang pagka-sila isip “usa ka kaliwatan nga pinili, ang kahugpungan sa mga harianong sacerdote [priesthood], ang nasud nga balaan, ang katawhan nga iyang kaugalingon sa Dios” (1 Pedro 2:9). Pinaagi sa pagtuon sa tambag nga gihatag ni Pedro niini nga sulat, makadawat kamo og paglaum, pagdasig, ug kalig-on nga makatabang ninyo sa mga hagit nga inyong atubangon.

Ang tagsulat niini nga sulat mao si “Pedro, apostol ni Jesukristo” (1 Pedro 1:1).

“Sa orihinal si Pedro nailhan nga Simeon o Simon (2 .Ped. 1:1), usa ka mangingisda sa Betsaida nagpuyo sa Capernaum uban sa iyang asawa. … Si Pedro gitawag uban sa iyang igsoon nga lalaki nga si Andres nga mahimo nga tinun-an ni Jesukristo (Mat. 4:18–22; Marcos 1:16–18; Lucas 5:1–11). …

“… Ang Ginoo mipili [ni Pedro] nga maghupot sa mga yawe sa gingharian ibabaw sa yuta (Mat. 16:13–18). …

“Si Pedro mao ang labaw nga Apostol sa iyang panahon” (Giya ngadto sa mga Kasulatan, “Pedro,” scriptures.lds.org).

Ang mga sinulat ni Pedro nagpakita sa iyang paglambo gikan sa pagkamangingisda ngadto sa pagkatalagsaong Apostol.

Gihimo ni Pedro kini nga unang sulat siguro sa mga tunga-tunga sa A.D. 62 ug 64. Gisulat niya gikan sa “Babelonia” (1 Pedro 5:13), tingali usa ka simbolikanhong pagpasabut sa Roma.

Gidawat sa kinatibuk-an nga si Pedro namatay atol sa pangagamhanan sa Romano nga emperador nga si Nero—nga gibana-bana human sa A.D. 64, dihang nagsugod si Nero sa paggukod sa mga Kristiyanos (tan-awa sa Giya ngadto sa mga Kasulatan, “Pedro, Ang unang epistola ni Pedro”).

Gitumong ni Pedro kini nga sulat ngadto sa mga miyembro sa Simbahan nga namuyo sa lima ka mga probinsya sa Roma sa Asia Minor, nga nahimutang sa moderno nga Turkey (tan-awa sa 1 Pedro 1:1). Gikonsiderar ni Pedro ang iyang mga magbabasa nga “pinili” sa Dios (1 Pedro 1:2). Misulat siya sa paglig-on ug pag-awhag sa mga Santos “sa pagkatinuod sa [ilang] pagtuo” (1 Peter 1:7) ug sa pag-andam kanila sa umaabut nga “magasilaob nga kalisdanan” (1 Pedro 4:12). Ang mensahe ni Pedro nagtudlo usab kanila unsaon sa pagsagubang ang pagpanggukod (tan-awa sa 1 Pedro 2:19–23; 3:14–15; 4:13).

Ang tambag ni Pedro haum kaayo sa panahon tungod kay ang mga miyembro sa Simbahan hapit na moabut sa panahon nga nagkagrabe ang pagpanggukod. Hangtud sa gibana-bana nga mga A.D. 64, sa panahon dihang gihimo ni Pedro kini nga sulat, ang gobyerno sa Roma sa kinatibuk-an mitugot sa Kristiyanismo. Pagka Hulyo nianang tuiga, usa ka sunog ang migun-ob sa dako nga bahin sa Roma, ug gihungihong nga si Emperador Nero mismo ang mimando nga kini sunugon. Sa paningkamot nga mabalhin ang pasangil niana nga kadaot, gipasanginlan sa pipila ka prominenting mga Romano ang mga Kristiyanos nga maoy nagsunog. Dinhi nagsugod ang pagpanggukod sa mga Kristiyanos sa tibuok Empiryo sa Roma. Gipasabut ni Pedro nga kon ang mga Santos “paantuson tungod sa iyang pagka-Kristohanon” (1 Pedro 4:16), mahimo nilang bation ang kalipay sa kahibalo nga nagsunod sila sa mga tunob ni Jesukristo (tan-awa sa 1 Pedro 2:19–23; 3:15–18; 4:12–19).

Taliwala sa kasakit ug pagpanggukod nga giantus sa mga Santos sa iyang panahon, giawhag sila ni Pedro nga maghigugmaay ug magbinatiay (tan-awa sa 1 Pedro 1:22; 3:8–9). Dugang pa, atong mabasa sa 1 Pedro 5 nga si Pedro mipasabut sa unsang paagi ang mga lider sa Simbahan molig-on sa ilang mga kongregasyon.

Kini nga sulat tingali naglangkob sa pinakaklaro nga mga pag-refer sa biblia bahin sa kalibutan sa mga espiritu ug sa buhat sa kaluwasan nga nanghitabo didto. Daklit nga gihisgutan ni Pedro nga si Jesukristo mibisita sa kalibutan sa mga espiritu sa pagwali [pagsangyaw] sa masinupakon nga mga espiritu nga nabuhi sa kapanahunan ni Noe (tan-awa sa 1 Pedro 3:18–20). Gidugang niya nga ang ebanghelyo gisangyaw ngadto sa mga patay na aron ang patay nang mga tawo may oportunidad nga mahukman sa samang pamaagi sa mga buhi (tan-awa sa 1 Pedro 4:5–6). Sa atong dispensasyon, gipamalandungan ni Presidente Joseph F. Smith ang gipasabut sa 1 Pedro 3:18–20 ug sa 1 Pedro 4:6 dihang nakadawat siya og pagpadayag nga naghatag og katin-awan sa mga doktrina mahitungod sa kalibutan sa mga espiritu (tan-awa sa D&P 138).

1 Pedro 1:1–2:10. Gisulat ni Pedro ang mga panginahanglan sa mga Santos nga mapalambo ang espiritwalidad aron madawat ang mahangturong mga ganti. Ang saad alang sa kaluwasan gihimong posible pinaagi sa bililhong dugo ni Jesukristo. Ang mga Santos “usa ka kaliwatan nga pinili, ang kahugpungan sa mga harianong sacerdote [priesthood], ang nasud nga balaan, ang katawhan nga iyang kaugalingon sa Dios” (1 Pedro 2:9) kinsa nakabaton og kalooy sa Dios.

1 Pedro 2:11–3:12. Ang mga disipulo ni Jesukristo nagtinguha sa pagpasidungog sa tanang tawo ug pagtugyan ngadto sa sibil nga mga awtoridad ug mga balaod. Namulong si Pedro ngadto sa piho nga mga pundok sa mga Santos: gawasnong mga lungsuranon, mga sulugoon, mga asawa, ug mga bana.

1 Pedro 3:13–5:14. Kon gumikan sa pagpanggukod nag-antus ang mga Santos, kinahanglan nilang hinumduman ang ehemplo ni Jesukristo, kinsa nag-antus ug dayon naangkon ang kahimayaan. Gisangyaw ni Jesukristo ang ebanghelyo ngadto sa mga patay aron sila makadawat og patas nga paghukom. Ang mga lider sa Simbahan nagsunod sa ehemplo ni Jesukristo sa pag-atiman sa mga panon sa Dios. Ang mga Santos kinahanglang magpaubos sa ilang kaugalingon ug itugyan ang ilang mga kabalaka ngadto sa Dios.