Ի պատասխան երեցների հարցերի Սիոն քաղաքը կառուցելու մասին, Տերը հայտնություն տվեց, որը 1831թ. օգոստոսի 1-ին գրառվեց Վարդապետություն և Ուխտեր 58-ում:Հատվածներ 34–65 պարունակում են հրահանգներ նվիրաբերման օրենքով ապրելու մասին նրանց համար, ովքեր տեղափոխվել էին Սիոն: Այս հատվածներում Տերը նաև ուսուցանում է ապաշխարության սկզբունքները, պատվիրում է երեցներին քարոզելու ավետարանը և խորհուրդներ է տալիս նրանց Սիոնը կառուցելու վերաբերյալ:
Ուսուցման առաջարկներ
Նախորդ դասին ուսանողներին հանձնարարվեց օգտագործել իրենց կամքի ազատությունը՝ անելով որևէ գործ մինչև հաջորդ հանդիպումը: Ստուգեք այդ առաջադրանքը, խնդրելով ուսանողների կիսվել բարի գործի մեջ «ջերմեռանդ ներգրավված լինելու» իրենց փորձառություններով (ՎևՈւ 58.27):
Տերը հրահանգներ է տալիս Սիոնի վերաբերյալ և ուսուցանում ապաշխարության սկզբունքները
Մինչև դասը սկսելը գրեք հետևյալ հարցը գրատախտակին. Ի՞նչ է նշանակում ապաշխարել:
Խնդրեք մի քանի ուսանողների պատասխանել այս հարցին: Այնուհետև գրեք հետևյալ հարցերը գրատախտակին. Ինչպե՞ս ես կարող եմ իմանալ, թե արդյոք լիարժեք ապաշխարել եմ: Ինչպե՞ս ես կարող եմ իմանալ, որ Տերը ներել է իմ մեղքերը:
Հրավիրեք ուսանողներին պատասխանել հետևյալ հարցերին իրենց դասարանային նոթատետրերում կամ սուրբ գրությունների ուսումնասիրության օրագրերում: Այնուհետև նրանց մի քանի րոպե ժամանակ տվեք գրելու համար յուրաքանչյուր հարցի պատասխանը: Բավարար ժամանակից հետո տեղեկացրեք նրանց, որ կանդրադառնաք նրանց պատասխաններին ավելի ուշ դասի ընթացքում:
Ամփոփեք Վարդապետություն և Ուխտեր 58.34-37, բացատրելով, որ շատ երեցներ, որոնք ճանապարհորդել էին Միսսուրի և պետք է ապրեին այնտեղ, ուզում էին իմանալ, թե ինչպես պետք է պլանավորեին, կազմակերպեին և կառուցեին Սիոն քաղաքը: Տերը հրահանգեց նրանց, ովքեր տեղափոխվում էին Միսսուրի, նվիրաբերել իրենց փողը և ունեցվածքը Սիոնը կառուցելու գործին: Մարտին Հարրիսին հրահանգ տրվեց օրինակ ծառայել, փող տալով եպիսկոպոսին: Նա նվիրաբերեց մեծ գումար օգնելու համար Եպիսկոպոս Էդվարդ Պատրիջին հող գնել Եկեղեցու համար:
Գրեք հետևյալ անունները գրատախտակին. Մարտին Հարրիս, Վիլյամ Վ․ Ֆելփս, և Զիբա Պիտերսոն: Ուսանողներից մեկին հրավիրեք բարձրաձայն կարդալ Վարդապետություն և Ուխտեր 58.38-41, 60 հատվածները: Դասարանին խնդրեք հետևել, փնտրելով, թե ինչ խորհուրդ տվեց Տերը Մարտին Հարրիսին, Վիլյամ Վ․ Ֆելփսին և Զիբա Պիտերսոնին Սիոնի կառուցմանը պատրաստվելու վերաբերյալ:
Երբ ուսանողները պատասխանեն հետևյալ հարցերին, գրեք նրանց պատասխանները գրատախտակին համապատասխան անվան տակ:
Համաձայն Տիրոջը, ո՞րն էր Մարտին Հարրիսի մեղքը: Տերն ի՞նչ ասաց նրան անել:
