Pasiuna sa Sulat ni Pablo ngadto sa mga Taga-Efeso

“Ang mga Taga-Efeso usa ka sulat para sa tibuok kalibutan, sa mga Judeo ug mga Hentil, para sa mga bana ug asawa, sa mga ginikanan ug mga anak, para sa mga agalon ug sulugoon. Kini ang hunahuna ug kabubut-on sa Dios sa kapanahunan ni Pablo; tingog kini sa inspirasyon sa atong panahon; sulat kini nga maila gayud ug magamit sa tanan.

“… Naglangkob kini sa pinakamaayong mga sinulat ni Pablo, ug dokumento kini nga may kalabutan sa sukaranang mga butang, sa mga ebanghelyo sa Dios sa tanan nga makaluwas nga himaya niini” (Bruce R. McConkie, Doctrinal New Testament Commentary, 3 vols. [1965–73], 2:489).

Ang pagtuon niini nga Sulat ngadto sa mga Taga-Efeso modasig sa mga estudyante sa paghikling sa mga butang niining kalibutana ug makatabang nila nga molambo ang ilang pagka-espiritwal ug mas makakat-on sa hingpit nga pag-ambit sa kahiusahan ug panagdait sa Simbahan.

Si Apostol Pablo ang mihimo niini nga Sulat ngadto sa mga taga Efeso (tan-awa sa Mga Taga-Efeso 1:1).

Gipamahayag ni Pablo nga usa siya ka binilanggo sa panahon nga iyang gihimo kini nga Sulat ngadto sa mga Taga-Efeso (tan-awa sa Mga Taga-Efeso 3:1; 4:1; 6:20). Ang Mga Taga-Efeso tingali gisulat atol sa unang pagkabilanggo ni Pablo sa Roma, mga A.D. 60–62 (tan-awa sa Giya ngadto sa mga Kasulatan, “Epistola ni Pablo, Mga,” scriptures.lds.org). Niining panahona si Pablo ubos sa house arrest, apan may kagawasan siya sa pagdawat og mga bisita ug pagtudlo sa ebanghelyo (tan-awa sa Mga Buhat 28:16–31).

Sa King James nga Bersyon sa Biblia, ang Mga Taga-Efeso 1:1 namahayag nga ang Sulat ngadto sa mga Taga-Efeso gihimo para sa “mga santos nga nagpuyo sa Efeso.” Hinoon, ang pinakauna nga manuskrito sa mga Taga-Efeso walay mga pulong nga “anaa sa Efeso.” Nagsugyot kini sa posibilidad nga basin og kini gisulat ni Pablo nga wala ipiho nga para kini sa mga taga Efeso apan para sa daghang mga kongregasyon sa mga Santos, lakip niadtong anaa sa Efeso. Ang Efeso nagsilbi nga punoang buhatan [headquarters] ni Pablo atol sa ikatulo niyang misyonaryo nga panaw (tan-awa sa Mga Buhat 19:9–10; 20:31), ug may dako siyang pagbati para niining mga tawhana (tan-awa sa Mga Buhat 20:17, 34–38).

Niini nga sulat, namulong si Pablo ngadto sa mga Hentil nga mga miyembro sa Simbahan (tan-awa sa Mga Taga-Efeso 2:11) nga tingali bag-ong mga kinabig (see Mga Taga-Efeso 1:15). Misulat siya aron matabangan sa paglambo ang espiritwalidad ug pagpamatuod sa mga miyembro nang daan. Ang nag-una niyang mga katuyoan mao ang pagtabang niining bag-ong mga kinabig nga motubo ang ilang espiritwal nga kahibalo bahin sa Dios ug sa Simbahan (tan-awa sa Mga Taga-Efeso 1:15–18; 3:14–19); sa pagpasiugda og panaghiusa, ilabi na sa mga Hentil ug mga Santos nga Judeo (tan-awa sa Mga Taga-Efeso 2:11–22; 4:1–16; 5:19–6:9); ug sa pag-awhag sa mga Santos nga makabatok sa mga gahum sa dautan (tan-awa sa Mga Taga-Efeso 4:17–5:18; 6:10–18). Daghang mga Santos sa Efeso ang nagpuyo nga matarung igo nga masilyo sila ngadto sa kinabuhing dayon (tan-awa sa Mga Taga-Efeso 1:13; Bruce R. McConkie, Doctrinal New Testament Commentary, 2:493–94).

Ang mga Taga-Efeso naglangkob sa daghang pagtulun-an ug mga ideya nga pamilyar sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw, lakip sa pag-orden nang daan, sa dispensasyon sa kahingpitan sa mga panahon, sa Balaang Espiritu sa Saad, sa kaimportante sa mga propeta ug mga apostoles, sa ideya sa usa ka tinuod ug hiniusa nga Simbahan, ug sa lain-laing mga office, mga calling, ug mga function diha sa organisasyon sa Simbahan. Kini nga sulat naglangkob usab og pipila ka pinakamaayong mga pagtulun-an bahin sa pamilya nga makita bisan asa sa kasulatan.

Mga Taga-Efeso 1:1–4:16 Gisulat ni Pablo ang mahitungod sa pag-orden nang daan sa mga Santos nga modawat sa ebanghelyo; ang dispensasyon sa kahingpitan sa mga panahon; ang pagsilyo pinaagi sa Balaang Espiritu sa Saad; kaluwasan pinaagi sa grasya; ang kahiusahan sa mga Hentil ug mga Santos nga mga Judeo sa Simbahan; usa ka Ginoo, usa ka pagtuo, usa ka bunyag; ang katuyoan sa Simbahan; ug ang organisasyon sa Simbahan nga dunay pundasyon sa mga propeta ug mga apostoles, nga si Jesukristo ang punoang tukurang bato. Gitudlo ni Pablo nga ang Dios mopundok sa tanang butang kauban ni Kristo diha sa dispensasyon sa kahingpitan sa kapanahunan.

Mga Taga-Efeso 4:17–6:24 Giawhag ni Pablo ang mga Santos nga gamiton ang tinuod nga doktrina sa inadlaw nilang pagpakabuhi. Iya silang gidasig nga hukason ang daan nilang pagkatawo (kanhi nilang mga sala) ug isul-ob ang bag-ong pagkatawo nga nahimo gumikan ni Kristo. Mihatag siya og tambag sa mga asawa, mga bana, mga anak, ginikanan, mga sulugoon, agalon, ug sa mga kongregasyon. Giawhag niya ang mga Santos sa “pagsul-ob sa tibuok hinagiban sa Dios” (Mga Taga-Efeso 6:11).