Pasiuna sa Nahauna nga Sulat ni Apostol Pedro

Usa ka tema nga makita sa tibuok Nahauna nga Sulat ni Apostol Pedro mao nga pinaagi sa Pag-ula ni Jesukristo, ang mga disipulo sa Manluluwas matinud-anon nga makalahutay ug makatubag sa pag-antus ug pagpanggukod. Matag kapitulo sa 1 Pedro nagsulti sa mga pagsulay o pag-antus, ug mitudlo si Pedro nga ang mapailubong pagsagubang sa mga pagsulay “labi pang bililhon kay sa bulawan” ug makatabang sa mga tumutuo nga makabaton og “kaluwasan sa [ilang] mga kalag” (1 Pedro 1:7, 9). Mipahinumdom usab si Pedro sa mga Santos sa ilang pagkatawo isip “usa ka kaliwatan nga pinili, ang kahugpungan sa mga harianong sacerdote, ang nasud nga balaan, ang katawhan nga iyang kaugalingon sa Dios” (1 Pedro 2:9). Pinaagi sa pagtuon sa tambag nga gihatag ni Pedro niini nga sulat, ang mga estudyante makadawat og paglaum, pag-awhag, ug kalig-on nga makatabang kanila sa mga hagit nga ilang giatubang.

Ang tagsulat niini nga sulat mao si “Pedro, apostol ni Jesukristo” (1 Pedro 1:1). “Si Pedro sa sinugdanan nailhan nga si Simeon o Simon (2 Ped. 1:1), usa ka mananagat sa Betsaida nga nagpuyo sa Capernaum uban sa iyang asawa. … Si Pedro gitawag uban sa iyang igsoon nga lalaki nga si Andres nga mahimo nga tinun-an ni Jesukristo (Mat. 4:18–22; Marcos 1:16–18; Lucas 5:1–11). …

“… Ang Ginoo mipili [ni Pedro] sa paghupot sa mga yawe sa gingharian ibabaw sa yuta (Mat. 16:13–18). …

“Si Pedro mao ang labaw nga Apostol sa iyang panahon” (Giya ngadto sa mga Kasulatan, “Pedro,” scriptures.lds.org).

Ang mga sinulat ni Pedro nagpakita sa iyang pagtubo gikan sa usa ka yano nga mananagat ngadto sa usa ka gamhanan nga Apostol.

Lagmit si Pedro misulat sa iyang Nahauna nga Sulat tali sa A.D. 62 ug 64. Misulat siya gikan sa “Babilonia” (1 Pedro 5:13), tingali usa ka simbolikanhong pagtawag sa Roma.

Gidawat sa kadaghanan nga namatay si Pedro sa panahon sa paghari sa Romano nga emperador nga si Nero—lagmit human sa A.D. 64, dihang si Nero misugod sa pagpanggukod sa mga Kristiyano (tan-awa sa Giya ngadto sa mga Kasulatan, “Pedro”).

Gitunong ni Pedro kini nga sulat ngadto sa mga miyembro sa Simbahan nga nagpuyo sa lima ka Romano nga mga probinsya sa Asia Minor, nga anaa sa Turkey (tan-awa sa 1 Pedro 1:1). Naghunahuna si Pedro sa iyang mga magbabasa isip mga “gipili” sa Dios (1 Pedro 1:2). Misulat siya aron sa paglig-on ug pag-awhag sa mga Santos diha sa “pagkatinuod sa [ilang] pagtuo” (1 Pedro 1:7) ug sa pag-andam nila alang sa umaabut nga “magasilaob nga kalisdanan” (1 Pedro 4:12). Ang mensahe ni Pedro mitudlo usab nila unsaon pagtubag sa pagpanggukod (tan-awa sa 1 Pedro 2:19–23; 3:14–15; 4:13).