Համաձայն Տիրոջը, որո՞նք էին Վիլյամ Վ․ Ֆելփսի մեղքերը: Ի՞նչ Տերն ասաց նրան անել: (Դուք կարող եք բացատրել, որ «գերազանցություն է փնտրում» արտահայտությունը [հատված 41-ում] չի նշանակում անել մեր լավագույնը կամ փորձել բարելավել: Փոխարենը, այդ արտահայտությունը վերաբերում է անարդար, մեծամիտ ցանկությանը՝ երևալու ավելի լավը կամ ավելի կարևոր, քան այլ մարդիկ են:)
Ի՞նչ էր փորձում անել Զիբա Պիտերսոնը իր մեղքերի պատճառով:
Շեշտեք, որ այդ մարդկանց մեղքերի պատճառով նրանք չէին կարող օգնել կառուցել Սիոնը:
Որա՞նք են այն մի քանի ուղիները, որով մեր մեղքերը սահմանափակում են Տիրոջը ծառայելու մեր կարողությունը:
Ուսանողներից մեկին հրավիրեք բարձրաձայն կարդալ Վարդապետություն և Ուխտերի 58.42 հատվածը: Դասարանին խնդրեք հետևել` ուշադրություն դարձնելով, թե Տերն ինչ ուսուցանեց ապաշխարության մասին:
Համաձայն այդ հատվածի, ի՞նչ է խոստանում Տերը մեզ, եթե մենք ապաշխարենք մեր մեղքերը: (Ուսանողները պետք է գտնեն հետևյալ սկզբունքը. Եթե մենք ապաշխարենք մեր մեղքերից, Տերը կների մեզ և այլևս չի հիշի մեր մեղքերը: Գրեք այս սկզբունքը գրատախտակին: Կարող եք առաջարկել ուսանողներին նշել խոսքերը, որոնք ուսուցանում են այդ սկզբունքը հատված 42-ում:)
Մեր ո՞ր մեղքերին է վերաբերում այդ սկզբունքը: (Բոլոր:)
Հրավիրեք մի ուսանողի բարձրաձայն կարդալ Տասներկու Առաքյալների Քվորումի Նախագահ Բոյդ Ք․ Փաքերի խոսքերը. Դասարանին խնդրեք լսել, թե որ խոսքերն ու արտահայտություններն են առնչվում գրատախտակին գրված սկզբունքին:
Նկար
Նախագահ Բոյդ Ք. Փաքեր
«Կարևոր չէ, թե ինչպիսին են եղել մեր օրինազանցությունները, որքան մեծ վնաս են պատճառել դրանք ուրիշներին, դրանք կարող են մաքրվել: Ինձ համար սուրբ գրություններում առավել գեղեցիկ արտահայտությունը երևի թե Տիրոջ այս խոսքերն են. «Ահա, ով որ ապաշխարել է իր մեղքերից, նա ներվում է, և ես Տերս, այլևս չեմ հիշում դրանք» (ՎևՈւ 58.42):
«Սա է Հիսուս Քրիստոսի ավետարանի և Քավության խոստումը» («Քավությունը» Ensign կամ Լիահոնա նոյեմբեր 2012, 77):
Անդրադարձեք գրատախտակին գրված հարցերին:
Ինչպե՞ս է Տիրոջ խոստումը հատված 42-ում օգնում պատասխանել երրորդ հարցին. Ինչպե՞ս ես կարող եմ իմանալ, որ Տերը ներել է իմ մեղքերը: (Տիրոջ խոստումն օգնում է մեզ իմանալ, որ նա միշտ ներում է տալիս մեզ, եթե մենք ամբողջովին ապաշխարում ենք:)
Բացի այն, որ մենք իմանում ենք, որ Տերը խոստանում է ներել մեզ, երբ մենք ամբողջովին ապաշխարում ենք, ի՞նչ այլ ձևով մենք կարող ենք իմանալ, որ ներվել ենք:
Հրավիրեք մի ուսանողի բարձրաձայն կարդալ Առաջին Նախագահությունից Նախագահ Դիտեր Ֆ․ Ուխդորֆի խոսքերը. Ուսանողներին խնդրեք լսել, թե ինչպես կարող են իմանալ, որ Տերը ներել է իրենց մեղքերը:
Նկար
Նախագահ Դիտեր Ֆ. Ուխդորֆ
«Երբ մենք իսկապես ապաշխարենք, Քրիստոսը կհեռացնի մեր մեղավորության զգացողության բեռը: Մենք կարող ենք իմանալ, որ ներվել ենք և մաքրվել: Սուրբ Հոգին կհաստատի դա մեզ. Նա Մաքրագործողն է: Չկա ներման ավելի մեծ վկայություն» («Ապահով վերադարձի կետ», Ensign կամ Լիահոնա, մայիս 2007, 101):
Ինչպե՞ս է օրհնել ձեր կյանքը իմանալը, որ դուք կարող եք ներվել ձեր բոլոր մեղքերի համար:
Բացատրեք ուսանողներին, որ շատ մարդիկ սխալմամբ մտածում են, որ եթե դեռ հիշում են իրենց մեղքերը, ապա ամբողջովին չեն ապաշխարել: Հրավիրեք մի ուսանողի բարձրաձայն կարդալ Նախագահ Դիտեր Ֆ․ Ուխդորֆի հետևյալ խոսքերը. Դասարանին խնդրեք լսել, թե ինչու մենք կարող ենք դեռ հիշել մեր մեղքերը անգամ ապաշխարելուց հետո:
Նկար
Նախագահ Դիտեր Ֆ. Ուխդորֆ
«Սատանան կփորձի ստիպել մեզ հավատալ, որ մեր մեղքերը չեն ներվել, քանի դեռ մենք կարող ենք հիշել դրանք: Սատանան ստախոս է, նա փորձում է աղավաղել մեր տեսադաշտը և հեռացնում է մեզ ապաշխարության և ներման ուղուց: Աստված չի խոստացել, որ մենք չենք հիշի մեր մեղքերը: Հիշելը կօգնի մեզ չկատարել նորից նույն սխալները: Բայց եթե մենք մնանք ճշմարիտ և հավատարիմ, մեր մեղքերի հիշողությունները ժամանակի ընթացքում կմեղմանան: Դա կլինի ապաքինման և սրբագործման անհրաժեշտ ընթացքի մասը» («Ապահով վերադարձի կետ», 101).
Շեշտեք, որ գրատախտակին գրված խոստումը պայմանական է: Մենք կարող ենք ստանալ Տիրոջ ներումը միայն այն դեպքում, եթե անենք այն, ինչ կարող ենք, որպեսզի լիովին ապաշխարենք մեր մեղքերը:
Ի՞նչ է նշանակում ապաշխարել: (Կարող եք հրավիրել ուսանողներին կրկին անդրադառնալ գրատախտակին գրված հարցերի պատասխաններին:)
Ուսանողների պատասխաններից հետո խնդրեք մի ուսանողի բարձրաձայն կարդալ հետևյալ հայտարարությունը Երիտասարդներին զորացնելու համար գրքույկից: Դասարանին խնդրեք լսել, թե ինչ լրացուցիչ բաներ կարող են սովորել ապաշխարելու նշանակության մասին:
«Ապաշխարությունը ավելին է, քան սխալները պարզապես ընդունելը: Ապաշխարությունը մտքի և սրտի փոփոխություն է: Այն ներառում է մեղքից շրջվելը և ներման համար Աստծուն դիմելը: Այն թելադրվում է Աստծո հանդեպ սիրուց և Նրա պատվիրաններին հնազանդվելու անկեղծ ցանկությունից։ (Երիտասարդներին զորացնելու համար [գրքույկ 2011], 28):
Բացատրեք, որ ճշմարիտ ապաշխարությունը մի քանի պահանջներ է պարունակում: Այդ պահանջներից երկուսը գրված են Վարդապետություն և Ուխտեր 58.43-ում: Հրավիրեք ուսանողներից մեկին բարձրաձայն կարդալ այդ հատվածը: Դասարանին խնդրեք հետևել, փնտրելով այն երկու բաները, որոնք մենք պետք է անենք մեր մեղքերը լիովին ապաշխարելու համար:
Համաձայն հատված 43-ի, ի՞նչ երկու բան մենք պետք է անենք մեր մեղքերը լիովին ապաշխարելու համար: (Ուսանողները պետք է գտնեն հետևյալ սկզբունքը. Ապաշխարելու համար մենք պետք է խոստովանենք և թողնենք մեր մեղքերը: Գրեք այս սկզբունքը գրատախտակին):
Ինչպե՞ս է այս ճշմարտությունը օգնում մեզ պատասխանել այս հարցին. Ինչպե՞ս ես կարող եմ իմանալ, թե արդյոք լիարժեք ապաշխարել եմ: (Օգնեք ուսանողներին հասկանալ, որ մեղքերը խոստովանելը և թողնելը անհրաժեշտ են լիարժեք ապաշխարության համար:)
Ի՞նչ է նշանակում խոստովանել մեր մեղքերը:
Որպեսզի օգնեք ուսանողներին ավելի լավ հասկանալ, թե ինչ է նշանակում խոստովանել մեր մեղքերը, հրավիրեք մի ուսանողի բարձրաձայն կարդալ Տասներկու Առաքյալների Քվորումից Երեց Դ․ Թոդ Քրիստոֆերսոնի հետևյալ հայտարարությունը.
Նկար
Երեց Դ. Թոդ Քրիստոֆերսոն
«Խոստովանելը և թողնելը զորեղ գաղափարներ են: Դրանք ավելին են, քան սովորական «Ես ընդունում եմ դա: Ես ներողություն եմ խնդրում»: Խոստովանությունը սխալի և Աստծուն կամ մարդուն հասցրած վիրավորանքի խորը, երբեմն տենդային գիտակցումն է: («Ապաշխարության Աստվածային պարգևը» Ensign կամ Լիահոնա, նոյեմբեր 2011, 40):
Ինչպե՞ս կարող է մեր մեղքերը խոստովանելը օգնել մեզ հրաժարվել մեղքից և դիմել Աստծուն ներման համար:
Այս քննարկման ընթացքում ուսանողները կարող են մտածել, թե ինչ մեղքեր պետք է խոստովանեն և ում դրանք պետք է խոստովանեն: Բացատրեք, որ մենք պետք է խոտովանենք մեր բոլոր մեղքերը Երկնային Հորը: Լուրջ մեղսագործությունները, օրինակ սեռական բնույթի մեղքերը կամ պոռնոգրաֆիա օգտագործելը, պետք է նույնպես խոստովանել եպիսկոպոսին կամ ճյուղի նախագահին:
Անդրադարձեք գրատախտակին գրված վերջին ճշմարտությանը:
Ի՞նչ է նշանակում թողնել մեր մեղքերը: (Մեր մեղքերից լիովին հրաժարվելը և այլևս դրանք չկրկնելը:)
Վկայեք Փրկչի Քավության և ապաշխարության և ներման ձեր քննարկած սկզբունքների մասին: Հրավիրեք ուսանողներին խորհել, արդյոք կան մեղքեր, որի համար պետք է ապաշխարեն, և խրախուսեք նրանց ապաշխարել, գործելով համաձայն իրենց սովորած ճշմարտությունների:
Տերը պատվիրում է երեցներին քարոզել ավետարանը և խորհուրդներ է տալիս նրանց Սիոնը կառուցելու վերաբերյալ
Ամփոփեք Վարդապետություն և Ուխտեր 58.49-62 հատվածները, բացատրելով, որ Տերն ասաց երեցներին, որոնք պետք է մնային Միսսուրիում, որ հող գնեին և պատրաստեին Սրբերի հավաքումը Միսսուրիում:
Ուսանողներից մեկին հրավիրեք բարձրաձայն կարդալ Վարդապետություն և Ուխտեր 58.46-47, 63-65 հատվածները: Դասարանին խնդրեք հետևել, փնտրելով Տիրոջ խորհուրդը, որը նա տվեց երեցներին, ովքեր պետք է վերադառնային Օհայո:
Համաձայն հատվածներ 46-47-ի, ի՞նչ պետք է անեին երեցները, երբ վերադառնային Օհայո:
Համաձայն հատված 64-ի, ո՞ւմ պետք է քարոզվի ավետարանը: (Ուսանողները կարող են օգտագործել տարբեր բառեր, սակայն նրանց պատասխանները պետք է արտացոլեն հետևյալ ճշմարտությունը. Ավետարանը պետք է քարոզվի յուրաքանչյուր անձի: Կարող եք առաջարկել ուսանողներին նշել խոսքերը, որոնք ուսուցանում են այդ ճշմարտությունը հատված 64-ում:)
Խրախուսեք նրանց հետևել Հոգու հուշումներին, կիսվելով ավետարանական ճշմարտություններով ձեր շուրջը գտնվողների հետ:
Տասներկու Առաքյալների Քվորումից Երեց Դ. Թոդ Քրիստոֆերսոնն ուսուցանել է, որ ապաշխարությունը միայն գործերի ցանկում նշումներ կատարելը չէ .
Նկար
Նախագահ Դիտեր Ֆ. Ուխդորֆ
«Ապաշխարության որոշակի քայլերի ցանկ ստեղծելու փորձերը կարող են օգտակար լինել ոմանց համար, սակայն կարող են նաև դառնալ մեխանիկական՝ վանդակները նշելու գործողություն՝ առանց իրական զգացումի կամ փոփոխության: Իրական ապաշխարությունը արհեստական չէ: Տերը տալիս է երկու գերակայող պահանջ. «Այս բանով դուք կարող եք իմանալ, թե արդյոք մարդն ապաշխարում է իր մեղքերից,– ահա նա կխոստովանի և կթողնի դրանք» (ՎևՈւ 58.43)» ( «Ապաշխարության աստվածային պարգևը», Ensign կամ Լիահոնա, նոյ. 2011, 40):
Տասներկու Առաքյալների Քվորումից Երեց Ռասսել Մ. Նելսոնը բացատրել է, թե ինչ է նշանակում ապաշխարել.
Նկար
Երեց Ռասսել Մ. Նելսոն
«Ապաշխարության վարդապետությունը շատ ավելի լայն է, քան բառարանի սահմանումը: Երբ Հիսուսն ասաց «ապաշխարեք», Նրա աշակերտները այդ պատվիրանը գրեցին հունարեն լեզվով metanoeo բառով: Այդ զորեղ բառը մեծ նշանակություն ունի: Այդ բառի մեջ meta նախածանցը նշանակում է «փոխել»: Վերջածանցը վերաբերում է հունարեն լեզվի չորս կարևոր արտահայտություններին. nous նշանակում է «միտք», gnosis՝ «գիտելիք», pneuma՝ «հոգի» և pnoe՝ «շունչ»:
Այսպիսով, երբ Հիսուսն ասաց «ապաշխարեք»,Նա խնդրեց մեզ փոխել մեր միտքը, գիտելիքը և հոգին՝ անգամ մեր շունչը: Մարգարեն բացատրել է, որ շունչը փոխելը նշանակում է շնչել ավելի մեծ երախտագիտությամբ Նրա հանդեպ, ով շնորհում է յուրաքանչյուր շունչը: Բենիամին թագավորն ասել է. «Եթե դուք ծառայեք նրան, ով ստեղծել է ձեզ … և պահպանում է ձեզ օրեցօր, շունչ տալով ձեզ … մի պահից մյուսը,– ես ասում եմ, եթե դուք ծառայեք նրան ձեր հոգու ողջ նվիրվածությամբ, այնուամենայնիվ, դուք կլինեք անպիտան ծառաներ»: [Մոսիա 2.21]
Այո, Տերը պատվիրել է մեզ ապաշխարել, փոխել մեր ուղիները, գալ դեպի Նա և դառնալ Իր նման: [Տես 3 Նեփի 27.21, 27:] Դա պահանջում է լիարժեք փոփոխություն» («Ապաշխարություն և դարձ», Ensign կամ Լիահոնա, մայիս 2007, 103):
Յոթանասունից Երեց Ֆ. Բըրթըն Հովարդը կիսվել է իր փորձով, որի արդյունքում սովորել է, որ ապաշխարությունից հետո Տերը այլևս չի հիշում մեր մեղքերը.