Takdo gayud kaayo ang tambag ni Pedro tungod kay ang mga miyembro sa Simbahan duol na sa usa ka panahon sa grabeng pagpanggukod. Hangtud sa gibana-bana nga A.D. 64, sa panahon nga si Pedro misulat niini nga epistola, ang Romano nga gobyerno nagmatugtanon alang sa Kristiyanismo. Sa Hulyo nianang tuiga, usa ka sunog milaglag sa dakong bahin sa Roma, ug gihungihong nga si Emperador Nero mismo ang misugo sa pagpasiugda sa sunog. Sa pagpaninguha nga mapatipas ang pasangil, ang pipila ka inila nga mga Romano mipasangil sa mga Kristiyano nga maoy mipasiugda sa sunog. Kini misangpot sa hilabihan nga pagpanggukod sa mga Kristiyano sa tibuok Kagamhanan sa Roma. Mipasabut si Pedro nga kon ang mga Santos “[nag-antus] tungod sa [ilang] pagka-Cristohanon” (1 Pedro 4:16), makabati sila og kalipay sa kahibalo nga nagsunod sila sa mga lakang ni Jesukristo (tan-awa sa 1 Pedro 2:19–23; 3:15–18; 4:12–19).

Samtang nagsagubang sa kasakit ug pagpanggukod ang mga Santos sa iyang panahon, miawhag si Pedro nila nga modangup sa usag usa diha sa gugma ug kalumo (tan-awa sa 1 Pedro 1:22; 3:8–9). Dugang pa, mabasa nato sa 1 Pedro 5 nga mipasabut si Pedro unsaon sa mga lider sa Simbahan pagpalig-on sa ilang mga kongregasyon.

Kini nga sulat naglangkob sa tingali labing klaro nga biblikanhong paghisgot sa kalibutan sa espiritu ug sa buhat sa kaluwasan nga gihimo didto. Gihisgutan ni Pedro sa daklit nga mibisita si Jesukristo sa kalibutan sa espiritu aron sa pagsangyaw sa dili masulundon nga mga espiritu nga nabuhi sa panahon ni Noe (tan-awa sa 1 Pedro 3:18–20). Gidugang niya nga ang ebanghelyo gisangyaw ngadto sa mga patay aron mahatagan ang mga patay og oportunidad nga mahukman sa samang mga sumbanan sa mga buhi (tan-awa sa 1 Pedro 4:5–6). Sa atong dispensasyon, si Presidente Joseph F. Smith namalandong sa unsay gipasabut sa 1 Pedro 3:18–20 ug 1 Pedro 4:6 sa dihang midawat siya og pagpadayag nga nagklaro sa mga doktrina mahitungod sa kalibutan sa espiritu (tan-awa sa D&P 138).

1 Pedro 1:1–2:10 Nagsulat si Pedro sa panginahanglan sa mga Santos nga motubo sa espirituhanon nga paagi aron makadawat og mahangturong mga ganti. Ang saad sa kaluwasan nahimong posible pinaagi sa bililhong dugo ni Kristo. Ang mga Santos maoy “usa ka kaliwatan nga pinili, ang kahugpungan sa mga harianong sacerdote, ang nasud nga balaan, ang katawhan nga iyang kaugalingon sa Dios” (1 Pedro 2:9) kinsa nakabaton sa kalooy sa Dios.

1 Pedro 2:11–3:12 Mga disipulo ni Jesukristo nagtinguha nga motamud sa tanang tawo ug motugyan ngadto sa sibil nga mga awtoridad ug mga balaod. Mipatunong si Pedro sa iyang sulat ngadto sa piho nga mga grupo sa mga Santos: gawasnon nga mga lungsuranon, mga sulugoon, mga asawa, ug mga bana.

1 Pedro 3:13–5:14 Kon ang pagpanggukod mopaantus sa mga Santos, sila angay nga mohinumdom sa ehemplo ni Jesukristo, kinsa nag-antus ug dayon nakaangkon og kahimayaan. Misangyaw sa Jesukristo sa ebanghelyo ngadto sa mga patay aron unta sila makadawat og makiangayon nga paghukom. Ang mga lider sa Simbahan nagsunod sa ehemplo ni Jesukristo sa pag-amuma sa panon sa Dios. Ang mga Santos angay nga mopaubos sa ilang mga kaugalingon ug motugyan sa ilang mga kabalaka ngadto sa Dios.