Նկար
Elder F. Burton Howard
«Վերջին պատմությունը, կրկին, իմ եպիսկոպոս լինելու ժամանակներից: Մի գիշեր, երբ ես խորը քնած էի, հնչեց դռան զանգը: Ես դանդաղ հասա դռանը և տեսա քահանաների քվորումի երիտասարդ անդամներից մեկին: Ես նրան լավ էի ճանաչում. նրա հետ երեկույթների էի գնացել, աղոթել էի նրա հետ և նրա համար, և ուսուցանել էի նրան: Ես նրան այնքան լավ գիտեի, որքան կարող էր եպիսկոպոսն իմանալ ակտիվ տասնութամյա քահանայի, և կարող էի հարցնել, թե ինչ է նա անում իմ դռան առաջ գիշերվա կեսին:
Նա ասաց. «Ես պետք է խոսեմ ձեզ հետ, եպիսկոպոս: Ես հենց նոր շատ լուրջ բան եմ արել և չեմ կարող գնալ տուն»:
Նա իրավացի էր: Նա լուրջ էր խոսում: Ես նրան ներս հրավիրեցի և մենք զրուցեցինք։ Նա խոսում էր, իսկ ես լսում էի, ապա ես խոսեցի, իսկ նա լսեց՝ մինչև լուսաբաց: Նա շատ հարցեր ուներ: Նա լուրջ մեղք էր կատարել: Նա ցանկանում էր իմանալ, թե արդյոք կար որևէ հույս: Նա ուզում էր իմանալ, թե ինչպես կարող էր ապաշխարել: Նա ցանկանում էր իմանալ, թե արդյոք ապաշխարությունը նշանակում էր ասել նաև ծնողներին։ Նա շատ էր ցանկանում իմանալ, թե արդյոք միսիա գնալու հավանականություն կար: Նա ուզում էր շատ ուրիշ բաներ իմանալ:
Ես չունեի բոլոր պատասխանները, բայց ես ասացի նրան, որ հույս կար: Ես ասացի նրան, որ ետդարձի ճանապարհը դժվար էր լինելու, բայց հնարավոր էր: Ես բացատրեցի այն, ինչ գիտեի ապաշխարության գործընթացի մասին և օգնեցի նրան հասկանալ, թե ինչ նա պետք է աներ: Ես ասացի նրան, որ եթե նա իրոք ուզում էր միսիայի գնալ, այդ որոշումը կարող էր միայն ապագայում կայացվել, նրանից հետո, երբ նա կապաշխարեր: Այնուհետև ես ասացի նրան գնալ տուն, և նա գնաց:
Նա հաշտվեց իր ծնողների հետ: Նա ներողություն խնդրեց նրանցից, ում հանդեպ սխալ էր գործել: Նա հրաժարվեց մեղքից և վատ միջավայրից և արեց այն, ինչ կարող էր, որպեսզի ապաշխարեր:
Մոտ մեկ տարի անց այդ քվորումից հինգ երիտասարդ գնացին միսիայի: Նա նրանցից մեկն էր: Ես մոտ էր նրանց բոլորին: Ես ներկա էի բոլորի հրաժեշտի հավաքներին: Նրանք բոլորը արժանի միսիա ծառայեցին: Տուն վերադառնալուց քիչ ժամանակ անց նրանք բոլորն ամուսնացան տաճարում: Ես և կինս ներկա էինք բոլորի արարողություններին: Անգամ այսօր ես կարող եմ վերցնել թուղթ և գրել նրանց անունները, նրանց կանանց անունները և նրանց երեխաների անունները: Ահա, թե որքան լավ ես գիտեի նրանց:
Բայց թույլ տվեք այժմ մի բան ասել՝ շատ անձնական և շատ կարևոր: Ես չեմ կարող հիշել այն երիտասարդ տղամարդու անունը, որ եկավ իմ տուն գիշերվա կեսին: Ես գիտեի, որ նա այդ հինգից մեկն էր, սակայն ես չեմ հիշում, թե որ մեկը:
Մի ժամանակ ես շատ էի անհանգստացած դրանով: Ես կարծում էի, թե հիշողության խնդիրներ ունեի: Ես անընդմեջ փորձում էի հիշել, թե որ մեկն էր նրանցից, որ խնդիր ուներ, սակայն չէի կարողանում:
Ի վերջո, ես հրաժարվեցի դա անելուց և ամբողջ պատմությունը հանեցի ուղեղիցս դուրս: Տարիներ անց, ուշ երեկոյին զբոսանքի ժամանակ ես հայտնվեցի ծխի մոտ, որտեղ մի ժամանակ եպիսկոպոս էի: Լռության ստվերները ետ բերեցին հին հուշերը: Խոր մտքերի մեջ էի, երբ տեսա, որ քայլում եմ տան կողքով, որտեղ տարիներ առաջ ապրում էր իմ քահանաներից մեկը: Հանկարծակի հիշեցի այդ երիտասարդ տղամարդու պատմությունը, և կրկին փորձեցի հիշել, թե հինգից որ մեկն էր նա: Ապրո՞ւմ էր նա այդ տանը: Մտածում էի ես: Ինչո՞ւ ես չեմ կարող հիշել:
Երբ շարունակեցի ճանապարհս, մի բան տեղի ունեցավ, ինչը դժվար է բացատրել, սակայն դա շատ իրական էր ինձ համար: Ես, կարծես, մի ձայն լսեցի. «Չե՞ս հասկանում, որդիս: Ես մոռացել եմ դա: Ինչո՞ւ դու պետք է հիշես»:
Ես տրտմեցի: Այդ հարցի բավարար պատասխան չունեի: Երբեք այլևս չմտածեցի այդ մասին: Եվ ես գիտեի այնպիսի խոր համոզվածությամբ, ինչպիսին նախկինում չէի ունեցել, որ Տերը գոհ է լինում, երբ իր զավակներն իր մոտ են վերադառնում:
Բոլոր նրանք, ովքեր հովիվներ են, և բոլոր մոլորված ոչխարները պետք է հիշեն այս վերջին բանը. Տերն իսկապես ի նկատի ուներ դա, երբ ասաց. «Ով որ աապաշխարել է իր մեղքերից, նա ներվում է, և ես՝ Տերս, այլևս չեմ հիշում դրանք» (ՎևՈւ 58.42)» (“Come Back to the Lord,” Ensign, Nov. 1986, 77–78):
Տասներկու Առաքյալների Քվորումից Երեց Ռիչարդ Գ. Սքոթը բացատրել է խոստովանության պահանջները.
Նկար
Երեց Ռիչարդ Գ. Սքոթ
«Դուք միշտ պետք է խոտովանեք ձեր մեղքերը Տիրոջը: Եթե լուրջ մեղսագործություն է կատարվել, օրինակ [սեռական] անբարոյականություն, ապա այն պետք է խոստովանվի նաև եպիսկոպոսին կամ ցցի նախագահին: Խնդրում եմ, հասկացեք, որ խոստովանությունը ապաշխարություն չէ: Դա կարևոր քայլ է, սակայն միայն իրենով բավարար չէ: Մասնակի խոստովանությունը, երբ սխալների մի մասը չի հիշատակվում, չի օգնի ձեզ լուծել ավելի լուրջ, չբացված մեղսագործությունը: Ներման համար կարևոր է պատրաստակամությունը լիովին բացելու Տիրոջ առաջ և, երբ անհրաժեշտ է, Նրա քահանայության դատավորի առաջ այն ամենը, ինչ դուք արել եք» (“Finding Forgiveness,” Ensign, May 1995, 76):
Նախագահ Սպենսեր Վ․ Քիմբալը ուսուցանել է մեղքերը խոստովանելիս անկեղծ և ամբողջովին ազնիվ լինելու կարևորությունը.
Նկար
Նախագահ Սպենսեր Վ. Քիմբալ
«Ոչ ոք երբևէ չի կարող ներվել որևէ մեղսագործությունից, մինչև տեղի չունենա ապաշխարություն, և նա չի կարող ապաշխարել, եթե չի բացել իր հոգին և ընդունել իր մտադրությունները և թուլությունները առանց պատճառանքների և արդարացումների» (Love versus Lust, Brigham Young University Speeches of the Year [Jan. 5, 1965], 10):
Ծխում որպես Ահարոնյան Քահանայության նախագահ եպիսկոպոսը կամ ճյուղի նախագահը կրում է իր ծխի մարդկանց ապաշխարության բանալիները: Եպիսկոպոսները և ճյուղերի նախագահները օգտագործում են այդ բանալիները, որպեսզի որոշեն Եկեղեցում անձի արժանավորության կարգավիճակը և օգնեն նրան ապաշխարության գործընթացում: Տասներկու Առաքյալների Քվորումից Երեց Ռիչարդ Գ. Սքոթը լրացուցիչ պարզաբանում է տվել լուրջ մեղքերը լիազորված քահանայության ղեկավարներին խոստովանելու նպատակի մասին.
Նկար
Երեց Ռիչարդ Գ. Սքոթ
«Լուրջ մեղսագործությունը, ինչպիսին է անբարոյականությունը, պահանջում է իշխանության բանալիները կրողի, օրինակ՝ եպիսկոպոսի կամ ցցի նախագահի օգնությունը, և հանդարտ աշխատանքը ապաշխարության գործընթացի վրա, հավաստիանալու համար, որ այն ամբողջությամբ և պատշաճ ձևով կատարվել է» (“The Power of Righteousness,” Ensign, Nov. 1998, 69–70).
Տասներկու Առաքյալների Քվորումից Երեց Ռասսել Մ. Նելսոնը բացատրել է, թե ինչ է նշանակում ապաշխարել.
Նկար
Երեց Նիլ Լ. Անդերսեն
«Մեղքերը թողնելը նշանակում է երբեք չվերադառնալը: Թողնելը ժամանակ է պահանջում: Մեզ օգնելու համար Տերը երբեմն թույլ է տալիս, որ մեր սխալների մնացորդը մնա մեր հիշողության մեջ: Դա մեր մահկանացու կյանքի կենսական մասն է:
Երբ մենք ազնվորեն խոստովանում ենք մեր մեղքերը, վերականգնում ենք վնասները և թողնում մեր մեղքերը, պահելով պատվիրանները, մենք ներում ստանալու գործընթացի մեջ ենք մտնում: Ժամանակի ընթացքում մենք կզգանք, որ մեր վշտի ցավը հեռանում է, վերցնելով հանցանքը մեր սրտերից [տես Ալմա 24.10] և պարգևելով «խղճմտանքի խաղաղություն»: [Մոսիա 4.3:]
Նրանց, ովքեր իսկապես ապաշխարել են, սակայն չեն կարողանում իրենց ազատված զգան, ես ասում եմ՝ շարունակեք պահել պատվիրանները: Ես խոստանում եմ ձեզ, հանգստությունը կգա ըստ Տիրոջ ժամանակի: Բուժումը նույնպես ժամանակ է պահանջում» [«Ապաշխարեք, … որպեսզի ես կարողանամ բուժել ձեզ», Ensign կամ Լիահոնա, նոյ. 2009, 42]):